Al vele scholen zijn de revue gepasseerd in hun jonge leventjes en nergens vinden ze wat ze zoeken. De combinatie van onze hoogbegaafde kinderen en het reguliere onderwijs geeft duidelijk geen win-win situatie…
Twee prachtige meiden, die hoogbegaafd zijn, dus waarvoor wij op zoek gingen naar onderwijs dat cognitief uitdaging bood. Maar helaas, de geboden cognitieve uitdaging bleek niet voldoende. De meisjes zijn beide gediagnosticeerd met Asperger, dus gingen wij op zoek naar onderwijs dat structuur en duidelijkheid kon bieden. Maar helaas, hoezeer de docenten ook probeerden om hun onderwijs duidelijk en voorspelbaar te maken, een bevredigende schooldag kwam er niet. Vanwege hun hooggevoeligheid schaften wij koptelefoons aan en de school plaatste studie-buddy’s (een soort tafel met schuttingen eromheen) om zo maar alle niet-relevante prikkels af te weren, want ze zijn zo gevoelig. Het gaf iets verlichting, maar wij kregen geen geïnspireerde kinderen. Er komt dan een moment dat je als docent (en als ouders) redelijk gefrustreerd kunt raken en werkelijk niet meer weet, waarom het kind niet gelukkig wordt van datgene dat het leert. Thuis kregen wij kinderen die boos waren en verdrietig en de zin van alles niet meer zagen. Alle energie die wij thuis ‘stopten’ in de kinderen, leek wel weg te sijpelen bij het binnengaan van het schoolgebouw. Ik zie dit bij veel kinderen gebeuren. Kinderen waaraan je merkt dat ze net als onze kinderen speciaal zijn en daarom speciale begeleiding verdienen.
Als ik het aan mijn hoogbegaafde kinderen vraag, waarom school ze niet kan boeien, integendeel ze frustreert, dan krijg ik het volgende antwoord: ‘op school leer je niet waar het juist allemaal om gaat! Wanneer gaan we nou bezig met onderwerpen die echt belangrijk zijn en verschil gaan maken? Onze oudste dochter is een typisch indigokind, een strijder voor verandering, vol energie en accepteert alleen rechtvaardigheid, intuïtief, zeer intelligent en paranormaal begaafd. Onze jongste dochter is een echt regenboogkind, zeer intelligent, paranormaal begaafd, met een warm en groot hart, emotioneel, vol mededogen en respect. De oudste is vooral bezig met de mensheid, de jongste met de natuur. Schoolstof boeit ze niet omdat er geen samenhang in lijkt te zitten. Je leert losse stukjes cognitieve leerstof, die geen verband met elkaar lijken te houden en al helemaal niet met het grotere geheel. Deze kinderen denken in kosmische termen, volgens een universeel inzicht. Ze zijn voortdurend op zoek naar de essentie van het leven, van de wereld, van het totaal en van zichzelf. De leerstof op school draagt niet bij aan hun levensdoel! Sterker nog, ze hebben er een afkeer van, omdat het vaak tegen hun idealen ingaat en de manier waarop er met de onderwerpen wordt omgegaan roept weerstand op en daarmee ‘ongewenst’ gedrag. Zij laten zich niets zeggen, niet omdat ze niets willen leren, maar omdat ze kritisch en intuïtief met de leerstof omgaan en er andere dingen uithalen die ze belangrijk vinden. Voor de leraar is het dan fout, voor mijn kinderen begint het dan pas interessant te worden. Ze denken niet lineair en star, maar interdimensionaal. De enige momenten dat mijn meiden opleven is bij onderwerpen/vakken waar je kosmische wetmatigheden tegen komt, zoals kunst, muziek, filosofie en sterrenkunde. Dan pas is hun wereld weer even ‘in kleur’. De rest van de tijd moeten ze genoegen nemen met de zwart-wit variant. Ze willen niet-liniair denken, kosmisch denken, holistisch, betekenisvol. Ze hebben een wijsheid, bewustzijnsniveau en zorg die verder reikt dan hun jeugdige ervaring. Hoe tragisch dat juist deze vakken in het onderwijs weinig tot niet aan bod komen, het wordt als te weinig relevant gezien. En als ze aan bod komen, gaat het over feitelijke dingetjes zoals de plek van een noot op de notenbalk en niet over de essentie van muziek.
Nieuwetijdskinderen hebben een enorm bewustzijn en intuïtief inzicht in kosmische wetten. Ik merk dat ze ook erg geraakt worden als ze zich er van bewust zijn. En dat zijn ze eigenlijk altijd. Ze kunnen totaal overdonderd worden door schoonheid, door iets wat ‘gewoon klopt’ en ontroerd tot tranen toe door de volmaaktheid van muziek. Al vroeg in hun jeugd merken ze dat veel andere mensen deze mooie eigenschappen niet bezitten en er zelfs de waarde er niet van begrijpen. Hier begon de bijna agressieve strijd van de oudste voor rechtvaardigheid en de ontploffing van mededogen van de jongste. Hoe vreemd moet het zijn om erachter te komen dat anderen de essentie van het bestaan niet zien, begrijpen of respecteren. Dat veel mensen niet zien dat in feite alles met elkaar samenhangt, de toeval een illusie is en dat mensen niet leren van fouten die ze maken. Dat anderen de vraag ‘waarom’ altijd beantwoorden vanuit de feiten en niet vanuit de intuïtie. Dat je daar zelfs een slecht cijfer aan over houdt. Dat anderen niet begrijpen dat je met logica en verstand maar een gedeelte van de samenhang gaat begrijpen. Dat ze de waarde van intuïtie niet zien en zelfs gek maken. De kinderen worden haast gek van de gedachte dat ze hun hele jeugd moeten slijten op school, waar ze in hun ogen nutteloze zaken moeten doen, terwijl de wereld zich om hen heen te gronde richt. Ze voelen zich machteloos en verdrietig omdat wat zij zien gebeuren, door niemand anders wordt opgemerkt. Zo lijkt het tenminste. Hier ligt in mijn ogen de taak van ouders van nieuwetijdskinderen.
Het kost veel tijd en energie om hen op zachte manier te begeleiden bij het vinden van hun eigen bijzondere kracht waarmee ze hun doel op deze aarde kunnen nastreven en bereiken. Ze ontdekken nu voorzichtig dat ze die kracht bezitten om werkelijk iets te betekenen. Ze merken ook dat ze buitenbeentjes zijn, anders, vreemd worden gevonden, maar dat ze andere mensen ondertussen wel intrigeren en inspireren. Ze wennen ook aan het idee dat ondanks hun torenhoge intelligentie (beide IQ boven de 140) door anderen niet als ‘slim’ worden ervaren. Hun intelligentie ligt ook niet primair op het gebied van de cognitieve kennis en de feitenvergaring. Hun intelligentie is die van de verwondering. Het begint allemaal bij een hele pure manier van ervaren van de kosmos, de verwondering over de samenhang van de dingen, over de essentie van het leven. Die intelligentie is niet meetbaar, maar heel waardevol. Ik probeer daarom al die kleine stukjes leerstof van school te plaatsen in het grotere geheel. De reactie is dan vaak opgelucht: ‘oooh, ging het daarom..’ Ik probeer samenhang aan te brengen en thuis in die gretige behoefte aan verwondering te voorzien. Veel muziek maken, de natuur in, vooral laten praten, naar de sterrenwacht, filosoferen en vooral respecteren. Ik zie het als moeder als mijn belangrijkste taak in de begeleiding van deze mooie kinderen om ze steeds weer voor ogen te houden, dat zij een eigen taak hebben en dat zij al dingen zien die veel andere mensen nog niet zien. Dat ze vooral de hoop niet verliezen! Dat levert ze op school geen a scores op..
Van mij krijgen ze een tien voor verwondering en respect!
Esther van der Heijden
Heerlijk om met gelijkgestemden dingen te kunnen delen.
Het is een enorme steun.
Heb 2 HSS kinderen. Mijn zoon is nu 17 en loopt spaak in het schoolsysteem sinds eerste leerjaar.4de lj in depressie gevallen. De school een hel voor hem. Blijven door ploeteren. Diagnose asperger. Middelbaar 2j gon begeleiding .
Hekel aan school. Vanaf 3de middelbaar 2j OV4 type school.
Niet meer te doen op school, maar wel schoolplichtig. Vorig jaar onder druk van de school 2 maanden in dag opname psychiatrie moeten laten opnemen.(niks gebracht) Ben zelf een HSS moeder. Bijna ondraagelijk, kreeg mijn verdriet niet verwerkt.
Momenteel is hij nu thuis in dagonderwijs.4u per week.
Hij is zeer creatief maar zit zo blok door 10j oorlog te voeren tegen het schoolse. Is zichzelf kwijt. Ik heb zelf de intelligentie niet om hem in schoolse dingen goed te begeleiden Een harde weg. Heb mezelf 10j verdiept in cursussen en boeken over HSS. Geef meditatie avonden en creatieve lessen om mensen hun voelen in beeld te leren zetten. Heb de kracht hiervan zelf intens diep ervaren. Dit heeft mezelf steeds de kracht weer gegeven om positief verder te kunnen gaan.
Ook mijn dochter is zeer gevoelig, nu 15j. Kan met haar gevoeligheid beter overweg. Maar nu in haar puber jaren breekt de woede uit van al de aandacht die steeds naar haar broer is gegaan om hem boven water te houden. Ze voelt zich in de steek gelaten. Ze is een krachtige meid, ben trots op haar.
Gelukkig heb ik een goede band met mijn 2 kinderen kunnen opbouwen. Het zijn PARELS. Mijn leraren.
Beste,
Mijn zoon , nu 20j.was in zijn kindertijd ook een asperger syndroom probleem..
Nu , vele jaren later , start hij nu aan een filmschool te gent !
Hij heeft talent in het audiovisuele , wat nu tot bloei komt .
Hij heeft zijn weg gevonden …
Lieve Esther, heel veel respect en liefde voor jou!
Je kinderen zullen de teachings van Hazrat Inayat Khan geweldig vinden. De essentie van leven. Helaas, het is geen school zoals ze school en educatie in de wereld geven. Je kunt het downloaden via intenet. Je kinderen en jij zelf ook zullen zich vast thuis voelen als ze het lezen en ervaren. Misschien is er een locatie van Soefi Nederland bij jou in de buurt. Zij organiseren veel op diverse vlakken
Erediensten op geheel eigen wijze met liefde voor alles en iedereen. Ook dansen van de vrede, eind juli is er drie daagse zomerschool in Katwijk aan Zee. Kijk eens op de site of neem contact op voor meer info. Sufisme is religie als je het als religie ziet, het is wijsheid als je het als wijsheid ziet, het is filosofie als je het als filosofie ziet.
Het is de essentie van leven….liefde!
Marja de Vries is een boek aan het schrijven hoe onderwijs zou moeten zijn, weet niet hoe ver ze er mee is. Haar andere boek De hele olifant in beeld is in ieder geval oveal te koop.
Heb je al over home schooling nagedacht, dat word steeds meer toegepast! Ik kan alleen maar bidden dat het ooit zover mag komen dat we allemaal met plezier naar school gaan.
Je zult ook veel er- en herkenning voelen in de boeken van Krisnamurti.
Je kinderen hebben gelukkig de meest fantastische moeder voor hun uitgekozen.
Blessings of love and light for All
respect! jullie accepteren je kinderen voor wie ze zijn, en geven ze de kans om zichzelf te ontplooien op hun manier. Ik heb vroeger precies dezelfde ervaringen gehad. Mijn ouders merkten dat intelligentie had maar me anders ontwikkelde. Op school konden ze me niet plaatsen, de meeste leraren vonden me raar en eigenwijs. Ik voelde hun afwijzing sterk, en daardoor blokkeerde ik uiteindelijk compleet. Resultaat is dat ik nu nog bezig ben met die muur die ik toen heb opgetrokken weer stap voor stap af te breken. Spijtig, maar ze wisten toen gewoon niet hoe ze er anders mee konden omgaan.
o zo herkenbaar!dochter van 10 is ook een indigo.erg intelligent maar ook een extreem rechtvaardigheids gevoel.ze is vegetarier en kan bij mooie muziek huilen.paranormaal en zeker heldervoelend.inmiddels 3 scholen gehad en nu zit ze thuis door haar gedrag ofterwijl tegen een leraar ingaan als ze het er niet mee eens was.ik ben nu aan het kijken voor ander soort onderwijs.de leerplichtambetnaar wil een observatie op speciaal onderwijs.iken familie en vrienden weten dat ze daar niet thuis hoort ze is prive een sociaal kind ook kan ze filosoferen als de beste en praat je over de aarde of heelal gaat ze daar helemaal in op.toch wel fijn om te zien dat ik niet de enige ben met dit soort probleem.ik heb thuisonderwijs aangevraagt maar de leerplichtambetnaar heeft al aangegeven dat hij er niet mee akkoord gaat.hier in de buurt zit een openbare EGO school dus hoop ik dat ze daar mijn dochter willen hebben
Wat een mooi en persoonlijk artikel! Je voelt gewoon de gedrevenheid en de passie door je woorden door.
En zoals je zegt ze hebben het niet gemakkelijk. Ik weet nog goed hoe mijn oudste in de kribbe vol verwachtingen uitkeek naar school. Elke keer ik naar de les vertrok vroeg ze wanneer zij naar school mocht. Na haar eerste dagen school vroeg ze wanneer ze mee naar het werk mocht. School was een ontgoocheling. Ze is er dichtgeklapt. We hebben haar vorig jaar veranderd van school en beetje bij beetje bloeit ze open, maar ze blijft zo gevoelig en bang in deze wereld. Ik hoop dat ik snel het ‘zonnetje’ terug zie in haar dat ze geweest is. Stilaan wordt ze oud genoeg (6) om dingen in mensentaal aan uit te leggen, en ze doet het nu terug goed op school. Gelukkig heeft ze tot nu toe de juiste leerkrachten gehad. Nu gestart in het eerste is het afwachten wat dat gaat geven. Maar dan is het als moeder leuk om te lezen en te zien dat deze kinderen steeds vaker voorkomen. Ik hoop echt dat zij stilaan de kracht van de meerderheid mogen ervaren of ten minste herkenning vinden in anderen en hun passie met anderen mogen gaan delen.
Bianca, wat heb je de weg die je kinderen gaan in dit leven en jouw begeleiding daarvan mooi beschreven, met alle hindernissen die zich aandienen onderweg!
Ik herken zoveel in je verhaal, de maatschappij en het onderwijs is nog niet klaar voor deze kinderen! Ook al herkennen leerkrachten de kwaliteiten en behoeften van deze kinderen, het wordt hen vrijwel onmogelijk gemaakt tegemoet te komen aan wat zij nodig hebben, binnen de huidige onderwijsstructuur. Ervaringsgericht onderwijs, dat is wat onze kinderen nodig hebben!
De valkuil is altijd weer dat onze kinderen als afwijkend worden gezien, omdat ze niet de gebaande paden bewandelen. voor je he twqeet heb je een doorverwijzing naar een psycholoog te pakken… maar laat ik er zelf nou een zijn! als jaren probeer ik mijn kinderen te behoeden voor etiketten die hen opgeplakt worden, diagnoses die gesteld worden, de behoefte van de buitenwereld om handvatten te krijgen of het liefst een medicijn dat het ‘gewoon en aangepast’ maakt…
Maar laat ik nou de mening toegedaan zijn dat juist onze kinderen ons de weg der verandering komen wijzen! we zijn toe aan een niewe wereld; een andere manier van met elkaar omgaan, een andere wijze van kennis vergaren (ervaren) en deze toepassen.
Lang leve dit soort websites, waar gelijkgestemden elkaar vinden. Wij als ouders van deze kinderen verdienen een tien voor toewijding, doorzettingsvermogen en geduld!!!
Wat een super artikel om te lezen. Ik ben momenteel veel aan het lezen nu het duidelijk is geworden dat mijn kinderen super gevoelig zijn voor alles en iedereen. Mijn oudste kind is gaat hier nu goed mee om omdat hij zich er ook bewust van is. Mijn jongste kind is een ander verhaal. Op school gaat het niet zo super, ze is in groep 3 blijven zitten. Ze zit nu in groep 4. Met veel dingen bleef ze toch wel achter. Nu wilt school een pedagogisch onderzoek en ik moet toch goed bij mijn zelf en bij haar blijven om niet mee tewerken aan dit onderzoek. Ze voelt alles en iedereen aan en is op school heel anders als thuis. we krijgen op school dan ook geen acceptatie voor hoe ze is. Heeeeeel vervelend. Hoe meer ze in haar nek hijgen hoe minder ze presteerd. Ik laat haar ontwikkelen op haar tempo. Ze is trouwens heel slim hoor, ze kan thuis alles perfect verwoorden hoe de dingen in elkaar steken en hoe het werkt bij mensen. En ze is ook nog een super creatief. Maar al met al vind ik het wel lastig toch telkens met mijn neus tegen de muur te lopen wat school betreft. Dus mijn kinderen krijgen ook zeker een 10!!
@Bianca, Wat een fijne enpersoonlijke reactie Bianca. Onze kinderen komen er wel, alleen zal de weg er naartoe niet de gebruikelijke zijn. Sterkte ermee!