Ben je op het punt gekomen dat je staat te popelen om je te laten zien zoals je bent? Vrij spreken en je vrij voelen in je gedragingen. Wat zou het heerlijk zijn om in de wereld te zetten wat zich van binnenuit aandient: doen wat je hart je ingeeft en waar je écht blij van wordt. ZIJN in je puurste vorm, zonder belemmeringen.
Dit gevoel dringt zich bij steeds meer mensen op: de roep van de ziel. Deze spoort je aan om te groeien en bloeien, te scheppen en te manifesteren.
Aangemoedigd door je ziel, geef je hier gehoor aan. Tot je op een punt komt dat je blokkeert en stagneert. De aanleiding is een vervelende opmerking, afkeurende blikken of de angst om je te laten zien.
Je trekt je terug in een figuurlijke kooi en gaat weer terug in je oude patronen. Je merkt dat je tijdelijk je kooi kunt verlaten, maar dat je er steeds weer in belandt. Hoe komt dat toch?
Je innerlijk licht
Een mogelijke oorzaak ligt in het contact met anderen. Misschien ben je, net als ik, uitgerust met het vermogen om te voelen wat ‘klopt’. Dit is geen verdienste, het zit in ons pakketje waarmee we zijn uitgerust. Het maakt ons niet méér dan anderen, wel een beetje anders. Dit vermogen heeft een functie. Het laten schijnen van je licht draagt bij aan de bewustwording op aarde.
Al voelt dit licht soms meer als een vloek dan een zegen. Omdat ons licht voor anderen confronterend is en soms zelfs pijnlijk. De pijn die de ander diep verborgen heeft, wordt voor hem of haar voelbaar en de ander voelt zich in zekere zin door jou bedreigd. Je ervaart weerstand van anderen.
Van kinds af aan
Als je bovenstaande herkent, bevind je je waarschijnlijk al van jongs af aan in de kooi of een donker hoekje. Als kind heb je afwijzing ervaren en werd je erop afgerekend als je open en oprecht was. Als je in gedachten terug gaat in de tijd, kun je de kritische blikken, de priemende ogen en de subtiele afkeuring weer voelen. Of minder subtiel: ‘Denk maar niet dat je meer bent dan een ander’.
Zelf heb ik dit ervaren op het katholieke gymnasium dat ik bezocht, voorheen een seminarie waar de (schijn)heiligheid van het geloof zowel doordrongen was in de muren als in de leerkrachten. Mijn eerlijke en oprechte blik werd met argwaan aanschouwd. Met een dominante, autoritaire houding van leerkrachten tot gevolg. Ik leerde al vroeg om me gedeisd te houden en trok me terug in mijn kooi.
Andere oorzaken
Soms is onze kooi een resultaat uit andere levens. In vroeger tijden belandden mensen zonder pardon op de brandstapel of aan de strop wanneer ze zich uitspraken over onrecht. Ook het hebben van gaven leidde vroeger regelmatig tot de dood. In je energetisch systeem ligt opgeslagen dat het gevaarlijk is om deze gaven te tonen of zaken te benoemen. Waardoor je niet tot je potentie komt.
Ook ontdekken mensen regelmatig dat het geloof hen vanaf de kindertijd belemmerd heeft om te groeien. Met name als er in de religie angst en dogma’s de boventoon voerden, kan dit leiden tot een aarzeling om je te laten zien.
Wie heeft de kooi gecreëerd?
Wanneer we deze energetische gevangenis ontdekken, zijn we in de veronderstelling dat een ander ons daarin heeft geplaatst. Maar als we dit verder onderzoeken, blijkt het een zelfgeschapen kooi te zijn.
Deze kooi staat namelijk symbool voor onze angst om onszelf te zijn, de waarheid te spreken, te stralen.
De ontdekking dat we onszelf in de steek hebben gelaten, is nóg pijnlijker dan verlaten worden door iemand anders.
Onze kooi is een manier om de controle te behouden en te voorkomen dat we afgewezen worden.
Het is belangrijk om deze controle nu los te laten. Zodat we onze missie kunnen voltooien.
Toenemende intensiteit
In deze tijd van transformatie waarin we ons bewust worden van onze scheppingskracht, neemt dit thema toe aan intensiteit. Het universum spoort ons aan om onze angsten los te laten. De universele energieën van de maan en andere planeten stuwen deze patronen op en brengen ze luid en duidelijk aan het licht. Misschien ervaar jij ook dat moeizame contacten de laatste tijd alleen maar ingewikkelder worden, maar bemerk je tegelijkertijd een groeiende behoefte om uit je kooi te stappen en te leven vanuit je grootste potentie.
Je bewust zijn van dit patroon en het achterliggende thema, is een belangrijke eerste stap. Dit helpt jou je kooi te verlaten.
Functie van je licht
Ook het begrijpen waartoe jouw licht dient, maakt het gemakkelijker om je meer te tonen aan de wereld. Veerle kreeg dit inzicht in een sessie aangereikt. Ze is geboren met een sterk rechtvaardigheidsgevoel en voelt feilloos aan of mensen eerlijk zijn. Wanneer ze merkt dat mensen een dubbele agenda hebben, trekt ze hiertegen ten strijde en wil het oplossen. Dit heeft tot gevolg dat ze op tegenstand stuit, waarop ze zich terug trekt in haar kooi.
In een sessie kwam ze tot de ontdekking dat het niet haar taak is om alles op te lossen. Ik voelde dat dit haar een zucht van verlichting gaf. Ze kreeg de boodschap dat het vooral belangrijk is om haar licht te laten schijnen. Zo komt bij anderen aan de oppervlakte wat geheeld mag worden. Het is aan de ander om hier zijn of haar verantwoordelijkheid in te nemen. Deze inzichten brachten haar rust. Ze hóefde niet meer zo hard te werken, mocht het meer loslaten. Zo ontstond er ruimte voor haar eigen proces.
Juist in deze tijd van groei en verandering dienen we onze angsten los te laten en onze kooi te verlaten. Zodat we gehoor geven aan de roep van onze ziel en het leven creëren waarvoor we op aarde zijn gekomen.
Het Nieuwetijdskind is een Kind van de Rekening. Het matcht in veel gevallen met de ouders in de opdracht die zij zichzelf op aarde gaven. Dus in die zin is veel ‘verwaarlozing’ ook al bekend bij het kind, voor de incarnatie. Hiermee wil ik meteen de spiegel wegnemen dat ouders alle verantwoording zouden moeten dragen voor het kind. Er is een Kind dat bestaat uit een netwerk van plussen en minnen. Dit kind is een deel van het Ego Bewustzijn, Kind Aspect dat is losgekoppeld van het eigen Ego Gods bewustzijn. Er zit ergens een ‘Energetische Opening” die hen verbindt met de onverwerkte voorouderstukken die zij zelf vaak ook in zich dragen.
Dit losgekoppelde deeltje is verbonden met een Anayatron ofwel een communicatiesysteem van Lichtwerk en schaduwwerk deeltjes van de stam. Het Thema Kind staat vaak centraal. De voorouders en ouders trekken aan de touwtjes bij het kind maar het kind trekt ook zelf aan de touwtjes. In feite trekt het hele systeem elkaar uit balans of in balans. Het is in feite een overlevingssysteem van de stam. Het thema is: Mijn Kind mag niet doodgaan! Terwijl het niet het echte kind is, maar een Kind systeem dat niet volwassen heeft kunnen worden. Omdat het telkens wordt gevoedt met steeds diezelfde plussen en minnen, komt er geen andere voedingsbron binnen die een doorstart of groei kunnen maken in het familie systeem.
Er zijn kinderen die gekomen zijn om deze Anayatron los te laten door hun Licht Lichaam toe te laten en er zijn kinderen die komen helpen om hun eigen ontwikkeling samen te voegen met die van de Anayatron, Stam informatie. Gedurende het kind opgroeit fysiek, zal de voedingsbron van de Anaytron steeds meer worden uitgeput als een aarde moeder die teveel hetzelfde heeft gedaan er is geen variatie ontstaan. Ook kan het Kind geen hulpbronnen meer ontdekken in de aangeleverde informatie omdat elke situatie juist anders is en daar telkens dezelfde pleister op plakken maakt het onherkenbaar.
De Anayatron is in feite het familie systeem met informatie dat van kind tot kind wordt doorgegeven en daardoor mag het kind ‘niet loslaten’ niet ‘sterven’. En het houdt vast aan die touwtjes die van onderen worden strakgetrokken door de stam zodat het kind in die verstikking enkel naar boven kan gaan in het hoofd en van daaruit de sterke wil uitdrukt van overleven. Het wordt in feite dan naar buiten geperst alsof het enerzijds in die Anayatron baarmoeder moet zitten en er anderzijds weer wordt uitgeperst. Het is een spel van aantrekken en afstoten en deze verwarring maakt dat kinderen moeilijk hun gronding/aarding ervaren.
NEE is een belangrijke factor. We moeten de hele tijd van alles ont-dekken, de onderste steen boven of het avontuur. Omdat dit informatie aan de Anayatron netwerk geeft. Elk kind is dan als het ware ‘de verkenner’ van de stam. Het kind steekt door de onderhuidse druk telkens het koppie boven het maaiveld om te zien wat er ‘beneden’ niet gezien wordt. En die opgedane informatie wordt dan niet aan de eigen gronding toegevoegd maar aan de Anaytron van familiesysteem. Het Kind ontdekt voor de Groep en niet voor zichzelf. Het kind wordt daarmee een Identiteit van de Sociale Groep en is op een bepaalde manier dan ook de Wijze. Eigenlijk is het kind dan de ‘Elder’ van de stam. Maar dit masker kan bij het opgroeien een levenloos wezen verhullen dat zichzelf niet kent. Nee zeggen is bijna het leven zelf afkappen. Maar noodzakelijk om te durven verwijlen in fasen van niets doen maar zijn.
Het Kind van de Rekening, het hooggevoelige kind mag vooral gegund worden dat het zichzelf grondt en ipv allerlei kwaliteiten hiervan te gaan ontwikkelen moet er juist iets ‘afgenomen’ worden. Een bepaalde status van redder naar zelfredzaamheid.
Want als de ouders ooit wegvallen en de onzichtbare zielen van voorouders en ouders nog steeds aan de touwtjes trekken woont het kind op een Begraafplaats. Het wordt dan nog meer een soort Medium. Het helpen gronden zonder meteen alles aan spelen te koppelen maar de gezonde ernst van soms ff niet spelen (kan je wegdrijven van de kern) maar bewust gronden leren. De Anaytron is de kooi.
Reageer
Of minder subtiel: ‘Denk maar niet dat je meer bent dan een ander’.
Mijn moeder was en is echt nog veel minder subtiel: ” kijk daar, er zegt ook iemand wat”, als ik een aanreiking of inzicht gaf.
Ik ben me wel terdege bewust van de kooi die ikzelf gecreëerd heb. Die kooi heet tot gevolg gehad, dat ik zelfs geen werkverleden heb.
Nu wil ik eruit stappen…nu eindelijk wil ik me laten zien…
En dan komt die subtiele moeder reactie’s er weer bij.
Een strijd in mij, maar ik win nu. Het is iets van haar…ík ga die kooi niet, nooit, meer in. (Toch overkomt het me nog, het is veilig).
Ik kan er wel kwaad om worden, hoor. Ben verdorie 61 en kom nu uit de kooi.
Dank voor jullie mooie reacties. Wat fijn dat ik jullie een inzicht aan heb kunnen reiken. Work in progress :). Lieve groet, Susanne
Wat een mooi artikel alweer…. langs alle kanten wordt mij deze dagen aangereikt dat ik naar mijn angsten mag kijken. Soms meerdere keren per dag. Jouw artikel raakt me… zo waar… zo herkenbaar. Dankjewel! Ik ga vanmiddag op deze Internationale Vrouwendag naar een lezing over… het loslaten van angsten binnen het Nieuwetijdsbewustzijn. Toe-vallig? Het valt mij toe; dank aan alle lichtbrengers om mij te helpen mijn eigen Licht weer te vinden.
Wederom de spijker op zn kop voor mij…bedankt voor je mooie en oprechte artikelen zoals vaak.
Liefs Patrick