Als groep, worstelen HSP’s mogelijk meer met werk dan enige andere groep mensen die ik kan bedenken.

In de westerse samenleving, is werkgelegenheid en “wat we voor de kost doen” doorgaans een van de minst HSP-vriendelijke activiteiten waarin wij betrokken zijn. Tegelijkertijd is het een van de meest besproken onderwerpen – denk maar aan hoeveel gesprekken worden gestart met de woorden “Wat doe je voor de kost?”

Dus waarom heeft werk vaak de neiging moeilijk te zijn voor HSP’s? De meeste vormen van werkgelegenheid hebben de neiging zeer competitief te zijn, vereisen vaak slopende uren, af en toe een moordende aanpak, en zijn vaak op “winst gebaseerd” in plaats van “mens gebaseerd”, en ze bieden zelden  veiligheid op lange termijn. En toch? Moeten we allemaal werken – tenzij we toevallig “een trustfond” hebben, of bij ouders of familie blijven wonen na onze studententijd.

Op een meer specifiek niveau, kan het werk moeilijk zijn voor HSP’s, omdat we van nature idealistisch zijn en willen voelen dat ons werk iets uitmaakt en echt een verschil maakt in de wereld, alsook voor de mensen waarmee of waarvoor we werken. In de meeste gevallen, is deze filosofie  niet compatibel met bedrijfsculturen die – uiteindelijk – in de eerste plaats de zorg over de voortdurende groei van hun bedrijf hebben.

Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram

Een andere uitdaging wat betreft hoogsensitief en werk draait  om het omgaan met de fysieke omgeving van veel werkplekken. Gezien het feit dat onze zintuigen gemakkelijk overprikkeld raken, heeft werken in een kantoor, samengesteld uit honderden “hokjes” opgericht in enorme ruimtes – bijvoorbeeld – neiging om over-stimulatie te veroorzaken, als gevolg waarvan wij niet in staat zijn om de beste prestaties te leveren. Lawaai, felle verlichting en een gebrek aan privacy draagt ​​bij aan het ongemak.

Tot slot, omdat naar schatting 70-75% van de HSP’s introvert zijn, is onze persoonlijkheid geen goede match voor het merendeel van de hedendaagse werkomgevingen, die sterk gericht zijn op “groep projecten” en “samenwerking.” Terwijl daarentegen zeer gevoelige mensen prima in staat zijn om samen in groepen te werken, is het meestal niet het soort instelling waarin wij in staat zijn ons beste werk te leveren, en vaak een die leidt tot een aanhoudende stress.

Idealisme en Gebrek aan werkgelegenheid

Zoals eerder vermeld, hebben veel HSPs een idealistische aard. Niet alleen hebben we de voorkeur voor werk dat ons een gevoel van doel en waarde geeft, we willen werk dat bijdraagt ​​aan de algehele verbetering van de wereld. Anders dan velen doen, zijn HSP’s niet gemakkelijk in staat om arbeid in een middelmatige baan te verrichten en een houding aan te nemen van “het is gewoon werk.”

HSP’s hebben ook de neiging om “succes” en “goede banen” een beetje anders dan de rest van de wereld te evalueren. In de traditionele zin, kunnen er veel “goed betaalde” banen op de markt zijn, maar HSP’s zijn vaak bezig met dingen buiten de monetaire compensatie; we zijn op zoek naar “psychisch inkomen;” het gevoel gewaardeerd te worden, en onze inspanningen moeten van belang zijn.

Helaas is het soort creatieve en zinvolle werk wat HSP’s vaak het meest aantrekkelijk en interessant vinden schaars. Waarom? Omdat in onze winstgerichte kapitalistische maatschappij de meest overvloedige (en vaak best betaalde) banen – en dus ook de meest winstgevende voor werkgevers – niet vaak degenen zijn die ook “het beste voor de mensheid” zijn, of die mensen gelukkig maken.

In haar boeken over Hoog Gevoeligheid, noemt dr. Elaine Aron het probleem dat veel HSP’s de neiging hebben om over-gekwalificeerd te zijn , wat betekent dat ze vaak terecht komen in banen die ‘laag gerangschikt” zijn, in verhouding tot hun educatieve, intelligentie en ervaringsniveaus. Meestal gebeurt dit omdat HSP’s te beleefd en bescheiden zijn, en uiteindelijk gepasseerd worden voor promoties en posities, die doorgaans worden toegekend aan werknemers die het beste “doen alsof” in plaats van uitsluitend op prestaties en verdiensten.

Overkwalificatie kan ook een probleem zijn, vanwege de werkomgeving die HSP’s prefereren: We kunnen genieten van de rust van werken als bibliothecaris, parkwachter of Museum Archivaris, maar dit zijn meestal geen goed betaalde posities.

De creatieve aard van de meeste HSP’s presenteert een eigen unieke uitdaging op dit specifieke gebied. Veel gevoelige mensen voelen zich van nature aangetrokken tot beroepen zoals kunst, muziek of acteren,  typisch in laagbetaalde sectoren … en terwijl een HSP hem-of haarzelf  in een aangename en bevredigende omgeving kan bevinden, kan er een nieuwe reeks van de spanningen zijn – namelijk de stress van het worstelen met financiële zekerheid.

Hoe belangrijk is werk voor jou?

Een van de vragen die HSP’s vaak uiteindelijk moeten beantwoorden, hoe belangrijk werk – en geluk op het werk – is voor hen.Het-Nieuwe-Werken

Een aantal mensen besluiten dat ze kunnen leven zonder hun “ware roeping”. Ze kunnen zich behelpen met een redelijke werksituatie, zolang ze hun energie kwijt kunnen in” roeping-achtige “-activiteiten, in hun vrije tijd – misschien door vrijwilligerswerk, of gepassioneerde uitoefening van een creatieve hobby. Dit soort aanpak vindt men niet gemakkelijk in de moderne werkplaats, met name voor de HSP. Werkgevers eisen lange uren van hard werken, en gezien het feit dat HSP’s  overprikkeld raken wanneer zij worden geconfronteerd met stress, is er vaak niet veel meer in hun “tank”, aan het eind van de dag.

Wanneer je een HSP bent, is het ook belangrijk om niet verstrikt te raken in de gebruikelijke filosofie dat “succes” betekent dat je langer en harder moet werken om te op te klimmen, en onderdeel van de “machine” moet zijn, die er eeuwig op uit is het bedrijf te laten groeien en uitbreiden. Dit is een centraal onderdeel van de Westerse “hebzucht cultuur” die de neiging heeft zeer slecht te werken voor HSP’s.

Als je je werk echter niet kan behandelen als “gewoon een baan,” wordt het uiterst belangrijk om een ​​lange harde blik op je werksituatie te werpen en te beslissen of het tijd is voor een verandering van richting. En als het belangrijk voor je om echt belangrijk werk te hebben, wacht dan niet te lang  – onthoudt dat, niet trouw zijn aan jezelf slecht kan zijn voor je mentale, emotionele en fysieke gezondheid!

Pauzeer voor een persoonlijke evaluatie: hoe sta je in je werk?

In haar boek “Making Work Work for the Highly Sensitive Person ,” praat Dr Barrie Jaeger over drie hoofdcategorieën (of trappen) van het werk, en hoe ze van invloed zijn op ons welzijn.

Ze beschrijft “sleur”, als de vorm van werk dat bijna pijnlijk is om ​​deel van uit te maken, en die soms maakt dat we thuis willen blijven, zodat we er geen deel aan hoeven te nemen. Het dat we ons niet gewaardeerd voelen, en zelfs als we goed betaald worden, hebben we een sterke afkeer van wat we doen. Vaak voelen we ons vast zitten en alsof “we geen keus hebben” in dit soort banen. Voor HSP’s, kan sleur leiden tot chronische stress, depressie en andere gezondheid gerelateerde onderwerpen.you_are_more_important_than_you_realize

“Vak” beschrijft het soort werk waar we ons werk vakkundig kunnen doen, we het niet echt erg vinden om te gaan werken, en we af en toe betekenis vinden in wat we doen. Zelfs als we niet bonze studie of opleiding gebruiken, kunnen we echt goed zijn in wat we doen. Het is echter geen perfecte situatie, en ondanks dat er een paar “briljante momenten” kunnen zijn, is het onwaarschijnlijk dat we blijvend het gevoel houden van fijn naar ons werk gaan.

Een “roeping” is de ideale situatie, zover het een HSP betreft. Als we onze ware roeping hebben gevonden, voelt wat we doen niet eens als werk. We worden voldoende gecompenseerd om te leven en ons werk geeft ons een diep gevoel van welzijn. We voelen ons gewaardeerd en alsof onze taak zinvol is en bijdraagt ​​aan de verbetering van welk doel dan ook waar wij in geloven .. of de wereld in het algemeen. De overgrote meerderheid van de HSP’s die werken in hun “roeping”  zijn als zelfstandige werkzaam.

Neem even de tijd om deze drie niveaus van werk te overwegen, en beslis waar jij op deze schaal past.

Helaas eindigen HSP’s vaak in “sleur” situaties die hen een gestrest, moedeloos en onvervuld gevoel geeft. De uitdaging ligt in het ontdekken van je ware ‘roeping’, en vervolgens het vinden van manieren om je leven te veranderen en dit na te streven.

Werk maken van je WERK, voor Hoog Gevoelige mensen.

Making Work Work for the Highly Sensitive Person
helaas alleen nog in het engels verkrijgbaar (dubbelklik naar bol.com)

Barrie Jaeger’s boek ( Making Work Work for the Highly Sensitive Person) is gevuld met veel nuttige tips en inzichten – evenals een paar oefeningen om je te helpen erachter te komen waar je bent, en waar je wenst te gaan, in je werk.

Als je niet het al hebt, kan ik het sterk aanbevelen!

Veranderen van werk: Het is niet gemakkelijk!

Helaas is het vaak niet totdat HSP’s de middelbare leeftijd hebben bereikt dat ze de tijd nemen om te pauzeren en hun werk en carrière te evalueren. Velen werken in onbevredigende banen, streven naar het maatschappelijke ideaal van “succes” en vragen zich vervolgens af – als ze er zijn – waarom “succes” niet echt goed voelt.

Tijdens de middelbare leeftijd draait de vraag vaak om wie we precies proberen te imponeren. Het is niet altijd een prettig besef om te zien dat we een kwart van ons leven aan de verwachtingen van andere mensen hebben proberen te voldoen, terwijl we er niet in slagen om zelfs onze eigen dromen, verwachtingen en verlangens te erkennen.

Je ware roeping proberen te identificeren – en vervolgens manieren om het na te streven en levenswerk van te maken – is niet eenvoudig. In feite, kan het erg uitdagend, en ronduit eng zijn soms, vooral als jouw pad leidt naar zelfstandig ondernemerschap. Mijn eigen reis van het “opnieuw uitvinden van mezelf” begon in het begin van 1990 en duurt tot op de dag van vandaag. Het kostte me het besef van hoe werkelijk ellendig ik me voelde in mijn werk – hoewel uiterlijk succesvol – om te bepalen wat ik wilde doen, in geleidelijk uitfaseren van een vaste baan  in mijn eigen loonbedrijf, gevolgd door jaren van afstemming, tot waar ik vandaag ben aangeland. Er waren vele zeer magere tijden en momenten dat ik dacht dat ik het de domste had gedaan wat ik ooit kon doen … maar ik kan met een zuiver geweten en een terugblik op 20 jaar zeggen dat ik heb geen spijt heb dat ik mijn rug heb gekeerd naar mijn “ gewone werk”om mijn eigen pad te gaan bewandelen – op MIJN manier.

Meer over de Hoog Gevoelige Persoon op het werk

Dit artikel laat alleen “topje van de ijsberg” zien van een zeer complex en vaak uitdagend aspect van het HSP leven. Als het werk  een bron van frustratie en ontevredenheid geweest is en nog steeds is voor jou, kan het tijd zijn om je leven te inventariseren.

Ik adviseer een van de hier genoemde boeken als uitgangspunt. Als je serieus bent over “het veranderen van richting,” overweeg dan het schrijven in een speciaal dagboek met werk ideeën. Droom groots! Schrijf en ontwerp je perfecte baan. Ik vond dit zeer behulpzaam, toen ik het proces van het “opnieuw uitvinden van mezelf startte, een paar decennia geleden. Na het onderzoeken van jouw leven en wat echt belangrijk voor jou – werk verstandig – je kan besluiten dat zelfstandig ondernemerschap de weg is die je in wilt slaan. Niet alle HSP’s zijn goede kandidaten voor zelfstandig ondernemerschap, maar een bovengemiddeld aantal van ons nemen die route.

Meer Boeken Over HSP

Engelenboodschap
Engelenboodschap
Engelenboodschap

35 REACTIES

  1. Misschien kan er een volgende keer aandacht besteed worden aan het vinden van een passende opleiding voor jonge mensen die (hoog)gevoelig zijn? Aangezien ik zelf moeite heb met het reguliere onderwijs en al een hele poos aan het zoeken ben naar iets wat bij mij past en wat haalbaar is. Misschien zijn er mensen met tips?

  2. Hey, het was interessant om te lezen wat jullie schreven. Ik concludeer dat het belangrijk is om echt werk te vinden dat aansluit op de hoogsensitiviteit of dat je anders hervalt in depressies, lichamelijke klachten etc. Jammer dat het zo moeilijk is voor hsp-ers om werk gewoon te kunnen zien als kostwinning en in de vrije tijd het “psychisch inkomen” te kunnen verdienen opdat je toch aan je trekken komt. Dit om ervoor te zorgen dat je kan investeren in je privé situatie en je bovendien een zekere financiele zekerheid krijgt, (en dus vrij bent van financiele problemen/stress waarvan je ook lichamelijke en psychische miserie krijgt). Om die redenen (en ook om te kunnen overleven en leuke dingen te doen) is de kost verdienen belangrijk. Kunnen jullie specifieke beroepen geven waarin Hsp-ers gelukkig kunnen zijn? Bedankt!

  3. Vanuit de ziektewet in 1 klap de bijstand in en nu elke baan accepteren om mijn gemeentelijk inkomen te rechtvaardigen. Een stage plek moeten aanvaarden ondanks mijn betoog dat juist die baan mijn overprikkeling aanwakkert in plaats van mijn arbeidsconditie opbouwt. Keuzes maken voor het goede van mijn gezondheid wordt niet geaccepteerd. Mee met de meute, het keurslijf in. Als 40+ in een tijd van weinig aanbod van banen met een Hsp aandachtspunt kan ik al mijn werkervaring en kwaliteiten niet kwijt in PASSEND werk.

    • @Tinkerbel, hallo tinkerbel.

      Het is moeilijk ik snap het, maar ik heb toch mijn leven lang
      Ik ben nu 59 jr gewerkt, ook niet zo leuk hoor.
      Zwaar werk maar je heb weinig keus.
      Nu werk ik nog steeds, verstand op nul en
      Gaan met die banaan, denk ik dan maar.
      Ze dwingen je toch hoor, het is een harde maatschappij .
      Ik weet natuurlijk niet wat je stage plek is, wat je moet doen?
      En voel ook echt met je mee hoor.
      Maar het het feit is, je win het toch niet van ze.
      Probeer er toch het beste van te maken.
      En kijk overal of er werk ik waar je gelukkig van wordt.
      Ik leef echt met je mee hoor, er komt vast een oplossing.

      Sterkte ermee, groeten Jannie.

  4. Ik heb het Nederlandse boek van Barrie Jaeger, het is wel vertaald en heet: Blijf je werk de baas voor hoog sensitieve personen, echt een aanrader! Weet niet of het nog verkrijgbaar is, anders misschien bij de bibliotheek?

  5. tja, ook voor mij heel herkenbaar…
    na jaren een best wel drukke baan met veel verantwoording(en een hoop negatieve indrukken daardoor) nu mn weg gevonden.
    heb 3 verschillende baantjes die niet zo veel betalen(toendertijd dus wel) maar waarbij ik mn eigen tijd kan indelen en zelf kan bepalen met wie ik werk en voor wie…
    van een van de drie word ik niet echt blij maar realiseer me dat de vrijheid van begin en eind tijd , mij heel veel rust geeft.
    deze week vrij genomen van al mn verplichtingen ,betekend minder inkomsten , maar dat weet ik…
    gewoon een kwestie van een beetje rekenen en een klein beetje voor sparen…
    geen tijdsdruk meer, geen mensen die me uitputten, heerlijk en aan te raden….
    ps ben alleen staande moeder met 2 kinderen dus er is nergens een partner oid.doe het allemaal alleen maar ben helemaal blij zo

    • Chris,
      Mooi! Het komt erop neer dat je zelf moet uitvogelen wat bij je past. Dit is een kwestie van ervaring opdoen en tijd ervoor nemen.

      🙂

      Groet van Lia

  6. Goed artikel, denk dat het voor veel hsp-ers een stukje duidelijkheid brengt, weer een stapje helderheid mbt werk. Dat is weer voor ieder persoonlijk want ieder volgt zijn eigen pad. Je kan alleen voor jezelf bepalen of je een duw in de goede richting nodig hebt of dat je even een time out moet nemen om dichter bij je jezelf/roeping te komen in het leven. Of dat je genoegen neemt met een mindere baan en zo daarnaast een leuk leven kan leiden, of dat je daar toch écht ziek van wordt zodat je een andere richting op moet gaan. Een tijd van rust nodig hebt of er tegen aan wil gaan. Iedereen bepaalt dit voor zichzelf omdat het juist de bedoeling is dat wij meester zijn over ons zelf, luisteren na je innerlijk ziel, je gevoel, luister na je lichaam. Ook al beoordelen mensen je als zwak of niet genoeg gemotiveerd, het gaat er juist om als je HSP bent, om vrij te handelen, innerlijk vrij, te luisteren naar jouw ziel. Wat anderen er ook over zeggen. Juist het pad van een hsp is er een die moet leren naar zichzelf te luisteren! Wat heb jij nodig? (of juist -niet handeling-) ieder heeft een eigen zielenplan. Dus als mensen zeggen dat je door moet zetten, en je gaat dit -tegen je eigen gevoel in ook doen- dan raak je nog verder van jezelf verwijderd.
    Doe wat je zelf voelt wat jij nodig hebt ongeacht wat een ander er van denkt.

    • Inderdaad een goed artikel. Angel, je hebt het heel mooi omschreven. Waar gaat het eigenlijk om, je ziel, je gevoel en luisteren naar je lichaam. Terug naar je essentie – authenticiteit. Wie ben je achter de maatschappelijke maskers, achter je persoonlijkheid en gedragspatronen. Geconditioneerd door je opvoeding en de maatschappij. Hoe mensen je (willen) zien, is niet wie je daadwerkelijk bent. Vooral de hsp-ers komen sneller in dit proces terecht. Je ziel trekt dan aan de bel, de zwarte nacht van de ziel. Bewustwording en onderscheidingsvermogen. Het gaat inderdaad om je eigen zieleplan en je zielscontracten, waarvoor je gekomen bent in dit leven. De weg terug naar jezelf.

  7. Mieke,

    misschien werk je niet Lia? kan daar compleet inkomen dan,maar wat als je hard fysich werken krijgt aangeboden?

    Ik kan er niets aan doen, maar mijn indruk is dat er nu een excuus wordt gezocht om ontevreden te kunnen zijn. Namelijk hard werken.
    En wat betreft Lia, die werkt altijd hard en zonder uitkering.

  8. Ha Rob,

    Durven kiezen voor die natuur en er standvastig in zijn is soms een opgave vanwege voorgaande…</blockquote

    Dit spreekt mij wel weer aan.
    Durven kiezen voor jezelf. Je eigen natuur (aard) leren kennen en van daaruit verder gaan. Volg je hart. Dan rol je vanzelf van het een in het ander. Het leven is toch een leerschool? Van al je ervaringen (zowel de positieve als de negatieve) valt iets leren.

  9. Hallo Stien,

    je bent gewoon content omdat je leeft? Je geniet niet omdat je iets leuk doet, gewoon leven is genoeg? Ook als je een clochard was of een barbie in een gouden kooi, zou je blij zijn en genieten van het feit dat je leeft. zoiets?
    En voor mij is ‘gewoon er zijn’ eigenlijk niet genoeg, ik wil ook nog iets doeeeen dat ik tof vind en met mensen zijn die ik leuk vind en pas dan kan ik leven leuk vinden. Ik heb dus vanalles nodig en jij hebt enkel leven nodig.
    PS, ik heb niet het idee dat ze in het oosten zoveel beter af zijn, er is daar ook veel geweld.

    Ja hoor, ik ben een gelukkig mens, elke dag opnieuw. En ik geniet. En ja de meeste mensen om je heen zijn toch leuk? En ja, ik doe van alles dat tof is, maar ik heb het niet nodig. Als het er niet is ga ik iets anders doen dat tof is. Lekker zitten en een beetje om je heen kijken is op zich al eeeruuug tof.

    En verder als, als, als… Ik kan niks met als. De realiteit is dat ik geen clochard en barbie ben, hoewel ik zwervers een stuk leuker vind dan barbies.

    Oh, oh, wat moet ik toch nodig.
    Je hebt helemaal niet van alles nodig. Ook jij niet.
    Een klein beetje is voldoende. Alles wat je verder denkt nodig te hebben zit tussen je oren.

    Inderdaad in Derde Wereld landen veel geweld, armoe troef, volop ziekte, rampen en plagen, en niettemin een enorme veerkracht om er weer met een blij gezicht tegenaan te gaan.
    Stelletje verwende slappelingen zijn we hier, sjonge jonge.

    Nou de groetjes maar weer, Lia

    • @Lia, ‘t is verwarrend.
      – “volg je natuur, je hart, gevoel, lichaam…”
      – nee, “leer vooral accepteren en wees tevreden ook al voelt het niet leuk”
      – nee “als iets niet tof is, ga ik iets anders doen dat tof is”

      misschien dat dat accepteren enkel geldt voor zaken waar je niks aan kan veranderen (je lief dat niet meer bij je wil zijn, je hond die doodgaat…), maar een job die niet goed voelt, waarom zou je daar in willen blijven hangen?

      Je hebt wel een heel grote aversie tegen klagen en zagen, hé? Ik ook, maar benoemen dat iets niet fijn voelt, is toch niet persé klagen?

      Misschien dat op de kalenders van bond zonder naam alleen maar exotische lachende gezichtjes staan, maar ik zag in cambodja ook veel onderdanigheid en in india veel riksja-rijders verslaafd aan de kauwtabak of mannen uit een hogere kaste die neerkeken op het plebs. Zo’n idyllisch positief veerkrachtig paradijs is het oosten nu ook weer niet.

  10. In de tijd dat ik werkte was ik om de 4 weken een week thuis. Ziek, bijkomen. Soms hield ik het 6 weken vol. Nu ik niet werk, maar wel bezig ben, en ik mijn tijd indeel, gaat het heel goed. Ik moet wel oppassen dat ik niet téveel plan, dan gaat het weer mis.
    Ik ben er tevreden mee. Zou ik een baan hebben, dan zou ik het niet aankunnen.

  11. Denk dat het al scheelt/fijn is, wanneer je weet dat je een hsp-er bent. Indertijd toen ik buitenshuis werkte als telefoniste/receptioniste, begreep ik niet waarom ik elke dag doodmoe thuis kwam en eens in de paar weken instortte. Je gaat dan allemaal oorzaken zoeken. Maar goed, ook al weet je het, het zal altijd wel lastig blijven, in ieder geval iets om elke keer bij stil te staan wanneer het je weer even te veel wordt.

  12. Ieder mens krijgt kansen in zijn leven, hoe klein ook. Daarnaast is elk mens beperkt in zijn kwaliteiten en mogelijkheden.

    Wat mij betreft behoren we dankbaar te zijn voor de kansen, en zullen we beperkingen moeten accepteren. Er zit niets anders op. Het is zinloos om te zoeken buiten jezelf, en naar iets te streven buiten je eigen mogelijkheden. Dat levert alleen maar stress en teleurstelling op.

    Vrede zijn in jezelf en tevreden zijn met wat is, met wat aangeboden wordt, vormt volgens mij de basis. Dan is iedere baan belangrijk en een succes.

    Hoe komt dat? Nou, omdat je de buitenwereld door je eigen binnenwereld bekijkt. is die binnenwereld zonnig, dan is ook de buitenwereld zonnig. Is je binnenwereld in vrede, dan geldt dit ook voor de buitenwereld. En zo creëer je dus je eigen wereld.

    • @Lia,
      kansen krijgen? zoals in: piet is afgestudeerd als archeoloog, vindt geen werk, maar dan komt de nonkel van piet langs en zegt: oh, maar ze zoeken nog iemand bij de bank om mappen te klasseren. Dus piet grijpt die kans en moet dan maar leren tevreden zijn met wat is?? En het gevoel dat hij doodgaat in die job is gewoon een bewijs dat hij vanbinnen nog niet zonnig genoeg is?

      • Ha Stien,
        Inderdaad, tevreden zijn met de kansen, met wat wel mogelijk is.

        Kijk, van mij mag Piet super gefrustreerd doen, hoor. Helemaal of half doodgaan in een job. Als Piet daar nou zin in heeft. Ik vind het allemaal best. Maar dat doet-ie zichzelf dan toch aan?

        Je hebt ook kinderen die uren lopen te stampvoeten als ze hun zin niet krijgen, als het niet gaat zoals ze willen.

        Ach wij zijn hier in het Westen gewoon een tikje verwend.

        Fijne dag, Lia

      • @stien, precies, krijgt onze Piet mooi de kans eens naar oude shit in zichzelf te archeologen en in het Nu te blijven/verdwijnen.

        Wordt echt weer eens tijd voor een flinke ramp zodat de mens weer eens met beide voeten op de grond dient te gaan staan.

        In mijn wereld zou Piet een schop krijgen waarmee hij het land zou kunnen omscheppen zodat er aardappelen gepoot kunnen worden.

        Een dag heeft 24 uur; 8 uur slapen, 8 uur je hobby uitoefenen (onze Piet met zijn archeologie) en 8 uur dat werk doen waarmee je in je levensonderhoud kunt voorzien.

        Ach, ik heb het maar makkelijk, ik werk voor Auping, ik haal het maximale (24/24) eruit.

        • @Aart und Lia, jullie slagen er werkelijk in om tevreden te zijn met een werk dat je eigenlijk niet graag doet?
          Ik kan wel volgen dat er in eerste instantie ‘zachtheid voor de ziel’ (aanvaarding, tevredenheid…) nodig is, maar helt alles dan niet heel erg naar ‘easy peasy’ over. Is de andere kant van de medaille niet: ‘vuur aanwakkeren, drive, passie’? Is het toch niet eerder een kwestie van balans tussen die twee vinden dan te kiezen voor complete inertie?

            • @Rob, wat ik wilde zeggen was. Ik bedenk me een voorbeeld die Aart vaak geeft. Een grasspriet die van nature gewoon groeit als gras. Natuurlijk elementen blijven van nature bij hun natuur. En ik denk dat elke mens ook een bepaalde natuur heeft, iets wat je makkelijk afgaat en van nature je interesse heeft. Het herkennen van die natuur is soms lastig omdat er zoveel mogelijkheden zijn en de druk die we ervaren van de maatschappij (Die druk leggen we alleen onszelf op). Durven kiezen voor die natuur en er standvastig in zijn is soms een opgave vanwege voorgaande.

              Ik probeer steeds weer in de maatschappij te komen, mee doen met de rest maar loop steeds tegen muren op. Ontslagen worden, geen werk kunnen vinden, lastige werkomgeving en vraag me steeds af waarom dat gebeurt. En ik geloof dat het mij probeert wakker te maken voor mijn eigen natuur en daar hoort zelf onderzoek bij. Wat mij opviel in mijn periode van werkloos zijn is dat er bij mij steeds het gevoel van reizen omhoog kwam. Maar ik was hier doodsbang voor dus heb het lange tijd uitgesteld. Totdat ik op het punt kwam of dood of reizen. Kiezen voor het leven of niet. Ook in die periode viel me dat ik me vroeger eigenlijk alleen echt lekker voelde als ik op vakantie was en dat ik altijd geïnteresseerd was in reisprogramma’s en bijv een tekenfilm van vroeger Sinbad de zeeman (hij was altijd op avontuur). Het was eigenlijk altijd overduidelijk maar ik wilde het niet zien, ik moest normaal doen en erbij horen van mezelf.

              Nu ben ik dus weer een maand thuis en ben steeds volop bezig geweest met solliciteren maar loop weer tegen een muren op. Alsof ik gedwongen wordt een andere richting uit te gaan. Dus ben ik van plan een wandeling te maken van Nederland naar Spanje (Santiago de compostela). Erg spannend ook weer, en de gedachten moet ik niet een gewone baan komen steeds op. Maar ik kan niet anders dan mijn natuur te volgen.

              Het programma “Joris showroom” interviewen mensen die een beetje anders zijn (wat buiten de maatschappij vallen). Deze mensen laten voor mij echt zien hoe het leven kan zijn als je je natuur volgt.

            • @Rob, leuk! als reizen aan de top of your list staat, zou ik dat gewoon doen. Het is fantastisch als er iets aan de top of your list staat, als dat helder is (wat je natuur is), want dan kan je inderdaad daar je zinnen op zetten en levenslust uithalen. Wat een luxe!
              (oké, lia en aart halen hun levenslust blijkbaar gewoon uit stilzitten, maar reizen is misschien wel plezanter 🙂
              Mijn vader is vorige (regen)lente ook naar compostela gewandeld. Go for it!

          • Ha Stien,

            Bij “zachtheid voor de ziel” heeft die ziel iets nodig.
            Maar vrede en vreugde zijn je aard.
            Als die innerlijke zon schijnt, maakt het niet uit of het buiten regent of dat de zon schijnt. Het leven is prettig. Je bent gewoon in goede luim. Daar haal ik ook mijn energie uit en dit kun je drive of passie noemen.

            En wat mijn aard is daar kan ik verder niks aan doen. Ik ben nu eenmaal zo. Met wel of geen werk heeft het eigenlijk niets te maken.

            Hoe jij bij complete inertie komt, is mij compleet een raadsel. 🙂

            Dag Lia

            • @Lia, je bent gewoon content omdat je leeft? Je geniet niet omdat je iets leuk doet, gewoon leven is genoeg? Ook als je een clochard was of een barbie in een gouden kooi, zou je blij zijn en genieten van het feit dat je leeft. zoiets?
              En voor mij is ‘gewoon er zijn’ eigenlijk niet genoeg, ik wil ook nog iets doeeeen dat ik tof vind en met mensen zijn die ik leuk vind en pas dan kan ik leven leuk vinden. Ik heb dus vanalles nodig en jij hebt enkel leven nodig.

              PS, ik heb niet het idee dat ze in het oosten zoveel beter af zijn, er is daar ook veel geweld.

  13. Ik herken me hierin echt 100%. Studie leuk, maar stages en examens tot een goed einde brengen: hoogspanning. Werk een ware kwelling: niet kunnen slapen, eten niet goed verteren, constipatie, noem maar op. Vreselijk en toch moet het; je mot toch wat. Er is in de huidige maatschappij nog weinig kennis van HSP, laat staan dat er rekening mee wordt gehouden.

    • @Elvin, Hoi Elvin,

      Kies toch voor jezelf, ik herken het;, constipatie, eten niet verteren enz… en ik maar doorgaan om mezelf te bewijzen, en ik dacht ook, ik moet toch wat. Totdat ik de vraag stelde aan mezelf, voor wie doe ik dit toch allemaal? Er is in deze maatschappij inderdaad weinig kennis van hsp, vooral in het bedrijfsleven. Er wordt geen rekening mee gehouden. Daarom moet je met jezelf rekening gaan houden. En als je geen werk hebt, leren dat anderen die jouw daarom beoordelen als zwak of nietsnut, daar echt lak aan hebben. En puur en helemaal gaan voor wat jij nodig hebt, waarschijnlijk rust, eindelijk kan je dan naar jezelf gaan luisteren. Is dat niet mogelijk op wat voor mannier dan ook, probeer dan toch op het werk te doen en te zijn wie jij bent, werk in je eigen tempo, blijf in je eigen energie, en denk elke ochtend. Lak aan anderen ik blijf en luister naar mezelf. Vraag jezelf oprecht af wat belangrijker is, de mening en energie van een ander of die van jezelf. Erken en waardeer jezelf, van anderen heb je het niet nodig.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in