‘De beginner vermijdt contact met negatieve mensen om zijn geest niet te vervuilen. De gevorderde zoekt deze mensen op om hun geest te zuiveren.’
Deze uitspraak op de boeddhistische kalender inspireerde mij tot onderstaande gedachte.
Hoe zeer vind ik dit ook van toepassing op hoogsensitieve mensen. Wat zou het mooi zijn als hoogsensitiviteit voor steeds meer mensen een gewone kwaliteit is of gewoon een talent om fijnmazig de wereld om je heen waar te nemen. Zonder er zelf een speciaal ding van te maken waar rekening mee gehouden zou moeten worden door anderen.
Dat ‘rekening ermee houden’ kun jij dan namelijk prima zelf. Je neemt verantwoordelijkheid voor eigen grenzen en beperkingen hierin. Je stelt deze rustig en krachtig, zonder zelfverwijt en zonder om goedkeuring te vragen. Je houdt immers van jezelf zoals je bent en je neemt jezelf serieus.
Een talent of een kwaliteit hoort bij jou, dat is er altijd. Je hebt hoogsensitiviteit meegekregen omdat je er iets mee mag komen doen in dit leven. In wat jij creëert en in wie jij in wezen bent mag het naar buiten komen de wereld in. Het is daarom niet de bedoeling om je van de wereld af te zonderen, je langdurig af te schermen of je tégen de wereld te beschermen. Want de wereld, dat ben jij ook. Wie jij bent is jouw bijdrage aan het leven. Ga in de wereld staan en verstop je niet.
Natuurlijk, een talent of een kwaliteit kan pril ontluikend, ruw of nog onontdekt zijn. In dat geval moet het aandacht krijgen of bijgeslepen, gevormd en ontwikkeld worden. Dat gaat met vallen en opstaan. Dit is een leerproces waar je eventueel een leraar bij kunt zoeken. Je hebt leerlingen en je hebt meesters, streef naar meesterschap. Ga door, maar niet met kniezen of simmen. Zorg dat je altijd een keer meer opstaat dan dat je gevallen bent!
Want hoe zeer hebben we jouw sensitieve kwaliteit nu nodig in deze harde wereld! Ik nodig ieder sensitief mens uit in haar of zijn leefwereld fijngevoeligheid uit te dragen. Laat het zien in hetgeen je doet, zegt en denkt, echter wel op een constructieve manier. Dat lukt heel goed als je het niet (meer) nodig hebt om hoogsensitiviteit als een bevestiging van je identiteit te krijgen of het als een verklaringsmodel, excuus te gebruiken bij allerlei ongemakken die je tegenkomt. Je ontkent het niet, ook niet voor jezelf en je loopt er niet mee te koop. Je bent het gewoon. No big deal.
In die staat van zijn maakt het niet meer zoveel uit waar je werkt, waar je woont en met wie je bent. Jij levert waar dan ook en hoe dan ook in verbinding met anderen een hele mooie bijdrage aan een warme, milde en integere vorm van samen leven. Wat je dan ook doet, het doet er toe. Echt waar! En wie verlangt daar nu niet naar?
‘De beginner vermijdt contact met negatieve mensen om zijn geest niet te vervuilen. De gevorderde zoekt deze mensen op om hun geest te zuiveren.’
Tot de grenzen worden bereikt van het niet verder kunnen, durven of willen zuiveren. Dan volgt de al dan niet de tijdelijke vlucht van jezelf.
inderdaad. en mensen met bpd, gevaarlijk terrein, ik heb het geprobeerd en ging er toch echt bijna zelf aan onderdoor en is mijn conclusie dat het toch beter is om bij sommige mensen niet in de buurt te willen zijn, ik geloof niet dat daar perse iets mis mee is..
Met heel veel in dit artikel ben ik het helemaal eens. Hsp is een kwaliteit en geen uitnodiging tot zieligheid of het leven mijden. Omarm je kwaliteit, geniet ervan en breng haar in de wereld. Er is alleen een ding waar ik het totaal niet mee eens ben: het maakt wèl uit waar je werkt, waar je woont en met wie je bent. Mensen zijn verschillend en bloeien op verschillende plekken. Wat mij zo treft in het werken met hsp-ers is dat ze zo’n sterren zijn in het het volhouden in suboptimale omgevingen. Natuurlijk, ook in een suboptimale omgeving kun je je verbinden en kun je fijngevoeligheid neerzetten. Maar een mens is meer dan alleen hooggevoelig en een mens heeft meer te bieden dan fijngevoeligheid.
Ik pleit er juist voor dat mensen gaan voor de plekken waar ze wel bloeien. Jouw suboptimale omgeving kan andermans droomplek zijn.
Beste Gerry,
Je zegt: …….en breng haar in de wereld.
Dat heb ik 56 jaar gedaan, maar nu zijn de butsen van steeds weer tegen muren aanlopen zo groot dat ik me steeds meer terugtrek.
Ik wil de pijn en teleurstelling niet meer voelen.
Gelukkig kan ik in mijn werk in de thuiszorg mijn kwaliteiten kwijt, maar daarbuiten durf ik niet meer.
Andrea
Mijn ervaring is dat ik erg negatieve en narcistische mensen negeer.
Weliswaar respectvol.
Ik ben erg aantrekkelijk voor mensen met dit soort karaktereigenschappen .
Hoe meer aandacht men geeft, hoe goed bedoeld ook, men voelt zich dan gesterkt en hierdoor wordt het alleen maar erger, tenkoste van de gever.
En vooral tussen zogenaamde slachtoffers, zitten veel narcistische personen
Laten wij met zn allen ophouden om de mensheid te redden, bewustwording komt van binnen uit en red jezelf en hiermee de aarde enz
Toon eigen verantwoordelijkheid, voor alles en de wereld is hard, ja, dit is de realiteit en met soft gedoe en iedereen maar pampperen, hiermee koester je slachtoffers en echt ik weet waarover ik praat, heb geen makkelijk leven achter de rug, door eigen verantwoordelijkheid te nemen en de blik naar binnen te richten, ben ik nu gesterkt en bewustwording is het resultaat
Jezelf in de categorie HSP plaatsen ,of misschien laten plaatsen door anderen,kan handig zijn op het moment dat je jezelf aan het leren kennen bent.Het kan absoluut heel waardevol zijn om je tijdelijk af te sluiten van mensen die je constant met hun energie bij jezelf vandaan trekken.Maar dit is alleen nodig om jezelf te leren kennen .Op het moment dat je hier in blijft hangen heb je jezelf in een hokje geplaatst.
En dat is nu net wat je niet moet doen want daarmee onderken je je talenten,jezelf.Je plaatst jezelf op die manier ver bij iedereen vandaan die in jouw ogen “anders” zijn.Maar héé;anders bestaat niet want jij bent jij en van jou is er maar éénJij wilt niet als anders behandeld worden ,waarom zie jij de ander dan als anders?
Dit artikel gaat meer over het moment dat daarna komt.Want gevoeliger zijn dan een ander en al het gedrag dat daar uit voort kan komen omdat een ander je afwijst is geen HSP zijn;dat is een slachtofferrol.
Sta op uit deze rol en wees gewoon jij!Accepteer jezelf en laat je niet in een hokje duwen.
Doe iets met je kwaliteiten en laat je mindere kanten er ook zijn.
Aan de reacties op dit artikel is te merken dat veel mensen nog net voor die laatste blokkade blijven hangen.Ze blijven roepen dat de wereld zo hard is.
Mijn advies:neem die laatste sprong.Sta voor wie jij bent en laat je door niemand meer van de wijs brengen.Dan kun je de hele wereld aan en dan ga je merken dat juist jij de wereld wat te leren hebt.Jouw krachtige energie kan de harde wereld om je heen veranderen.En de één pikt het op en de ander nog niet maar ook dat geeft niet.We zijn er allemaal om van elkaar te leren.Maar dit gaat niet lukken als je als een slachtoffer in de hoek kruipt.
Heel goed artikel!
Ga door! Maar niet met kniezen of simmen.
Sta in je kracht. En dat lukt alleen als je je niet meer probeert te verschuilen achter je hoogsensiviteit. En dat is een groeiproces. En dat gaat meestal gepaard met groeipijn. Maar daar word je sterk van, de ‘minder aardige’ commentaren op dit artikel zijn van mensen die hier nog middenin zitten. Ik wens jullie voor het nieuwe jaar kracht om hier doorheen te groeien. Zodat je kan genieten van wie en hoe je bent. Gelukkig Nieuwjaar.
Ik zie het al voor me, een eerlijke en recht-uit-mijn-hart-mededeling van mij aan mijn baas/leidinggevende na een pittig voorval met (voor mij) teveel impact op de werkvloer: “ik kan vandaag niet komen werken, want er zijn vorige week en gisteren dingen tegen mij gezegd en gebeurd op het werk, die ik nu nog steeds probeer te verwerken. Ik ben er diep vanbinnen dusdanig van geschrokken, dat ik deze personen voorlopig even niet onder ogen kan – laat staan wil – komen, zonder wéér van slag te raken. Ik zag het totaal niet aankomen. Ik kan hen op dit moment niet vertrouwen voel ik, en ik begrijp hen ook totaal niet. Ik voel mij persoonlijk aangevallen en in een hoek gedrukt, ben geïntimideerd hierdoor. Van mijn kant gezien is onze werkrelatie voorlopig verstoord. Ik kan niet inschatten hoe serieus of gemeend deze actie van hun kant was; ik merk alleen dat ik deze gebeurtenis nu niet kan verwerken en niet weet hoe ik hierop moet reageren, zodat ik weer rustig word, mijzelf terugvind en weer normale omgang met hen kan hebben op de werkvloer. Door dit alles kan ik mijn verdere werkzaamheden nu niet goed met (zelf)vertrouwen uitoefenen, en daardoor zie ik geen andere optie dan mezelf tijdelijk thuis terug te trekken. Ik weet niet hoe lang dit nodig heeft, en of het ooit weer helemaal goed komt tussen hen en mij. Ik weet niet hoe ik mij hiertegen (of tegen mezelf) kan en moet wapenen na vandaag. Daarom vraag ik een time out”.
Ik ken mezelf inmiddels goed en ik weet hoe ik mij soms kan voelen, door situaties die ik soms lijk aan te trekken door alleen maar (mijn niet-opvallende) zelf te zijn. Mijzelf en mijn gevoel totaal omarmende en mijn (ware) gevoelens uitleggende als hierboven: zou ik met een mededeling en voorstel als bovenstaande begrip kweken voor HSP (of wellicht toch meer dan HSP alleen) en voor mijzelf bij degenen die dit aangaan (mijn baas/leidinggevende, en de direct betrokken collega’s)?
Spot on prachtig voorbeeld!
Jezelf of anderen een label geven en daarnaar gaan leven. Altijd lastig :).
Sinds ik mij afsluit van voor mij geen goede energie, is mijn eigen ontwikkeling super versneld en namen de inzichten toe. Heb niemand nodig om tot eigen inzicht te komen, zou voor mij ook vreemd voelen. Er is immers voor mij maar 1 raadgever (en waar ik naar luister).
Vind de opmerking “de wereld heeft jouw sensitieve gevoelens juist nu nodig”, kant noch wal raken. Eerder een verlangen en of aanname van de schrijfster, nog niemand tegen gekomen die “namens” de wereld (wat dat ook mag betekenen) kan spreken.
Juist dit artikel illustreert dat ik alleen naar mijzelf luister en projecties van anderen negeer.
Warme groet
Wat fijn om te lezen dit! Heel goed om er af en toe aan de krachten en voordelen van hoogsensitiviteit herinnerd te worden.
Ik kan niet anders dan volledig beamen wat je in je artikel beschrijft. Voor mij zelf geldt dat dit de woorden zijn die nu ook kloppen maar mij ook bevestigen. Zoals ik laatst zei tegen iemand; ik leef gewoon dit leven. En hier mee bedoel ik dat ik na al mijn zoektochten en met zoveel val momenten en zoveel strijd mijzelf erg gewoon vindt. Zonder ergens in uit te blinken zonder spiritueel vertoon. Maar wel pas na vele ervaringen uitgeleefd te hebben en weten wat ik nodig heb en hoe ik mijn leven het beste in kan richten. En gaat dit nu vanzelf? nou nee, niet echt. Vanzelf zal het hier nooit gaan maar met je verbinden en je zelf toestaan dat alles goed is met de nodige humor is het heeel goed te doen. Dank je wel voor je artikel
hartelijke groet, alma
Mensen die mij kwetsen raken iets in mij aan, wat pijn doet.
Dat hadden ze niet kunnen doen, als die pijn er niet was geweest.
Daarom is het nodig dat ik kijk naar die pijn.
Niet naar wie het heeft aangeraakt.
De goede intenties van anderen blijven waarderen.
Niemand buiten sluiten vanwege mijn pijn.
Het maakt niet uit wat of hoe iemand iets zegt of doet.
Want diegene is niet verantwoordelijk voor wat mij kwetst.
Dat is mijn verantwoordelijkheid.
Zonder die ander kan ik niet helen.
Omdat er dan niets wordt aangeraakt.
En die grens (ik en de ander) leer ik nu zien.
Nee, ik ben niet veranderd.
Ik kijk vanuit een nieuw perspectief.
Fijne vibe, dit artikel. Voor mij klopt dit met hoe ik geloof dat het bedoeld is te zijn. Geen term om je achter te verschuilen, maar een houvast om jezelf beter te snappen.
We mogen stevig staan, goed geworteld in deze wereld. Een lijntje naar boven en een lijntje naar beneden.
Maakt echt wel uit waar je werkt vindt ik. Een omgeving met keiharde rationele mensen is vreselijk. Mensen die alleen maar voor geld en productie gaan en niets met gevoel van de mens of dier hebben,daar is de energie te hard. Denk dat er ook nuances in gevoeligheid zit. Wat voor de een geld hoeft niet voor de ander zo te zijn.
Angel, dit is een waarheid als een koe. Veel hsp-ers zitten vast in een baan die totaal niet bij hun past. De banen liggen sowieso niet voor het oprapen en er moet wel brood op de plank komen.
Dit artikel is meer idealistisch dan realistisch. Waar de energie te hard is op de werkvloer, gaat het kwartje echt niet vallen. Verspilde moeite.
ja je hebt gelijk hoor..en wat je ''mee brengt op de wereld'' komt niet binnen in die harde omgevingen. Ik merk dat sinds ik hsp ben de uitwisselingen minimaal zijn, en eigenlijk ook steeds minder worden omdat de buitenwereld zich hier aan het afsluiten is. Toen ik nog niet hsp was, werkte ik in diensverlendende functies, en kon ik mijn vriendelijke instelling delen met mensen . Laatste jaren is normaal werk uitgesloten na burn out..en is het afzondering.
Mss kan het wel weer werken als alles geaard is en er voldoende innerlijke kracht is.
Eigenlijk als je in de gelegenheid bent, moet je gaan reizen en/of communities bezoeken, er zijn veel landen waar een lach op straat oprecht gedeelt en ontvangen word..
Ja Steef, Ik lees dat veel mensen steeds gevoeliger worden door de energie op aarde, maar begin me af te vragen. Als je alleen al kijkt hoe het eraan toe gaat in de wereld, op de werkvloer, iedereen burn out en nog egoistisch blijven enz … Ik denk er ook over, communes enz. Reizen houdt ik veel van en dan naar heerlijke authentieke plaatsen en mensen waar er meer rust, natuur, gemoedelijkheid en eenvoud is dan hier. Na 30 jaar werken nu werkloos. Mag ik zeggen, heeeerlijk die rust, de hele dag in mijn eigen positieve energie of vrienden. maar ja ik moet weer aan het werk. En al liggen ze niet voor het oprapen, de druk op mij , 3x per week (gemeente) is groot. Ik heb geleerd nu, mijn zogezegde schijt aan knop aan te zetten bij mensen die egoistisch en oneerlijk zijn. Wel even de tijd gehad voor bezinning en in rust heb ik dat besloten.
Beste Steef,
Helemaal ook mijn ervaring.
Ik doe in ieder geval niet meer mee met de ratrace en zal dat ook nooit meer doen.
Andrea
Goed verhaal. Helemaal mee eens.
Een mooie uitspraak op die boeddhistische kalender.
Al doende leerd men.
In deze harde wereld leer je op een gegeven moment wel te
dealen met wat je bij je geboorte heb meegekregen.
Want je heb te maken met zoveel soorten mensen.
Gelukkig heb ik veel vrienden , ze waarderen mij echt.
Ik laat mijzelf zien zoals ik ben. dat kan ik bij hun ook.
Ik hoef mij geen zacht gekookt eitje te voelen.
En gewoon spontaan mijn tranen laten gaan bij iets wat mij
pijn doet of ontroerd.
Ik ben blij en tevreden met hoe en wat er van mij geworden is.
Iets wat een ander niet heeft . maar wat alleen van mij is.
Maar heb er wel voor geknokt.
Dank je Patricia voor jou artikel.
Warme groet ❤️✨✨Jannie.
Ik noem het innerlijke vrede voor gevorderden.