Alles wordt opgeschud. Het is net als wanneer je je huis gaat opruimen; eerst wordt de chaos nog een beetje groter omdat je alles van z’n plaats haalt.
Als je gaat inzoomen op die chaos, kun je je bijna niet voorstellen hoe de situatie ooit beter wordt. Maar je wéét dat die chaos omgezet wordt in een schoon en opgeruimd huis.
Omdat in deze periode veel van z’n plek wordt gehaald, komt er van alles tevoorschijn. Misschien vraag je je ineens af of jouw baan nog wel ‘vitaal’ en zinvol is. Mis je bijvoorbeeld het gevoel een bijdrage te kunnen leveren aan mens, dier of natuur. En waar kun je eigenlijk van genieten? Is het de reis naar Bali of kun je nu het ommetje door het bos dicht bij huis waarderen?
Een periode van inzichten
Wat mij raakt is de kwetsbaarheid die mijn cliënten tonen die in deze periode op zoek zijn naar meer betekenis. Een aantal van hen heb ik gevraagd of ze dit wilden delen. Lees hieronder de inzichten van 4 prachtige vrouwen. Hopelijk voel je je hierdoor gesterkt, voel je meer vertrouwen in wat komen gaat of inspireert het je misschien wel om dingen naar je hand te zetten.
Sandrina (35), hulpverlener voor mensen met psychische kwetsbaarheid
“Naast alle heftige gevolgen die deze Corona-tijd heeft, heb ik de afgelopen weken ook aan mezelf leren toegeven dat het mij veel brengt. Het teruggeworpen worden op mezelf geeft me de ruimte om mezelf beter te leren kennen. Om stil te staan en meer te leren over wie ik ben en wat ik wil. Zo heb ik tijdens de coachsessies ontdekt dat ik een hooggevoelig en introvert persoon ben. Dit is iets wat ik niet wist en wat ik een erg waardevolle ontdekking vind. Puzzelstukjes vallen op zijn plek. Zo begrijp ik ineens waarom teamvergaderingen zo veel van mij vragen, waarom ik tijd nodig heb om te zeggen wat ik wil zeggen en waarom het mij soms makkelijker afgaat om mezelf schriftelijk uit te drukken. In hoe het komt dat ik sferen en stemmingen van anderen overneem en wat me kan helpen dat te verminderen. Het geeft me de mogelijkheid om opnieuw na te denken over de invulling van mijn leven. Om te ontdekken wat bij me past en mijn leven daarmee opnieuw in te richten. En dat vraagt soms om het maken van keuzes die in eerste instantie best onwennig voelen, maar waarin ik vertrouwen heb dat ze me uiteindelijk veel zullen brengen.”
Anne (44), marketingfunctie in de onderwijsbranche
“Zo’n 20 jaar doe ik hetzelfde soort werk en dat voer ik uit alsof het topsport is. En al jaren twijfel ik. ‘Is dit het nou?’. Het begint zinloos te voelen en de omgeving past mij steeds minder. Naast mijn werk ben ik veel op pad, ook om maar niet alleen te zijn. En ik loop al een tijdje met onverklaarbare lichamelijke klachten. Iets in mij weet dat er iets moet (en gaat) veranderen. Maar wat dan? En wat moet ik daarvoor doen?
Toen kwam corona en zit ik noodgedwongen thuis. Een geluk bij een ongeluk voor mij. Het lijkt wel alsof ik in een stroomversnelling zit. Alleen zijn is niet zo eng; mijn eeuwige angst hiervoor is niet meer nodig. Ik heb het fijn met mijzelf en de stilte levert genoeg op. Ik begin steeds meer te voelen wat ik prettig vind en wil in plaats van het te bedenken. En dat is leuk! Het geeft mij kracht om dit alleen te doen en te kunnen. En vertrouwen. Ik wandel veel en tijdens deze wandelingen ontstaan regelmatig antwoorden op vragen die ik heb. Ook kan ik, door vanuit huis te werken, beter ‘kijken’ naar mijn werk.
Thuis zijn in stilte, uit de dagelijkse hectiek en even niets kunnen en moeten, geeft mij ruimte voor mijzelf. Voor het ontdekken van mijn gevoelens en behoeften.”
Miriam (44), begeleidt overbelaste kinderen en hun ouders
“Als gevoelig meisje opgroeien, in een wereld die zo overweldigend is, vast zit in systemen, structuren en patronen, was niet makkelijk. Ik zag en voelde alle pijnen, spiegels en verdriet van de mensen om me heen. Ik leerde al snel om me aan te passen, ik stemde me af op wat de ander nodig had en zette mezelf volledig opzij. Ik zag alles, maar ik werd zelf niet gezien. Dit overlevingsmechanisme trok door tot ver in mijn volwassen leven en dat brak me uiteindelijk op. Ik stond weer op en leerde in die periode dat mijn intuïtie geen last is, maar een gave om anderen te helpen.
Ik zag in mijn omgeving dat veel kinderen niet passen in de huidige systemen. Er wordt niet gezien wie ze werkelijk zijn, terwijl deze kinderen zo iets prachtigs hebben. Zij zijn juist de nieuwe generatie die wereldveranderingen kunnen brengen en ik mag mijn bijdrage leveren om dat zichtbaar te maken.
Voordat het zover is, word ik nu gedwongen om stil te staan. Mezelf in de spiegel te bekijken en alles wat niet voor mij werkt, komt onder een vergrootglas te liggen. Het is tijd om op te ruimen en schoon te maken. Ruimte te creëren voor betere dingen die echt bij mij passen en me te ontdoen van patronen die niet meer werken, zodat ik kan gaan doen waarvoor ik hier ben.”
Magda (53), meditatie- en bewustzijnstrainer
“Na de aankondiging van de intelligente lockdown was ik boos en verdrietig. Niet bang voor het virus, maar bang dat de overheid ons allerlei dingen ging afnemen. Zoals het sluiten van zo’n beetje alle winkels. Maar juist hierdoor kwam ik wel tot een inzicht. Zo kwam ik er bijvoorbeeld achter wat kleding kopen met me doet. Ik leid mijzelf af als ik iets spannends moet gaan doen. Hiermee compenseer ik het moeilijke gevoel dat ik ervaar. En dat accepteren van mijzelf maakt niet dat ik niets meer koop, maar ik ben me er wel meer van bewust waarom ik het doe.
Naast dit inzicht kwam ook mijn creatieve ondernemersgeest naar boven. Ik merkte dat er behoefte was aan meer rust en bezinning. Dat bracht me op het idee om online meditatielessen aan te bieden ‘van denken naar voelen’. Speciaal voor mensen die angst en onrust in hun hoofd ervaren en niet goed weten hoe je hiermee om moet gaan. In vijf online lessen leren ze wat meditatie precies is, hoe het werkt en hoe je het dagelijks kunt toepassen. Ik plaatste het aanbod op Facebook met een foto van mij op mijn meditatieplek in mijn tuinhuis. Ik maakte mezelf hiermee zichtbaar, dat vond ik heel spannend. Door de online techniek kunnen mensen meedoen uit alle hoeken van het land. Daar durfde ik eerder niet van te dromen.”
Graag nodig ik je uit om hierop te reageren. Zit er een verhaal tussen waarin jij je herkent? Of ben je zelf inzichten aan het opdoen tijdens de corona-maatregelen die je met anderen wilt delen?
Ik vind het een lastige tijd. Heb altijd al iets gehad met controle, ik wil controle kunnen houden. Het is wel duidelijk dat dat in deze tijd niet kan. Ik heb een kwetsbare gezondheid en maak me zorgen om het oplopen van een corona besmetting met alle gevolgen van dien. Er is veel zorg weggevallen die ik wel nodig heb maar aangezien dit de zogenaamde contactberoepen zijn, heb ik deze zorg al een tijd niet meer gehad. Ik word nu gedwongen om mijn controledwang los te laten en dat gaat niet zonder slag of stoot. Ik merk dat wel aan mijn stemming, soms wat angstig en andere keren wat somber en soms ook prima. Ik vind het lastig niet te weten wanneer het leven weer “normaal” wordt. Wel realiseer ik me dat deze tijd voor mij een goede les is maar het is niet makkelijk. In het begin van deze periode was ik met name bang voor de ontwrichting van het leven. Naarmate er meer bekend werd over de gevolgen van het virus is daar ook angst bij gekomen om besmet te raken. Dat we niet weten wanneer we dit hele gebeuren achter ons kunnen laten, maakt het er niet makkelijker op voor een controlefreak. Het lijkt me heerlijk als ik aan het einde van deze periode kan zeggen dat ik verlost ben van de controle. Ik doe mijn best.
Hoi lieve Nora,
Wat een pittige tijd hè en helemaal als je gezondheid niet optimaal is. Ik kan begrijpen waarom je dan vast wilt houden aan de controle. Want dat is iets dat je kent. Maar het vervelende is dat hetgeen je kent niet meer hetzelfde is. We worden misschien juist wel gevraagd om die oude zekerheden los te laten. En dat voelt oncomfortabel en angstig.
Herinner je het moment nog dat je leerde fietsen? In het begin met zijwieltjes en met de hulp van vader of moeder. Elke dag weer oefenen, soms met frustratie, soms met een val en een kapotte knie, en soms met een stukje vooruitgang. En op het moment dat ik me kon overgeven en kon vertrouwen op dat ik kon fietsen, voelde ik me de koning te rijk. Ik voelde vrijheid.
Je bent onderweg Nora. Misschien lukt het je om je elke dag een beetje meer over te geven en de teugels iets te laten vieren. Op weg naar jouw vrijheid.
Liefs, Kirsten
De eerste weken ging het heel goed. Er was inderdaad meer rust, veel tijd om in de tuin te werken en daar heb ik dan ook gebruik van gemaakt.
Toch voelde het allemaal wat raar, vooral alles wat niet meer mocht. De sociale contacten wegnemen, het voelde toch als iets verliezen.
Ik ben veel gaan wandelen en heel blij met het groen vlakbij. Ook was er online yoga en videobellen. Alles ok dan toch!?
Maar nu is er iets gekanteld, alsof ik al die weken een onderhuidse spanning heb opgebouwd. En dit vertaald zich nu in een serieuze dip en vermoeidheid. Het missen van mensen om mee heen, de ruimte om te gaan waar ik wil, doet toch iets met mij. Hopelijk vind ik snel terug mijn evenwicht hierin.
Ik waardeer het parkje achter mijn woning veel meer nu. De singel achter mijn tuintje met eenden en zwanen en ganzen.
Ik winkelde graag en keek veel naar kleding accesoires ed, dat doe ik nu helemaal niet meer.
Zelfs nu de winkels weer open gaan, kijk ik niet meer naar dat soort dingen
Ik zag de afgelopen weken , dat ik meer dan genoeg aan kleding schoenen accesoires heb, voor jaren zelfs.
Ik hecht nu meer aan mijn tuintje, zet planten in de woonkamer, en ga graag naar plantenwinkels.
Zo heb je toch iets om voor te zorgen.
Verder hou ik mijn tuin nu veel beter bij.
het alleen zijn valt me reuze mee.
Ik blijf wel heel erg bang in metro en supermarkt, doe dat zo weinig mogelijk
Ik bwaar veel afstand en loop de hele dag mijn handen te wassen.
Ook merk ik nu, dat ik geld over hou.
Ik shop immers niet meer.
Ik vind het eigenlijk wel lekker rustig zo.
Ik kook ook veel meer en veel bewuster, ben vegetarier geworden.
ik ben een vrouw van 70 Jaar in Rotterdam.
Wat een mooie ontwikkelingen Carla! Het lijkt mij een verrijking dat je weinig nodig hebt om een fijn leven te hebben. Het inspireert mij zoals je er over schrijft!
Lieve groet,
Kirsten