Hoogsensitieve mensen (HSP-ers) zijn bijzonder gevoelig voor de effecten van stress. Wij nemen constant informatie op uit onze omgeving, evenals spanning, frustratie en stress van andere mensen. Net zo goed kunnen gevoelige mensen gestrest raken van ogenschijnlijk onschuldige, alledaagse plekken en activiteiten zoals feesten, supermarkten, vergaderingen, televisiegeweld, openbaar vervoer, onbekende omgevingen, geluiden en druktes.
Extra tijd en rust
Het leven in een minder gevoelige wereld betekent dat HSP-ers extra tijd en rust nodig hebben om bij te komen. Maar als het allemaal te veel wordt kan al die stress zich ook uiten op lichamelijke manier. Gevoelige mensen hebben ook de neiging om allergieën en overgevoeligheden te ontwikkelen voor bepaalde etenswaren en omgevings- en chemische stoffen. Zij zijn gevoelig voor bloedsuikerkwalen, migraines en hoofdpijnen, fybromyalgie en chronische vermoeidheid, zware PMS-symptomen en huidproblemen evenals astma, verkoudheid, griep en infecties.
Veel van ons zijn zo lang bezig geweest met het omgaan van het zijn van een HSP-er, dat we ons er niet eens van bewust zijn hoe gestresst we zijn. We hebben onszelf geleerd om de geluiden op kantoor simpelweg te accepteren en hebben niet eens door hoe vaak we ineenkrimpen als iemand een kastdeurtje dichtslaat, maar het eist langzaam zijn tol op ons gevoelige zenuwsysteem totdat we ons uitgeput voelen ons moeten terugtrekken van de wereld. Soms krijgen we last van fysieke kwalen die niets te maken lijken te hebben met wat er zich afspeelt in ons leven.
Stress
Stress ontketent een vecht-of-vluchtreactie in ons lichaam, wat een instinctieve manier is om om te gaan met opgemerkt gevaar door er tegen te vechten of er van weg te rennen. Om zich voor te bereiden op een van deze twee reacties, maakt het lichaam stresshormonen zoals Cortisol aan om je bloedsuikerspiegel en waarde van je bloedvet (triglyceriden) te verhogen voor meer energie. Het probleem ontstaat dat, wanneer we al die energie en stresshormonen niet vrijlaten, zij achterblijven in het lichaam en schadelijk kunnen zijn.
Sommige mensen geloven dat het soort fysieke reactie dat je hebt een directe reflectie is van je emotionele toestand. Gevoelens als wrok en verbittering kunnen dus leiden tot pijn en ontstekingen en een starre houding kan leiden tot stijve gewrichten. Onderdrukte gekwetste gevoelens kunnen zich uiten in de vorm van artritis terwijl diepgewortelde gevoelens van haat, schuld en verdriet je van binnen kunnen verteren als kanker. Rugklachten kunnen een indicatie zijn van een gebrek aan emotionele steun. Negatieve gevoelens zoals schaamte, schuld, angst, ongerustheid, boosheid en haat verzwakken je lichaam, terwijl positieve emoties zoals geluk, liefde, begrip, vergeving, acceptatie en vertrouwen het juist versterken. Oogklachten kunnen een indicatie zijn dat je iets in je leven niet helder ziet. Een stijve kaak kan duiden op een gebrek aan uitingsvermogen.
Toen ik door een stressvolle periode in mijn leven ging besloot ik te gaan hardlopen, maar na een paar honderd meter voelden mijn heupen zo stijf en stram dat ik amper kon lopen. Daarna balde mijn kuitspier zich als een vuist. In het begin dacht ik nog dat ik me niet voldoende had opgewarmd, maar heup- en beenklachten duiden vaak op emotionele pijn. Zij veroorzaken pijn als gevolg van een gebrek aan ondersteuning en het onvermogen om vooruit te gaan in het leven. Wat ik nodig had, en wat vaak het geval is bij HSP-ers, was niet om het harder te proberen, maar om meer teder voor mijzelf te zijn en mijzelf de tijd en compassie te geven om te helen. Ik begon langzaamaan mijn spieren te versterken en te strekken, terwijl ik ook mijn gevoelens opschreef in een dagboek. Beide gaven mij de kracht en ondersteuning die ik nodig had. Toen de emotionele wonden heelden, heelden de fysieke wonden ook.
Lichaam en geest werken samen
Het belangrijkste om te onthouden is dat je lichaam en geest samenwerken en elkaar beïnvloeden. Wanneer je dus fysieke klachten krijgt kunnen deze een indicatie zijn dat je gedachtes en gevoelens dezelfde soort pijn ondergaan. Je kunt je lichaam helen door te kijken naar de gevoelens die de pijn of kwaal hebben veroorzaakt. Door deze gevoelens te uiten en het negatieve los te laten, en door jezelf de liefde en compassie te geven die je nodig hebt, kun je je lichaam en geest helen.
Ik zou graag een tip willen krijgen omtrent het volgende. Oogklachten omdat je iets niet wil zien.
Ik zie al jaren gigantische vlekken en zou graag weten bij welke "hulp" ik zou moeten te zijn om te ondervinden wat ik blijkbaar zelf niet wil zien…
Het kwartje is gevallen toen ik dit verhaal las.
Het klopt als een bus,al die nare pijnen worden erger als er stress bij mij zit.
Ik heb eigelijk het hele rijtje kwalen gehad, of sommige nog.
Ik heb aan zeer hoge stress blootgestaan.
De tijd dat dat speelde had ik veel migraine en veel rug en spierpijn.
Als ik ontspannen ben, is het veel minder.
Eetproblemen allergieën ik weet er alles van.
Ik ben blij dat er toch een link is naar h s p En deze klachten.
En het heeft denk niks met ego te maken , wat ik hier las.
Je heb jezelf niet gemaakt, altijd maar dat ego.
En de omstandigheden waardoor je soms deze stress krijgt heb je ook
Niet altijd in de hand.
Je kan maar niet alles toeschrijven aan emotionele toestand van jezelf.
Er kunnen ook factoren van buitenaf meespelen.
Dat weet een ander niet wat er in jou hoofd omgaat.
Het is allemaal niet zo makkelijk als sommige mensen doen geloven.
Ik ben over het algemeen een heel positief persoon, maar loop soms toch vast.
Je doe je best om de bezem door je leven te halen, teneinde alles los te laten
Wat jou die stress en pijn geeft , maar alles op zijn tijd , stapje voor stapje.
Als je maar weet zelf waar de pijn vandaan komt, dan weet je waar te zoeken naar de oplossing.
Ha Robert,
In mijn beleving werkt het hier nu juist precies zoals ik het graag zie. Iedereen geeft zijn visie. Dit biedt de mogelijkheid om iets vanuit verschillende invalshoeken te bekijken. En daaruit kun je zélf kiezen wat het meest bij je past, cq wat op een bepaald moment aanspreekt. Hierdoor stimuleer je mensen zélf na te denken, zélf keuzes te maken, en zélf antwoorden te vinden. Kortom, zo word je in staat gesteld je eigen weg te volgen, wat eventueel een tijdje kan resoneren met de weg van de “hulpverlener”, maar dat hoeft niet persé.
Ik heb trouwens iets tegen het woord “helpen”. Het duidt m.i. op ongelijk niveau tussen superieure hulpverlener en on-ZELF-standige hulpbehoevende die zich afhankelijk opstelt.
Groetjes Lia
Ha Lia,
Ben ik, zoals gezegd, ook helemaal met je eens : dat het aan de persoon zelf gelegen is om zelf keuzes te maken en richting te geven.
Als mensen het willen en er voor open staan kan ik een mogelijkheid bieden tot het verder openen van hun hart, in het ontwikkelen van hun bewustzijn. Ik heb een hele reis afgelegd en die ervaring kan ik delen. Ik vind het mooi als het aankomt.
Momenteel reageer ik zo nu en dan hier op deze site, maar de bedoeling is dat ik mensen actief ga begeleiden.
Begeleiden is dan ook een beter woord dan helpen, omdat jijzelf de enige bent die zichzelf verder kan helpen. Daadwerkelijk groei kan ook enkel van binnenuit ontstaan.
Ikzelf heb moeite met ongelijkheid, in de zin dat ik juist niet de indruk wil wekken meer te zijn dan de ander. Elke ervaring van ongelijkheid, net zoals mijn voorbeeld, is onderdeel van je eigen proces.
Warme groet, Robert
hey Robert en Lia,
Ik vind het ook wel fijn zo die verschillende meningen. Soms verwarrend dat geef ik toe, maar ik haal ook uit alles datgene dat voor mij juist voelt. En dan loop ik soms misschien vast, maar dat is op zich niet erg.
Ik heb vandaag ontdekt dat ik nog een grote brok ego (laas als niet zijn) meesleep. Niet meer zo dominant aanwezig in mijn denken maar in mijn hele zijn. Weet niet of dat enigszins steek houdt. Dus ja ik herken wat Lia zegt. Dat stuk van dat denken en het gek worden, maar ik herken ook dat van Robert en die emotionele blokkade. Ik ervaar het als mezelf minder voelen en dan gaan denken om dat gevoel te verklaren, te handhaven, …
Ik speel nu met dat gevoel. Bvb ik voel mij droeving. Is er nu reden om mij droevig te voelen? Neen? Ok dan hoef ik mij niet droevig te voelen. Klaar.
Zien hoe ver we daar mee komen. En ik probeer nu ook aan dat denken op gevoelsvlak een halt te roepen indien nodig.
Fijne avond,
Nele
Hallo Nele,
Nele ik vind dit geweldig!
Spelen met je gevoel (en met je gedachten. Daar leer je nu van hoe je gedachten en gevoelens kunt oproepen, veranderen in een andere gedachte,kortom kunt besturen.
M.a.w. je bent dan geen slaaf meer van die stroom van gevoelens en gedachten, want je wordt de Meester/Leider ervan.
Uit je opmerking blijkt dat gevoelens/emoties en het denken elkaar zeer nauw beïnvloeden. Niettemin staat denkkracht hoger aangeschreven dan emoties, zodat je met het denken die emoties kunt sturen, in goede banen kunt leiden. (Is er nu reden om mij droevig te voelen? Neen? Ok dan hoef ik mij niet droevig te voelen.)
Bovendien kun je je afvragen wie/wat nu die bestuurder is. Dat is datgene die zijn/haar gedachten en emoties opmerkt, namelijk: jij Zelf als bewust Zijnde of Hier en Nu Aanwezig Zijnde.
Fijne dag! Lia
🙂 Dank je voor je enthousiaste reactie Lia.
Geniet van jouw dag,
Nele
He Nele,
Je eigen gevoel als leidraad nemen om te bepalen wat goed voor je is, is het beste wat je voor jezelf kunt doen! 🙂
Natuurlijk zijn denken en emoties met elkaar verweven, dat maakt het soms ook wat lastig om het kaf van het koren te onderscheiden. Zeker als je het nog niet helemaal inzichtelijk hebt, wat het is en waarom.
Het is helemaal aan jouzelf om jouw eigen weg vorm te geven. Als je uit de voeten kunt met dat spelen met gevoel/gedachten is dat prima! Mocht je daar nu niet verder mee komen, en dan denk ik even specifiek aan die emotionele blokkade, dan weet je wat je kunt aanvangen om dat definitief los te laten. Als daar nog vragen over hebt, mag je die gerust stellen. Ook per email.
Warme groet, Robert
Hey Nele,
Graag gedaan 🙂
Zeker en vast hebben we in onze levens vanalles doorgemaakt om alles, en de tegenstellingen, tot in de puntjes te ervaren 🙂
Wat ik vermoed wat zich eerst aandient, gaat over dit leven, zoals ik ook in het stukje naar Susanne beantwoord. Dat is je zogenaamde ‘diepste angst’, een belemmering op emotioneel nivo, aldus in je emotionele lichaam. Daar refereer ik naar als ik het heb over mijn gezonden email, die je reeds hebt ontvangen zo rond 23 januari.
Kijk eens bij :
– Coaching -> Transformatie.
– Programma’s -> van angst naar liefde.
Overigens zie je vaak dat de thema’s van de ouders terugkomen in de thema’s van de kinderen. Ik vat dat op als een soort van familiekarma, aldus : wat heb je als familie uit te werken.
Warme groet, Robert
Ha Soulspeaker,
Het laatste wat ik er over zou willen zeggen/vragen. Hoe weet je dat hetgeen je waarneemt als iets buiten jouzelf, eigenlijk niet gewoon van jouzelf is?
Warme groet, Robert
Dag Nele,
Het gaat er toch bij jou om dat je iets waarneemt (gevoel, energie) wat je niet kunt begrijpen (wat het is en waar het vandaan komt), onzeker wordt en/of gaat twijfelen, en je geloof in iets wat je kwaad kan doen, doet toenemen… zoiets?
Zou het kunnen zijn dat je je kwetsbaar voelt, waardoor je een ‘pantser’ nodig denkt te hebben. Dat het eigenlijk niet om dat pantser gaat, maar over jouw gevoel van kwetsbaarheid. Dat je bang bent dat je iets (kwaads) overkomt.
Gewoon even van tekst wat in me naar boven komt… kijk jij maar of het van toepassing is op jou 🙂
Warme groet, Robert
Hey Robert,
Het gaat dieper dan wat je omschrijft. Tuurlijk dat stukje dat je omschrijft over kwetsbaarheid herken ik ook.
Maar het gaat ook over, waarnemen, en begrijpen wat je waarneemt en dan kijken hoe je daar mee om gaat. En sommige dingen die ik waarneem maken me bang. Niet omdat ik ze niet begrijp, net omdat ik hun invloed wel begrijp, maar niet weet hoe ik er mee om moet. Daar zit dan de twijfel in mezelf. Ben ik sterk genoeg? Kan ik dit wel aan? Beeld ik me dit allemaal wel niet gewoon in? Kan ik deze verantwoordelijkheid wel nemen? Wil ik dit wel?
😀
En zo boeren we verder.
Kus en in dit geval ook slaapwel
Hey Nele,
Kwetsbaar voelen, bang dat je iets overkomt, en jezelf afvragen of je het wel aankunt gaan mijns inziens hand in hand.
Is je angst dan eigenlijk gebaseerd op of je het wel aankunt?
Even los van wat je precies denkt niet aan te kunnen, herken je dit gevoel/angst als iets wat terugkomt gedurende je leven?
Warme groet, Robert
Hey Robert,
Ja! Het komt regelmatig terug. In al zijn facetten. Alleen had ik het nog nooit gevoeld op spiritueel niveau, nu dus wel.
groetjes
Hey Nele,
Volgens mij is de grootst gemene deler toch die angst die steeds terugkomt? Het grootste emotionele probleem/angst in je hele leven?
Dat is volgens mij je sleutel. Heb je recent nog een email gestuurd, dit klinkt mij als je ‘diepste angst’ 😉 Ik ben nog geen specialist in het herkennen hiervan, zeker niet op basis van tekst, maar het lijkt mij het geval.
Zie ook reactie die ik net aan Susanne heb gestuurd in ander topic (jij bent hier actief, dus zou je die moeten ontvangen). Ik beschrijf daar de ‘diepste angst’.
Warme groet, Robert
Hey Robert,
Dank je lieverd. Ja angst is zeker een terugkomend element. Heb ook echt als kind hele grote angsten doorstaan. Mijn mama was ook ongewenst zwanger en is heel lang bang geweest om haar zwangerschap bekend te maken ze was piepjong. Maar ik heb ook zware vorige levens gehad, waarin dit item aan bod kwam, moord, misbruik, … Maar dan denk ik: wie niet. :-)Onze menselijke historiek is niet echt rooskleurig te noemen.
Tijdens mijn psychose is een groot deel van deze angst als doodsangst naar boven gekomen. Deze ben ik nu weer kwijt. Hoop dat het zo blijft 🙂
Ben benieuwd naar je mail, maar heb hem niet ontvangen. Heb jij hem toevallig nog in een postvak uit of verzonden items zitten?
Groetjes,
Nele
Ha Nele,
Kan het zijn dat er toch iets is wat je niet begrijpt? Anders zou je toch exact weten hoe je met e.e.a. om moet gaan?
Nele, kan het zijn dat de sleutel ligt in jouw wijze van denken; in het vele denken zélf? Het is dit zelfde denken dat voortdurend twijfelt en angst oproept. Deze manier van denken niet kunnen/willen loslaten, betekent dat je in je eigen erwtensoep van warrige gedachten blijft rondroeren, zonder de bodem van de pan (de basis in jezelf) te bereiken.
Al die vragen die het denken oproept:
Word je van al dit gepieker niet gierend dol? Verlang je dan niet naar rust in je hoofd?
Brengt dit soort gepieker vruchtbare resultaten, of vreet het energie en is het volkomen nutteloos?
Warme groet, Lia
Ha Lia,
Mijn ervaring is dat het denken gevoelens zoals een angst kan versterken, maar dat er doorgaans belemmerende creaties (levensles) actief zijn die verantwoordelijk zijn voor pijnlijke gevoelens en handelingspatronen. Bij die belemmerende creaties bevinden zich de nodige creaties die een mentaal aspect kennen, waardoor je flink in je hoofd kunt gaan zitten.
Ik zou dan ook niet bij voorbaat al het denken onder de mat vegen, ze bieden naast je gevoel ook een ingang tot je bewustwording. Mijn ervaring is dat het gevoel het belangrijkste component is hierbij, daarna de gedachten die spontaan opkomen als je in dat gevoel zit. Dat heeft mij regelmatig op het juiste spoor gebracht.
Als ik flink ga zitten nadenken, levert dat het minste op.
Ik vermoed dat Nele, zoals gezegd, tegen een emotionele belemmering aanloopt. Dat kan gepaard gaan met twijfel of in je hoofd zitten, als dat je standaard reactie is zodra je hierin getriggerd raakt.
Dit soort emotionele belemmeringen zijn ontstaan zo vroeg in je leven dat het denken niet eens een rol speelde, dus je kunt dit op het nivo van het denken ook niet oplossen. In de praktijk zie je dat zo’n emotionele belemmering ook niet getriggerd wordt door het denken zelf, maar door situatie die een pijnlijke herinnering vormt.
Ik lees wel eens warrige teksten hier, maar die van Nele kan ik prima lezen, ik herken er wel het 1 en ander in 🙂
Warme groet, Robert
Ha Robert, Nele,
Natuurlijk versterkt het denken angst (of roept het denken angst op). Er is een onmiskenbare wisselwerking tussen denken en gevoelens/emoties.
Belemmeringen (belemmerende creaties) onstaan m.i. uit een manier van denken die niet overeenkomt met de realiteit van geheel-Zijn, Eén-Zijn en Hier en Nu Zijn. Immers, als je simpelweg kunt Zijn, bestaan er geen belemmeringen. Alles gaat dan zijn gangetje, en je drijft mee op de flow.
Ik veeg het denken ook niet onder de mat, heb slechts gezegd dat het om de wijze van denken gaat. Ik doel daarmee op een manier van denken (en voelen) op een te lage frequentie, een dualistische wijze van denken, een denken gericht op verleden (herinnering) i.p.v. in Hier en Nu Zijn.
Een herinnering komt uit het denken zelf voort! Namelijk uit een denken dat alsmaar terug wil naar het verleden.
Ik vind trouwens dat het er in het geheel niet toe doet wat jij of ik allemaal vermoeden i.v.m. Nele. Wat zij ZELF vindt, daar gaat het om.
Evenmin gaat het erom of jij en ik haar tekst warrig vinden, dan wel prima kunnen lezen. Ik kan Nele’s tekst ook prima lezen.
Mijn vraag is wat vind Nele ZELF van haar manier van denken, als ze steeds zo twijfelt. Wil ze die controlegeest en bewijsdrang behouden als zijnde nuttig, of wil ze loslaten in de REALITEIT dat toekomst altijd en voor iedereen gewoonweg onzeker en onvoorspelbaar is. 🙂
Groetjes Lia
Ha Lia,
Ik wilde een inhoudelijke reactie geven omdat ik het niet helemaal eens ben, maar heb dat weggehaald. Ik wil eigenlijk geen inhoudelijke discussie op deze manier, omdat ik liever Nele help en ik denk dat ze daar voor open staat.
De reden waarom ik reageerde op jouw schrijven is omdat ik meen dat het verwarrend werkt in combinatie met mijn reacties. Ik zie dat overigens wel regelmatig hier gebeuren op deze site, dat mensen door de bomen het bos niet meer zien. Vind dat wel eens moeilijk om te aanschouwen.
Iedereen is natuurlijk vrij om overal op te reageren. En Nele mag voor zichzelf bepalen wat voor haar werkt en bij haar past, wat ik haar al eerder had aangegeven.
Warme groet, Robert
Hallo Soulspeaker,
Dan schud ik ook je hand en lach ik met je mee! 🙂
Maar als je het goddelijke ervan zo op die manier kunt zien en ervaren (zonder reservering of oordeel), dan is dat toch het enige? Het andere is dan nog gewoon een kwestie van nog niet (door)zien.
Je zegt : “Maar waar ik me ook heel erg bewust van ben is dat er ook machten werken en aanwezig zijn die geen baat hebben dat wij als mensheid tot Zielen groei komen.”
Misschien zit ‘m hier nou net de crux van je verhaal. Ik ben benieuwd wat je hiermee bedoelt.
Warme groet, Robert
@Robert,
als ik ”de maatschappij” verander in ”the matrix” begrijp je dan wat ik bedoel met ”de maatschappij”??
Sprookjes en verhalen zaten en zitten nog steeds VOL met verstopte wijsheden en kennis.
Het scheppende denk vermogen is krachtiger dan mensen weten of kunnen voorstellen.
Als je lang genoeg energie stopt in een gedachte of idee, en je dit maar blijft doen, word dit een autonome entiteit.
Moet je eens voor stellen hoeveel energie wij in de ”maatschappij” hebben gestopt.
Met ons scheppende denk vermogen hebben we met zijn allen een moloch gecreëerd.
Een entiteit die uit deze natuur te verklaren is, een zich zelf in stand houdende entiteit, die er baat bij heeft dat wij NIET tot Zielen groei komen.
Dit soort Entiteiten die alles zullen doen om ons te beïnvloeden of open te stellen dat ze ons als batterij kunnen gebruiken.
Wij hebben een lichaam,een uit stoffelijk en onstoffelijke elementen bestaand lichaam.
Ons lichaam maakt energie aan die we nodig hebben.
Entiteiten aan genenzijde hebben geen lichaam, hoe komen die aan die energie??
Zoals ik al zei ze stelen die energie van de mens.
”de economie” ook zo’n moloch die we hebben gecreëerd, een abstract idee dat zijn eigen leven is gaan lijden.
”de maatschappij” ”de economie” allemaal uitgekristalliseerde, ooit abstracte, ideeën die hun eigen leven zijn gaan leiden.
Dit bedoelde ik met de gevangenis waarin we zitten, een gevangenis die je niet kunt proeven niet kunt ruiken en niet kunt aanraken.
Dag Soulspeaker,
Neo : “There is no spoon” 🙂
Ik kan je volgen dat de “maatschappij” door ons gecreeerd is. Wat ik er dan aan zou willen toevoegen is dat de “maatschappij” ook zijn eigen bewuwstzijnsontwikkeling doormaakt, zoals b.v. ook organisaties en landen (en wereld).
Laat de mens de “maatschappij” energetisch hebben gecreeerd, de mens is de enige die dit kan veranderen. Door de bewustzijnsontwikkeling van de mens, verandert de bewustzijnsontwikkeling van de “maatschappij” (en de organisaties, de wereld, etc.).
De bewustzijnsontwikkeling van de mens betekent dat er steeds meer liefdevol geschept zal worden (itt angst), en zodoende ook grotere transformaties kan bewerkstelligen, zoals de “maatschappij”.
Om maar eens een cliché aan te halen : een betere wereld begint bij je zelf! Je begint bij jezelf, daarna je eerste invloedsfeer, en bouwt dat uit.
Hier ben ik het grondig mee oneens 🙂 Laat je gedachten je niet gek maken, Soulspeaker!
Op de eerste plaats zijn we allemaal zielen. Sommige vertoeven op aarde, sommige aan gene zijde (in de hogere dimensies/sferen).
Zielen die komen te overlijden gaan terug naar de hogere dimensies/sferen. Ze nemen afscheid van hun lichaam en nemen afscheid van het materiele, en hebben dan ook geen materiele voeding meer nodig.
De energie van de hogere dimensies/sferen wordt hun energetische bron, en die energie is veel hoger/krachtiger dan op aarde. Het is dan ook niet nodig om energie te stelen, zou ze enkel naar beneden halen.
Natuurlijk bestaan er entiteiten in de zin van zielen die de weg naar de hogere dimensies/sferen nog niet hebben gevonden en geholpen kunnen worden, maar dat is niet het uitgangspunt hier.
Warme groet, Robert
Hey Robert en Soulspeaker,
Ik dacht tot een jaar geleden zoals Robert. Geloofde niet in laat het ons slechtere hogere machten zijn. Van waar ze komen en wat ze zijn laat ik in het midden, wil ik ook niet weten. Ik was er van overtuigd, en ben dat nog steeds dat wij van het energetische geen bang moeten hebben, dat wij hiervoor beschermd zijn.
Maar toen kwam ik iemand tegen die een meester wordt genoemd, waarvan ik nadien ook ervaarde dat het een/mijn tweelingziel is en hij heeft wel die angst. Leert ook mensen om zich van die dingen af te schermen en te voelen.
Ik werd psychotisch. Ik sprak hem publiekelijk tegen en sindsdien heb ik het gevoel dat er wel degelijk zo een machten buiten onszelf actief zijn en ervaren kunnen worden.
Maar ik ben nog steeds overtuigd dat wij niet onder deze invloed hoeven te staan. Door mijn psychose werd ik bang. En die angst zit in de weg. Grappig is wel dat angst op mijn gewone leven weg is. Maar angst op het spirituele in de plaats is gekomen. Ben nu al een tijdje aan het zoeken in mezelf hoe ik hier mee moet omgaan. Hoe ik dat ding weer weg krijg uit mijn leven. Maar ik zoek het voornamelijk nog teveel buiten mezelf, waardoor ik het voed. Ik moet weer naar mijzelf en daar weer mijn oervertrouwen vinden en dan geef ik dat ding geen aandacht meer. Maar het is lastig.
Dus ik volg jullie discussie met veel interesse.
Liefs,
Nele
Hey Nele,
Wat betreft geloven in slechtere hogere machten, is dat ook niet een kwestie van onwetendheid (geen disrespect hier!) en je aandacht in je angsten stoppen?
Een tijdje geleden zat ik mezelf gek te maken over het onderwerp entiteiten. Zat mezelf bang te maken en dacht dat ik vanalles voelde. Ik kreeg er regelmatig de rillingen van. Ik was er blijkbaar toen vatbaar voor en werd een beetje paranoia.
Ik moest mezelf echt tot de orde roepen en te stoppen om mijn angst te voeden.
Gelukkig heb ik daar nu geen last van, deels omdat ik als gevolg van mijn proces een completer beeld heb hoe het zo’n beetje werkt, daarbij mijn vertrouwen in het goddelijke. Ik voel me beschermd en mijn energie is hoog genoeg om niet vatbaar te zijn voor entiteiten (zielen die de weg kwijt zijn) oid.
Maar wat ik toen ook deed, belangrijk : simpelweg door te kiezen geen aandacht in dit soort zaken te stoppen.
Eigenlijk alles wat ik op mijn pad ben tegengekomen heeft te maken gehad met eigen creaties/lessen, en ook een aantal die zouden aanvoelen alsof ze van buiten kwamen. Alsof het een energie van buiten is, maar gewoon onderdeel van je eigen lessenpakket is. Het is soms wel een eye opener als mensen realiseren dat het toch van zichzelf is. Ik zie mensen er door ontspannen 🙂
Maar goed, mijn proces had als gevolg dat mijn relatieve onwetendheid steeds meer toeging naar het meer weten.
Wil niet zeggen dat er geen entiteiten e.d. zijn, maar jij bepaalt hoeveel vat dat op je heeft. Ik zou adviseren : richt je op je eigen proces, richt je op het licht.
Warme groet Robert
@Robert,
Een tijdje geleden zat ik mezelf gek te maken over het onderwerp entiteiten. Zat mezelf bang te maken en dacht dat ik vanalles voelde. Ik kreeg er regelmatig de rillingen van. Ik was er blijkbaar toen vatbaar voor en werd een beetje paranoia.
Ik moest mezelf echt tot de orde roepen en te stoppen om mijn angst te voeden.
Gelukkig heb ik daar nu geen last van, deels omdat ik als gevolg van mijn proces een completer beeld heb hoe het zo’n beetje werkt, daarbij mijn vertrouwen in het goddelijke. Ik voel me beschermd en mijn energie is hoog genoeg om niet vatbaar te zijn voor entiteiten (zielen die de weg kwijt zijn) oid.
Maar wat ik toen ook deed, belangrijk : simpelweg door te kiezen geen aandacht in dit soort zaken te stoppen.
Ongetwijfeld. Is wat ik probeer te zeggen, maar ondanks dat is door de angst die ik nu heb opgelopen het niet meer zo simpel om er geen aandacht aan te geven. Het is echt zijn eigen leven gaan leiden. Me richten op mezelf helpt. Maar het is er wel. 🙂
Wil gewoon terug naar het gevoel dat ik voordien had, wat jij beschrijft dat mijn energie weer zo hoog is dat niets me raakt. 🙂
@Robert,
Zoals ik al zei: Ik laat me niet gekker maken dan strikt noodzakelijk. 😉
Ik ben me er wel bewust van maar laat het me niet leiden.
Want inderdaad wat laat je toe en tot hoe ver.
Dat stukje bewust worden van wat voor krachtvelden er om ons heen zijn en wat voor een invloed die op ons proberen uit te oefen heeft mij daarin juist sterker gemaakt.
Toevoeging.
Bericht vanuit de geestelijke wereld, over de economie :
“Als jullie naar het inkrimpen van de economie als een spiegel van je eigen persoonlijk en het collectief bewustzijn kijken, zien jullie waar jullie met elkaar op dit moment van jullie ontwikkeling staan. Door overmatig consumptiegedrag is het milieu sterk aangetast en zijn er veel spanningen in de wereld ontstaan. Het is niet de kracht van de liefde, maar het zijn juist angsten, onzekerheden, overlevingsmechanismen, zelfveroordelingen en compensatiegedrag die leidend zijn in de dynamiek van jullie sociale structuren en economisch bestel. Jullie levenscreaties zijn grotendeels gebaseerd op zelfveroordeling en onzekerheid over je eigenwaarde. Ze zijn gericht op zelfbevestiging. Toch kun je deze zelfbevestiging niet van buitenaf krijgen. Zelfbevestiging dient van binnenuit gevonden worden. En daar heb je de voeding van de verbinding met je Goddelijke Bron voor nodig. Deze voeding geeft jou vervulling waardoor je vrijer in de wereld staat, onafhankelijk van bevestiging van buitenaf. Dit heeft direct effect op je gedrag en de verhouding met jezelf, anderen en de wereld om je heen. Als je de liefde aan jezelf verklaart, hoef je niet meer teveel of ongezond te eten, je hoeft niet meer macht over anderen uit te oefenen en anderen toe te laten om dit met jou te doen. Je neemt verantwoordelijkheid voor je persoonlijke situatie en je zoekt een oplossing voor de praktische vraagstukken die nu voor jou liggen.”
@Robert,
als het woord ”de maatschappij” verwissel met ”the matrix”??
Begrijp je dan wat ik bedoel??
Dat ”de maatschappij” een door ons creërende denkvermogen abstracte idee, dat letterlijk een eigen leven is gaan leiden.
Dat zijn invloed op ons uitoefent.
dat net als in de genoemde film ”the matrix” ons misbruikt als batterijen.
ja we moeten mee doen, maar tot een bepaalde hoogte.
Ik weet ik moet ook meedoen met de maatschappij waarin we leven, MAAR niet meer dan strikt noodzakelijk.
Dit staat los van de wereld/kosmos waarin we leven.
,waarin we leren en leven en komen tot inzicht en Zielen groei.
Ha Soulspeaker,
We zijn in de wereld, maar niet van de wereld.
Lia . Het is : ” iedereen is van de wereld, en de wereld is van iedereen” ( the scene) 😆
Gordon,
Ha, ha, ha, grappig
Ik kan nu wel inpakken, natuurlijk!
😆
Goed artikel, heel herkenbaar!
ik wil iedereen in ieder geval voor de mooie invalshoeken en verkregen inzichten
liefs Soulspeaker
Hoi Soulspeaker,
Ik kan me helemaal vinden in je reacties, waaronder:
‘Er moet gepresteerd worden, er moet gewerkt worden.
Even stilstaan mag niet, het wiel moet blijven draaien.
Ten koste van alles.’
Doet me denken aan het volgende liedje:
Grace Jones – ‘Slave to the Rhythm’
‘Work all day as men who know
wheels must turn to keep the flow…
Hartegroet,
Fenneke
Is het dan de schuld van de maatschappij?
@Robert,
Vind jij de maatschappij iets om trots op te zijn, zoals wij die gecreëerd hebben??
Los van de schuld vraag, als je die al zo zwart wit mag en kunt stellen.
Aangezien wij allen bij gedragen hebben aan het ”maken” van deze maatschappij, in deze en voorgaande levens.
Een maatschappij gericht op egoïstisch handelen, een ratrace die veel stress en pijn veroorzaakt.
Natuurlijk heb je zelf ”de keuze” hoe ver je daarin laat meegaan.
Maar hoe veel keuze heb je als je ziende blind en horende doof bent voor de gekkigheid en chaos?
Net als een tijger die geboren is in gevangenschap, is het zielig voor dat dier?
Hij heeft immer geen weet van wat vrijheid inhoud, hij is geboren in gevangenschap en heeft nog nooit een stap in vrijheid geleefd als andere wilde tijgers.
Hoeveel mensen weten niet wat vrijheid inhoud?
Hoeveel mensen zijn gevangenen van hun denken, het denken van anderen en het algehele denken van de ”maatschappij”?
Zijn wij niet geïndoctrineerd?
Hoe vaak hebben wij onze kinderen gezegd; ”omdat dat nou zo eenmaal moet” als ze ons vanuit hun zuivere bestaan vragen waarom iets zo moet.
Net als een leugen, herhaal hem maar zo vaak mogelijk, en iedereen gaat die leugen geloven.
Zo als ik het zie hebben wij een maatschappij gemaakt waarin denken van uit het hart niet welkom is, waarin je geacht word met de malle molen mee te draaien, ten koste van je naasten.
Een maatschappij die inderdaad veel stress ellende en pijn KAN veroorzaken.
Ja dit mes snijdt dan aan twee zijdes, immers werkt dit ook in de hand dat mensen gedreven door hun innerlijke stem, de zachte schreeuw van hun ziel gaan zoeken.
Door de pijnlijke schreeuw van de ziel gaan er mensen denken, en komen er achter hoe gevangen wij eigenlijk zijn.
Hoe deze ”maatschappij” als een put is, en hoe mensen maar op elkaar staan, elkaar naar beneden trekken om maar uit die put richting het licht proberen te klimmen, uit egoïstisch handelen.
Zo zie ik de ”maatschappij”, een gedrocht wat wij gemaakt hebben dat niet tot het oorspronkelijke Gods plan behoort.
Puur menselijk, aards gezien horen wij hier.
Maar vanuit Zielen perspectief is dit ”de hel op aarde”
Dan rest de schuld vraag: is het de schuld van de maatschappij??
Niks in het leven is zwart wit te beantwoorden, er spelen zoveel machten en krachten dat dit een te simpele en zelfs oneerlijke vraag is.
en je hem met ja nee EN misschien kunt beantwoorden.
veel liefs
Soulspeaker
Dag Soulspeaker,
Bedankt voor je reactie, ben benieuwd wat je van onderstaande vindt 🙂
Je beeld over de maatschappij is me duidelijk, en ik begrijp het. Maar zie je hoe jouw beeld over de maatschappij jou(w) (liefde) als het ware blokkeert? Jij ervaart toch die ‘negatieve’ gevoelens (oordeel, frustratie, beperking, …) als gevolg van dat beeld? Als je de liefde in/voor jezelf verder gaat ontdekken/ontvouwen, zal je beeld over de maatschappij ook veranderen.
Als gevolg van die reis zul je uiteindelijk zien dat de maatschappij juist een basis vormt voor het ervaren van de ziel. Het is juist een onderdeel van het/je goddelijke plan. Dat er eigenlijk enkel lessen te leren zijn, die de ziel uit liefde voor zichzelf heeft gecreeerd. Dat ziel afspraken met andere zielen heeft gemaakt om te leren. Dat er in dat opzicht geen dader/slachtoffer/schuld bestaat. Dat elke incarnatie (van de ziel) onderweg is (zo ook de maatschappij zelf), z’n lessen aan het leren is (bv dat egoïsme wat jij in een ander ziet). Dat het allemaal vrije keuze van de ziel is om geboren te worden bij bepaalde ouders, in een bepaalde omgeving onder bepaalde omstandigheden.
Stel je voor dat je het zo eens zou kunnen zien en voelen/ervaren…
Als jij gevoelens van afhankelijkheid ervaart, dan zou je die kunnen onderzoeken. Natuurlijk hebben we allemaal bepaalde verplichtingen, maar het gaat er om hoe jij je er onder voelt, hoe jij jezelf in je (zelf) liefde belemmert. Dus hoe vrij voel jij je eigenlijk met je eigen beeld over de maatschappij…
Warme groet, Robert
@Robert,
Robert we kunnen elkaar de hand schudden,
zoals ik de ”maatschappij” zie en geschetst heb is de ene zijde van de medaille.
Je verhaal zo als jij hier schets is de andere zijde, en die beaam ik VOLLEDIG en zo sta ik ook in het leven.
Het leven is 1 grote school, waar we ervaringen op doen, waarin we groeien en bloeien waarin we ook afbreken en sterven, letterlijk maar ook figuurlijk.
zoals in de bijbel staat: Zo boven zo beneden, zo in het groot zo in het klein.
De seizoenen herfst winter lente en zomer zijn niet alleen in de natuur van toepassing maar ook op de mens en mensheid.
Ik begrijp je volkomen, en onderstreep wat je schrijft, en zo ervaar en leef ik ook.
Zonder vallen leer je niet te lopen en fietsen.
Hoe vrij ik me voel met mijn eigen beeld over de maatschappij??
Ik weet dat ik in een grote poppenkast zit.
En er werken grote krachten in de wereld, krachten van Goddelijke oorsprong die ons helpen om tot Zielen groei te komen.
Maar waar ik me ook heel erg bewust van ben is dat er ook machten werken en aanwezig zijn die geen baat hebben dat wij als mensheid tot Zielen groei komen.
Ik ga nu hier niet verder op in omdat het anders te veel word.
Laat ik het zo zeggen ik laat me niet gekker maken dan strikt noodzakelijk.
Ik moet lachen van plezier, want we staan niet ver van elkaar af Robert.
Ik zie in eens een roos voor me, met zijn rozenbladen, jij beschrijft de het ene rozenblad en ik het andere rozenblad, van 1 en de zelfde roos.
veel liefs
Soulspeaker
Ha Soulspeaker,
Ik ben met je eens dat de maatschappij voor een groot deel door mensen (hun gedachten) wordt gecreëerd, en de resultaten vaak om te huilen zijn. In die zin is het leven op aarde een tranendal.
Toch verneem ik ook veel positieve, opbouwende berichten. Persoonlijk heb ik veel -héél veel- aan andere mensen te danken.
De mensheid evolueert naar heelheid en eenheidsbewustzijn. Dan ontstaat er vanzelf een “betere wereld”, d.w.z. een wereld van eenheid en heelheid. Om dit te bereiken moeten eerst alle negativiteit, haat, angst, egocentriciteit naar buiten komen, openbaar worden en vervolgens verdwijnen. Dat is wat er momenteel gaande is over heel de wereld.
Die maatschappij is als het ware een dualistisch strijdperk, en dat dualiteitsaspect zit vooral ingebakken in onze manier van denken. Onderscheid tussen persoonlijk goed en kwaad, tussen ik en jij, tussen mijn en dijn, etc, etc. maakt van de wereld een strijdveld.
Eerst wanneer tegengestelde polen tot evenwicht worden gebracht, en verenigd tot Eén, kan er daadwerkelijk een wereld van eenheid ontstaan.
Groet van Lia
En het omgekeerde zie je ook. Je ziet heel veel warmte ontstaan ook. Denk dat het voor iedereen belangrijk is ons daarop te richten. 🙂 vooral voor onze kindjes. Zij voelen die ‘negatieve matrix’ volgens mij nog veel harder aan dan wij. Indien wij het voorbeeld geven door gelaten te zijn. Nemen zij dat over en zij mogen vooral de hoop op de toekomst niet verliezen, want zij zijn de toekomst! Zij vormen die, wij vormen die nu samen.
Hoi,
Goed artikel. Echter een kanttekening. Stress word negatief omschreven, terwijl stress niet alleen maar negatief hoeft te zijn. De term stress komt uit de bouwwereld vandaan om aan te geven hoeveel draagkracht een bepaald materiaal aan kan. Er is gezonde en ongezonde stress (eu-stress en disstress). Misschien voor andere stukjes een idee om dat meer uiteen te zetten?
groet,
Duncan de Back
Ha Duncan,
Juist, het gaat om die draagkracht. Hoeveel kan je aan in een bepaalde situatie en hoe lang kun je dit volhouden. In mijn ervaring is dit sterk afhankelijk van de mate waarin je in je eigen rust en evenwicht kunt blijven, en innerlijke afstand kan bewaren tot de situatie. Zodra je je gaat verplaatsen in zeg maar het probleem, ga je meedeinen op de emoties en ontstaat er stress.
dank voor je artikeltje, herkenbaar..
zag trouwens in de inleiding ‘(HPS-ers)’ staan ipv ‘HSP-ers (kleiningheidje maartoch ;).
@Denni, Dank je wel .. . Is nu aangepast.
Stress is simpelweg een te veel aan negatieve spanning. In welke mate wij dat ervaren verschilt per persoon.
Het gaat volgens mij om evenwicht tussen gezonde spanning en wat als negatieve spanning wordt ervaren.
Wat die negatieve spanning veroorzaakt zou je weer onder ego kunnen scharen: angst, onzekerheid, verandering in je leven, aantasting van je comfortzone, etc.
Ik vermoed dus dat mensen die weinig last hebben van ego ook weinig last hebben van stress.
Interessante stelling Lia. Wat bedoel je dan onder ego? Ik zie ego als iets negatief. Iemand die uit ego handelt houdt geen rekening met anderen hun behoeften en kiest kost wat kost voor zichzelf. En dan lijken mij dat net stressfactoren voor mensen die met weinig grenzen in het leven staan dan de mensen die zwaar onder stress staan. Maar misschien bedoel jij het denken. Je eigen negatieve ingesteldheid. Je slachtofferschap.
En dan is mijn vraag wie is slachtoffer wie is dader? Hoe bepaal je dat onderscheid in groep?
Wat individueel lijkt te werken heeft niet altijd dezelfde impact op de groep. Tenzij dat iedereen die rust en liefde inzichtelijk vindt en niets meer van een ander nodig heeft, verwacht en bij de andere gaat zoeken. Maar zo ver zijn we nog niet.. Zolang er mensen zijn die uit eigenbelang en dan heb ik het vanuit het hoofd los over anderen gaan, denk ik dat er geen ruimte is om open en liefdevol in het leven te staan, zonder dat je leeggezogen wordt.
@Nele,
Laat ik iets toevoegen, het ego ansich is niet negatief!
Althans in zijn oorspronkelijke godelijke bedoeling.
Het ego is een auto en de ziel is de bestuurder.
door de eeuwen heen is de auto door o.a. cultivatie een eigen leven gaan leiden.
Zonder ego zouden wij ons niet kunnen manifesteren.
Jammer genoeg zijn er tegenwoordig zoveel prikkels die het ego strelen cultiveren en dus laten groeien dat we een beetje gevangen zijn geworden van ons ego.
Mede geholpen door de ”maatschappij” die wij gecreëerd hebben die maar wat graag ons ego streel en cultiveert.
het ego is een overlevings-instinct of een oer gevoel/bewust zijn, dat als taak heeft ons te doen overleven of te manifesteren.
Ja we moeten leven door aan onze behoeftes te vol doen, alleen zijn we daarin door geschoten en is ons ego de leidraad geworden in ons leven.
Kijk om je heen, steeds maar meer meer, vooral op materialistisch gebied en dan in breedste zin.
Ook haat nijd en jaloezie zijn te verklaren uit ons ego.
Heel veel van ons lijden is terug te leiden aan dit gecultiveerde ego.
Het ego is een overlevings drang of bewustzijn dat niet graag los laat.
het ego houd verband met onze lagere bewustzijn de drie onderste chakra’s onder het middenrif (onderbuik gevoelens!!) , in het midden ligt het harten chakra en ons harte of zielen bewust zijn. en daarboven de chakra’s van ons hogere bewustzijn of denkvermogen .
De hogere en lagere bewust zijn zijn terug te leiden uit deze natuur en zijn te cultiveren maar hebben hun beperkingen.
De lotus de rozenknop geestvonkatoom (allemaal benamingen voor de ziel ) die bevind zich in het hart.
Dit bewust zijn is niet te verklaren uit deze natuur omdat dit haar oorsprong heeft in de Godelijke natuur.
@Soulspeaker,
Mooi geschreven/uitgelegd 🙂 .
Als ik aan stress denk, denk ik aan het ervaren van druk. Wanneer ervaar ik druk? Als ik mezelf onder druk zet. Waarom zet ik mezelf onder druk? Omdat ik van mezelf ergens aan moet voldoen of iets aan mezelf probeer te bewijzen. Waarom doe ik dat? Vaak omdat ik iets van mezelf niet wil zien of niet wil voelen, wat uiteindelijk neerkomt op het voorkomen van afwijzing van mezelf.
Hi Robert,
Ja bij te veel spanning staat er te veel druk op de ketel. Toch hoeft druk naar mijn eigen ervaring niet altijd stress op te leveren, hoor. Je tot het uiterste inspannen om iets voor elkaar te krijgen lijkt mij heel normaal.
Dag, Lia
Hi Lia,
Ik bedoel dan je innerlijke ervaring van druk, dat het niet zozeer gaat om de externe gebeurtenis, maar om wat er binnenin wordt ervaren. Externe gebeurtenissen zijn dan hooguit triggers.
Als ik zo’n uiterste inspanning ga doen, hoe doe ik dat dan?
Als dat lukt vanuit een natuurlijke flow, denk ik dat ik zo min mogelijk innerlijke druk/stress zal ervaren.
De tegenhanger hiervan is dat ik deze inspanning ga uitvoeren met zelf opgelegde eisen op de achtergrond zoals bv : ik moet het wel goed doen, ik wil geen fouten maken, ik wil niet teleurstellen, ik moet laten zien dat ik het begrijp/kan, etc.
Warme groet, Robert
@Robert,
Ik begrijp welke druk je bedoelt. Die ken ik ook maar al te goed. Je schrijft er mooi en duidelijk over.
Dank je.
🙂
@Robert,
Erg helder verwoord! 🙂
Hoi Nele,
Ik versta onder ego op de eerste plaats het ik-gevoel of de ik-beleving. Het ik-beeld of imago van iemand en wat een bedacht iets is. Daarbij ook de angst (en alle andere lagere emoties) om dit ik-beeld en de comfortzone erom heen te verliezen. Het beeld dat iemand heeft van zichzelf is slechts een beeld; niet de werkelijkheid.
Groetjes Lia
Dag Nele,
Ik zie het ego niet als negatief, zoals Soulspeaker ook zegt, het is onderdeel van je goddelijke voertuig hier op aarde. Maar ik heb het nooit over ego, vind dat te abstract/algemeen om mee te werken.
Deze situatie tussen deze 2 mensen kan alleen ontstaan als ze beiden hier wat over zelfliefde te leren hebben. In die zin bestaat er geen slachtoffer/dader (schuld), enkel lessen vanuit liefde gecreeerd, uit eigen keuze. Alleen is het niet altijd zo eenvoudig het zo te gaan zien. Ik zie dat ook als onderdeel van je proces.
En zonder mensen die hun eigenbelang enkel dienen, zullen de mensen die niet hun eigenbelang kunnen dienen het nooit leren (andersom ook) 😉 Uiteindelijk lopen de meesten wel tegen de lamp, soms moet het lichaam eerst nog wel even protesteren (ziekte).
Warme groet, Robert
Ha Nele, Robert,
Ego kan heel verschillend omschreven worden en dit stuit soms op misverstanden. Je kunt ego ook opvatten als alles wat weerstand biedt en het hoger Zelf (zuiver Zijn) blokkeert.
Dag,Lia
Ha Lia,
Mee eens! 🙂
Warme groet, Robert
Hey Allemaal,
Dank jullie voor jullie antwoorden.
Ik versta eigenlijk niets onder het woord ego. Tenzij echt gecrag van mensen naar anderen toe. Maar zoals de reacties aangeven het is een ruim begrip waar je verschillende zaken onder kan begrijpen.
ALs ik even voor mezelf praat dan ervaar ik mijn gevoel, mijn denken en dan mijn aanwezigheid noem ikhet maar. Stress krijg ik zoals Robert zeg wanneer ik tegen mijn gevoel in mijn lichaam onder druk zet om iets te bereiken op basis van mijn hoofd. Stress/druk van buiten mij kan ik bufferen, zolang mijn denken hier niet op in pikt en dit ook als belangrijk ziet.
Ik ervaar wel dat mijn gevoel zowel in functie van mijn denken als in functie van mijn ‘aanwezigheid’/zijn reageert, maar ook gevoel kan zijn van aanwezigheden, plaatsen, mensen, .. rondom mij. Gevoel dat niet van mezelf is kan ik pas wegsturen zolang het niet resneert met iets in mij. Zodra ik mij er betrokken bij voel, kan ik het niet buiten sluiten. Daar begrijp ik de lessen van Robert in.
En dat gevoel van liefde. Dat ervaar ik als een verbinding tussen mijn hart en mijn buiken wat dan automatisch gaat stromen en dat een natuurlijke kracht geeft. Maar weet niet zeker of het dat is. En ik moet nog wat ‘trainen’ in mijn denken loslaten om in die staat te blijven.
Groetjes,
Nele
@nele,
Mooi geschreven, Nele 🙂
Dankje 🙂
Het is inderdaad erg belangrijk om lief en goed te zijn voor jezelf.. anders kom je nergens 🙂
Dank je voor dit artikel! Het is zeer herkenbaar. Ik ben me hier zelf pas recent bewust vandaan het worden.
Vooral dat lief voor mezelf en toelaten dat het even niet gaat zijn moeilijk. Het uiten van mijn emoties deed ik al, maar dat was blijkbaar niet genoeg. 🙂
@Nele,
”Vooral dat lief voor mezelf en toelaten dat het even niet gaat zijn moeilijk.”
Tja daar had ik ook altijd moeite mee, deze maatschappij dwingt je om maar door te buffelen en geeft je haast geen tijd tot zelf reflectie, om even stil te staan en na te denke.
deze maatschappij geeft/gunt je ook de ruimte niet om even te zeggen het gaat nu even niet.
Er moet gepresteerd worden, er moet gewerkt worden.
Even stil staan mag niet, het wiel moet blijven draaien.
Ten koste van alles.
Dank je voor je reactie Soulspeaker. Je reactie houdt steek. Er wordt zeer veel van ons gevraagd. Maar we hebben wel de keuze of we hier in mee willen gaan of niet.
Denk dat ik nooit geleerd heb om neen te zeggen. In tegendeel ik heb geleerd om ook de problemen van anderen op mijn schouders te nemen. Niet te zeggen wat ik voelde. Mijn gevoel te negeren. Uit angst hebben mijn ouders me geleerd om geen aandacht te geven aan mijn gevoel. Als ik dat gerust liet, zou het ook mij gerust laten. 🙂
Dus ja, ik doe het automatisch verkeerd. Nu leer ik de signalen herkennen van mijn lichaam en er aandacht aan te geven en let vallen en opstaan ook er naar te handelen. Want mijn wil zit nog vaak in de weg. 🙂
Ik probeer nu bewust met mijn kinderen om te gaan. Het is niet makkelijk, maar ik ben er van overtuigd dat ze er later baadt bij zullen hebben. Ze zitten in de mallemolen, maar ze hoeven niet mee te draaien van mij. Je merkt wel dat ze automatisch van hun gevoel afgesneden worden omdat hier weinig ruimte/aandacht voor is in hun omgeving. Maar daar probeer ik dan aan te werken. 🙂
Precies Nele, we hebben wel de keuze of hier in mee willen gaan of niet 🙂
Het gevoel van geen keuze hebben (en projectie op anderen/maatschappij) beschouw ik als inderdeel van je proces. Het is me niet onbekend, zullen we maar zeggen 🙂
@Nele,
Heb ik ook precies hetzelfde 🙂
Dankjewel! ! Mooi en helder verhaal. Brengt weer inzicht. Liefs in