Hooggevoelige mensen hebben vaak een groot rechtvaardigheidsgevoel en ook onrecht komt vaak harder binnen. Dat is dan ook de reden dat zij de wereld eerder als oneerlijk bestempelen en sneller vastlopen in de uitdagingen op hun pad. Want ‘actie-reactie’ is vaak geen rechte logische lijn overeenkomstig de maatstaven van eerlijkheid en rechtvaardigheid. Je krijgt niet altijd wat je verdient. Vooral voor kinderen is dit heel moeilijk te begrijpen. Terwijl het leven begrijpen juist iets is dat (hooggevoelige) mensen graag willen.
Rechtvaardigheid en eerlijkheid worden daarbij vaak gekoppeld aan de eigen inbreng.
Als ik dit doe, of als ik dat doe, dan komt het wel goed. Dan zal de ander dat doen. Deze gedachtegang lijkt heel logisch. Zeker voor een kind. Waardoor de neiging ontstaat om te denken dat door eigen gedrag de reactie van de ander beïnvloedbaar is. Dus als een kind maar lief doet, dan doet de ander dat ook. En als een kind maar goed zijn best doet, dan ziet de ander dat ook. Zo proberen ze de wereld maakbaar te maken. En niet alleen kinderen.
Doordat hooggevoelige mensen als kind op deze manier proberen om te gaan met onrecht, en dus de ‘schuld’ en daarmee de mogelijkheid tot verbetering bij zichzelf leggen, leren ze al snel zich aan te passen en te conformeren. Ze hopen zo het gewenste gedrag te gaan vertonen waarmee ze hopelijk ook het gewenste ‘eerlijke’ resultaat zullen behalen, zodat hun wereldbeeld intact blijft. Vaak vanuit de behoefte naar liefde en verbinding, en gezien en gehoord worden.
Maar juist daar in die overtuiging zit het grote struikelpunt.
Doordat onrecht en oneerlijkheid wordt afgedaan door naar zichzelf te wijzen als zijnde diegene die het dus verkeerd heeft gedaan of kan veranderen, zal de eigenwaarde en de zelfliefde enorm afnemen. Een kind kan geen invloed uitoefenen op een ander. Een kind heeft ook nog niet voldoende bewustzijn om te reflecteren en te relativeren en het leven in breder perspectief te zien.
Doordat een kind daardoor niet goed weet hoe hij om kan gaan met deze gevoelens en met de hardheid van de wereld zoals hij die ervaart, zal die hardheid zich naar binnen keren en zal een kind zichzelf gaan afwijzen of gaan beschermen.
Door onbegrip en gebrek aan inzicht ontstaan zo de overlevingsmechanismen.
Met als gevolg dat jaren laten zij als volwassenen nog steeds zichzelf verliezen of verloochenen en zich conformeren aan de maatschappij, in de hoop wel die eerlijkheid en rechtvaardigheid te krijgen. Dan wel vanuit de overtuiging dat het leven niet eerlijk is, waardoor het dus niet uitmaakt wat zij doen. Zij krijgen toch niet wat zij willen.
Faalangst, weinig zelfvertrouwen, perfectionisme, controledrang, het zijn allemaal gevolgen die te maken kunnen hebben met het niet weten hoe om te gaan met onrecht. Angsten en overtuigingen voortkomend uit de innerlijke onbalans door de heftige gevoelens en misschien wel de teleurstelling in het ideale wereldbeeld van het kind.
Want bovenal geloven hooggevoelige mensen in een eerlijke wereld.
De wereld is echter wel degelijk eerlijk. Maar je krijgt niet altijd wat je verdient. Want wat je doet hangt af van jezelf, van jouw inzet, van jouw intenties en van jouw passie en volharding. Maar wat je krijgt hangt af van de ander, en vooral van zijn innerlijke balans, van zijn overtuigingen, normen en waarden.
Het kan dus zomaar zijn dat jij het perfecte examen hebt laten zien, maar dat de examinator een slechte dag had of niet oplette, waardoor jij toch niet het resultaat kreeg dat je eigenlijk had verdient. Of dat jij vanuit de juiste intenties en met liefde een probleem probeert op te lossen, maar doordat de ander vanuit oude pijn blijft reageren jullie uiteindelijk in een pat-stelling terecht komen.
Je kunt dan zeggen het leven is niet eerlijk. Dus leer er maar mee leven.
Dit hoor ik ook vaak ouders tegen hun kinderen zeggen. Natuurlijk goed bedoeld, maar dat raakt de hooggevoeligheid van het kind alleen maar meer. Die trekt dan waarschijnlijk de conclusie: mijn wereldbeeld klopt dus niet, ik heb niets aan mijn idealisme en rechtvaardigheidsgevoel, want het leven is niet eerlijk. En de enige die er wat aan kan veranderen ben ik. Dus neemt hij de last van de hele wereld op zijn schouders.
Hij zal de rest van zijn leven daaronder gebukt gaan tot hij op een dag zich losmaakt van zijn innerlijke overtuigingen en beseft dat het leven wel eerlijk is, maar dat de omstandigheden niet altijd ideaal zijn en dat mensen geen rechtlijnige wezens zijn. Met als gevolg dat je enkel controle hebt over wat je doet, maar dat als de uitkomst anders is dit niet jouw schuld is of iets is waar jij persoonlijk wat mee moet.
Jij kan wel leven vanuit je hart, maar een ander kan (nog) vastzitten in oude verhalen en overlevingsmechanismen.
Waardoor dat wat jij van hem krijgt compleet kan afwijken van wat eerlijk en rechtvaardig is. Wat niet betekent dat wat jij doet geen enkel nut heeft. Want jouw innerlijke balans, jouw energie en jouw daden zullen gaan resoneren met soortgelijke energie en op die manier zal jouw actie toch op de én of andere manier een gelijksoortige reactie gaan geven. Wat je uitstraalt trek je aan. Blijf jij geloven dat het niet uitmaakt wat je doet, dat het leven oneerlijk is, dan zal dit ook zijn uitwerking hebben in je leven. Maar dit werkt ook andersom.
Ook al blokkeert jouw intentie bij de één dan wil dat niet zeggen dit ook bij een ander gebeurt. De kunst is dus om je kind, maar ook jezelf zeker als je hooggevoelig bent, te ondersteunen in dit proces door je eigen oude niet-ondersteunende verhalen en overtuigingen over onrecht en oneerlijkheid te helen. Zodat je weer met compassie naar jezelf, de ander en de wereld kan kijken.
Door met liefde en bewustzijn te kijken naar hoe de wereld werkt leer je hem begrijpen.
Met als mooiste resultaat dat je zal ontdekken dat niet wat je krijgt bepalend is voor je zelfbeeld en eigenwaarde, maar dat wat je doet. Belangrijk is dat jij jezelf begrijpt en trouw blijft aan jezelf. Zodat jij je niet meer afgezonderd, eenzaam en onbegrepen voelt, maar in verbinding met het leven.
Want als jij vanuit verbinding met jezelf leeft, jezelf niet verliest of verloochent in de uitdagingen op je pad, maar stevig geaard, vol zelfvertrouwen en eigenwaarde jouw hooggevoeligheid jou de weg laat wijzen conform jouw normen en waarden, dan zal jij het meest in liefde leven en vanuit die energie jouw leven vorm kunnen geven.
Mooi en verhelderend!!!
Dag Eveline,
Dit issue speelt op dit moment erg. Ik ben hooggevoelig en beloop een pad waarin ik .. laten we zeggen een heel eigen stroom mag volgen, een stroom dat met een omweg naar het verwezenlijken van mijn wensen.
Het is tevens een pad waarin vertrouwen heel belangrijk is.
Naast onrecht die anderen wordt aangedaan zijn er nog autoriteiten, en ik bedoel geen ministers, maar mensen die autoritair een waarheid in de wereld zetten of mensen helpen helen met een methode waarvan ik voel dat het leugens zijn. Dan voel ik niet alleen het onrecht dat anderen met die methode wordt aangedaan, maar ook mijn irritatie dat die mensen de kortere route mogen nemen naar mensen helpen, waar ik een omweg moet nemen. (Het is een lang verhaal om uit te leggen).
Het komt erop neer dat ik heel veel moeite heb om dat soort dingen zijn eigen leven te laten leiden, het er te laten zijn. Veelal omdat het onrecht zo ongenadig hard binnen blijft komen.
Dank je wel voor het artikel.
Lieve groet,
Robert
WoW echt een artikel uit mijn hart gegrepen! Dit is zo van toepassing op mij, maar vooral ook op mijn kinderen die nog mee moeten in bijvoorbeeld het schoolsysteem etc. Als volwassene ben ik hier al uitgestapt en kan ik al veel persoonlijke keuzes maken in hoe ik omga met dit soort “systemen en mensen” maar voor kinderen blijft dit nog lastig accepteren. En heel eerlijk: voor mij nog soms ook …
Het leven, het samenleven van mensen, die allemaal anders van aard zijn, ja dat is moeilijk glad te strijken, het gaat altijd weer over het gemiddelde in een samenleving, de buitenbeentjes ja die lopen
wonden op, maar aan de andere kant leerd men, aanpassen evolueren, heb kinderen en kleinkinderen, en ja de één is niet de ander, sommigen vragen meer aandacht en een helpend handje,
ik zie hoe goed ze met elkaar om gaan, het is liefde en menselijke warmte die vooral opgroeiende mensen nodig hebben, en pas op kinderen kunnen hard zijn, echt keihard om zich zelf staande te houden, en hun plekje te verdedigen, groet !
Helemaal passend antwoord nu begrijp ik waarom ik soms zo heftig reageer en zolang nukkig blijf over dat gevoel van onrechtvaardigheden. Ik werk nu verder aan de volgende stap naar nog meer zelfvertrouwen en volg beter mijn hart en geef mezelf wat ik mis. En blijf vertrouwen dat er vanzelf mensen komen die het wel vanuit hun hart leven. En idd ik was ff vergeten….. van die mensen die hun dagen niet hebben of zelf vastzitten in patronen en dat ik vanuit kindzijn reageer. En ja…… er zijn altijd mensen helpen om te groeien ook al zijn het verrassend genoeg andere dan bv je ouders of werkgever /leraar of je familie. Een hele fijne dag vandaag! zonnige groetjes.
Beste Eveline, bedankt voor deze tekst. Het beschrijft waarin ik vast zit. Kan je de volgende tekst svp verder toelichten :Hij zal rest van zijn leven daaronder gebukt gaan tot hij op een dag zich losmaakt van zijn innerlijke overtuigingen en beseft dat het leven wel eerlijk is.
Waaruit of waardoor kan hij dan beseffen dat het leven wel eerlijk is? Dit inzicht mis ik zelf namelijk en het lijkt me een belangrijke sleutel voor de rest van mijn pad. Alvast bedankt. Hartelijke groet,
Hoi Janet, ik bedoel vooral dat het leven an sich een heel logisch systeem is waar natuurwetten gelden. Maar zodra mensen met hun verhalen vol innerlijke overtuigingen, angsten en emoties ertussen komen, zal er geen directe logische lijn te ontdekken zijn. Dit betekent echter niet dat je de ,om het maar even zo te noemen, negatieve overtuiging over dat het leven oneerlijk is en het dus niets uitmaakt wat jij doet, moet aanhangen. Daarmee geef je alle verantwoordelijkheid over je leven uit handen. Want uiteindelijk krijg je misschien niet wat je wil of verdient (en kan dat oneerlijk zijn, omdat een ander het wel krijgt), maar daar gaat het ook niet (echt) om. Waar het om gaat is dat jij congruent bent aan jezelf, gaat voor jouw passie en verlangens, dat je authentiek bent en trouw aan jezelf en aan jouw normen en waarden. Daarmee neem je EN afstand van de gedragingen en invloed van anderen op jouw leven EN je zorgt voor je innerlijke balans. Want uiteindelijk moet jij diegene zijn die trots is op jezelf, jij moet van jezelf houden om wie je bent en wat je doet, niet om wat je hebt gekregen. Beseffen dat de sleutel voor je geluk ligt in de verbinding met jezelf en je innerlijke balans zorgt ervoor dat je gaat merken dat het leven eerlijk is. Ben je lief voor jezelf, omring je je met fijne mensen, doe je waar je van houdt, dan zul je zien dat het leven heel mooi en liefdevol is. En misschien krijg je dan niet van anderen wat je zou willen, maar zodra je jezelf de erkenning en liefde geeft en vandaaruit je leven vorm geeft, zal het altijd in elk geval goed voelen. Je hebt dus geen controle of inzicht in wat je krijgt, maar wel in wat je zelf doet en jezelf geeft. Zelfliefde is de sleutel. Hopelijk heb ik je zo verder geholpen en anders stuur me een mailtje dan bellen we een keer. Liefs. Eveline
Wauw Eveline… bedankt! Je raakt & ontroert me (in mijn babystuk)! Liefs & hartegroet ♡ ira
Waarmee een hooggevoelig iemand ook (emotionele) last kan hebben is met ”t (mogelijke) onrecht dat iemand anders treft, misschien zou’ ‘t interessant zijn mocht daar ook eens een artikel over geschreven worden!
Ja klopt is zeker iets dat hooggevoelige personen snel raakt. Daarin zit een stuk meeleven, meevoelen, maar ook verantwoordelijk voelen voor het geluk van de ander en daarin zichzelf verliezen. Ook hier weer is goed voor jezelf zorgen, jezelf geven wat je nodig hebt om in balans te blijven cruciaal. Ik zal eens kijken voor een volgend artikel hierover. Liefs. Eveline