‘Yes ik zit op dezelfde rij als jij!’ roept m’n retreatgenootje me enthousiast toe! Gloek! De moed zakt me spontaan in de schoenen en m’n angstaanjagers draaien overuren. De hele dag reizen, mensen op m´n lip, praten, wachten, leuren in combinatie met een bomvol vliegveld; mijn interne militaire rangorde heeft zojuist een officieel S.O.S.-signaal uitgestuurd en is druk aan het bomen op een geschikt en uiterst gedetailleerd vluchtplan met als hoogste prioriteit het zo snel mogelijk hermetisch afsluiten van mijn luchtruim.
door Lenneke Timmermans- http://www.vrouwenplatform.com/
Defense
Dichtgeknepen keel, bakstenen op m’n borst en het gevoel alsof er aan alle kanten aan m’n energie wordt getrokken; in contact met mensen komt het allemaal voorbij. Sensaties die doen lijken alsof er letterlijk iemand op me gaat zitten; ik voel me beklemd, vernauwd en totaal niet meer in contact met mezelf. En ondanks m’n inmiddels stevige aardingstechnieken, energetische beschermingsmechanismen en andere onzichtbare verdedigingstactieken, gebeurt het aan de lopende band met als gevolg dat ik langere periodes in gezelschap van mensen liever uit de weg ga.
Mijn geefgrage hart
En inmiddels is het me vrij duidelijk wat er gebeurt; het lijkt erop dat ik voel wat de ander, bewust of onbewust, nodig heeft. Stel; iemand zoekt naar bevestiging in woorden, in lichaamstaal, in energie. Mijn systeem heeft een mechanisme ontwikkeld wat maakt dat haar eerste impuls is om datgeen wat er wordt gevraagd ook daadwerkelijk te geven, is het niet in woorden, dan wel in lichaamstaal of energie. Noem het pleasen, het kleine meisje wat zelf bevestigd wilde worden en daarvoor alles gaf, noem het een hart wat van nature gewoon graag wil geven.
Energetische deal
Een mooi verschijnsel zou je zeggen, is het niet dat het me energetisch keer op keer volledig leeg trekt. Enerzijds omdat het gewoonweg niet klopt; ik hoef niemand te dragen, iedereen heeft recht op zijn of haar eigen proces. Anderzijds lijkt er nog iets ander te gebeuren; ‘Ik wil jou helpen’ en ‘ik wil dat jij het minder moeilijk hebt’ zijn de signalen die mijn houding doen uitzenden, signalen die in de energetische communicatie steevast leiden tot de volgende onuitgesproken deal; als jij me zo graag wilt helpen, als jij me zo graag wilt dragen, dan neem het hele pakketje karmisch puin maar op je schouders. En dan zijn het voornamelijk de patronen die bij mij resoneren, in dit geval het zoeken naar bevestiging, die de meeste impact op m’n systeem hebben.
Worstelpartijtjes
En met die worstelpartijtjes in m’n achterhoofd kijk ik vervolgens naar de dag die voor me ligt; de hele tijd in gevecht met m’n energie, angstvallig proberen de energie bij me te houden, overdreven bewust te zijn van m’n gedachten en gevoelens om maar niks op basis van de verkeerde gronden weg te geven. Je kunt je voorstellen dat er weinig ruimte overblijft voor mijn natuurlijke sprankeling en ook m’n liefdevolle lichtje regelmatig volledig dooft. En dan nog maar niet te spreken over de energie die het me kost überhaupt in die ring te staan.
This is it
En door die lichamelijke sensaties waaraan ik tijdens en na contact steevast onderhevig ben, heb ik me de laatste jaren aardig afzijdig gehouden. Ik was ervan overtuigd dat ik er eerst achter moest komen waarop ik precies leegliep, welke patronen er nog doorbroken diende te worden voordat ik me weer vrijuit onder de mensen zou kunnen bewegen. En misschien had ik zelfs diep vanbinnen wel de overtuiging dat dit mijn toekomstige leven zou zijn. Veel op mezelf, veel tijd nodig om af te voeren, te bezinnen, te reflecteren. En ik had me er zelfs bij neergelegd dat wanneer dit was hoe contact zou voelen, ik liever een groot deel van m’n tijd alleen zou willen doorbrengen. Het maakte dat ik tevreden was met dat leven, deels omdat ik gewoonweg ontzettend geniet van puur in mijn eigen energie vertoeven, deels omdat het me niet dwingt tot energetische worstelpartijtjes waarvan ik de spelregels niet ken.
Spring in ’t veld!
Maar tijdens het retreat heeft coach Mariska me doen laten beseffen dat ik wel degelijk verlangens heb. Verlangens die ik binnen mijn huidige levenswijze niet toelaat omdat ik me erbij heb neergelegd dat bepaalde dingen voor mijn gevoeligheid gewoonweg niet zijn weggelegd. Maar ik heb weer mogen voelen wie ik van origine ook ben; ik ben dat spring in het veld, het spring wat wil rennen, delen, dansen, ravotten, sprankelen en LIEFHEBBEN. De overvloedige liefde die ik voel in m’n hart weer vrijuit te kunnen delen, weer vrijuit te kunnen ontvangen. Ja dat is wat ik wil en dat is wat ik mezelf gun!
Belemmerende overtuigingen
De week heeft me doen beseffen dat er een legio aan belemmerende overtuigingen in het spel zijn. ‘Ik kan niet te lang onder de mensen zijn’ of ‘het voelen van andermans energieën put me uit en is slecht voor mijn systeem’ of ‘ik ben sensitief, dus ik kan weinig aan’. Diverse oefeningen hebben me laten inzien dat dit puur overtuigingen zijn gebaseerd op eerdere ervaringen, gebaseerd op irreële verbindingen. Maar ik ben die overtuigingen niet; ik kan veel meer aan dan ik mezelf heb ingeprent en ik mag m’n grenzen best een beetje oprekken.
Hoogsensitief en zo krachtig
En die gevoeligheid blijft, maar ik mag gaan ervaren dat, wanneer ik wil, ik er mee kan zijn in contact. Dat ik inderdaad dingen voel, dat er van alles gebeurt waar ik geen grip op heb en dat is oké. Ik hoef niet te vechten, niet te verkrampen, niet te vluchten. Ik kan en mag ermee zijn zonder dat ik altijd weet wat er gebeurt, zonder dat ik er altijd iets aan hoef te veranderen of er altijd iets mee hoef erop vertrouwende dat ik het aankan. En wat geeft dat RUIMTE! Ik ben sensitief, maar tegelijkertijd zo ontzettend krachtig. Ik hoef er alleen maar zelf in te geloven. Gezond in contact zijn begint niet zodra ik al m’n patronen heb doorbroken; de patronen en sensaties mogen en kunnen er zijn, maar dat hoeft me niet te weerhouden om mezelf weer voluit aan de wereld te laten zien.
Gezellig kletspraatje
En inderdaad de dag bezorgt me sensaties, frustraties en een krachtige wurggreep op z’n tijd, maar de angstig verwachte Knock Out blijft uit. Ik ben en klets met mijn reisgenootje en probeer telkens opnieuw los te laten. Telkens de lichamelijke sensaties te voelen, ze te accepteren om er vervolgens niks mee te doen erop vertrouwende dat ik het aankan. En ondanks het feit dat ik heerlijk geniet van mijn afgezonderde plekje aan het raam, ben ik stiekem best blij dat ze zo dichtbij me is; nu kan ik zo nu en dan even inhaken voor een gezellig kletspraatje;)…
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
Herkenbaar. Het aantrekken van energie, vollopen en enorm gestresst zijn.
Maar nu ben ik er ook krachtiger in door het er te laten zijn.. het gewoon los te laten. Heerlijk eenvoudig. niet meer krampachtig proberen te beschermen, wat mij toch nooit lukte.
Ik vraag me af en toe af waardoor het komt dat ik mijn aarding kwijt raak, dan voel ik het en daardoor gaat het weer stromen.
Dit heb ik gisteren op een bepaalde fb pagina gevraagd!
Algemene vraag.
Doordat ik al enkele maanden het gevoel heb, het wiel opnieuw uit te moeten vinden en niet echt duidelijk antwoord krijg of er iets over kan vinden, heb ik een algemene vraag.
Zijn er meer mensen, die behalve het ongevraagd “energetisch” voelen/waarnemen op afstand, het ook ongevraagd lichamelijk voelen/waarnemen?
De afgelopen ca 6 weken steeds regelmatiger voorkomend; stevige hand/en op de schouders/rug, als neerdrukken/tegenhouden, stevig vastpakken van de arm/en, pols/en, benen. Eerst krijg ik een gevoel van mentaal afsluiten, daarna een doof gevoel in het voor/hoofd, oren, oogkassen, jukbeen en neusschot, waarna meestal wat kortere tijd duizeligheid volgt (ook te merken als ik b.v wandel) en daarna een lichamelijk weg zakken gevoel (voelt als verdooft/stoned). Vaak volgt na 2 à 3 uur misselijk gevoel met braakneiging. Vorige week vrijdagavond voelde ik b.v een slag op mijn rechteroog. En ik voel/neem meer waar dan mij lief is!
Ik weet wie het is en heb er sinds afgelopen december steeds minder en sinds ruim 1½ maand geen enkel contact meer mee, behalve dan het voelen/waarnemen.
En een luikje dat op een klein kiertje staat (en ik heb het tig keer op verschillende manieren gevraagd), moet van “hogere hand” om een veilige plek te kunnen bieden aan die persoon, zodra het nodig is. En ik mag geen contact zoeken!
Datgene wat ik binnenkrijg en lichamelijk voel, voelt als dat die persoon word gedwongen/gechanteerd. Of komt dit vreemd over?
(anderen voel/neem ik waar, als ik er dicht bij sta of zit, of een massage geef ed)
Heb een gelijkaardige ervaring achter de rug. Na drie jaar vechten ben ik tot inzicht gekomen dat het vechten het versterkt want vechten doe je uit angst oh gevoelens van onrecht of te kort. Door te vechten ben je er van overtuigd dat jou onrecht wordt aangedaan. Je denkt dat dus dat ervaar je zo. Je overtuigd je ban je kwetsbaarheid. Na drie jaar ben ik het anders gaan bekijken. Het gaan zien als een energetische training. Een soort van actie meditatie en dat hielp. Nadien kwam ik er van los en uiteindelijk had het geen kracht meer. Ik kan je dus alleen adviseren om heel goed je eigen overtuigingen in deze te bekijken. De waarheid is vaak complexer dan onze overtuiging. Is je overtuiging negatief, jezelf verzwakken of verkleinen. Probeer ze dan eerst mentaal nadien ook gevoelsmatig om te zetten naar positieve, versterkende gedachten die je bekrachtigen. Nu vijf jaar later kan ik alleen zeggen dat ik ontzettend veel inzicht heb verworven in mijn gevoel en voor mezelf enorm ben gegroeid.
Nele, bedankt voor je duidelijkheid. Erg verhelderend.
Het gronden, banden doorsnijden etc. wekte bij mij eerder een averechts effect op en ben daar ruim een week geleden mee gestopt. Een negatieve overtuiging o.i.d heb ik niet. Ik was en ben verschrikkelijk verbaasd wat ik ineens alles binnen krijg en wil er goed mee omgaan. Op dat vlak ben ik erg leergierig en sta, misschien tegen beter weten in, soms te open om te kunnen/mogen ervaren. Ik beschouw het als een leerschool.
"Maar vooral geen aandacht meer hebben voor of nieuwsgierig zijn naar andere hun energie" is mijn werkpunt. Het bevestiging zoeken van het voelen/waarnemen, is het in stand houden van die energie. Terwijl het voelen/waarnemen al een bevestiging is en ik het daarbij moet laten.
Ieder zijn weg!
Mij helpt het om in het bijzijn van andere mensen mijn aandacht op de achterkant van mijn bovenarmen te richten en daarna te gronden. Een doorgaande beweging – aandacht armen en gronding. Door die aandacht achterkant armen maak je contact met je eigen kracht en wezensenergie en het geeft je energetische bescherming.
Tnx for sharing!
Bij mij hielp gronden, beschermen afschermen allemaal niet. Wel werken aan mijn eigen emotionele kwetsuren zoals hierboven gezegd. Maar vooral geen aandacht meer hebben voor of nieuwsgierig zijn naar andere hun energie. Ik kan nu van ver mensen voelen die gele sterke drang naar aandacht hebben. Ze hechten als het ware vast kon die echt nog uren sagen meeslepen. Met gedachte die niet van mij waren of gevoelens waarop ik bleef resoneren. Nu voel ik ze passeer ze en richt mijn aandacht op mezelf. Mijn ademhaling is hiervoor een Hulp of op mijn plexus chakra. Als mi aandacht maar binnen blijft. Is denk ik wat hetzelfde principe a Marcus.
Heel herkenbaar en leerzaam…
Ik herken het, leuk en goed verhaal!