God Zelf legt in het boek ‘Een ongewoon gesprek met god’ [ Neale Donald Walsch] uit hoe het |Al| en de zielen zijn ontstaan: ‘Vanuit het niet-zijnde ontstond het |Al|, een spirituele gebeurtenis die geheel overeenkomt met wat de wetenschappers de oerknal noemen’.
Een verdere uitleg van God:
‘De mythologie is de eerste poging van de mensheid om te begrijpen en te kunnen vertellen over een kosmische gebeurtenis, waarvan de menselijke ziel diep doordrongen is, maar die de geest nauwelijks kan bevatten. Door het universum in een opgesplitste versie van zichzelf om te zetten, schiep God uit zuivere energie Alles wat tegenwoordig bestaat, zowel het zichtbare als het onzichtbare. Er werd dus niet alléén het fysieke universum geschapen, maar eveneens het metafysisch universum. Dat deel van God dat het tweede deel in het samenspel |Ik-ben/ Ik-ben-niet| vormt, explodeerde ook in talloze eenheden die kleiner zijn dan het geheel. Deze energie-eenheden zouden jullie ‘geesten’ – zuiver geest – noemen’.
God spreekt verder:
‘Enkele religieuze mythologieën stellen dat ‘God de Vader’ veel spirituele kinderen had. Deze parabel met de menselijke ervaring van het zich vermenigvuldigende leven lijkt de enige manier waarop de massa kon worden overtuigd van de plotselinge verschijning, het plotselinge bestaan van talloze geesten in het ‘koninkrijk der hemelen’. In dit gval staan deze mythische sprookjes en verhalen niet zo ver van de uiteindelijke werkelijkheid af, want het oneindig aantal geesten die het totaal vormen dat Ik ben, is in kosmische zin Mijn Kroost.
Mijn goddelijke doel Mijzelf op te splitsen was om voldoende delen van Mij te scheppen, zodat Ik Mijzelf empirisch kon kennen. Er is slechts één manier voor de Schepper om zichzelf door ervaring als de Schepper te leren kennen en dat is door te scheppen. En daarom gaf Ik aan al Mijn talloze delen (aan al Mijn spirituele kinderen) dezelfde scheppingskracht die Ik als geheel heb.
Dit is wat jullie religies bedoelen wanneer ze zeggen dat jullie zijn geschapen naar het beeld en gelijkenis van God. Dit betekent, dat wij in de kern hetzelfde zijn. Wij zijn uit hetzelfde hout gesneden. Wij zijn hetzelfde! Met dezelfde eigenschappen én mogelijkheden, inclusief de gave een fysieke realiteit uit het niets te scheppen’.
Dit is wat God ons heeft verteld over het ontstaan van een ziel en hiermee wordt aangegeven, dat wij een deel zijn van het Goddelijke Geheel; een deel – een energielichaam – van God Zelf!
Bestaat er zoiets als een menselijke ziel?
Ja, een menselijke ziel is één van de drie aspecten van je wezen. Je bent namelijk een drieledig wezen dat bestaat uit een lichaam, een geest en een ziel. Het kenmerkende van een ziel is dat zij groter is dan het lichaam, en dat de ziel niet door het lichaam wordt gedragen maar draagt zelf het lichaam in zich. De ziel omhult én doordringt het hele fysieke lichaam.
De ziel is wat je bij elkaar houdt; de levensenergie die in en om alle fysieke dingen heen bestaat. Er is slechts één wezen, en dus slechts één ziel!
Heeft alles een ziel?
- Alles wat geschapen is, heeft een ziel.
- Alles wat een ziel heeft, leeft.
- Alles wat leeft, heeft gevoel.
- Alles wat gevoel heeft, groeit.
Wij kunnen niet alle groei constateren, omdat wij alles afmeten naar onze eigen groei en die is, vergeleken met een steen, razendsnel. Naast planten en bomen hebben ook dieren een ziel. Iedereen die ooit een dier in de ogen heeft gekeken, kent het antwoord op die vraag.
Zijn alle zielen in één keer geschapen?
Iedere ziel die ooit geschapen is, is meteen – tijdens de oerknal – geschapen. We zijn hier nu, allemaal. Echter niet allemaal op het zelfde tijdstip op de aarde. Een deel zal vertoeven in het hiernamaals; een ander deel kan weer ergens anders vertoeven. Zo heeft iedere ziel de gelegenheid gekregen en ook gecreëerd om daar te zijn waar zij wenst te zijn, namelijk in het fysieke universum of in het metafysisch universum.
Het aantal zielen, beperkt of onbeperkt?
In het Nu van Alles is een voortdurend veranderingsproces gaande. De hoeveelheid manieren waarop het ‘individualisatieproces‘ – het reïncarneren van zielen – verandert, is niet constant te noemen en verandert daarom altijd, en blijft toch constant. Je kan dus niet spreken over een constante aantallen op aards niveau. Het is een variabel gegeven, dat aangeeft dat het aantal oneindig is. Maar op elk bepaald ‘punt’ blijkt het een eindig aantal te zijn.
Er zijn ‘nieuwe zielen’, in die zin dat zij zichzelf – nadat ze het Ultieme Bewustzijn hadden bereikt en waren herenigd met de Ultieme werkelijkheid – |Al-Wat-Is| -, weer hebben besloten alles te ‘vergeten’ en ‘opnieuw te beginnen’; ze hebben besloten naar een andere plek op het kosmische rad te gaan. En sommigen hebben ervoor gekozen weer ‘jonge zielen’ te zijn. Maar toch maken alle zielen deel uit van die eerste Lichting, want zij worden geschapen (zijn geschapen, zullen worden geschapen) in het enige moment van NU. Dus is het aantal eindig en oneindig, veranderlijk en constant, afhankelijk van hoe je ertegenaan kijkt.
Wat is het verschil tussen een’oude’ en ‘jonge’ zielen?
Een ziel kan zichzelf als ‘oud’ of als ‘jong’ beschouwen, afhankelijk van wat het kiest wanneer zij het ultieme Bewustzijn heeft bereikt. Sommige zielen kiezen wanneer zijn terugkeren naar het kosmische rad om een oude ziel te zijn, en sommige kiezen om ‘jong’ te zijn. Daarom bieden sommige zielen zich aan als vrijwilliger om ‘jong’ genoemd te worden, en ander om ‘oud’ genoemd te worden, zodat de ene Ziel die in werkelijk |Al-Wat-Is|, Zichzelf volkomen kennen kan. Zo moeten ook sommige zielen ‘goed’ genoemd worden en andere ‘slecht’ om precies dezelfde reden. En daarom wordt een ziel ook nooit gestraft. Want waarom zou de ene ziel een deel van zichzelf willen straffen, omdat het een deel van het Geheel is?
Bestaat er zoiets als ‘zielsverwantschap’ of ‘tweelingzielen’?
Het zielsverwantschap bestaat inderdaad, maar niet op de manier die wij denken. Wij hebben ‘zielsverwantschap’ geromantiseerd en er ons ‘wederhelft’ van gemaakt. In werkelijkheid is de menselijke ziel – dat deel van God dat individualiseert – veel groter dan wij ons hebben voorgesteld. Met andere woorden de ziel is veel groter dan je denkt. Veel groter. Het is niet als lucht van één kamer, maar als de lucht van een heel huis. En dat huis heeft vele kamers.
De ziel is niet tot één identiteit beperkt. Het is niet de ‘lucht’ van de eetkamer. En de ziel ‘splitst’ zich ook niet in twee individuen die dan ‘zielsverwanten’ worden. Het is de ‘lucht’ van een heel landhuis. En er zijn in het koninkrijk van God vele landhuizen.
En hoewel het allemaal dezelfde lucht is die om, in en door elk landhuis stroomt, kan de lucht van de verschillende kamers in één van de landhuizen ‘dichter’ voelen. Je kunt zulke kamers binnenlopen en zeggen: ‘het voelt hier ‘dichter’ aan’.
Je moet dan wel begrijpen dat er slechts één Ziel is en dit geldt ook voor het fysieke lichaam. Het fysieke lichaam wordt door slechts één ziel omgeven en niet meer dan dat! Maar wat jij de Individuele Ziel noemt, is enorm groot. De Ziel hangt om honderden fysieke vormen heen, stroomt door al die vormen heen en verblijft erin.
Sommige fysieke vormen die door jouw ziel zijn omgeven, zijn ‘nu’ in leven. Anderen die in een vorm geïndividualiseerd zijn, zijn ‘nu’ dood zoals wij dat zouden zeggen. En sommige door de ziel omvatte vormen leven in wat wij de ‘toekomst’ noemen. Dat gebeurt allemaal op dit moment; dit ene moment. De constructie ‘tijd’ is een soort instrument waarmee wij de ervaren werkelijkheid beter in ons kunnen opnemen. Met andere woorden, als die honderden miljarden lichamen die door de Goddelijke Ziel worden ‘omvat’ zijn allemaal Gods ‘zielverwanten’.
Wat is een ziel?
Ziel is altijd al een lastig woord geweest om uit te leggen wat er nu werkelijk mee bedoeld wordt. Iedereen weet ervan, iedereen voelt het als er ‘bezieling’ in het spel is en toch blijft het een raadsel. Bij de Griekse filosofen, de Middeleeuwse mystici, geleerden en religieuze leiders uit het Oosten en Westen hebben de ziel omschreven als:
‘ongrijpbaar, onstoffelijk en mysterieuze deel van de mens’ of
‘het niet-stoffelijke gedeelte van waaruit de mens leeft’
Toch gebruiken wij het woord ziel veelvuldig in onze dagelijkse taal: ‘zijn ziel redden’, ‘ter ziele gaan’, ‘zijn ziel en zaligheid verkopen’, ‘zich met hart en ziel aan iets wijden’, ‘hoe meer zielen hoe meer vreugde’………. en ‘God hebbe zijn ziel’.
Er zijn mensen die geloven dat het lichaam dat is wat je vasthoudt; wat jouw essentie (het wezenlijke) huisvest. Dat is de gedachte: dat het lichaam de levensenergie huisvest, die de ziel wordt genoemd. Maar dat is niet correct!
Het is de ziel die het lichaam huisvest. Maar je ziel leeft niet alleen binnen het krachtveld wat soms ook de ziel wordt genoemd. Dit krachtveld, deze stralende pulserende energiebundel die je lichaam omgeeft, wordt soms opgevat als je aura. Het is echter meer dan dat, veel meer dan wij ons kunnen voorstellen. De ziel wordt dan ook omschreven als de levensadem, de levenskracht, de levensenergie die een mens en alle andere levende wezens in beweging zet; de ‘spirit’. Neen, de ziel is niet alleen gehuisvest in én om een fysiek lichaam, maar ook in de energieconfiguratie, binnen in de gelokaliseerde expressie van de Universele Ziel; |Al-Wat-Is|, God!
De ziel vertoeft ten alle tijden op twee essentiële plaatsen tijdens één levenscyclus, namelijk in het Rijk van het Absolute (‘Hiernamaals’) en het Rijk van het Relatieve (de Aarde), zoals God dat omschrijft. De ziel is dus niet je lichaam. Degene die jij bent is onbegrensd en eindeloos!
De ziel is |Wie-jij-Bent|!
Wat zijn de algemene opvattingen over een ziel?
In het Christendom wordt de term ziel vaak geïnterpreteerd als het ondeelbare en onsterfelijke deel van de mens, diens essentie. De ziel is de essentie die een persoon levend maakt. In de wetenschap kan de ziel niet worden aangetoond. De wetenschap richt zich immers op objectieve feiten en niet op de het subjectieve ‘zijn’ van de wetenschapper zelf. De ziel behoort dus tot de ‘psychologie’ in de ware betekenis van het woord, niet tot het behaviorisme van de aanvaarde wetenschap dat alleen naar de uiterlijke verschijnselen kijkt. In esoterische zin is de ziel de ‘drager’, de uitdrukking of het voertuig van de geest.
De opvattingen over het begrip de ziel kunnen sterk verschillen per cultuur, en veranderen door de tijd heen. Maar er is wel een constante bewegingstroom in de tijd te zien, hoe de ziel ook wordt omschreven:
- De ziel heeft te maken met de essentie, met datgene wat een mens tot mens maakt;
- De ziel is geheimzinnig, ongrijpbaar maar speelt bij alles wat we doen een zeer belangrijke rol;
- De ziel weet en verlangt ernaar zichzelf te verwezenlijken, een ontwikkelingsweg te gaan via de mens die zij omhult;
- De gemeenschappelijke gedachte is ook dat de ziel komt uit een Eenheid, zich afscheidt en weer terugkeert naar die Eenheid én dat zij – de ziel – een bestemming in zich draagt.
Een betere omschrijving van de ziel
- De ziel is de ‘individualisatie’ van de Goddelijke Geest en die is |Alles-Wat-Er-Is|.
- De ziel wordt voortgebracht uit God Zelf, en is dus een ‘deel’ van God Zelf.
- De ziel is een Goddelijk deel van het Goddelijke Geheel; een deel van het Ene Onmetelijk, Oneindige Energielichaam.
- De ziel is God in het klein; de ziel is het gereedschap waarmee God ZichZelf uitdrukt.
- De ziel is geworden tot een ‘enkeling’; een samengeklonterd energiedeel (energielichaam).
- De ziel is de essentie, die een persoon ‘levend’ maakt.
- De ziel is een zelfstandig evoluerend schepsel!
De bijzondere eigenschappen en kenmerken van een ziel
- Je bent een drieledig wezen, dat uit een lichaam, het verstand (ook wel geest genoemd, niet te verwarren met het brein) en een geest ( ook wel ziel genoemd). Je zou dit ook fysieke, non-fysieke en het metafysische kunnen noemen of ………. gedachte, woord en actie (daad, handelen). Samengevoegd produceren ze een resultaat dat binnen onze taal en begrip een gevoel of ervaring wordt genoemd. Je ziel is dan ook de som van elk gevoel. Elk gevoel die je ooit hebt gehad, zit in je ziel. De ziel is een opslagplaats van gevoelens uit het verleden en heden. Je geheugen (het verstand, de geest) bestaat uit herinneringen aan deze gevoelens. In feite zijn wij allemaal één energieklont, maar met drie onderscheiden karakteristieken.Emoties zijn de taal van de ziel.
- De ziel zal altijd protesteren tegen opgelegde beperkingen. Elke poging om de natuurlijke expressie van Liefde te beperken, is een ontkenning van de ervaring van vrijheid en dus een ontkenning van de ziel Zelf, want de ziel is de vrijheid in persoon.
- De ziel is een ‘god-in-wording’.
- De ziel is de existentie (het bestaan) voor altijd. De ziel is wat zij is, ongeacht wat het lichaam doet, niet door wat het lichaam doet. Dus als je denkt, dat dingen doen alles is waar het leven over gaat, begrijp je je eigen wezen niet. Je ziel geeft niet om wat jij doet om je brood te verdienen. Je ziel is alleen geïnteresseerd in |Wie-jij-Bent|, wanneer je iets doet, ongeacht wat dat is. De ziel streeft naar existentie, niet naar daden.
- De ziel is een krachtige schepper. De ziel is de schepper van iedere ervaring zelf. De ziel creëert, het verstand reageert.
- De ziel vormt het denkbeeld, de geest schept, het lichaam ervaart. De ziel reageert op de krachtigste suggestie die van de gedachte uitgaat en reproduceert deze.
- De ziel leidt jou naar de goede, volmaakte opportuniteiten, zodat je precies ervaart wat jij gepland hebt te ervaren. Wat jij werkelijk ervaart, dat maak jij uit.
- De ziel is een Meester. Al herinneringen sommigen hun afkomst of erfgoed niet. Toch schept iedere ziel de situatie en omstandigheden voor haar eigen hoogste bestemming en haar eigen meest directe herinnering ………… voor elk moment van NU.
- De ziel sterft nooit. De ziel incarneert keer op keer.
- Als de ziel terugkeert in een fysieke vorm, dan kan ze een nieuwe agenda beginnnen, nieuwe herinneringen ervaren, nieuwe avonturen ondernemen.
- In de ziel zit je intuïtie. Je intuïtie zit niet in je hersenen. De intuïtie is het gehoor van de ziel. De ziel is het enige instrument dat gevoelig genoeg is om de laagste trillingen van het leven ‘op te pikken’ om die energie te ‘voelen’, om de energiegolven in het veld waar te nemen en ze te kunnen interpreteren.
- De ziel – jouw ziel – is jouw waarheid.
- Waar zit de ziel nu precies?
De ziel zit in tegenstelling tot de geest …….. overal! De ziel is overal in je en om je heen. De ziel is wat je omvat. Vaak wordt gesproken over ‘dat je lichaam het voertuig van de ziel is’ of ‘je lichaam is de tempel van je ziel’ met het accent op het lichaam. Deze uitdrukkingen helpen de mensen te laten inzien, dat zij meer zijn dat hun lichaam alleen; dat er iets ‘groters’ is dan zij.
De ziel is groter dan je lichaam! De ziel wordt niet door het lichaam gedragen, maar draagt het lichaam in zich. Het begrip aura of het menselijk energieveld waar we allemaal wel eens van hebben gehoord, is het dichtste wat er bij komt als je spreekt over de ziel. Maar het gebied waar de ziel zich het sterkts manifesteert – ‘voelbaar is’ – is het zogenaamde etherlichaam of etherisch lichaam dat ongeveer 4 cm tot 10 cm buiten het fysieke lichaam uitsteekt.
De functie of de taak van een ziel
- De functie van de ziel in de mens is steeds haar verlangens aan te geven, in elk besluitvorming van de geest en niet het opleggen van haar wil aan de geest en/ of het lichaam. De functie van de geest wordt dan te kiezen uit haar alternatieven.
- De functie van de ziel is te Zijn in tegenstelling tot de functie van het lichaam die actie en het handelen vertegenwoordigen. De ziel is wat zij is, ongeacht wat het lichaam doet. Niet door wat het lichaam doet. De ziel geeft er niet om hoe jij je brood verdient. Je ziel is alleen geïnteresseerd in |Wie-jij-bent| wanneer je iets doet, ongeacht wat het is.
- De functie van de ziel is creëren. De ziel schept hier op aarde situaties én omstandigheden voor haar eigen hoogste bestemming en haar eigen meest directe herinnering voor elke moment van Nu. De ziel creëert en het verstand (geest) reageert. De geest zal keuzes maken uit het aanbod. De ziel zal trachten duidelijk te maken dat er slechts één overweging kan meespelen wanneer je kiest, namelijk : ‘Is dit een uitspraak over | Wie-ik-werkelijk-Ben|?, ‘Is dit een mededeling over |Wie-ik-kies-te-Zijn|?’ De ziel spreekt in je gevoel tot je. Luister naar je gevoel. Respecteer je gevoel!
- De taak van de ziel hier op aarde is om iets met je ziel voort te brengen. Je lichaam is daarbij het gereedschap van de ziel. Je geest is de kracht die het lichaam voortdrijft; de ‘spirit’ geeft. Wat je dus hier hebt, is een stuk gereedschap dat wordt gebruikt bij het scheppen van wat de ziel verlangt ………… verlangt te Zijn en verlangt om te mogen ervaren.
- De taak van de ziel is jou permanent er aan te herinneren |Wie-je-bent|, zodat je vervolgens kunt kiezen |Wie-je-wenst-te-Zijn| ….. vandaag, morgen of overmorgen. Vandaag ben ik chagrijnig, maar morgen ben ik vrolijk.
- De taak van de ziel is herscheppen, nog eens herscheppen, nog een keer ….. want er doen zich allerlei situaties in ons leven voor die ons in een moeilijk parket kunnen brengen. De ziel is als het ware in ‘ontwikkeling’. De ontwikkeling van de ziel is empirisch, dat wil zeggen dat de ervaring(en) de enige bron van kennis is. De ontwikkeling van de ziel is empirisch, dat wil zeggen ‘het weten ….. het ervaren ……. en het Zijn’!
- De taak van de ziel is jou te herinneren |Wie-je-werkelijk-bent|, namelijk een individualisatie van de Goddelijke Geest; een kind van God. Door te ervaren en nog eens te ervaren, wordt de ziel er steeds aan herinnert |Wie-zij-Is|.
- De taak van de ziel is jou ‘te wekken’.
Wat is het doel van een ziel op aarde?
Wat verlangt de ziel eigenlijk? Waarom duikt de ziel weer uit het AL op, om weer een ‘individu’ te worden? Waarom wil de ziel dit allemaal zelf ervaren?
In het Hiernamaals – het Rijk van het Absolute – is alleen Goddelijk LIcht; liefde, vreugde, blijfschap, enthousiasme, eerlijkheid …. , maar er is vooral Goddelijke Liefde aanwezig. Pijn, verdriet, angst, eenzaamheid is daar niet aanwezig. Derhalve kan de ziel deze ‘duistere’ gevoelens niet ervaren in het hiernamaals. Ook het gevoel ‘verlaten zijn door God’, dat wij allemaal zo goed kennen hier op aarde, is in het hiernamaals niet aanwezig! Alleen hier op aarde kun je die ‘duistere’ gevoelens ervaren ……. als je die wilt ervaren als ziel zijnde, maar het hoeft niet!
Als de ziel in het hiernamaals zegt: ‘Ik wil verdrietig zijn of pijn ervaren’, dan is dat niet mogelijk omdat er alleen maar Liefde is!
Het doel van een menselijk ziel is dan ook alles te ervaren, zodat zij alles kan zijn. De ziel weet alles wat er te weten valt; alle kennis, alle macht en alle glorie. Voor haar is niets onbekend of verstopt. Echter weten is voor de ziel niet voldoende. Het weten is conceptueel; de ‘alles-weten-theorie’. Maar dat is voor een ziel niet voldoende! De ziel streeft naar haar eigen ervaringen ……….., en waar kan ze dat het beste opdoen, is hier op aarde.
‘Hoe kan een ziel verheven zijn, als zij nooit terneergeslagen is, links als zij nooit rechts is geweest? Hoe kan zij warm zijn als zij geen koud kent, goed als zijn het kwaad ontkent. Je weet van jezelf dat je vrijgevig bent, maar zolang je niets doet wat die vrijgevigheid aantoont, heb je alleen maar een concept. Een concept in je ziel zitten. Je weet van jezelf dat je aardig bent, maar zolang je niet aardig bent voor anderen, heb je alleen maar een idee over jezelf. Dus de ziel wil haar ‘grandeur’, haar grootsheid ervaren‘.
De ziel verlangt ernaar om alle individuele aspecten van Zijn Goddelijkheid te ervaren. Het wil zichzelf volledig kennen, empirisch en zichzelf uitbreiden en ‘overnieuw’ recreëren – een alsmaar grotere versie van zichzelf worden – én de manier waarop zij dit doet, is door het Rijk van het Relatieve (de aarde) in eeen geïndividualiseerde vorm binnen te gaan.
De ziel verlangt er uiteindelijke naar om een god te Zijn. Om dit te kunnen ervaren zoals Jezus het heeft mogen ervaren op aarde is een ‘hulpmiddel’ geschapen; je levenswerk! Je levenswerk is daarom een uitspraak over |Wie-jij-Bent|.
De ziel zal in het geval voor een terugkeer naar de aarde verlangen om te mogen ervaren wát zij graag zelf wil ervaren. Niet alleen om te mogen ervaren, maar veel belangrijker is te herinneren |Wie-zij-Is|, beter gezegd |Wie-jij-Bent|.
Het enige, maar toch zeer belangrijke doel van de ziel – en dat is tevens jouw eerste algemene taak hier op aarde – is daarom niet te leren (wat je feitelijke conceptueel al weet), maar te herinneren |Wie-je-Bent| én te herinneren |Wie-alle-anderen-Zijn|!
Hans Zevenboom
Bron: millennium-visie.org
link naar het boek ‘Een ongewoon gesprek met god’ bij BOL
Ik denk altijd heel veel na over vrije wil, want er zijn tegenwoordig zoveel mensen aanhanger van kwantummechanica enzovoorts: Ik vrees vaak voor spiegeleffecten in de bron. Dat de Ziel zaligmaker en slachter ineen is, oneindige angst en liefde beleeft. Chaos en harmonie. Of er op den duur afstand wordt gedaan van dat demonische/ kwaadaardige demiurgische gevoel ten gunste van liefde weet ik niet, maar ik hoop het wel heeeeel erg. Misschien dat iemand daar een idee over heeft.
De Ziel is verbonden met het lichaam. Wij keren in wezen terug naar onze blauwdruk of Originele Plaatje van onze Ziel. Daarom wordt er zoveel losgelaten uit onze cellen van voorouders, zodat het Ziels/lichaamsbeeld in deze incarnatie terugkeert naar diens eigen Beeld. Maar ook de Ziel kan K…hebben. Want onze Ziel komt lange tijd niet binnen in het lijf als er teveel pijn is. Het is onze Ik BEN die geen lijden voelt, maar onze Ziel wel degelijk. Onze Ziel is het die angst heeft of Posttraumatische stress. Wij denken dat dit door ons ego/denken/lijf komt maar de Ziel kan wel degelijk worstelen met eerdere ervaringen wat zich juist uit in ons lijf.
Schep geen Beeld van Mij….betekent eigenlijk maak geen maakbaar beeld dat plaatsvervangend wordt voor het Originele Zielsplaatje. Vaak willen wij aan een Godsbeeld voldoen door op elkaar te gaan lijken, in woord en daad via de cosmetische en medische spiegel die gaat over het scheppen van een beeld dat niet klopt.
Grappig is, dat het Zielsbeeld zelf geen beelden vormt op een bepaald moment. Het is in creatie als creator. Beelden zijn het meest misleidende wat je kunt ervaren, net zoals reclames. het werk meteen in op het onderbewustzijn. Wanneer we ontdekken dat geen beeldvorming daardoor ook geen veroordeling kent en onze Ziel ons laat zien door onze ogen dat de schepping volmaakt is, dan keren wij terug naar de eerste tijd van Schepping. Creeren kan ons namelijk ook ver van huis brengen. Onze input is te belangrijk geworden, terwijl er juist een hele hoop uit ons mag gaan.
Dank voor dit mooie artikel.
Hallo Lia, Susanne,
Over Let it be gesproken 🙂
“Waarom blijven denken?”
Jouw zelfbeperkende en destructieve denken is het gevolg van je levenslessen, teneinde je iets te leren over liefde en vertrouwen.
Jij bent in potentie ‘een wezen wat alles is’, alleen nog niet ‘ontvouwen’. Je hebt jezelf als ziel nog niet gerealiseerd, dat je zoveel meer bent als een ‘persoonlijkheid’, een volmaaktheid in schepping. Licht, liefde, bewustzijn.
“Waarom blijven denken dat er iets niet goed is aan jezelf?”
Omdat dat nu net het gevolg is van je levenslessen. Immers, jij hebt als ‘ziel’ die taak op je genomen om jezelf te realiseren op aarde, zie ook boven. Een geleidelijke weg om te transformeren naar volmaaktheid.
Dat is je innerlijke drijfveer die jouw ‘persoonlijkheid’ onstijgt.
Het denken is net zoals je gevoel (juist je gevoel) een ingang om die reis aan te gaan cq te vervolgen. Dan stopt het zoeken en geleidelijk aan ook die belemmerende gedachtes, naarmate je de onderliggende oorzaken in de vorm van lessen achter je laat.
“Het wezen dat Is, denkt niet. Het Is enkel en Is enkel bewust. Het kan dus niet denken over zichzelf.”
We zijn toch gewoon hier op aarde in al onze hoedanigheid, dat omvat ook ons denken en een zelf. Het gaat er toch om om die zelfrealisatie (etc) op aarde te ervaren en neer te zetten.
Hartelijke groet van Robert
Hoi Robert,
(–“Het wezen dat Is, denkt niet. Het Is enkel en Is enkel bewust. Het kan dus niet denken over zichzelf.”
We zijn toch gewoon hier op aarde in al onze hoedanigheid, dat omvat ook ons denken en een zelf. Het gaat er toch om om die zelfrealisatie (etc) op aarde te ervaren en neer te zetten.–)
Jawel, echter op aarde ervaar je dan op de eerste plaats het wezen dat Is (als jezelf, dus zeg maar als je werkelijke identiteit).
Daarnaast wordt het denken gebruikt als middel/gereedschap om op aarde te kunnen functioneren. Verschil is dat men zich niet meer identificeert met het denken, noch met een ik die denkt.
Groet van Lia
Hoi Susanne,
Wederom graag gedaan!
Volgens mij ben je gewoon goed bezig, mooi dat het voor je werkt, leuk om te lezen!
Mijn zoektocht kwam ten einde na mijn eerste transformatie van een belemmerende creatie ‘diepste angst’ die me in contact bracht met mijn levensles. Sindsdien ben ik aan het ontvouwen in liefde en vertrouwen 🙂
Uiteindelijk wil ik niet denken dat er niks mis met me is, ik wil tot het diepste van mijn wezen ervaren dat ik zoveel meer ben dan dat. Jij bent toch ook een lichtwezen, zoals iedereen?
Wellicht is het zelfs mogelijk om te geloven dat er niks mis met je is, en verder te ‘leren’. Het leven blijft jou immers toch onderwijzen? Je komt toch met regelmatig situaties tegen die “iets” met je doen? Die jou met jezelf confronteren?
Ik vind het mooi zodra je beseft dat je die dingen die je dan zoal tegenkomt zelf hebt gecreeerd uit liefde, om iets te leren hier op aarde over liefde en vertrouwen. Dat noem ik ontvouwen 🙂
Groetjes van Robert
@Robert,
Hoi Robert,
Dank voor je reactie :).
Inderdaad wat je zegt “verder leren”, of verder ontwikkelen, of verder ontdekken, of verder Her-Inneren, kan je het ook noemen ;). Daar zit ook voor mij altijd de wil, of hoe je zoiets ook kan zeggen. Soms geboren uit noodzaak, uit pijn. Soms vanuit nieuwsgierigheid. Ook vanuit Plezier en interesse :).
Het eerst gaan beseffen/geloven dat er niets mis is, is/was voor mij persoonlijk een zeer belangrijk besef. Jeetje, alsof je de jackpot hebt gewonnen (!) en haha erachter komt dat je die jackpot al die tijd al ‘in handen’ hebt gehad! Wow, is toch een ontdekking! Voor mij persoonlijk is/was dat dus blijkbaar een zeer belangrijke, en ik denk voor velen met mij. Het ligt er natuurlijk ook maar net aan hoe je bent opgevoed in dit leven, wat je (denkt wat je) ouders je wel of niet hebben meegegeven en met welke zieledoelen etc. je inderdaad hier in dit leven gekomen bent, zeg maar.
Ik begrijp nu ook wat je met ‘ontvouwen’ bedoelt, en ik denk dat we ergens hetzelfde bedoelen, maar misschien wat andere ‘woordjes’ ervoor gebruiken :). En inderdaad, wat je schrijft, dat je dingen creëert vanuit Liefde, met de Intentie van Liefde, om inderdaad bepaalde dingen te ervaren, zelfs dingen die pijn triggeren, vond ik ook nogal een ontdekking. ‘t Is heerlijk om jezelf te mogen ontdekken en het is heerlijk om Liefde te mogen ontdekken. Om je eigen Wezen te mogen ontdekken, verkennen. ‘t Kan zo moeilijk zijn, zo machtigs eng. En tegelijkertijd zo machtigs groot, dat het op een gegeven moment wel te begrijpen is/wordt waarom je niet gelijk – hup- Alles weet, want je moet dat ook wel aankunnen! Dat vond ik bijvoorbeeld ook weer zo’n aparte ontdekking. De Wezenlijke Kracht van Liefde, die zo immens groot is, pff, dát zijn we aan het be-oefenen. Ik heb dat vaker geschreven op dit forum, Liefde die Liefde is en die zichzelf wilt ervaren. ‘t Is zo makkelijk om te denken dat we al dat leed maar aan moeten kunnen, omtoveren, aangaan, loslaten, etc., terwijl de grootste uitdaging (b)lijkt te zijn; de Kracht van Liefde. En die aan te kunnen, en vorm te geven, in al je hoedanigheid, in al je menselijkheid ook, dat zijn we hier aan het doen, aan het zijn :)! En jij noemt dat bijvoorbeeld ‘Ontvouwen’:). En ik vind dat wel een hele mooie benaming. Ik noem het Vlinderen :). Een Vlinder die zich aan het ontvouwen is. 🙂 And off we go. And may life treat us kindly. Verliefde Vlinders die aan het ontvouwen zijn in den Zoektocht der Liefde. Gek is het hè.
🙂
Veel liefs, Susanne
Hoi Susanne,
(–Liefde die Liefde is en die zichzelf wilt ervaren–)
🙂
@Ha Susanne,
Van deze reactie word ik blij! 🙂
Ik lees niet al je reacties, maar deze slaat de spijker op z’n kop! Dat je prima begrijpt waar het om gaat in het leven. En dat doe je in je eigen vrolijke woorden, mooi!
Maaruh, ervaar jij tegenwoordig geen gevoelens van afwijzing meer?
Groetjes Robert
@Robert,
Hoi Robert!
Van jouw reactie word ik ook blij! 🙂
Ik ervaar absoluut gevoelens van afwijzing. Worstel in en uit, hier en daar, met en zonder, en ga zo maar door. :). Ik vind zelf dat ik heel goed ben in bewustworden. Al zeg ik het dus zelf. Dat bewustzijn vervolgens gaan leven, handen en voeten gaan geven, is even een ander verhaal. :). Is zeg maar het volgende verhaal. En zo Vlinder ik voort. 🙂
Ik neem aan dat jij ook nog afwijzingen her en der ervaart? Ik denk ergens dat dat altijd misschien wel ergens aanwezig zal blijven zijn. Je reactie kan je veranderen. Je gedrag. Je gevoel. Je intentie. Je bewustzijn. Er zullen natuurlijk altijd dingen zijn, neem ik aan. Maar hoe meer je Vrij raakt, hoe Vrijer je je voelt, en kan beladingen, gehechtheden verdwijnen.
En trouwens, hoezo lees jij niet al mijn reacties?? 🙂
Liefs, Susanne
He Susanne,
Zijn we toch alletwee blij 😉
“Ik neem aan dat jij ook nog afwijzingen her en der ervaart? ”
Ja, al is dat enorm minder geworden. Ben wel tig dingen tegengekomen waarmee ik delen van mezelf afwees.
Als je gevoelens van afwijzing ervaart is dat altijd als gevolg van een stuk zelfafwijzing. Zelfafwijzing staat in de weg van (zelf)liefde en je vervolgweg der liefde. Zelfafwijzing vind zijn oorzaak in een levensles, bijvoorbeeld dat je een deel van jezelf ontkent, bijvoorbeeld in de vorm van een beperkende overtuiging over jezelf “mijn mening doet er niet toe”.
“Ik denk ergens dat dat altijd misschien wel ergens aanwezig zal blijven zijn.”
Ik denk het niet, immers het zijn levenslessen, en die kun je loslaten. Eigenlijk ook de bedoeling om er iets mee te gaan doen, hoe kom je anders verder op het pad der liefde. Het gaat niet zo goed om diepere liefde naar jezelf te ervaren als je je nog op diverse vlakken afwijst. 🙂
“Ik ervaar absoluut gevoelens van afwijzing.”
Misschien een beetje flauw van mij, maar wellicht dat het volgende toch bijdraagt. Zoals gezegd kun je enkel gevoelens van afwijzing ervaren als je jezelf afwijst. Denk je diep van binnen misschien dat er dan toch ergens iets mis met je is?
Het is onmogelijk al je reacties te lezen, je schrijft zo veel!! 😉
Groetjes Robert
@Lia,
Hoi Lia, Ik schrijf maar even hieronder, want achter jouw stukje tekst is blijkbaar geen ruimte meer, doen we ‘t hier..
Jij schrijft: “Als je in principe een wezen bent dat alles Is, waarom dan blijven denken? Blijven denken dat er iets niet goed is aan jezelf. Blijven denken “dit is het”. Ook het zoeken naar innerlijke drijfveren berust op oorzaak-gevolg denken. Het wezen dat Is, denkt niet. Het Is enkel en Is enkel bewust. Het kan dus niet denken over zichzelf. Dus door te blijven denken over je wezenlijke aard en je af te vragen wie/wat je bent, zul je nooit je wezenlijke zelf vinden, omdat je daarmee zoekt naar iets wat niet Is. Let it BE!”
Ja, een zoektocht komt natuurlijk ook voort uit iets, uit dagene waar geen harmonie in ervaren wordt. Een voortkomen uit iets wat ervaren wordt als een pijnlijke noodzaak. Of, hoe je het ook kan noemen, de noodzaak van pijn. Zo ben ik inderdaad ook ooit mijn zoektocht begonnen. Maar zo kan je inderdaad wel aan de gang blijven :). Zo’n cirkel. Zo’n kat bij mij in de voortuin, die achter z’n eigen staart aanrent, dat je denkt bij jezelf; wat is-ie nou toch aan het dóen man?? Hahaha, ik dacht bij mezelf; Is dit nu wat ze bedoelen met Spiegelen? (LOL) 🙂 Ik zit om hem te lachen, terwijl-ie eigenlijk aan mij laat zien wat ik zélf aan het doen ben! (LOL) Oohh, humor.
Anyways.. Daarnaast zit er ook heel veel nieuwsgierigheid! 🙂 Het willen weten, hoe zit dit, waarom dan, hoezo, goh interessant.. Alleen is die nieuwsgierigheid natuurlijk ook niet helemaal zuiver, want ja, wanneer je iets weet en iets geleerd hebt, kan je misschien de volgende keer iets naars voorkomen, weet je wel, dus ja, je moet natuurlijk ook oppassen dat de intentie achter je zoeken wel zuiver is/blijft. Aan de andere kant, kan dat überhaupt? Nieuwsgierig zijn, zonder de intentie om iets te willen veranderen aan jezelf. Aan de andere kant is er natuurlijk ook niets mis met iets aan jezelf te willen veranderen. Verbeteren, kan je het misschien noemen :). Zo’n diamant, zo’n ruwe, die je kan en mag bijschaven. Zolang je basis maar goed is/voelt, zolang je in je basis maar lief voor jezelf bent, lief over jezelf denkt, en meer en meer gaat focussen om iets er gewoon maar te laten zijn, en je weerstand en je zoeken wat meer te laten voor wat is. Ohh, dat is me toch een relaxte ervaring gebleken joh :). Hahaha, had ik geen idee van dat dat zo relaxed kon voelen. Dus daar zit ik nu momenteel een beetje in, zeg maar. Precies zoals jij zegt, dat je je Wezen Bent. En meer focussen op het Zijn van het Wezen, inplaats van er maar naar te zoeken. Inderdaad van die kat, en van die bril, waar je maar naar zoekt en zoekt, terwijl je ’em gewoon op je hoofd hebt zitten :). Zouden wij eigenlijk als mensen gewoon moeten ont-mensen? In ieder geval de oude manier zouden we -hup- uit dat systeem ‘moeten’ gooien. Of ga ik hier nu weer op de veranderingstour…?
Liefs, Susanne
Hi Susanne,
(–Zouden wij eigenlijk als mensen gewoon moeten ont-mensen?–)
Leuk opgemerkt!
In zekere zin wel ja. Tenminste, als het gaat om de vraag waarmee je je wilt identificeren.
Je Bent dat Wezen of Zijn, en het woord Wezen zegt het al, want het verwijst naar wezenlijk en dit betekent in essentie, in werkelijkheid. Trouwens essentie komt van het Griekse esse: zijn.
Als je met mens de uiterlijke vormgeving bedoeld, is dit puur gereedschap om op aarde te kunnen handelen. Echter die vormgeving is niet jouw werkelijke identiteit.
Ik maak het onderscheid trouwens alleen ter verduidelijking, aangezien beide niet zonder elkaar kunnen en het uiterlijke een symbool is voor het innerlijke.
Susan, jij ook bedankt voor al je waardevolle reacties.
Liefs van Lia
@Lia,
🙂
Susanne,
(–Zo van; naar je bril zoeken, terwijl die op je hoofd is/zit–)
Ja, en dat overkomt me nogal eens. Grom, grom.
Dag Lia,
Waarom niet altijd in een staat van zijn?
Je zei :
“Wat ik dus doe, is terug naar mijzelf. Gewoon weer zijn. Ik zie niks in allerlei trucjes om je af te sluiten. Is volgens mij helemaal niet nodig.
Merk wel dat ik mijn levensstijl heb aangepast.”
Groetjes Robert
(–Waarom niet altijd in een staat van zijn?–)
Robert, ik liet hierboven al weten waarom soms even niet.
(–In principe is dit niets er altijd. Soms, als de buitenwereld op heftige manier mijn aandacht trekt, vergeet ik dat even, dwaal ik even van mijzelf weg. Hoe ik er dan weer op terugval, kan ik niet precies omschrijven. Het is een kwestie van bewustzijn en afstemming, de aandacht loslaten en een weer opnieuw herkennen van.–)
Dag, Lia
Dag Lia,
Ik begreep wat je zei, maar ik vroeg me af waarom het je niet lukt om altijd in een staat van zijn te zijn, in balans. Dat staat toch los van de buitenwereld?
Het achterliggende bij mij is dat ik me afvraag hoe jij je lessen hebt doorlopen, en hoe je daar mee bezig bent.
Groetjes Robert
Hi Robert,
Dat staat voor mij helemaal niet los van de buitenwereld, noch van mijn binnenwereld. Er zijn zo van die vibraties die keihard op mij overkomen, waar ik groen en misselijk van wordt. Het beste is om dan uit de buurt te blijven, bijv. TV uit te zetten. Maar over het algemeen ben ik redelijk in balans.
Wat betreft die lessen. Voor mij was/is het niet zozeer een zoeken naar, maar meer een erkenning en acceptatie van wat ik in diepste ben, van wat ik altijd heb geweten, en de expressie/aanpassing daarvan op een aardse manier (en zonder tegen de schenen te schoppen).
Dag Lia
Hallo Lia,
Bedankt voor je toelichting.
Groetjes Robert
Hoi,
Over dat al zijn in Koningrijk God’s.
We zijn er wellicht al op een bepaalde manier, maar onbewust, zoals Lia ook zegt.
Alleen laat nou net dat bewustworden geen knip met de vinger zijn, en dat dat een hele reis vergt, vele levens. Die weg naar binnen is er eentje van liefde. Elke afbreuk van liefde in jouzelf (een les) helpt jou om een stapje verder te komen, in liefde groeien en dus ook bewustzijn te ontwikkelen.
Door die weg naar binnen te keren, kun je laag voor laag loslaten, al dat wat in de weg zit om hogere vormen van liefde te kunnen ervaren en zijn (= bewustzijn). Koninkrijk god’s is dan ook een hogere vorm van bewustzijn en liefde, het is een vorm van eenheidsbewustzijn (heb je gradaties in).
Helaas is het niet zo dat je een keuze / vingerknip / herinnering verwijderd bent van volmaakte liefde, een hoge liefdevolle vibratie en energie, hoog bewustzijn, de god in jezelf ERKENNEN… zeg maar zoals Jezus. Dat is echt een illusie. Daarvoor dien je je lessen aan te gaan, en op reis naar binnen, en dus ‘omhoog’ te gaan.
Wellicht zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden, maar als de bestemming Koninkrijk God’s is, is er uiteindelijk maar 1 weg. Koninkrijk God’s is een plek die je voorbij bent gegaan in jouw afdaling vanuit de bron naar aarde. Zo kom je die dus ook weer tegen de weg terug. Iedereen weet het als ze er weer zijn, zoals dat bij elke ‘tussenstation’ geldt. Koninkrijk God’s is niet het eindstation, je komt het tegen onderweg. Ik verzin het niet, het is herinnering die tot me me kwam toen ik ‘voor de deur’ stond.
Ik heb het zelf niet verzonnen, het was God 🙂
Overigens als je komt te overlijden volg je diezelfde weg terug (uiteindelijk), afhankelijk waar je je bevindt in je cyclus/plan.
Hartelijke groet,
Robert
Hallo Robert,
(–Ik heb de indruk dat Aart wat anders aanhangt, en dat gaat niet over ziel en geest, en wat daar verder achter zit.
Over en weer vinden we op een bepaalde manier wel overlap in elkaars ‘werkelijkheden’, maar volgens mij slaagt dat niet om elkaar daar echt in te vinden. Daarom zei ik in mijn vorige reactie ook : hoe kun je dat in ‘godsnaam’ weten als je die weg niet volgt.–)
Denk ook dat Aart een ander pad volgt, als-ie al een pad volgt. Denk ook dat hij niks ziet in termen als ziel en geest. Niettemin leiden alle wegen naar Rome en is het einddoel voor iedereen hetzelfde.
Wat mij betreft, is het pad dat iemand volgt uniek. Namelijk opgebouwd uit zijn/haar specifieke achtergronden, verleden, karma, vorige incarnaties, etc. Je kunt een tijd meelopen op hetzelfde pad, maar toch ook je eigen weg volgen.
Doeg, Lia
He Lia,
Over die wegen naar Rome, heb ik onder al wat geschreven.
Mijn werkelijkheid is, is dat er maar 1 weg terug naar je bron is, en dat is dezelfde weg zoals je kwam, over dezelfde dimensies en tussenstations (zoals Koninkrijk God’s). Het mooie van dit verhaal is dat die weg juist universeel voor iedereen is, alleen de uitwerking van je lessen anders is.
Het is een kwestie van die weg vinden, tot dan kun je je weg uniek beschouwen.
Ik heb wel eens gemerkt dat mensen zich kunnen storen als ik dit soort uitspraken doe, levert wel eens weerstand op 🙂 Kan ik begrijpen, dat had/heb ik ook wel eens 🙂
Zodra je die weg aanvangt ga je dat vanzelf zien. Ik probeer het regelmatig te vangen in woorden, maar dat innerlijke besef krijg je pas door die weg te nemen.
Alles wat je zegt over verleden, karma, vorige incarnaties vind je allemaal terug op die weg. Karmische relaties zijn bijvoorbeeld verbindingen op het nivo van je ziellichaam (7e dimensie).
Bij dit soort zaken constateer ik wel eens dat mensen zich er of niet van bewust zijn of iets hebben gevonden om het maar niet te hoeven zien.
Groetjes Robert
Hallo Robert,
(–Mijn werkelijkheid is, is dat er maar 1 weg terug naar je bron is, en dat is dezelfde weg zoals je kwam, over dezelfde dimensies en tussenstations (zoals Koninkrijk God’s). Het mooie van dit verhaal is dat die weg juist universeel voor iedereen is, alleen de uitwerking van je lessen anders is.–)
Ik weet niet of je dit zo kunt stellen. Het zal jou werkelijkheid zijn (als jij dat zegt), maar die weg hoeft niet universeel te zijn.
De weg van Boeddha bijv. is duidelijk anders dan de weg van Christus. En over die dimensies bestaan verschillende theorieën.
De Tao leert zelfs, dat je zelf de weg bent (en ik voel daar zelf nog het meeste voor).
Dag, Lia
He Lia,
Ik denk dat de onderliggende werkelijkheid/weg van Boeddha of Christus vast wel hetzelfde is geweest, liefde, als het beide kinderen van God zijn geweest, waarbij God slechts een naam is voor al-wat-is, of weet ik het hoe je ‘dat’ noemt 🙂
Ik vermoed dat die weg dus hetzelfde is geweest, alleen dat de beschrijving er anders van is geweest. Je hoeft het namelijk niet over dimensies te hebben. Tijdens mijn transformaties kan ik niet zien waar ik ben, ik voel. Daarbij krijg je hulp van hogere lichtwezens (zoals (aarts)engelen), hoe je die dan ook wilt noemen vanuit een andere overtuiging. De basis blijft liefde.
Qua Tao : jij bent ook zelf de weg denk ik, het zit namelijk allemaal in jezelf. Vandaar ook de weg naar binnen. Het is alleen handig om de wegwijzers te weten…
Greets Robert
Ik ben blij dat dit zo goed neergezet is wat de ziel nou eigelijk is , wel een heel verhaal voor mij , maar nu weet ik toch hoe en wat , met dank aan Hans zevenboom .
He Lia,
Met transformeren bedoel ik het neutraliseren/loslaten van je levenslessen in de vorm van energetische creaties in je energielichamen. Je behoudt je fysieke lichaam, alleen je energielichamen zuiver je. Je energielichamen zijn feitelijk de drijvende kracht achter je belemmerende gevoelens, patronen en gedachten. Je energielichamen drukken hun energie door naar onderliggende energielichamen en uiteindelijk je fysieke lichaam.
Al die creaties/lessen zijn daar gemaakt gedurende je reis naar aarde, de afdaling. Dus de enige weg om ze los te laten (transformeren), is weer de weg terug te gaan. Die weg kun je ook volgen terwijl je leeft (met vorm), om zo een brug te vormen tussen het hemelse en het aardse.
Het afpellen van die ui betekent voor mij dus alle energielichamen geactiveerd met geen enkele beperkende creatie, en alle levenslessen losgelaten. Dan ben je thuis, bij jouw bron, bij jouw volmaakte hogere zelf. Dat wil zeggen dat je nog steeds je fysieke lichaam hebt, alleen dat je een rechtstreekse verbinding hebt met je hoogste bron.
Volgens mij is er niet “meer”, je hebt vanuit aarde zo’n beetje het beginpunt van jouw bestaan bereikt. Ik kan me er niks bij voorstellen dat er meer is, behalve over filosoferen. Wat ik hier beschrijf over die weg, dat is werkelijkheid voor mij, work in progress.
Wat jij er over beschrijft in je reactie, is dat jouw ervaring of is dat zoals je denkt dat het is?
Je zegt :
“Weet niet of het om transformeren gaat. Dit betekent immers omzetten in andere vorm, terwijl we juist van die vorm afmoeten, die vorm moeten overstijgen (transcenderen). Daarom spreekt loslaten van vorm/beeld mij meer aan.
Je pelt de ui gewoon af tot er niets meer overblijft, en zolang er nog ietsiepietsie overblijft komt er geen spontane ervaring.”
Hartelijke groet van Robert
Aanvulling :
Overigens zuiver je met deze weg ook je fysieke lichaam, doordat er steeds hogere energie door je fysieke lichaam zal stromen. Enerzijds je celgeheugen, anderzijds fysieke heling van je lichaam.
Alle geestelijk oorzaken van ziekmakers worden opgeruimd.
Hallo Robert,
(–Wat jij er over beschrijft in je reactie, is dat jouw ervaring of is dat zoals je denkt dat het is?–)
Ja, dat is mijn eigen ervaring.
Ikzelf (zonder ik) ben ik gewoon niets. Niets is waar ik op gegrond ben en waar ik steeds op terug kan vallen. Ik ben ook altijd zo niets en leeg geweest. Voor mij trouwens heel natuurlijk, heel gewoon, niks bijzonders. Het is alleen moeilijk uit te leggen omdat er geen woorden voor bestaan en het met de mind niet te bevatten is. Je kunt het dus alleen vergelijken met iets, terwijl dit iets nooit beantwoordt aan het niets.
De invulling die aan het niets gegeven wordt aan de hand van een Lia en haar ego, persoon of wat dan ook is puur beeldvorming. Dat berust in principe dus op illusie, maar is in mijn ogen toch wel erg belangrijk m.b.t. hoe je verschijnt/projecteert in de wereld, de communicatie, je doel in uiterlijk leven etc.
Dag, Lia
He Lia,
Paar vraagjes :
Hoe val je terug op dat niets en leeg?
Wat betekent liefde voor jou?
Groetjes Robert
Hallo Robert,
In principe is dit niets er altijd. Soms, als de buitenwereld op heftige manier mijn aandacht trekt, vergeet ik dat even, dwaal ik even van mijzelf weg. Hoe ik er dan weer op terugval, kan ik niet precies omschrijven. Het is een kwestie van bewustzijn en afstemming, de aandacht loslaten en een weer opnieuw herkennen van.
Liefde is in feite ook zo moeilijk te omschrijven. Een specifiek, hoge vibratie? Een contact van hart-tot-hart? Samenbindende, of opbouwende kracht? Zie het ook wel als onderdeel van de Drie-eenheid: Vader (God, Zijn), Zoon (Liefde, christusbeginsel), Heilige Geest (bewustzijn). Weet in ieder geval wel dat dé Liefde met hoofdletter niet dezelfde liefde is die je tegenover haat kan stellen.
Dag Lia,
Heb je het gevoel dat je iets moet doen om met de buitenwereld om te kunnen gaan in die gevallen?
Qua liefde. Heb je gelijk in dat het lastig te beschrijven is.
Voor mij is het een gevoel (stroming) en een diep besef, wat groeit. Het is meer, maar ik weet er eigenlijk eventjes geen woorden voor. 🙂
Groetjes Robert
Dag Robert,
Wat ik dus doe, is terug naar mijzelf. Gewoon weer zijn. Ik zie niks in allerlei trucjes om je af te sluiten. Is volgens mij helemaal niet nodig.
Merk wel dat ik mijn levensstijl heb aangepast.
Groetjes Lia
Wel het hele stukje lezen dan, hè Aart!
Dan herken je je hier vast ook wel in 🙂
“De ziel zal altijd protesteren tegen opgelegde beperkingen. Elke poging om de natuurlijke expressie van Liefde te beperken, is een ontkenning van de ervaring van vrijheid en dus een ontkenning van de ziel Zelf, want de ziel is de vrijheid in persoon.”
“In het Hiernamaals – het Rijk van het Absolute – is alleen Goddelijk LIcht; liefde, vreugde, blijfschap, enthousiasme, eerlijkheid …. , maar er is vooral Goddelijke Liefde aanwezig. Pijn, verdriet, angst, eenzaamheid is daar niet aanwezig”
Jij zegt :
“Ik blijf het een wonder vinden dat als de ziel zich herinnert wie die is dat de ziel dan nog ellende voor zichzelf en zijn omgeving schept.”
Die herinnering is het gevolg van jouw weg (terug), jouw proces, naar het Koninkrijk God’s, waar geen ruimte is voor angst, pijn, verdriet etc. Dan is de nieuwe mens op aarde ‘geboren’, en dus enkel zijn liefdevolle intenties worden geschapen. Dat is dan niet geheel toevallig zijn missie, de liefdevolle bijdrage. Die liefdevolle bijdrages zorgen voor een betere/nieuwe wereld.
En dat is waar ik nou graag met z’n allen naar toe wil!!
Groetjes van Robert
Hi Robert, Aart
(–Jij (Aart) zegt: Ik blijf het een wonder vinden dat als de ziel zich herinnert wie die is dat de ziel dan nog ellende voor zichzelf en zijn omgeving schept.–)
Dat is niet zo vreemd, er van uit gaande dat de ziel middelaar is tussen stof en geest. De ziel balanceert daarmee tussen dualiteit en eenheid; ziet licht en duisternis.
Wat ik een beetje mis in het hele verhaal is dat de bewustwording van de ziel en het leven als ziel niet het eindstation van de reis is. Dat is namelijk de geest.
Groetjes allebei
@Lia, mijn inziens (wat ben ik weer beleefd) zit daar het grote misverstand en de verstandelijke truck van het ego dat nog niet is opgegaan in het geheel.
De ziel balanceert niet, de ziel ervaart geen dualiteit, de ziel ziet enkel wat er werkelijk is.
Enkel het ego/de mind ervaart dualiteit en de gevolgen daarvan.
Er is niets mis met de stof, het is maar net vanuit welk standpunt (door filter der ego/ik-beleving of eenheid/geen ik-beleving/Nu/ziel/god) de stof gezien wordt.
Het spijt me maar ik ervaar geen dualiteit.
Dat enkel ter verduidelijking dat het mogelijk is om geen dualiteit te hoeven ervaren.
Er is enkel eenheid en het ervaren van dualiteit komt enkel voort uit vernauwing/ego/mind/ik-beleving/comfortzone.
Zonder vernauwing/ego/mind/ik-beleving/comfortzone kan geen dualiteit ervaren worden.
Ik ga eens voor eten zorgen, oh oh oh wat een ellende die dualiteit.
Hallo Aart,
Als die eerder genoemde weg niet volgt, hoe kun je dan in ‘godsnaam’ weten wat de ziel ervaart en ziet. Het klopt dan ook niet wat je zegt, de ziel ervaart immers wel dualiteit, puur vanwege het bestaan van de ziel in die dimensies waar dualiteit bestaat.
Ik kan me voorstellen dat als je geen ik-beleving hebt, je ook geen tegenstellingen in jezelf ervaart, en dus ook geen dualiteit.
Maar het weghalen van je ik-beleving is niet de weg naar het erkennen van de goddelijkheid in jezelf. Daar heb je een zelf voor nodig.
Groeten Robert
Hallo Robert,
(–Als die eerder genoemde weg niet volgt, hoe kun je dan in ‘godsnaam’ weten wat de ziel ervaart en ziet–)
Het bewustzijn zelf (dat wat jij zelf bent) neemt waar en WEET. Vibraties worden door dit veld van bewustzijn opgevangen en herkend.
‘t Is volgens mij wel zo, dat wat er op die manier spontaan wordt opgevangen/geweten, nog voor het verstand moet worden omgezet in begrijpelijke gedachten/taal.
Doeg, Lia
Aart,
Als jij niet begrijpt dat niet de ziel het eindstation is maar de geest, en de ziel dus als middenbeginsel balanceert tussen dualiteitsbewustzijn en eenheidsbewustzijn, dan weet ik het niet meer.
Ik zie de ziel (Grieks: psyche) als het totale veld van denken, voelen, willen en handelen, waarbij onderscheid wordt aangebracht tussen lager en hoger denken, voelen en willen. Het lagere keert zich richting ego, het hogere keert zich naar de geest. Binnen dit veld is er dus sprake van ontwikkeling richting geest en aangezien dit betekent 3 stappen vooruit, 2 stappen achteruit is er sprake van onevenwichtigheid.
Trouwens beetje bij de les blijven. Het is truc. Bij truck komt er een vrachtwagen voorbij denderen. Maar goed, ook zonder al het geletter begrijp ik wel wat je bedoelt.
🙂
He Lia,
Ik heb de indruk dat Aart wat anders aanhangt, en dat gaat niet over ziel en geest, en wat daar verder achter zit.
Over en weer vinden we op een bepaalde manier wel overlap in elkaars ‘werkelijkheden’, maar volgens mij slaagt dat niet om elkaar daar echt in te vinden.
Daarom zei ik in mijn vorige reactie ook : hoe kun je dat in ‘godsnaam’ weten als je die weg niet volgt.
Als je die weg volgt, dan weet je uiteindelijk dat de ziel in het ziellichaam in de 7e dimensie bestaat, net onder het balanspunt in de 8e dimensie (1 t/m 7D balans 8D 9D t/m 15D). Zo is de 16e dimensie ook weer een balanspunt.
Wat jij bedoelt met eenheidsbewustzijn en dualiteit is volgens mij wat anders dan Aart bedoelt.
Ik hoor Aart praten over het wegvallen van zijn ik-beleving/zelf, en beschouwt dat als eenheid. Dat is wat anders dan eenheidsbewustzijn, dat komt vanuit de insteek bewustzijn is liefde. Eenheidsbewustzijn is daarom geen absoluut bewustzijn, afhankelijk van waar jij je bevindt op je weg, het bestrijkt meerdere dimensies.
Heel verhaal, maar hoop zo vanuit mijn weg en ervaring wat te kunnen bijdragen!
Hartelijke groet, Robert
Gaat iets mis met de tekens, nog een keer :
Balanspunten.
1D t/m 7D
8D balanspunt
9D t/m 15D
16D balanspunt
…
@Robert, ik herinner me dus dat ik niet bang voor muizen hoef te zijn.
Maar ik moet nog wel het proces doorlopen van; gillen, op de tafel springen en wild om me heen slaan.
Nou, mooi niet.
Dat noem ik geen herinneren, een werkelijk besef hebben van wat er gaande is.
Ik heb trouwens niets met dat ‘ziel’, waar ik wat mee heb is het simpele moment Nu.
Gewoon wat Nu is.
Het gevaar van ‘ziel’ is dat het persoonlijk gemaakt wordt door het ego/het proces/de persoonlijkheid.
Dat is ook logisch als er nog niet ‘gezien/ervaren/geweten’ kan worden vanuit dat ‘ziel’, Nu.
Dan worden woorden als; “Goddelijk LIcht; liefde, vreugde, blijfschap, enthousiasme, eerlijkheid …. , maar er is vooral Goddelijke Liefde aanwezig” ook vertaalt als ego/persoonlijke termen, herkenningspunten.
Dan is de kans groot dat het ego, de ik-beleving op zoek gaat naar; “Goddelijk LIcht; liefde, vreugde, blijfschap, enthousiasme, eerlijkheid …. , maar er is vooral Goddelijke Liefde aanwezig” en dat is het nou net niet.
Het ego, de ik-beleving moet gaan inzien dat het zelf de oorzaak, de onnodige beschermgrens is die Koninkrijk God`s in de weg staat.
Ik zou dan ook hooguit zeggen; Pijn (geestelijke), verdriet, angst, eenzaamheid is daar niet aanwezig.
Het gaat niet om die zogenaamde ‘positieve dingen/gevoelens’, als die er mogelijk zijn dan word je er daar niet warm of koud van.
Het is niet een kwestie van naar toe willen, een ieder kan dat vanaf Nu voor zichzelf scheppen.
Hij/zij hoeft daar enkel voor naar zichzelf of beter gezegd het beeld wat hij/zij van zichzelf heeft, te veranderen.
Ik heb het simpelweg verandert naar “ziel” en voila daar is het Koninkrijk God`s.
Ik wil daar waarschijnlijk (want ik heb nooit enig flauw idee) mee zeggen; dat Koninkrijk God`s is er al maar vanuit het standpunt van de eigenbeleving, het bewustzijnsproces, het gehannes met oude energie, het niet in het Nu verkeren maar in de mind, wordt het niet zo ervaren. Maar in 1 tel zou je het kunnen inzien.
Dan zie je dat het niet een kwestie van sleutelen aan jezelf is of een proces maar een inzicht van hoe je het in hemelsnaam voor elkaar hebt gekregen om niet in het Koninkrijk God`s te vertoeven.
Dag Aart,
Het koninkrijk god’s IS liefde. Als ik zo jouw woorden wel eens lees, is er niet zo zeer sprake van liefde in het nu zoals jij dat beschrijft. Daaruit volgt dat in het nu geen koninkrijk god’s te vinden is. Dat klopt, want het koninkrijk god’s is zoveel meer dan het aardse bestaan alleen, dat heeft niks met je hoofd te maken. Koninkrijk god’s is geen persoonlijke beleving, het is geen mindset het is eerder een bewustzijnsstaat. Liefde is de enige brandstof om die weg op te gaan.
De ziel heeft een verlangen om zichzelf te verwezenlijken, dat is zijn ontwikkelingsweg via de mens die zij omhult. Dat is het hele ‘spel’. Dat verlangen staat voor ‘krachten’ die je persoonlijkheid ontstijgen, en los staan van het aardse ego of ik-beleving. Stel je voor dat je die impulsen afdoet als ego/mind, dat zou toch jammer zijn?
Groeten van Robert
Aart,
(–Dan zie je dat het niet een kwestie van sleutelen aan jezelf is of een proces maar een inzicht van hoe je het in hemelsnaam voor elkaar hebt gekregen om niet in het Koninkrijk God`s te vertoeven.–)
Inzicht OK, maar dan wel als eureka, spontane ervaring. Je zit immers opgesloten in een zekere sfeer/dimensie, en je zult er bovenuit moeten stijgen (transcenderen naar een andere dimensie), terwijl je niet het gereedschap daartoe hebt. Het denken zal de deur namelijk niet openen en meer middelen/mogelijkheden zijn er niet. Het buiten jezelf treden naar een andere dimensie komt dus neer op een spontane ervaring.
Nog een aanvulling.
Wil er mee zeggen dat het denken van alles begrijpelijk kan maken, maar dat het afwachten blijft wanneer de spontane ervaring optreedt.
De vraag is in hoeverre je die dan zelf kan bewerkstelligen.
@Lia,
Exactly!
Alleen heb je geen donder aan dat inzicht als dat enkel uit je hoofd komt.
Qua spontane ervaring vraag ik me af of dat genoeg is. Immers mijn ervaring is dat je bewust dient te worden wat je ‘opgesloten’ houdt in je huidige dimensie, lees : welke levenslessen zitten er nog tussen. En om die levenslessen te ontstijgen dien je die te transformeren. Dat betekent dat je er bewust van moet worden en je die energetisch dient te neutraliseren en loslaten. Daarvoor heb je energie nodig, en doet je energie/trilling verhogen. Stap voor stap, zodat je kunt oversteken naar een volgende dimensie, en je bijbehorende energielichaam activeren. Keer op keer, totdat je, koninkrijk gods hebt bereikt (13D), en verder… 😉
Greets van Robert
Dit is overigens geen hoofdspinsel, maar iets wat ik in mijn transformatieproces keer op keer aan het doen ben.
Ga niet wachten tot dat spontane inzicht komt, ga naar binnen en ga je lessen aan.
Zoals Jezus zei : sta op en loop!
🙂
Hallo Robert,
Weet niet of het om transformeren gaat. Dit betekent immers omzetten in andere vorm, terwijl we juist van die vorm afmoeten, die vorm moeten overstijgen (transcenderen). Daarom spreekt loslaten van vorm/beeld mij meer aan.
Je pelt de ui gewoon af tot er niets meer overblijft, en zolang er nog ietsiepietsie overblijft komt er geen spontane ervaring.
@Robert,
Mooi Robert 🙂
@Aart,
Jij schreef: “Ik wil daar waarschijnlijk (want ik heb nooit enig flauw idee) mee zeggen; dat Koninkrijk God`s is er al maar vanuit het standpunt van de eigenbeleving, het bewustzijnsproces, het gehannes met oude energie, het niet in het Nu verkeren maar in de mind, wordt het niet zo ervaren. Maar in 1 tel zou je het kunnen inzien.
Dan zie je dat het niet een kwestie van sleutelen aan jezelf is of een proces maar een inzicht van hoe je het in hemelsnaam voor elkaar hebt gekregen om niet in het Koninkrijk God`s te vertoeven.”
Ja, zo geloof ik het ook! :). Dat we er al zijn, al lijkt dat niet zo. Dat alles maar een aaneenrijging van overtuigingen, gevoelens, emoties, gedachten is, maar dat je inderdaad er al bent en zoals jij schrijft met 1 tel zou je het kunnen inzien.
Liefs, Susanne
Ha Susanne,
Ja, je Bent Nu aanwezig in de kosmische Oceaan van Zijn die wij het koninkrijk Gods kunnen noemen. De ervaring “ik Ben” is een druppel uit die Zijnsoceaan. Alleen is men zich daar doorgaans niet van bewust. Dit doorbreken van bewust-Zijn wordt ervaren als thuiskomen bij jezelf.
Het is alsof de slak alsmaar op zoek is naar zijn huisje en niet wil begrijpen dat het huisje dichtbij is, dat hij het huisje zelf is.
Mmmm, niet zo’n goede vergelijking.
@Lia,
Zo van; naar je bril zoeken, terwijl die op je hoofd is/zit 🙂
@Susanne, ik geloof iets pas vanuit een zelf ervaren.
Geloven doe je maar in de kerk zei de vrouw die mij gebaard heeft.
Ik geloof dus niets, he jakkie zou toch niet een overtuiging zijn.
Neen, ik geloof echt niets, geloven is denkwerk en voor die eigenschap ben ik gewoon te stom.
Ik plaag maar hoor Susanne, geloven is een mooi begin en ervaren komt er wel achteraan gesloft.
De vraag zou kunnen zijn WAAROM en WAT houdt er zo vast aan die overtuigingen, etc.
Het (de overtuigingen, etc) veroorzaken de menselijke ellende in de wereld en toch houden ze stand.
@Aart,
Hoi Aart,
Je schrijft dat jij vindt dat geloven “denkwerk” is. Maar is geloven niet ook Voelen?
En je schrijft: “De vraag zou kunnen zijn WAAROM en WAT houdt er zo vast aan die overtuigingen, etc.
Het (de overtuigingen, etc) veroorzaken de menselijke ellende in de wereld en toch houden ze stand.”
Dat de overtuigingen de menselijke ellende veroorzaakt, ik snap zelf ook nog niet zo goed waarom dat zo ontzettend veel gedoe en pijn oplevert. Ik ben dat ook steeds raarder gaan vinden. Al die mooie verhalen over zielen, zaligheid, thuiskomen, bewustworden.. en ondertussen de wereld, de mens, die zo loopt te klooien. En waarom bepaalde overtuigingen zo ontzettend hardnekkig zijn en waarom er nog zo ‘vast gehouden’ wordt aan bepaalde overtuigingen.. ‘t is maar een gekke bedoeling 🙂
Liefs, Susanne
Kijk, dit is nog eens een mooi en goed stuk, hier wordt ik blij van! 🙂
“De ziel vertoeft ten alle tijden op twee essentiële plaatsen tijdens één levenscyclus, namelijk in het Rijk van het Absolute (‘Hiernamaals’) en het Rijk van het Relatieve (de Aarde), zoals God dat omschrijft. De ziel is dus niet je lichaam. Degene die jij bent is onbegrensd en eindeloos!”
“De ziel weet en verlangt ernaar zichzelf te verwezenlijken, een ontwikkelingsweg te gaan via de mens die zij omhult;”
“De gemeenschappelijke gedachte is ook dat de ziel komt uit een Eenheid, zich afscheidt en weer terugkeert naar die Eenheid én dat zij – de ziel – een bestemming in zich draagt.”
“De ziel is een krachtige schepper. De ziel is de schepper van iedere ervaring zelf. De ziel creëert, het verstand reageert.”
“De ziel leidt jou naar de goede, volmaakte opportuniteiten, zodat je precies ervaart wat jij gepland hebt te ervaren. Wat jij werkelijk ervaart, dat maak jij uit.”
“De taak van de ziel is jou te herinneren |Wie-je-werkelijk-bent|, namelijk een individualisatie van de Goddelijke Geest; een kind van God. Door te ervaren en nog eens te ervaren, wordt de ziel er steeds aan herinnert |Wie-zij-Is|.
De taak van de ziel is jou ‘te wekken’.”
“De ziel verlangt er uiteindelijke naar om een god te Zijn. Om dit te kunnen ervaren zoals Jezus het heeft mogen ervaren op aarde is een ‘hulpmiddel’ geschapen; je levenswerk! Je levenswerk is daarom een uitspraak over |Wie-jij-Bent|.”
Precies, jij bent als ziel schepper van jouzelf en jouw eigen plan (lessen, ouders, omstandigheden) om te ervaren, om weer terug te keren naar de eenheid, naar het Koninkrijk God’s, om de goddelijkheid in jezelf te kunnen ervaren (de herinnering). Jij bent je eigen levenswerk.
Hartelijke groet, Robert
@Robert,
Hoi Robert,
Je schrijft: “Precies, jij bent als ziel schepper van jouzelf en jouw eigen plan (lessen, ouders, omstandigheden) om te ervaren, om weer terug te keren naar de eenheid, naar het Koninkrijk God’s, om de goddelijkheid in jezelf te kunnen ervaren (de herinnering). Jij bent je eigen levenswerk.”
Is het niet bedoeling om Koninkrijks God’s, die eenheid, Hier en Nu te ervaren, op Aarde?
Liefs, Susanne
Susanne,
(–Is het niet bedoeling om Koninkrijks God’s, die eenheid, Hier en Nu te ervaren, op Aarde?–)
Ik spreek voor mijn beurt, maar volgens mij wel.
Met name omdat dit de enige manier is om de boodschap van eenheid op aarde door te kunnen geven.
Groetjes, Lia
En niet alleen de boodschap, maar m.i. ook de liefde/bewustzijn manifesteren/neerzetten op aarde, vanuit de ‘eenheid’.
Het is je hogere en grotere energie (liefde) die impliciet bewustzijnsverhoging met zich meebrengt voor je omgeving : je trekt als het ware de mensen in je omgeving mee omhoog. Komen ze wat rapper in contact met hun lessen, immers lessen zijn energetische creaties in je energielichamen. Een hogere energie betekent meer energie door die creaties en dus voel je dus sneller/meer waar het probleem zit 🙂
Groetjes Robert
Robert,
(–je trekt als het ware de mensen in je omgeving mee omhoog.–)
So true, dat is wat energievibratie doet. Door je eigen energie/vibratie/uitstraling trek je andere mensen mee omhoog. Dit gebeurt vanzelf, en heeft werkelijk niets te maken met “helpen”.
🙂
Hallo Susanne,
Dat klopt, je dient dat uiteindelijk te gaan ervaren hier op aarde. Het is het resultaat van vele levens die je als ziel hebt uitgetrokken, om die goddelijkheid in jezelf te hervinden.
Om die goddelijkheid te hervinden heb je een plan gemaakt wat meerdere levens overstijgt, wat uitmaakt van een groter plan. In dat plan heb je levenslessen gecreeerd over liefde en vertrouwen, om die goddelijkheid in jezelf te kunnen hervinden. Je leert eerst wat het is om afbreuk aan jezelf te doen,
Zoals gezegd, levenslessen leren je bijvoorbeeld iets over liefde. Je ervaart eerst wat het is om afbreuk aan jezelf te doen, om daarna die lessen los te laten, zodat je geen afbreuk meer aan jezelf doet, en als geen ander beseft wat dat stukje liefde is wat je weer terug hebt gevonden. Je zult steeds meer helderheid ontwikkelen tav liefde, en wat oorzaak en gevolg is, dus waarom mensen niet uit liefde (kunnen) handelen, wat er voor in de weg kan zitten.
Lessen zijn bijvoorbeeld ontkenningen of afwijzingen van jezelf. Door die lessen te leren en los te laten, groei je weer eens stapje in (zelf) liefde, en dus bewustzijn. Het zijn al die stapjes die er uiteindelijk voor zorgen dat je in dat Koninkrijk God’s komt, en verder, daar waar je avontuur ooit begon.
Nog over die lessen, zoals delen van jezelf ontkennen of afwijzen. We hebben er allemaal wat van, en het is de oorzaak van alle ‘ellende’ in de wereld. Iedereen gaat op zijn eigen manier met afwijzing om, en/of om het te voorkomen. Bijvoorbeeld door veel uiterlijk machtsvertoon en geschreeuw, of prestigedrang op materieel gebied.
Ik geloof dat het een kwestie is van tijd en besef om de weg naar binnen te gaan. Daarvoor dienen we onszelf wel aan te gaan, en stoppen met vluchten of andere destructieve gewoontes.
Maar al die pijn, gedoe, ellende en dat geklooi, het is de levensles van de mens in uitvoering, niet de mens zelf in zijn hoogste goed. We zijn allemaal onderweg.
Het is niet makkelijk om het zo altijd te aanschouwen, dat weet ik.
Groetjes van Robert
@Robert,
Jeetje Robert, wat mooi geschreven! En zo helder ook! Dank je wel voor je mooie uitleg en voor het vertellen van jouw beleving. 🙂
Je schrijft: “Het zijn al die stapjes die er uiteindelijk voor zorgen dat je in dat Koninkrijk God’s komt, en verder, daar waar je avontuur ooit begon.”
Dat is misschien (en blijkbaar) waar ik wat weerstand bij kan voelen. Het idee dat je er nog niet bent. Dat er dus een ‘daar’ is, en ‘hier’ dien je nog te leren, en te leren, en te leren. Maar goed, dat is natuurlijk Mijn gevoel van wat weerstand.
Mijn persoonlijkheid, denk ik dat ik het zo kan noemen, kan de angst hebben dat het nog maar duurt en duurt eer ik ‘daar’ ben. Dat ik al zo veel gedaan heb, geleerd heb, en tegelijkertijd mijn ogen open doe en de immense berg voor mij zie, en denk; pff.. er is nog zoveel!, om te leren te doen, om te leren te zijn, te leren, bewust te worden, veranderen, en leren, en veranderen, en leren. En kan ik dat soms een doodvermoeiend idee vinden, van dat maar veranderen, en dat leren, en dat veranderen, en dat leren. Ik heb jaren bij wijze van spreken overal gezocht en ben hier en daar met dit en dat geweest, met het idee dat ik moest leren en veranderen en leren en veranderen, om vervolgens ‘erachter te komen’ dat er niets mis met mij is! 🙂 Haha, ik vond dat nogal een ontdekking! :). Sterker nog, dat er ook nooit iets mis met mij is geweest! En wie zei dan eigenlijk van wel?? En dat áls er al iets mis is/was, dan is dat de Gedachte (het Geloof) dát er iets mis is met me. Snap je? Het enige wat er misschien mis met ons is, is geloven/denken dat er iets mis met ons is. Als je begrijpt wa’k bedoel. That is life changing, kan ik je zeggen :). Zo zie ik het momenteel, even heel kort door de bocht; dat je een Wezen bent. Die alles al is! En nooit kwijt kan zijn. Nooit hier of daar. Maar, de Menselijke Vorm, goh zeg, is me toch een aparte beleving(!), haha, is even een gek verschijnsel, dat inene Mens zitten zijn. Ofzo. 🙂 En bedacht ik me; hoe een persoonlijkheid te creëeren, die op zodanige manier is ‘afgestemd’, op de ervaring van bijvoorbeeld harmonie, rust, vreugde, liefde, en noem al die mooie gevoelens/ervaringen maar op. Na jarenlang te hebben willen leren en veranderen en leren en veranderen, heb ik wat weerstand daarvoor gekregen blijkbaar :), en ben ik het inmiddels wat gaan zien als een ui die je afpelt. Laag voor laag. De ene oude overtuiging afpellen na de ander. Oude overtuigingen, uit Toen, uit dat ‘daar'(?), overtuigingen uit van ooit, die zijn gaan roesten.
Maar ja, dat is misschien ook wel wat jij bedoelt! Misschien zit ik jouw schrijven van ‘daar’ inderdaad wel te interpreteren als ‘daar’, terwijl jij misschien precies hetzelfde bedoelt als ik, dat dat ‘daar’ IN ons zit! Haha, dat je om elkaar heen praat ofzo :).
Je schrijft ook: “Maar al die pijn, gedoe, ellende en dat geklooi, het is de levensles van de mens in uitvoering, niet de mens zelf in zijn hoogste goed.”
Dat vind ik zo mooie zin. Dat het de levensles van de mens in uitvoering is, en inderdaad niet de mens zelf in zijn hoogste goed. Maar ‘de levensles van de mens in uitvoering’. Vind ik heel mooi om er zo naar te kijken. :).
Heel erg bedankt, Robert, voor je feedback en uitleg! 🙂
Veel liefs, Susanne
Ha Susanne,
Dat afpellen van de ui komt eigenlijk neer op afleren i.p.v. leren. Je leert de dingen af die het ego en de mind betreffen, overtuigingen ook ook die niet werkelijk blijken te zijn.
Als dit alles is afgepeld, blijft het onzichtbare en onbenoembare Wezen of Zijn Zelf over.
@Lia,
Hoi Lia,
Ja, dat is ook eigenlijk een mooiere manier om naar te kijken, vind ik zelf dan, afleren. Dat klinkt eigenlijk ook wat prettiger, ofzo. Omdat het idee van leren en leren, soms of op een gegeven moment me het idee kon geven dat het dus inderdaad nog niet voldoende is, of dat ik nog niet voldoende ben, want je moet nog dit en dat leren. Ergens in tijd ben ik dus blijkbaar gaan geloven dat ik wél voldoende ben, maar dat m’n eigen ideeën/gevoelens/oude overtuigingen etc. je dat gevoel van niet goed genoeg, niet waardevol genoeg, niet voldoende genoeg, etc. kan doen geven, zeg maar. Waardoor ik dus een beetje ‘in de knoop’ raakte met dat idee van leren, want inderdaad, wat moet je leren wanneer je gewoon Bent, wanneer je alles al Bent? En moet je dan nog wel ‘focussen’ op dat leren? Dus daar liep ik een beetje ‘naar te zoeken’, naar een soort van nieuw antwoord, of nieuwe benadering. Wat jij nu schrijft/zegt over af-leren, klinkt eigenlijk inderdaad ook weer logisch. Inderdaad, afleren. Niet zozeer bijleren en bijleren, maar af-leren. Dus dank je wel voor even deze invalshoek :).
Liefs, Susanne
Hoi Susanne,
Bedankt voor je reactie, leuk om je te lezen!
In essentie is er ook niks mis met je, met niemand eigenlijk. En het zijn inderdaad gedachtes (en gevoelens, en …) over onszelf dat er iets niet goed aan ons is. Maar ja, hoe raak je dat nu kwijt? Is dat volgens jou dan simpelweg een kwestie van het dan maar anders zien?
Welnu, ik heb zelf een verleden van therapie in vanalles en nogwat. Ik heb mijn terugval gekend, en vaak gedacht “dit is het”, en bijna net zo vaak teleurgesteld dat het me niet verder kon helpen, niet zoals ik in gedachten had. Momenten gehad dat ik het wilde opgeven. Niet zo zeer het leven, maar wel dat zoeken. Dus ik begrijp wel wat van die weerstand.
Voor mij is er nooit een knop of een keuze geweest om me dan maar anders te gaan voelen, anders over mezelf te gaan denken. Ik bleef maar geconfronteerd worden met mezelf. Hierdoor kon ik er niet in berusten en bleef ik toch maar zoeken.
Op de vragen die ik je hierboven stelde heb ik voor mezelf duidelijkheid gekregen. Mij lukte het niet om het maar anders te gaan zien, het bleek naar mijn ervaring ook niet een kwestie te zijn van er anders naar kijken. Ik begrijp nu dat ik mezelf levenslessen heb gegeven die net zo lang aan me ‘verschijnen’ totdat ik er klaar mee ben. Voor mij vielen zo’n beetje de puzzelstukjes in elkaar, al is dat nog gaande.
Ja je bent een wezen dat alles is (in potentie), maar ik zie het alsof je nog niet in al je licht en liefde bent ontvouwen. Daar kun je als je daar voor kiest, stappen in ondernemen. Ik probeer die weg te schetsen vanuit mijn eigen ervaringen. Begin bij het begin.
Ik denk dat je jezelf zou kunnen afvragen : ben ik nu tevreden met wie ik ben en zoals het met me gaat, en zoals ik in het leven sta? Of mis ik nog iets? Welke innerlijke drijfveren liggen hier ten grondslag aan?
Hartelijke groet, Robert
@Robert,
Hoi Robert,
Dank voor je reactie. Ik herken veel in wat je schrijft, ben inderdaad ook al jaren bezig, met de desbetreffende ervaringen en gevoelens die jij beschrijft. Fijn ook eigenlijk om eens iemand anders zijn ‘ding’ te lezen :). Ik heb dat wel vaker met jouw schrijven, waarin ik veel van mijn ‘zoektocht’ herken in de jouwe, ook al lijken we nét even een iets andere invalshoek/uitgangspunt te hebben, maar tegelijkertijd lijkt er weer zoveel overeen te komen. Dus dank ook voor je openheid, Robert! 🙂
Ik geloof momenteel dat inderdaad, zoals jij schrijft, ik alles in potentie al ben, en ben nu bezig om dat wat in mijn leven verschijnt anders te gaan interpreteren. Dat anders interpreteren lijkt ook automatisch te gebeuren wanneer ik in het gevoel van de desbetreffende ervaring ‘duik’, als het ware, en kijk wat er ‘naar boven komt’. Door me bewust te worden van het één en ander, merk ik dat mijn perceptie en mijn reactie verandert op datgene wat zich aandient in mijn leven, inplaats van het op de oude manier te ervaren/zien.
Hoe meer ik datgene aanga wat zich aandient en hoe meer ik in het gevoel wat het me geeft induikt en hoe bewuster ik mij word, hoe meer mijn beeld ten positieve over mijzelf lijkt te veranderen. Dus het ‘anders gaan zien’ lijkt een automatisch gevolg te zijn, wat op mij weer een zeer bevrijdend effect blijkt te hebben :). En de verbazing ook, omdat ik jaren -wat nu blijkt- heb geloofd dat ik en dat mijn leven niet voldoende was, en ik nog allerlei dingen moest leren, en dan zou ik eventueel op een dag ooit ergens in tijd misschien mij een beetje gelukkig weten te voelen. Pff.. En dan er achter komen dat er nooit iets mis eigenlijk is geweest. Dat je niet zozeer jezelf en alles om je heen hoeft te veranderen :). Hoe vrijheid is dat! 🙂 Het er gewoon laten zijn. En onthechten. Of bepaalde dingen, zoals Lia mooi zei, afleren.
Maar het Geloof dat er iets mis is met je, dát dient verandert te worden. Snap je, dat bedoel ik meer. En op het moment dat je anders naar jezelf gaat kijken, wat dus meer een gevoel is die van binnen ervaren wordt natuurlijk, dan lijken omstandigheden automatisch anders te zijn en hoe je anderen interpreteert, en ook je eigen reactie op jezelf, op je omstandigheden, op anderen lijk je dan anders te zien/ervaren. Wat natuurlijk ook logisch is, want je bent zélf anders gaan ervaren, voelen, en dus zien 🙂 Zoals ik het altijd vergelijk, een Vlinder in z’n cocon, en die langzamerhand met vleugels en al ‘losbreekt’. 🙂 We zijn aan het gaan Vlinderen. Opdat we maar mogen Vlinderen. En Vlinderen.
Veel liefs, Susanne
Ha Susanne, Robert,
(–En het zijn inderdaad gedachtes (en gevoelens, en …) over onszelf dat er iets niet goed aan ons is. Maar ja, hoe raak je dat nu kwijt–)
(–Ik heb mijn terugval gekend, en vaak gedacht “dit is het”, en bijna net zo vaak teleurgesteld dat het me niet verder kon helpen, niet zoals ik in gedachten had.–)
Als je in principe een wezen bent dat alles Is, waarom dan blijven denken? Blijven denken dat er iets niet goed is aan jezelf. Blijven denken “dit is het”. Ook het zoeken naar innerlijke drijfveren berust op oorzaak-gevolg denken. Het wezen dat Is, denkt niet. Het Is enkel en Is enkel bewust. Het kan dus niet denken over zichzelf. Dus door te blijven denken over je wezenlijke aard en je af te vragen wie/wat je bent, zul je nooit je wezenlijke zelf vinden, omdat je daarmee zoekt naar iets wat niet Is.
Let it BE!
http://www.youtube.com/watch?v=26bZZwPs5zM
Mooi compleet overzicht van de ziel!
Ik wil graag reageren op onderstaand citaat.
(–Vanuit het niet-zijnde ontstond het Al, een spirituele gebeurtenis die geheel overeenkomt met wat de wetenschappers de oerknal noemen. (…)De mythologie is de eerste poging van de mensheid om te begrijpen en te kunnen vertellen over een kosmische gebeurtenis, waarvan de menselijke ziel diep doordrongen is, maar die de geest nauwelijks kan bevatten. Door het universum in een opgesplitste versie van zichzelf om te zetten, schiep God uit zuivere energie …. Dat deel van God dat het tweede deel in het samenspel |Ik-ben/ Ik-ben-niet| vormt, explodeerde ook in talloze eenheden die kleiner zijn dan het geheel.–)
De Egyptische teksten kennen verschillende scheppings-verhalen. Sommige daarvan verwijzen naar de oerknal, de schepping d.m.v. een explosie.
Zo maakt de Brenner-Rhind-papyrus gewag van een vurige explosie of oerknal uit de mond, gelijk smeltvuur en lava uit de mond van een vulkaan komen. Op die manier zouden vonken (namelijk zielen, talloze geesten, delen van de eenheid) in het universum verspreid zijn.
Ook wordt verteld hoe de god Ptah met zijn vuist eerst het verlangen om te scheppen (als samengebalde energie) opwekte, met zijn hand masturbeerde en het met de mond uitspuwde. Dit uit de mond scheppen betekent in feite een scheppen d.m.v. het woord. Het hiëroglyfeteken voor mond betekent eenheid. Uit de eenheid werd dus een veelheid van vonken geschapen.
Een en ander sluit weer aan bij de tekst in het Evangelie naar Johannes: In den beginne was het Woord…
Dit Woord duidt in feite op een explosie. Immers gedachten zijn in wezen vibraties, energie, en wanneer ze in woorden worden omgezet en geuit, doet dit denken aan de eruptie van een vulkaan.
Toen mijn schoonvader stierf vroeg ik mijzelf af of deze bijbelvaste man naar de hemel zou gaan.
Die nacht kreeg ik twee dromen.
De eerste was alles grijs en stil.
Mensen zaten in een vliegtuig en gingen naar een plek met huizen.
Er stond een cirkel van huizen waar mensen woonden, liepen en verbleven.
Maar niemand sprak, lachte of zong.
In het midden was een put.
Als iemand weg wou kon hij/ zij in die put springen.
De tweede droom ging over mijzelf.
Ik stierf.
Gewoon rustig in een bed.
Ik zag hoe er uit mijn lichaam een kleurige bol opsteeg.
Ik voelde mij heerlijk, vrij en luchtig.
In een ommezien kon ik naar Egypte, Amerika, al die plaatsen waar ik nooit eerder was geweest.
Ik ontmoette anderen, net als ik en als water vormden we een geheel.
We hoefde niet te spreken om een te zijn,
Als een te denken.
Op een dag wou ik verder.
Ik ontsteeg de aarde, ging de ruimte in en kon overal heen gaan waar ik maar wilde.
Maar ik had een doel.
Ik ging naar een rode planeet, daar rechts af en alsmaar rechtdoor tot ik een planeet tegenkwam die een gigantische bol van zielen was.
Ik versmolt met hun en voelde mij een met deze zielenbron.
Was dit alleen maar een droom?
Ach, de Aart-soep wordt nooit zo heet gegeten als-ie wordt opgeschept.
Mooi mooi mooi