Hoe verbinden we kinderen met hun zielenbewustzijn? ook al geloven veel mensen niet in de ziel?

Hoe verbinden we kinderen met hun zielenbewustzijn?

In mijn bijdrage aan Nieuwetijdskind Magazine wil ik het zielsgraag hebben over bezieling in de opvoeding en het onderwijs.

Door Sylvia van Zoeren

De groep kinderen met problemen groeit. Met name in het onderwijs en de GGZ krijgt men te maken met deze groeiende groep.  Ouders zitten soms met de handen in het haar.

1% van de Nederlanders is bekend met een Autistisch Spectrum stoornis. Waarvan 70% een lichte vorm ‘heeft’ (denk aan wat tot voor kort  PPD NOS en Asperger werd genoemd) en 30% een vorm van klassiek autisme.

Sinds 2000 is de toename van het gebruik van Ritalin en soortgelijke medicijnen bij AD(H)D en autisme enorm toegenomen. 4,5 % van alle kinderen tussen zes en achttien jaar gebruikt het. 1,1 miljoen Nederlanders gebruiken anti-depressiva.

En al weten we dat autisme niet genezen kan worden –het spectrum is nog immer een wetenschappelijk raadsel- , en dat ADHD voor een groot deel met gedragshulp kan worden verbeterd, toch proberen we het nog vaak te doen met hulp van zware medicijnen.

Een andere kijk op autisme, ADHD, Depressie, leerproblemen en psychische-, en opvoedproblemen is nodig om deze groeiende groep kinderen te helpen. Mijns inziens is het ook belangrijk omdat zware medicijnen de verbinding van het kind met de ziel mogelijk bemoeilijken of vertragen.

Een relatie aangaan is genezend

Alle kinderen hebben een relatie nodig. Vooral de sensitieve groep kinderen. Ze hebben het nodig dat anderen het belangrijk vinden om zich met hen te verbinden. Verbinding kan hen vertrouwen geven in de wereld waarin ze leven.

In een wereld waarin verbinding niet of onvoldoende bestaat zullen ze zich onherroepelijk afgescheiden gaan voelen. Dit zal voornamelijk zichtbaar worden in hun gedrag. Gedrag is immers hun wijze van communicatie.

Wereldburgers in den dop

Verbinding vindt langzamerhand plaats tussen het kind en:

1. Het gezin; hun moeder en vader, broers en zusters zijn de allereersten waar ze zich mee verbinden.
2. De familie; oma’s en opa’s, neefjes en nichtjes, tantes en ooms.
3. De school; de juffen en meesters, de schoolkameraadjes.
4. De stad; de plaats waar ze leven en die hen omringt.
5. Het land; de plaats op de wereldkaart.
6. De wereld; de diverse culturen en tradities die we er vinden. De economie, religie, kunst en cultuur vormen de belangrijkste uitgangspunten.
7. Het Zelf; het Ik besef dat op gang komt met behulp van opvoeding en educatie.

Als we kijken naar hoe kinderen zich verbinden in de eerste twintig jaar, zien we wat opvoeding en educatie betekenen voor een kind. Het kind krijgt langzamerhand besef van de plaats die hij inneemt in de wereld. Wie ben ik? Wie zijn de anderen? Hoe werkt het in deze wereld en hoe kan ik aansluiten? Hoe ziet de wereld er uit? Welke taken heeft men in de wereld, van Noord naar Zuid, van Oost naar West.  Welke verschillen in denkwijze vind ik in de wereld? Wat wil ik denken?

In het beste geval vindt de verbinding plaats tot het laatste punt, de verbinding met de wereld.

Veel kinderen zijn wereldburger in den dop. Ze willen zich verbinden met iedereen die, en alles dat, er de op aarde is. Ze willen zich echter ook blijven verbinden met een andere dimensie in ons bestaan…

Op dit moment mist een steeds groter wordende groep de verbinding met:

1. Het contact met de ziel via het Ik.
2. De aarde, de plek die de aardbol inneemt ten opzichte van de sterren en planeten en andere zonnestelsels en de ontwikkeling ervan in het verleden.
3. De onzienlijke werelden, die van de kleinste geest op aarde zoals verbonden met de mineralen tot de onzienlijke grote geest, het Goddelijke, ook het Universum of het Al genoemd.

We mogen ons nu nog alleen verbinden met dat wat meetbaar en zichtbaar is en kan worden verklaard.

In de zorg voor de mens moet alles evidence based zijn. Er wordt geteld, gemeten en verklaard, soms tegen beter weten in. Ook als het niet helpt of wanneer we er zelfs zieker van worden. We lopen tegen de grenzen van de materiele wetenschap aan.

De persoonlijke zielen akasha is een onzienlijke sfeer en die kan niet worden verklaard volgens aardse opvattingen. Het is een imprint waarin alles is bewaard dat te maken heeft met een individu, de wereld waarin het individu leeft en wat op en met de aarde gebeurde. Met alles er op, in en omheen. Voor een groeiende groep mensen is dit ook een waarheid. Een holistische werkelijkheid dus.

De menselijke geest gaat volgens de Antroposoof Steiner, door vele aardse incarnaties, om zo tot een steeds hogere evolutiegraad te kunnen komen.

Steiner beschrijft een zogenoemde “geestelijke wereld” van waaruit (menselijke) geesten-zielen zich incarneren in een aardse, lichamelijke gedaante. De ontwikkeling van de ziel in de loop van opeenvolgende aardelevens vervult volgens Steiner in de huidige periode van de mensheidsontwikkeling een sleutelrol.  (Wikipedia)

Dat de ziel zich steeds verder ontwikkelt is mijns inziens nu juist het probleem voor veel sensitieve kinderen. Dit individu bevindt zich in een wereld waarin lang niet iedereen zich goed kan verstaan met een dergelijke ontwikkelde, sensitieve ziel. Want de wereld evolueert ook, maar niet altijd in een vaste lijn omhoog. Er zijn altijd periodes waarin de wereld weer terugvalt en opnieuw moet starten met een vernieuwing.

Op onze aarde maken 7 miljard individuele zielen hun afzonderlijke evolutie door en dat verklaart waarom we zo hard moeten werken en zoveel weerstand tegenkomen op onze weg door het leven heen.

De aarde is en blijft een levensschool en iedereen is er leerling. En we leren het meest als we door weerstand heengaan. Ons ontwikkelings potententieel komt dan pas tot zijn recht.

Onze kinderen waren nooit eerder zo ongeaard. 

In een wereld waarin alles onzeker is, waarin alles op de schop gaat,  waar rampspoed en ellende zo zichtbaar worden, wordt het steeds moeilijker om je plek te vinden. Het is erg lastig je ergens aan vast te houden. Zeker als je merkt dat die wereld niet aansluit op dat wat je innerlijk waarneemt en ‘weet’ (wat je vaag herinnert). Met andere woorden: wanneer je onbewust nog een verbinding met je ziel hebt en die verbinding zonder het te weten mist.

Ja, ik weet het, het klinkt zweverig. Wat ik hier vertel is dan ook niet aanvaardbaar voor iedereen.

Dat wil niet zeggen dat we het dan maar helemaal niet aanbieden aan de kinderen.

Hoe kunnen we hen toch helpen?

 Zo simpel is het:

Het enige dat wij hoeven en kunnen doen is de kinderen in de ogen te kijken en ze te verwelkomen. Het is eigenlijk heel eenvoudig.

Wat kun je een kind laten voelen en weten wanneer het bij jou komt?

Welkom bij mij.

Welkom op de aarde.

Ik zal je helpen je een bezield mens te voelen.

Ik ga je helpen hier te aarden. Niet voor niets noemen we dat zo.

Aarden.

 Wat kan ik je bieden?

1. Kunst.
2. Muziek.
3. Dansen.
4. Zingen.
5. Spelen.
6. Cultuur.
7. Traditie.
8. Ritme.
9. Schoonheid.
10. Zingeving.
11. Natuur.
12. Geschiedenis.
13. Filosofie.
14. Wiskunde.
15. Astronomie.
16. Geologie.
17. Taal.
18. Betrokkenheid.
19. Verbinding.

Prestaties?

Nee, die staan er niet tussen. Heb ik expres zo gedaan.

 Ik zal je niet veroordelen.

Ik zal je geen gevoel van minderwaardigheid opleggen omdat je iets minder goed of minder snel doet. Je bent aan het leren immers? En weet je wat we doen? We beginnen pas echt met het leerproces wanneer jij er klaar voor bent. Dit kan verschillen per kind.

Ik zal dus goed opletten wanneer jij wilt en kunt leren.

Ik zal je daarnaast onvoorwaardelijk tegemoet treden als een volwassen ziel.

In een kinderlichaam, dat wel. Dit moeten we samen goed begrijpen. Als jij je lichaam niet als je voertuig kunt ervaren, er niet instapt, het niet goed leert besturen, dan ben je onvoldoende aanwezig. Je neemt je plek onvoldoende in.

Ik geef je alles dat ik hierboven opschreef zodat je je voertuig kunt leren gebruiken in dit leven.

Je hersenen mogen groeien, je lichaam mag je leren beheersen. Jouw Ik mag met je lichaam en geest gaan samenwerken. Dag na dag zal die samenwerking sterker worden.

Ik weet dat er mensen zijn die nog denken dat je Ik alleen in je hersenen woont. Wij mogen samen geloven dat er verbinding kan zijn met je zielen-ik.

Ik wil je daarnaast helpen om de imperfectie van het leven te accepteren.

Niets is perfect in onze wereld, tenzij je de natuur, net zoals ik dat vind, perfect vindt.

Ik zal je helpen om het fijn te vinden dat de aarde jouw woning is, een plek die je niet hoeft uit te putten, maar waarmee je een liefdevolle verbinding aan mag gaan.

Wie dit tegenspreekt heeft het mis!

Niets is op dit moment normaal en vanzelfsprekend.

We zijn er allemaal van in de war.

We hebben iedereen die dat wil nodig om de wereld op te bouwen volgens nieuwe waarden. Maar bedenk dat het soms lijkt alsof dat goed lukt en dat er dan ineens periodes kunnen zijn dat alles wordt teruggedraaid.

Heb vertrouwen in jezelf.

Leer van jezelf te houden in plaats van jezelf af te wijzen. Ik ben het aan het leren en kan trouwens ook wel wat hulp gebruiken! Het is nooit te laat, zo zie je maar.

Kortom:

Bezieling en verbinding (een relatie aangaan met elkaar) is mijns inziens het enige antwoord op de toename van psychische en gedragsproblemen bij kinderen.

En het kan door iedereen worden aangeboden, zelfs als je niet in de ziel gelooft.

Ik wens iedereen daarbij veel moed en wijsheid. En blijdschap.

Sylvia van Zoeren