Heb je je wel eens afgevraagd wat jouw zielendoel is? Het is een concept dat in ons allemaal nieuwsgierigheid opwekt. We verlangen ernaar om te weten wat we “zouden moeten” doen; sommigen lijken al vanaf jonge leeftijd te weten wat ze willen met hun leven, terwijl anderen jaren en jaren zoeken, zonder het ooit te “vinden”.
In mijn ervaring met werken met mijn cliënten, heb ik gezien dat degenen die gebukt gaan onder de diepste depressies, niet degenen zijn die de meest diepgaande trauma’s hebben meegemaakt, maar degenen die het gevoel hadden dat ze geen doel meer hadden in hun leven, ongeacht hun leeftijd. Dit lijkt hetzelfde te zijn voor tieners en jonge volwassenen als voor mensen van middelbare leeftijd. Het woordenboek definieert het woord “doel” als: “Een reden waarvoor iets bestaat.” Dus, het zoeken naar iemands doel, betekent zoeken naar de reden dat deze persoon bestaat op aarde.
Wij hebben als mensen een diepe behoefte om hier thuis te horen en om geliefd te zijn. Als we ons zielendoel leven, hebben onze levens kleur, passie en hebben we het gevoel hier weer thuis te horen.
7 stappen om je jouw zielendoel te herinneren
Ik heb een lijst gemaakt met 7 stappen om je te helpen jouw zielendoel te herinneren en om er dagelijks naar te leven:
1:Stop met zoeken
Je kunt je zielendoel niet “vinden”. Het is niet ergens op een stukje papier geschreven, of op de agenda van een kosmische aannemer die jou een bepaalde taak heeft toegewezen hier op aarde. Je antwoord ligt binnenin jou, niet buiten je. Als je gelooft dat het ergens buiten je ligt, ontkracht je jezelf omdat dit geloof impliceert dat iemand anders je je doel moet geven of toewijzen. Dit is niet het geval. Jij kiest om je leven zijn doel te geven. Het proces van je jouw zielendoel herinneren is van nature zelfbeschouwend. Als je je dat realiseert, vind je jouw innerlijke bron van kracht.
2:Kies om te bloeien of overleven
Kies nu meteen of je hier op aarde bent om te bloeien, of om te overleven. Er is geen middenweg. Je leeft iedere dag met een intentie en iedere dag kies je of je alleen wilt overleven of dat je wilt groeien, evolueren, bloeien. Deze keuze zal de fundering zijn van je doel.
3:Accepteer een doel
Als je bij deze stap bent, betekent dat dat je jezelf een doel hebt gegeven! Als je hebt gekozen om te “bloeien”, betekent dit dat iedere beslissing die je nu neemt, je bestaan op een of andere manier moet verbeteren. Neem een stap terug en kijk naar je leven. Maken de mensen om je heen je gelukkig? Zijn je relaties met hen grotendeels opbeurend? Of zijn ze giftig? Hou je van je werk? Zijn je hobby’s je passies? Als het je helpt, kun je een lijstje maken van je dagelijkse bezigheden. Begin met wat je doet als je wakker wordt en maak naast alle bezigheden een lijstje waarop je aan kunt vinken of het je een gelukkigere, gezondere, betere versie van jezelf maakt. Deze stap gaat om bewustwording, niet om oordelen of om actie.
4:Ontdek je passie
Dit is het leuke deel! Als je ergens echt gepassioneerd over bent, gaan er uren voorbij zonder dat je het door hebt. Dingen doen met passie, geeft je energie, het zuigt je niet leeg. Het prikkelt je, het legt je niets op. Denk terug aan wat je leuk vond om te doen als kind.
Als je op zijn minst drie dingen hebt gevonden die je heerlijk vindt om te doen… DOE ZE! Maak deze week nog tijd voor echt leuke dingen. Steek opnieuw je vuur aan. Voel de passie terwijl je bezig bent en voel de tegenstelling met je “normale” gevoelens. Herinner je waarom je deze activiteiten altijd zo leuk vond.
5:Maak je passies je prioriteit!
Niemand anders gaat jouw planning omgooien om te zorgen dat jij kunt doen waar je van houdt. Zorg dat je in ieder geval 1 à 2 uur per week besteed aan je passies. Deze bezigheden zorgen ervoor dat je voelt dat je leeft. Spreek met jezelf af dat je je passies in je planning verwerkt.
6:Verwacht beren op de weg
Op dit punt in het proces zul je de meeste weerstand tegenkomen. Je zult waarschijnlijk angst ervaren, een gevoel van onwaarde, een gebrek aan motivatie. Je kunt ook merken dat je geliefden niet achter je staan. Laat je niet opslokken in drama, in jezelf of buiten jezelf. Je enige taak hier is om vast te houden aan je drijfveer en door te zetten – de obstakels horen bij het proces. Als ze er niet zouden zijn, zou je je dromen al leven! Laat de weerstand en angst niet opwegen tegen je verlangen om je doel te bereiken.
7:Oefening baart kunst
Hier raken veel mensen vast. Ze verwachten professionele auteurs, schilders of atleten te zijn vanaf het moment dat ze besluiten hun droom te gaan leven. Als het je passie is, dan voelt oefenen niet als werk. Het zal juist leuk zijn. Met genoeg tijd en ervaring, zul je die sterspeler worden die je visualiseerde. Laat moeilijkheden in het begin je niet ontmoedigen. Zet door en leer van de uitdagingen in plaats van je erdoor te laten verslaan.
NB: Deze stappen kosten je niet je hele leven. Laat jezelf niet langer dan een dag of twee stilstaan bij iedere stap!
Iedereen droomt, degenen die hun dromen leven, kiezen daarvoor.
Bewaar voor later op Pinterest:
En als je dat ontdekt – of niets anders ontdekt – is dat kennelijk je lot.
Onze slaven hielden we ook al voor dat ze het in het hiernamaals de beloning zouden krijgen. Jezelf of anderen een illusie geven, is best knap.
Dit artikel is al wat ouder, maar toch nog een aanvulling voor de niet ‘het is zo waar’ zeggers.
Zielendoel (of zielenmissie), zelfliefde, geloof, verstand, gevoel. We zoeken allemaal ergens houvast. Deed Hitler, doen zelfmoordterroristen, hooligans en wie niet. We zijn allemaal ‘begenadigd’ met ziel, gevoel en verstand en wanneer er ook maar iets speelt komt er een frictie tussen die drie. Daar begint het gedonder, in jezelf en in relatie tot je omgeving.
Het kiezen voor de ziel is een weg. Net een geloof. Of in de volgende vakantie of thrill.
Geeft niets, mag best, laat maar. Laat het je helpen, maar het wordt nooit easy. We (= ook ik) modderen wat af. Jezus had maar twaalf volgelingen, niemand steunde hem en hij weende bitter. En Mohammed, Gandhi, moeder Theresa en Mandela waren ook niet zo happy.
Zalig zijn de simpelen van geest. Maar ja, je bent of niet. Part of life. Daarin is geen keuze.
Lange tijd heb ik gezocht naar wat mijn zielsdoel was. Ik ben begenadigd met een flinke dosis creativiteit, heb dat vorm gegeven in tekenen, schilderen, kleding ontwerpen en maken, klussen en bouwen maar ook dansen. Ik heb moeten leren dat het gaat om het onder mijn handen laten ontstaan en het zien groeien van een creatie en me daarbij niet te zeer focussen op het eindproduct. Dat is de vreugde en het plezier van het creeëren. Bij al deze vormen heb ik serieus geprobeerd er mijn geld mee te verdienen. Echter telkens wanneer ik er vol enthousiasme mee naar buiten trachtte te treden liep ik tegen een blokkade aan die me van buiten af werd opgeworpen. Denk daarbij aan emotioneel zo onderuit geschoffeld worden dat alle energie en enthousiasme uit me weggetrokken werd, weer opkrabbelen en opnieuw proberen totdat ik weer onderuit geschoffeld werd tot ik voor een paar jaar terug ook nog eens de diagnose reumatoïde artritis gesteld kreeg, waardoor ik handen en voeten maar zeer beperkt gebruiken kan door de stijfheid en de ontstekingen. Gevolg was diepe teleurstelling. Daarbij was ik uitgeput van alle pogingen die ik had ondernomen om er mee naar buiten te treden. In verbijstering heb ik me regelmatig afgevraagd waarom ik al deze prachtige talenten bezit terwijl ik die niet kan delen met de medemens en die ervan mee kan laten genieten. Inmiddels heb ik me er bij neergelegd. Dat is ook een onderdeel van mijn zielsdoel leren hiermee om te gaan en ik heb de situatie geaccepteerd zoals hij nu is. Ik zie mezelf nu zoals Eckhart Tolle dat zo mooi uitdrukt als een FREQUENTIEHOUDER (uit: Eckhart Tolle, Een nieuwe Aarde, De uitdaging van deze tijd) Hij zegt:Citaat, ‘De functie van de ‘Frequentiehouders’ is het verankeren van de frequentie van het nieuwe bewustzijn op deze planeet. Ze zijn hier om bewustzijn op te wekken door de activiteiten van het dagelijkse leven, door hun interacties met andere mensen maar ook door er ‘gewoon te zijn’. Einde citaat.
En dat geeft rust. Het haalt de dwang naar iets neerzetten hier op aarde, weg. Of dat nu kinderen baren is of je eigen huis bouwen of naam hebben gemaakt met een carrière of anderszins. Dus kan ik me bezig houden met het vergroten van mijn bewustzijn door te leren van wat er zo dagelijks op mijn pad komt zoals in de interactie met de mensen om me heen en de situaties waarin ik in mijn dagelijkse leven in terecht kom zoals bijvoorbeeld de kanker die bij me is weggehaald en hoe ik daar dan weer mee om ga. Ik voel me als FREQUENTIEHOUDER prima op mijn gemak daarbij werkt het voor mij relativerend. Liefs Ingeborg
Jezelf serieus nemen en erkennen. Zelfliefde en zelferkenning. Pffff.
Ik reflecteer wat af. Zelfonderzoek en dan heel kritisch. Ik ben zelf mijn grootste beul.
Na 5 decennia ben ik zover dat je (zelf)liefde en erkenning uitsluitend in jezelf kan vinden.
Begrip, respect, begrip, liefde, zingeving in (klein)kinderen etc, het wordt altijd afhankelijk van die ander gesteld. In feite geef je daarmee niet meer dan je eigen tekort aan van respect en liefde voor jezelf aan. Of wat die ander over je benoemt of verwacht JOU ook maar iets dient. Dat ontneemt hooguit hun schuldgevoel of ongemakkelijk gevoel.
Kap met die rommel. It’s a start, dat heb je dan en ook niet meer dan dat. Een grote ontdekkingsreis met een heel ander vertrekpunt.
Sorry alle de vervulling in (klein)kinderen vindende ouders en grootouders. Fijn voor je als je ermee goed dealt, maar dat is niet iedereen gegeven.
Makkelijke oplossingen bestaan niet, de weg die ik (nu) benoem is bikkelhard voor jezelf en anderen en brengt heel veel afscheid. En dat moet je maar kunnen en durven zonder bitterheid. Bovendien is dat een vorm die ver weg staat van de sociaal wenselijke norm van vandaag de dag. So be it.
Wat mij betreft. Nu.
Maar Sebastiaan en anderen: ik begrijp jullie volkomen en ik sta zelf ook maar aan het begin van deze route. Ik beloof niets. Maar ik hoop dat die pot met goud in mij zit. Een pot die ik alleen moet durven te openen en te gebruiken.
En dan naar het artikel terug. Ik ga naar mezelf. Daar is mijn (zielen)missie. Of niet.
Dag Barend, je hebt gelijk, meer kan ik niet zeggen. We gaan er wel komen, omdat we er open voor staan. Ik maar denken dat ik een laat bloeier ben met alles. Nooit te oud om te leren. Dit doet mij beseffen dat ik niet de enige ben.
Lees de boeken van William Gijsen en dan wordt je een heel stuk wijzer!
Ik ben sebastiaan 39 . Dit jaar bewust geworden van veel dingen. Heb net mezelf gevonden. Kon mij niet aarden. Vroeger als kind werd ik voor van alles weggehouden. Mijn oom blijkt mijn vader te zijn, wie allang dood is. Door angst en schaamte, werden giftige emoties geprojecteerd op mij. Ik ben hoog sensitief, ook hoog begaafd. Mijn moeder wist dit. Mij is nooit wat verteld. Ik heb geleeft in een leugen, ben depressief geweest, wilde niet meer leven. Nu weet ik waar mijn angsten vandaan komen. Watervrees, had ik. Hoogtevrees, bang om te vallen. Vroeger liep ik al met 9 maanden. Snel zindelijk. Praten deed ik ook snel. Maar toch ging het mis, ik werd niet opgevangen, ik werd kopje onder geduwd nadat ik iets geroepen had als papa jopie, naam van mijn oom. Freddie mijn opvoeder weet niet dat hij mijn vader niet is. Heb ook geen contact meer. Mijn wereld is erg klein geworden. Voel me vaak eenzaam, maar toch willen doorzetten. Dit wat ik nu deel, doe ik normaal niet. En is ook maar een topje van de ijsberg. Ik weet niet wat mij gelukkig zou kunnen maken. Ik mis interactie met mensen, die mij wel begrijpen. Ben niet van het digitale contact, maar ja als niet anders is. Heb wel een workshop gedaan 8 december 1 dag voor mij verjaardag. Mooie ervaring gekregen.
Wat met mij gebeurd, heb ik paar maanden geleden een gedicht geschreven.
Zoals een bloem, tijdens de bloei, zich ontvouwt, zo mooi en oprecht.
Zo ook mijn hart, op zoek naar het geluk,
Op zoek om geliefd te worden, zoals ik mezelf en anderen, lief heb.
Wat fijn dat je jezelf nu hebt gevonden Sebastiaan. Kom op, je komt er wel !!!
Lieve Sebastiaan,
Wat goed dat je dit allemaal durft op te schrijven.
Ik herken veel dingen in je verhaal..waarbij ik denk..yess..kijk daar is iemand die hetzelfde ervaart, voelt en meemaakt als ik zelf. Vind het leuk om te horen dat er ook iemand is van mijn leeftijd die niet altijd van het digitale contact is. Soms heb ik het gevoel dat ik alleen ben tussen alle verslaafden aan de mobiele eenheid 🙂
Maar met vallen en opstaan komen we er wel, het duurt even maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen.
Heel mooi gedichtje…raakt me in het hart..
Waar geven we onze energie aan Lieve Mooie medemens. Kijk naar de data bij de comments behorende bij dit artikel.
Gisteren kwam het woord GENADE bij mij. “Zij die hopen hebben nog geen genade”.
“Genade is als water, zal verschijnen op het laagste punt”.
We kunnen niet opgeven. We zullen vinden en gevonden worden. Elkaar. We zijn hier en daarmee is voor nu alles gezegd. Licht en Liefde. Samen. Stikalleen is de illusie.
“You never know how strong you R, untill being strong is all you R”.
Kort maar krachtig..Alles wat je aandacht geeft groeit…..
Ik wist eigenlijk als kind al wat mijn doel was. Mijn doel was om echte liefde te vinden. Het begon erop te lijken dat door de negativiteit in mijn jeugd en bepaalde trauma’s dat er door mijzelf drempels werden opgeworpen. Want alhoewel ik hunkerde naar echte liefde ( een partner die ik echt lief had) trouwde ik met iemand uit veiligheid. Door mijn trauma’s was ik bang verlatingsangst om echte liefde te ontvangen en te geven. Daar heb ik het ook heel zwaar mee gehad om dat los te laten. Maar uiteindelijk is mij dat gelukt. Nog steeds ben ik diep gelukkig met een man waar ik heel veel van hou. Niet een opleiding, niet veel geld, niet allerlei andere succes factoren waar men na streeft maar iemand waar je echt van houdt. Voor de ene mens zal die vanzelfsprekend zijn voor mij was dit niet zo en voelde het als een passie en een doel op zich.
Natuurlijk ervaar ik ook momenten waarin ik me niet goed voel, of dat ik zou willen dat de wereld er anders uit ziet, dat je niet ziek zou worden. Maar de fundering in mijn leven is toch liefde.
Dat is het mooiste wat er is.
Zo ook als je kinderen hebt. Ondanks alle ups en downs blijf je van je kinderen houden. Dat maakt het leven de moeite waard.
Goed artikel. Ik vind het zelf nog wel lastig om erachter te komen waar ik nou gelukkig van word en voldoening uithaal. Als kind hield ik gewoon van dingen waar alle kinderen van houden dus daar word ik helaas niet veel wijzer van.
Misschien komt het omdat ik zo onzeker ben geworden dat ik niet uit veel dingen mijn plezier meer behaal. Heeft iemand hier nog tips voor om er toch achter te komen waar je passie nou ligt? Heb ik die wel vraag ik me soms af?
Dag Jonna,
Vaak vroeg ik mij af:waar word ik nu gelukkig van? En dan zag ik die ‘lelijke’ wereld en de oppervlakkigheid van het leven. Maar dan zie je plots iemand die gewoon blij is en doet wat zij doet, zonder weerstand.Onze levensdoelen zijn meestal niet zo groots als we zouden willen. Ik ben bijvoorbeeld iemand die graag zingt. Maar jarenlang deed ik het niet omdat ik in beslag genomen werd door zoveel ‘verplichtingen’ en dan zag ik er tegenop op de gitaar te nemen en het gewoon ‘te doen’ zonder doel, zonder publiek, maar gewoon voor mezelf. Ik werd er gewoon ‘blij’ van, het gaf me energie. Zo zie ik op tegen het poetsen van mijn huis. Ik por mezelf op en zeg: vooruit Ria aan de slag!Dan flikker ik alle overbodigheden uit mijn huis en behoud waar ik blij van word. Dat is opmerkelijk weinig. Hoe meer ‘niets’ hoe meer ruimte, hoe stiller hoe veler… dan trek ik mijn jas aan en ga even het bos in waar ik door de vuile aarde ploeg en de regen moet trotseren en wat gebeurt? Ik word er blij van, ik ontdek dat ik ben wie ik ben, gewoon Ria, gewoon op zoek naar de grond van het bestaan, van alle bestaan en ja… ik word daar blij van. Blij zijn wordt door sommigen als naïef bevonden maar dat is ook gewoon maar een perceptie, een oordeel. Alles is wat het is, ook jij Jonna, jij bent bijzonder omdat jij Jonna bent op die plek op dat moment. Maak je iemand anders blij? Zodra je de weerstand overwint zal dat lukken en zal je er vanzelf ook blij van worden. En op een dag zal je het gewoon ‘weten’: Aha, daarom ben ik hier op aarde:)
Liefs
Ria
Misselijk word ik er bijna van als mensen 'poep' praten en dat vrolijk verspreiden. In Het Haags zeg je dan: "Je scheit uit je bek, je weet niet waar je over lult!". En dan heb ik het niet over getergde Provocendus en begripvolle Tom!
Ja, de Nieuwe Tijd komt er aan… dat is zo bepaald. En daar is een Heftige Prijs voor betaald. En dan praat ik niet over Jezus uit de bijbel.
-Je doel ligt binnenin je, word er gezegd! Werkelijk? Nee, je ziel zit binnenin je. En die ziel heeft een bestemming in de eeuwigheid, een avontuur dat nooit eindigt. – Dat je nu een klotetijd hebt, wil niet zeggen dat het je aan jezelf ligt. Je bent hier, nu nog, om te leren over Goed en kwaad, Liefde en haat, Barmhartigheid en onverschilligheid.
Moeder God weet precies wie je bent. Als je het nu moeilijk hebt, wees dan blij. Er ligt een grotere prijs voor je klaar dan voor hen die voor zichzelf kiezen ten koste van zorg hun broeder(s) of zuster(s). Die liever op 'vakantie' gaan dan een zieke vriend(in) te bezoeken. Die hun 'neus' ophalen voor een minder bedeelde. GET The Point? Oordeel komt er aan… niet hemel of hel, maar je nieuwe lichaam (tempel) en positie in Het Beloofde Vrederijk/Paradijs!
Heerlijk! Je levensdoel vinden. Welke tips zou je geven aan mensen die kiezen om te overleven? Kunnen zij hun leven ook nog een beetje leuk maken? In mijn visie heeft iedereen een doel. Anders was je hier niet. En daarom hoef je niet de keuze te maken om te overleven. Je moet alleen de keuze maken om zelf actief aan de slag te gaan met het ontdekken je zielendoel of je leven accepteren zoals het nu is. In mijn visie moet je JUIST gaan zoeken naar je levensdoel. Of bedoel je dat ook? :-).
Waarom staat er nou weer een mooie jonge vrouw, mijmerend en starend op de foto, en niet een lelijke vijftiger die het helemaal gehad heeft met alles, concluderend dat zijn of haar leven tot dan toe mislukt is en er helemaal klaar mee is, hopend op een terminale ziekte omdat zelfmoord net iets te ver gaat? Waarom toch? Mogen die zichzelf niet vereenzelvigen met de vraag wat hun zielendoel is? Of is het dan echt te laat? Zijn alleen mooie jonge vrouwen nieuwetijdskinderen die zich hun zielendoel mogen herinneren? Weet goed wat voor beelden je neerzet, Nieuwetijdskind. Zo ga je weer mee met de mainstream "Glossy Linda" beeldvorming. En beelden zijn krachtig. Wees voorzichtig. Vooral voor lelijke vijftigers die het helemaal gehad hebben met alles, concluderend dat hun leven tot dan toe mislukt is en er helemaal klaar mee zijn, hopend op een terminale ziekte omdat zelfmoord net iets te ver gaat.
@Provocendus Voor een deel kun je gelijk hebben, maar waarom alleen op die buitenkant en uiterlijke schijn letten, terwijl je ook kunt richten op innerlijke facetten en de pluspunten van het verhaal.
Natuurlijk doen plaatjes veel. Zetten ze plaatjes van lelijke (what's in a name) vijftigers neer, leest nog minder publiek het, omdat het niet bepaald aanmoedigend is. Komt daar weer commentaar op en is dat weer negatief.
Kortom je kunt je richten op de beperkingen of op de mogelijkheden. Nu is de vraag, welke schop onder je kont heb je nodig, zodat je niet de lelijke vijftiger ziet in jezelf en jezelf tekort gedaan voelt, zielig, niet wezenlijk gezien en slachtoffer van de glossy beeldvorming.
Als je wezenlijk gezien wilt worden, mag je bij jezelf beginnen en jezelf op waarde schatten, dat je ondanks je mislukkingen in je leven, heb je ook nog mooie stukken in je leven gehad en ben je ook een prachtig mooi mens.
Als je dit allemaal niet wilt horen, luister je ook niet naar jezelf, je innerlijk gevoelsleven. Doe er vooral niets mee, dan blijft het lekker zo. Wil je er wel wat mee doen, doe het dan en hou je vooral met de positieve dingen in het leven bezig.
Wat je vooral altijd zou kunnen doen is iedereen serieus te nemen. Een beetje inleven en aanvoelen wat er omdat in bepaalde mensen die rond de 50 jaar zijn. Die hebben vaak niet de erkenning gekregen in de tijd dat zij jong waren. Het is heel makkelijk om er zo je eigen conclusie over heen te gooien en te oordelen. Maar zou daar toch mee oppassen. Probeer wat meer empathie en geduld en begrip, liefde op te brengen voor je medemensen die niet perse jou visie nodig hebben op hoe dingen zouden moeten. Maar gewoon hun verhaal kwijt moeten bijvoorbeeld.
7 mooie tips om er achter te komen of alles zo gaat als jij wilt.
En of er nog meer uit het leven te halen valt.
Ik ga het zeker op mij gemak nog eens doornemen.
Ik vindt deze artikelen altijd leuk .❤️