Het is belangrijk hierin goed voor jezelf te (leren) zorgen zodat je wat er ook gebeurt, stevig in jezelf kunt blijven staan.
Hieronder een stappenplan dat jou daarbij zou kunnen ondersteunen:
HSP Tips om bij jezelf te blijven:
Stap 1 Leer jezelf van de ander te onderscheiden
De eerste stap is onderscheid te leren maken tussen welke gevoelens, emoties en gedachten bij jou horen en welke bij de ander. Zodra je dit beter gaat zien zul je merken dat je automatisch meer bij jezelf blijft.
Neem elke dag 10 minuten de tijd om even stil te staan bij wat je voelt, welke emoties je hebt en welke gedachten je bezighouden. Schrijf ze op, teken ze, verwerk ze in een gedicht of mediteer. Kies wat bij jou past!
Wanneer je in contact met een ander bent, observeer dan eens tegelijkertijd wat je voelt of denkt en kijk of je voor jezelf kunt ervaren bij wie dat hoort.
Neem de tijd om dit meester te worden, lange tijd was het vanzelfsprekend dat alles wat je maar voelde van jou was. Het kost tijd, oefening en geduld om dit helder te krijgen.
Stap 2 Wees je bewust van je eigen ruimte
Behalve dat je lichaam van jou is heb je ook het recht op een eigen ruimte. Met deze ruimte verkondig je je eigen mening, zeg je ‘nee’ als jeiets niet wilt, kies je je eigen pad. Omdat je gevoelig bent en open staat zijn er mensen (onbewust!) geneigd deze ruimte voor jou in te vullen met hun eigen behoeften. Door je sterke empathie met de ander, je dienstbaarheid en de moeite om te onderscheiden wat van jou en wat van de ander is (stap 1) geef je zo onbedoeld je ruimte weg. Jouw ruimte is van jou, koester die (dat)! Het is je geboorterecht én plicht deze ruimte goed te verzorgen teneinde van daaruit de wereld de essentie van wie je bent mee te geven.
Er zijn verschillende manieren om je eigen ruimte te versterken:
- – Visualiseer een krachtig gouden licht in en om je heen (vul ook alle donkere hoekjes).
- – Neem letterlijk je ruimte in: zet je handen eens in je zij en loop rechtop en doelbewust.
- – Vraag bedenktijd wanneer iemand je hulp of iets anders vraagt, dit helpt om nee te zeggen.
Stap 3: Breng je aandacht terug naar je centrum
Dit is een oefening die je direct kunt toepassen waar je ook bent of wat je ook aan het doen bent. Waar stap 1 en 2 oefening en tijd kosten, is dit een oefening waardoor je snel en effectief terug bij jezelf komt.
Wanneer je je rechterhand op het gebied net onder je navel legt zul je merken dat je aandacht er direct naartoe gaat.Breng je focus gedurende de dag regelmatig naar het gebied net onder je navel. Dit is je centrum en activeert je aanwezigheid in het Nu.
Stap 4: Zet je eigen basisbehoeften op nummer 1
Klaarstaan voor een ander en jezelf vergeten is ook een veelgenoemde uitdaging voor hooggevoelige mensen.Wat veel mensen echter vergeten is dat je er niet voor een ander kunt zijn als je er niet eerst voor jezelf bent.
Als je zelf je basisbehoeften negeert, vanuit wat in jezelf geef je dan iets aan een ander?
Denk aan de instructies in een vliegtuig met het zuurstofmasker: doe hem eerst zelf op zodat je daarna voldoende zuurfstof hebt om hem bij je kind om te doen.
Zorg altijd eerst voor je eigen basisbehoeften, in het belang van jezelf én de ander:
- Slaap, eet en drink voldoende
- Neem op tijd en voldoende rust
- Zoek steun of hulp wanneer je dat nodig hebt
- Doe regelmatig iets wat je erg leuk vindt, het leven is meer dan aan jezelf (of met een ander) werken!
Stap 5: Wees lief voor jezelf
‘Als we niet voldoen aan de maatschappelijke normen en waarden tellen we niet mee’, denk je. Dus ga je er al snel aan proberen te voldoen: toch nog maar dat feestje extra, niet op tijd naar huis maar blijven zitten terwijl je voelt dat je grens bereikt is enzovoorts. Gevolg: je wordt boos op jezelf. Elke keer dat je je eigen grenzen overschrijdt voedt dat wrokgevoelens naar jezelf. Sommige mensen zijn dit vanuit hun jeugd gewend omdat hun grenzen niet gezien werden en ze moesten gehoorzamen. Om te overleven zijn ze over hun grenzen gegaan en hebben zichzelf streng moeten toespreken om dit naar zichzelf te kunnen verantwoorden. Bij die laatste groep is de wrok ongetwijfeld diep naar binnen geslagen en heb je al heel snel het gevoel dat je het verkeerd doet en vooral: geen fouten mag maken.
En hier ontstaat een vicieuze cirkel want die wrok geeft anderen een kans je ruimte in te nemen en dan word je weer boos op jezelf omdat je dat toeliet…enzovoorts.
Stop daarmee, het brengt je helemaal niets en je bent een prachtig mooi mens. Je mag fouten maken ze brengen je namelijk wijsheid en je mag leren want je bent het waard!
Hoe stiller je wordt hoe dichter je bij je zijn kunt zijn, je leven kunt leven vanuit de kracht van hooggevoeligheid.
He Lia,
Ik reageer hier maar weer, het schiet op met al die reacties 🙂
Wat je zegt over dat kennis als herkenning werkt, werkt ook zo tegenwoordig voor mij. Dat wat je ervaart (en bent gegroeid) aangevuld/ondersteund wordt door kennis. Andersom werkt denk ik niet zo goed, want dan ben je denk ik nog aan het zoeken. Immers, je weet niet of die kennis jouw/De waarheid bevat.
Stel je voor dat er vanuit liefde geredeneerd uiteindelijk maar één weg bestaat, dan is het een kwestie om die weg te vinden en voor jezelf gaandeweg zichtbaar te maken, en te erkennen als waarheid.
🙂
Hartelijke groet van Robert
Hi Robert,
Dat laatste kan natuurlijk ook.
Heb trouwens gemerkt dat “vooraf kennis” ook werkt. Bij een latere ervaring kun je dan zeggen OK die ervaring klopt met hetgeen ik vroeger een keer gelezen of gehoord heb. En zo kun je toch tot op zekere hoogte je eigen ervaringen toetsen aan kennis. Dit in tegenstelling tot mensen die wars zijn van kennis en dan vaak met ervaringen zitten die ze in het geheel niet kunnen plaatsen. Fijne avond nog, Lia
He Lia,
Heb je mooi omschreven, zou ik niet zo makkelijk zo op kunnen schrijven. 🙂
Ik heb er ook wel een beeld bij, maar ik waag me er nog even niet aan 😉
Hartelijke groet van Robert
“Hieronder mijn visie daarop. Ik weet niet of het klopt, maar zo ongeveer zie ik het zelf.
God kun je zien als kosmisch Zijn, kosmisch bewustzijn (bijv. m.b.t. Zijn naam JHWH), of als de Bron van al het Zijn, en dan denk ik bijv. aan Niets.
Als een soort schepping uit dit Zijn (of uit het Niets), komt allereerst Liefde voort. Vergelijk hiervoor de symboliek van de eerstgeborene Zoon (namelijk Christus = Liefde) van God. D.m.v. deze Liefde als samenbindende en opbouwende kracht werd/wordt de overige wereld geschapen.
Die zuivere Liefde is onvoorwaardelijk, altijd en overal aanwezig, maar wordt versluierd, misbruikt, of geheel onzichtbaar door lagere vibraties.
De weg terug is dus om van liefde misbruiken uit persoonlijk belang naar onvoorwaardelijke Liefde te groeien. En zo leer je uiteindelijk om Liefde te Zijn. Ik zie dit ook als de vereniging met Christus.”
Rustig aan hoor, Robert.
Fijne zondag, Lia
🙂 jij ook fijne zondag Lia
He Lia,
Hoe ik dit zie? Ik heb er nog nooit over nagedacht 🙂
Alles vs niets : ik weet het gewoon niet.
Liefde en de bron : ik ga uit van eeuwige liefde bij de bron, ik weet het echter nog niet, en het ligt er wellicht ook aan wat je onder de bron verstaat…
Ook een fijn weekend! Robert
Ha Robert,
(–Dat geloof ik ook wel (ik ben er nog niet), alleen dat Niets zegt me nog niets Want de bron is voor mijn gevoel alles (en liefde).–)
Niets zegt inderdaad niets, want het denken kan er niet mee aan de haal gaan.
Zie jij alles dan los van niets? Alles ontstaat toch uit niets en niets uit alles?
Alles betekent voor mij zoiets als alle persoonlijke stukjes waarheid bij elkaar opgeteld. Alles vult aan tot een steeds groter geheel en ruimer bewustzijn. Alles is volledige acceptatie. En zo is voor mij het zichtbare, gemanifesteerde alles een symbool voor het onzichtbare, onmanifeste niets.
Denk nog steeds dat Liefde wel dicht bij de Bron ligt, eruit voortkomt, echter niet die Bron Zelf is.
Fijn weekend, Lia
PS
Met symbool bedoel ik een zichtbaar beeld, waarmee je kunt vergelijken.
Door het beeld van alles, kun je afstrepen wat niet-IS.
heey Aart,
Wat ik bedoel is dat ik het onderscheid kan maken wat van mij is of wat van de ander is.
Al van kinds af aan voelde ik al wat er in de ander speelde m.b.t. emoties en fysieke pijntjes.
Zowel emoties als fysieke pijn nam ik over. bv. Een vriendin was ziek had hevige buikpijn en we zaten te kletsen aan de telefoon. Aan het einde van het gesprek was haar buikpijn weg en ik had het:)
Of ik zat te praten met een vriendin die niet goed in haar vel zat en aan het einde van de rit voelde zij zich weer helemaal goed en ik niet meer. Zo kan ik nog veel voorbeelden noemen.
Dit bedoel ik met ik kan het voelen maar daar blijft het bij. Ik bedoel het ook symbolisch als ik zeg ik voel hun energie maar ik laat het bij hen en dan drijft het als een wolkje (bij mij) voorbij.
liefs sabine
Het valt mij op dat vele meningen niet uit het hart komen maar rechtsstreeks uit een boekje komen . Vandaar dat ik er niet aan kan tippen , ik heb hier en daar gesnuffeld en heb wat opgepikt hier en daar . Voor mij bestaat er maar een manier ,wat mijn innerlijke stem zegd . Maar eigelijk is iedereen vrij om dat te doen natuurlijk ,wie ben ik , een klein radertje in het grote geheel , het is op den duur zulke drogen stof . Zeg wat je voel dat is belangrijk , alleen ik ging daar laatst te ver in en dat werd verkeerd begrepen . . . Fijne dag allemaal
Hallo Nele,
Ik heb Sabine iets verteld over mijn omwenteling van hoofd naar gevoel. De grote les voor mij gaat over vertrouwen (op mijn gevoel), en daarvoor heb ik een patroon ontwikkeld dat onder bepaalde omstandigheden ik in mijn hoofd ga zitten om het te begrijpen, wat natuurlijk niet lukt. Ik ervaar overigens geen zoektocht (meer).
Ik heb overigens geen onduidelijkheid wat het is en hoe dit aan de orde komt in mijn proces.
Dat je iets wil of moet begrijpen kan vele oorzaken hebben, is mijn ervaring geweest. Wat je aangeeft “kennis ontbreekt” is daar een voorbeeld van. Meer specifiek dat je jezelf afwijst als je het niet begrijpt, je ontkent je eigen wijsheid.
Maar je hebt ook patronen die aan de basis staan van gedrag, waaronder je ook een drang kunt voelen om het te willen begrijpen.
Dit allemaal zijn stukken levensles die in lijn zijn met je basislevensles (liefde of vertrouwen), en heel concreet belemmerende energetische creaties in je energielichamen, die zich gaandeweg steeds meer aan je openbaren, mits je die weg op gaat.
Ik ben met je eens en kan ook beamen dat zodra je er niet zo dwangmatig mee bezig bent, het een stuk makkelijker gaat. Je zult ook meer inzicht krijgen.
Ook al heb je dat stemmetje, zolang die drang terug blijft komen, blijft dit een terugkerend iets. Iets wat je wat duidelijk wil maken.
Mijn ware inzicht komt vanuit het transformeren van mijn levenslessen, mijn groei in bewustzijn en liefde. Niet is zo krachtig dan bewust te worden van je levenslessen en dat te ontstijgen. Een worsteling met je zelf (over soms meerdere levens) dat wat je niet denkt je hebben of niet te zijn, transformeren naar een volwaardige erkenning. Dat resulteert niet alleen in inzicht in jezelf, maar ook in de ander. Een inmens begrip.
Eigenlijk werkt het denk ik beter om iemand daadwerkelijk te helpen met z’n thema, dan uitleg geven over mijn proces ergens halverwege. Want het is echt zo dat je dit soort dingen pas ‘begrijpt’ als je er zelf ook voorbij bent. Ik bedoel dat niet verkeerd. Ik kan het wel hebben over ontkenningen, sluiers, sluitclips, dimensies, afdalingsgevoelens, onvermogen, inwijdingen, transformaties, energetische alter ego’s, antikrachten voor afdaling, etc. Maar hoe kan iemand dat begrijpen? Ik zou het zelf niet eens begrijpen voordat ik aan die reis begon. Maar het is wat ik bedoelde straks richting Sabine, dat er nog een hele ‘wereld’ voor je open ligt, daar ligt je groei. Ik ervaar het als een concrete weg terug, naar waar je vandaan kwam.
Naar aanleiding van diverse reacties ben ik wel aan het overwegen om te stoppen met deze inhoudeiijke uitleg. Ik wist ergens wel dat het zo niet zou werken, maar ja, de force is strong in me. Ik gun iedereen de weg terug naar huis. 🙂
Hartelijke groet van Robert
@Robert,
Hoi Robert,
Wat bedoel je met;
“Naar aanleiding van diverse reacties ben ik wel aan het overwegen om te stoppen met deze inhoudeiijke uitleg. Ik wist ergens wel dat het zo niet zou werken, maar ja, de force is strong in me.”
Wat bedoel je precies met dat je ‘wist dat het niet zou werken’? Was je voor jezelf dan ergens naar op zoek, of bedoel je juist meer in uitleg naar de ander toe? Persoonlijk kan ik zeggen dat ik althans juist veel van je uitleg heb opgestoken! We kunnen natuurlijk veel leren van elkaars beleving! 🙂 Met elkaar van gedachten wisselen, ervaringen delen, kan toch nooit kwaad? Of zit ik hier ff de bedoeling/interpratie van jouw schrijven nu ‘verkeerd’ te zien. 🙂 Ik hoop in ieder geval dat je ‘blijft’, alhoewel dat misschien een beetje een gekke zin is :), alleen maar natuurlijk als je er zelf prettig bij voelt, anders natuurlijk ook niet, maar dat begrijp je natuurlijk zelf ook ;). In ieder geval bedankt voor je woorden, het delen van je ervaringen, zeg maar, ik ben er in ieder geval blij mee geweest! Het ga je goed! 🙂
Veel liefs, Susanne (trouwe lezer ;))
He Susanne,
Bedankt voor je fijne reactie! 🙂
Op de eerste plaats heb ik de intentie om mensen daadwerkelijk verder te helpen op hun weg. Dat probeer ik ook op deze site. Waarom ik dat op deze site doe, is omdat ik nog moeilijk vind om daadwerkelijk face 2 face te doen. Sja, zoals gezegd zal mijn thema vertrouwen nog spelen totdat ik thuis ben 🙂 Binnenkort wil ik wel aan de slag gaan met mijn begeleiders om mensen echt een stap verder te kunnen helpen.
Wat ik hier op de site probeer te bewerkstelligen is dat ik mensen bewuster probeer te maken, het geheel ruimer te plaatsen, laten zien dat er ook nog een andere wereld is, en dat er een weg naar huis is.
Eigenlijk kan ik op deze site niet meer dan dat, terwijl ik eigenlijk iemand echt verder wil helpen op hun weg. Dat kan ik alleen doen als iemand hiervoor kiest om geholpen te willen worden. Daar is op de site niet zo zeer sprake van, het gaat meer om het uitwisselen van ervaringen. Op basis hiervan kan ik iemand dus niet verder helpen op hun weg, wat ik zo graag zou willen. Dat is hetgeen waarvan ik wist dat het niet zou gaan werken op die manier.
Ik ben nog onderweg en heb nog zo enige belemmeringen. Gedurende mijn tijd op de site is daar wel wat naar voren van gekomen, buiten mijn verdere leven om. Zo had ik een tijdje geleden de neiging om mensen te willen begrijpen, daar was Aart een trigger voor. Ik begrijp ‘m nog niet helemaal, maar heb daar eigenlijk geen last meer van 🙂
Het grootste ding wat me nu nog in de weg zit (in context van deze site), is dat ik aan mensen kan gaan trekken om ze iets (in) te laten zien, wat natuurlijk nooit werkt. Dan kan ik overdreven volledig lopen zijn, ga lopen verbeteren (‘bijsturen’), uitgebreide inhoudelijke uitleg geven, en blijven uitleggen. Ik hoop dan dat er ergens een lampje gaat branden, dat ze doorvragen.
Er ligt voor de meesten nog een hele wereld op die binnen handbereik kan zijn, mits je daar open voor staat, mits je daar voor kiest. Dat is de wereld die je je eigen maakt door terug te keren naar waar je vandaan kwam : de nieuwe mens op aarde is geboren.
Hartelijke groet, Robert
Robert,
(–Naar aanleiding van diverse reacties ben ik wel aan het overwegen om te stoppen met deze inhoudeiijke uitleg. Ik wist ergens wel dat het zo niet zou werken, maar ja, de force is strong in me.”–)
Volgens mij op de eerste plaats zoeken naar de Bron. Als basis in jezelf Stilte, Leegte. Daarna opvullen met inhoud. Zonder Bron werkt het niet, en dat weet je, toch?
He Lia,
Het is geen zoeken meer, de weg ligt er al. Ik volg gewoon de weg die mijn begeleiders reeds hebben gevonden 🙂
De weg terug naar de bron is zeer geleidelijk, gaat over alle dimensies (t/m 16) en verder. Steeds verleg je je bron naar een hogere dimensie, naar gelang je verder transformeert, verder groeit in liefde en bewustzijn.
Het gaat me om rechtstreeks te verbinden met mijn bron in de goddelijke sferen (verbonden met mijn hogere zelf), en die energie/liefde/bewustzijn naar aarde brengen.
De stilte en leegte onstaat door het ontdoen van je belemmerende energetische creaties (levenslessen) t/m je hoogste bron, waardoor je alle oorzaken wegneemt van je belemmerende gedachtes, gevoelens of patronen.
Hartelijke groet, Robert
heey robert,
Ik vind het ook fijn dat hier bent!!!!
Ik sluit me aan bij Susanne 🙂
Iedere ervaring is mooi en prachtig dus ook die van jou.
Daar gaat het hier ook om op deze site. Reageren, ervaringen uitwisselen en delen.
Ik weet zeker dat er heel veel lezers zijn die jou reacties met veel plezier lezen,
hele dikke knuffel sabine
@He sabine,
Jij ook bedankt voor je fijne reactie 🙂
Zie reactie op Susanne.
Hartelijke groet, Robert
Hey Robert,
Geloof het of niet maar ik denk dat wat we denken en ervaren dichter bij elkaar ligt dan we zelf beseffen. 🙂
En ik neem geen enkel van je woorden slecht op hoor. Dat is gewoon pech met schrijven en internet, niets boven een lief gesprek wat mij betreft 😀
Maar ondanks dat ik begrijp waarom je overweegt om te stoppen met je reacties, wil ik je er nog even oprecht heel hard voor bedanken. Ik vond het fijn om even met iemand over deze dingen te praten. En het is niet voor niets mystiek hè. Mocht het allemaal gewoon te vertellen zijn, dan was het al lang gebeurd.
X
@Nele, *life, maar lief mag het ook zijn hoor 😀
@Nele,
hahaha 🙂
Hey Nele,
Jij ook bedankt voor je fijne reactie 🙂
Je zegt :
“Geloof het of niet maar ik denk dat wat we denken en ervaren dichter bij elkaar ligt dan we zelf beseffen.”
Ik kan het je nog sterker zeggen : de oorzaken van onze belemmerende gevoelens en gedachtes zijn hetzelfde.
Belemmerende creaties in je energielichamen zijn verantwoordelijk voor je belemmerende patronen, gevoelens, gedachtes.
Belemmerende creaties zijn bijvoorbeeld de meerdere zelfoordelen die in je mentale energielichaam zitten. Alleen wat de uitwerking hier van is, dus wat is dan dat zelfoordeel wat je hebt, dat is afhankelijk van je levensles.
Zo heb je een aantal energielichamen die van die belemmerende creaties in zich dragen, allemaal een uitting van jouw levensles.
Die belemmerende creaties kun je energetisch uit je energielichaam transformeren. Daar is een manier voor.
Elke transformatie is een stijging in energie, trilling, liefde en vertrouwen. Elke transformatie brengt je weer dichter naar waar je vandaan kwam, jouw bron.
Ik vind het helemaal zo mystiek niet meer, ik vind het best concreet. Maak het niet te moeilijk 🙂
(zie je nou, ik schiet vanzelf weer in mijn uitlegdrang 🙂 )
Hartelijke groet, Robert
O ja, iedereen heeft dezelfde soort belemmerende creaties, alleen de uitwerking is afhankelijk van je levensles, dus verschilt van persoon tot persoon.
Dus iedereen heeft zelfoordelen, of ze er nu bewust van zijn of niet. Alleen wat die zelfoordelen nu precies zijn, verschilt per persoon.
Een zelfoordeeel kan zijn : mijn mening doet er niet toe
Ha Robert,
(–Dus iedereen heeft zelfoordelen–)
Laat al die zelfoordelen eens varen, ook het woord zelfoordeel. Volgens mij ben je dan waar je wezen moet. Stilte, en leegte in de natuur? Ja toch? Maar heeft die natuur dan een zelfoordeel?
Doeg, Lia
Ha Lia,
Deze zelfoordelen verdwijnen (helaas) niet definitief door ze te laten varen of de betekenis van het woord weg te halen.
Het is zo’n beetje de eerste stap die ik deed in mijn transformatieproces, ik gebruik het vaak als voorbeeldje, omdat het relatief toegankelijk is.
En ik heb het zelf niet verzonnen overigens, blame God 🙂 (eigenlijk geen grapje, want tis echt zo)
Hartelijke groet Robert
Robert,
(–Elke transformatie brengt je weer dichter naar waar je vandaan kwam, jouw bron.–)
De Bron is Niets, Leegte, Stilte, Rust, Ruimte, Openheid.
He Lia,
Dat geloof ik ook wel (ik ben er nog niet), alleen dat Niets zegt me nog niets 🙂 Want de bron is voor mijn gevoel alles (en liefde).
Hartelijke groet Robert
Hey Robert,
Blij te lezen dat je drang om te reageren groter is dan weg te blijven. 😀
En zo te zien ben je er al in geslaagd om een kleine fanclub bij elkaar te krijgen 😉
Voor mij is het nog wel mistiek in die zin, dat ik niet geloof, dat we ‘het’ effectief in woorden kunnen uitleggen zonder ‘het’ te kort te doen, whatever dat ‘het’ dan ook is. 🙂
Voor mezelf is mijn ego (ik vermoed dat dat het ego genoemd wordt, de ik-beleving) diegene die graag wil weten, begrijpen, uitleggen en vooral anderen laten weten dat ik het begrijp doorheb.
Maar mijn gevoel, mijn zelf of welk woord er ook voor gebruikt wordt heeft daar geen boodschap en behoefte aan. Die voelt zich niet afgescheiden van de |ik neem aan dat dit is wat wordt begrepen onder| de bron noemen. Dit deel van mezelf heeft geen gevoel een missie te hebben. Dit deel van mezelf zet me aan, gewoon te leven, dat gaat dan van moment tot moment. Van hier uit kosten taken me geen energie, die doe je dan gewoon uit wat ik ‘liefde’ noem.
Het probleem en dat is volgens mij voor iedereen gelijk is dat dat ‘ego’, maar al te vaak dat ‘zelf’ overstijgd. Dat is voor mij dan aan het werk gaan met die ‘thema’s’ die jij noemt. Ik probeer me ook geen beeld te vormen van wat er na komt. Eerst me concentreren op de balans.
Zo denk ik er nu over, mogelijk is het morgen weer anders.
Ik heb geen gevoel van missie, eigenlijk wel, maar niet de overtuiging dat ik iets moet doen om die te bereiken. Ik ben er van overtuigd dat door me heel gewoon met mijn eigen patronen bezig te houden, die missie vanzelf ingevuld wordt door hier te zijn. Als ik denk dat ik mensen moet helpen met een missie, dan bestaat het gevaar, dat ik mijn eigen zelfbehoud daaraan afhankelijk maak. (Bvb wanneer ik daar mijn beroep van maak) Naar mijn gevoel zijn er weinig ‘hulpverleners’ en spirituele leerkrachten in de buitenwereld die wat ze leren losgekoppeld hebben van wat ze zijn of die met open geest leren.
Is allemaal wat moeilijk uit te leggen. Het is met mijn hoofd een poging doen om te vertalen wat ik voel. 🙂 En nu ga ik me even terugtrekken. Niet omdat ik niet meer wil reageren, maar omdat ik voel dat ik het moeilijk kan loslaten. 🙂
Tot binnenkort!
Fijn weekend allemaal!
Eureka! 🙂
Lol Lia. Wrijf mijn bol nog na die appel is toch harder aangekomen dan verwacht 😉
Bedenkt me net dat je mijn woorden persoonlijk zou kunnen opnemen Robert. Wou je even laten weten dat dat zeker niet het geval is. 🙂 Ik gebruik alleen jouw voorbeeld omdat dat het mij makkelijker maakt om het te verwoorden. Maar wil met mijn woorden op geen enkele manier een oordeel naar jou uiten. Dus hoop dat je het niet slecht opneemt.
Liefs
He Nele,
Ik heb niks op die manier ervaren, no worries 🙂
Geen zorgen, Robert
He Nele,
Ik ben inmiddels wel weer wat wijzer geworden over mezelf naar aanleiding van mijn interacties met jullie, dus jullie helpen me eigenlijk met mijn thema/les 🙂
Het is inderdaad ook bijzonder moeilijk om het in woorden uit te leggen, zonder het te kort te doen. Dat is deels ook mijn worsteling als ik wil overbrengen waar ik mee bezig houdt, en wat ik zie als de weg.
In het bijzonder : hoe kun je uitleggen in woorden dat bewustzijn liefde is, dat er hogere vormen van liefde zijn?
Overigens denk ik dat je er prima in bent geslaagd om je inhoud over te brengen 🙂
Wat je zegt over ‘ego’ en ‘zelf’. Het gaat er volgens mij om dat je je ego (kleine zelf) in dienst van je (hogere) zelf laat worden. Dat heb ik deels ‘uit n boekje’, het spreekt me ergens ook wel aan. Maar ik vind het net een tikkie te abstract/algemeen om met zo’n uitgangspunt concrete stappen in je plan te maken.
Ik noem het nu met opzet plan. Jij hebt een plan (onderdeel van een groter plan) gemaakt wat je wilt gaan doen sinds jouw afsplitsing van je bron (ik noem het maar even bron). Sinds dat afscheid ben je onderweg, en maak je een groeiproces door, waarschijnlijk vele levens al. Zo heb je ook voor dit huidige leven keuzes gemaakt wat je wilt komen doen. Zo te lezen ben je niet vrij van levenslessen (bv 4e alinea), dus je komt wel wat leren blijkbaar. 🙂
Het is aan jouzelf om datgene waarvoor je zelf hebt gekozen om te leren op te pakken. Eigenlijk doe je jezelf ‘eer’ aan door in ieder geval naar die lessen (thema’s) te gaan kijken.
Zou het dan niet juist je ‘ego’ (of een ander specifiek ding) zijn wat er nou tussenkomt om daar mee aan de slag te gaan? 😉
Maar ja, dat ‘ego’ het blijft me te abstract. Het gaat simpelweg om hele concrete keuzes en creaties die je zelf als ziel (of hoger) hebt gemaakt. Datgene wat je jezelf in de weg hebt gelegd, om er iets over te leren, en te ontstijgen.
Welnu, als het jou lukt om vanuit je ‘zelf’ en de liefde jezelf te kunnen neerzetten, naar tevredenheid… goed bezig dan! Dan denk ik ook niet dat je behoefte hebt om daar iets aan te willen veranderen.
Alleen begrijp ik nou net jouw woorden dat het je niet lukt, en dat het regelmatig een worsteling oplevert.
Mijn leven was tot voor kort een grote worsteling en wilde het zo niet meer. Regelmatig wilde ik het bijltje er bij neer gooien. Ik dacht dat niets me meer kon helpen, en ik er maar gewoon in zou moeten berusten. Dat lukte echter ook niet, want de ellende bleef maar terugkomen, ik kon er niet omheen.
Het heeft uiteindelijk na bijna 40 jaar wel voor gezorgd dat ik die weg (terug) vond. Toen pas begon ik het langzaamaan te begrijpen, hoe ik mijn eigen keuzes heb gemaakt, wat mijn lessen zijn en hoe dat tot stand is gekomen, het begon allemaal op z’n plek te vallen, begrip voor mezelf, liefde voor mezelf… de ironie dat ik altijd alles als problemen/last heb ervaren, maar dat het een liefdevolle keuze van mezelf is geweest om te willen leren en groeien.
Wat ik wil zeggen, je leven hoeft geen worsteling te zijn van terugkerende belemmeringen.
Hoop dat je er wat aan hebt, hartelijke groet van Robert
Ha Robert,
(–In het bijzonder : hoe kun je uitleggen in woorden dat bewustzijn liefde is, dat er hogere vormen van liefde zijn?–)
Hieronder mijn visie daarop. Ik weet niet of het klopt, maar zo ongeveer zie ik het zelf.
God kun je zien als kosmisch Zijn, kosmisch bewustzijn (bijv. m.b.t. Zijn naam JHWH), of als de Bron van al het Zijn, en dan denk ik bijv. aan Niets.
Als een soort schepping uit dit Zijn (of uit het Niets), komt allereerst Liefde voort. Vergelijk hiervoor de symboliek van de eerstgeborene Zoon (namelijk Christus = Liefde) van God. D.m.v. deze Liefde als samenbindende en opbouwende kracht werd/wordt de overige wereld geschapen.
Die zuivere Liefde is onvoorwaardelijk, altijd en overal aanwezig, maar wordt versluierd, misbruikt, of geheel onzichtbaar door lagere vibraties.
De weg terug is dus om van liefde misbruiken uit persoonlijk belang naar onvoorwaardelijke Liefde te groeien. En zo leer je uiteindelijk om Liefde te Zijn. Ik zie dit ook als de vereniging met Christus.
Dag, Lia
@Robert,
Mooi verhaal Robert! 🙂
Liefs, Susanne
@nele,
Mooi gezegd, Nele! 🙂
Liefs, Susanne
@Robert, “Naar aanleiding van diverse reacties ben ik wel aan het overwegen om te stoppen met deze inhoudeiijke uitleg. Ik wist ergens wel dat het zo niet zou werken, maar ja, de force is strong in me. Ik gun iedereen de weg terug naar huis.”
Beste meneer ter Brink, je zegt dus eigenlijk dat er iets niet juist werkt in jou.
Je zegt dus eigenlijk; ik ben aan het geuren, je mag mijn geur opsnuiven MAAR …………….
Je gaat me toch niet vertellen dat je verwachtingen had, dat de boel zou moeten gaan zoals jij je had voorgesteld.
Robbie, als je goed kijkt dan gaat het hier enkel om jou.
Jou, jou en nog eens jou.
Als er werkelijk enkel het gunnen van de weg naar huis voor iedereen was en er geen eigen leerproces meer was dan had je niet de beleving die je nu hebt.
Vergeet niet goed te kijken naar je eigen inhoudelijke uitleg en wie weet is dat ook maar een momentopname die in het volgende moment van geen kanten heeft geklopt maar je wel een stukje dichter bij huis heeft gebracht.
De kunst is (het is vanuit huis geen kunst maar iets wat zich nooit voortdoet omdat er geen behoefte aan houvast is) alles wat er gevoeld en gedacht wordt niet als waarheid te zien of hanteren m.a.w. continu die openheid er te laten zijn.
Die openheid is er al altijd, net zoals we allen al thuis zijn, enkel de mind, het bewustwordingsproces doet ons anders ervaren.
Als we ons daar nu op dit moment echt bewust van zijn en die bewustheid kan nu plots geschieden dan dondert het hele kaartenhuis van ‘op weg naar huis/bewustwordingsproces’ in 1 keer in. Wat kan resteren is een oplossen van nog aanwezige oude energie maar je hebt gezien/ervaren/weet dat het NU okay is, dat je NU thuis bent.
Misschien is het wel zo dat je vast gaat lopen op je eigen inhoudelijkheid en dat zou m.i. (wat ben ik weer beleefd) een goed teken zijn.
Vraag maar aan Sabine, die weet er alles van.
Het zou ook een heel goed teken zijn als ik de plank VOLLEDIG mis sla.
He Aart,
Zie ook mijn vorige reactie aan Susanne.
Leuk dat jij ook reageert 🙂
Dit gaat inderdaad om mij, in de zin dat ik iets wil wat zo niet lukt. Ik wil de ander helpen op z’n weg, daardoor wil ik ‘m bereiken en ga ik trekken. Ik zit nog in mijn eigen leerproces, klopt. Het is niet de inhoud zelf waar ik op vastloop, al zal dat vast niet 100% zuiver zijn geweest hoor.
Initieel had ik niet zo veel verwachtingen, ik wilde gewoon eens kijken wat er zoal nog meer was. Mijn houding is gaandeweg m’n transformatieproces verandert.
Ik vermoed dat we verschillen van mening wat betreft de betekenis die we aan thuis koppelen. 🙂
Als ik je woorden juist lees gaat het om de ervaring van de mind die roet het eten gooit, waardoor ik vind dat ik naar huis moet, dat er iets zit wat moet, waardoor ik niet in het het Nu kan zijn, immers dat Nu is er altijd al, het slechts mijn beleving.
Welnu, dat is niet wat ik er onder versta, thuis is voor mij niet gewoon maar een beleving. Thuis is geen eigen gecreeerde illusie, het is geen hoofdding, integendeel juist. Maar ik zie niet hoe ik jou kan uitleggen wat het wel is, immers liefde zegt jou niks 🙂
Hartelijke groet, Robert
@Robert,
Hoi Robert!
Ik vind je dat mooi schrijft!
Soms gaat het me ook wat tollen, als ik jouw stukken lees :), of is dat nu even mijn eigen getol… 🙂 Ik dacht dat Ik een zoeker / denker / willen weten was!! Ik lijk bijna in het niets te vallen naast jou 😉 haha! Of is dat nu mijn te snelle conclusie ;).
Ik wil ook alles weten. Het hoe, het wat, het waarom, maar hoezo dan en wanneer en hoe komt dat en hoe is dat en waarnaar toe gaat dat enz. enz. enz. Pff.. Ik word daar erg wijzer van heb ik gemerkt! Ik word daar ook erg vermoeid van heb ik gemerkt! 🙂
Haha, ik weet eigenlijk niet wat ik nu belangrijker dien te vinden.. dat ik daar wijzer van wordt, of vermoeiender.. hmm.. ‘t is allebei sowieso natuurlijk een logisch gevolg, denk ik dan maar. Balans natuurlijk. Je balans daarin vinden. Is natuurlijk wel zo prettig.
Hoe te willen weten – los laten… is tegenwoordig een zeer intelligente vraag, vind ik althans zelf, in mijn bestaan. 🙂
Hoe laat je los.. dat je wilt weten. En kan dat? Kan je loslaten dat je weten wilt en wat het dan is dat je weten wilt? Zeg maar.
Veel blijkt natuurlijk ook te maken te hebben met een soort van controle willen hebben/verkrijgen. Macht zelfs over bepaalde ondewerpen willen vergaren, hoe je het dan vervolgens op dusdanige manier kan gaan ‘gebruiken’ als het ware, die kennis voor jezelf kunnen gaan inzetten, zodat je niet alleen wijzer wordt, maar ook eventueel pijn en gedoe kan voorkomen. Want ja, wát zit er eigenlijk achter, achter al dat willen weten?
Willen wij weten, omdat wij weten willen? Aard van het beestje? Of willen wij weten, omdat wij willen veranderen / becontroleren / besturen / individueel, zelfstandig ergens in/over willen zijn?
Misschien en waarschijnlijk wel ergens allebei. En daar dus dan ook weer je gezonde balans in zien te vinden.
En hoe die Nieuwsgierigheid, die honger naar voeding, te ervaren, te uiten, antwoord in te geven, Zónder de behoefte om daar vervolgens machtig in te zijn, controle over te gaan verkrijgen, het op dusdanige manier inzetten , etc.etc. Is even algebra op het moment ;). Veel heeft dan ook weer met ‘gewoon’ Vertrouwen te maken.
Ik praat veel, ik denk veel, ik voel veel, ik beleef veel, ik schrijf veel. En met elk gevonden antwoord komen weer tientallen nieuwe vragen. Bovendien blijken de antwoorden óók weer steeds te veranderen, en dus ook weer de vragen, en dus ook weer de antwoorden, en dus ook weer de vragen, en zie hier ons Doolhof. En dáár dan weer vragen over hebben, weet je wel. 🙂
Jij lijkt mij ook zo’n vergaarbak, verzamelbak, alhoewel ik dit niet zo apart bedoel als dat het er nu staat, want vergaarbak klinkt misschien natuurlijk wat vreemd, maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel. Aan de andere kant, it takes one to know one, weet je wel ;).
Nu vervolgens een reactie op jouw schrijven naar mij: Jij schreef het volgende:
“Eigenlijk kan ik op deze site niet meer dan dat, terwijl ik eigenlijk iemand echt verder wil helpen op hun weg. Dat kan ik alleen doen als iemand hiervoor kiest om geholpen te willen worden. Daar is op de site niet zo zeer sprake van, het gaat meer om het uitwisselen van ervaringen. Op basis hiervan kan ik iemand dus niet verder helpen op hun weg, wat ik zo graag zou willen. Dat is hetgeen waarvan ik wist dat het niet zou gaan werken op die manier.”
Persoonlijk vind ik dat je wel degelijk iemand kan helpen via woordenwisselingen op deze site! Ik heb door woordenwisselingen met een aantal mensen bewustwordingen gehad, kwartjes die vallen, aha-momenten, dat je echt dacht van; ‘nouou, na al die jaren!’ Haha, ben je jaren bezig met een bepaald onderwerp, overal en nergens naar antwoorden en oplossingen zoeken, zie je ergens op deze site een reactie van iemand staan, en klinkedieklink, het kwartje, de gulden, of de rijksdaalder die het inmiddels al geworden bleek te zijn, die valt! 🙂 Dus ja, ik vind dat we, wie dan ook, wel degelijk mensen kunnen helpen via woorden wisselingen op deze site.
Maar, dat is dan misschien niet helemaal wat je zoekt. Dat jijzelf er liever veel meer persoonlijk bij betrokken wenst te zijn. In contact met de ander. Elkaar zien, met elkaar zijn, met de ander zijn, samen, bij elkaar, in bijv. een therapie-ruimte, of zoiets dergelijks.
Of, en dat kan ook, zodat jij ‘bewijzen’ ontvangt, van degene die jij ‘helpt’ te ‘genezen’. Snap je wat ik bedoel? Bewijzen zien van ons eigen geholpen ‘werk’.
Hier op de site kan je misschien niet echt ‘bewijzen’ vinden dat je iemand hebt weten te helpen. Maar tegelijkertijd, heb je die ‘bewijzen’ dan nodig? En waarom heb je die ‘bewijzen’ dan nodig?
Er ligt een groot goed (vind ik althans zelf) in het helpen van anderen! Hoe heerlijk is het als we een positief, helend effect op iemand hebben! Als we samen met die ander dat ‘samen’ hebben weten te bereiken/ervaren! Want wie wilt er nu een belabberd effect op de ander hebben? Wat is daar nu aan? Dus ja, ik begrijp je wanneer je zegt de ander te willen helpen. Maar dat dat via deze site niet zou kunnen, ben ik het dus niet helemaal met je eens. Helpen, is 1 ding. Bewijzen daarvan willen zien, is een ander ding!
Het ligt er natuurlijk maar net wat voor Jouw voldoende is, of voldoening geeft. En wat voor Jouw jouw intenties zijn. En wat weer Achter die intenties liggen.
Is het überhaupt Nodig om bewijzen te hebben Robert, dat jij iemand geholpen hebt? En waarom is dat Nodig?
🙂
Veel liefs, Susanne
Hoi Susanne,
Dank je! En dat tollen, wellicht is het een combi van oorzaken 🙂
Ik heb/had inderdaad een drang om alles te willen begrijpen, maar het is ook niet voor niks een grote levensles voor mij. Het is wel een stuk minder geworden, maar het zal blijven opspelen totdat ik ‘thuis’ ben. Het heeft een reden waarom dat steeds blijft terugkomen, die toelichting sla ik even over.
Die les leert me iets over vertrouwen op mijn gevoel (en wat binnenkomt uit mijn bron, bewustzijn), en mijn hoofd er niet tussen te gaan zetten.
Als je het hebt over die drang om alles te willen weten. Is dat dan een drang om daadwerkelijk meer te weten komen (gaat het je echt om de inhoud), is het dat je ergens naar op zoek bent, of gewoon omdat je jezelf onder druk zet om datgene wat er voorbij komt te willen begrijpen? En gaat dat gepaard met onwenselijke gevoelens?
Wat je zegt : te willen begrijpen om pijn te voorkomen… dat zou zomaar eens kunnen 😉
Goeie vraag dus “waarom wil ik het weten?” 🙂
Dus waarom wij het willen weten is per persoon verschillend, en per persoon kan dat diverse (gecombineerde) oorzaken hebben. Je kunt die noot niet eventjes kraken, begin bij het begin. Waar heb je nu ‘last’ van.
Die vragen zijn ingangen om eens te gaan onderzoeken hoe dit mechanisme bij jou nu precies werkt en welke gevoelens hier ontstaan. Je gevoel is een betere leidraad dan je hoofd. Zodra je er daadwerkelijk bewust van wordt hoe het werkt, ontstaat er al enige verlichting. Hoe je het concreet achter je laat, is vers 2. Dat is ook waar ik het steeds over heb in mijn reacties : ik geloof alleen in het daadwerkelijk loslaten van je belemmeringen om verder te groeien in liefde (en bewustzijn) (dat is transformeren).
Is er zoiets als gewoon vertrouwen? 🙂 Je zet gewoon al tussen aanhalingstekens, dus je beschouwt het denk ik niet als gewoon. Maar als je het afdoet als gewoon vertrouwen, hoe gaat dat vertrouwen er dan nu daadwerkelijk komen?
Dat je in zo’n doolhof terechtkomt heeft misschien te maken dat je nog geen universeel antwoord of weg hebt gevonden. Dat herken ik namelijk bij mezelf, en ook dat dat verdween zodra ik het had gevonden.
Ik ben eigenlijk geen vergaarbak (meer). Sowiesio onthoud ik geen klap tegenwoordig :-), maar ik heb niet zo’n behoefte meer in kennis. Daarbij komt mijn verworven inzicht niet vanuit kennis/hoofd. Of ja, hoofd vult het wel aan, maar mijn inzicht komt met name vanuit verworven bewustzijnsgroei. Kort gezegd : ik begrijp door het ontstijgen van mijn eigen lessen hoe het in elkaar steekt. Wat er zoal in de weg kan zitten voor liefde (voor jezelf), oorzaak en gevolg.
Je kunt iemand inderdaad wel helpen via woordenwisselingen op deze site. Maar dat is eigenlijk niet meer dan een zetje, als de ander er open voor staat.
Daadwerklijke groei in bewustzijn (=liefde) onstaat niet via woorden of kwartjes. Het is moeilijk uit te leggen, maar dat doe je enkel door jezelf te ontstijgen door een stukje les achter je te laten. Die les (bv een belemmerende overtuiging over jezelf) is een stukje vernauwing van je zelfliefde. Dus door dat achter je te laten, vergroot je je zelfliefde.
En dat is nou net wat ik (het liefst) wil gaan doen, iemand helpen om die stappen naar zelfliefde te laten maken. Mijn liefde en energie heeft veel meer impact/effect als ik iemand fysiek tegenover me heb zitten die een hulpvraag heeft. Dat gaat over mijn missie, en dat geeft voldoening, dat gaat over mijn liefdevolle bijdrage. Zit geen ego of onzuivere intentie achter. Wil niet zeggen dat ik het nu niet zou waarderen om oprechte waardering te mogen ontvangen als ik iemand zo help 🙂 Ik ben onderweg…
Hartelijke groet, Robert
Ha Robert, Susanne,
Ik ben duidelijk een tiepje voor begrijpen en kennis vergaren, hoor. Moet zeggen er ook veel aan te hebben gehad (en te hebben).
Begrijpen betekent voor mij kennis omzetten in ervaring, cq weten i.p.v. geloven.
Denk wel dat kennis niet veel verder moet reiken dan je ervaring omdat het dan toch boven je pet gaat en je er niets aan hebt. Maar goed dat merk je vanzelf want dan slaat iets toch niet aan en blijft de deur gesloten.
Meest opmerkelijk vind ik dat kennis voor mij als herkenning werkt. Datgene wat je ervaart, vind je terug in een boek, of hoor je iemand anders ook vertellen. Dat geeft steun, te meer daar het pad dat wij bewandelen een onzichtbaar pad is en er in feite niets te bewijzen valt.
Dag, Lia
He Lia,
Ik reageer hier even. Bedankt voor je tips 🙂
Je zegt :
“Het “scheiden” lukt m.i. het best als je zelf stil en leeg bent. Immers in die stilte (die jezelf bent) ervaar je dat vibraties jouw bewustzijnsveld binnenkomen en dus alleen van iemand anders kunnen zijn. Bij deze situatie valt er niets te scheiden.”
Het probleem bij mij is dat ik nog steeds zeer actief in mijn transformatieproces zit en doorgaans niet die leegte/stilte ervaar. Ik ervaar momenteel energetische belemmeringen die gevoel veroorzaken.
Soms heb ik dan zo’n moment van innerlijke vrede/rust en dan lukt het me wel, dus wat je zegt klopt voor mij!
Je zegt :
“Het wordt moeilijker wanneer er een bron in jou zelf zit, want het gelijke trekt het gelijke aan. Voorbeeld: jouw verdriet/vreugde (als bezit, vasthoudende energie), trekt het verdriet/vreugde van iemand anders aan.”
Als je het hebt over de bron in de zin van die energetische belemmering, wordt het inderdaad moeilijker 🙂
Dat van bron icm aantrekken weet ik niet of ik dat ooit zo ervaren heb, misschien begrijp ik niet helemaal wat je hier bedoelt.
Wat ik wel weet is dat je in een ander dusdanig kunt verdiepen dat je een energetische verbinding tot stand kunt brengen, en dus gevoelens/energie van de ander in je voelt (totdat je de verbinding bewust verbreekt).
Groetjes van Robert
Ha Robert,
Wanneer je moeite hebt om leegte/stilte in jezelf te vinden, kun je die misschien wel in de natuur ervaren, en vaak een stuk gemakkelijker. Hetzelfde geldt voor rust en ruimte. De stilte van een bos ademt gewoonweg door je heen.
En bij het kijken naar de sterrenhemel, spoelt die ruimte toch compleet door je heen? En let wel, die stilte in je omgeving is dezelfde als in jouzelf.
He Lia,
Goeie tip hoor, en dat doe ik zo nu en dan ook, de natuur opzoeken. Daarmee krijg ik het in ieder geval stiller dan het was… doorgaans 🙂
Groetjes Robert
Weer heel herkenbaar allemaal!
Zeker de vragen waar susanne mee loopt..exact deze vragen vraag ik mijzelf ook de afgelopen periode af..bizar..
Door de info van robert is me ook veel duidelijk geworden!Ik voel ook mijn vriend energetisch goed aan, wat ik best heftig kan vinden dit te onderscheiden van mijn eigen energie..heb je misschien nog tips die jou hebben geholpen om dus naar die zuiverheid te groeien? ( ben momenteel hoogzwanger:) dus ben ook nog extra gevoelig op het moment)
Alvast bedankt!!
Liefs
Hallo Lies,
Of ik tips heb om naar die zuiverheid toe te groeien?
Beetje lastig om zo even te beantwoorden, ik weet niet hoe dat voor jullie precies werkt. Misschien is er zelfs geen sprake van een energetische verbinding, en voel je gewoon zijn energie 🙂
Wij zijn in ieder geval eerst aan de slag gegaan met onze eigen thema’s, dus werken aan onze eigen zuiverheid. Toen kwam vanzelf aan de orde wat er verder nog in de weg zat.
Succes met je zwangerschap! 🙂
Groetjes Robert
@lies,
Hoi Lies!
Ja, inderdaad, al die vragen! 🙂 Ik kan dan ook weer vragen óver die vragen hebben, en dáár dan weer vragen over hebben, zeg maar. 🙂 En veel kan ik ook uit de reacties van anderen halen, blijkt, van die kwartjes die vallen en allerlei aha-momenten. Om vervolgens weer nieuwe vragen te hebben, haha, zo gaat het maar door natuurlijk.
Je schreef trouwens dat je hoogzwanger bent, Gefeliciteerd! Ik weet een leuk boekje, een klein boekje, die ik zelf supermooi vind. Het boekje heet: ‘Mama, luister je” – van ‘Rosemarijn Roes (schrijfster). Een vet mooi boekje over de ziel van kinderen wanneer ze bij ons incarneren, en over de baarmoederperiode, en dat soort dingetjes, maar dan verteld vanuit de energetica. Misschien ken je het al, kan natuurlijk ook, maar zeker een aanrader (!), als ik zo vrij mag zijn.
Veel liefde toegewenst voor jou en je kindje! 🙂
Liefs, Susanne
Ha Sabine,
Kan boven niet meer antwoorden. Tis wel wat tekst geworden, ahum 🙂
Ik begrijp wat je zegt. De term ‘waarnemen’ zorgt wellicht voor onduidelijkheid 🙂
Als het gaat om waarnemen bedoel ik dat ik gevoelens kan waarnemen van mezelf en van anderen. Dus zeg maar gewoon : ik kan die gevoelens van mezelf en anderen voelen. Die gevoelens van anderen voelen gaat soms zo ver dat ik ze bijna beschouw als de mijne. Soms overvalt me dat en heb ik het nog niet door.
Die vraag is een goede vraag 🙂 En daar heb ik zelf nog niet overduidelijk het antwoord op, vandaar dat het ook een les op zichzelf is. Het is inherent aan mijn transformatieproces. Het lukt me wel steeds beter zodra ik er bewuster mee omga. Dwz stilstaan bij wat ik nu voel, hoe dat voelt en wat de aanleiding/trigger is.
Om je een beeld te geven wat ik zo aan gevoelens heb ervaren, wat soms toch wel lastig was. Heb dan ook zo nu en dan regelmatig met m’n gevoelens in de clinch gelegen. Niet voor niet wil ik alles graag begrijpen, zo ook mijn gevoelens (thema van mij) 🙂
Gevoelens van mij.
– getriggerd door situaties of mensen (duidelijkere aanleiding dus)
– afdalingsgevoelens. Elke keer dat ik stappen maakte om de weg terug naar de bron af te leggen, kwam ik van die oude afdalingsgevoelens tegen (bv zinloosheid, eenzaamheid). Die konden gewoon opspelen zonder aanleiding.
– gevoelens door zuiveringen op celnivo. Oude gevoelens die opspelen agv die zuiveringen. Niet altijd een aanleiding, soms wel.
Gevoelens van anderen.
– gevoelens van mijn geliefde. Ik heb een lijntje met haar, en dat lijntje is belast (geweest) met onzuivere stukken, zeg maar afhankelijkheden naar elkaar. Hierdoor was ik extra gevoelig voor haar gevoelens/energie. Kon dat zelfs prima op grote afstand waarnemen. De bedoeling is om naar een zuivere verbinding te groeien. Dit even in het kort beschreven.
– gevoelens van deze of gene. In het begin van mijn proces had ik daar meer last van dan nu. Hoe dat komt is een weer een ander verhaal, maar het heeft er mee te maken dat je eigen energie en trilling stijgt naarmate je doorgroeit in je transformatieproces, waardoor je minder gevoelig bent voor (de doorgaans lagere energie van) anderen.
– gevoelens van fysieke omgeving. De aarde (als vb) is een levend wezen, en is ook gekoppeld aan dimensies en transformeert, net zoals wij (als we dat ook doen dan :-)). Hierdoor zijn sommige gebieden lichter of donkerder qua energie dan anderen. Meestal is dit wel makkelijk uit te sluiten.
Hartelijke groet van Robert
@Robert,
Mooi uitgelegd, Robert 🙂
Liefs, Susanne
🙂
Robert,
(–maar het heeft er mee te maken dat je eigen energie en trilling stijgt naarmate je doorgroeit in je transformatieproces, waardoor je minder gevoelig bent voor (de doorgaans lagere energie van) anderen.–)
Ja! 🙂
🙂
Jeetje Robert, wat een verhaal 🙂
Lijntjes doorknippen helpt ook. Als je in de ochtend opstaat en je bent lekker aan t douchen knip dan de lijntjes door van al die verbindingen door waar je bewust van bent.
Dat betekent niet dat je die mensen loslaat of niet van ze houd,maar je verbreekt dan wel de koorden waardoor je niet meer datgene voelt wat hen voelen, dat scheelt dan al weer een beetje. Dit werkt zeker fantastisch als je net een relatie achter de rug heb, echt een aanrader:)
In jou geval is het natuurlijk anders want je hebt een vrouw, maar ook dan werkt t prima!
Als ik terugdenk hoe ik dat deed was ik het op een gegeven moment helemaal zat, ik werd moe van al dat uitzoeken van het hoe en het waarom en ik was er van het een op andere moment helemaal klaar mee.Ik wilde het niet meer snappen en weten. Ik was klaar met dat gelabel(Ik ben hooggevoelig, ik heb een missie, ik ben een indigo, ik ben een nieuwetijdskind etc.etc.) En weet je wat er toen gebeurde…. toen pas werd het me allemaal duidelijk. Toen pas werd het helder, toen kwamen de antwoorden waar ik me al die tijd suf naar zat te zoeken.
Zo simpel, wie had verwacht……;)
Want weet je Robert, alles wat jij voelt nu, trek jezelf naar je toe door jou eigen zoektocht. waar je mee bezig bent, manifesteer je. Stop je daar mee, dan word het vanzelf stil, helder en duidelijk!!!
liefs en een dikke knuffel sabine
Hey Robert en Sabine,
Sorry dat ik zo een beetje jullie gesprek kom binnenvallen. 🙂 Het verhaal van Robert klinkt bekend is een beetje vergelijkbaar aan waar ik zelf door ga. En ik volg Sabine. Er gebeuren rare dingen wanneer je stopt met zoeken. Dan ga je dingen horen, zien, begrijpen, zonder dat je het verwacht. :-)Maar zolang je zoekt lukt dat niet. Alleen slaag ik er nog niet in alles in om dat los te laten, soms kan ik het niet laten en laat ik me er toch opnieuw in meesleuren. 🙂 Robert, dat is wat ik bedoelde met je hoeft niet alles te weten en ook niets te verwachten van jezelf al dan niet ingegeven door wat anderen je vertellen, ook al lijkt je dat zeer plausibel. Daar zit het antwoord ook niet in. Maar aangezien ik er zelf nog midden in zit en ik eigenlijk niet zo goed ben in het vertalen van mijn gevoel naar woorden, komt het er vaak niet zo duidelijk uit als het nu door Sabine werd verwoord. 🙂 Wat ik wel ervaar is dat ik soms zo opgeslokt ben door mijn gevoel en te snappen wat en hoe, te oordelen, te begrijpen, dat ik gewoon niet meer in het heden zit. Mijn taken, gezin, huishouden, energie leiden daar dan onder. Als ik het gewoon laat, komt daar ineens een zee aan ruimte en energie vrij, waarvan ik me afvraag waar ze was. Maar ik herken wel jouw verhaal. Ik ervaar het ook op verschillende dimensies, of vlakken, of bronnen en kan ze niet allemaal verklaren en soms komen de aanleidingen vanzelf naar boven en soms niet. En dan kan ik ook heel sterk gebeten zijn door het willen weten beestje. Ik denk dat Einstein zei dat je het probleem niet oplost op het niveau waar het geschapen is… Doet me er altijd aan denken.
He Nele,
He Nele,
Zie ook de reactie die ik zojuist aan Sabine heb gegeven 🙂
Ik heb mijn weg gevonden, ik ben niet meer op zoek. En als ik nu op zoek ben naar bepaalde antwoorden is dat altijd een gevolg geweest van mijn thema’s. Mijn neiging om het te willen begrijpen, is er zo eentje. Komt voort uit een specifieke levensles, niet uit het zoeken naar de weg. Ik kan dat accepteren.
Dat zoeken wat je doet/deed, komt dat niet gewoon doordat je je weg nog niet gevonden hebt? Geloof het of niet, maar je hebt een interne motivator om terug te willen keren/verbinden met je bron 🙂 Da’s het hele spel. En daar mag je wat levens over doen, terwijl je je levenslessen ontstijgt. Dat is je ticket terug 🙂
Wat je zegt over wat je zoal dwars kan zitten hoor ik met name je lessen.
En Einstein was een wijs man, want je zult inderdaad het nivo moeten ontstijgen om het daadwerkelijk te begrijpen en op te lossen. Da’s dan niet geheel toevallig de weg die ik bewandel. Dat gaat over liefde en bewustzijn 🙂 En dat wil ik eigenlijk zo graag met jullie delen.
Groetjes van Robert
Heey Nele,
leuk hoor, kom erbij 🙂
Hoe meer zielen, hoe meer vreugde!!!
Vind dit juist zo leuk aan deze site alle reacties van iedereen, het delen van ieder zijn ervaringen!!
heel veel liefs sabine
Ha Nele,
(–Ik denk dat Einstein zei dat je het probleem niet oplost op het niveau waar het geschapen is…–).
Precies! Want dan blijf je in een kringetje ronddraaien. Het ego kan niet verdwijnen op het niveau van ego, evenmin de oplossingen daartoe.
Het antwoord komt van hogere dimensie door te Zijn en bewust te Zijn. Dan verdwijnt ego als sneeuw voor de zon. Doeg, Lia
He Sabine,
Ja het was wel een lap tekst geworden. Ik vind het wel leuk om uitleg te mogen geven, al heb ik de neiging om een beetje te volledig te willen zijn 🙂
Lijntjes doorknippen :
Dat is waar, en die kanttekening die je plaatst is m.i. erg belangrijk. Namelijk waar je bewust van bent.
Overigens zijn er ook verbindingen die je pas later in je proces kunt verbreken, maar dat is feitelijk ook een resultante van je bewustzijnsgroei.
De verbinding die ik met mijn geliefde/vrouw heb is niet onwenselijk, alleen is die verbinding als het ware vervuild geweest. Gedurende onze individuele processen zijn die vervuilde stukken (bv afhankelijkheidspatronen) aan bod gekomen, en hebben we achter ons gelaten. Hierdoor kunnen we steeds zuiverdere liefde naar elkaar ervaren, wat ook onze intentie is geweest bij deze incarnatie.
Ik kan dat wel begrijpen hoor, dat je er helemaal klaar mee was. Ik heb zelf ook regelmatig in zo’n fase gezeten. Eigenlijk kwam dat gewoon omdat de wegen die ik bewandelde niet bevredigend waren. Ik kon me er niet in berusten, om het allemaal maar te laten, al dacht ik het soms wel. Gelukkig maar, anders was ik nu niet onderweg naar mijn bron. Dus ik ben niet meer aan het zoeken, ik heb de weg gevonden, dat is voor mij zo klaar als een klontje 🙂
Het is voor mij dus belangrijk om door te gaan op mijn weg. Dat is onderdeel van mijn plan, wat ik kom leren en kom neerzetten, wat onlosmakelijk met elkaar verbonden is. En dat gaat ook over omgaan met mijn gevoelens en gevoeligheid. Wat en hoe ik nu voel is een gevolg van mijn eigen plan. Dat ga ik niet dwarsbomen 🙂
Groetjes van Robert
heey robert,
Woorden, woorden, woorden 🙂
Soms is het niet altijd makkelijk om uit te leggen wat je nou bedoelt.
Met zoeken bedoel ik niet de weg want je zit altijd op de goede weg:), soms neem je eerst een paar zijwegen om vervolgens weer terug te belanden op de snelweg.Dat is prima.Dat zoeken bedoel ik niet.
Ik bedoel meer het willen begrijpen van het waarom.
In jou geval is het willen begrijpen van je gevoelens en hoe je om kan gaan met je gevoeligheid.
Lia omschreef het heel mooi:
“Het wordt moeilijker wanneer er een bron in jou zelf zit, want het gelijke trekt het gelijke aan. Voorbeeld: jouw verdriet/vreugde (als bezit, vasthoudende energie), trekt het verdriet/vreugde van iemand anders aan.”
Wat ze hiermee bedoelt is jij hebt o.a. de overtuiging dat je hier bent om andere mensen te helpen, dat is jou missie.
Door deze overtuiging trek jij mensen aan met problemen die naar jou toe komen.( alles is energie)Wat je uitzend, komt naar je toe.
Als je zelf nog niet in balans bent (omdat jezelf nog tegen een aantal thema,s aanloopt zoals jij dat verwoord). Dan word het allemaal verwarrend met betrekking tot gevoelens en emoties van jezelf of de ander.
Is het mogelijk dat je alle emoties en gevoelens die je hebt er gewoon te kunnen laten zijn?
Zonder het te willen weten waar het vandaan komt?
Voel je iets, prima laat het er zijn, voel het maar.
Als je dat kan dan zullen je thema,s snel duidelijk worden maar op een geheel andere manier dan je ooit had gedacht:)
Je zegt Ik ga mijn plan niet dwarsbomen. grappig, want je saboteert het juist. Het is juist de overgave, het er gewoon allemaal laten zijn wat uiteindelijk de helderheid zal doen verschijnen.
Begrijp je wat ik bedoel?
liefs sabine
Ha Sabine,
Laat ik zeggen dat er nog een hele ‘wereld’ bestaat die voor je open ligt, waar ik zo nu en dan een tipje van de sluier van probeer op te lichten. Voel je vrij om even je eigen stekkie te verlaten om een blik te werpen. Dat lukt vaak minder goed vanuit je eigen stek, daarvoor moet je iets in beweging komen.
Je schreef over dat het je allemaal helder werd en dat de antwoorden vanzelf kwamen. Wat werd je dan helder en welke antwoorden kwamen er dan voor jou?
Het is een tikkie kort door de bocht wat je zegt over missie/overtuiging/aantrekken, en het helpt denk ik niet zo om er weer inhoudelijk op in te gaan 🙂 Wat ik wel kan zeggen dat in het kader van mijn missie ik hoop dat mensen naar mij toekomen voor hulp/begeleiding, omdat zij daarvoor kiezen om geholpen te willen worden. Dat is exact zoals ik mijn hulp heb gevonden, en de weg naar huis (mijn bron in de sferen, verbonden met mijn hogere zelf).
Die weg naar huis betekent dat ik al mijn lessen t/m mijn bron aan het doorleven, doorleren en transformeren ben. En het is mijn keuze geweest om dit te gaan doen/bereiken dit leven, mijn plan.
Zolang ik onderweg ben en mijn lessen tegenkom, zal ik daardoor geraakt kunnen worden, zal ik uit balans (kunnen) geraken, en een veelheid aan gevoelens ervaren. Dat is gewoonweg inherent aan mijn proces, mijn plan. Voor de duidelijkheid : dat gaat voorspoedig 🙂 Als het zo ver is dan mag ik defintief mijn grote les over vertrouwen achterlaten, dat wat ik keer op keer ben tegengekomen op mijn pad, mijn ‘motor naar huis’.
Ik had al iets over de reden gezegd waarom ik bijvoorbeeld mijn gevoelens wil(de) begrijpen. Dat komt niet bepaald niet uit de lucht vallen, het is onderdeel van mijn lessen, kort gezegd. De lessen zitten in de complete omwenteling die ik aan het doormaken ben : van het leven vanuit mijn hoofd (en afwijzen van en worstelen met mijn gevoel), naar het vertrouwen op mijn gevoel. Dat is best een uitdaging.
Dit is de achtergrond in waarom het voor mij geen eenvoudig gegeven is (of mentale keuze) om mijn gevoelens er gewoon maar te laten zijn, en wat er zoal achter steekt, wat de bedoeling is geweest. Wil niet zeggen dat ik het niet probeer.
Overgave betekent voor mij vertrouwen, vertrouwen op het nivo van mijn thuiskomst. Overgave is voor mij niet gelijk aan accepteren of berusten.
Groetjes van Robert
Hey Robert,
Zou het kunnen dat je met je, laat het me even drang noemen, om te begrijpen je onbewust weer vast zit in een zoektocht?
Grappig eigenlijk omdat ik zelf momenteel met hetzelfde aan het worstelen ben, al is het om een andere reden en met een ander doel.
Door iets te willen begrijpen, ben ik er (naar mijn mening) van overtuigd, dat ik kennis ontbreek, nodig heb, die voor mij niet beschikbaar is of waar ik iets voor moet bereiken of voor moet doen. En dat heeft bij mezelf een stuk met vertrouwen en een stuk met overtuiging te maken. Iets dat je zelf ook aangeeft in je reactie aan Sabine. 🙂
Diep van binnen zegt een stemmetje mij eigenlijk dat ik helemaal niets hoef te zoeken, dat alles al binnen bereik is. Die kennis is er gewoon en die is voor iedereen beschikbaar. En als de tijd er rijp voor is dan komt die wel. Dat wil niet zeggen dat ik ondertussen niet druk bezig ben met het oplossen van mijn thema’s en het schillen van mijn ui. (moet een gigantische ui zijn :-D) Maar uit ervaring weet ik dat dat als je echt bereid bent om al je overtuigingen weg te zetten dit vanzelf en zeer snel kan komen.
Er is een periode geweest dat ik gedwongen was om te beleven wat ik hier vertel. Het grappige was dat de mogelijkheden die toen ontstonden, de inzichten die toen vanzelf kwamen en ook de dingen die ik toen kon doen enorm waren. Dat is terug verdwenen omdat ik de draad van mijn dagelijks leven weer heb opgepikt. Waarom dat ik dat gedaan heb is een ander verhaal. Nu zoek ik dus opnieuw dat evenwicht. En probeer ik te begrijpen wat ik toen heb bereikt. En ik merk dat hoe meer ik zoek naar begrijpen hoe Hoe verder ik kom van het effectieve begrijpen en hoe minder ik met mijn dagelijks leven bezig ben. Op dagen dat het me lukt om de dingen te laten berusten, komt wat ik wil bereiken en dus begrijpen plots weer veel dichter bij. Dan raakt dat tipje van de sluier weer wat opgelicht.
Denk dat Sabine dat hier verder ook bedoeld met: “Je zegt Ik ga mijn plan niet dwarsbomen. grappig, want je saboteert het juist. Het is juist de overgave, het er gewoon allemaal laten zijn wat uiteindelijk de helderheid zal doen verschijnen”.
Alleen ja, mijn reactie is de vertaling van een gevoel (deels uit eigen ervaring, deels uit wat ik in de reacties lees) dat we nu met ons gezond verstand proberen te vertalen zodat de andere dat ook kan begrijpen. En dan kan wat we willen vertalen op verschillende manieren fout gaan, zowel bij de vertaler en bij de lezer. 🙂
Groetjes!
heey robert,
Goh, nou moet ik echt gaan nadenken…..:)
Ik kan echt niks meer onthouden 🙂
Wat ik me nog kan bedenken is het stukje van mijn hooggevoeligheid. Ik was er ook mee bezig om een weg te vinden voor mijzelf hoe om te gaan met al die energieën die bij mij binnenkwamen en waar ik letterlijk ziek van werd. Wat ik ook probeerde niks scheen te helpen, integendeel het werd alleen maar sterker en de verwarring werd groter. Hierdoor begon ik alleen nog maar meer te twijfelen. Op een gegeven moment was ik het zo zat en dacht ik, laat ook maar, het is zoals het is. Hier moet ik gewoon maar mee leren leven. Op dat moment liet ik het dus volledig los.
De antwoorden stroomden naar binnen en het ene aha moment naar het andere aha moment volgde.
Dit kwam niet binnen door woorden maar als een soort gevoel en ervaring te samen.Ik kan het niet goed in woorden omschrijven omdat het ook geen woorden zijn maar meer een soort helderheid van de situatie die ik voor mijzelf neergezet(gecreëerd) had en dat werd stapsgewijs steeds duidelijker.
Nou voel ik nog steeds alleen op een geheel andere manier als voorheen. Ik voel het en daar is de kous mee af. Ik hoef er niks mee, dus het drijft als een wolkje verder.
liefs sabine
@Sabine, “Nou voel ik nog steeds alleen op een geheel andere manier als voorheen. Ik voel het en daar is de kous mee af. Ik hoef er niks mee, dus het drijft als een wolkje verder.”
Vartaal ik je woorden juist als ik typ; je voelt het maar omdat er geen ik met eigenbelang is (m.b.t. het moment van voelen en wat er gevoeld werd, bedoel ik mee op een ander moment dan het voelen mogelijk nog wel een ikje/onuitgewerkte energie doen oppoppen), is de kous daar (enkel dat voelen) mee af en zodoende drijft er niet zoiets als een wolkje verder want er ontstaat geen wolkje. Voelen is enkel een voelen net zoals ik de aanslag op het toetsenbord nu voel.
Lieve mensen,
Bedankt voor jullie tips!
Ik ga ze zeker eens bekijken.
Vandaag kreeg ik telefoon van de school. Morgen heb ik een gesprek met de zorgcoördinator en het CLB (centrum voor leerlingenbegeleiding). Deze mensen volgen mijn zoontje op school en vangen hem op als hij het te moeilijk krijgt. Maar volgens hen is het ook beter als we hem buiten de school ook laten volgen. Morgen gaan ze ons een paar adressen geven waar we terecht kunnen en die ook samenwerken met de school. Ik weet niet of het systeem in Nederland ook zo is, maar ik mag echt niet klagen over de opvolging op school. Nu onze kinderen zitten op een openluchtschool en die scholen staan er misschien wel om bekend iets dichter bij de kinderen te staan. Het is ook dankzij hen dat we er achter kwamen dat ons zoontje hoog sensitief is. Voordien was hij voor ons gewoon een beetje een vervelend kind (misschien wat cru). Maar hoe agressief hij ook kan zijn, hij is echt een hééééééle lieve schat hoor. Hij weet je op de juiste momenten te raken! Ik zou hem niet anders willen, alleen wat minder agressief dan. 🙂
Het komt wel goed, daar ben ik zeker van.
We geven niet op.
Oh ja, ik heb die bachbloesem al een tijdje uitgetest, maar ik merk echt geen verschil, dus ik ben ermee gestopt.
Alvast bedankt voor jullie steun.
Dikke knuffels
Sofien
@Sofien,
Hoi Sofien!
Gisteren schreef je erover, en prompt krijg je vandaag een telefoontje van de school Lekker typisch :).
Wat ontzettend fijn dat de school van je zoontje hem serieus neemt en dat ze hem en jullie als ouders helpen! Ik hoop dat er snel iets gevonden wordt wat goed zal werken en wat hem op zijn plek zal doen voelen.
Die agressie komt natuurlijk ook voort aangezien het maar een kereltje van 4 is en hij natuurlijk ook nog niet manieren heeft geleerd hoe hij zich op een verantwoordelijke en volwassen manier kan uiten. Haha, hij is nog ergens lekker puur natuur. Zo lekker ongenuanceerd, kan hem het schelen, gekke wereld waar-ie in terecht is gekomen ;). Vaak kan dan ook de agressie vanuit een innerlijk gevoel van machteloosheid vandaan komen. Arme schat.
Ik vind het knap en mooi van je dat je zo je best doet om de energie van je zoon zo goed mogelijk te lezen. Sterke ouders die sterke kinderen krijgen. 🙂
Ik wens jullie het allerbeste toe, en ik geloof dat je mannetje z’n plekje zal weten te vinden. Hij weet al blijkbaar een aantal mensen in beroering te krijgen die zoeken naar een misschien wat zuivere manier. Dus hoe sterk is hij! 🙂
Veel liefs, Susanne
Hoi Suzanne weet je ik ben al een oud vrouwtje als ik kijk hoe jong jij nog ben , het is dan ook meer dan logisch dat ik veel heb opgestoken van het leven , ik ben nog niet ingedut , jij bent echt al een wijs vrouwtje je weet veel hoor , dat schud ik niet uit mijn mouw hoor wat jij allemaal verteld . Wat betreft dat kleintje ja die Bach bloesems zijn vaak speciaal bedoeld die rescue remedie voor als een kind schrikt angstig is etc.Onze dochter heeft de zelfde symptonen gehad het was een drama . Pas na een half jaar ging het beter . Later toen ze negen jaar was kreeg ze zo maar uit het niets stemmen in haar hoofd en een hele enge figuur om haar heen , je wil niet meemaken wat mijn ikdochter en wij hebben doorstaan het is met geen pen te beschrijven . En wat betreft die volle klassen , onze kleindochter van vijf zit ook in zo’on klas te veel kinderen al die prikkels ze is hyper als ze thuis komt ze neemt al te veel op , de juf heeft er een hele kluif aan en als jij een kindje heb als hierboven zit je met een probleem moeilijke tijd voor supergevoelige kinderen . Ik denk inderdaad dat het kindje baat heeft bij iemand die er in is gespecialiseerd is zoals Maaike aanbeveelt , dat is zo fijn op deze site dat er gelijk advies gegeven wordt fijn hoor , wij gingen gelijk de volgende dag hulp zoeken , je moet geen tijd verspillen met dit probleem , ik hoop denk dat de mensen van het kindje snel ingrijpen , er moet iets aan gedaan worden arm kind veel liefde en licht jannie
Beste Sofie Ik. Zou. Met Bach bloesem aan de gang gaan voor rust bij het naar bed gaan rescue remedie . Het zijn druppeltjes probeer het . Wel heftig zeg heeft het kleintje iets meegemaakt wat jij jullie niet weten ? Heel veel sterkte en licht jannie.
Mooie tips!
Maar hoe pas je ze toe op een kindje van 4? Mijn zoontje volgt yoga en in de les zelf gaat het meestal goed, maar daarbuiten lukt het hem echt niet om de dingen van zich af te zetten en rust te vinden. Naar school gaan is voor ons een hel, want hij wil echt niet. Te lange speeltijden, te druk in de klas en op de speelplaats, te koud, te warm, … en na school krijgen we een hoopje miserie terug mee naar huis. Slaan, stampen, bijten, gillen, huilen, noem maar op, je geraakt ‘s avonds gewoon niet door dat schild heen. ‘s Avonds wil hij dan bijna niet eten en sinds enkele weken plast hij expres in zijn bed, want hij wil niet gaan slapen. Hij kan al heel veel goed uitleggen en we praten veel met hem, zodat we hem kunnen helpen. Maar het enige dat hij wil, is bij mama zijn en dat kan natuurlijk niet.
Hoe pakken we dit best aan?
@Sofien, ik ben niet gespecialiseerd in kinderen, maar kan je Janneke van Olphen van harte aanbevelen. Zie ook haar tips op twitter:
@Sofien,
Hoi Sofien,
Misschien kan je eens naar iemand toe die werkt met Nieuwetijdskinderen. Of een Holistisch therapeut/coach. Zij/Hij kan samen met je zoontje kijken naar wat er van binnen in hem zit, dus die gaat niet alleen lijflijk, zoals bij Yoga, er mee aan de slag, maar kijkt ook op een dieper niveau, in zijn energie, zijn Ziel.
Je hoort dat steeds en steeds meer over kinderen die niet meer in het oude systeem passen en dat steeds meer kinderen weigeren als het ware, om daar nog langer aan mee te doen. Eigenlijk zijn dat de mooiste mensjes hè! 😉 🙂
Ik heb zelf op een Basisschool in de kleuterklas, in Groep 1 een tijdje gewerkt, 34 kinderen in 1 klas, veels te overvol natuurlijk, en zo’n klein mooi mensje wordt tussen 9 en 3 bezig gehouden, en verder is er weinig aandacht aan het individu, terwijl dat juist zo voedend is. Ik kon daar als mijn rol, mijn taak, als juffrouw ook moeilijk mee omgaan. Je voelt energieën, elk kind heeft weer zijn eigen thuis, zijn eigen opvoeding, zijn eigen Zijn, maar allemaal in 1 systeem gegooid. Als juffrouw was je dan vaker bezig de boel een beetje draaiende te houden, en inhoudelijk kwam er maar weinig van start, om het maar zo te zeggen. Machteloos gevoel gaf me dat. Ook als juffrouw zit je maar in een systeem vast. Kan je aangeven aan je meerdere hoe of de wat, maar ja, ‘wordt vanuit de Overheid zo geregeld’, kon er dan gezegd worden. Ook een dooddoener.
Zolang scholen zich aan het oude systeem vasthouden, zullen er alleen maar meer en meer kinderen ‘in opstand’ als het ware komen en ‘niet meer passen’, zeg maar. Uiteindelijk zullen natuurlijk ook scholen mee gaan in die verandering, maar ja, wat heeft jouw knaapje daar nu aan hè.
Hier op deze site trouwens kan je ook veel vinden over Nieuwetijdskinderen, scholing, en dergelijke. Veel info!
Jannie raadt Bachblousems aan, lees ik, die kunnen inderdaad een goede aanvulling zijn, ik gebruik ze zelf ook wel eens, maar, ik zal dan wel eerst overleggen met iemand die daar veel vanaf weet, want die druppeltjes kunnen in eerste instantie ook juist het een en ander aan energie/blokkades naar boven halen (wat overigens niet voor iedereen geldt, hoor, dat ligt er natuurlijk maar net aan), en om nu bij een knaapje van 4 daar mee te gaan expirimenteren vanuit de losse pols, kan ik wat risky vinden.
Misschien dus dat een ontmoeting met iemand die bekend is met Nieuwetijdskinderen veel kan opleveren. Iemand die contact kan maken met de ziel van je kindje, wie weet wat voor moois en helders daar uit kan komen (!), en misschien wel een manier vindt samen die hem meer rust geeft in zijn plek hier op Aarde.
Misschien kan je eens kijken op het gebied van de energetica.
Ik vind het erg moedig van je dat jij zijn moeder durft te zijn! Uberhaupt moeder zijn vind ik al zo’n gedurfd iets, want ga er maar aan staan :), en dan waarschijnlijk ook nog van zo’n klein knaapje die het heus allang beter weet! Haha, dat zijn vaak de leukste knaapjes! En ik vind het ook erg moedig van hém dat hij ‘in opstand’ als het ware durft te komen! Nu al (!), en hij is ‘nog maar’ 4 🙂
Ik wens jullie heel veel kracht toe en hopelijk vinden jullie je weg, ondanks nog de oude systemen. Ook hij is hier nu op Aarde, in deze tijd gekomen, wie weet wat voor doelstellingen zijn Ziel heeft 🙂 !
Warme groet,
Susanne
Heel mooi, toepasselijk en herkenbaar! Dankjewel!
Dankje wel voor dit mooie heldere artikel 🙂
Waardevolle tips waar ik zeker mee aan de slag kan. Als ik deze tips zo lees besef ik pas hoe ik telkens aan mijzelf voorbij ben gegaan. Dank je wel voor deze handreikingen!
Bedankt Maaike ik zal het zeker toe passen van dat gouden licht terbescherming , en de rest ook ik kan niet gelijk een boek aan schaffen , dus ben blij dat het zo kan . Met enkelen andere wijze vrouwen o à Henriëtte die ook al zo lief is geweest om wat tips te geven . Susan ik zou niet overal kijken dan raak je verward , jammer dat je niet te weten ben gekomen of jij jou angsten voel of dat van de ander , ik snap dat niet ? Kijk eens goed naar iemands ogen daar valt veel in af te lezen . Ik kan terdegen wel zien voelen wat er loos is , vandaar dat Maaike haar tips mij goed van pas kunnen zijn . Blijf bij je zelf Susan het is niet zo moeilijk als het lijkt liefs en licht jannie
@Jannie,
Dank je Jannie, voor je feedback! 🙂
Ik kan vaak wel veel dingen zien, voelen, zelfs ‘geheimen’, of moeilijke of zelfs enge dingen van anderen, overleden mensen, ‘spirits’, zoals ik ze noem, zoveel zelfs dat het me soms tolt, als je begrijpt wat ik bedoel. Daar komt bij dat ik aan de ene kant heel ‘zweverig’ kan zijn, alhoewel dat vaak maar een label is die je vanuit de omgeving krijgt, maar aan de andere kant zit er ook een feestmeisje in mij, en die 2 op elkaar zien af te stemmen, haha, is ook nogal een uitdaging 🙂 is gebleken, alhoewel ik moet zeggen dat ik nu boven de 30 ben en ik merk dat ik dat een erg prettige fase vind, ofzo. Het begint allemaal wat relaxter te worden, ofzo, ik begin meer en meer mezelf te vinden, te durven te zijn, los te komen van toen, en meer in het hier en nu te geraken. 🙂
Geaard blijven, Hier Zijn, is blijkbaar tot nu toe 1 van m’n grootste uitdagingen. Hoe goed in het Hier en Nu te zijn, met alles wat wel en niet met het blote oog te zien is, met alles wat wel en niet is geweest, ofzo, is dus Levenswerk gebleken. En dat begint inmiddels ook wel prima te raken. 🙂 Dus is inderdaad de uitdaging om, ondanks dat al, omdat ik er denk ik ook steeds minder angstig voor ben, omdat je ten eerste toch ergens wel went aan dingen, en bovendien ben ik me dus ook van binnen sterker en prettiger gaan voelen, waardoor ik bijv. ook merk dat ik dingen van anderen minder heftig ervaar, wat dus nog wel het geval was voor mijn 30ste.
Maar.. kleine kanttekening.. er weer vanáf komen (!),, schijnt nu dus (ik ben nu dus inmiddels 34) weer een heel ander verhaal te zijn :). Is blijkbaar nu de volgende hoofdstuk, of zoiets dergelijks.
Iemand heeft verdriet, legt het bij mij neer, gaat fris en fruitig “opgelucht”, zoals er wordt gezegd naar huis, en ik zit vervolgens dagen moeilijk te doen. Ik kom bij iemand op bezoek die allerlei vage energieën in z’n huis heeft ‘hangen’, en ik kan daar dagen vermoeid om zijn. En zo zijn er natuurlijk ontzettend veel meer voorbeelden. Hoe daar vervolgens zélf lekker fris en fruitig uit te geraken, is dus nu even de puzzel, zeg maar. Aan de andere kant, zal dat er ook allemaal wel bijhoren, en wordt je natuurlijk met de jaren wijzer, ontwikkelder en noem al dat soort volwassen dingen maar op ;). Tip van Lia overigens, die overigens wel vaker scherpe dingen zegt, kan ik altijd weer veel mee. Zo’n herinnering dat energie maar stroomt en je dus zelf de vrijheid hebt of je je er mee verbindt. Gouden opmerking! Zou eigenlijk zoiets eens gewoon moeten opschrijven en in mijn woonkamer ofzo ophangen, zodat ik mezelf daar steeds aan kan herinneren, haha 🙂 want haha, nu doet Lia dat blijkbaar steeds voor me 🙂 ! En Henriëtte sprak (schreef) mooi over energie teruggeven met een mooie gedachte erbij. Dacht ik; ‘Kan dat dus ook?’ Heeft me ook weer aan het denken gezet. Dus ja, het lezen hier op de site, de reacties van anderen, en gewoon dingen uit m’n dagelijks bestaan kunnen zeer veel helpen. En inderdaad wat je zegt, teveel dingen lezen/opzoeken/etcetera kan ook weer soms teveel zijn, dat klopt ja 🙂 We vinden onze weg wel! 😉 Dank voor je feedback, Jannie!
Warme groet,
Susanne
Dank je wel, Maaike, voor je artikel!
‘k Vind het erg moeilijk om in contacten met mensen helder te hebben wat nu van mij is en wat van de ander. Kan je wel een goud, of wit, of blauwviolette licht om jezelf heen doen (en wat is nu eigenlijk het juiste licht, want ik kom steeds weer andere kleuren in mensen hun adviezen tegen :)), maar dan nog vind ik het moeilijk. Je weet wat van de ander is, als je weet wat van je zelf is. Neem ik aan. Maar met gevoelens bijvoorbeeld, of angsten, hoe kan je er werkelijk achter komen of het nu jouw eigen gevoel is of eigenlijk van die ander? Of het jouw angst is of van die ander blijkt te zijn? Ik vind dat soms erg onduidelijk. Moeilijk ook wel om daar een helder zicht in / op te krijgen, zeker als ik met mensen te maken krijgen die nog onbewuster lijken dan ikzelf, want die kan je al helemaal niet vragen naar een eventuele inzichtelijke perceptie over het één of ander, aangezien er een andere taal wordt gesproken en ze je zitten aan te kijken of het allemaal nog wel goed met je gaat, :), en hun bij voorbaat jou de schuld geven, want “jij bent hier de gevoelige”. Ja. Dus.
“Wat is nu eigenlijk van mij, en wat is nu eigenlijk van jou?” Da’s inderdaad een goeie! 🙂
Zeker als daar dan ook nog eens bijkomt dat wij als mensen Spiegelen. Want hoe zit het daarmee dan?
Ik kan iemand beschuldigen, heb dan al een lijst klaarliggen met alles wat ik er wel en niet leuk aan vindt,, blijkt het gewoon met mezelf te maken te hebben en hoe ik (onbewust) met mezelf omga. Lekker wel. Dus ja, hoe dus ook het onderscheid te maken tussen je eigen gevoel en het gevoel van de ander, terwijl we elkaar toch gespiegeld krijgen? Wat is van mij, wat is van jou, en wie zit hier nu wie te spiegelen..?, is inderdaad een goeie vraag.
Uiteindelijk ben je verantwoordelijk voor je eigen spiegel, maar tegelijkertijd moet je een ander zijn of haar gevoel niet eigen gaan maken. … Uhh, hoe daar een scheiding in weten, te zien. Jouw gevoel – mijn gevoel – spiegel.. (?) Ik zit wat dit betreft nog in de ?? – fase.
🙂
Liefs, Susanne
Ha Susanne,
(–Wat is nu eigenlijk van mij, en wat is nu eigenlijk van jou?–)
Ja, da’s inderdaad een hele goeie!
Gevoelens en gedachten zijn geen persoonlijk bezit. Dus kun je eigenlijk die vraag niet stellen.
Het zijn energieën, vibraties die binnenkomen (in jouw bewustzijnsveld). Ieder mens kan ze aantrekken, zich er op afstemmen, en ze weer laten verdwijnen als je ze loslaat.
Dag, Lia
@Lia,
Hoi Lia,
Ja, da’s waar ook! Haha :), zoiets zei (schreef) je de vorige keer ook al, dat energie er als het ware is, en je kan je er op af stemmen, of niet (!). Was eigenlijk de eerste keer, zoals jij toen dus daar over schreef, dat ik daar op zo’n manier naar ben gaan kijken. Dat je dus niet persé per definitie ergens aan Vast zit. Sterker nog, dat dat hele ‘vastzitten’ ook maar een illusie is. 🙂 Is een erg prettige gedachte! En nu heb ik al veel dingen ontdekt die gelukkig maar illusies blijken te zijn, maar de Illusie van vastzitten is toch wel een hele mooie, vind ik, om te ontdekken, omdat dat zó’n issue in mijn leven heeft gespeeld, niet normaal meer. ‘Vastzitten'(of de gedachte, de illussie dus) komt veel voor in m’n familie, en dus ben ik er zeer lange tijd blijkbaar er automatisch vanuit gegaan dat ook ik vast zat en ben dus in die stroming als het ware maar mee gegaan. Veel gedoe is daar uit ontstaan. Maar goed, het ging toen over familie-energieën, weet je nog? Naar aanleiding van toen, van jouw reactie over inderdaad energie, vibraties, die bij wijze van spreken maar komen en gaan, en dat het dus aan jezelf is hoe of de wat, is werkelijk een boel ‘verandert’in mijn leven, en dan heb ik het niet zozeer over praktische dingen, als wel over onderwerpen waar ik al lang mee worstelde, die veel en veel helderder zijn geworden (!), en er wezenlijk een energie-verandering aan het plaatsvinden is. Gek hè, 1 reactie van jou toen, en de boel die bij mij begint te stromen! Hahaha, weet je hoeveel therapie-kosten ik eraan kwijt ben geweest om maar ‘het antwoord’ te vinden, pfff, hahaha, ongelooflijk, Lia in de bocht 🙂
Maar goed, zoals dat met familie-energieën geldt, want daar ging het dus toen over, zo geldt dat natuurlijk ook met energieën van je buren, je omgeving etc. Dûh Susie :). Hahaha, maar natuurlijk, oh oh oh.. waarom makkelijk doen als je ook moeilijk kan doen Susan 🙂 Maar goed, daar hebben we Lia weer, met even weer een vet heldere opmerking, gewoon, 4 zinnen, nog niet eens, en klinkedieklink, kwartje valt weer! Haha (lol) 🙂 Is prettig, zo’n Lia, ergens in ‘cyberworld’, daar in mijn scherm, die je eventjes weer herinnert, zo van; weet je nog ? Dus dank Lia! Kan wederom werkelijk weer een end met je reactie, dank je wel!
Veel liefs! Een blije Susie 🙂
@Susanne/gehele universum, is deze reactie van mij of van jou.
Je hebt me nu helemaal door de war gebracht.
Mij lijkt het dat wat er ook bij de mens binnen komt enkel een probleem wordt vanuit een eigen oud stukje dat gaat mee trillen.
Over ANGST (das ff schrikken), over angst gesproken, 99,99 der anGST is toch gebaseerd op oude stukjes ipv dat het op het moment NU gebaseerd is waarin er daadwerkelijk gevaar voor het lichaam is.
Ik heb het helemaal lastig in het leven, zoals nu heb ik geen flauw idee waar Aart begint en Susanne eindigt.
Ik heb daar geen probleem mee.
Wat ik zie als mezelf is niets anders dan wat de basis is van ieder ander. Die basis die niet verandert, wat er ook gebeurd in het leven.
Bij mezelf blijven is voor mij geen bezigheid, die basis is wat ik ben (zonder dat ik daar mee bezig ben of hoef te zijn). Die basis is dus niet het leerproces, persoonlijkheid, comfortzone, ego of iets dergelijks.
De mens hoeft zich enkel bewust te zijn waarom er niet altijd vanuit die basis geleefd wordt.
Al is het voor de meeste mensen nog niet duidelijk wat nu die basis is en wat nu het ego/de comfortzone is.
Zij zien zichzelf als het ego/de comfortzone met alle bijbehorende fijne en minder fijne gevoelens i.p.v. dat zij die basis met zijn onveranderlijkheid ervaren (niet dat het vanuit die basis een ervaren, een voelen is).
“Bij jezelf blijven” klinkt mooi maar eens aandacht geven aan wie dat “jezelf” nou eigenlijk is, lijkt mij geen kwaad kunnen.
Ik heb geen gevoel of beeld of beleving van dat mezelf, het kan me niet boeien of bezighouden.
Ik zal wel weer in 1 of ander ontkenningsfase zitten, ik zit nu op de bank dus zou best kunnen, vanuit het in bad liggen had het niet gekund (koest Lia).
Rustig maar.
Ik zal dit keer luisteren naar het water/opperhoofd.
Uch!
@Aart,
Hoi Aart!
Mooie reactie! 🙂
Liefs, Susanne
@Aart,
Hoi Aart,
Ben ik nog ff.. je schrijft: “Mij lijkt het dat wat er ook bij de mens binnen komt enkel een probleem wordt vanuit een eigen oud stukje dat gaat mee trillen.”
Vet mooie zin. Thanks! 🙂
Liefs, Susanne
Dag @Susanne, dit is ook een tamelijke uitdaging om de verschillen te ontwarren. Voor ons allemaal :-)Begin met goed in kaart te brengen wie jij bent, wat je talenten en wat je valkuilen zijn. Wellicht kun je ondersteuning vragen van een coach of therapeut die gespecialiseerd is in hooggevoeligheid.
Succes!
Warme groet,
Maaike
@Maaike Kruijsen,
Hoi Maaike!
Dank je wel voor je advies! 🙂
Liefs, Susanne
@Maaike Kruijsen,
Oh, nog ff Maaike, was ik vergeten.. hoe zit dat dan met spiegelen?? Stel, ooit, in den toekomst, je hebt helder voor ogen hoe of de wat, dit is van mij, dit is van de ander, terwijl Lia ook iets moois schreef dat gevoelens/energieën etc. ook maar gewoon stroomt en het eigenlijk van niemand en dus van iedereen is, wat eigenlijk ook weer zo helder als wat is, maar natuurlijk (!), dus ja, komende weer terug op m’n vraag; hoe zit dat dan met spiegelen? Of is dat nu even een onderwerp waar ik dus blijkbaar even in zit 😉 hahaha..
Als dit van mij is, en dit is van jou, terwijl we elkaar als mens spiegelen, hoe weet ik dan zeker dat dit van mij is en dit van jou, want is dat wat jij nu laat zien dan eigenlijk ook niet van mij aangezien jij de spiegel bent en ik de waarnemer en dat wat van de jou is dan dus ook van mij blijkt te zijn. Ofzo. Als we het nog kunnen volgen hoor. 😉 Kan ik het zelf nog eigenlijk volgen… Hmmm.. (?)..
heey lieve Susanne,
Zodra iets jou raakt dan zegt dat altijd wat over
jou. Zo eenvoudig is het. Prachtig al die woorden over spiegelen, andermans gevoelens overnemen. Nee.
Jij bent het, die dat voelt dus dan is het van jou, jou pijn , jou wond, het triggert jou. Anders kan iets of iemand jou niet raken als dat niet in jou had gespeeld.
Ik vind het wel jammer dat hier zoveel over geschreven word wat betreft hooggevoeligheid. Dat ze andermans energieën overnemen etc. etc..
Ze raken hier alleen nog maar meer van in de war. Als je er goed naar kijkt wat er geschreven word dan is het effect hiervan dat ze toch weer met het vingertje naar buiten wijzen van oh nee dat is niet van mij maar van die ander. Das makkelijk, zo kom je er nooit. neem het heft in eigen handen, alle gevoelens en emoties die je voelt zijn van jou want jij voelt ze.
Begrijp me niet verkeerd want hier ben ik ook geweest en heb dit ook lang gedacht/gevoeld, nu weet ik beter.
Zoal Aart ook mooi beschreven heb…:)
Mij lijkt het dat wat er ook bij de mens binnen komt enkel een probleem wordt vanuit een eigen oud stukje dat gaat mee trillen.
En zo is het,
heel veel liefs sabine
@susanne en @sabine, In mijn ervaring (en die kan voor een ander anders zijn), spiegelt de anders soms rechtstreeks een oud stukje en soms iets anders wat met jouw proces te maken heeft. Wijst iemand je af dan kun je je afvragen WAT je in jezelf afwijst. Pak je de boosheid van de ander over door boos (terug) te reageren, waar zit dan bij jou nog boosheid? Dit hoeft niet over de ander te gaan maar houdt vaak wel verband met het thema van de ander (bijv in de steek gelaten worden).
Erger je aan iemand in je omgeving of op televisie? Ga dan terug naar jezelf: waar erger jij je aan van jezelf, accepteer jij van jezelf wel die houding waar je je bij de ander zo aan ergert?
En het laatste: Soms is het niet van jou maar denk je dat het jouw verantwoordelijkheid is dit van de ander op te lossen (vaak onbewust) dus voelt het als van jou. Ook daarin kun je spiegelen. Leer dat van de ander bij een ander te laten en breng je focus terug naar binnen, naar jezelf.
Dit is een proces dat vaak tijd kost en er is geen standaard tijd, antwoord of weg voor. Kies de jouwe.
@Maaike Kruijsen,
Hoi Maaike, dank voor je heldere woorden! 🙂
Heb op dit moment iemand in mijn leven die onwijs veel lijkt te spiegelen. Gekke ervaring is dat joh 🙂 om dat zo op te merken. Nu doen mensen dat waarschijnlijk, haha, al mijn hele leven, maar ben ik het waarschijnlijk nu pas aan het gaan opmerken, ofzo. En ik kan het soms bijna eng vinden (!) om iets van mezelf in die ander te vinden. Gek is dat! Dan denk ik; hóe kan het in vredesnaam zo zijn, haha, dat ik mijzelf in jóu zie!! Ohh, daar ben ik momenteel een beetje van aan het bijkomen, zeg, haha 🙂 Pas met hem ben ik dat wezenlijk voor het eerst zo gaan denken, zo van; wat is het aan jou.. dat ik niet leuk vind .. aan mijzelf? Jeetje, wat kan je jezelf een hoop gedoe schelen, zeg, wanneer je daar bewust van begint te worden, dat het, zoals ook Sabine zegt, het altijd iets is van jezelf. Verantwoording nemen voor je eigen gevoelens dus. Dat is toch eigenlijk een groot goed zeg. 🙂
En het is ook mooi wat je zegt, dat ook al is het van de ander, maar dat het dus kan voelen als van jezelf vanwege dat je er dus dan misschien onbewust verantwoordelijk voor voelt. Hmm.. interessante zin..
Kan hier veel mee, Maaike! Dank je wel voor je feedback! ‘t Is me wat duidelijker geworden!
🙂
Liefs, Susanne
He Sabine,
In de basis is het prima om alle gevoelens die je ervaart als die van jezelf te betitelen, maar daarmee is de kous niet af : het is namelijk wel degelijk mogelijk om de gevoelens/energieen van anderen te voelen wat verder niets van doen heeft met je eigen thema’s. Het zal wel van je gevoeligheid e.d. afhangen of je gevoelens van anderen kunt waarnemen.
Dat ik gevoelens van anderen kan waarnemen (alsof het de mijne zijn) is een belangrijk gegeven voor mij, een kwaliteit die ik nodig heb voor mijn missie, om anderen te kunnen helpen met hun weg en en gevoelens.
Voor mij is het een les op zichzelf om eigen en andermans gevoelens te scheiden. Het is soms best moeilijk vind ik.
Ik ben met je eens als je alle gevoelens die je ervaart buiten jezelf plaatst, dat niet gaat helpen om verder te komen in je proces.
Hartelijke groet, Robert
heey robert,
Waarnemen vind ik heel mooi geformuleerd!
Dat is toch wel iets heel anders dan de ander hen gevoelens tot je nemen alsof ze van jou zijn.
Is er een mogelijkheid dat je het alleen bij waarnemen kan houden?
Want als je dat kan, is de moeilijkheid verdwenen om te zien/voelen wat van jou is of van de ander.
Waarnemen is alles in 1, met andere woorden.
Je ziet het, voelt het, je kan je er zelfs in verplaatsen zonder dat je je in de ander verliest en toch in je eigen kracht blijft staan.
heel veel liefs sabine
Ha Robert,
Ik wil nog even reageren op onderstaande reactie van jou.
(–Voor mij is het een les op zichzelf om eigen en andermans gevoelens te scheiden. Het is soms best moeilijk vind ik.–)
Het “scheiden” lukt m.i. het best als je zelf stil en leeg bent. Immers in die stilte (die jezelf bent) ervaar je dat vibraties jouw bewustzijnsveld binnenkomen en dus alleen van iemand anders kunnen zijn. Bij deze situatie valt er niets te scheiden.
Het wordt moeilijker wanneer er een bron in jou zelf zit, want het gelijke trekt het gelijke aan. Voorbeeld: jouw verdriet/vreugde (als bezit, vasthoudende energie), trekt het verdriet/vreugde van iemand anders aan.
Groetjes Lia
@sabine,
Hoi Sabine,
Dank je voor je reactie / feedback! 🙂
Je schreef: “Zodra iets jou raakt dan zegt dat altijd wat over jou.” Klaarhelder! 🙂
En inderdaad, zoals Aart en jij schreven: “Mij lijkt het dat wat er ook bij de mens binnen komt enkel een probleem wordt vanuit een eigen oud stukje dat gaat mee trillen.”
Ja, een zeer helder antwoord. En inderdaad, wat je zegt, kan het inderdaad verwarrend worden wanneer het gaat over heldervoelen, dat ervaar ik dus ook. Eeen beetje mezelf erin verliezen, lijkt het dan op een gegeven moment te worden. Het helpt inderdaad zat ik me door jullie antwoorden te bedenken, dat je eigenlijk misschien wat daar vandaan bij ‘moet’ blijven, en het inderdaad bij jezelf proberen te houden, te allen tijden, wat er dan ook speelt. Ik liep inderdaad een beetje te klooien her en der, en haha, alsof je dan een soort van kan ‘verdrinken’ in ‘wat is nu van jou en wat is nu van mij’, aangezien ik dat momenteel heel sterk ervaar met iemand in mijn leven. Wanneer je iets als het ware ‘loslaat’ en gewoon hup, bij jezelf blijft en het inderdaad dan maar in jezelf zoekt, pff, haha, kan gedoe schelen zeg! 🙂 Dus dank je wel voor je heldere woorden Sabine! 🙂 Geeft me weer even zo’n zetje, zeg maar, blijkbaar.
🙂
Veel liefs, Susanne
@Susanne,
Susanne, hier ook een tip:
Wanneer je niet meer weet of een gevoel van jou of van de ander is, neem dan even de tijd om op dat moment een bescherming om je heen te leggen d.m.v. een glazen bol of fles. Wanneer het gevoel verdwijnt, is het van die ander en wanneer het gevoel blijft, is het van jou.
Misschien kan je hier iets mee?
Groetjes
Yvonne
Hallo Yvonne,
Bij mij werkte dit soort dingen nooit, misschien deed ik het niet goed 🙂
Als je het bijvoorbeeld hebt over energetische verbindingen met anderen (kan vanalles zijn), ligt het sowieso iets lastiger. Die krijg je niet zo makkelijk weg.
Groeten van Robert
@Robert, Hallo Robert,
Het gaat er niet om dat het gevoel dan weg is, het gaat erom dat je weet waar het vandaan komt. Of het van jou is of van die ander.
dan kan je daarnaar handelen.
Maar hoe krachtiger jezelf bent, hoe minder last je ervan hebt of het makkelijker kan handelen.
het is ook een kwestie van goed bij jezelf blijven, daarin schuilt je eigen kracht.
Groetjes
Yvonne
Hallo Yvonne,
Ik begreep wat je zei, alleen is het m.i. niet helemaal juist.
Wat ik wilde aangeven is dat er diverse oorzaken zijn waardoor dit niet zou kunnen werken, niet alleen bij mij hoor. Als je dan gaat denken van dat het gevoel blijft dus het is van mij, dat je te veel verantwoordelijk van gevoelens op je zou kunnen nemen.
Het klopt wat je zegt dat als je eigen energie hoger/sterker is, je minder ‘last’ van je gemiddelde medemens zult hebben.
Groetjes van Robert
@Robert,
Hey Robert,
Inderdaad, wat je zegt over energetische verbindingen (!), pfff.. Maar ja, aan de andere kant, hoe je weet je nu precies of je met iemand inderdaad een energetische verbinding heeft, of dat iemand nu simpelweg even op dat moment je ‘leraar’ is. Als je begrijpt wat ik bedoel. Want volgens sommigen schijnt daar nogal een verschil in te kunnen zitten. Ook al denk je iemand te ‘herkennen’, zijn er weer anderen die zeggen; ‘nee joh, hij maakt nu gewoon iets in jou los’. Ja. En nu dan ofzo? Uiteindelijk maakt het misschien ook wel allemaal niet uit, want loslaten is loslaten is loslaten. Of je nu energetisch verbonden bent of niet. En hoe weet je eigenlijk wanneer je dan wel ‘los gelaten hebt’? En kan dat überhaupt? En waarom dan eigenlijk een ‘energetische’ verbinding? En inderdaad, de moeite daarmee. Ik ben benieuwd wat/hoe jouw kijk hierop is. 🙂
Liefs, Susanne
@Yvonne,
Hoi Yvonne,
Bedankt voor de tip! ‘k Ga eens kijken of/hoe dat werkt! 🙂
Liefs, Susanne