Je hoeft niet ver te zoeken om mensen te ontmoeten die lijden in het leven. Je herkent ze aan een boze, gepijnigde uitstraling. Soms snauwen ze je af of worden boos om niets. Hoe te dealen met een wereld waar zoveel pijn aan de orde van de dag is?
Het is niet persoonlijk
Wat je misschien kan helpen, is dat je inziet dat het gedrag van de ander niet persoonlijk aan jou gericht is. Wanneer iemand tegen je uitvalt, gaat het vaak over het afreageren van de eigen innerlijke pijn. Het voelt misschien vaak alsof het persoonlijk aan jou gericht is, maar als je in de ogen van de ander kijkt, zie je dat er geen werkelijk contact met je is. Een sluier van pijn blokkeert de verbinding. Op het moment dat de ander jou namelijk werkelijk je in de ogen had gekeken, zouden boze woorden als sneeuw voor de zon zijn verdwenen. Via de ogen kun je immers op zielsniveau contact maken. Vanuit daar voelt de wereld heel anders aan dan vanuit de persoonlijkheid.
Tijd voor lichtwerk
Hoewel je misschien nog iets terug te zeggen hebt tegen deze boze persoon, kun je op dat moment ook met lichtwerk aan de slag gaan. Adem diep en rustig door naar je buik. Formuleer een intentie voor de boze persoon. Bijvoorbeeld: ‘Moge je pijn getransformeerd worden in liefde.’ Open vervolgens je hart. Blijf diep en rustig ademhalen en verbind je ademhaling met je hart. Stuur dan vanuit jouw hart licht naar het hart van de ander. Doe dit net zo lang als goed voor je voelt. Rond het daarna weer af door een paar keer diep door je hele lichaam te ademen en je adem via je voeten de aarde in te laten gaan.
Het is overigens niet jij die dit licht stuurt. Het is jouw mooie open hart dat middels haar hoge trilling het hart van de ander uitnodigt om op eenzelfde trilling te gaan bewegen. Een hoge trilling is altijd krachtiger dan een lage trilling. Lichtwerk is geen activiteit voor het zich superieur voelende ego, maar komt rechtstreeks vanuit het hart.
Zo binnen, zo buiten
Zo zou je ook om kunnen gaan met nieuwsberichten op het journaal waarin je menselijk lijden ziet. Niet alleen stuur je licht naar de slachtoffers, je mag ook – als je dat kunt – licht naar de daders sturen. Daders lijden immers ook pijn, anders zouden ze niet in staat zijn dit gedrag te vertonen. Weet je nog? Zo binnen, zo buiten; hoe meer pijn er in je leeft, hoe meer pijn je naar buiten brengt.
Beschermen tegen negativiteit?
Soms hoor ik mensen zeggen dat ze bang zijn dat ze zich verbinden met lage energieën als ze licht zouden sturen naar mensen met veel negativiteit. Ze proberen juist verbinding te voorkomen door hun aura te beschermen of energetisch allerlei muren om zich heen op te trekken. Wat mij betreft is dat niet alleen onmogelijk, ook voelt dit niet kloppend. Alles is energie, hoe zouden we ons überhaupt kunnen beschermen tegen de energie van een ander? Energie is niet iets wat van mij is of van jou. Het zou hetzelfde zijn als wanneer de golven in de oceaan niets met elkaar te maken zouden willen hebben. Onmogelijk: samen vormen ze de oceaan. Net zoals jij met de ander samen één bent.
Compassie
Compassie voelen voor het lijden van een ander maakt je hart open en zacht. Je wordt vanuit daar aanraakbaar. Je hoeft niet het leed van de ander op je schouders te nemen. Ook hoef je niet te besluiten om bevriend te worden. Maar simpelweg even glimlachen, een vriendelijk gebaar maken of wat licht sturen vanuit je hart, maakt de wereld weer een klein beetje lichter.
De vreugde van een open hart
Misschien ga je bemerken dat het keer op keer prettig voelt om vanuit jouw hart licht de wereld in te sturen. Dit komt omdat je steeds weer je hart opent. En hoewel we als kind ons hart vaak hebben moeten sluiten omdat de buitenwereld overweldigend was, ga je als volwassene merken dat het veel met je doet als je je hart weer opent. Hoe spannend dit ook kan voelen, waarschijnlijk ga je opmerken dat je leven steeds meer kleur krijgt, juist door dat geopende hart. Een gesloten hart is niet alleen pijnlijk omdat het hart gesloten is, ook mist het de peper en zout van het leven. Levenslust stagneert en de dagen lijken zich eentonig aaneen te rijgen. Hoe vaker je licht de wereld instuurt, hoe meer ook jouw eigen hart hierop resoneert. Zo maak je dus niet alleen de buitenwereld een stukje lichter, ook jouw eigen binnenwereld is hier dankbaar voor.
Zijn er personen in je dagelijks leven waarvoor je je hart sluit? Kijk eens of je naar juist die persoon wat licht kunt sturen? Hoe voelt dat?
Je kunt hieronder eventueel je ervaring delen.
Eerlijk gezegd heb ik geen zin om boze, negatieve mensen te helpen.
Ze wentelen al hun pijn en negativiteit op anderen af.
Misschien is het dan niet persoonlijk bedoeld, het raakt me wel.
Ik sta gewoon veel te veel open, ben overgevoelig en de negativiteit van anderen kan ik
er echt niet bij hebben.
Wanneer iemand echt geholpen wil worden dan zal ik niet de laatste zijn om
een reikende hand te bieden.
Ik merk en voel het al als ik op straat loop of bv in een winkel.
Ontevreden mensen tot soms hatelijk.
Nee, aan mijn lijf geen polonaise.
Ik glimlach en zeg gedag tegen onbekenden en voel me het best
wanneer dat beantwoord wordt.
Ik weet dat haat met liefde bestreden kan worden en daar
houd ik rekening mee.
Maar kom op, ik hoef niet de sh*t van een ander over me heen te krijgen
wanneer ik vriendelijk en waarschijnlijk te open in het leven sta.
Daar wordt vies misbruik van gemaakt.
De waarheid kan soms hard zijn, voor iedereen,
laten ze daar maar eerst van leren.
in meditaties bv en nu hoor ik jou ook weer zeggen:
Open je hart..!
Maar hoe doe je dat?!
Een therapeut zei mij wel eens dat mijn hart gesloten is.
Maar zit er dan een deurtje wat je open kan doen?
Mij is het een raadsel hoe ik dat doe,
enige tips van harte welkom
mij tip is niet aan anderen vragen hoe het moet want alleen jij weet dat. Zet m op!
Ik vond het inderdaad z,n onzin verhaal van open je voor ieder pijn van een ander ik heb iemand die ik wel kan helpen maar ik raak opgebrand wordt agressief depressief en soms zelfs angstig het niet voor je nee inderdaad het is als je het langer doet geen leuk werk meer want zoveel kleur zit er niet in Nederland
Je hoeft het ook niet te doen als je er zelf opgebrand van raakt. Tot je eigen grenzen! Erg belangrijk.
Je voelt zelf aan wanneer het genoeg is, neem ik aan.
En dan ga je weer lekker bezig met je eigen ding.
Ik heb mijn leven lang al paranormale aanleg en heb ruim 30 jaar ook mensen geholpen. Tot ik een burnout kreeg. Ik heb geleerd dat het heel belangrijk is dat je jezelf niet opbrandt. Je moet eerst van jezelf houden en in balans zijn, anders red je het niet.
Ook heb ik een zwaar beschadigde moeder met een persoonlijkheidsstoornis (een ontwikkelingsstoornis noemen ze dat tegenwoordig).
Helaas is het voor mij niet meer mogelijk om contact met haar te hebben: al haar pijnen wentelt ze op mij af. Ze wil geen liefde van mij ontvangen, tenminste niet wat ik haar kan geven. Volgens psychologen is zij narcistisch en heeft ze sadistische trekjes.
Ik houd van haar, maar kan haar niet bereiken (geestelijk gezien). Hoe kun je zo’n relatie vorm geven zonder zelf ziek te worden?
Als ik dat zou weten, zou ik me veel gelukkiger voelen..
Mijn moeder wil nergens over praten, geen afspraken maken en zich zeker ook niet aan mijn grenzen houden.
Zij is inmiddels 96 en ik 66..
Lieve Maaike, dat is onmogelijk, laat het los om een geestelijke relatie met haar te willen. Een mens heeft 2 koffieboontjes in zijn hersens, die zijn bij deze mensen niet ontwikkeld of zeer beperkt. Deze koffieboontjes zorgen ervoor dat je empathie en compassie voor andere mensen kunt voelen. Zo als Ekhard Tolle zegt, er 2 ikken, ik en mezelf, zij hebben een ik en geen mezelf, dat hebben in hun jeugd ingeruild door een alter ego. Emotioneel hebben ze dus het vermogen van een 5 á 6 jarige. Daar komt het ook door dat ze geen schuld bekennen en liegen of een ander de schuld geven ook al heb je bewijs. Ook hebben ze niet het vermogen om hun eigen gedrag te analyseren. Betrap een kleuter in je keuken met zijn knuisjes een snoet vol chocopasta, en ze vertellen je glashard dat ze er niet aan hebben gezeten. De beste manier als je nog contact met haar wil houden is, zie ze als een oude verre tante waar je op bezoek gaat. Vertel niet dat je ergens goed over voelt, succes hebt, tevreden ergens mee bent, of ergens van genoten hebt, daar kunnen ze niet tegen en zullen ook niet oprecht blij voor je zijn. Hier wakker je enkel hun jaloerheid mee aan en dat zijn ze ziekelijk jaloers. Vertel ook niet of je ergens last van hebt, ziektes, kwaaltjes, problemen daar kan een kleuter niets mee. Hou alles een beetje neutraal, merk op als ze spiegelen en projecteren, leg dat naast je neer, ga niet in de verdediging en wijs ze niet op hun als dan niet foute gedrag, dan worden ze woest. De dingen waar je een moeder voor nodig hebt, zul je bij een ander moeten halen, helaas. Het gaat bij narcisten alleen om, ik, ik en nog eens ik. Veel sterkte.