Hulde aan jou, voor al je innerlijk werk!

Hoe frustrerend kan het zijn. Terwijl anderen ‘maatschappelijk geslaagd’ zijn met een carrière, een behoorlijk inkomen en aanzien, worstel jij je een weg door oud familiekarma, trauma’s uit vorige levens en transformeer je de pijn uit je kindertijd. Van binnen ben je keihard aan het werk, maar niemand die het ziet. Mensen kijken je meewarig aan en je hoort ze denken: Iis deze vriendschap ook al stuk gelopen? Zit je nu nóg met je kindertijd, laat het toch los. Ben blij dat je moeder nog leeft. Misschien twijfel je ook wel eens aan jezelf. Niet doen, jouw bijdrage is van enorm belang!

Wij banen het pad

We behoren tot de voorlopers, de groep mensen die voor het eerst oude pijn aan kijkt en loslaat, transformeert en heelt. Niet alleen voor ons zelf, maar ook voor onze ouders, kinderen, familie en zeker ook voor het collectief. Wij banen het onzichtbare en uiterst noodzakelijke pad voor anderen.
Maar het innerlijk werk kost tijd en is nauwelijks zichtbaar voor de buitenwereld. We hoeven van de meeste mensen dan ook geen erkenning en applaus te verwachten.
De enige die ons dit kan geven zijn wij zelf. Omdat wij weten hoeveel werk we hebben verzet, hoeveel moed en doorzettingsvermogen dit heeft gevraagd. Loslaten van de behoefte aan goedkeuring en begrip verlicht jouw pad.
Dit keer is het een persoonlijk artikel. Hopelijk vind je er (h)erkenning in. Tevens is het een eerbetoon aan jou.

Ik ben anders

Voordat ik met mijn praktijk begon, heb ik jarenlang in de hulpverlening gewerkt, onder andere in de verslavingszorg. Ik kon ik altijd op goedkeuring voor mijn werk rekenen. Zeker als ik vertelde dat ik groepen begeleidde voor kinderen van verslaafde ouders. Mensen vonden dat ik ‘goed werk’ deed, maar ik ervoer het anders. Natuurlijk boden we deze kinderen een plek waar ze herkenning en begrip vonden. Maar ik zag ook dat er in hun gezin weinig veranderde omdat de meeste ouders niet daadwerkelijk heelden. In mijn eigen gnostische sessies had ik ervaren dat dit wel degelijk mogelijk is.

Toen ik besloot om mijn eigen praktijk te starten, stuitte ik op blikken van onbegrip. Het klonk nogal vaag, ‘energetische begeleiding’. En als ik wel eens iets deelde over mijn eigen proces, vond ik bij de ander weinig weerklank. Ik voelde me de vreemde eend in de bijt, al ‘wist’ ik diep van binnen dat het klopte. Maar ja, ik was zó anders.
Ik vond het dan ook een grote stap om vanuit mijn veilige baan de overstap te maken naar de missie die mij riep. Het was één grote les in het loslaten van de goedkeuring en begrip van de buitenwereld. Doodeng, maar dit was het enige pad dat open lag. In mijn jeugd had ik hier een gedegen voorbereiding op gehad. Met mijn hooggevoeligheid en verhoogde bewustzijn was ik in mijn omgeving ook ‘het rondje tussen de vierkantjes’.manieren om je te aarden

Erkenning van mijn ouders

De band met mijn moeder was van jongs af aan moeizaam. Omdat ik vanaf mijn prille bestaan niet anders kende, was ik me er nauwelijks van bewust. Pas toen ik de energetische verbinding met mijn moeder ontdekte, viel er veel op z’n plek en ontstond er een rouwproces over het missen van een liefdevolle verbinding en begrip. De momenten dat ik me als kind eenzaam en alleen voelde, kwamen in beeld. Tegelijkertijd zag ik dat mijn moeder energetisch gevangen zat. Geen wonder dat ze geen verbinding met mij had kunnen maken. Dit zien en voelen, maakten dat mijn compassie voor haar groeide.

Door dit inzicht en door mijn eigen pijn toe te laten en los te laten, heelde ik. Bovendien stond ze het energetisch toe om oude pijn los te laten. Er ontstond ruimte voor een nieuw contact met mijn moeder. Dit ging met vallen en opstaan: het ene moment ervoer ik behoefte aan verbinding. Op een later moment verdween dit wanneer ik op een muur van weerstand was gestuit.
Mettertijd veranderde mijn moeder. Er was meer oprechte belangstelling en betrokkenheid. Het lukte me om me hier niet in te verliezen, ik bleef waakzaam en een gezonde emotionele afstand behouden. Ik had al van jongs af aan geleerd om mijn verwachtingen te temperen.
Mijn spirituele pad en mijn werk bleven onbespreekbaar en ik hoefde hiervoor zeker geen begrip en erkenning te verwachten. Dat is zo tot op de dag van vandaag.
Mijn innerlijk werk heeft ertoe geleid dat we nu wel een band hebben. Niet heel innig, maar hij ís er. Dat is meer dan ik ooit had durven hopen. De erkenning hiervoor heb ik nooit van mijn moeder ontvangen. Maar dat is ook niet nodig, ik weet het. De onderlinge genegenheid is de mooiste erkenning die ik had kunnen wensen.

Trouw zijn aan jezelf

Waar ik ook mee heb geworsteld en wat ik vaak terug zie bij anderen, is het (eindelijk!) trouw zijn aan jezelf. Veel hooggevoeligen ontmoeten in hun leven mensen met narcistische trekken: als ouder, partner, vriendin of werkgever. Deze dominante mensen hebben een functie. Ze dagen ons uit om onze grenzen te voelen en te stellen.
Omdat deze mensen een talent hebben voor het tonen van meerdere gezichten, is hun destructieve gedrag voor de buitenwereld vaak onzichtbaar. In andermans ogen heb je een liefdevolle moeder of een betrokken partner. Na vele malen gekwetst, vernederd en gemanipuleerd te zijn, besef je dat het niet aan jou ligt. Het gedrag van de ander is ongezond, ontstaan vanuit pijn.
Als het je uiteindelijk lukt om grenzen te stellen, stuit je op onbegrip en verwijt bij anderen. Soms voelbaar, maar ook in woorden: “Wat doe je je kinderen aan als je je man verlaat, je hebt maar één moeder, overdrijf niet zo”, etc. Je moet dan ook sterk in je schoenen staan om je innerlijke stem te volgen en trouw te zijn aan jezelf. Geef jezelf hier de erkenning voor en laat je niet aan het twijfelen brengen.

Eerbetoon

Het is belangrijk dat we onze hoop en verwachtingen loslaten dat anderen ons zien, erkennen en waarderen. De  tijd is aangebroken dat wij ons zelf gaan zien. 
Maak een eerbetoon aan jezelf. Schrijf op wat je hebt bereikt, maak er een schilderij van of zing het eruit. En weet dat je energetische helpers staan te applaudisseren aan de zijlijn. Ik heb in sessies regelmatig gezien dat deze een erehaag vormden voor mensen of dat mensen overladen werden met applaus. En alleszins verdiend!
Uit ervaring weet ik hoe zwaar deze processen zijn. Ieder die dit pad durft te bewandelen vind ik een held. Veel hulde aan jou, ik heb bewondering en respect voor het innerlijk werk dat je doet.

Susanne Eijssen

Susanne Eijssen

In mijn praktijk in Den Bosch en via online sessies breng ik mensen in contact met de wijsheden en mogelijkheden van hun energetisch lichaam. Het loslaten van blokkades op zielsniveau, stelt ons in staat om te helen. Ik ben dankbaar dat ik mensen mag helpen in hun transformatieproces en te zien dat liefde, vertrouwen en kracht groeien. Mijn jarenlange ervaring als professional in de reguliere zorg combineer ik met de wijsheid van gnosis. Je kunt mij volgen op Facebook en Instagram onder het account van Praktijk De Gnostische Weg. Regelmatig geef ik Instagram en Facebook Lives..
5-hoek

Overige artikelen

Het helen van de innerlijke wond als weg naar meesterschap
Hoogbegaafde kinderen: Een tien voor verwondering en respect
Waarom zijn er juist nu zoveel hsp-ers op aarde?
Waarom begrijpen je niet verder helpt maar voelen wél
Onverwerkt trauma als oorzaak van angsten
Zelfdoding vanuit zielsperspectief
Pijn en liefde in voedsel
Uit nieuw onderzoek blijkt dat placebo’s effectiever worden in de behandeling van ziektes
Je thuis voelen in de onveiligheid van transformatie
Je bestemming zit al in je – Activeer je goddelijke blauwdruk!
De 10 krachtigste volledig natuurlijke ‘antibiotica’ die we kennen
In liefde leven: foute keuzes bestaan niet