De laatste tijd denk ik veel na over identiteit. Hoe ik er heel hard naar gezocht heb, de mijne. En gevonden heb met de hulp van mijn hart.

Wat doe je als jongetje van anderhalf als je vader er ineens niet meer is en je moeder emotioneel totaal niet beschikbaar? Je wordt uit pure armoede je eigen innerlijke ouder. En omdat ik daar maar één voorbeeld van in huis had was ik heel lang vooral mijn eigen hardvochtige moeder. Tegen de tijd dat ik tiener werd was mijn vrouwelijke energie enorm ontwikkeld maar er was niemand om me te leren hoe ik mezelf moest scheren, of met meisjes om moest gaan. Niemand ook die me van heel dichtbij had laten zien hoe een man te zijn in deze samenleving. Toen ik de deur van mijn één ouderlijk huis achter me dicht trok om op kamers te gaan wonen wist ik totaal niet wat ik allemaal wel en niet voelde, en wat mijn grenzen waren. En ik had geen flauw benul dat ik op zoek ging naar mezelf.

Kinderen luisteren niet per se met hun oren maar kijken vooral naar anderen, wat die zelf doen en ze doorvoelen dat. En reageren daar op. En niet onbelangrijk, ze passen zich aan wat ze om zich heen zien. Daarom is het liefdevolle voorbeeld zo belangrijk voor ze. Van ouders en familie. Van cultuur en maatschappij. Het voorbeeld dat ik van mijn moeder kreeg en de afwezigheid van een vader heeft er lang voor gezorgd dat ik mijn vrouwelijke energie afwees en mijn mannelijke energie nauwelijks herkende. Het voorbeeld van mijn cultuur en maatschappij heeft er lang voor gezorgd dat ik mezelf onbewust vergeleek met anderen. Maar waar ik ook keek: opleidingen, relaties, verslavingen, beroepen en iedereen om me heen, ik zag wat ik zocht vrijwel nergens terug.

Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram

Tot die dag dat ik in een vrouw een innerlijk kind herkende waarvan ik dacht dat het op het mijne leek. Licht, warm en speels. Lief, slim en grappig. Net zo boos, eenzaam en verdrietig. Zij keek ook dwars door mij heen. We hebben elkaars innerlijk kind onmiddellijk geadopteerd om daar eens goed voor te zorgen, en hebben dat jaren mogen doen totdat we beseften dat we dat beter eerst voor ons zelf konden doen. Het was de eerste keer dat ik de verantwoordelijkheid over mijn binnenwereld op me nam. En ik spontaan en voor het eerst het benul kreeg waar ik kon vinden wat ik al levenslang zocht. In mezelf. In mijn lichaam met zijn angst en pijn. In mijn gevoel. In mijn hart. Dus daar ben ik het gaan zoeken. En ik ben er naar gaan luisteren.Hoe ik mijn identiteit gevonden heb met de hulp van mijn hart (en ziel)

De eerste jaren hoorde ik in variaties alleen maar dit:

“Wat heb je nu nodig”?

Toen ik daar echt naar begon te luisteren en mijn zachte vrouwelijke energie omarmde kwam er pas ruimte voor de volgende vraag die ik vanbinnen hoorde:

“Waar kom je vandaan”?

Toen ik eindelijk begreep dat dit in bijna alle opzichten een strikvraag is, was ik weer een tijdje verder maar veel meer vergevingsgezind, minder veroordelend naar mezelf en anderen. Enorm veel dankbaarder en daardoor meer verbonden met mijn ziel, spirit en het universum. Wat me deed durven aarden, waardoor veel meer in mijn lichaam en het nu aanwezig.

En zo kwam er ruimte voor de volgende vraag:

“Wat kom je doen?”

Ook daarvoor heb ik even nodig gehad. Toen ik diep vanbinnen kon voelen dat het niet om doen maar om (helemaal mezelf) zijn gaat (en dat ik dan vanzelf doe wat bij mij past) kwam ik uiteindelijk bij de vraag uit waar ik al een heel leven lang een antwoord op wilde.

“Wie ben je?”

Je begrijpt het al. Dit ging niet zonder slag of stoot. Ik mocht eerst nog mijn eigen mannelijke energie leren eren, zodat ik liefdevol grenzen kon gaan stellen en mijn eigen energie kon onderscheiden van anderen. Waardoor er ineens liefdevol evenwicht ontstond tussen het mannelijke en het vrouwelijke in mijzelf. Pas toen die twee harmonieus gingen samenwerken, zonder oordeel daarover, kon ik mijn ziel verstaan die alleen de taal van eenheid en onvoorwaardelijke liefde spreekt. En dit is wat ik kon horen:

Ik ben alles en iedereen om me heen.
Want alles is Één.

Engelenboodschap
Engelenboodschap
Engelenboodschap

11 REACTIES

      • Ik vind het een prachtig online tijdschrift – levenswijze, levensvisie-
        Ik heb alleen 1 vraag
        Is de NIEUWETIJDS KIND TEGEN HET CHRISTELIJKE GELOOF?????????
        Daar worstel ik zo mee want ik herken nl. Heel veel dingen die ik zelf ook heb

        In het verleden dominee gesproken over hypnotherapie was God niet tegen
        Zei hij toen tegen mij ——- ook onze toenmalige huisarts gevraagd hun zeiden ———— mag als je daarin ook je grenzen aangeeft tot hoever jezelf wil gaan. Huisarts zei toen tegen mij als je er maar niet te diep induikt is het Estisch verantwoord
        Want. Ik ben hoogevoelig , ik heb genezende handen heel rood, ik voorspel soms situaties of zoals ik wist dat mijn vader gauw dood zou gaan
        Dat vindt ik eng, ik zou graag een cursus lichtwerper doen, maar heb Snelweg angst.
        Ik heb veel angsten, maar ook een enorm doorzettingsvermogen, heb zoals jij ook lees ik veel heel veel ellende meegemaakt in mijn jeugd
        En later nu dus ook weer ellende niet alleen hoor in mijn huwelijk ik weet al dat ik dat aantrek Omdat ik moet leren met dominante mensen om te gaan op een kalme manier zeggen wat ik wil
        Nou weer toch een heel verhaal

        Wil je die vraag beantwoorden ????
        Is het tegen het christelijke geloof,
        Want reïncarnatie bestaat niet daarin

        Met vriendelijke groeten Gea

        • Hoi Gea,

          Ik heb niks tegen religie. Maar het is niet mijn weg. De meeste religies vertellen je dat je God of Christus buiten jezelf moet zoeken , in mijn beleving. Maar ik geloof in de innerlijke weg. Die van het hart, Ik vind in mijn hart geen regels en verboden.

  1. Mooi geschreven Gordon. ‘Wie ben ik’ vind ik zelf ook lastig, hoe meer ik dat eigenlijk probeer vast te stellen, hoe verder ik er in mijn gevoel juist vandaan lijk te bewegen. Op momenten dat ik met andere dingen bezig ben lijk ik me soms bewust te worden van mezelf als aanwezigheid, een moment waarin ik een hecht samenzijn met mezelf ervaar, oordeel-loos inderdaad ook, dat komt voor m’n gevoel nog het dichtste bij.

  2. Prachtig, Gordon Een hele reis in een notendop Mooie inzichten die aanspreken en herkenbaar zijn Dank je voor het delen!!!

  3. Dank voor jouw mooie artikelen Gordon! Ze brengen me altijd een lach, een traan en een overdenking…vanuit het hart…

    Lieve groet,
    Melissa

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in