Innerlijke balans – Waarom je je niet goed mag voelen als het tegenzit

Als je door een moeilijke periode gaat, dan loont het om er slecht uit te zien. Het minder goed voor jezelf en je uiterlijk zorgen, zorgt ervoor dat de stress, de slapeloze nachten en de zorgen nog duidelijker zichtbaar worden, waardoor je de aandacht blijft houden van de mensen om je heen, want ze kunnen zo duidelijk zien dat je het zwaar hebt. Daarnaast zorgt het voor een bevestiging van innerlijke overtuigingen en dus voor een bepaalde mate van veiligheid en houvast in moeilijke tijden.

De vraag is of dit wel effectief is

Misschien herken je het wel. Je hebt wat tegenslag en een goede vriendin weet dit. Als je haar tegenkomt, vraagt ze aan je: “Hoe gaat het?”. Je antwoordt dat het niet goed met je gaat en je nog veel verdriet hebt. Waarop zij reageert met: “Oh maar je ziet er nog wel goed uit.” En daarmee wordt het gespreksonderwerp direct beëindigd. Want als je er nog goed uitziet of je voelt je nog goed, dan zal het allemaal wel meevallen. Toch? En andersom geldt het ook. Stel je antwoordt dat het goed gaat, maar zij zegt dat je er nog slecht uitziet, dan is de conclusie ook snel getrokken dat je nog lang niet zover bent om weer stappen vooruit te gaan zetten.

Als het tegenzit verwacht men dat je er ook dienovereenkomstig uitziet

Heb je financiële problemen, zit je in een relatiecrisis of ben je bijvoorbeeld een dierbare verloren, dan wordt de mate waarin het goed met je gaat bepaald op basis van hoe je eruit ziet. Je uiterlijk, hoe jij je presenteert en hoe je overkomt, wordt zo gebruikt om te peilen of iemand nog zorg nodig heeft. Moet je je nog zorgen maken om die ander, heeft zij nog hulp nodig? Als het goed met de ander gaat en zij er goed uitziet, dan geeft dit vaak een soort rustgevoel voor de ander en eventuele schuldgevoelens, omdat het met die ander wel goed gaat, vallen weg. Dus kan men weer over tot de orde van de dag.

Jijzelf hebt er baat bij om er slecht uit te zien

Deze overtuiging is ook algemeen aanvaard. Ben je ziek, en je ziet er niet beroerd uit, dan valt het vast wel mee. En dus kun je gewoon aan het werk, naar school en/of je taken doen. Maar als je sip kijkt, vermoeid eruit ziet en in je trainingspak rondloopt, dan wordt je pijn en verdriet serieus genomen en krijg je meer aandacht. “Wat zie jij er slecht uit, gaat het wel goed met je?” Ook al komen die woorden er niet altijd even goed uit, het is toch fijn als je erkenning krijgt voor je ellende. Je voelt je gedragen en gesteund. En dat heb je nu net nodig in deze moeilijke periode. Dat geeft je houvast. Dus verwaarloos je jezelf.

Slecht eruit zien is ook een perfect excuus

Naast het ontvangen en blijven ontvangen van steun van je omgeving is er echter nog een ander voordeel van het slecht eruit zien als je het zwaar hebt. Het is namelijk een goed excuus om niet voor jezelf te zorgen, om vanuit emoties te gaan eten, te verslappen en verslonzen. Kortom om vooral geen verantwoordelijkheid te nemen en niet naar binnen te kijken om met je verdriet, pijn en emoties te dealen. Een ieder kan namelijk zien dat jij het nog zwaar hebt, dus wordt er ook niet veel van je verwacht. Het vraagt echter commitment, (door)voelen, moed en vooral zelfliefde om juist als je met uitdagingen en tegenslagen te maken hebt, voor jezelf te blijven zorgen. Dit is echter zoveel moeilijker voor velen dan leunen op een ander, waardoor de keuze snel gemaakt is.

Als het slecht gaat met je is dit jouw schuld

Daarnaast zit er ook nog een oud verhaal achter waarom jij je ook niet goed mag voelen als het slecht met je gaat. Dat verhaal dragen wij allemaal met ons mee en is ontstaan vanuit het religieuze aspect van boetedoening voor onze zonden. Als het niet goed met je gaat, dan mag je niet gelukkig zijn. Je moet berouw tonen en schuld dragen. Een calvinistisch principe dat is ingebed in onze maatschappij en vooral in onszelf. We voelen ons altijd schuldig voor dat wat ons overkomt. Ook al kunnen we er niets aan doen. We voelen ons schuldig als we ons goed voelen of aandacht aan onszelf besteden terwijl de omstandigheden daar eigenlijk niet naar zijn. En zo weerhoudt schuldgevoel ons om van het moment te genieten en in het nu te leven.

Je legt elke verantwoordelijkheid buiten jezelf

Het schuldgevoel en het leunen op een ander zit dieper geworteld in onze maatschappij dan zelfliefde. Waarom? Omdat het destijds voor de kerk en nu voor de maatschappij loont om mensen afhankelijk te maken en te houden. Zolang zij zich schuldig voelen en voor hun geluksgevoel en innerlijke balans anderen nodig hebben, zijn ze manipuleerbare en volgzame burgers. Ze zijn stuurbaar en controleerbaar en denken vooral niet zelf na. De ideale omstandigheden om de macht te behouden.

Verdriet hoeft je niet te tekenen

Ik zeg wel eens als mijn kinderen ziek zijn en we moeten noodgedwongen toch even boodschappen doen: kijk maar ziek, anders denken ze dat ik jullie zonder goede reden thuishoud. Ik leer ze echter wat anders en dat is dat als ze ziek zijn, als ze er even doorheen zitten of niet lekker in hun vel zitten, ze juist heel goed voor zichzelf moeten zorgen.

Als je het zwaar hebt is lief zijn voor jezelf en goed voor jezelf zorgen enorm belangrijk. Goede voeding, sporten, je mooi opmaken, je haar verzorgen, je nagels, een fijne massage boeken, en kleding dragen die iets voor je doet. En vooral dingen doen waar de liefde in je hart van gaat stromen en waarvan je een glimlach op je gezicht krijgt. Het is namelijk al erg genoeg dat je door een moeilijke periode gaat, je hoeft er dan ook nog niet beroerd uit te zien en je slecht te voelen.

Uiteindelijk telt het NU, niet het wat of hoe

Het enige risico dat je hebt als je goed voor jezelf zorgt no matter what is dat mensen vreemd naar je kijken, een oordeel hebben en/of niet meer naar je informeren. Maar uiteindelijk gaat het er toch om wat jij van jezelf vindt en hoeveel jij van jezelf houdt. En dat versterken kan alleen maar door heel lief voor jezelf te zijn, ongeacht wat anderen daarvan vinden. Het gaat daarbij om bewustzijn vergroten, licht brengen in donkere tijden, liefde laten stromen en steeds meer in het NU aanwezig kunnen zijn door de externe omstandigheden los te laten en van binnenuit heling te brengen. Dat is wat je houvast geeft en geluk brengt als de storm om je heen raast.

De enige echte houvast vind je in jezelf

Mensen die in een depressieve periode zitten en zichzelf verwaarlozen vinden vaak dat ze het niet verdienen om aandacht en tijd aan zichzelf te besteden. Ze kopen spullen als een manier om houvast en afleiding te zoeken. Ze doen extra vrolijk en zetten een masker op om anderen buiten te sluiten, of kijken juist de hele dag triest om extra aandacht te krijgen. Zit je vast in en depressie, dan balanceer je continu tussen eigenwaarde en zelfdestructie, tussen innerlijke balans en afhankelijkheid. Wil je echter uit een depressie komen, wil je een negatieve spiraal doorbreken, wil je niet wegzakken in emoties en angsten, dan is voelen wat je nodig hebt en jezelf dat geven het enige dat je echt houvast kan geven. Je hart is hierin je innerlijk kompas dat je de weg wijst weer uit die moeilijke periode.

Liefde en zeker zelfliefde hoef je niet te verdienen

Als we met zijn allen los kunnen komen van deze boetedoening, van onze afhankelijkheid en onze schuld los kunnen laten, dan kunnen we in plaats daarvan onze verantwoordelijkheid nemen, naar onszelf en naar elkaar. Als we elkaar en zeker onze kinderen gaan aanmoedigingen om goed voor jezelf te zorgen, zeker als het tegenzit, dan kunnen we niet alleen de pijn in onszelf, maar ook het eeuwenoude verhaal van zonden, schuld en boetedoening helen. Zo komen we dichter bij zelfliefde en innerlijke balans, en kan de mensheid groeien in bewustzijn.

De paradox is dus dat het misschien wel loont om je je slecht te voelen en er zo uit te zien als je het zwaar hebt, maar daardoor zal je innerlijke balans alleen maar slechter worden. Je echte houvast en daarmee de enige echte veiligheid vind je uiteindelijk enkel in jezelf. Het loont dus uiteindelijk veel meer om goed voor jezelf te zorgen, omdat jij het waard bent. En er is niets waardevoller dan iemand die van zichzelf houdt.