De weg van waar je nu bent, in een burn-out in een functie die het niet meer voor je is, naar een baan die beter bij je past, is geen korte rechte lijn. Je volgt niet een stappenplan waarmee je recht op je doel afgaat. Hoe kun je wel werk vinden waar je weer blij van wordt en energie van krijgt?
Het goede nieuws is: het kan. Het slechte nieuws is: meestal niet van vandaag op morgen. Je moet eerst herstellen. Oude zaken loslaten. Het kan nodig zijn om je te oriënteren op ander werk. Maar we willen juist zo snel mogelijk verder, meteen iets doen. Wat als je niet weet wat je wilt en je denkt: “Help, ik sta op een kruispunt. Welke kant moet ik op?”
De boodschap van een burn-out
Alleen al beseffen dat het zo niet langer gaat en besluiten om niet weer te re-integreren in dezelfde functie, is al een hele stap. Soms moeten mensen meerdere keren uitvallen, voordat ze op dit punt komen. Tot die tijd gaan ze maar door, het toch weer proberen.
Na de eerste keer ziek was je al snel weer op de been, daarna duurde het herstel langer en tenslotte ben je zo uitgeput dat je voelt: “ik kan echt niet meer terug naar die baan”. Dan, en pas dan, kan er iets veranderen. Dan is de boodschap van de burn-out aangekomen. Het signaal dat het tijd is om je te bezinnen op ‘wat dan wel’.
De weg voor je zien
Ik merk dat veel mensen houvast zoeken. Ze willen weten hoe de weg zal verlopen, en ze willen dit het liefst puntsgewijs opschrijven. Hun hoofd draait overuren. Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor de rust waar juist behoefte aan is. Ik vertel dan wat er eerst nodig is, zoals herstellen op de verschillende niveaus: fysiek, emotioneel en mentaal.
Ik schets de mogelijkheden, zoals loopbaanoriëntatie om helderheid te krijgen over je drijfveren en kwaliteiten, of een training om je ondermijnende patroon te doorbreken zodat je niet weer opgebrand raakt en 2e spoor re-integratie coaching. Maar voordat je daar bent, zijn er stappen die eerst gezet moeten worden.
Eerst een deur dicht doen
Zo moet je met de bedrijfsarts in gesprek en met je leidinggevende, en laten weten dat het zo niet meer gaat. Ook dat is een hele stap. Ik heb gemerkt hoe moeilijk ik het vond om tegen mijn baas te zeggen, ‘ik kan het niet meer’. Dit voelde als een persoonlijk falen en ik moest over een drempel. Maar wat was ik opgelucht toen ik het had gedaan!
Het dicht doen van de huidige deur is eng. Want die andere deur is nog gesloten. Zeggen ‘dit wil ik niet meer’ heeft tot gevolg dat je in een leegte komt. Je begeeft je op een onbekend terrein. Dat te doen vergt moed. Voelen dat het oude echt geen optie meer is, helpt bij het nemen van die beslissing en het zetten van die stap.
Stap voor stap op weg gaan
Je weet niet altijd van te voren hoe mensen zullen reageren. Je weet nu alleen dat jij zo niet verder kunt. Dat is dan je vertrekpunt, en misschien ook je belangrijkste houvast. Zet de stap, en kijk wat er gebeurt. En afhankelijk van de reactie, zet jij je volgende stap. Wel met de mogelijke weg in je achterhoofd, en een idee van wat jij wel en niet wilt.
Daarom is het belangrijk om steeds even stil te staan, en te voelen. Wat doet een situatie met je? Het kan zijn dat je eerst uit balans raakt. Je voelt misschien onzekerheid of je het wel kan. En dan herneem je jezelf. Je doorleeft je emoties en vindt je centrum. En vindt daar houvast. Dan ga je weer verder. Welke stap is er te zetten? Wat wil ik? Wat voel ik?
De regie over je leven nemen
Als je zo op weg gaat, steeds een stap zet die op dat moment aan de orde is en goed voelt, dan ontdek je gaandeweg je kracht. Je versterkt je zelfvertrouwen, want je merkt ‘dit kan ik’. Dat geeft een gevoel van persoonlijke macht. Niet macht over een ander, maar over je eigen leven. Zo ontwikkel je leiderschap.
Natuurlijk kan het nuttig en ook nodig zijn om onderweg hulp te hebben van een coach, iemand waar je vertrouwen in hebt en die vanuit kennis en ervaring met je meedenkt. Zoek een coach die jou kan volgen. Zeker als je diep bent gegaan of specifieke ervaringen hebt gehad, is het fijn om te kunnen sparren met iemand die begrijpt waar je staat.
Leven is ontwikkeling
De oriëntatie op ander werk kan een tijdje duren, en zich in meerdere fasen voltrekken. Je ervaart pas of bepaald werk bij je past door het in de praktijk uit te proberen. Daar is niets mis mee, integendeel, je komt steeds dichter bij wat het beste bij je past. En je leert elke keer iets nieuws dat je een volgende keer kunt gebruiken.
Ook het doorbreken van energie-vretende patronen is soms een enorme worsteling, een weg van vallen en weer opstaan. Maar dat wil niet zeggen dat je leven stilstaat of dat je niet verder komt. Je ontdekt steeds een nieuw aspect van jezelf, je graaft dieper en komt dichter bij je ware verlangens. Bij wat jou ten diepste drijft en waarvoor je hier bent.
De weg is eerder circulair dan lineair
Ik ben de weg gaan zien als een proces van jezelf opnieuw uitvinden. Je denkt misschien dat je in kringetjes ronddraait. Maar het is als een spiraal, je komt steeds dieper in jezelf. Het is als een pas op de plaats maken, of een stap naar achteren zetten, om vervolgens een grote sprong voorwaarts te maken. Naar een toekomst die je eerder niet voor mogelijk hield.
We hebben de neiging het te zien als een lineaire weg, je formuleert een doel en stippelt een route uit, recht op je doel af. Zeg nou zelf, gaat het in het leven echt zo? Welnee, alle planningen ten spijt, het loopt altijd anders. Het is eerder een circulaire weg, waarbij je steeds goed voelt en een stap zet. En van te voren niet precies weet waar je uitkomt.
Ik heb de lineaire en circulaire wegen zo verbeeld:

Je nieuwe toekomst
De weg naar de nieuwe toekomst die op jou wacht, is een pad vol bochten, een weg van stap voor stap ontdekken, je oude patronen loslaten en goed voelen. Van anders leren kijken en een nieuwe visie ontwikkelen. Je kunt af en toe een glimp opvangen van deze toekomst en dan zet je weer een stap om het nieuwe ook echt mogelijk te maken.
Deze weg werkt. Hij brengt je echt ergens, daar waar jij moet zijn, en op een organische wijze. Het mooie van een pas op de plaats maken is dat je even kunt rusten en bijkomen. Het voordeel van een stap terug doen, is dat je overzicht krijgt. Op de situatie, op jezelf of op je leven, afhankelijk van waar je naar kijkt.
Onderzoek je intentie en verlangen
Met elke stap die je zet, kom je dichter bij het werk dat echt bij je past en ook dichter bij jezelf. Het loslaten van oude zekerheden of neigingen brengt nieuwe inzichten. Dit kan best confronterend zijn. Gaandeweg ontdekte ik waarom ik wilde samenwerken. Ik had het idee dat ik het niet alleen kon en vreesde ook de eenzaamheid. De meeste samenwerkingen kostten me teveel energie, dus ik móest loslaten.
Ik zag dat mijn drijfveer niet zo zuiver was en vroeg me af wat mijn diepere intentie was, van mijn ziel. Ik ontdekte een verlangen om creatief bezig te zijn. Om te schrijven, nog meer te schrijven dan ik al deed. En daar aan toegevend, ontdekte ik een ander creatief verlangen. Om te schilderen. En toen ik ging schilderen, voelde ik: dit wil ik vaker doen. Ik wil een eigen atelier! En zo gaat het maar door. Net zo lang tot je voelt, ja dit is het!
Je burn-out heeft een wijze les voor je
Al dateert mijn burn-out van 2002, recent nog heeft mijn lichaam me via energie-verlies laten weten, ‘dit is niet goed voor je, stop’. Ik zat in een volgende ronde in de spiraal, een nieuwe fase in mijn leven brak aan. Ook nu was het weer een proces van zelfontdekking. En ik heb weer veel geleerd. Dat mijn lichaam altijd gelijk heeft en heel goed weet wat er aan de hand is. Ik moet voelen en luisteren.
Dus is mijn advies aan anderen: gebruik je burn-out wijselijk. Maak een pas op de plaats en zet ook een stap terug. Kijk naar jezelf en je leven. Draai rustig in kringetjes rond, daal af en onderzoek je verlangens. Laat los wat niet meer bij je past. Zet een stap vooruit als het goed voelt. Zo kom je echt verder. Bij het wezenlijke. Daar waar je wezen moet
© Lusanne Hogeweg
Ik heb stap 1 genomen, heb mijn baas vertelt dat ik niet meer kan terug keren naar mijn oude werkplek. Dat was een ongelooflijk moeilijke stap, maar zo ontzettend bevrijdend! De opluchting was met geen pen te beschrijven. Maar de innerlijke criticus komt weer aardig om de hoek kijken. Wat ga je nu doen dan? Je hebt geen diploma’s! Je kunt je ‘geen baan’ niet permitteren. Hoe denk je de hypotheek te gaan betalen? Je bent al 50, wie wil jou nog hebben? En ga zo maar door. En eerlijk gezegd weet ik ook nog niet echt wat ik wil. Ik heb een sessie met een loopbaancoach gehad. Dan komt er wel wat naar boven maar nog niets concreets. Waarschijnlijk wil ik te snel. Ik vind het gevoel van onrust wat dit met zich meebrengt verschrikkelijk. Eigenlijk wil ik morgen al weten wat ik de rest van mijn leven ga doen en dat is natuurlijk heel onrealistisch. Ik probeer regelmatig te mediteren om de storm in mijn hoofd tot bedaren te laten komen. Ik weet ook echt dat het goedkomt, dat voel ik ook! Geduld is de magic word for me! Hartelijke groet, Yvonne
Hallo Yvonne,
Dank voor je bericht, wat moedig van je om de stap te zetten. De onrust, door de onzekerheid over wat je nu gaat doen, is heel herkenbaar. Dan willen we inderdaad heel snel weten wat en snel verder.
Goed dat je mediteert, dat helpt echt, en vooral heel fijn dat je weet dat het goed komt. Dat weten geeft je rust en kracht, als het lukt om erop te vertrouwen. Het is een weg van vallen en opstaan, van weten (intuïtie) en dan weer twijfelen (denken), dus ik wens je heel veel succes en sterkte!
Hartelijke groet
Lusanne
Hallo Lusanna,
Mooi en helder verwoord en herkenbaar.
Het hele proces van burnout ken ik. Sterker nog, ik zit midden in een burnout, spirituele transformatie en ook nog eens vol in de overgang. Terwijl ik als alleenstaande ouder ook nog voor mijn kind mag zorgen, die extra zorg/begeleiding nodig heeft
En dat in een maatschappij die je wil dwingen in wat voor baan dan ook, puur omdat je MOET werken.
Heb je daar een oplossing voor? Heb jij dit traject ook alleen doorlopen of had/heb je een partner waar je op terug kon/kan vallen?
Want hoe ga ik dit allemaal doen? Ik ben de enige die verantwoordelijk is voor het betalen van de huur en zorgen voor mijn kind. Terwijl ik als een kip zonder kop thuis zit.
Hartelijke groet,
Sheila
Hallo Sheila
Dank voor je reactie op mijn artikel. Ja, jouw proces is pittig als ik dat zo lees. Alles tegelijk. Dat vraagt nog meer van je, niet alleen omdat je meer moet. Het vraagt ook meer moed: durven loslaten, om hulp vragen, en dan vertrouwen dat er ook voor jouw wordt gezorgd…
Toen ik burn-out was (in 2002) had ik geen partner. Ik had een paar mensen in mijn omgeving waar ik mee kon praten, strandwandelingen mee maakte, dat was mijn steun. Wel heel erg belangrijk trouwens, een sociaal vangnet.
Want als ik iets heb geleerd, dan is het hoe belangrijk en waardevol vrienden zijn. Meer dan geld. Dat heb ik in 2013 ervaren. Toen was ik niet burn-out maar kwam wel alles bij elkaar: ik ging weg bij mijn vriend, had nog geen eigen woonruimte en moest geopereerd worden. Via mijn vrienden vond ik in elk geval tijdelijke woonruimte. Vandaar kon ik weer langzaamaan opnieuw beginnen.
Ik wens jou heel veel sterkte in jouw situatie en ik hoop dat je af en toe momenten van rust kunt vinden om naar binnen te keren. Om de stilte in jezelf te vinden en je te verbinden met een bron van energie en daar kracht en steun aan te ontlenen. Want die is er.
Hartelijke groet
Lusanne
Hallo Sheila
Dank voor je reactie op mijn artikel. Ja, jouw proces is pittig als ik dat zo lees. Alles tegelijk. Dat vraagt nog meer van je, niet alleen omdat je meer moet. Het vraagt ook meer moed: durven loslaten, om hulp vragen, en dan vertrouwen dat er ook voor jouw wordt gezorgd…
Toen ik burn-out was (in 2002) had ik geen partner. Ik had een paar mensen in mijn omgeving waar ik mee kon praten, strandwandelingen mee maakte, dat was mijn steun. Wel heel erg belangrijk trouwens, een sociaal vangnet.
Want als ik iets heb geleerd, dan is het hoe belangrijk en waardevol vrienden zijn. Meer dan geld. Dat heb ik in 2013 ervaren. Toen was ik niet burn-out maar kwam wel alles bij elkaar: ik ging weg bij mijn vriend, had nog geen eigen woonruimte en moest geopereerd worden. Via mijn vrienden vond ik in elk geval tijdelijke woonruimte. Vandaar kon ik weer langzaamaan opnieuw beginnen.
Ik wens jou heel veel sterkte in jouw situatie en ik hoop dat je af en toe momenten van rust kunt vinden om naar binnen te keren. Om de stilte in jezelf te vinden en je te verbinden met een bron van energie en daar kracht en steun aan te ontlenen. Want die is er.
Hartelijke groet
Lusanne
Mooi en helder beschreven, bedankt! Betrap mezelf op de neiging een rechte lijn vooruit te willen gaan, wat niet lukt, waardoor ik weer ga twijfelen aan mezelf en m’n hoofd weer volledig op hol. Door dit artikel voel ik de rust weer terugkomen. Ik mag mezelf weer toestaan de tijd te nemen, een van de lastigste dingen… het is een pittige zoektocht, mooi dat zo’n artikel dan weer m’n pad kruist
Hallo Eline
Dank je voor je reactie op mijn artikel. Wat fijn dat het je rust biedt en de bevestiging dat je de tijd mag nemen. Want zo is het!
Sterkte op jouw weg,
hartelijke groet
Lusanne
Hartelijk dank voor deze prachtige inzichten Lusanne!
Ook al voelt het al heel de tijd exact zo aan, het zo vlot en bevestigend mogen lezen in jou artikel doet onnoemelijk veel deugd.
Lieve groet,
Dean
Hallo Dean
Dank voor je reactie op mijn artikel. Fijn dat het je bevestiging geeft van wat je al voelde. Vertrouw op je gevoel! En sterkte op jouw weg,
hartelijke groet
Lusanne