Als je ouders vraagt wat ze het belangrijkste in hun leven vinden dan is het antwoord meestal: “Mijn kind(eren)”. Al snel gevolgd door de gezondheid en het geluk van die kinderen. Als dat voor jou ook zo is, dan is dit artikel voor jou geschreven.
Ik geloof dat wat het belangrijkste in je leven is, de meeste aandacht en energie van je krijgt. Of op z’n minst verdient. Door daarnaar te kijken kun je zien of je wat jij het belangrijkste vindt, ook daadwerkelijk als belangrijkste behandelt in je leven.
Zelfonderzoek
Als jij nu naar je eigen leven kijkt, waar gaat jouw aandacht dan vooral naar uit? Waar denk je veel aan en over? Welke dingen krijgen de meeste energie? Wie of wat geef jij het beste van jezelf?
Werk*
De kans is groot dat jouw werk de meeste aandacht en energie van je krijgt. Logisch, zul je misschien zeggen, aangezien ook een groot deel van je tijd daar naartoe gaat en je aan het eind van de maand geld ontvangt voor jouw inzet. Maar als jouw kinderen het belangrijkste zijn in jouw leven, dan is het volgens mij niet zo logisch.
Wat blijft over
Want als jouw aandacht en energie vooral uitgaan naar je werk, dan gaat dat ten koste van je kind(eren). Zeker als je ook nog eens vermoeid thuiskomt van je werk. Het beste van jezelf heb je dan al weggegeven die dag. Grote kans dat je niet zoveel energie over hebt om nog iets met je kind te ondernemen of echt te luisteren naar wat hij of zij te vertellen heeft. Of dat je dat wat gedaan moet worden (helpen bij het huiswerk, begeleiden naar sport) op halve kracht doet. Het zou zomaar kunnen dat je aan je kind vraagt om zich even zelf te vermaken, of dat je de tv aanzet zodat je tenminste rustig kunt koken.
Is dat erg?
Misschien vraag je je nu af of dat erg is. Op zich niet natuurlijk. Als jij werk als het belangrijkste wilt behandelen dan is dat jouw goed recht. Maar aangezien je dit artikel leest, ga ik er van uit dat jij jouw kind(eren) het belangrijkst vindt. En dan is het dus wel erg. Niet alleen omdat je je kind(eren) niet geeft wat je eigenlijk diep in je hart wel zou willen en zij daardoor dus iets mislopen. Maar ook omdat het jou stress geeft. Omdat wat je graag wilt en wat je doet in strijd zijn met elkaar.
Moed
Om dit te kunnen zien heb je moed nodig. Het is niet fijn en makkelijk om te erkennen dat wat je zo graag wilt, niet hetzelfde is als wat je doet. En waarschijnlijk gaan er allerlei excuses door je hoofd. Dingen als: “Er moet toch geld op de plank komen..”, “Het is gewoon niet anders..” of “Dat heeft toch iedereen..”

Wat is wezenlijk
Die gedachten lijken heel reëel, maar zijn het eigenlijk niet. Want als je kijkt wat er echt wezenlijk is in ons leven, dan zijn dat mensen (kinderen). Dan gaat het over welzijn, oog hebben voor elkaar en samen het beste uit het leven halen. Dat beste gaat nooit over materiële zaken, over een mooi huis, een nieuwe auto of een verre vakantie. Dat beste gaat over elkaar zien en horen. Over met elkaar delen, elkaar aanraken en tijd hebben voor elkaar. Gewoon er zijn. Over liefde geven en ontvangen.
Kinderen hebben weinig nodig
Kinderen hebben van nature weinig materiële zaken nodig om gelukkig te zijn. Wij leren ze om te geven om materie, maar als wij dat achterwege laten, dan zie je dat ze net zo gelukkig zijn met stenen, zand en takken om mee te spelen als met de nieuwste Xbox. Wij leren ze dat, omdat we zelf zijn gaan geloven dat we gelukkig worden van materie. En vooral zo zijn gaan leven.
Wat kinderen zeggen
Naar aanleiding van een artikel in de krant over hoe een gezonde levensstijl ziekte kan voorkomen en genezen zei mijn jongste dochter tegen mij: “Mama, dat over stress is voor jou”. En ik begreep wat ze bedoelde. Als ik mijn werk prioriteit geef, belangrijk maak, dan ontstaat er direct stress. En stress is inderdaad geen gezondheid bevorderende factor. En het komt nooit ten goede aan het belangrijkste in mijn leven, mijn kinderen. Een andere dochter zei tegen haar moeder dat het gezinsleven beter was toen ze nog niet werkte en er dus minder geld was. Maar dat wat er toen veel meer was (aandacht, tijd, zorgzaamheid) was voor de dochter veel waardevoller dan het geld.
Wat heb je aan deze kennis?
Beseffen wat het belangrijkst is in je leven en beseffen hoe je daarmee omgaat, stelt je in staat om, als dat wenselijk is, nieuwe keuzes te maken. Stel dat jij nu beseft dat je kinderen het belangrijkst zijn, maar dat je daar niet naar handelt. Dan kun je kijken op welke manier je jouw kind(eren) meer aandacht en energie kunt geven. Dus hoe je dat belangrijk zijn meer tot leven kunt brengen. Andersom gedacht kun je ook kijken hoe je minder aandacht en energie weg kunt laten vloeien naar dingen die je eigenlijk minder belangrijk vindt. Hierdoor houd je automatisch meer over voor je kind(eren). Je kunt ook tot de conclusie komen dat je iets anders belangrijker vindt (bijvoorbeeld je werk). Dan is het fijn om daar voor jezelf helder in te zijn. Zodat je niet meer met schuldgevoelens hoeft rond te lopen omdat er zoveel aandacht en energie naar je werk gaat.
Help het wringt!
En als je nu beseft dat je kinderen het belangrijkst zijn, maar dat je in jezelf niet de bereidheid of de mogelijkheid vindt om daarnaar te handelen zoek dan hulp. Vraag of er iemand met je mee wil kijken. Zoek iemand die je kan bijstaan, die naar je luistert of je goede raad kan geven. Misschien is er wel iemand in je omgeving die leeft zoals jij zou willen of iemand die juist ook met deze keuze worstelt. Of misschien is de e-cursus ‘een gelukkig gezin begint bij jou’ een waardevolle hulp voor jou.
* Overal waar werk staat kun je ook iets anders invullen, namelijk datgene waar jouw meeste aandacht en energie naartoe gaat.
Dag Marleen,
Bedankt voor je reactie. Balans is inderdaad een waardevolle toevoeging. Blijkbaar heb ik met het schrijven van dit artikel heb idee gewekt dat alles om de kinderen zou moeten draaien, dat is echter niet wat ik bedoel. Wat ik zie is dat veel mensen iets anders zeggen dan ze doen. Dat verschil tussen zeggen (wensen, willen) en doen veroorzaakt spanning. Juist daarover gaat dit artikel. Over het verschil zien en jezelf toestaan om dat wat je wilt ook te doen. En ik hoop met je mee dat we bij dat willen allemaal onszelf niet vergeten. Want je zegt het echt prachtig: ‘we zijn zelf te mooi om op de achtergrond te verdwijnen’.
Gelukkige groet,
Angelique de Vries
Er is nog een factor. Onze maatschappij wordt van bovenaf ‘gedirigeerd’ opdat wij zoveel mogelijk zouden werken, materie verheerlijken, belastingen betalen op ALLES en dus geen tijd hebben om na te denken. Velen zitten in die wurggreep. Jonge gezinnen krijgen wel de kans om minder te werken maar sukkelen dan regelrecht te armoede in, bouwen geen pensioenrechten op enz. Kijk maar naar de gescheiden partners. Dit is een heel heftig thema hoor want iedereen vind ( ja zeker na zichzelf) zijn partner en kinderen het belangrijkste om voor te leven. Een basisinkomen voor iedereen zou veel soelaas brengen. Er wordt in onze westerse samenleving al redelijk goed (financieel) gezorgd voor zieken, gehandicapten en werklozen, waarom de jonge moeders er niet een paar jaar bij nemen? Zodat tenminste de BASIS van de samenleving de ruimte heeft om goed op te starten. Maar helaas, dat willen ze daarboven helemaal niet want we moeten allemaal de file in op weg naar deadlines voor werkstukken die meestal in de prullenbak belanden…zodat de industrie goed bolt en onze narcistische politici en miljardairs hun riante gages kunnen behouden. Het is een probleem dat we ‘samen’ moeten aanpakken maar ‘hoe’ doe je dat? iemand van ons moet zich misschien opofferen en in de politiek gaan om dit met hand en poot te verdedigen. Niet gemakkelijk, dat besef ik, maar intussen komen in alle geledingen behoorlijke barsten waardoor het licht naar binnen schijnt (leonard Cohen). Dus lieve mensen, ondanks de pijn en de strijd leef licht, denk licht, bemin licht, wees licht en dank voor het licht van ons allemaal. Allemaal samen (A.S.) 🙂
Dag Ria,
Ook ik droom van een maatschappij die anders is en zou het enorm toejuichen als we inderdaad op één of andere manier met elkaar zorg gaan dragen voor gezinnen. En gelukkig zijn er mensen die daar voor op de barricades gaan en de politieke weg bewandelen. En ik hoop (of wil geloven) dat er op termijn wel dingen gaan veranderen. Daar hebben gezinnen op dit moment echter niets aan. Daarom zoek ik naar mogelijkheden om zoveel mogelijk te leven zoals dat voor mij en ons gezin goed is. En hoop ik met Gelukkige Gezinnen andere gezinnen te inspireren om dat ook te doen. Gewoon met kleine veranderingen in je eigen gezin. Soms kost dat iets (geld, status, meedraaien in de maatschappij) maar als de winst groter is, dan is dat helemaal niet erg.
Gelukkige groet,
Angelique de Vries
Mooi artikel! Het raakt mij als moeder, als stressgevoelige (naarstig) reïntegrerende moeder met veel focus op slagen op werkgebied.
Terwijl ook ik zeg dat mijn kind het belangrijkste in mijn leven is.
Mooie vragen en mooie handreikingen, dankjewel Gelukkige Gezinnen!
Dag Monique,
Bedankt voor je openhartige reactie! Fijn dat het artikel je een handvat biedt om na te denken over dit stukje van je leven. Ik wens je mooie ontdekkingen toe en een leven dat bij jou past.
Gelukkige groet,
Angelique de Vries
lieve iedereen,
heel lang vond ik mijn kinderen het belangrijkste. tot dat ik instortte. alles draaide om het gezin en de kinderen. daardoor mezelf te vaak weggecijferd. overspannenheid tot gevolg. nu ben ik aan het leten dat ik zelf het belangrijkste ben. balans lijkt mij een terechte toevoeging; aandacht voor je kinderen, je gezin, je partner, je werk maar vergeet jezelf niet! jij bent zelf te mooi om op de achtergrond te verdwijnen. balans . lieve groetjes
Ik ben het met marleen eens. Als je de aamdacht dke je geeft aan je kinderen maar kwalitatief is.