Kinderen met een speciale opdracht………….
Deel uit de vragen na de lezing Zoektocht van een mensenleven.
Door Berry Vincenta Ketelaar
Hoe komt het dat er zoveel kinderen zijn met ADHD (hyperactiviteit)?
Kinderen, Zielen met ADHD zijn kinderen met een zeer gevoelig bewustzijn. Deze kinderen, deze zielen die nu geïncarneerd zijn in deze tijd, zijn kinderen die heel veel moeite ondervinden van de enorme prikkels die deze wereld op hun los laat. De prikkels die deze kinderen niet kunnen verwerken in hun bewustzijn, drijft hen tot overactiviteit. Deze kinderen missen een aansluiting vanuit het kunnen uitdrukken van gevoel in hunzelf, naar buiten toe. Deze onmacht die deze kinderen daartoe ervaren, geeft een enorme activiteit, geeft ook de mate soms van enorme agressie door de onmacht van uitdrukken.
Deze kinderen met dat overgevoelige bewustzijn, zijn kinderen die heel veel liefde in zich dragen. Zijn kinderen die eigenlijk a.h.w. komen als dragers van het Christus-bewustzijn. Zijn kinderen die komen met een aanrakende energie, waardoor deze kinderen de taak hebben de omgeving aante raken in het hart, aan te raken vanuit het hart, in het hart. Deze kinderen vragen daartoe een hele andere plaats, een hele andere begeleiding. Maar ook een hele andere begeleiding, deze kinderen vragen om een van Hart tot Hart contact. Deze kinderen zullen het absoluut niet verdragen, de mentale druk die op deze wereld heerst. Want al deze prikkels die op deze Zielen worden losgelaten, zullen deze Zielen drijven tot wanhoop.
Ouders en begeleiders.
De mensen die deze Zielen ontvangen, zijn mensen die daartoe ook werkelijk zijn uitgekozen. Deze ouders zijn uitgekozen om deze Zielen op een dusdanige manier te begeleiden, zodat datgene wat aan krachten in deze wezens schuilt ook naar buiten te kunnen laten stromen. Op een eigen manier, op hun eigen werkelijke manier. Deze manier vraagt ruimte, vraagt tijd, vraagt aandacht en vraagt vrijheid en begrenzing, want deze kinderen zijn grenzeloos.
De grenzeloosheid is iets wat deze kinderen, deze Zielen een enorme mate van onveiligheid geeft. Deze onveiligheid kan terug worden gebracht naar veiligheid, wanneer deze kinderen binnen een mate van uiterlijke aangegeven grenzen kunnen functioneren, wanneer deze kinderen bemoedigd worden in wie ze zijn.
Al zijn de stapjes nog zo klein die ze zetten in hun groei, bemoediging/aanmoediging is voor deze Zielen van het grootste belang. Want zij kennen niets anders dan de Liefde vanuit het hart. En zij zullen zich toch, vanuit hun keuze in dit leven te verschijnen, moeten verbinden aan deze wereld met al zijn indrukken, met al zijn communicatiestromen op uw wereld. De communicatiestromen op uw wereld, zijn juist de stromen waar deze Zielen heel veel problemen mee hebben en zullen krijgen.
Het is nogmaals van het grootste belang een absoluut nieuwe begeleiding aan deze kinderen aan te kunnen bieden en heel, heel dicht naast ze te staan.
En kinderen die een autistische aandoening hebben?
Kinderen, Zielen met een autistische aandoening, kunt u haast vergelijken met ADHD alleen vanuit een andere pool. Die andere pool is een wat stille kracht. Vanuit deze stille kracht die autistische kinderen kunnen vertonen is juist ook weer de onmacht zichtbaar.
Het aan kunnen raken, het werkelijk kunnen verbinden vanuit het gevoel met de wereld is waar deze Zielen/deze kinderen tevens een heel groot dilemma in hebben.
Een heel groot probleem mee hebben. Is ook, vanuit onvermogen zich uit te kunnen drukken, wat een enorm groot dilemma geeft aan onmacht. Deze onmacht is juist datgene waar deze Zielen in dit leven voor hebben gekozen, vanuit deze onmacht zo absoluut in hun eigen kracht te kunnen blijven, om daarin toch zichzelf te kunnen zijn.
Vanuit dat kleine deel wat ze kunnen verbinden met de ouders, met de omgeving, daarin zichzelf zodanig neer te kunnen zetten, dat dit hun manier van ervaren is in deze stoffelijke wereld. Maar het is een zware weg.
Deze Zielen, deze autistische kinderen die op deze manier geboren worden, zijn Zielen die ook heel veel warmte, liefde en geborgenheid vragen.
Want dit is de weg waarop de kracht, die dit autistische kind heeft, neergezet kan worden.
Heeft het gebruik van medicijnen om bijv. ADHD of depressie te bestrijden lichamelijke en/of geestelijke gevolgen?
Onderdrukking, werkelijke onderdrukking van datgene wat gezien zou kunnen worden. Wanneer de mens die in depressie is anti-depressiva gaat slikken, zal die datgene wat deze depressie hem of haar had kunnen leren, gaan onderdrukken. Het is een vorm van controle willen houden.
Het is ook de vorm van controle die uitgeoefend wordt op kinderen met ADHD. Wanneer er medicijnen worden verstrekt aan kinderen met ADHD zullen deze kinderen niet vanuit hun eigen stroom werkelijk op hun voeten kunnen gaan staan. Maar zal er een gecontroleerde levenshouding zijn, waardoor de omgeving beter met deze ongecontroleerde energie om kan gaan.
Het zegt dus alles over de omgeving die eigenlijk de controle op dat moment zo graag in handen wil hebben, maar dit is mensellijk gezien een logisch gevolg.
Want kinderen met ADHD of mensen met zware depressie, zijn mensen die heel moeilijk kunnen samenleven. Steeds opnieuw vragen de mensen toch: kunnen we samenleven, hoe kunnen we samenleven. We kunnen samenleven onder bepaalde voorwaarden en het zijn juist deze voorwaarden die gecreeerd worden. Er zijn natuurlijk legio medicijnen die goed zijn voor mensen in bepaalde situaties, maar als u het speciaal hebt over medicijnen als anti-depressiva en medicijnen voor kinderen met ADHD dan zijn dit werkelijke onderdrukkende, controlerende medicijnen, zodat deze mensen in de hand gehouden kunnen worden.
Wat gebeurt er als je stopt met deze medicatie bij deze 2 specifieke problemen?
Dan zal er een ongecontroleerdheid in de samenleving met de omgeving komen. De samenleving in de omgeving, de omstanders zijn vaak nog niet in staat om dit op te vangen. Wanneer er een kind met ADHD van medicijnen af zou gaan op het moment waarop dit medisch gezien nog niet aan de orde zou zijn, dan zou dit ongecontroleerde gedrag een enorm dilemma in het gezin kunnen betekenen en zou dat het gezin kunnen doen breken. Het komt voor dat er ADHD-kinderen zijn die wanneer ze wat ouder worden, toch uiteindelijk van de medicijnen af kunnen, omdat ze op een juiste manier zijn begeleid, omdat ze op een juiste manier hebben kunnen groeien.
Maar ADHD-kinderen die dat niet kunnen zullen altijd een deel afhankelijk blijven van het medicijn, waardoor ze toch uiteindelijk zich deels aan kunnen passen aan wat deze maatschappij van hen vraagt.
Het zelfde geldt voor mensen met diepe depressies en anti-depressiva. Mensen met diepe depressies zijn mensen die werkelijk op de bodem van hunzelf verkeren. Deze mensen vragen eigenlijk om hulp, vragen om het licht in hunzelf, vragen om helderheid waarom het gebeurt in hunzelf.
Deze mensen vragen eigenlijk om een andere hulpbron, maar de reguliere geneeskunde geeft veelal heel snel dit soort middelen om controle te willen houden. Omdat de mens uiteindelijk ook zelf een deel controle in zichzelf wil terug voelen. Want de mens die werkelijk in diepe depressie zit, is een mens die ongecontroleerd in zijn bewustzijn staat en zoekt zich een veiligheid. Deze veiligheid kan juist dat medicijn zijn, maar de werkelijke in- en aflossing van een diepe depressie zal gevonden moeten worden in het bewustzijn. Er zal dus op bewustzijn van deze mensen gewerkt kunnen gaan worden.
Wanneer deze mens bereid is vanuit zijn eigen bewustzijn daarmee aan de slag te gaan m.b.v. alternatieve geneeskunde, dan zal uiteindelijk die anti-depressiva uitgesloten kunnen worden. Omdat deze mens dan niet meer afhankelijk is aan maar onafhankelijk weer opnieuw in zijn eigen leven kan staan vanuit de blijheid in zichzelf en niet meer vanuit de diep gevoelde negativiteit en afkeuring van het leven en het zelf.
©Berry Vincenta Ketelaar
voor het plaatsen van dit artikel is toestemming verkregen van de auteur
(haar website vind je hier)
bron
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
Mensen met adhd autisme hsp add etc zijn vaak mensen die een genetische verandering hebben gekregen tijdens hun geboorte. Of genetisch bepaald door de ouders/familie of via invloeden zoals vaccinaties met o.a kwik. Ik heb gelezen dat er is onderzocht of kinderen die zijn gevaccineerd meer kans hadden op een van de hier boven genoemde handicaps en de resultaat was dat de stelling klopt. Kinderen met adhd communiceren meestal op een andere manier als "normale" mensen en vaak op de fijnstoffelijke manier dmv visualisaties,dwz met beelden in hun hoofd en niet met woorden. Dat kan soms verhalen op leveren die chaotisch lijken en geen vaste patroon hebben omdat ze niet door hebben dat niet iedereen die beelden kan zien. Impulsiviteit elke mens heeft hersens en hersens zijn verdeeld in 2 delen een linker helft en rechter helft elke deel heeft de taak om zich te richten op bepaalde activiteiten. Mensen met adhd krijgen meer prikkels binnen als andere mensen aangezien ze daar bewuster van zijn en de andere hersenhelft meer gebruiken en bij te veel informatie dan ze aan kunnen gaat gepaard met druk gedrag zoals beter druk van buiten dan van binnen. Emotie`s zijn eigenlijk een illusie want is werkelijk informatie die de hersenen verwerken tot gevoelens en ook beelden. Dus wat te doen tegen hyperactiviteit "teveel informatie in de hersens"? zorgen dat degene die er last van heeft er mee leert om te gaan om zijn hoofd te legen of anders even zijn energie weg laten werken zoals een rondje rennen om de klas heen. Maar een hoofd legen is een betere idee zoals mindfulness of ontspanningsoefeningen"ademhaling/meditatie". Oke emotionele depressie`s komen ook weer vanuit de hersenen en werkt dus het zelfde. Medicatie is alleen handig als je niet weet hoe je het zelf op kunt lossen of als er sprake is van een kind ik zou zeggen zoek een alternatieve manier?. Ik heb gehoord van bach remedies en LTO3 dat die goed werken of op internet zou ook wel wat te vinden zijn die resultaten bieden maar dat licht eraan aangezien elke lichaam anders is. Levenstijl is vaak ook belangrijk aangezien sommige dingen invloed hebben op het menselijke gedrag zoals voeding/televisie/invloeden van andere mensen "adhd en hsp lijken vaak op elkaar" etc Kijk naar welke voeding/televisie/prikkels invloed heeft op de persoon met een handicap en welke de beste resultaten bieden anders volg je op een spelende wijze andere lijnen aan om te testen. Mensen met adhd add autisme pdd nos etc zijn allemaal bijzondere mensen en meestal creatief en komisch,heldervoelend,inteligent op hun eigen manier en zeker niet echt een handicap maar een gave alleen ze moeten er mee leren om te gaan wisten jullie dat bijvoorbeeld oa newton of mozart waarschijnlijk ook die symptonen hadden. Ieder mens is energie en bestaat uit atomen elke mens word geboren in een ander lichaam. Als een lichaam en geest goed samenwerken zijn er minder klachten of symptonen die negatieve energie voort brengen. Blijf vooral positief en leer gewoon om te gaan met je handicap persoon of je het zelf bent of een ander. Nog even terug op depressies en trauma`s? bij zulke klachten moet je nagaan wat het eigenlijk is een depressie kan zijn te weinig zonlicht en is een kleuren therapie geschikt of gewoon meditatie of een leuke hobby of ontspanning of het is een depressie vanuit een dagelijkse sleur zonder leuke activiteiten of vermoeidheid etc zoek wat de bron is en als je het kan veranderen pas het dan aan ook hier test je welke dingen betere resultaten geven wees creatief. Oke trauma`s zijn in het VERLEDEN gebeurde dingen die niet prettig WAREN. Hier is te sprake van het VERLEDEN maar het VERLEDEN is ook als je er aan terug denkt ook in het heden dmv nachtmerries of gedachtes waar mensen het moeilijk mee kunnen hebben. Wat kun je zelf veranderen aan een trauma dat is het in zien dat elke seconden dat je er aan terug denkt af gaat van je geluk in de toekomst dus bedoel ik ermee in plaats van te genieten dat die situatie er niet meer is gaat het af ten koste van de leuke dingen die je nu kan doen. Je kan ook bekijken welke dingen heb je meegemaakt en wat heb je er van geleerd? wat ben je geworden nu? ben je het slachtoffer of ben je er sterker van geworden? Hoe bekijk je het leven nu na zo`n ervaring? Waarom heeft het nog invloed op je nu? hoe kan je hem weg werken zodat je er geen last meer van hebt? Het zijn gedachtes/emoties en wederom hersenprikkels"de situatie is wel echt alleen de herinnering niet meer" en zijn niet wat je echt bent en ze zijn er nu niet meer. Het zijn herinneringen van het verleden probeer ze los te laten voor je eigen welzijn ik ken wel een visualisatie techniek die voor sommige mensen werkt en dat is een verbranddings techniek en dan ga je zitten en mediteren of gewoon met je ogen dicht en visualiseer je die trauma voor ogen en met vuur laat je hem verdwijnen dus je geest denkt dat het dan verbrand is en je houd ook gelijk je hersens voor de gek misschien dat het helpt maar ligt ook aan je eigen wilskracht het is altijd beter als je iets niet kunt verwerken het niet weg te stoppen maar of af te sluiten of weer onder ogen te komen door het op te zoeken of via visualisatie het is een prikkeling van je hersens en zit dus in je geest. word er bewust van dat alles energie is en uit atomen bestaat dat is een wetenschappelijke/natuurkundige feit. Probeer altijd zelf oplossingen te vinden die je zelf aan kunt stap voor stap ook al is dit makkelijker gezegd dan gedaan. En bijna alles is te genezen dmv meditatie en chakra healing zolang het lichaam niet te ver beschadigd is en best makkelijk te doen adem is leven iets zonder adem is dood"voordat iemand word geboren is die ook dood",adem met licht en liefde is helend en dus met de juiste oefeningen kom je ver. ook kan je er mee andere helpen en afstand is geen probleem alleen goede bedoelingen werken en slechte komen terug zoals actie reactie en de wet van karma ook plaats vind. Probeer maar en oordeel zelf hopelijk helpt het bij jullie ook.
” Mensen met diepe depressies zijn mensen die werkelijk op de bodem van hunzelf verkeren.”
Dat is het mooie van een heerlijke diepe depressie.
Je wordt gek of pleegt zelfmoord of gaat aan de medicatie en onderdrukt of met een beetje mazzel kun je niets anders dan iedere houvast/controle weg zien vallen en zelfs de bodem van hunzelf zien wegvallen. Het hele hunzelf-gevoel/hunzelf-gedachtegoed in elkaar zien donderen en dan ben je vrij van de ketenen van wat je jezelf noemt.
Als dat gebeurd dan gun je een ieder een heerlijke diepe depressie want dat is de doorgang naar vrijheid.
Wat is er nou niet fijner dan vrij zijn van iedere angst, ieder gevoel van spanning, vrij van iedere gedachte, vrij van ieder gevoel, vrij van ook maar ergens mee bezig te zijn, vrij van gewenstheid, vrij van Liefde, vrij van herkening, vrij van erkenning, vrij van vrij voelen, vrij van blijheid, vrij van alles?
En het wonderlijke is je hoeft er niets voor te doen, het is onze natuur, het is wat we zijn.
Juist omdat we een bepaald beeld van onszelf hebben en de daardoor ontstane gevoelens en alle moeite doen om dat maar staande te houden zijn we niet die VRIJHEID meer.
Neen doet u mij maar 2 ons depressie, beste apotheker, mag ook ietsje meer zijn.
@Aart, ook op de site van http://www.berryvincenta.com kun je onder de noemer ziekten een doorgeving vinden over depressies.
Als het enkel en alleen bij zelfonderzoek blijft, verander je denk ik niks aan jezelf of je leven, en daar gaat het je toch om? Als je obstakels ervaart is het goed om ze in te zien, om ze te herkennen. Het zou toch winst zijn als je ze ook weet overkomen (vereist actie). Dat is een positieve verandering bewerkstelligen. En als je zo’n obstakel eenmaal achter je hebt gelaten, kijk je met meer helderheid naar de volgende.
Wat je zegt over geen geduld hebben. Dat is heel herkenbaar voor mij 🙂
Als ik je zo belees (en vorige berichten) bekruipt me zo’n gevoel dat je moeite hebt om in beweging te komen, omdat je de neiging hebt om het zinloos te vinden of dat het allemaal niet opschiet. En als je in beweging komt, dan wil je eerst weten dat het zinvol zal wezen en maximaal resultaat geeft.
Kan zijn dat ik hier naast zit hoor, maar als je dit bij jezelf herkent, dan is het een mogelijke verklaring waarom je vindt dat het soms moeizaam gaat of dat je het leven soms als zinloos ervaart. Even los van de oorzaken die erachter zitten, zou je eens stil kunnen staan hoe een verandering hierin je leven een positieve draai kan geven.
Denk je dat je gelukkig zult worden door je potje gedekt te laten? En denk je dat, gezien je gevoeligheid, een mogelijkheid is? Misschien is dat gewoon voor jou niet de bedoeling. Misschien is het juist wel de bedoeling dat je in dit leven stappen gaat maken t.a.v. je lessen.
In liefde,
Lex
@Lexicon, klopt ook, dat ik er niet in slaag actie te ondernemen op allerlei vlakken (omdat het me niet duidelijk is wat ik wil en het inderdaad zinloos overkomt)! Is wel een negatieve gedachte natuurlijk…
wat ik nodig heb om actie te ondernemen: helderheid wat ik wil, het zinvol vinden, durf, aanmoediging, vertrouwen, speelsheid…
@stien,
Maar stel je voor dat je daar pas gaandeweg achter komt, en dat het gaandeweg steeds meer helder wordt wat je wilt… en uiteindelijk de/je zin vindt. En dat vertrouwen!
Maar daar is wel een eerste stap, of meerdere eerste stappen voor nodig 😉
Overigens weet ik wel hoe het voelt om dat moeilijk te vinden. Ik kon zelf zo veel dingen opwerpen omdat maar niet te doen. Natuurlijk scholen daar ook bepaalde lessen achter, maar een les vond ik dan nog geen excuus om het dan maar niet te doen. Maar goed, ik begon mezelf wel steeds beter te begrijpen.
Ik begrijp dus ook al die voorwaarden die je opwerpt om een eerste stap te willen/kunnen zetten. Alleen gaat dat op een gegeven moment tegen je werpen, en werkt de zinloosheid eerder in de hand. Want als je niks blijft doen, voedt dat die negativiteit dat het zinloos is en blijft…
Soms is het dan goed om eens tegen dat gevoel in te gaan, wie weet wat dat oplevert 😉
In liefde,
Lex
@Lexicon, alweer een punt. goed bezig jullie. gewoon doen.
Heb je nog een tip kwestie van werk en relatie als je het echt gewoon niet meer weet, waar je dan kan beginnen? Ik veronderstel dat gewoon een flutjob aannemen en je lief bedriegen misschien geen beste start is, kwestie van gewoon doen. Of misschien wel!
@stien,
Dat ‘gewoon doen’ niet altijd eenvoudig is, is me wel bekend. Maar niets doen was voor mij ook geen optie.
Ik denk dat je zelf een weg dient te vinden, een opening te creeeren, een stapje te zetten in de richting die bij jou past. Niet meteen verwachten dat alles direct moet lukken en volledig goed moet zijn.
Je hoeft dan geen flutjob aan te nemen, maar je kunt wel stilstaan bij aspecten die je leuk vindt. Elke keuze is een goede keuze, elke keuze brengt je iets. Zie het niet als tegenslag, maar als een gemaakte keuze die je altijd iets leert.
Dit advies is zelfs nog steeds van toepassing op mezelf 😉
Probeer de weerstand tegen het leven te laten varen…
In Liefde,
Lex
@Lexicon, bedankt.
niets doen is voor mij vaak wel een optie (geweest)… mijn manier om niet meer mee te doen met het leven dat ik niet leuk vond. Ik snap soms niet waar een mens de moed, hoop en kracht vandaan haalt om altijd maar weer te blijven proberen 🙂 Levenslust of ziel is blijkbaar toch iets straf!
jij (en iedereen die het nodig heeft) ook veel courage met het kiezen en doen en blijven proberen!
@Stien,
Jij geeft toch ook niet op? Jij kunt er toch ook niet in berusten? Dat is dan toch een drive? Het zou denk ik jammer zijn om dat weg te schuiven onder het mom van ‘ego’. Ik ben er in ieder geval een heel eind mee gekomen 🙂 Drang naar ‘zuiverheid’. Dat betekent voor mij ook dat er geen obstakels zitten die je je levensenergie ontnemen. Maar all for a reason.
Dank je & jij ook veel succes, ik hoop dat je een doorbraak(je) weet te bewerkstelligen!
In Liefde,
Lex
@Lexicon, ja ik hoop dat ik het zal blijven hebben 🙂 En nu niet dat ik er mijn hoofd over wil breken, toch is het nog wel boeiend om eens uit te zoeken waar levenslust dan vandaan komt. En wat maakt dat je het hebt of niet. Want mensen die zelfmoord plegen schijnen geen drive, levenslust, moed, kracht… meer te hebben. Komt dat enkel door negatieve gedachten, denk je? Horen zij hun ziel dan niet meer. Ik kan me bv niet voorstellen dat je op zieleniveau al hebt afgesproken om zelfmoord te plegen om anderen een les te leren.
@Stien,
Waar levenslust (levensenergie) vandaan komt? Ik ben er van overtuigd dat iedereen dat in essentie heeft, alleen kan er het nodige tussen zitten waardoor het niet gaat stromen. Enerzijds is de oorzaak te vinden in je belemmeringen (dat wat je jezelf in de weg hebt gelegd), anderzijds je focus te leggen op zaken die je niet helpen, niet bij je passen. Deze 2 oorzaken hebben raakvlakken en kunnen elkaar ook in de hand werken, is mijn ervaring.
En als je gevoelig genoeg bent, dan ben je goed in staat om die genoemde belemmeringen duidelijk te voelen, ze hebben dan ook duidelijker impact op je. Sneller dan iemand die minder gevoelig is. Zo heb ik mijn gevoeligheid wel eens vervloekt, omdat ik altijd wel dingen voelde die er in de weg zaten, en waar ik niet omheen kon. Aan de andere kant heeft die gevoeligheid me geholpen om mijn belemmeringen onder ogen te komen. Je gevoeligheid is een belangrijk aspect om te groeien in je bewustzijn dus, om die doornstruiken weg te halen, om die noten te kraken 😉
Over mensen die zelfmoord plegen. Ik denk dat je als mens altijd een vrije wil en keuze hebt, ook om uit het leven te stappen. Of je dat al hebt besloten op zielsnivo, durf ik niet te zeggen, maar in eerste instantie denk ik niet.
Ik zou denken dat het gaat om geen vertrouwen meer hebben dat het goedkomt of het leven niet meer aankunnen. Hoe dan ook vermoed ik dat die mensen een hogere gevoeligheid hebben, ze staan flink in contact met hun belemmeringen.
Of dat enkel voortkomt uit negatieve gedachten. Negatieve gedachtes verzin je zelf ter plekke vanuit je hoofd, of ze vinden hun oorzaak in dieper gelegen belemmeringen. Ik heb b.v. enorm veel zinloosheid ervaren, en de oorzaak had meestal niet met negatieve gedachtes te maken. Er konden uit deze gevoelens wél negatieve gedachtes voortkomen : die haal je er dan ter plekke bij (en maak je het erger en ga je negativiteit opstapelen).
Ik zei hierboven dit :
[ “Grappig” wat je zegt over dat je het risico niet wilt lopen om nog eens te moeten incarneren. Ook al heb ik je wel eens horen zeggen dat je relatief gelukkig bent, toch hoor ik je ook vaak (tussen de regels) zeggen dat je dat niet zo bent. Dat je hier eigenlijk niet zo graag wilt zijn. Als je het hebt over lessen die je nu wilt leren : dit is een ingang! 🙂 ]
De ingang zou kunnen zijn dat je kunt onderzoeken waarom je hier niet wilt zijn, en welke gevoelens hier mee verbonden zijn. Misschien komen die gevoelens van zinloosheid wel voorbij…
In liefde,
Lex
Ha Stien,
Blijkbaar weet jij zelf heel goed wat je nodig hebt. Eigenschappen die opbouwen. Hoe weet jij die eigenschappen nodig te hebben? Het is toch jouw ziel die dit telkens influistert? Dus naar die inzichten moet je luisteren en ze realiseren/ uitvoeren.
De behoeftes die je hier opsomt zul je zelf moeten aankweken, creëren.
Genoemde eigenschappen zijn duidelijk tegengesteld aan het ja maar-denken, dat voortkomt uit onzekerheid, twijfel, angst om een verkeerde keuze te maken, etc. Behoefte aan speelsheid durf en vertrouwen vraagt om beweging, leven in de brouwerij. Dat is niet twijfelen tussen dit of dat waardoor er niets gebeurt, maar gewoon iets durven doen en knopen doorhakken. Niet bang zijn voor mislukking. En zoals Lexicon zegt, je leert van alle ervaring. Door te doen inclusief het succes en de mislukkingen krijg je helderheid in wat je wilt en niet wilt. Als je niets doet, gebeurt er ook niets en da’s zinloos.
Fijne dag Lia
@Lia, yeps bedankt & thank god for the soul!
Graag gedaan + knuffel.
@stien, “wat ik nodig heb om actie te ondernemen: helderheid wat ik wil, het zinvol vinden, durf, aanmoediging, vertrouwen, speelsheid…”
Stien, weet je echt niet wat je wilt?
Of weet je het wel maar maakt het denken de boel kapot.
Ken je het verschil tussen het Nu en het denken?
Het Nu waarin jij als denker bent verdwenen en er geen denken is maar enkel het moment Nu waarin alles vanzelf gaat.
Wat gaat er bij jou als vanzelf?
Wat zorgt bij jou voor een glimlach?
@Aart, moet toch niet gekker worden.
Alles is er al, enkel ik zie/ervaar het niet zo en dat komt enkel door mijn overtuigingen.
Stien, is het echt zo simpel?
Stien,
Een weekje? Sjonge, jonge. Je bent best een ongeduldige leermeester voor jezelf. Als het plan niet lukt binnen een week, verdwijnt het zeker in de prullenbak?
Het gaat mij eigenlijk om het inzicht dat iemand door te “maren” zichzelf steeds tegenspreekt en van het doel afdwaalt.
Mijn doel is rijden naar de AH voor boodschappen. Onderweg: ja maar ik kan ook naar links. Ja maar ik kan ook naar de Lidl, ja maar ik kan ook achteruit of stoppen. Bereik ik zo mijn doel? Nee Stientje.
@Lia, nou niet beginnen betuttelen hé 🙂
😆
Stien,
Met positief bedoel ik dus opbouwend. Je kunt jezelf met negatieve gedachten klein maken en de vernieling in helpen, of met positieve gedachten jezelf opbouwen en krachtig maken. Het is een vrije keus. Vergeet niet dat je met diezelfde gedachten jouw wereld creëert. Volgens mij heeft dit in de goede zin des woords niets te maken met eigen voordeel (ego, eigenbelang) . Het is gewoon zaak goed voor jezelf te zorgen.
Kritisch denken is OK zolang je het in positieve zin gebruikt om op te bouwen. Negativiteit (jezelf afbreken) wil absoluut gezien worden, en met name dus door het gade te slaan. Het betekent echter niet dat er op negativiteit (zware en trage vibraties) gereageerd moet worden. Bijv. met een negatief oordeel over jezelf.
Wat betreft je depressiviteit… ik vermoed echt dat je het in diezelfde richting moet zoeken. Af en toe glijd je af. Je richt je dan toch (onbewust?) op gedachten die jou neerslaan, en voor je er erg in hebt ben je somber en verlies je energie, etc. Het is dit voorstadium dat je dan niet in de gaten hebt. Misschien wat stom gezegd, maar probeer zo’n depressie eens als een interessant facet van jouzelf te zien, zodat je er beter naar kunt kijken. Dus niet er tegen vechten en er vanaf willen, maar eerst beginnen met volledig accepteren en helder gadeslaan wat er gebeurt in jouzelf. Wanneer zijn die depressies begonnen? Had je er als kind ook al last van? Begint een depressie met een gedachte? Het zijn vragen die je jezelf kunt stellen.
Denken is werkelijk een tool waarmee je creëert. Maar in feite gaat het om diegene (of datgene) die van binnenuit gadeslaat en observeert: de Waarnemer, de bewustZijnde die de tool gebruikt.
Dag, Lia
@Lia, je hebt wel een punt. Ik heb het mezelf ook al horen zeggen dat depressie een verslaving aan negatieve gedachten is. Misschien dat ik niet wou geloven dat het zo simpel is en niet meer dan dat.
Stien,
Ja, in principe is het zo simpel.
Houd er wel rekening mee dat er tijd nodig is om negatief denken om te zetten in positiviteit. Gedachten zijn immers energie en sterke krachten.
In het begin vallen mensen vaak terug in hun oude patroon, maar naarmate negatieve gedachten niet meer gevoed worden, zullen ze verdwijnen.
Dus geduld is een schone zaak! Parijs en Rome zijn ook niet in één week gebouwd.
Het is deze laatste zin, waar het volgens mij op aankomt.
Niet meer afhankelijk zijn…jawel van wat een ander van jou vindt. Blij zijn in jezelf, vanuit jezelf en met jezelf. Accepteren zoals je bent en daar tevreden mee zijn. Zien dat het goed is zoals je bent. M.i. is het de beste remedie voor iedereen. Voor autisten, ADHD-ers, HSP-ers, etc.
Kijk bijv. eens naar kinderen met syndroom van Down. Altijd blij, toch? Ieder mens is een uniek wezen, dus kun je jezelf niet vergelijken met een ander.
Met de opmerking over “gevoelig bewustzijn” kan ik trouwens niet zo veel. Bewustzijn is simpelweg bewustzijn.
die laatste zin intrigeerde mij ook.
” vanuit diep gevoelde negativiteit en afkeuring van het leven en het zelf… naar blijheid in zichzelf”
Ik ben nog volop aan het uitzoeken hoe dat kan lukken. Ik merkte dat ik me schuldig voelde omdat ik er niet in slaag van het leven te genieten. Ik weet dat schuldgevoel enkel als doel heeft je klein te houden. Ik kan mijn best doen om niet aan schuldgevoel toe te geven. (= zelfacceptatie). Elke keer als ik spanning voel, zeg ik tegen mezelf: surrender. overgave. Ik heb antidepressiva altijd geweigerd. Maar veel levensblijheid komt er nog niet voor in de plaats.
Ik weet uit ervaring dat afwijzing van het leven iets ingewikkelder ligt dan ‘jezelf niet vergelijken met een ander’… En misschien ligt de sleutel voor iedereen ook wel ergens anders.
Ja, de sleutel ligt voor ieder mens anders. Dat denk ik ook. Soms kun je een eind met iemand meegaan, maar nooit helemaal. Omdat je toch een uniek wezen bent, is er altijd een deel van het pad (en de oplossing) dat niemand begrijpt en dat je alleen moet bewandelen. Dit is tenminste mijn ervaring. Sterker nog, er is een deel dat ik zelf nooit zal begrijpen, nooit onder woorden kan brengen omdat het zo nauw met alles en nog wat samenhangt. Als ik ergens een “oplossing” bedacht, verscheen er direct weer een ander probleem. Zo van: ja maar dit en ja maar dat. Van de regen in de drup. Een soort doolhof waar je niet uitkomt, en dat je eigenlijk in z’n geheel moet vermijden. Toen ik dit doorhad, besefte ik pas goed dat ik moest stoppen met analyseren, oordelen en redeneren over mijzelf. Ik hoef niet alles meer te weten over mijzelf. Mijzelf van boven tot onder uit te spitten. Ik vermoed dat juist door het vele spitten en graven in jezelf het leven voor de een ingewikkelder is dan voor de ander.
Stien, wat versta jij onder levensblijheid? Hoe zie
jij “blijheid in jezelf”? En wat verwacht jij ervan? Of hangt er dikke mist en depressie omheen?
Ik bedoel, je moet toch iets van die vreugde kennen of herkennen om er überhaupt je best voor te doen? Je bent gedreven, je vraagt je van alles af, je doet pogingen jezelf te onderzoeken. Wat zit daar dan achter? Wat drijft jou?
Trouwens dapper dat je medicatie weigert. 🙂
Groet van Lia
@Lia, ja, maar voor zelfonderzoek komt het wel van pas hé: vragen stellen, analyseren, dieper graven… Het is wel ingewikkeld, maar nu is het alsof ik wel doornstruiken wegsnijd maar de harde noot niet kraak. Is het dan niet eerder uit frustratie dat die noot niet kraakt dat een mens dan maar besluit om te stoppen met zoeken?
En mensen met down zijn ook boos en triest hé. Het is niet omdat ze geen vragen stellen dat het leven plots licht en luchtig word.
levensblijheid… ‘s morgens opstaan en zin hebben om aan de dag/het leven te beginnen.
Die dikke mist komt met vlagen. Soms glijd ik daarin af ja. Soort reactie dat ik me als kind aangeleerd heb. Ik geraak er altijd wel weer uit, maar ik wil er wel komaf mee maken.
Ik weet niet wat me drijft. Toch de wil om te leven en gelukkig te zijn? levenslust drijft me? In een fatalistische bui zou ik zeggen: ik wil niet het risico lopen dat ik nog eens terug moet komen/incarneren. Ik wil m’n lessen nu leren 🙂
dag
@stien,
Niks mis met zelfonderzoek, maar voordat je tot de kern komt, moet je eerst door wat laagjes heen. Vanaf de plek waar je nu staat is het wellicht een enorme doornstruik en is het bijna onmogelijk om er doorheen te kijken. Pas als je laagjes gaat losmaken, ga je beter zien. Maw : het is een stapsgewijs proces wat je doormaakt, het kan heel ingewikkeld worden als je de hele doorstruik in 1 keer wilt aanpakken. Ik denk dat dat onmogelijk is.
“Grappig” wat je zegt over dat je het risico niet wilt lopen om nog eens te moeten incarneren. Ook al heb ik je wel eens horen zeggen dat je relatief gelukkig bent, toch hoor ik je ook vaak (tussen de regels) zeggen dat je dat niet zo bent. Dat je hier eigenlijk niet zo graag wilt zijn. Als je het hebt over lessen die je nu wilt leren : dit is een ingang! 🙂
Sommige mensen stoppen inderdaad met zoeken omdat ze de noot maar niet kunnen kraken, maar net zoveel doen dat niet omdat ze het moeilijk vinden om eerlijk naar zichzelf en hun lessen te kijken.
In liefde,
Lex
@Lexicon, door die laagjes heen … doe je toch door middel van zelfonderzoek.
Bedoel je dat ik gewoon geduld moet hebben? Dat heb ik niet. No time to waste. Weinig levensvreugde ervaren lijkt op een waste of time.
Ingang? Kan je iets concreter zijn?
Ja, het is wat tegenstrijdig. Het ongelukkig zijn, wordt plots heel duidelijk als ik (sporadisch) afglijd in een soort depressie. Het relatief gelukkig zijn, komt uit een soort best doen: je op de positieve dingen richten. Maar ‘s morgens met goesting opstaan… dat is er niet bij.
Het is ook moeilijk. Misschien vinden mensen dat ze meer kans op tevredenheid hebben als ze het potje gedekt laten. Er zit ook wel iets in. Het hangt af van je drive… die dan weer niet te verklaren is.
Stientje, ik schreef hierboven iets over jouw manier van denken (ja maar dit en ja maar dat). En kijk nu eens waar jouw reactie mee begint. Voor alle duidelijkheid: het gaat mij er niet om wie er gelijk heeft. En ik wil al helemaal geen kritiek op jou leveren. Ik wil je enkel laten weten, hoe ik zie dat jij ongeveer denkt en dat daar hoogst waarschijnlijk een knelpunt zit.
Stien, er is altijd en bij alles een “ja maar-denken” en weerwoord te verzinnen. Je kunt er tot in het oneindige mee doorgaan. Cirkel-denken zonder in diepste zin de kern te raken.
Natuurlijk kun je met het denken analyseren, maar dat is toch iets anders dan telkens een weerwoord bedenken? Met dit weerwoord-denken blijf je in een kringetje ronddraaien, snijd je inderdaad wel wat doornstruiken af, maar zul je niet de kern raken.
Ik zie die manier van denken ook niet alsof je tegen mijn mening in zou gaan, hoor. Het is meer dat jij er zélf niet mee opschiet, omdat jij met het analyseren er steeds andere kwesties bij betrekt en zo van de hak op de tak springt.
Bovendien, jezelf onderzoeken betekent voornamelijk jezelf gadeslaan, observeren. Je kunt daarbij gebruik maken van het denken, maar dit komt op de tweede plaats. Het denken geeft altijd een oordeel (en vaak negatief).
Ik weet wel zeker, dat er vreugde, blijheid, geluk, liefde is in jou, maar het ligt ergens op de achtergrond. Is min of meer latent aanwezig. Je kunt er niet bijkomen vanwege jouw wijze van denken (vermoed ik). Ik zeg dus niet dat je moet stoppen met denken, maar dat je op een ander manier gebruik kunt maken van het denken. Op een positievere manier.
Wanneer je denkt of nadenkt over schuldgevoelens, dat je geen kinderen hebt, dat je kwetsbaar bent en geraakt wordt, of wat dan ook dan geef je voeding aan negativiteit. Logisch toch, dat schuldgevoel dan naar voren treedt in je bewustzijn en blijheid naar de achtergrond verdwijnt?
En geloof me, ik kan in mijn leven wel duizend dingen bedenken die allemaal misliepen, die ik anders had gewild en waar ik mij schuldig over zou kunnen voelen. Het gaat erom dat je afstand neemt van dit soort denken, en je je afstemt op wat wél lukt en wat er wél is. Zie je, dit is niet een kwestie van denken en analyseren, maar van afstemming en een bewuste keuze om je op het positieve te richten.
Kijk om je heen, de vlinder vlindert, de zon schijnt, het konijn huppelt zijn rondjes. Misschien allemaal wat simplistisch gesteld, maar zo vertellen zij dat ze er zin in hebben en de dag met goede luim beginnen.
’t Is in eerste instantie allemaal een kwestie van afstemming op de juiste vibratie; een konijn kan niet analytisch denken.
Probeer bezig te zijn met de dingen die jou opbouwen en waardoor je gedragen wordt. Onderzoek je levenlust, je wil om te leven en datgene wat je drijft. Dan geef je daar voeding aan en stimuleer je dat.
Nou, dat was weer een heel verhaal!
🙂
Groet van Lia
@Lia, bedankt om je zienswijze neer te pennen.
Je afstemmen op het positieve is ook wel een ‘truukje’ die ik toepas en waar ik lange periodes in slaag. Ik constateer wel dat er altijd een moment komt dat ik toch afglijd. Om een of andere reden is er dan iets in mij dat al die positieve focus niet meer pikt als waarheid. Qua oorzaak hoort daar o.a. negatief denken bij. Ik denk niet dat het enkel dat is. Misschien wil de negativiteit gezien worden.
Er zit wel iets in… dat het denken inderdaad slechts een tool is en dat je die kan gebruiken (klinkt beetje vies) ten voordele van je geluk bv door enkel nog aandacht te willen schenken aan het positieve.
Analytisch denken is wel nauw verwant met kritisch denken, volgens mij. Je vraagt je dan voortdurend af: is dit wel zo? En de ‘ja maar’ is dan nooit veraf. Ik vind dit nog niet zo verkeerd. Het wordt pas een probleem als er negativiteit begint rond te hangen.
Soit, nu zijn we het inderdaad ingewikkeld aan het maken! Ik zocht naar een oplossing voor mijn depressiviteit. Ik kom er niet door me enkel te focussen op het positieve. Ik moet dus verder zoeken.
@Lia, langs de andere kant, ik heb nog nooit echt geprobeerd om eens te stoppen met het ‘ja maren’… Ik zal het eens een kans geven en zien wat het geeft! Ik begin met een weekje.
@Stien : van hoofd naar hart… !