Is dit de ware kracht van kwetsbaarheid?

Over de kracht van kwetsbaarheid is al veel geschreven. Dat is fijn, want wat is dit toch een belangrijk onderwerp. In een maatschappij waar we ziek worden (letterlijk) van het niet onszelf zijn, is openheid een krachtig medicijn. En openheid over dingen waar we ons een beetje voor schamen, of waar we onzeker over zijn, of waar we bang zijn voor een oordeel van de ander bijvoorbeeld, ervaren we als kwetsbaar. Het toch gaan delen hierover voelt vaak als een opluchting, omdat het gaat over het omarmen van een deel van jezelf. Maar stopt de kracht van kwetsbaarheid daar? Of zit er nog een ander groots cadeau verscholen in dit prachtige onderwerp?

Depressie als keerpunt

Mijn persoonlijke relatie met kwetsbaarheid is veranderd in de loop der tijd. Kwetsbaarheid betekende voorheen eigenlijk precies dat wat ik in de inleiding omschreef; openheid over dingen waar je moeilijk open over kunt zijn. En wat was ik gesloten. Als tiener sprak ik geen woord over het overlijden van mijn vader. Ik huilde niet om te rouwen, ik wist ook helemaal niet hoe dat moest. Mijn heftige depressie ergens zo rond mijn 21e was daarin een keerpunt. Ik leerde wat openheid je kon brengen en leerde over de noodzaak van het delen wat er in je omgaat.

En zo is dat stap voor stap verder gegroeid. Openheid was de sleutel. Waar ik me voorheen nog schaamde voor de periode van mijn leven waarin ik heel veel drugs heb gebruikt, voelt het nu helemaal oké om daarover te delen. Me kwetsbaar durven opstellen heeft me dat gebracht. Laat anderen maar denken of oordelen. Als je er zelf maar oké mee bent.

Waarom voelt iets als kwetsbaar?

Toch zit er meer in kwetsbaarheid dan dit mooie fenomeen. Dit omarmen van jezelf waarbij je groeit in zelfliefde door vanuit zelfliefde meer open te zijn over wie jij werkelijk bent en over jouw leven. Want waarom voelt iets eigenlijk kwetsbaar? Wat maakt het dat je niet helemaal open bent over iets dat zich in jou afspeelt? En hoe zou het leven voelen als er geen wortel aanwezig was in jou, die maakt dat iets kwetsbaar voelt?

Heel erg vrij! Dat weet ik inmiddels uit ervaring. Het is niet een constante staat van zijn die ik daarin bereikt heb. Maar ik heb me helemaal open gevoeld (zo open dat ik me heel even afvroeg of dat nog wel ‘gezond’ is met mijn hooggevoeligheid), en er was niets kwetsbaars te voelen. Er was geen uithoekje van mijn Zijn dat nog een beetje verborgen was. Er was geen remming in mijn bestaan. Nergens.

Het geeft je vrijheid

Jemig wat voelde ik me vrij. En het was in eerste instantie verwarrend. Want deze openheid op zich was niet nieuw. Het voelde alsof mijn aura alles kon ontvangen. Als een deur die voorbij gaat aan het openstaan. Er was niet eens een deur meer. Niet eens een muur om een deur in te plaatsen. Werkelijk helemaal open stond ik. Maar nu vanuit een gevoel dat ik in deze openheid zo een drukke stad in zou kunnen lopen zonder dat dit vervelend zou zijn. Dat ik mensen met veel negatieve emoties dichtbij me zou kunnen hebben zonder daar later moe van te zijn. Iedere situatie leek draaglijk voor me, omdat die situaties mij niet op een vervelende manier konden raken in wie ik ben.

Nu is dit nog een proces voor me. Onlangs op een uitvaart lukte het me helemaal niet om bij mezelf te blijven. Ik voelde zo ontzettend veel van anderen. Maar dat geeft niet, het mag ook een proces zijn. Maar ik voel heel veel inspiratie om hier meer mee te doen. Kwetsbaarheid heeft een tweede kracht gekregen. Een nieuwe kracht die voortkomt uit openheid.

Werken met de wortel

Die tweede kracht is het gaan begrijpen dat kwetsbaarheid je meer brengt dan opluchting in een moment. Dat het je meer kan geven dan het omarmen van oude pijn of bijvoorbeeld een schaduwstuk van jezelf. Als je leert werken met de wortel van je kwetsbaarheid, ga je op een ander niveau ook nog transformatieprocessen in gang zetten. En hoe verder je daarin komt, hoe fijner het gaat zijn.

Je groeit in jezelf en in zelfliefde. Net zolang totdat kwetsbaar eigenlijk niet meer kwetsbaar voelt. Want als er geen reden meer is voor schaamte, of schuld, of onzekerheid of angst voor een oordeel van de ander, wat is er dan nog over om je kwetsbaar in te voelen?

In mijn beleving helemaal niets. En dat voelt ontzettend vrij! Heerlijk! Je leeft en deelt omdat het goed voelt voor je en laat je nergens meer remmen in wie je bent. Je gaat en straalt en lacht en huilt. Je danst en stampt en springt en kruipt weg. Omdat het van binnen komt en goed voelt. Punt.

Dit is de ware kracht van kwetsbaarheid

Kwetsbaarheid is dus een essentieel onderdeel van ons leven. En indien je dit in durft te zetten door openheid over jezelf enorm krachtig! Maar kwetsbaarheid kent een tweede leven. Kwetsbaarheid kent nóg een kracht. De kracht van ware vrijheid door het ontbreken van kwetsbaarheid. Of je dat als de ware kracht van kwetsbaarheid ervaart maakt niet zoveel uit. Het is een richting, een inspiratiebron.

En als het goed voelt voor je, kun je die inspiratiebron gaan inzetten. Door jezelf niet alleen maar uit te nodigen om open te zijn over jouw leven inclusief dat wat je als kwetsbaar ervaart, maar ook te durven voelen dat kwetsbaarheid tijdelijk kan zijn als je leert werken met de wortel van die kwetsbaarheid.

Voel dat het helemaal oké is waar je staat, mooi mens. Je doet het nooit verkeerd. En voel maar of je een uitnodiging voelt. Om te pionieren in jezelf. Om op een speelse manier te werken aan het vrij maken van jouw ware Zijn. Kom los van de wortel van kwetsbaarheid, vanuit het omarmen van de kracht van kwetsbaarheid. En je geeft jezelf én het leven het waanzinnig liefdevolle cadeau van nóg meer vrijheid.