Een boodschap van Dr. Judith Orloff
Als psychiater leer ik mijn patiënten het belang van leren effectief om te gaan met uitputtende mensen. In het boek “ Emotionele Vrijheid” bespreek ik een van deze types die ik “ de Slachtoffer mentaliteit” noem.
Het slachtoffer irriteert je met een houding van “ arme ik”, en is allergisch voor het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid voor hun handelwijze. De mensen zijn altijd tegen hen, en zijn de reden voor hun ongelukkigheid. Ze doen zich voor als ongelukkige die eist gered te worden en maken van jou hun therapeut. Als vriend wil je hen helpen, maar je wordt overweldigd door hun eindeloze verhalen over hun pijn. Een vriendje heeft hen alweer verlaten…..een moeder die hen niet begrijpt, een arrogante baas die ondankbaar is. Als je hen advies geeft over hoe ze een eind kunnen maken aan hun lijden, zeggen ze: “ Ja maar…”, dan storten ze nog meer onoplosbare klachten over je heen. Deze “vampieren” zijn zo plakkerig dat ze als vliegenpapier aan je vastkleven.
Doe de “Ik heb een relatie met een slachtoffer” quiz.
Als je je doorgaans laat meeslepen door het willen oplossen van andermans problemen, is er een grote kans, dat je talloze “slachtoffers” hebt aangetrokken in je leven. Om te identificeren of je een relatie hebt met een slachtoffer, geef bij de volgende kenmerken Ja of Nee aan:
Is er iemand in je leven die vaak ontroostbaar onderdrukt of depressief lijkt: Ja/Nee
Voel jij je opgebrand door hun behoeftigheid? Ja/Nee
Beschuldigen deze mensen altijd anderen van oneerlijkheid of voor hun pech: Ja/Nee
Let je erop of zij gebeld hebben, of zeg je dat je bezig bent om hun litanie van klachten te ontwijken: Ja/Nee
Beïnvloedt hun onverbiddelijke negativiteit jouw positieve houding? Ja/Nee
Geef iedere vraag die je beantwoord hebt met “Ja” 1 punt en tel de punten. Als het aantal vragen beantwoord met “Ja” drie of meer is, heb je waarschijnlijk een relatie met een “slachtoffer”. Interactie met dit type persoon kan ervoor zorgen dat jij je geïrriteerd en uitgeblust voelt, waardoor je ze wilt vermijden.
Strategieën om om te gaan met een slachtoffer mentaliteit
Geef grenzen aan met IJzeren hand en Fluwelen handschoen
In het geval van een vriend of familie
Glimlach en zeg vriendelijk: “Onze relatie is belangrijk voor mij, maar het is niet bevorderlijk als jij zelfmedelijden blijft houden. Ik kan maar vijf minuten luisteren tenzij jij wilt praten over oplossingen. Bereid je voor op de schuld waarmee hij/zij je wil overladen. Als het “slachtoffer” woedend reageert met:
“ Wat ben jij voor vriend?”, bezwijk dan niet voor de truc. Antwoord enkel: “ Ik ben een goeie vriend, maar dit is alles wat ik je kan bieden.”
In geval van een collega
Reageer oprecht: “Het spijt me echt voor je”. Na kort te hebben geluisterd, glimlach dan en zeg: “ Ik hoop dat je eruit komt. Ik hoop dat je begrijpt dat ik een deadline heb en dat ik aan het werk moet. Laat tegelijkertijd uit je lichaamstaal blijken, “ dit is even niet het juiste moment” door je armen over elkaar te slaan, het oogcontact te verbreken of zelfs je rug naar hem/haar toe te keren. Hoe minder jij je bezig houdt met dit “slachtoffer”, hoe beter het is. (Studies tonen aan dat de meeste werknemers zich amper langer dan 11 minuten kunnen concentreren zonder gestoord te worden door een collega).
In geval van jezelf
De manier waarop ik uit het slachtofferschap kom is door te bedenken hoe gezegend ik ben vergeleken met de rest van de mensheid. Ik vecht niet om genocide, armoede, of dagelijks geweld op straat te overleven van een opstandige militie. k heb de luxe om me eenzaam voelen zonder een romantische partner of geërgerd te raken door een vervelend persoon. De tijd is mij gegeven om negatieve emoties te overwinnen. Door het op deze manier te zien stopt mij om mij rond te wentelen in een gevangen houdende verwennerij. Dus, als je denkt dat je een slechte dag hebt, probeer dit soort perspectief te houden.
Of je nu een “energie zuiger” confronteert of je eigen negativiteit transformeert, empathie is van vitaal belang. Je verheffend naar het rijk van het hart, veroorlooft empathie je om op niet-defensieve manier begrip te hebben en zelfs barmhartig te zijn voor tegenstanders. Ook zul je intuïtief de gevoelens achter iemands woorden begrijpen. Als een vriend klaagt dat je egoïstisch bent, kan de diepere betekenis zijn, “Ik ben gekwetst omdat we niet genoeg tijd doorbrengen samen.” Empathie maakt je bekend met verborgen motieven. Door zwakheden van mensen met mededogen te zien, maak je jezelf geen deurmat. Hoewel je er misschien niet voor kiest om jezelf te onderwerpen aan hen, moet je dit leed niet tegen hen gebruiken. Van iemand “de vijand” maken, is een spirituele verkeerde afslag.

Dr. Judith Orloff is de “ bestseller” auteur van het boek “Emotionele Vrijheid: Bevrijd jezelf van negatieve emoties en transformeer je leven”, waarop deze tips en artikel zijn gebaseerd. Haar inzichten in Emotionele Vrijheid creëren een nieuwe bundeling van helende paden voor onze gestreste wereld. Een assistent-professor in de klinische psychiatrie aan de UCLA, is het werk van Dr Orloff’s te zien geweest in The Today Show, CNN, en in Oprah Magazine en USA Today.
© Nederlandse Vertaling www.nieuwetijdskind.com, door Conny
Ik ben het wel met het artikel eens. Er is natuurlijk een groot verschil in slachtoffer spelen en slachtoffer zijn. Mijn oud werkgever speelde een slachtofferrol en sleurde mijn collegas en mijzelf daarin mee. Eenmaal thuis gekomen was ik uitgeput, moe en negatief en zo voelde mijn collegas zich ook. Omdat veel mensen haar medeleven toonde bleef ze aan die rol vasthouden. Uiteindelijk ben ik daar niet zonder conflict weggegaan en natuurlijk is alleen zij het slachtoffer hierin en ik de boosdoener. Het is absoluut een vorm van aandacht en gebrek aan zelfspiegeling!
Iiedereen speelt wel eens slachtoffer, ik ook, alleen zie ik in wanneer ik het doe en klim er gelijk weer uit.
Ik vind dit dus wel een goed artikel, omdat ze hier niet focussen op de gevoelens en gemoedstoestand van diegene die het slachtoffer is, maar op de JOUWE. Ik heb zelf heel veel te maken met mensen die een slachtoffer zijn (en ja hoor, hoogst waarschijnlijk spiegelen ze mij omdat ik me ook vaak een slachtoffer voelde en ik heb aan mezelf gewerkt, waardoor ik het nu minder (hoop ik) doe), maar als ik nu blijf geconfronteerd worden met vriendinnen die blijven hangen in dat janken, luister ik 1x, 2x, 10x maar weigeren ze verder te kijken dan hun neus lang is. In dat geval vind ik bovenstaande toch wel wat van toepassing… Ik heb er nu geen zin meer in om 100x hetzelfde verhaaltje te moeten horen, terwijl ik oplossingen geef, die zij zodra ze buiten zijn, terzijde leggen, zich volledig opgeladen voelen door mijn alluisterend oor, en ik me op de koekenkast “mag” storten om mijn energie terug “aan te vullen”. Maar dit is mijn mening, ieder de zijne natuurlijk… 🙂
Ik plaats ook wel eens artikelen die oproepen tot nadenken, of waar ik het zelf niet mee eens ben puur om discussie op te roepen. Het artikel is Amerikaans en erg kort door de bocht wat mij betreft, maar heeft een kern waar ik wel wat mee kan. Warme groet, Gordon
Ik herinner me de volgende uitspraak:
Elk advies wat je de ander geeft is eigenlijk een advies aan jezelf!
Misschien heeft deze mevrouw zelf last van haar gedrag naar haar patiënten en heeft ze nog niet de juiste wijze van behandelen gevonden?
Ik ben het met wat Soulspeaker zegt eens.
Het slachtoffer moet wel goede professionele hulp zoeken voor zijn of haar probleem.
“Als psychiater leer ik mijn patiënten het belang van leren effectief om te gaan met uitputtende mensen.”
Beste mevr Dr. Wat zijn uitputtende mensen? U geeft een drietal vragen waaruit opgemaakt kan worden dat mensen uitputtend zijn….. Ik ben totaal flabbergasted en vind u kort door de bocht.
Ik ben dankbaar dat u niet mijn behandelaar bent.
Verder ben ik het volledig eens met soulspeaker…
ik vind dit bericht een beetje dubbel, qua gevoel.
wat ik mis is dat iemand die zich in een slachtofferrol gedrukt voelt deze gevoelens niet voor niets heeft.
ergens zit een diepe wond, een hele diepe wond.
die MOET eerst helen, en dat kost tijd EN liefde, heel veel liefde.
de ”dr” psycholoog doet me denken aan een ouder die tegen een huilend kind zegt: je zit nu veel te lang te janken houdt nu maar eens op, terwijl het kind met een gapend gat in zijn hart zit.
dat andere gevoel is dat ik wel snap dat je iemand niet eeuwig in zijn slachtoffer rol kunt laten hangen, en er iets mee moet doen.
maar zo negatief als die ”dr” het stelt werkt NIET.
ik zie het zo voor me verschijnen:
iemand is gevallen, heeft zijn been gebroken en heeft een flinke open botbreuk, en kan dus ook niet lopen.
voor die gene weer kan leren lopen zal toch eerst die wond moeten helen, eer er weer begonnen kan worden met opnieuw leren lopen.