Om te groeien in je bewustzijnsproces is het los laten van oude pijn en verdriet zo belangrijk.
Het toelaten van je boosheid is een eerste stap. Met name met boosheid hebben hoogsensitieve mensen nogal eens moeite. We voelen een sluimerend onbehagen, maar de echte boosheid komt maar moeizaam aan de oppervlakte. En deze uiten stelt ons voor een volgend probleem. Durf jij boosheid te voelen? En wat doe je hier vervolgens mee? Wat zijn jouw overtuigingen over boosheid?
En: door boosheid toe te laten ervaar je op den duur minder boosheid.
De functie van boosheid
Boosheid maakt deel uit van ons scala van emoties. We zijn er van nature mee uitgerust. Het is belangrijk om dit te accepteren als deel van ons en het niet te verwerpen. Boosheid heeft een functie en daar mogen we gebruik van maken. Als we deze emotie ontkennen, ontkennen we een deel van ons. Waardoor onbehaaglijke gevoelens in ons onderbewuste gaan sluimeren en met elke vervelende gebeurtenis op onbewust niveau verder groeien. Door naar deze gevoelens bewust te kijken, slinkt deze berg. Bij latere gebeurtenissen zal onze boosheid voelen als een klein kampvuurtje in plaats van een (onderhuidse) vulkaan. En op den duur steeds verder uitdoven.
Het ontstaan van blokkades
Het niet kunnen voelen of uiten van boosheid, wordt veroorzaakt door energetische blokkades. Deze zijn vaak op jonge leeftijd ontstaan. Naar aanleiding van pijnlijke gebeurtenissen en trauma’s. De energie die op dat moment vrij kwam in de vorm van emoties, heeft zich vastgezet in het energetisch lichaam. Ook kan er sprake zijn van een karmisch patroon dat vanuit je (voor) ouders is doorgegeven.
Energetische blokkades maken het lastig om je eigen koers te varen. Je wilt verder, maar loopt voortdurend tegen problemen aan. Deze manifesteren zich in de vorm van negatieve gedachten, gevoelens niet kunnen uiten, terugkerende problemen met anderen, vaak in hetzelfde patroon. En in lichamelijke en psychische klachten.. Kortom: je leven verloopt niet zoals je het graag zou willen.
Het onderdrukken van gevoelens
Wanneer we nare gevoelens ervaren, is er bij velen van ons de neiging om deze te onderdrukken in plaats van ze toe te laten. Wanneer we in een gezin zijn opgegroeid waarin er geen plek was voor emoties, er niet gepraat werd over nare gebeurtenissen, is dit nog lastiger.
Hoe keken jouw (voor)ouders naar emoties? Was hier ruimte voor of was het de bedoeling om deze te onderdrukken en “vooral door te gaan en niet te zeuren”?
Als je in een dergelijk gezin bent opgegroeid, heb je niet van jongs af aan geleerd wat emoties zijn en wat we hiermee dienen te doen: uithuilen, schreeuwen, erover praten of op een creatieve manier onze emoties te uiten. Doorleven en uiten, op een manier die voor jou goed voelt.
“Anders” zijn
Hoe ervaarden jouw ouders en andere gezinsleden jouw gevoeligheid? Mocht je er zijn of ervaarde je problemen door je anders zijn? Als hoogsensitief kind doorzie je mensen, voelt op een dieper niveau aan of de ander autenthiek is of niet. Je “weet” dingen gewoon. Dit “anders zijn” kan botsingen veroorzaken met andere gezinsleden. Wanneer je als kind zaken benoemt, bestaat de kans dat je je de woede van gezinsleden op de hals haalt. Hoe durf je de vinger op de zere plek te leggen?! Voor veel ouders is een kind dat dwars door ze heen kijkt behoorlijk confronterend. Dit kan nogal wat afkeuring opleveren. Wanneer je te maken krijgt met heftige reacties, leer je al op jonge leeftijd om je gedachten voor jezelf te houden en je gevoelens minder te tonen. Als er iets gebeurt dat over jouw grens gaat, bestaat de kans dat je dit niet durft te benoemen. Zo ontstaat een blokkade om je te uiten en je grenzen aan te geven.
Het mechanisme dat binnen het gezin is ontstaan, verankert zich in je energetische systeem. Dit mechanisme draag je met je mee, waardoor het ook moeilijk is om naar mensen buiten het gezin zaken te benoemen en grenzen aan te geven. We laten het maar, negeren onze boosheid, halen onze schouders op en gaan over tot de orde van de dag.
Empathisch vermogen
Een andere oorzaak van het ontstaan van een emotionele blokkade is de veelheid aan problemen in het gezin waar je opgroeit. Huwelijksproblemen tussen ouders, broertjes of zusjes die veel aandacht vragen, ingrijpende gebeurtenissen. Dit alles kan ertoe bijdragen dat een hoogsensitief kind een blokkade ontwikkelt. Er zijn al zo veel problemen, dat het zich als een kameleon aanpast aan de omstandigheden. Ook wanneer het voelt dat het tekort gedaan wordt, dat iemand over zijn of haar grenzen gaat. De boosheid die gevoeld wordt wanneer iemand de grens overschrijdt, wordt onderdrukt.
En het enorm grote empathische vermogen doet hier nog een schepje boven op: papa of mama reageert zo omdat ze het zwaar hebben. Waarbij de eigen gevoelens ondergeschikt worden gemaakt.
Boosheid als signaal
Wanneer cliënten vertellen over verdriet dat hun is aangedaan, vraag ik altijd hoe zij in hun leven met boosheid om gaan. Veel hooggevoelige mensen hebben moeite met de emotie boosheid. Het feit dat je door je hoogsensitiviteit de ander begrijpt en hem of haar zelfs voelt, maakt het nog lastiger. Dat maakt dat we snel geneigd zijn om de ander te vergeven en het voorval te laten voor wat het is. Daarmee parkeren we het in ons onderbewuste.
Boosheid fungeert als een rode vlag: hier gebeurt iets wat tegen jouw gevoel en wil in gaat. Het is een gezond mechanisme dat ons alert en bewust maakt. Besteed aandacht aan deze gevoelens wanneer ze zich aandienen. In plaats van over te gaan tot de orde van de dag, sta je op dat moment bewust stil bij deze emotie: wat maakt precies dat je boos bent?
Soms is de boosheid een uitslaande brand en is het onmogelijk om er bewust naar te kijken. Dan is het raadzaam om eerst lucht te geven aan deze brand. Maar bij veel mensen sluimert de boosheid op onderbewust niveau, voelbaar als een vaag gevoel van onbehagen. In dat gevoel is het raadzaam om het vuur aan te wakkeren, zodat de onderliggende emoties beter voelbaar zijn.
Hoe?
Door met je gedachten bij het voorval te blijven. Keer je er niet van af. Durf je boosheid te voelen, laat het toe. Wanneer je boosheid goed voelbaar is, laat je deze eruit. Voel op dat moment wat voor jou werkt: schreeuwen, slaan, trappen. Het is alsof je een ventiel open zet in je systeem: de opgestapelde energie kan eruit. Voor mij voelde het destijds als een openbaring om boosheid toe te laten en te doorleven.
Wanneer de energetische lading eraf is, wordt je kern voelbaar. Dit schept ruimte voor andere gevoelens: verdriet, compassie, mededogen, liefde.
Inzicht
Na de ontlading is het belangrijk om inzicht te krijgen in het ontstaan van je boosheid.
Vraag jezelf af: was een ander persoon bij het ontstaan ervan betrokken? Zo ja, wat was zijn of haar rol? Heb je wellicht zelf (ook) een rol gehad in het ontstaan van de pijn? Heb je een keuze gemaakt die niet goed voor je was? Wellicht fluisterde je intuïtie het je al in. Waarbij we ervoor dienen te waken om dit te betitelen als “eigen schuld”. Kijk ernaar als oorzaak en gevolg, met een open blik. En realiseer je dat we allemaal in een leerproces zitten, waarbij “goed en fout” een manier van denken is die daar niet in past.
Het is moeilijk om eerlijk naar ons zelf te kijken. Het is mens-eigen om bij problemen in eerste instantie de schuld buiten zichzelf te zoeken. Weg van de pijn. We zien pijn als iets wat van buiten af komt en dat voelt heel bedreigend. En het is nog bedreigender om te beseffen dat we zelf een aandeel erin hebben gehad. Laat dit gevoel toe en erken wat je anders had kunnen doen. Met compassie voor jezelf.
Toelaten leidt tot bewustwording
Het toelaten van gevoelens helpt je om jezelf te ontdekken. Wie ben je in je kern: wat zijn je verlangens, je voorkeuren? En wat past niet zo goed bij jou, wat vind je minder prettig?
Je wordt je bewuster van wat je wel en niet fijn vindt. Dit heeft als gevolg dat je steeds meer in contact komt met je intuïtie. Je voelt welke richting je op wilt en welke richting zeker niet.
Dit is de kern van de eeuwenoude gnosis: herinner jezelf.
Kosmisch gezien zijn we één.
Wanneer je je bewust bent van jezelf, ben je toe aan groei naar buiten. Op kosmisch niveau is alles één, we zijn energetisch verbonden met de wereld om ons heen. Wanneer we bewuster worden van wie we zijn, lukt het beter om ons te verbinden met de kosmos: met andere mensen, de natuur en het goddelijke.
We hoeven ons dan steeds minder te verschuilen achter ons eigen fort om niet gekwetst te worden. Of om ons zelf te beschermen tegen energieën van buiten af. Naarmate onze innerlijke kern groeit, hebben energieën van buiten af steeds minder invloed op ons.
Waarbij je zult merken dat mensen en situaties steeds minder emoties bij jou veroorzaken. Je bent in rust, wordt milder en betrekt zaken minder op jezelf. Door boosheid toe te laten word je minder boos.
Je hebt de vurige draak in jou gevonden en getemd.
Ieder mens wil begrepen worden door de ander. Dat de ander ziet wie je bent en dat je er mag zijn. Als je als kind al het gevoel hebt dat je ouders je niet begrijpen, doet dat heel veel pijn. Die pijn komt er later in je leven dan uit als een enorme boosheid naar anderen, wanneer ze je niet willen of kunnen begrijpen. En pas als je mensen ontmoet die wel proberen je te begrijpen, die je zien, voel je je eindelijk voor het eerst thuis en kun je de verbinding met de ander aangaan. Ik zou boosheid dus vooral zien als het verdriet van een mens dat het maar niet lukt om de verbinding met de ander tot stand te brengen. Zodat hij zich niet langer eenzaam hoeft te voelen.
Mooi en interessant artikel over boosheid. Ik was ooit echt heel kwaad en daardoor weet ik waarover het het gaat. Het ging toen niet over de boosheid die men kan ervaren tijdens een discussie. Het ging over diepe gevoelens en emoties, het ging over wonden die me inderdaad confronteerde met oude ervaringen die geheeld moesten worden. Aan die heling moet nog altijd gewerkt worden, maar het gaat beter en beter.
Dag Francois, dank voor het delen van je ervaring. Als er oude wonden aangeraakt worden, voel je inderdaad de diepere pijn. Dat is vaak heel intens. Het is bewonderenswaardig dat je ernaartoe beweegt en bereid bent om te helen. Warme groet, Susanne Eijssen
heel goed artikel, boosheid is idd een emotie die er zijn mag, echter we leren niet hoe ermee om te gaan. helaas is het uitlaten ervan in dit artikel te makkelijk beschreven, even schoppen laat het er niet uit, wij leven met zoveel ‘oude’ frustratie, wat ook nog eens collectief kan zijn, van dit leven en vele ervoor…er is nou eenmaal veel verwarring in het leven en als dat leid tot onbegrip en vervolgens ontaard in boosheid die niet uitgelaten mag en kan worden…is dat een enorme blokkade. ik kijk uit naar een vervolg op dit artikel waarin jullie laten blijken echt een calling te voelen over zo’n topic te delen en ons iets aan te willen reiken. ik hoop dat jullie je geinspireerd voelen 🙂
ikzelf deal er nu bijna elke dag mee omdat ik met intentie veel boosheid los wil laten. ik doe verschillende dingen met intentie het los laten van deze boosheid, en daarmee komt er ook vuur in mij vrij, wat ik kan en wil gebruiken om positief te creeeren. echter het is nogal een uitdaging…
As if life.
Hopelijk lezen we snel meer over dit topic! dank, liefde, Rosa.
“Boosheid heeft een functie en daar mogen we gebruik van maken.”
Van bovenstaande zin kan ik toch zo boos worden.
Ik heb mijn hele servies aan diggelen gegooid
Kwam wel mooi uit want het was nog het kinderservies.
Boosheid heeft een functie, net als een schroevendraaier.
Die van een schroevendraaier ken ik, dan wil je een schroef ergens om een reden indraaien en dan gebruik je daarvoor de schroevendraaier (ik word duizelig).
Nu dan die beroemde boosheid.
Ik zie daar de functie niet van in.
Volgens mij kan boosheid enkel ontstaan als er ego-energie aanwezig is, een ego wat zich aangevallen voelt.
Boosheid heeft niets van doen met ‘het moment nu’ en is altijd gebaseerd op ‘oud zeer’.
Pas als de mens daarvan bewust is kan boosheid totaal uit je leven verdwijnen want het heeft geen functie.
Als er daadwerkelijke dreiging voor het lichaam in het NU is dan kan er een ’emotie’ ontstaan die als functie heeft om uit die dreiging te kunnen ontsnappen. Net zoals een pijnprikkel dat is. Maar dat zou ik geen boosheid noemen.
Zo dat is er weer uit nu mijn zooi eens opruimen.
Emoties zijn een kompas, je kan er mee omgaan met compassie en het gecombineerd als persoonlijk signalerende grens gebruiken. Bijv. Als iemand jij uitscheld slaat of iets anders “gemeen” doet voel je een stukje boosheid, je geeft je grens aan met compassie naar diegene. En je bent in liefde. Dan verbind de ziel lichaam geest. Het ego verteld je dat je iets niet mag hebben Aart of iets geen functie mag hebben. Dat is weg moet. Maar het is er, hoe gebruik je het?
Goed artikel. Wat ik nog wel mis is in het stukje uiten van je boosheid: ja het is goed om dit te uiten, maar als je helemaal tekeer gaat tegen je omgeving kan je ook blijvende emotionele schade veroorzaken. Ik zeg altijd, het uiten van je boosheid is goed maar blijf wel respectvol tegen je omgeving zodat ze je serieus blijven nemen. Als je door iemand uitgescholden wordt puur onder het motto ” ik uit mijn boosheid “, dan vind ik dat te ver gaan.
Wat ik nog kwijt wil: is dat ik merk dat mensen vaak “verwachten” dat je in bepaalde situaties “dan wel boos zal zijn”. Waarschijnlijk omdat zij dat zelf dan zouden zijn? In mijn geval ben ik tegenwoordig als eerste vaker geschokt, achterdochtig en verward ipv. boos; boosheid is nog een laagje dieper en gewoon op dat moment nog niet aan de orde.. Lastig, want ik kan er dan (nog) niks mee dan alleen maar proberen te ‘vatten’, en men begrijpt mij weer niet.
Volgens mij kun je je boosheid en issues pas goed loslaten, als er aan de andere kant begrip voor is.. Alles staat of valt met ‘understanding’ merk ik, het willen luisteren en moeite doen om te begrijpen. Wanneer die ontbreekt, niet recht toe recht aan de wens wordt geuit jou te begrijpen – als je daarom vraagt (en ook wanneer je haarscherp aanvoelt dat die wens ontbreekt,) zul je je niet volledig (kunnen) uiten. Dan blijf je steken in over en weer beleving van gevoelens van onbegrip en miscommunicatie. Als de omgeving niet veilig (onvoorwaardelijk) genoeg is, dan sowieso. Dan kun je je boosheid alleen uiten tegen een dikke muur ergens buiten, of aan het papier (schrijven). Het is echter veel krachtiger als je medestanders hebt of op zijn minst mensen die je echt begrijpen.
ik word niet minder boos door boosheid toe te laten… ik heb al jaren last van mijn boosheid…
te pas en te onpas komt hij eruit en maakt meer kapot dan me lief is.
hoe ga je daar dan mee om?