We doen het allemaal: dagelijks volgen we dezelfde wegen naar het werk of de studie, dezelfde ochtend- en avondrituelen, reageren vaak automatisch op standaard vragen als ‘hoe gaat het?’. Dat komt omdat onze hersenen veel regelen vanuit de automatische piloot. Wanneer we niet regelmatig onze hersenen prikkelen voor nieuwe ervaringen slijten dergelijke paadjes er dieper in en zo blijven we doen wat we steeds al deden. Hooggevoelige mensen die niet geleerd hebben nieuwe wegen te onderzoeken zullen al snel hun veiligheid vinden in gewoontes.
1. Neem eens een andere route naar je werk, de winkel of je huis
2. De verkeerde rij van de kassa
Je kent het vast wel, wanneer je eenmaal in een rij staat blijkt het net de langste of er staat net een klant te treuzelen met kleingeld of een pinpas die dienst weigert en die ander die na jou kwam wordt aan de andere kassa inmiddels al geholpen. In onze haastcultuur leren onze hersenen automatisch bij alles te haasten… Bij het verkeerslicht, de rij van de kassa, lopend, fietsend, rijdend als vanzelf gunnen we onszelf geen minuut extra tijd meer. Ga eens bewust in een lange rij staan, kijk om je heen wat er gebeurt en knoop eens praatje aan met je voor- of achterbuur. Ga niet nog even gas geven of extra snel fietsen om het stoplicht te halen maar minder vaart en geef jezelf de ruimte om in die ene extra minuut eens om je heen te kijken wat er gebeurt op straat.
3. Sta eens stil bij het dagelijkse contact met de ander
Natuurlijk zijn er nog tal van andere manieren om vaste patronen te doorbreken. Wees creatief en vind nieuwe wegen die bij jou passen. Laat ze hieronder even weten, dat inspireert ook weer anderen!
Ik geniet wel van al deze artikelen,ook al ben ik al even in de tachtig.De enorme gejaagdheid om ons heen.Ik ben erg gelukkig om nog even voor deze tijd geboren te zijn.Ontslag bij huwelijk,nu niet meer voor te stellen.Tijd hebben voor vier kinderen plus wat er zoal binnen kwam lopen.Best ook wel stres hebben ,maar ook de rust kunnen nemen.Mooie feestdagen voor ieder diedit leest.
Goed artikel! Dit heb ik gelukkig al eerder ontdekt..
En heb er als HSPer erg veel baat bij..
En hoe vaak sta je nou daadwerkelijk in de verkeerde rij.. het is de negatieve ervaring die langer blijft hangen dan de positieve..
Irritatie vind ik een verspilling van mijn energie dus inderdaad kijk om je heen wat er gebeurt of maak dat praatje en zeg hoe je je echt voelt ipv goed of prima.. Ik krijg vaak waardering voor mijn eerlijk- en openheid..
Ik doe in de supermarkt altijd rustig aan het is meer dan eens gebeurd dat ik even een boodschap ging doen en dat thuis na een uur ongerust belde. Ik nam de tijd bekeek al die gehaaste mensen en liet ze gerust voor als ze met een van stress vertrokken gezicht kwamen aanrennen bij de kassa.
Dit artikel is niet voor de echte loon slaven onder ons, die volkomen vast zitten in een stramien, en daar bij navraag heel gelukkig mee zijn, weinig denken, geen risico nemen, is hun devies.
Maar als holderdebolder die van die koe op Zolder kan ik wel wat met dit aangereikte voornemen,
mooie kleine spirituele gedachtetjes ontdekt, bedankt hier voor !
hoi, zou je misschien een keer iets willen schrijven over het stellen van prioroteiten? Merci.
Levens geluk hoe dan ook ten koste van alles, anders ben of ga je geestelijk dood, je vererfde spyche laat het dan afweten, en word je een lege note dop !
Is/hoort dit alleen bij HSP of geldt niet gewoon voor alle mensen?
Ik heb mijn baan per 1 januari opgezegd, ik volg mijn gevoel, ga lekker beeldhouwen, oppassen op mijn kleinkinderen en andere dingen doen.
Ik kon in mijn werk als kraamverzorgende geen zorg op maat leveren, ik deed overbodige dingen om de uren vol te maken.
Enige wat ik na het lezen van je artikel snel en vrijwel automatisch heb gedaan is naar beneden scrollen. Niet om direct en snel te reageren, maar om de tussenliggende reclame te negeren. 😉
Bij het lezen van je artikel herken ik er veel in wat ik mij de laatste jaren eigen heb gemaakt. Eerder kreeg ik door alle overmaat aan prikkels nooit de tijd om mijn “frequentie” aan te nemen. Het ging allemaal zo snel dat de roes van automatisme me ogenschijnlijk op de been hield. Ik zeg ogenschijnlijk want het hsp pakketje in mij hield het niet langer vol. Nadat het drukke westen werd verruild voor een nieuw avontuur in het oosten van het land vielen alle stukjes langzaam maar zeker op zijn plek.
Hsp ben ik nog steeds, maar nu op een heel andere, rustiger en veel menswaardiger manier. Minder automatisch. De dingen van het leven meemaken, zien en delen. De mensen om mij heen voelen dat, reageren er zonder woorden positief op.
Een nieuwe weg ingeslagen, een andere uitkomst; eentje met veel waarde !
Driedubbele hoppa, Maaike.
Het stormde, hoosde en mijn paraplu is naar de vaantjes.
Maar alle somberheid is uit mijn koppie gewaaid en ik heb mijn doel voor het komend jaar gevonden.
Dank je wel voor het plaatsen van je mooie gedachten, ik hoop dat nog verl meer mensen daardoor opknappen, zowel lichamelijk als geestelijk.
Super verhaal,althans voor mij, omdat ik me juist van het bovengenoemde bewust ben geworden.
Hoi Maaike, weer erg mooi geschreven en daarmee geef je me goede ideeën, inplaats van altijd de auto te pakken ga ik vandaag eens te voetboodschappen doen, niet alleen goed om wat kilootjes oliebol weg te werken, maar ook in contact te komen met de natuur en mijn hogere zelf.
@Petra, leuk he… gewoon even creatief denken en hoppa je geeft een bewuste draai aan je leven 🙂
Maaike, mooi artikel! Vooral blij met je beweging naar Hoogbewust. Dat maakt sensitiviteit tot een gave waarmee jongeren (en volwassenen) uit de voeten kunnen. Succes!
@Hillie Schotanus, dat is precies mijn missie!