Hooggevoeligheid en onrecht een slechte combinatie?

Hooggevoelige mensen hebben vaak een groot rechtvaardigheidsgevoel en ook onrecht komt vaak harder binnen. Dat is dan ook de reden dat zij de wereld eerder als oneerlijk bestempelen en sneller vastlopen in de uitdagingen op hun pad. Want ‘actie-reactie’ is vaak geen rechte logische lijn overeenkomstig de maatstaven van eerlijkheid en rechtvaardigheid. Je krijgt niet altijd wat je verdient. Vooral voor kinderen is dit heel moeilijk te begrijpen. Terwijl het leven begrijpen juist iets is dat (hooggevoelige) mensen graag willen.

Rechtvaardigheid en eerlijkheid worden daarbij vaak gekoppeld aan de eigen inbreng.

Als ik dit doe, of als ik dat doe, dan komt het wel goed. Dan zal de ander dat doen. Deze gedachtegang lijkt heel logisch. Zeker voor een kind. Waardoor de neiging ontstaat om te denken dat door eigen gedrag de reactie van de ander beïnvloedbaar is. Dus als een kind maar lief doet, dan doet de ander dat ook. En als een kind maar goed zijn best doet, dan ziet de ander dat ook. Zo proberen ze de wereld maakbaar te maken. En niet alleen kinderen.

Doordat hooggevoelige mensen als kind op deze manier proberen om te gaan met onrecht, en dus de ‘schuld’ en daarmee de mogelijkheid tot verbetering bij zichzelf leggen, leren ze al snel zich aan te passen en te conformeren. Ze hopen zo het gewenste gedrag te gaan vertonen waarmee ze hopelijk ook het gewenste ‘eerlijke’ resultaat zullen behalen, zodat hun wereldbeeld intact blijft. Vaak vanuit de behoefte naar liefde en verbinding, en gezien en gehoord worden.

Maar juist daar in die overtuiging zit het grote struikelpunt.

Doordat onrecht en oneerlijkheid wordt afgedaan door naar zichzelf te wijzen als zijnde diegene die het dus verkeerd heeft gedaan of kan veranderen, zal de eigenwaarde en de zelfliefde enorm afnemen. Een kind kan geen invloed uitoefenen op een ander. Een kind heeft ook nog niet voldoende bewustzijn om te reflecteren en te relativeren en het leven in breder perspectief te zien.

Doordat een kind daardoor niet goed weet hoe hij om kan gaan met deze gevoelens en met de hardheid van de wereld zoals hij die ervaart, zal die hardheid zich naar binnen keren en zal een kind zichzelf gaan afwijzen of gaan beschermen.

Door onbegrip en gebrek aan inzicht ontstaan zo de overlevingsmechanismen.

Met als gevolg dat jaren laten zij als volwassenen nog steeds zichzelf verliezen of verloochenen en zich conformeren aan de maatschappij, in de hoop wel die eerlijkheid en rechtvaardigheid te krijgen. Dan wel vanuit de overtuiging dat het leven niet eerlijk is, waardoor het dus niet uitmaakt wat zij doen. Zij krijgen toch niet wat zij willen.

Faalangst, weinig zelfvertrouwen, perfectionisme, controledrang, het zijn allemaal gevolgen die te maken kunnen hebben met het niet weten hoe om te gaan met onrecht. Angsten en overtuigingen voortkomend uit de innerlijke onbalans door de heftige gevoelens en misschien wel de teleurstelling in het ideale wereldbeeld van het kind.

Want bovenal geloven hooggevoelige mensen in een eerlijke wereld.

De wereld is echter wel degelijk eerlijk. Maar je krijgt niet altijd wat je verdient. Want wat je doet hangt af van jezelf, van jouw inzet, van jouw intenties en van jouw passie en volharding. Maar wat je krijgt hangt af van de ander, en vooral van zijn innerlijke balans, van zijn overtuigingen, normen en waarden.

Het kan dus zomaar zijn dat jij het perfecte examen hebt laten zien, maar dat de examinator een slechte dag had of niet oplette, waardoor jij toch niet het resultaat kreeg dat je eigenlijk had verdient. Of dat jij vanuit de juiste intenties en met liefde een probleem probeert op te lossen, maar doordat de ander vanuit oude pijn blijft reageren jullie uiteindelijk in een pat-stelling terecht komen.

Je kunt dan zeggen het leven is niet eerlijk. Dus leer er maar mee leven.

Dit hoor ik ook vaak ouders tegen hun kinderen zeggen. Natuurlijk goed bedoeld, maar dat raakt de hooggevoeligheid van het kind alleen maar meer. Die trekt dan waarschijnlijk de conclusie: mijn wereldbeeld klopt dus niet, ik heb niets aan mijn idealisme en rechtvaardigheidsgevoel, want het leven is niet eerlijk. En de enige die er wat aan kan veranderen ben ik. Dus neemt hij de last van de hele wereld op zijn schouders.

Hij zal de rest van zijn leven daaronder gebukt gaan tot hij op een dag zich losmaakt van zijn innerlijke overtuigingen en beseft dat het leven wel eerlijk is, maar dat de omstandigheden niet altijd ideaal zijn en dat mensen geen rechtlijnige wezens zijn. Met als gevolg dat je enkel controle hebt over wat je doet, maar dat als de uitkomst anders is dit niet jouw schuld is of iets is waar jij persoonlijk wat mee moet.

Jij kan wel leven vanuit je hart, maar een ander kan (nog) vastzitten in oude verhalen en overlevingsmechanismen.

Waardoor dat wat jij van hem krijgt compleet kan afwijken van wat eerlijk en rechtvaardig is. Wat niet betekent dat wat jij doet geen enkel nut heeft. Want jouw innerlijke balans, jouw energie en jouw daden zullen gaan resoneren met soortgelijke energie en op die manier zal jouw actie toch op de én of andere manier een gelijksoortige reactie gaan geven. Wat je uitstraalt trek je aan. Blijf jij geloven dat het niet uitmaakt wat je doet, dat het leven oneerlijk is, dan zal dit ook zijn uitwerking hebben in je leven. Maar dit werkt ook andersom.

Ook al blokkeert jouw intentie bij de één dan wil dat niet zeggen dit ook bij een ander gebeurt. De kunst is dus om je kind, maar ook jezelf zeker als je hooggevoelig bent, te ondersteunen in dit proces door je eigen oude niet-ondersteunende verhalen en overtuigingen over onrecht en oneerlijkheid te helen. Zodat je weer met compassie naar jezelf, de ander en de wereld kan kijken.

Door met liefde en bewustzijn te kijken naar hoe de wereld werkt leer je hem begrijpen.

Met als mooiste resultaat dat je zal ontdekken dat niet wat je krijgt bepalend is voor je zelfbeeld en eigenwaarde, maar dat wat je doet. Belangrijk is dat jij jezelf begrijpt en trouw blijft aan jezelf. Zodat jij je niet meer afgezonderd, eenzaam en onbegrepen voelt, maar in verbinding met het leven.

Want als jij vanuit verbinding met jezelf leeft, jezelf niet verliest of verloochent in de uitdagingen op je pad, maar stevig geaard, vol zelfvertrouwen en eigenwaarde jouw hooggevoeligheid jou de weg laat wijzen conform jouw normen en waarden, dan zal jij het meest in liefde leven en vanuit die energie jouw leven vorm kunnen geven.