Wie zegt niet weleens ‘ik moet nog even dit afmaken en dan moet ik dat nog even doen’? Moeten, alsof we niet anders kunnen en gebukt gaan onder wat er allemaal nog moet gebeuren. Dat zal ongetwijfeld regelmatig ook zo voelen, maar is het wel de realiteit?
Je zet jezelf vast
Wanneer je spreekt over ‘moeten’ zet je jezelf vast. Er is geen enkele keuzevrijheid meer, het is een verplichting en als je het niet doet dan… Ja, wat dan..? Dan gebeurt er helemaal niets, het zit allemaal in je hoofd.
Natuurlijk zijn er dingen die wel handig zijn dat ze gebeuren. Administratie, de afwas, de strijk noem maar op. Maar ook daarbij geldt: je moet van niemand iets, je vind het hooguit niet leuk en het kost je daardoor meer moeite om het te gaan doen dan iets leuks.
En dan zijn er nog wetten en regels waar we ons aan behoren te houden. Kom je die niet na dan zijn er consequenties aan verbonden. Daarin kun je alsnog kiezen: of je voert uit wat van je gevraagd wordt of je doet dat niet en je aanvaard de consequenties.
Gevoelig zenuwstelsel
Als hooggevoelig mens heb je een extra gevoelig zenuwstelsel waarmee je veel nuances kunt waarnemen maar waardoor je ook meer gevoelig bent voor stress. Door steeds van alles te moeten voer je de druk onnodig op voor jezelf en het vertraagt eerder dan dat het versneltOefening
Zet de komende tijd alles wat je ‘moet’ eens om in een deze drie alternatieven:
| Ik wil… |
| Ik ga… |
| Ik kies… |
Vrijheid
Je geeft jezelf hiermee de vrijheid om je leven zelf in de hand te hebben in plaats van het aan het moeten uit handen te geven. En je zult merken dat je meer voor elkaar krijgt en dat dit je soepeler afgaat.
Anderen lazen ook:
Ben je (bijna) burn-out? Let op ‘denken te moeten’, dat kost ook energie!
ik vond het super om te horen dat u schreef hoe pijnlijk ook, in elke situatie bevinden zich prachtige geschenken, 100000% waarheid want zo zie ik al heel mijn leven elke tegenslag en daarom ben ik ook steeds sterker na elek tegenslag, ook soms verdrietiger maarja soms moet niets meer maar altijd blijft de keuze of we het echt willen hé
Dank u voor de tip
Ja Christian, daar zeg je wat!
De mens moet écht willen.
Er moet een drive zijn, enthousiasme.
Noem het maar innerlijk vuur.
Fijne dag, Lia
hmmm….
Goed begin. Haha!
Zit hier met zwetende handjes te typen, onder andere doordat ik te veel koffie heb gedronken, maar ook pure angst. Dat ik vreemde dingen zeg! Mijn god…
Welkom Franky 🙂
Leuke site hè!
Zeg lekker wat je wil en ach wat is vreemd……
niks is hier te gek zoals je hier al leest bij verschillende reacties 😉
liefs sabine
Nou hup Franky, zeg eens wat vreemds.
We zitten met smart op je wachten!
@Franky, “Mijn god…”
zeg het eens Franky, had je me geroepen of heb je je vertypt?
Mensen hebben het hier over Liefde en God en Tweelingvlamindepanzielen, in mijn ogen kan het niet vreemder m.a.w. wat is vreemd.
Ik heb trouwens een goudvis die kan afwassen.
Alleen ik laat het haar niet zo vaak doen want het is een flinke klus om haar schortje aan te trekken.
Niet dat ik haar schortje aantrek maar ik bedoel; ze kan het zelf niet dus ik moet het haar aandoen en daat gaat me niet gemakkelijk af.
Ik heb van die grote vingers en ik heb haar zelfs een keertje bijna gewurgd, niet met opzet maar omdat ik het bandje van haar schortje niet op de juiste plaats kreeg.
Kwam waarschijnlijk ook omdat ze haar feestneus en hoedje nog op had, en teveel wijn.
Aart,
Whahahahahahah, je bent me er echt eentje…….
liefs sabine
@sabine, JIJ bent me er eentje.
Bij jou ontstaat Whahahahaha.
Bij mij kwam toen ik het getypte er zag uitrollen enkel; wat een idioot.
Niet waar hoor want God die denkt niet en als tie het zou doen dan denkt tie aan hele vieze vreselijke ongoddelijke dingen.
Van Liefde heeft tie namelijk het Hart vol en krijgt tie oprispingen in de voetzolen.
Neen Sabientje, ‘Aart’s woorden’ veroorzaken geen Whahahahaha want dan zou een ieder die ze leest dat Whahahahaha hebben en dat betwijfel ik ten zeerste.
Al is het natuurlijk wel zo dat Whahahahaha de enige juiste reactie is.
Dat is eigenlijk de enige juiste reactie op alles.
Sabine, wat bedoel je trouwens met Whahahahaha en je bent me er echt eentje?
Zo heel erg verknipt ben ik toch nog niet, er is toch nog wel redding bij mij mogelijk.
Ik bevind me toch nog wel in het proces van persoonlijke groei en ben toch al dicht bij de bron, ik zie de weg namelijk voor me.
Ik zie ook de borden met ; keer om, keer om, u bent al op plaats der bestemming, sta even stil.
Zo en nu ga ik naar de kerk, even mijn geloof updaten, niet te geloven toch, ik als heiden niet niet eens in mezelf geloof.
Aart,
Tweelingvlamindepanzielen whahahahaha en trouwens de hele tekst is zoooooooooooo grappig. Ik plaste echt bijna in me broek.
Wat ik bedoel met je bent er me eentje:
Ik weet niet uit welke duim je dit allemaal zuigt(verzint)maar ik vind het zo grappig en je hebt veel humor. Ik hou er van!! Dus zie het positief ik lach je niet uit maar om je.
En nee hoor, ik vind jou niet verknipt. Integendeel, je bent een wijze ,leuke, grappige man!!!
Waar jij bent zijn er nog niet veel beland en daarom zal niet iedereen het kunnen waarderen en in hun proces gezien snap ik dat ook. En dat je gek lijkt in hun ogen begrijp ik ook. Maar dat ben je niet!!!!Ik zie wie jij bent 😉
Veel van wat je schrijft tussen de grappen door(die ik zeer kan waarderen) raken me , ik kan wel zeggen dat ik door jou weer een stuk wijzer ben geworden.
Mijn dank is zeer groot dat je op mijn pad bent verschenen en mij zo helpt met je mooie pakkende wijze/heldere teksten. Ik kan er iets mee, ik sta stil hierbij en ik herken.
Het klopt ook wat je schrijft op het moment dat het ego even de kop op steekt dat de stem of wat het dan ook is mij kalmeert en mij rustig maakt. Ik kan het alleen vertalen als liefde want het voelt zo fijn. De rust, de stilte, ontspanning. Alles glijd weg dan, WOW.
Jij benoemd het anders maar volgens mij bedoelen we hetzelfde………
heel veel liefs Sabine
aartsbengeltje,
Nog even een aanvulling. Jij schopt alles onderuit met je grapjes. Dit is jou manier om te proberen de mensen die dit lezen wakker te schudden. Je maakt het belachelijk.
Dit is jou manier van schrijven en ik zie/herken de diepliggende boodschap hierachter…..
Volgens mij ben jij mijn tweelingvlamdrieziel 😉
liefs sabine
Dus geloof je toch in jezelf zelfs als je bijna verzuipt in deze zee van ellende die veel mensen voor zichzelf cre’eren,je ziet de mooie dingen steeds duidelijk.Jouw humor vind ik prachtig.Veel liefde toegewenst.
Gerrit
(–Wat is er mis met een negatief zelfbeeld?.
Laat me toch helemaal mezelf zijn–)
Aart, lees ik het goed? Er is dus toch een zelfbeeld? En wat betekent het dan voor jou, helemaal jezelf te willen zijn? Wat is dan dit zelf (zonder beeld)? Hoe is dit woord z-e-l-f ontstaan? En wie stapt er in of uit dit beeld?
Zolang jij het heerlijk vindt om een snijboon te zijn, een koffieboon, of wat voor boon dan ook, is dit toch positief? Moet je helemaal zelf weten.
Nog even over die kat… Welke deur moet jij in aartsnaam open zetten? Hopelijk toch de voordeur?
@Lia, Hallo, wat een gezellige, interessante, boeiende, herkenbare, grappige gesprekjes hier. Ben nieuw hier en wil graag meedoen, maar weet niet echt hoe…
Ha Franky,
Welkom.
Ik zou zeggen zet een helm op en gooi jezelf in de groep. Dag, Lia
leuk Lia 🙂
Om 11.59 deden wij precies hetzelfde(zelfde reactie, zelfde persoon) 😉
liefs sabine
Ach ja, Sabientje. ‘t Is alles één pot nat!
Liefs, Lia
@Franky,
Franky… Vét leuke naam! 🙂
Liefs, Susanne
@Lia, de kat was aan de binnenkant van de vriezerdeur aan het krabben.
Ze krabde of krabte eerst de krullen van de trap maar ik had haar mandje weggegooid.
Lia, het enige wat ik hier doe is onzin verkopen want het gaat hier echt nergens over.
Ik speel met woorden, haal bij een ieder alle mogelijk overtuigingen onderuit want dat zijn enkel bevestigingen van de ‘ik’, een instandhouding van de ‘ik-beleving’.
Er is geen zelf, behalve de zelf die voortkomt uit de mind.
Vraag het een kind waar dat zelf zit of wat het zelf is.
Alle woorden zijn er enkel t.b.v. dat de bedachte zelf, woorden zijn een ingang.
Ik heb een vriendin en als zij even gelooft in het zelf dan hoef ik haar maar aan te kijken en als ze er niet te diep inzit zijn er geen woorden nodig maar is er weer de natuurlijke staat, het NU.
M.a.w. het gaat niet om het woorden gebrij of gebrei hier, het is enkel een mogelijkheid tot een spontaan vanzelf wegvallen van dat ik/de ik-beleving/de eigen invulling der dingen.
De pest is dat dat bij sommige mensen hier best wel gebeurd maar dat de mind er zijn/haar eigen draai, werkelijkheid weer van maken gaat.
Ieder woord of stelling en Liefde, God en de hele reut daar gaan we het niet mee redden om in die natuurlijke staat (simpele NU) te blijven of verkeren.
Die staat kan er zijn maar daar is geen ik/jij, er is daar zelfs geen Liefde of God.
Laat mij die Liefde of God dan maar eens zien.
En alles wat m.b.t. Liefde en God gevoeld wordt komt voort uit de mind.
De mind die tot alles in staat is.
Tranen bij de dood van wat Philipijnen, vreugde tranen als iemand zegt dat je haar goed zit en het leuk vind je te zien, etc, etc.
Het zelf is ontstaan omdat het ons is aangeleerd en omdat vanuit de mind niet het verschil weet tussen zijn eigen ontstane/gecreerde werkelijkheid en de werkelijkheid.
Zo heeft de mind vanuit vroege ervaringen conclusies getrokken die niet correct zijn en mede door opvoeding en afhankelijk van die opvoeders is er vook veel mis gegaan.
Kijk naar de mensenwereld, niets anders dan wat ik noem luierbewustzijn.
Er stapt niets uit dat beeld van dat bedachtte zelf, er is enkel het inzicht, het besef, de bewustheid, de trilling, de energie.
Gelijk als dat er plots ingezien wordt dat muizen niet gevaarlijk zijn en er geen gillen meer ontstaat.
Daar is geen ik of zelf voor nodig.
@Aart,
“Kijk naar de mensenwereld, niets anders dan wat ik noem luierbewustzijn.”
Haha, Luierbewustzijn, ja, dat is inderdaad wel een goeie benaming eigenlijk. 🙂
‘t Is jammer dat daar zoveel gedoe en moeilijkheden uitkomen, uit dat luierbewustzijn.
Liefs, Susanne
Aart,
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, maar ben het maar ten dele met je eens.
Wat ik als “zelf” ervaar komt m.i. niet voort uit de mind, maar uit de bron (bewust-Zijn, Nu-Zijn). Vervolgens verbindt de mind aan die ervaring de naam of het woordje “zelf”. Je duikt bij wijze van spreken in de bron, en zodra je eruit komt, ontstaat er ervaring/herinnering die je verwoordt in zelf, thuis/zijn, liefde, god of wat dan ook. Hoelang dit ondergedompeld zijn stand kan houden, (bijv. 2 sec. of 24 uur per dag) is kwestie van verdieping en opbouwen. We kleden zijn of bewustzijn dus in met woorden, die hooguit symbolen of gelijkenissen zijn, echter nooit de essentie kunnen weergeven. Niettemin dienen woorden, symbolen en gelijkenissen als herkenning en wegbewijzering. Aldus is de mind volgens mij niet weg te cijferen. Het heeft zijn nut, ook al berust communicatie op gecreëerde werkelijkheid. Zo is ook het leven op aarde zinvol in al haar bedachte facetten. Natuurlijk zijn er door de mind en door ego conclusies getrokken die niet correct zijn. Maar er is ook veel goeds opgebouwd m.b.t. tot bewustwording, eenheid en heelheid. Zonder die mind was dit onmogelijk geweest.
Wat betreft die Liefde. Je vraagt: “Laat mij die Liefde of God dan maar eens zien”. Maar God Zelf (in Zijn totaliteit, als het Al) is onzichtbaar, onuitspreekbaar en zo lezen wij dit ook in de bijbel, namelijk dat wij geen beeld van Hem moeten maken en Zijn naam niet mag worden uitgesproken. Wél kunnen wij Hem herkennen/benaderen aan één van Zijn vele manifestaties of symbolen.
Zo zit het volgens mij ook met Liefde. Het is altijd nog bewezen feit dat kinderen gedijen in gezinnen waar ze liefde krijgen, wat zich o.a. uit in bescherming, zorgzaamheid, aandacht en compassie. Kinderen die dit moeten ontberen, staan doorgaans veel labieler in het leven. Die Liefde Zelf is kennelijk onzichtbaar, ongrijpbaar en toch bouwt zij het leven (jawel, in de een of andere vorm) op. Het gaat mij erom dat dit vormleven dus het enige is, waarmee gewerkt kan worden en dus voor mij belangrijk genoeg. Voor jouw kennelijk niet, gezien je herhaaldelijke afwijzing, afkeuring en ontkenning. En daarin snap ik jou niet. Jij gebruikt hier toch ook een stroom van woorden? Je speelt met die woorden, en haalt naar jouw zeggen overtuigingen onderuit. Dan zijn die woorden toch zinvol als een soort gereedschap? Zo niet dan kun je beter pleister op je klep plakken. Het zal wel aan mij liggen, maar zo te lezen barst jij nog eens uit elkaar van de overtuigingen! BOEM
🙂
Wil er voor de duidelijkheid nog aan toevoegen dat wat ik zelf noem voor iedereen hetzelfde zelf is en dezelfde ervaring. Dit in tegenstelling tot ego dat zich afgescheiden voelt.
@Lia, het zelf bij mij verzint geen liefde of god.
Ik voel me nou wel heel erg afgescheiden.
Is er nou niemand die ook geen god of liefde verzint.
Aart,
Heb ik dat dan beweert?
(–Maar God Zelf (in Zijn totaliteit, als het Al) is onzichtbaar, onuitspreekbaar en zo lezen wij dit ook in de bijbel, namelijk dat wij geen beeld van Hem moeten maken en Zijn naam niet mag worden uitgesproken. Wél kunnen wij Hem herkennen/benaderen aan één van Zijn vele manifestaties of symbolen.–)
@Lia, omdat kinderen letterlijk niet voor zichzelf kunnen zorgen hebben ze; zorg nodig.
Meer niet.
Als pedofielen een onderzoek gaan houden dan kan ik me al voorstellen wat uit dat onderzoek gaat blijken.
Zo kunnen ego’s enkel vanuit ego-energie ervaren, door egofilter kijken.
Zelfde geldt voor; liefde, god, etc, etc.
Die mind is zo slim en oneindig aan mogelijkheden, het zal zien en voelen wat het zien en voelen wil.
De mens zou even 5 minuten zonder mindbeleving, ik-beleving moeten zijn en dan zie je wat er overblijft zonder enige invulling, eigen verhaaltjes.
Dat zien geschied door dat universele bewustzijn wat bij een ieder precies het zelfde is.
Er zal dan geen god of liefde gezien worden.
Geen pappie of mammie of uitingen van geborgenheid/veiligheid.
Beetje flauwekul, hoor.
Zorg? Wat versta jij onder zorg?
Huize Zonnegloren?
Dus hup, alle kinderen het weeshuis in, waar ze te eten en te drinken krijgen, een bed en dan moet het maar goed zijn?
Dag Aart,
Volgens mij schiet je geen meter op met je zo te richten op je mind en je ik (beleving), en daar alles de ‘schuld’ aan te geven.
Je blust niet alleen de brand in het gebouw, maar je haalt ook het gebouw weg. Terwijl er nu wat valt te leren waarom die brand nu toch steeds onstaat en wat je daar aan kunt doen.
Dat is nu net onderdeel van het spel wat je hier op aarde ten uitvoer komt brengen, waar je meerdere levens voor uit hebt getrokken. Zolang je dat niet ziet, mis je een deel van je eigen uitvoering. Maar niet gevreesd, uiteindelijk zal niks je ontgaan 😉 Geldt voor iedereen.
Greets Robert
Alles is liefde.
🙂
Aart,
(–Ik zie het mezelf schrijven, waarschijnlijk met de mogelijkheid biedend om eens voorbij die Liefde te kijken of het eens te onderzoeken wat het nu werkelijk is wat gevoeld wordt.–)
Zou het probleem liefde enkel het woord kunnen zijn, dat tussen onze oren zit en daar op persoonlijke wijze vertaald wordt?
Is liefde niet die bijzondere hoge vibratie, die in het hart wordt opgevangen, en daar het hart opent?
Dag, Lia
@Lia, je boft dat ik in een goed bui ben of misschien is mijn hart wel geopend.
Lia, van mij mag je het zo benoemen.
MAAR alles wat er met ‘die vibratie’ en wat er mogelijk uit voort vloeit, gedaan of gevoelt wordt is mindstuff/eigenbelang/ego/ikje en heeft niets van doen met die simpele aanwezige vibratie en wat daar uit voortvloeit.
Die vibratie is vanuit die vibratie niet voelbaar, niet kneedbaar, niet in te zetten voor iets, heeft geen nut of functie.
Enkel vanuit ‘een nog niet die vibratie zijn’ komen al die mindstuffdingetjes en die gevoelens voort.
Niets mis mee maar dan draait het nog om eigenbelang/ik-beleving, het niet kunnen zien wat er nog bij jezelf speelt en om die reden met Liefde op de proppen komen, iets buiten jezelf.
Ach wat een beperkend woordgebruik weer, Adrianus.
Aart,
Er wordt met die vibratie niet iets gedaan. In beginsel is er geen ik (niet iemand) die er iets mee doet.
De vibratie/straal heeft zijn eigen invloed, gelijk een zonnestraal uit zichzelf werkzaam is.
Pas in tweede instantie wordt zij door de mind opgevangen, is er een ik (of Zelf) die er iets bij voelt en er iets mee wil doen.
Ik ben het absoluut niet met je eens, dat dit altijd en eeuwig uit eigenbelang/ego zou zijn. Dit is puur zoals jij het persoonlijk beleefd.
Groetjes van Lia
@Lia, perfect verwoord.
Die tweede instantie dat is de boosdoener, die vertekend/manipuleert de vibratie naar eigen inzicht/belang.
Die vibratie zou bv de hele mensheid kunnen laten uitsterven omdat de mens uit eigenbelang vertikt om rekening te houden met zijn omgeving die hij daardoor uit evenwicht brengt.
Gaat mij er om dat die vibratie niets met menselijke kulletjes van doen heeft, zoals de mens dat wel denkt uit eigenbelang.
Sorry lieverd, altijd uit eigenbelang zolang er de ik- beleving is/ het enkel om de mensheid gaat.
Verongelukt klein kind is gelijk aan gemalen koffieboon.
Voor de vibratie geen enkel verschil.
Of zou ik het zo zien omdat ik altijd in de bonen benen een rare snijboon ben?
Neen, dat denk ik persoonlijk niet.
Een rare snijboon? Valt wel mee hoor. Je moet toch wat zijn, anders is het zo kaaltjes, zo nietserig. Trouwens wel een negatief zelfbeeld, hoor. ‘t Mag best een beetje positiever, rare druif. 🙂
@Lia, waarom nou altijd dat positiever?
Wat is er mis met een negatief zelfbeeld?
Laat me toch helemaal mezelf zijn.
Alles is toch Liefde.
Dus ook rare snijbonen.
Trouwens iedereen is een rare snijboon.
We zijn allen geschapen naar het evenbeeld van onze grote SNIJBOON.
De problemen ontstaan enkel door de ontkenning een rare snijboon te zijn.
Wat zou het toch heerlijk zijn als de mens dat tegen elkaar en zichzelf zeggen kon; ik ben een rare snijboon, jij bent een rare snijboon, ik ben een mislukkeling, ik ben niets waard, jij bent niets waard.
Maar neen, de mens heeft een beeld van zichzelf en die moet opgehouden worden en aan voldaan worden en zie daar de menselijke ellende.
Ik stap even uit het beeld, doei.
Ben trouwens nooit in beeld geweest.
Er is enkel het beeld van wat letters, die die betekenis krijgen die er aan gegeven worden vanuit je eigen beeld van jezelf.
Zo staan er in werkelijkheid enkel wat letters.
Ik hoor mijn kat tegen de vriezerdeur aan krabben, even deur open zetten.
@Aart,
Beste Lia,
ik begrijp je ook met het concept dat je vertelt over Liefde dat deze een pure bron is en mag zijn…. Als ik zo vrij mag zijn , het is degelijk de IK die de zaak bemoeilijkt door eigenbelang. En die vibratie waar jullie het allebei over hebben is een uniek gegeven dat overschijnt over onze gehele universum, liefde dus. Liefde is een ongrijpbare noodzakelijkheid om het eigen belang (te verwoorden met jullie woorden)te vervormen om een betere (goede) mens te kunnen (denkend) te worden.
@christian,
Wat zeg je dat mooi, Christian :).
Liefs, Susanne
@Sabine,
Jij schreef: “hahahaha, ik denk dat hij rond de 52 jaar is…”
Hmmm… 52… oke oke. Nah, is een goeie leeftijd. 🙂 Is inderdaad geen 76. Maar is wel al een meneer dus. Hmm.. Trouwens, dan istie geen Aartsbengeltje, maar een Aartsbengel. Zeg maar. Meneer de Aartsbengel. Hahaha 🙂
Liefs, Susanne
Heey Susanne,
Ik zeg ook maar wat hoor 🙂
Ik weet het ook niet precies hoe oud hij is en volgens mij komen we daar niet achter ook 🙂
Hij heeft ook wel eens gezegd dat ie 4 is hahahaha
En de naam Aartsbengel zijn ooit zijn eigen woorden geweest in een van zijn reacties. Ik vond het in ieder geval toen ook erg grappig.
Ik lig sowieso thuis vaak ook helemaal dubbel van het lachen om de manier van schrijven van hem. heerlijk, helemaal mijn humor!!!
Maar goed om terug te komen op zijn leeftijd schat ik zelf rond de 52/55. Maar zeker weet ik het niet. of hij daar (serieus) een antwoord op zal geven als we dat vragen, weet ik ook niet 🙂
heel veel liefs sabine
@sabine, kolere dames, het lijkt hier wel een datingsite, MOET dat nou?
06-08-1961 15.25uur en een maand te vroeg.
Ik wil de pret niet bederven maar wat je bij bv ene Aart aantrekt/herkent/leuk vindt zegt enkel iets over jezelf, toch.
Nou, ik wil wel even zeggen dat als ik de naam Aart zie staan dat ik het wereldrecord omlaagscrollen (heet dat nog zo) heb verbeterd, keer op keer.
MOET nog wel even kwijt dat ik gisteren weer bij de tandarts was (brug is geplaats, een plaatje en werkt nog ook) en hou je vast, nou komt tie, de tandartsassistente, ze had een bril op dus mankeerde niets aan haar zicht, schatte me jonger dan mijn geboortejaartal.
hahahahahaha, wat een giller………ik schatte het nog goed ook TOEVALLIG.
Nou Aart je trekt me ook aan hoor:)
Ik zou best met jou een beschuitje uuuuh nou nee een chineesje willen eten 😉
liefs sabine
Susanne . De reactie onder jou stond onder aart zijn zinnetje , en is niet voor jou bedoeld , ze verschuiven de reacties af en toe bedankt voor je het toe wensen van een fijne week jij ook hoor . Liefs jannie.
@Jannie,
Hee Jannie!
Haha, goed dat je ‘t er nog even bij zet, haha, ik was namelijk al aan het nadenken, van ‘goh, wat zou ze d’r eigenlijk mee bedoelen..?’ Vervolgens zie ik hieronder je tekst en uitleg, grappig :), is dat ook weer duidelijk! 🙂 Doeg!
Liefs, Susanne
De mens zou eens kunnen kijken waar dat MOETEN vandaan komt.
Hoe is dat MOETEN ontstaan.
Waar is het in basis op gebaseerd.
Ik MOET helemaal niets.
Enkel het lichaam zal dan gaan aangeven dat het een tekort aan iets gaat krijgen of heeft.
In principe hoeft naar die signalen niet geluisterd te worden, enkel dan eindigt het leven van dat lichaam.
MOETEN, is in basis ontstaan door de natuurlijke reactie van het lichaam om zichzelf in stand te willen houden.
Er MOET voedsel, vocht in.
Enkel door het niet voor onszelf kunnen zorgen en het afhankelijkheidsgevoel wat daardoor ontstaan is, zijn er mechanismes ontstaan/gecreerd die aan dat “basis MOETEN” een eigen draai hebben gegeven.
Zo MOET mijn haar goed zitten anders ga ik de deur niet uit.
Ik heb dan wel geen haar maar toch kam ik het iedere ochtend en kijk of het goed zit.
MOETEN is niet iets van jezelf.
Het is ontstaan vanuit de opvoeders of een mechanisme wat dacht het te MOETEN om te kunnen overleven, controle te hebben, te plaatsen, etc.
Wil je het lichaam laten leven dan zal het zuurstof, eten, vocht en een bepaalde temperatuur MOETEN hebben, voor de rest MOET de mens niets en is al dat andere MOETEN een hulpmiddeltje om tot het besef te komen dat niets MOET.
MOETEN komt voort uit leerproces, oude energie, compensatiegedrag, ego, weerstand en als dat doorzien/doorleefd is gaat de boel vanzelf dan is dat gene waar MOETEN uit ontstaan is er niet meer.
MOEST dat nou.
En zo is het. Er moet helemaal niks.
En daarom bakt een paard de ene vijg na de andere, gewoon overal waar het hem uitkomt. Kunnen wij een voorbeeld aannemen.
En daarom moeten we al helemáááál niet stoppen voor een rood stoplicht.
Ik zou zeggen, gewoon doorkarren allemaal.
Leve de vrijheid.
@Getsie Lia, MOET ik het nou voor de tweede keer hier neer bakken.
“MOETEN komt voort uit leerproces, oude energie, compensatiegedrag, ego, weerstand en als dat doorzien/doorleefd is gaat de boel vanzelf dan is dat gene waar MOETEN uit ontstaan is er niet meer.”
M.a.w. een bepaald bewustzijn, een bepaalde bewustheid doet dat MOETEN verdwijnen.
Als de mens zonodig in een auto MOET en geen deuken wilt oplopen dan zijn er bepaalde praktische regels waar je je niet aan houden MOET maar die je vanuit zelfbehoud of vanuit een bepaalde bewustheid als vanzelf toepast.
Lia, je had MOETEN typen; verkeerslicht i.p.v. stoplicht.
Wat MOET ik toch met jou.
Daar waar geen ik-beleving meer is, is er ook geen MOETEN meer.
Ik ben trouwens een MOETje.
MOET je niet verder vertellen.
Ik ben eigenlijk, ik pak even een zakdoek, ongewenst.
Wat MOET het universum nou met 2 van die kneuzen zoals wij Lia?
Jij die stopt voor een rood verkeerslicht terwijl er in de omtrek van 6 kilometer geen hond, kip, auto of verkeersdeelnemer of vlieftuig te bekennen is en ik die overal zit te schijten.
Moet jij ook altijd zoveel van jezelf?
Nou dat moest ik inderdaad.
Tot dat ik er achter kwam dat er een verband bestond tussen dat MOETEN en dat JEZELF.
Althans dat beeld wat er van dat JEZELF was.
Ik doorzag plots dat JEZELF en zag dat MOETEN een succesvolle zelfmoord plegen.
Neen, was geen verkeersongeval.
Al was er geen hond of kip in de nabije omtrek te vinden, als ik jou daar had zien zitten was ik dwars door het rode stoplicht gereden. Trouwens dat merkwaardige woord met een ij ken ik niet hoor. Nooit van gehoord. Die Aart heb geen manieren, heb geen fatsoen.
Ach laat maar, wat MOT dat MOT, en het is nu eenmaal zoals het MOT zijn.
Dat doe je goed ik ook.
Lieve Susanne. Meisje jij heb toch ook heel wat in je rugzak zitten , ik. Bewonder je doorzettingsvermogenvermogen , je kunt het allemaal leuk interpreteren top. Een fijne zondag liefs jannie
@Jannie,
Hoi Jannie,
Dank voor je lieve woorden, fijne week gewenst!
🙂
Liefs, Susanne
Daar heb je helemaal gelijk in .
Het leven zou een spel MOETEN zijn.
Vreugde
Om van te genieten.
@Lia,
🙂
Ja ikzal het zeggen vanavond tegen mij zelf ik moet niet koken ik wil koken , dat is een goeie om er in te houden ,en inderdaad die druk die ik voelden was niet fijn , gelukkig nu ik ouder ben gaat het toch allemaal anders de druk is voor mij van de ketel , ik hoef veel minder dit en dat . Ik ga nu als ik wil , ik kies wat ik wat ik leuk vind tot slot de vrijheid is als vanzelf gekomen dat komt eigelijk ook omdat ik geen keuze had , ik heb behoorlijke lichamelijke beperkingen als gevolg van niet naar mijn lichaam te luisteren , ( oorzaak en gevolg). Dus die vrijheid is gekomen maar niet omdat ik het zelf gekozen heb , nee had ik maar eerder moeten kiezen , aan de andere kant veel keuze vrijheid had ik niet , er moet gewerkt worden daar viel niet in te kiezen , maar nu is er een tijd gekomen dat die vrijheid belangrijk is geworden , ik wil , ik ga , en ik kies . Bedankt Maaike dit is een mooi stukje lekker laag drempelig , sommige stukjes zijn te ingewikkeld ik wil het gewoon op een rustige manier op mij in laten werken , en dit is echt relaxste voor mij .
Dank je wel voor de tip, Maaike!
Heb daar nogal een issue mee, met dat ‘moeten’. pff.. Het kan me doen verstijven, soort van bevriezen, waardoor er helemaal niets meer terecht kan komen van het één of ander. Je zet jezelf er klem mee, als het ware.
Alhoewel het ook een aardig ‘truukje’ van je onderbewustzijn(?), of vanuit een hoger iets, kan zijn, omdat in dat ‘vastzitten’, ook weer veel dingen gevonden kunnen worden. Is althans mijn ervaring.
Mijn moeite met moeten, daarbij komende een soort van dictator als moeder en een psychotische vader, waar we dingen van moesten doen die ook te gek voor woorden zijn, heeft nogal een invloed op m’n leven gehad, en nog steeds overigens, alhoewel het relaxter en leuker begint te worden (! :)), maar in der loop der tijd is ook gebleken dat de moeite met doen, of de moeite met het moeten doen, uiteindelijk ook veel te maken bleek te hebben met een soort ‘gekozen’ manier, of dat dat in ieder geval zo leek te zijn, vanuit een Hoger Iets. In je eigen ‘vastzitten’, en je dus als het ware ergens ‘gedwongen’ wordt om in jezelf te duiken, naar jezelf te kijken, want zo ‘vast zitten’ is moeilijk leefbaar ;), kunnen er van allerlei bewustwordingen naar boven komen, antwoorden, oplossingen. In dat hele vastzitten en moeite hebben met moeten, daardoor als het ware verstijfd in te zijn of zoiets dergelijks, bleken (hoe ik het noem) gouden beloftes te vinden te zijn. Vond ik zo’n bizarre ontdekking. Net zoals je meest moeilijke relatie je de meeste zelfkennis kan geven, zo kan de moeite met moeten, de vertraging die daaruit kan ontstaan, je juist weer in contact doen komen met je eigen ‘loslaten’. Als je begrijpt wat ik bedoel. 🙂
Haha, gek, die tegenstrijdigheid. De moeite met het moeten, lijkt in mijn leven de ontmoeting met de (zelf) kracht van stroming te zijn geworden. Nou, hoe bizar en hoe te gek is dat! 🙂
Ik ga zeker eens kijken met je advies om er eens andere woorden inderdaad voor te zetten, en kijken hoe dat voelt / is. Ik neem aan dat het dus bij jou, voor jou, werkt? 🙂
Dank je voor je artikel!
🙂
Liefs, Susanne
Ha Susanne,
(–Haha, gek, die tegenstrijdigheid. De moeite met het moeten, lijkt in mijn leven de ontmoeting met de (zelf) kracht van stroming te zijn geworden.–)
Mooi!
Het MOEST zo zijn, Suusje.
Liefs van Lia
@Lia,
🙂
@Susanne, de dingen die ik schrijf, komen inderdaad rechtstreeks uit mijn eigen ervaring. Wat niet wil zeggen dat het altijd voor iedereen werkt. Ieder mens heeft nu eenmaal zijn of haar eigen unieke wegen.
Wanneer we ‘moeten’ leggen we een bepaalde verantwoordelijkheid buiten onszelf. En daarmee onze macht ook. Je kunt die, als je wilt weer naar je toe halen door te kiezen. 🙂
@Universum, als de mens die beleving eens toch niet zou hebben dat tie UNIEK was maar dat alles zo zijn simpele voor iedereen geldende werkzaamheid heeft dan zou de mens zich niet meer kunnen verschuilen achter dat UNIEKE / egotrekje.
Ik vertaal UNIEK als gewenst/bijzonder.
Vanuit het geheel is de mens 1 pot nat, niets bijzonders aan.
heey Aartsbengeltje,
Kan jij je nog herinneren hoe jij hier bent gekomen?
Als ik naar mijzelf kijk dan gaat het echt stapje voor stapje, bij jou krijg ik het idee dat je het in 1 x op alle fronten het doorzag, of heb ik nu een verkeerd beeld van jou? 🙂
liefs sabine
@sabine, bij mij gaat het ook stapje voor stapje en dan weer 3 stapjes terug en dan weer kruipend en hard huilend om mijn moeder.
Er is bij mij in 1997 aan de voeten van Jeru Kabbal energetisch iets gebeurd, ik herkende plots het NU en herkende in 1 klap wat de goede man aan theorie vertelde. Ik hoefde dat niet te ervaren maar ik herkende het gewoon.
Wat niet betekende dat ‘leerproces/oude energie/mind’ niet meer de kop op stak en er constant dat NU was.
Met NU bedoel ik dat er geen invulling gegeven wordt aan de werkelijkheid/dat wat is vanuit de ik-beleving.
Het heeft zeker een jaar of 10 geduurd eer die oude energie/verdedigingsmechanismes/oud zeer/overtuigingen het NU niet meer ‘verdrongen’.
M.a.w. bij mij ging het niet zo vlotjes hoor en ook alle vluchtwegen en valkuilen zijn 100de keren benut door het ikje/de mind/geheugen, dat maar aan het roer wilde blijven en dat nog wel ter bescherming.
Het is eigenlijk heel simpel, als de mens ellende voelt dan zit tie niet in het NU maar in oude shit of er moet direct dreigend gevaar zijn (hongerige leeuw of brand in je huis bv).
Het punt is echter als de ellende (er al door het filter van het verleden ervaren wordt) al speelt dat de mens dan niet door heeft dat hij/zij zich niet in het NU bevindt maar in de mind.
En die mind is zo slim, die mind heeft het zelfs over Liefde en over andere ikjes en hulp en delen en houden van elkaar.
Die mind, dat overbodige beschermingssysteem, de comfortzone, het ikje, dat moet gaan inzien, voorzichtig overtuigd worden dat er in het NU geen vuiltje aan de lucht is.
Okay er kan een vogelpoepje op je hoofd vallen of een bom maar veel meer niet.
Okay dan, je hand kan eraf vallen, je kind overlijden maar dat is een kwestie van 112 (is dat nog correct?) bellen en opnieuw een wippie.
Maar ellende en verdriet, hou op schei uit.
Neen dat hebben we in het NU niet hoor.
Het is wel duidelijk hoe ik hier ben gekomen, ze waren hier zo vriendelijk om de gesloten afdeling NU te noemen.
Sabine, hoe is het NU met het beeld dat je van me hebt?
Aartsbengeltje,
Het beeld wat ik nu van je heb is……….verdwenen 😉
liefs sabine
Oja Aart, dank je wel…
En die mind is zo slim, die mind heeft het zelfs over Liefde en over andere ikjes en hulp en delen en houden van elkaar.
Aha moment!!!
liefs sabine
@Aart,
Hoi Aart,
Jij schrijft: “Het punt is echter als de ellende (er al door het filter van het verleden ervaren wordt) al speelt dat de mens dan niet door heeft dat hij/zij zich niet in het NU bevindt maar in de mind.”
Da’s ook weer zo’n goeie zin. Ellende die door de filter van het verleden ervaren wordt. Hmmm… ‘k Ga daar eens bewuster van zijn, elke keer dat zich iets ‘voordoet’, kijken wat het verschil zal zijn wanneer ik vanuit het Nu reageer of vanuit het Verleden, en het verschil daartussen.
Vet goeie zin van je.
Je schrijft: “En die mind is zo slim, die mind heeft het zelfs over Liefde en over andere ikjes en hulp en delen en houden van elkaar.”
En je schrijft wel vaker, althans vind ik, over dat De Liefde maar vanuit de mind is, sterker nog, alsof er niet zoiets is bestaat als Liefde. Vind ik opzich een aparte manier om dat dus zo te bekijken. Als jij vindt dat Liefde ‘maar’ een dingetje van de mind is, maar wat vind jij dan van Liefde, als ervaring zelf? Of misschien beter gezegd/gevraagd; Hoe zie jij Liefde? Ervaar jij dan liefde, of vind jij dat jouw Mind dat maar ‘bedenkt’, als het ware?
Maar je bent toch geen computer, Aart? Een computer kan heus het woord ‘Liefde’ intypen, maar heeft er verder geen idee/gevoel e.d. bij. Of ga jij nu zeggen dat jij in deze computer woont, Aart?
Jij schreef ook: “Het is wel duidelijk hoe ik hier ben gekomen, ze waren hier zo vriendelijk om de gesloten afdeling NU te noemen.”
Hahaha, jij had het eerder ook over al dat je op een gesloten afdeling zat. Ik dacht nog toen; ‘jeetje.. zit-ie dan op een gesloten afdeling? Goh..je ‘hoort’ dat wel vaker, van die héle slimme mensen, die zo slim zijn, dat het ze is gaan duuzelen, en dus maar ‘raar’ worden gevonden, door die buitenwereld, goh..en dat ze ’em daarom hebben opgesloten.. jeetje, nah, vandaar al zijn wijsheden…’
Hahahaha, (LOL) 🙂 :), ik vroeg me al af wat je daarmee bedoelde, maar je benoemt nu je ‘gesloten Afdeling’, en bedoelt dus het ‘Nu’ daarmee. Hahahaha.. (LOL).. oooh.. Mijn stiefvader-die-daar-is-waar-het-feestje-is, zei ooit; “San, ik pest jou alleen maar, omdat je zo hapt”. Ja. Goed ja.
Anyways, wat ik nog zeggen wil; Eigenlijk is dat inderdaad een vet goeie vergelijking. Het Nu als een Gesloten Afdeling! 🙂 Maar istie dan wel zo Gesloten?
Soms heb ik van die hele heldere momenten dat ik zeer ervaar dat er alleen maar Nu is, en that’s it. Pff, kan m’n adem soms een beetje ontnemen. Het idee dat je in dit eeuwige Nu zit. Eeuwig, en eeuwig, en eeuwig. Wat er dan ook gebeurt, door welk filter je dan ook kijkt, hoe je dan ook iets ervaart, en wat dan ook de redenen zijn van dit Al, het is altijd nu. Altijd. Alleen maar. Nu. Pff.. kan af en toe een beetje claustrofobisch aanvoelen ergens. Vervolgens lees ik jouw berichtje over jouw Gesloten Afdeling, wat jij dus als jouw Nu blijkt te benoemen, en inderdaad, zo kan het weleens voelen ja, haha, opgesloten, eeuwig, in dat eeuwige. Maar istie gesloten? Ik weet niet of dat eeuwige Nu gesloten is. Er zal maar nog iets hogers dan dat Nu zijn, er zal nog maar iets daar achter zijn, achter dat Grote, Eeuwige Nu. Bizar.. aan de andere kant, ‘t zal me ergens ook weer niet verbazen. Doeg!
Liefs, Susanne
@Susanne, sinds een paar jaar is Liefde, het gevoel van Liefde bij mij verdwenen.
Voor die tijd heb ik alle soorten Liefde gevoeld van verliefdheid, houden van, universele Liefde (ik kreeg bijna van alles tranen in de ogen), onvoorwaardelijke liefde, zielsmaatjesliefde, eigen Liefde (vreemd zo`n Hoofdletter ‘L’), etc, etc tot betaalde Liefde.
Ik heb het simpelweg allemaal zien verdwijnen, de beleving is er gewoon niet meer.
Voor mij is het zo logisch (een feit) dat Liefde iets bedachts is maar ik kan het je niet uitleggen.
Ik heb ook niet de intentie om mensen die nog wat met Liefde hebben en/of hun hele bestaan daarop gebouwd hebben dat te willen afnemen.
Ik zie het mezelf schrijven, waarschijnlijk met de mogelijkheid biedend om eens voorbij die Liefde te kijken of het eens te onderzoeken wat het nu werkelijk is wat gevoeld wordt.
Mogelijk zijn er ook mensen die bij het wegvallen van die Liefde aan zichzelf gaan twijfelen, ik deed dat tenminste in het begin wel en herkennen mogelijk wat in ‘mijn woorden’.
Omdat wat er hier bij mij aan woorden uitrolt nog geen algemeen goed is en ik mensen niet kwetsen wil of wat dan ook, haal ik direct wat ik schrijf onderuit met bv ‘gesloten inrichting’ of zoiets.
Ik kan me ook voorstellen dat gezien/gevoeld/gemind vanuit Liefde dat de woorden over kunnen komen als van een gek.
En wie weet is dat ook zo.
Nee hoor dat NU en ‘gesloten afdeling’ was bengeltjeshumor/het onderuit halen, dat rolt er gewoon uit.
Het NU is totale openheid, vrijheid, mogelijkheid.
“vanuit het NU” is er niet een bezig zijn met het NU, er is enkel NU en geen gedachtes daar over.
@sabine,
Hoi Sabine,
Jij schreef aan Aart: “heey Aartsbengeltje”..
Hahaha (LOL) :), ‘aartsbengeltje’, hahaha, dat is echt een vet goeie naam :), hij is onze Aarstbengelje. Nahh.. zo’n lief klein Aartsbengeltje. Die dus niet 76 blijkt te zijn. Hou oud zal-ie zijn dan..?
Liefs, Susanne
Ha Susanne,
Sommige mensen zijn tijdloos of van alle tijden. Wel makkelijk hoor, hoef je niet aan de mode mee te doen.
Dag, Lia
hahahaha, ik denk dat hij rond de 52 jaar is…
liefs sabine
@Maaike,
Hoi Maaike!
Dank voor je reactie :)!
Je schrijft: “Wanneer we ‘moeten’ leggen we een bepaalde verantwoordelijkheid buiten onszelf. En daarmee onze macht ook. Je kunt die, als je wilt weer naar je toe halen door te kiezen.”
Vind ik zo mooi geformuleerd! Dat we met dat woordje/interpretatie van ‘moeten’ de verantwoordelijkheid inderdaad buiten onszelf leggen. En inderdaad, daarmee je macht ook, of je kracht ook, kan je natuurlijk ook zeggen. Hmm… inplaats van te ‘moeten, en daarin ‘vast te geraken’, is inderdaad ‘mijn’ ‘oude’ benadering, of manier van ervaren, kan je het ook noemen. Maar dat je daarmee inderdaad verantwoording buiten jezelf plaats, en eigenlijk als het ware jezelf, je Sterke zelf. Dat plaats je dan eigenlijk als het ware buiten jezelf. Zonde is dat eigenlijk. Maar goed, haha zoals met alles, zolang je daar niet bewust van ben, pff, kan dat dweilen met de kraan open zijn.. 🙂
Dat wat je zegt van het buiten jezelf plaatsen, en hoe ik dat vervolgens weer interpreteer als zijnde ook Jezelf buiten jezelf te plaatsen, ik kan daar echt vét wat mee! Haha! 🙂 Dus wederom, dank je wel Maaike, voor je opmerkingen!
Liefs, een blije Susie 🙂
@Susanne,
Beste Susanne,
Ik begrijp u volledig Betreffend tegenstrijdigheden, iedereen kent deze eigenschappen en iedereen heeft geworsteld met zijn eigen zelfkennis,verrijkkingenen. ik kan hier slechts op zeggen, je bent je eigen door jezelf trouw te blijven, naarmate je doeleinden niet terug slaan op moeten hé.
@christian,
🙂
Helaas, er zijn nu eenmaal dingen die wel moeten.
Blijven ademhalen, mijn katten kammen of schommelen in de speeltunnel.
Dat zijn de leuke dingen die moeten.
Zo heb je verplichtingen, daarnaast mag je spelen.
Dat ag je helemaal zelf bepalen.
@Petra, ademhalen doe je vanzelf. De keuze voor katten brengt de consequentie van de verzorging met zich mee 😉
Er is in mijn ogen nog wel een verschil tussen de keuze voor leuke dingen, of voor de keuze van praktische/huishoudelijke of administratieve zaken die weer een ander doel dan ‘leuk’ dienen.
Ideaal is een balans waar je zelf tevreden over bent, ook weer je eigen keuze.