Werken in de jeugdbescherming en de daadwerkelijk zorg achter het zorgen kind..oftewel het nieuwe tijdskind in de zorg.
“Universele kenmerken van kinderen van deze tijd”
Astma- Eczeem -Allergie -Huilen vaak als baby -Wijze uitspraken -ADHD -Hoogbegaafdheid -Dromerig -Dyslexie -Originele oplossingen -Moeite met motoriek -Verschil in ontwikkelsnelheid tussen geest en lichaam -Slaapproblemen -Verdriet -Angst -Snel verveeld -Concentratieprobleem -Creatief -Intuïtief -Ongeduldig -Impulsief -Zorgen maken -Stemmingswisselingen -Rusteloosheid -Neiging tot verslaving -Probleem met eigenwaarde -Gevoelig voor sfeer -Moeite met vaste procedures -Minderwaardigheidsgevoel -Individualist -Wil zelfstandig zijn -Verzet tegen autoriteit -Faalangst -Eenzaamheid -Verbaal zeer vaardig -Agressief gedrag -Gestoorde fijne motoriek
Veel van de genoemde kenmerken zijn terug te voeren op een beperkt aantal basisoorzaken:
Angst
Schuld
Schaamte
Verdriet
voeding
fysieke veranderingen
andere werking van hersenhelften
Als dit al voor de “normale kinderen zo geldt, wat blijft er dan over voor het kind in de knel? Als Jeugdzorgwerker moet je dus niet alleen geschoold zijn in de zo genoemde gedragingen, echter ook in de ontwikkelingsbehoeften van de mens in het lichaam om uit te kunnen groeien tot een vollediger fysiek, socialer en emotioneel persoon.
Gedrag versus stoornis;
Binnen de jeugdzorg worden kinderen meestal op twee manieren getest. In de eerste plaats gebeurd dit veelal op basis van het gedrag. Zelden wordt er fysiek gemeten door een kinderarts. Mits daar in het leven of bij geboorte aanleiding voor is waarbij fysiek meetbaar is dat er afwijkingen kunnen zijn.
In een samenleving anno nu waar het voedsel met al de E-preparaten, de prikkels, de onzichtbare draden van technologie…en er weinig onderzoek is gedaan naar de lange termijn effecten van deze oorzaken op het lichaam wordt het tijd om te kijken naar wie de kinderen van deze tijd zijn en hoe er met ze wordt omgegaan.
Samenhang van webben in de wereld die onze ( voor)ouders geschapen hebben voor onze kinderen. Gedragsproblemen zijn er altijd geweest, maar deze labelen en daar aan de hand van het gedrag of een DSM etiket op plakken zijn van deze tijd. Net zoals het voorschrijven van zware medicatie met forse ( blijvende ) en schadelijke bijwerkingen. Als we bedenken dat na de tweede wereldoorlog de tijd dusdanig is veranderd en de meeste ouders zich niet bewust waren van alle nieuwe producten en het effect daarvan op hun eigen lichaam.
De welvaartsziekten die onze ouderen nu ervaren door een leefstijl die door de eeuwen heen niet geleefd is. Waarvan ze niet bewust waren, omdat hun voorouders daar geen gebruik van maakten. Echter nog belangrijker wat dit op fysiek en cellulair gebied kan wijzigen. Waarbij steeds duidelijker wordt dat voedsel de gezondheid dusdanig beïnvloed en dus ook de mate van een ongeboren vrucht: die zijn bouwstenen haalt uit het gen van een vader en moeder. De “wezen”lijke effecten daarop voor de gesteldheid van de hersens en de lichamelijke kenmerken van daarop volgende generaties.
Natuurlijk worden gedragsmoeilijke kinderen, met name in de jeugdzorg getest. Daarna verwezen naar een psychiater met nog meer tests, die allemaal wetenschappelijk gemeten tot bepaalde gedragskenmerken leiden. Waarbij door de gevestigde orde is besloten dat deze storend zijn.
Wie of wat is dan die gevestigde orde?
De regering, het gekozen bestuur, de mensen met geld, de grootste firma’s?
In acht nemend dat deze specialisten naar de symptoomkenmerken kijken die zij op scholen hebben geleerd. Scholen van hetzelfde systeem. Helaas worden deze kinderen al op zeer jonge leeftijd getest, tegenwoordig al met dreumesen op spoedpoli’s. Hoezo kind in ontwikkeling? Dus bij voorbaat niet voor het leven getekend, mag dat er in het vervolg met hoofdletters boven staan.
En natuurlijk zijn daar farmaceutische middelen voor die bepaalde gedragskenmerken of hersenstof tekorten beïnvloeden tot de “norm”. Nog belangrijker na beïnvloeden, komt het voorgoed veranderen van een hersenstructuur, waarbij algemeen bekend is dat de hersenen doorgroeien tot ver na de pubertijd, 21 jaar.
Waarom wordt er in jeugdzorgland niet tot weinig gewerkt met alternatieve opties om kinderen die het moeilijk hebben? Omdat zij ander gedrag vertonen, uit een reeds beschadigd gezin komen en emotioneel in de knoop zitten.
Waarom zien wij specialisten dit niet als een roep om daadwerkelijk te kijken naar wat heeft het kind nodig vanuit zijn basis gevoel? In plaats van afwijkend gedrag zo snel mogelijk te onderdrukken om in de massa te kunnen functioneren?
Waarom zien we het gedrag niet als spiegel van de ziel en lichaam?
Helaas is het zo dat de jeugdzorg in het gros van de gevallen betaald wordt door de overheid, deze overheid is weer onderdeel van het gros, etc. Maar het is toch zo dat de mensen die in de zorg werken de hulpbehoevenden willen helpen om zelfstandiger te worden! Uit ervaring blijkt dat kinderen met een stempel “stoornis” meestal niet opnieuw getest worden.
Of erger soms nog meer labels krijgen met nog meer nieuwe medicatie voorschriften en nog meer bijwerkingen die meetbaar zijn in gedrag en of fysieke uitingen. Waarbij men klakkeloos aanneemt dat dit de waarheid is, maar voorgoed invloed uitoefent op de fysieke ontwikkeling, wat op termijn zich in gedrag zal uiten. In mijn werk ontdek ik steeds vaker, door kinderen opnieuw te testen, dat kinderen ineens geen stoornis hebben. omdat ze ouder worden of na behandeling.
En voeding dan? En alternatieve therapieën dan, die anders omgaan met symptoombestrijding, namelijk emotie regulatie, borging of simpelweg het kind bewust maken van de trauma’s? De diëtiste is geschrapt uit het basispakket, en alternatieve therapieën, zijn voor de gemiddelde mens onbetaalbaar geworden je moet je bijna voor 40% zelf betalen: als je al aanvullend bent verzekerd. In tijden van economische crisis, is het nemen van dat pilletje uit het pakket dan gemakkelijker voor onbewuste ouders. In plaats van kiezen voor gezondere alternatieven met langere termijn effecten voor het leven. En de jeugd van onze toekomst.
Simpelweg omdat veel ouders niet weten dat er ook andere wegen zijn!
Is het niet tijd dat wij die voor hen zorgen onze stem laten horen naar politiek Nederland om de toekomst van de kinderen veilig te stellen?
vriendelijke groet Shivani
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
@Shivana, @Robert, Wat Robert hier zegt, voel ik ook zo. Het blijft een lastig onderwerp: het ego. Er bestaan verschillende theorieën over het ego en er is veel discussie over wat we met het ego zouden moeten doen (wat het ego natuurlijk weer lekker vindt)en dat is op zich jammer. Kunnen we niet concluderen dat het ego zijn langste tijd gehad heeft en dat het geen boventoon in ons leven meer zou moeten voeren? Dat we van ego naar compassie gaan! Van de Oude Tijd naar de Nieuwe Tijd! En of het ego nou moet verdwijnen, of dat we het ego onder controle moeten krijgen, … Ik probeer in ieder geval zo min mogelijk aandacht te besteden aan mijn ego en zoveel mogelijk overtuigingen e.d. los te laten, positief in het leven te staan. Wanneer ik mijn ego voel b.v. wanneer ik weer eens wil laten blijken dat ik het beter weet, aandacht vraag, oordeel, … (want niets menselijks is mij vreemd), lach ik er maar om. Volgende keer beter! 🙂
@Anne Marie,
We hoeven niets te doen met het ego. Het ego is een belangrijk onderdeel van onze hele wezen. Het enige wat er gebeurt is dat we door invloed van de buitenwereld als het ware een geprogrammeerd ego mee krijgen om in een maatschappij mee te kunnen draaien. Die hele maatschappij zit ook in het ego. Het is niets anders dan een grote hoeveelheid oordelen, overtuigingen, voorwaarden, verwachtingen, vergelijkingen, verplichtingen, herinneringen etc. Daardoor krijgt het ego de macht. Daar kan maar op één manier wat aan veranderen en dat is bewust worden (en uiteindelijk bewust ZIJN). Als je werkelijk bewust wordt dan ontwikkelt zich dat van binnenuit. Mensen doen vaak allerlei opleidingen, trainingen etc maar dat gaat ook weer in je hoofd zitten want dat komt ook weer uit de buitenwereld. Als het bewustzijn werkelijk groeit dan is het juist vanuit dat bewustzijn zelf. Dat kun je niet doen, dat kun je alleen beleven als daar beweging in komt. Op een gegeven moment wordt het ego dan vanzelf stil omdat het geen macht meer heeft. Dan leer je dus weer alles af wat in je leven aan geleerd is en ben je na een hele ontwikkeling bewust. Er is niets te doen, alleen te ervaren, beleven.
lieve mieke, het ego hoeft niet te verdwijnen, dat is je tool om je intelligentie en onderscheidingsvermogen te gebruiken, maar de manier waarop men kiest om met het ego om te gaan, dat kan alleen als je vanuit je hogere zelf in de wereld durft te kijken, staan en zijn kinderen van deze tijd kunnen het niet andersom daarom nemen ze het ook allemaal niet zo serieus lach speel en geniet…dan speelt de rest vanzelf mee
@shivani,
Je KUNT niet eens met het ego om gaan. Het ego wordt door de buiten wereld als het ware geprogrammeerd. Opvoeding, maatschappij, religie enz zijn o.a. invloeden die uit strijdigheid je ego programmeren om tegenstrijdig te denken, in tegengestelden, wat goed en slecht is, wat positief en negatief, etc. We worden niet eens zo geboren. We worden in verbinding geboren maar die raken we kwijt door de wereld van tegenstellingen en strijdigheid. daar ontkomt nagenoeg niemand aan. Deze wereld is er nou eenmaal één van tegenstellingen. Het ego raakt op die manier geprogrammeerd met oordelen, overtuigingen, voorwaarden, verwachtingen, vergelijkingen, verplichtingen, herinneringen etc. Dan ben je als mens onbewust. Maar onbewust is de tegengestelde van bewust. Willen wij de dingen begrijpen dan moeten we beide kanten mee maken. Dan is onbewust de ene kant en bewust de andere kant. We kunnen bewust ZIJN niet begrijpen als we niet eerst onbewust ZIJN. Er is echter alleen een verschil tussen beleving van tegengestelden (zoals dag en nacht, warm en koud, etc) en wat er in het hoofd om gaat. Alles wat in het ego om gaat bestaat niet eens, alles wat met de zintuigen waargenomen kan worden bestaat wel echt. De maatschappij bestaat niet eens want dat is gewoon een geprogrammeerd ego. De maatschappij is niets anders dan een hoofd vol overtuigingen, oordelen, vergelijkingen etc. Dat wordt alleen naar buiten gericht vanuit het hoofd. Als je dus de andere kant wilt mee maken is er maar één werkelijke mogelijkheid en dat is dat je weer bewust moet worden. dat is een ontwikkeling van binnenuit, vanuit de kern. En daardoor wordt het ego op een gegeven moment stil en leeg. En dan zit je ook in de Nieuwe Tijd. Maar dat is een hele ontwikkeling.
hoi Shivani en Robert,. Bedankt voor jullie bericht.
Inderdaad veel oud zeer, Die ik steeds beter een plaats kan geven. Ik merk wel dat als je hoort over jongeren die uit hun leven stappen ook mede het pest gedrag voel ik nog steeds die onrecht die er gebeurd in deze maatschappij.
Ook bij ons is de directeur van school gegaan. Net toen onze kinderen naar de middelbare school toe gingen. Heb ook gevraagd wat zou je er van vinden om naar een andere school te gaan, Met volle overtuiging zei hij de school is ziek niet ik.
We zijn naar de klachten commissie geweest. er was een moment dat de druppel over liep, toen onze zoon zijn keel dicht werd geknepen. de striemen zaten er op en flink in zijn kruis getrapt. hij was weggelopen van school. De postbode heeft hem opgevangen. Had gevraagd hoe ze gehandeld hadden, We hebben met hem gepraat en je zoon moet maar binnen blijven als er speelkwatier is. Hallo wie word er gestraft en ze waren weer niet eerlijk. jullie hebben niet gepraat hij is weg gelopen. hij had wel onder de auto terecht kunnen komen wat gelukkig niet gebeurd was. Daarom ben ik bij de klachtencommissie terecht gekomen, Er was een en al ontkenning hij zei ook als directeur, als je tegen een moeder zegt je bent niet de goede moeder, dan ligt het aan haar hoe ze het oppakt. Ik heb ze gezegd,pesten doet meer verdriet dan je denkt, en maakt vele dingen stuk. einde van de hoorzitting kwam de directeur boos naar me toe en wijsde met zijn wijsvinger dit moeten we zo snel mogelijk vergeten.
De hoorzitting hebben we gewonnen. om mij ging het niet om te winnen maar dat er aandacht besteed werd aan het pestgedrag. In het nieuwe schooljaar gaf de directeur een speech. en vertelde op deze school is nooit iets voorgevallen, niet bij de kinderen en niet bij de ouders. hij blijft liegen, tot dat er weer dingen gebeurden, heb ik de klachtencommissie weer gebeld, en gevraagd in hoe verre dat hij in de gaten werd gehouden. toen zeiden ze niets, toen zei ik, dat weet hij dus want hij gaat gewoon door . heb mijn verhaal moeten vertellen. ze zeiden me ,we willen je weer uitnodigen voor een nieuwe hoorzitting. Waarop ik zei ik heb er geen kruim meer voor, Ik kan dit niet weer alleen doen. Zei zou alles noteren,en twee weken later is de directeur van school gegaan. eindelijk gerechtigheid. Na de klachten commisie is er een pestbeleid gemaakt. die er nooit geweest was. waarop hij onderaan schreef, een kind die nooit gehoord of gezien word zien wij een vorm van pesten. nou directeur je hebt onze kinderen ook al jaren gepest, want eigenlijk doe jij het precies het zelfde. onze zoon toen acht jaar zei mam ik ben trots op je. weet je wat ik heb heel veel respect .iemand die het doet en durft.je kunt wel raden dat de tranen toen kwamen, en zei ik weet dat je er ook vele andere kinderen er mee helpt. Zo heeft hij nog de basisschool afgemaakt, voor wie kan ik dan respect hebben. Ik zeker voor onze zoon. Ook ik ben hoogsensitief en een nieuwetijdskind,zo ook onze kinderen. En hier kon ik ook veel van leren. door onze zoon ben ik nu geworden wie ik ben. We moeten de volste vertrouwen in ons houden, we zijn goed zoals we zijn. en we moeten ons niet laten misleiden door de buitenwereld,
blijf luisteren naar ons gevoel wat heel erg belangrijk is.
Het zou toch fijn zijn als de Ego zou verdwijnen, we zouden dan een hele andere wereld krijgen.
vele groetjes Mieke.
hai sharina, eens gelijks ik ben geen hindoenstaanse heel hollands maar dat is mijn naam die ik van mijn spiritueel leraar heb gekregen, ik kan me indenken wat je bedoelt, echter kent het hindoeisme denk ik zeer mooie rituelen die de ziel van het kind wel raken..alleen wat de mensen uit een cultuur ergens van maken om normen en waarden op de wil van het kind te leggen. opvoeden is belangrijk maar wel met respect voor het kind zonder de wil te breken en dat gebeurd helaas in veel culturen door autoritaire opvoeding,
Hoi Shivani, Ik ben hoogsensitief en een nieuwetijdskind (volwassene). Ben zelf moeder van twee kinderen. Je naam doet me vermoeden dat je hindustaans bent net als ik.
Je artikel vind ik interessant en ben het met je eens, maar ik bots tegen de hindustaanse maatschappij en hun normen en waarden over kinderen en opvoeden!
Ik volg een opleiding pedagogisch mederwerker. Deze onderwerp interesseert me heel erg, zou zoveel willen veranderen(ook in de hindustaanse maatschappij).
Sharina
Wat die voorbeelden betreft over gebeurtenissen in de klas, dat gaat allemaal over verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid gaat om de hele groep, niet om één persoon. Die leraren hebben de verantwoordelijkheid om rust in de klas te scheppen zodat de kinderen de lessen tot zich kunnen nemen. Aan de voorbeelden te lezen nemen ze die verantwoordelijkheden niet maar schuiven ze het met allerlei excuses af op ouders, opvoeding etc. Dat is een teken dat ze als mens en leraar zwak in hun schoenen staan. Maar omdat het om andermans kinderen gaat nemen ze die verantwoordelijk voor de klas niet. De klas is het werkdomein van de leraar en dat is hun verantwoordelijkheid. Ze moeten niet alleen leraar zijn die kinderen kennis en leerstof voor leggen maar ook leidinggevende in die klas. Als er twee kinderen naast elkaar zitten waardoor het onrustig wordt, is er onrust in de klas. Hoe moeilijk kan het zijn om dan die twee kinderen gewoon verder uit elkaar te zetten zodat er rust in de klas komt en alle leerlingen de leerstof tot zich kunnen nemen? De energie moet zodanig zijn dat er rust is. In het voorbeeld van shivani is dan wel mooi te lezen dat soms mensen moeten worden vervangen die wel meer balans kunnen neer zetten.
Hoi mieke bedankt voor je kwetsbaare en open reactie, blijkbaar wilde jouw oude pijn ook een uitweg vinden. Als je als ouder iets voelt, erken je kind en haal dat of wie niet goed voor hem is uit zijn omgeving als je je kind niet weerbaar genoeg ervoor kan maken. jouw zoon bezit de wijsheid en gave om de waarhied te psreken en zich niet te laten vertellen hoe het zit, in onze klas hebben we een soort gelijk iets gehad. waarbij uiteindelijk mijn zoontje kleiner was en met stoeelen thuis ging gooien ,zelfs mijn man dacht dat het aan ons lag. Nou mooi niet ..drie maande later was de juf weg , de directrice en nu zie je een hele verschuiving in de school van de oude energie die moet plaats maken voor de nieuwe transparante en eerlijek manier zonder goed of fout maar wel met respect voor elkaar…
wees trots op je zoon en je eigen kracht je bent niet voor niets zijn moeder 😉
Hoi Shivani, Zeker een heel goed plan, en zoals je ziet zijn er velen met je eens.
Vele ervaringen hebben we meegemaakt met onze zoon.
Als ik dit stuk lees komen er vele herinneringen bij me naar boven, zoals ook de laatste berichten van de jongeren die het niet meer zien zitten en zelfmoord plegen. WAT IS DIT VOOR EEN WERELD! Bij ons op de lagere school, zat een kind in de klas,bij onze zoon, had een vorm van autisme die jongen mocht slaan want soms dan flipte hij. onze zoon zat langs hem, schopte en ging tekeer.elk jaar zette ze hem weer langs hem,terwijl ze beloofde dat dat niet meer ging gebeuren. die jongen mocht bijkomen. en onze zoon moest maar begrip voor die jongen hebben je weet toch wat hij heeft. Nu ik dit schrijf komen de emoties nog naar boven, en dit is alweer 7 jaar geleden
Hoeveel gesprekken ik niet heb gehad, je word niet gehoord en begrepen, en zo van ligt het niet aan de moeder zelf, ben je wel de goede moeder voor je kind, Echt uitspraken niet te geloven. Vele van deze kinderen hoor je dan ook zeggen ik heb een ziekte dus mag ik dat, omdat er meer kinderen in onze omgeving met het zelfde stuk zaten. terwijl er zeker kinderen zijn die echt een vorm van autisme en a.d.h.d. hebben waar ik alle begrip voor heb en veel respect voor de ouders.Gaat er maar aan staan, wat een grote opgave is.
Heel vaak doen kinderen dit om aandacht en zeker aandacht met liefde te krijgen.
Alle aandacht gaat ook echt naar een kind met een rugzakje. Zo hebben mijn zoon en zijn maatje in groep 7 naar de directeur een berichtje gestuurd met hun verhaal van als het om een rugzakje gaat. Dan willen wij er ook een. en zelf dan is er geen begrip voor de kinderen. Onze zoon zei toen ook mama ik ben bang dat ik dadelijk een keer terug sla, Zo ben ik naar school gegaan voor een gesprek Ik heb vol verbazing er naar geluisterd, vraagt de leraar wat moeten we doen. zegt mijn zoon weet je dat nog niet. jonge wat moet jij nog veel leren van deze wereld, waarop hij als antwoord krijgt, je hoeft me niet te vertellen over deze wereld ik weet precies wat er in de wereld aan de hand is. je bent rechtvaardig, ja en daar word ik voor gestraft. niet omdat hij mijn zoon is. maar zeg eerlijk, dit kind is toch veel volwassener dan zijn leraar. Ik heb de leraar ook verteld dat mijn zoon bang is dat hij een keer iets terug doet, en wie heeft het dan gedaan, zeg het maar eerlijk mijn zoon, maar eigenlijk werken jullie dit zelf in de hand Zo werd er gezegd jonge als er iets is dan zeg je het maar.(dit heeft hij al zo vaak gehoord) meteen de volgende dag zijn leraar was ziek komt er een invalster. De proefwerken werden uitgedeeld, zo kwam ze bij onze zoon en zei hem .Je hebt drie fouten ik had niet anders van je verwacht want zo stom ben je wel. dit gaat toch nergens over. Ik vond het juist goed want hij heeft dyslexie. Volgende morgen naar zijn leraar en het verhaal verteld, wat was zijn antwoord, jonge je moet haar maar met een korreltje zout nemen. zo heb ik veel meer van die verhalen Je snapt wel dat dit een strijd is geweest die verre dan leuk was. Als moeder heeft dit me veel kruim gekost, Nee ik was de moeder die haar kind te veel beschermde en ik was een zeur. En onze zoon die inmiddels 16 jaar is zei toen tegen mij mam dit zal niet voor niets zijn dit heeft allemaal een reden dat dit zo gebeurd. Ik als moeder ben zo ontzettend trots op hem, dat hij toch maar met beide benen op de grond blijft staan, en nog steeds de jongen is gebleven die hij altijd al was. ouders wij voelen en weten het beste wat er in ons kind omgaat. De leraren zijn niet onze opvoeders maar wij zelf, luister naar ze en neem ze serieus. Ik wil ook echt niet de leraren in het slecht daglicht zetten,zei doen ook wat ze kunnen. maar over oude basisschool heb ik geen goed woord over.
Volwassenen willen met respect behandeld worden, als je dat bij de kinderen doet worden wij ook met respect behandeld. respect kun je verdienen niet dwingen. daar zijn de kinderen heel gevoelig voor en vooral in deze tijd.
Ouders- leraren ik wens jullie het allerbeste in alles.
Groeten Mieke
@Mieke,
DAT is nou de oude tijd. Onbewustheid, ontkenning, labels, macht en onmacht, verdeeldheid, voortrekken van een persoon en achter stellen van een ander persoon, etc. Wat respect betreft, daar heb ik zelf wel iets over geleerd. Dat krijg je niet, dat verdien je niet en dat geef je niet. Dat kun je alleen maar tonen. Maar OM het te kunnen tonen moet je het wel eerst in je Zelf vinden. En dan ben je een voorbeeld. Dan is het letterlijk zo dat je in feite gewoon laat zien van ‘kijk, dit is respect’. Maar ga er maar niet vanuit dat dat 24 uur per dag zo werkt. Je blijft een mens en dan heb je ook het recht om flink boos te worden. Maar dat houdt wel iets anders in dan macht en onmacht. Als je werkelijk boos bent dan wordt er echt wel naar je geluisterd. Het klinkt nu meer als onmacht waar je in zit. Ja, dan heeft de ander de macht over je. Macht en onmacht houden elkaar in balans om te kunnen bestaan. maar als je je kracht leert kennen dan komt daar de boosheid ook uit voort.
In mijn eigen ontwikkeling heb ik in het begin kunnen ervaren wat er in het hoofd om ging. Als je gaat kijken naar hoe het in het lichaam, het leven zelf, werkt dan wordt in het hoofd alles omgedraaid, binnenste buiten gekeerd en in de buitenwereld geprojecteerd. Het verschil ervaarde ik omdat ik de ontwikkeling van binnen ging mee maken en tegelijkertijd ervaarde hoe het in mijn eigen hoofd toen nog om ging.
Als we gaan kijken naar nieuwetijds kinderen dan gebeurt daar ook hetzelfde mee. Nieuwetijds kinderen worden met een wakker bewustzijn geboren, zo vertelde mij de persoon waar ik mee heb gewerkt. Wat je dan ziet gebeuren is dat therapeuten en andere mensen zich op die kinderen storten om ze te begeleiden. Dat zijn meestal therapeuten wiens bewustzijn slaapt. Het beeld dat je dan krijgt is dat oudetijds therapeuten proberen nieuwetijds kinderen te begeleiden om in een oudetijds systeem te functioneren. Dat werkt dus niet, dat heb ik zelf ervaren nadat mijn bewustzijn ontwaakte en mijn hoofd op een gegeven moment leeg was. Dan werkt dat oude systeem niet. Oudetijds ideeën hebben dan geen vat op de mens die met een wakker bewustzijn geboren worden. Het beeld is dan verkeerd om gedraaid.
Via channelings vanuit bewustzijn wordt juist het omgekeerde aan gegeven, namelijk dat die nieuwetijds kinderen ONS komen vertellen waar WIJ naartoe moeten. Dat gaat alleen niet vanuit het hoofd (waar al die therapeuten ook vanuit bezig zijn), dat gaat vanuit de kern. Al die therapeuten, masseurs, coaches etc die zich met die generaties bezig houden KUNNEN dus ook geen vat op die kinderen krijgen want ze kunnen niet op een oudetijds manier geholpen worden. Ze KUNNEN niet in het oude systeem gepast worden vanwege hun wakker bewustzijn. Wat over blijft is dat die generaties alleen maar een nieuwe bron van inkomsten zijn geworden.
Het is dus verkeerd om. Oudetijd probeert nieuwetijd te helpen functioneren terwijl de nieuwetijd de oudetijd komt vertellen dat die moet veranderen. Dat komt omdat de oudetijds therapeuten alleen vanuit hun hoofd de toestand van die nieuwetijds generaties beoordelen en niet vanuit bewust ZIJN. Als die therapeuten wel bewust zouden ZIJN dan zouden ze zelf zien dat hun systeem en methoden voor die generaties op niets uit loopt. Dat loopt sowieso voor niemand in deze tijd op iets uit omdat het alleen van binnenuit kan ontwikkelen. Die generaties moeten dus niet geholpen worden, WIJ moeten veranderen, van binnenuit. DAT is wat nieuwetijds kinderen komen vertellen. Niet vanuit hun hoofd maar vanuit een wakker bewustzijn. Coaching, massage en andere begeleiding werkt niet. Vaak wordt aan gegeven dat die therapie wordt toegepast om ze te helpen gronden. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat geen enkele therapie je helpt te gronden. Je kunt alleen maar gegrond raken door van binnenuit te ontwikkelen, vanuit het bewustzijn en alleen maar op een menselijke manier. Als die ontwikkeling niet van binnenuit werkt, helpt geen enkele therapie, begeleiding, coaching etc om iets te zien veranderen. Om werkelijk zo’n ontwikkeling op gang te helpen krijgen moet je zelf eerst volledig bewust zijn. En daar zijn helaas maar weinig mensen echt in staat anderen op weg te helpen.
hoi robert bedankt voor je reactie, deels kan ik je volgen echt zijn er al sinds de jaren vijftig dat er indigo’s naar de wereld komen en gelukkig had ik in mijn therapie wel iemand die me de goeie kant van spiritueel ontwikkelen opstuurde..blijkbaar zag hij dat ..en zelf merk ik dat met name therapien waarin het beeld en volledig mensbeeld worden opgenomen wel werken…dus er zijn wel degelijk coachingstrajecten ( matrix coaching mindfullnes) of therapien die helepn om de nieuwe kinderen op aarde goed in hun vel te laten zitten..we are working on it ;))
wat mooi om dit te lezen! 🙂 mijn complimenten over de oplossingen om dit “fenomeen’ aan te pakken!
Ik ben zelf moeder en mijn dochter is inmiddels volwassen, ik ben zelf een kristalmoeder zal ik het maar noemen, ik heb vele moeilijkheden gekend en samen mijn haar zo goed mogelijk opgelost als het maar kon; door liefdevol en geduldig te luisteren en haar het gevoel geven dat ze gewoon haarzelf kon zijn, in alles, ik gaf haar meerdere oplossingen aan op een bepaald probleem die ze ondervond en gaf haar de mogelijkheid om te kiezen. we deden van alles samen, wandelen met onze honden, kleien, tekenen, verven, zingen en dansen, allemaal thuis. ik kocht zelfs rolschaatsen en ging met haar en haar vrienden mee omdat ze me dat toen vroegen en leuk vonden. ook ik vond het leuk. communicatie op allerij manieren met veel liefde en geduld en wederzijds respect heeft veel opgeleverd. destijds waren er die medicijnen er niet. zou ze ook niet toegediend hebben. ik heb altijd natuur producten gebruikt en mijn moedervleugels om haar heen geslagen als ze het nodig had.
ze is inmiddels 27 en getrouwd, uitgegroeid tot een fijne meid. het was vaak heel moeilijk en vermoeiend maar ik heb altijd gezegd en nog; Liefde overwint alles!! en de aanhouder wint…en dat ben ik. dat leerde ik haar ook.
ik ben heel blij dit alles te lezen en ik ben zeer dankbaar dat jullie dit allen gaan oppakken!!
Ik wens jullie dan ook; Heel veel plezier en veel liefde en doorzettingsvermogen in alles en ik weet wel zeker dat jullie zullen slagen hierin! heel fijn! 🙂 <3
liefs, Henriëtte
Het is inderdaad zo vreselijk om te zien en te voelen dat het in zoveel gevallen misloopt met onze geweldige nieuwetijdskinderen. Wellicht een vreemde manier van denken, maar zouden we niet eens moeten kijken naar de gezinnen waar het wel goed gaat? Want ook die gezinnen zijn er! Ik ontmoet er vaak genoeg de ouders van en dan vervult het me met dankbaarheid als ik hoor hoe ze met dat kindje omgaan. Die kinderen in de ogen kijken is dan als kijken in de ogen van een engel. Helder, intelligent, speels en oh zo gevoelig. Deze kinderen pikken elke boodschap op, ze weten zoveel. Hoe kan een gezin met deze kinderen het voorbeeld zijn voor gezinnen waar het (nog) niet lekker loopt?
<a href="#comment-8112" rel="nofollow">@Lilian</a>, dit is een heel goed idee! We kunnen voorbeelden verzamelen, maar ook tips van ouders, leerkrachten, … ,want zoals Emmy ook zegt, ook veel mensen in het onderwijs zelf (maar ook in andere systemen) zitten klem in het systeem. Ik weet niet wat ik over me afroep om te zeggen dat mensen me wel kunnen mailen met voorbeelden en tips, maar we kunnen zo beginnen?
groetjes, Anne Marie
kijk dat noem ik nou CO -creatie yes !!!!
Dat is een SUPER idee..het heeft allemaal met bewust wording te maken en als die verhalen concreet aangeven, wat het verschil maakt waarom dat kindje met zijn mogelijkheden kan zijn wie het is, kan dit alleen maar hoop geven voor oduers die tegen blokkades lopen en door de autoriteiten omver worden gewandeld met oordelen. ik zou zeggen intervieuw ze ….en bundel ze toto een BOEK 😉
<a href="#comment-8124" rel="nofollow">
Mensen mogen me dus mailen met voorbeelden en tips. Waarschijnlijk "moet" er nog wel een extra oproepje uit (misschien kan deze opgenomen worden in jouw volgende blog?).
Liefs, Anne Marie
mail kan naar: helderinzicht@helderinzicht.info
Gelukkig laten onze kinderen zien dat de tijd van Guus Gemiddeld voorbij is! En als ouders kunnen we niet anders dan daarop reageren.Ook zijn er in het onderwijs altijd mensen (geweest)die dat zien, alleen het systeem zet hen vaak klem.Maar alle zaadjes die we geplant hebben met elkaar gaan ooit bloeien tot een prachtig kleurig bloementapijt! Zelf heb ik het gevoel dat deze kinderen ons ver vooruit zijn en zich steeds moeten vertragen omdat wij/ de maatschappij nog niet zover zijn. Maar als ouder kun je jezelf steeds afvragen: wat spiegelt mijn kind en wat kan ik daar mee. Mijn ervaring is dat je hen daar al veel mee helpt! En jezelf natuurlijk!
En een label geeft handvaten maar mag natuurlijk nooit stempel worden. En:hoe druk zijn we met zijn allen (geworden) en hoe moeten we rust uitstralen als we die in onszelf vaak niet te vinden is………
Helemaal mee eens! Ik werk in het speciaal onderwijs en vind het vreselijk als kinderen aangeven “juf m’n pil is uitgewerkt” omdat er sprake is van ernstige verslaving en er (nagenoeg) alleen maar wordt/is gekeken naar gedrag ipv naar de onderliggende oorzaak (oorzaken)van dit gedrag.
ook als juf kan je ouders attenderen op hoe je kinderen meer bewist kan maken van de verschilelnde wegen, daargelaten dat er natuurlijl wel echt kinderen ADHD hebben, echter is dat 20% van wat er nu gelabeld wordt en ben ik de mening toe gedaan dat dit hersenfunctioneren beinvloed kan worden door andere middelen.
daarom vindt ik het belangrijk om er samen over te praten, zodat we als een druppel ouders bewuster maken en dan vanzelf ook hier naar alternatieven wordt gekeken en men een andere bewiging kan maken dan het voorgekauwde pad 😉
Is het niet tijd dat wij die voor hen zorgen onze stem laten horen naar politiek Nederland om de toekomst van de kinderen veilig te stellen?
Ja, dat is het zeker. Ik heb gemerkt dat je alleen een zaadje kunt planten, meer niet en dit is zeer frustrerend. Het probleem is dat de mensen die het in Nederland voor het zeggen hebben en waar naar geluisterd wordt, over het algemeen mensen zijn die “opereren” vanuit hun linkerhersenhelft. Deze hersenhelft is zeer verbaalsterk, maar helaas ook zeer detailgericht. De manier waarop les wordt gegeven in Nederland, de gezondheidszorg, de manier waarop onze maatschappij is ingericht, over het algemeen op de manier waarop onze linkerhersenhelft werkt, trouwens ook de hersenhelft waar ook ons Ego zit!!! Steeds meer mensen verschuiven naar rechts of “zitten” meer in de rechterhersenhelft, waaronder veel nieuwetijdskinderen! Toch denk ik dat het onderwijs nu eindelijk wel gaat inzien dat de manier waarop ze altijd les hebben gegeven, niet meer de manier is, omdat steeds meer kinderen gaan uitvallen. Ik hoor het van mijn zus die in het onderwijs zit en die daar steeds meer mee te maken krijgt. Uiteindelijk moeten ze wel om! En dit zal hopelijk ook met de gezondheidszorg gebeuren e.d. Dat neemt niet weg dat we door moeten blijven gaan om zaadjes te planten …
daarom voel ik mij als indigo moeder die in deze sector werkt zich verantwoordleijk om daar dus wel verandering in te brengen…ik voel gewoon dat het moet ..ik krijg enorm veel energie van het idee alleen al ;). mijn volgende blog zal gaan over voeding en vormen van overprikkeling…wij zijn het die onderwijs en zorg moeten informeren 😉
Helemaal mee eens kan niet anders zeggen!
Wij thuis zitten op het moment in een lastig parket. Onze oudste (bijna 6) Is een echte nieuwetijds kind! Weet er alles van omdat ik er zelf ook een ben!
Alleen vertoont onze dochter een aantal ongewenste dingen…ze ontwikkelt grote angsten en paniekaanvallen! Zelf weten we niet hoe hier mee om te gaan en hebben de hulp ingeroepen van de opvoedpoli!
Het feit dat we soms niet anders kunnen dan niks doen breekt mijn hart!! Financieel hebben we het niet ruim en de kansen voor andere manieren vinden is er niet veel!
Gelukkig is daar de opvoedpoli die we vergoed krijgen gelukkig en samen met hun kijken we naar dagelijkse dingen en hantvatten om het voor vooral mama makkelijker te maken!
Medicijnen? Denk er niet aan!!! Dan moeten we toch maar nog zuiniger gaan leven om andere manieren te gaan vinden….Maar lastig is het wel kan ik je zeggen deze tijd!!!!!
Brenda
mijn zoon had ook grote angsten door een drama op school en water trauma sinds wij naar een homeopaath gaan lacht mijn kind weer en verteld wat er is..en je kunt wel wat doen, je liefde geven en in je kind vertrouwen en bevestigen dat het mag zijn wie het is. teken, verf, klei laat allesb bij je kind tot de verbeelding spreken.