Is monogamie natuurlijk?
Moedig en oprecht verklaar ik bij deze, dat we allemaal wel eens in ons leven een bepaalde vorm van ontrouw hebben ervaren. Je denkt misschien meteen: “Ik niet hoor!” of “Dat zou ik noooooit doen!” Er zijn echter meerdere niveaus van bedrog. Bedrog kan letterlijk van alles zijn, zowel in ons handelen als in de gedachte: “Dit kan ik maar beter voor mezelf houden.”
Door: Jeffrey Roberts
Misschien was het een beetje onschuldig flirten in de sportschool om je ego te strelen, of het online delen van intieme foto’s en misschien heb je zelfs met een ander geslapen. Op z’n minst heb je in je relatie wel eens een keer een behoefte gevoeld om te ervaren of het gras elders groener is dan bij jou. Maar waar komen deze driften of gevoelens werkelijk vandaan? Zijn we diep van binnen dan echt zo promiscue?
Er zijn enkele theorieën die ons behulpzaam kunnen zijn bij het begrijpen van onze polygame/monogame aard. Laten we eens een paar van deze theorieën onder de loep leggen en onderzoeken hoe we het beste een monogame relatie kunnen onderhouden.
Hoewel we niet volledig vergeleken kunnen worden met dieren – mensen zijn unieke wezens – wordt onderzoek naar het gedrag van dieren al heel lang beschouwd als mogelijkheid om onze oerinstincten beter te leren begrijpen. Als we kijken naar onze dierlijke afkomst, dan lijkt het erop dat de kans op monogame relaties erg klein is. Slechts 3 tot 5 procent van de 5000 soorten zoogdieren binden zich voor het leven, onder andere otters, bevers en wolven. Monogamie onder primaten bedraagt slechts 6 procent.
Sommige evolutionaire psychologen suggereren dat mannen meer behoefte hebben aan buitenechtelijke seks, deels wegens de mannelijke oerdrang om ‘genen te spreiden’ door middel van het uitdelen van sperma. Volgens de wetenschappers proberen zowel mannen als vrouwen op deze wijze hun evolutionaire vooruitgang te verbeteren door partners van hoge kwaliteit te kiezen, zij het op verschillende manieren.
“De menselijke soort is geëvolueerd om verbintenissen tussen mannen en vrouwen aan te gaan,”Maar die verbintenissen kunnen in allerlei huwelijkspatronen passen – polygamie, een-ouderschap, monogamie.”
Jane Lancaster, evolutionair antropoloog aan de Universiteit van New Mexico.
De menselijke soort is vergeleken met zoogdieren uniek, omdat ook de vaders meehelpen met het grootbrengen van kinderen.
“We weten dat mensen een zeer sterke verbintenis kunnen hebben en dat mannen een grotere vaderrol spelen dan bij de meeste andere primaten,” vertelt Daniel Kruger, sociaal en evolutionair psycholoog Volksgezondheid aan de Universiteit van Michigan.
“We zijn in dit opzicht bijzonder, maar tegelijkertijd zijn we – net als de meeste zoogdieren – een polygame soort.” Volgens Kruger kun je de mens het beste beschouwen als ‘mild polygaam’, waarbij een man met meerdere vrouwen verbintenissen aangaat.
Komt het verlangen naar ontrouw uit onvervulde leegten?
Vervolgens kijken we even naar de conventionele psychoanalyse over het waarom we ontrouw zijn. Deze theorie gaat uit van de idee dat veel mensen een langdurige relatie of huwelijk aangaan met de gedachte dat hun partner op een of andere manier hun leven wel zal ‘verbeteren’.
Dit is dezelfde situatie die we creëren als met het verzamelen van materiële zaken: “Deze auto gaat mijn leven verbeteren,” “Ik wordt gelukkiger met dit nieuwe T-shirt” of “Deze vakantie zal me compleet maken.”
Dan wordt je meedogenloos geraakt door de waarheid – of anticlimax zoals je wilt. Al deze materiële zaken die we denken te hebben of te ervaren vallen vroeg of laat in het niets. Het biedt geen vervulling op de lange termijn. Ik weet dat jullie dit gevoel allemaal op een of andere manier kennen en hebben ervaren.
Deze theorie stelt dat ontrouw meestal voortkomt uit dezelfde innerlijke leegte door alcohol- en drugsmisbruik, eetverslaving, gokverslaving, koopziekte enzovoort. Dit zou het gevolg zijn van onbewuste gevoelens van zelfverloochening en het creëren van een verslaving aan aandacht, bevestiging of seks – gebruik makend van anderen om je innerlijke leegte te vullen en je eenzaamheid weg te nemen.
Volgens mij klinkt dit wel bekend in de oren, al die redenen waarom we vals spelen. Maar wat als we onze relatie over het algemeen genomen gezond vinden, vol liefde en met een bevredigend seksleven, en tòch een gevoel ervaren van ‘opgesloten zitten’ en verlangen hebben naar een seksuele ervaring met iemand anders? Zou dit kunnen komen door ons aangeleerde idee over hoe een langdurige relatie of huwelijk zou moeten zijn?
Is polygamie het nieuwe monogamie?
Het afgelopen decennium lijkt er een culturele golf te hebben plaatsgevonden die polygamie promoot als een ‘oplossing’ voor conventionele, puriteinse monogamie. Wellicht komt dit deels voort uit de algemene weerstand die de moderne samenleving heeft tegen de verouderde ideeën over het huwelijk.
Tegenwoordig zien we meestal een verwrongen idee van monogamie in de vorm van een huwelijk dat velen kan afschrikken betrokken te willen worden in een langdurige relatie. Dit concept wordt vaak geassocieerd met onderdrukking, het spelen van gender-gebaseerde ‘rollen’, medeafhankelijkheid, eigendom, stagnatie, troost, jaloezie, wrok, passiviteit en ga zo maar door. Met deze associaties in je achterhoofd is het gemakkelijk te begrijpen waarom onze huidige cultuur de nodige bedenkingen heeft bij het huwelijk en monogamie.
Uiteindelijk zijn we niet iemands eigendom. We kunnen onmogelijk beloven dat we ons hele leven bij één persoon blijven en dicteren wat de ander wel en niet mag. Vanuit een hoger perspectief bekeken zijn we hier om te spelen en zoveel mogelijk te ervaren. Daarom is de idee vast te zitten aan een contract of trouwring in strijd met ons natuurlijke gevoel van vrijheid.
Het in vertrouwen een partnerschap met iemand anders vastleggen is iets heel anders dan iemand eeuwig trouw beloven. Daarom is het percentage echtscheidingen zo hoog.
In elke relatie komt er hoogstwaarschijnlijk een moment dat op z’n minst één van de partners op zielsniveau het gevoel krijgt dat het tijd is om een andere weg in te slaan voor nieuwe ervaringen. Relatieproblemen ontstaan wanneer zo’n gevoel bij beide partijen weerstand oproept, zich verzettend tegen hogere leiding wegens afhankelijkheid van culturele overtuigingen rondom het huwelijk.
Zoals gezegd, langdurige relaties kunnen geweldige ervaringen zijn om ons te helpen sneller te groeien, dat we hierna zullen belichten.
Doorbreken wat een toegewijde relatie zou moeten bieden
Om te kunnen begrijpen welke ervaring – polygamie of monogamie – het meest in harmonie is met ons werkelijke zijn, moeten we naar het grotere plaatje kijken.
We kunnen per slot van rekening niet helemaal vergeleken worden met onze dierlijke voorouders, daarmee degraderen we ons potentieel. We zijn energetische/spirituele wezens wiens romantische en seksuele ervaringen uniek zijn. Deze behoren niet te worden ondergewaardeerd en alleen in verband te worden gebracht met de werking van het fysiologische brein.
In werkelijkheid heeft zowel polygamie als monogamie voor- en nadelen. Het denkbeeld om elk van de ervaringen als ‘beter’ te bestempelen vind zijn wortels in ons geconditioneerde culturele en dualistische gedachtengoed rond beide mogelijkheden.
Zoals eerder gezegd, de grote meerderheid van de hedendaagse cultuur heeft een vertekend beeld van monogamie, gebaseerd op vroegere culturele programmering van wat een huwelijk of een monogame relatie zou moeten zijn.
Onze seksuele energie is een vorm van creatieve levenskracht, aanwezig om als levend wezen nieuw leven te creëren of om verbindende energie in onszelf te ontwikkelen en te gebruiken. Onze intieme relaties werken als spiegels naar elkaar, geven ruimte voor zelfbewustzijn en laten ieder geleidelijk dieperliggende niveaus van liefde ervaren door middel van het opbouwen van vertrouwen en intimiteit. Dit is wat een toegewijde lange termijnrelatie te bieden heeft.
Door toegewijde verbinding met één persoon in een sfeer van liefde en vertrouwen kunnen we onze liefdeservaring verdiepen. Dat betekent niet dat er een volledige samensmelting van twee individuele identiteiten plaatsvindt. Dat is een eigenschap van medeafhankelijkheid, een situatie die niet in harmonie is met ons ware zelf en daarom op de lange termijn onstabiel. Langdurige verbintenis met één persoon biedt een sfeer van beschermde eerbiedwaardigheid, waarin we intense niveaus van seksuele en liefhebbende energie kunnen overbrengen, waardoor hoger bewustzijn ervaren wordt.
Anderzijds kan deze vertrouwenssfeer ook omslaan in een saai, ongeïnspireerd liefdesleven voor mensen die zich niet bewust zijn van hun wensen en behoeften.
Daarom is het van belang elke romantische relatie tot een spirituele oefening te verheffen. Het is zó belangrijk om elkaar op onze reis te steunen en tegelijkertijd de verantwoordelijkheid te dragen voor wat we in een relatie te bieden hebben. Op deze manier voorkomen we de hiervoor genoemde sleur die velen ervaren, waardoor het verlangen om buiten de relatie ervaringen op te doen of ‘vreemd te gaan’ gestild wordt.
Het allerbelangrijkste in elke relatie
Enfin, we hebben nu verschillende kanten belicht van de keuze tussen monogaam en polygaam. We hebben gekeken naar de theorieën over ontrouw uitgaande van onze dierlijke oorsprong, evenals naar de hedendaagse theorieën over ontrouw en zelfverloochening om de leegten in onszelf op te vullen. Tot slot hebben we onderzocht hoe we vervulling kunnen vinden door relaties te beschouwen als een spirituele en ongedefinieerde oefening.
Uiteindelijk bestaan er geen vastomlijnde regels voor hoe we een relatie zouden moeten ervaren. Wat we wel kunnen doen is leren van wat er niet werkt in relaties die gebaseerd zijn op verouderde geloofssystemen.
Met het in hoog tempo stijgende percentage echtscheidingen in gedachten, is het van groot belang hier en nu te zeggen dat iedere relatie absoluut individuele vrijheid dient te bieden. Dat is van cruciaal belang. Laat de idee dat we onze partners bezitten of dat ze ons iets verschuldigd zijn los en de manier waarop we relaties ervaren zal totaal veranderen. Met vrijheid, eerlijkheid en onvoorwaardelijke liefde schenken we ieder persoon de kans om te groeien en de beste versie van zichzelf te zijn. En wat is er nou belangrijker dan dat?
Wil je hieronder jouw gedachten hierover graag delen – we weten dat het een heel belangrijk onderwerp is – we horen graag jouw visie!
Bewaar voor later op Pinterest:
In mijn ideale wereld zou iedere man met iedere vrouw kunnen vrijen en andersom, en relaties aangaan met wie zij relaties aan willen gaan, en zouden wij als collectief verantwoordelijkheid dragen voor onze kinderen, ongeacht wiens nageslacht het is, want uiteindelijk is de mensheid één grote familie. De realiteit is natuurlijk anders, namelijk dat wij jaloezie ervaren, onzekerheden hebben, geslachtsziektes hebben of kunnen krijgen, verantwoordelijkheden en verplichtingen hebben, maar toch blijf ik dromen van vrije liefde. Dat gaat voor mij dieper dan alleen seks. Ieder mens wil gerespecteerd worden, zoekt waardering en wil gezien worden. Wij zoeken allemaal bevestiging en bevrediging. Ik vind onze maatschappij best wel hypocriet en schizofreen. Er wordt door jan en alleman, maar ook zeker door iedereen en haar moeder vreemdgegaan maar dat willen we niet toegeven. En als we niet vreemdgaan dan verslijten we wel tientallen vriendjes of vriendinnetjes, maar dan zijn we wél respectabel omdat wij netjes monogaam zijn gebleven, toch? Bang voor het oordeel van de rest, die net zo bang voor het oordeel van de rest zijn als jij. Bang om slecht gevonden te worden. Bang om aan de schandpaal genageld te worden. Bang om alleen achter te blijven. Bang om verlaten te worden. Bang om niet goed genoeg te zijn. Bang om iemand te kwetsen. En zo houden we elkaar in de wurggreep en frustreren wij elkaar. Ik zou graag in een wereld willen leven waarin iedereen zich vrij kan voelen om écht zichzelf te zijn, om te doen en laten wat men wil, zonder elkaar kwaad te doen. In alle eerlijkheid en openheid. Ach ja, het is en blijft een mooie droom voor mij en zal dat altijd blijven, maar soms kun je dromen delen met andere dromers.
Sex is een energie-uitwisseling. Als mijn partner sex heeft met anderen, neem ik dus ook hun energie in me op tijdens de sex met mijn partner. Persoonlijk vind ik energetische hygiëne zeer belangrijk en zou ik het niet respectvol vinden om mijn partner op te zadelen met allerlei soorten energie die hij/zij niet zelf kiest. Hoe gaat men hier mee om in een polygame relatie?
Neske ik voel je helemaal♥️
Interessant stuk! Polygamie is iets wat in onze relatie essentieel is. We zijn ruim 30 jaar bij elkaar en mijn man heeft altijd vriendinnen gehad. Hij ging niet met ze naar bed, maar die mogelijkheid liet ik wel open. Ik had die behoefte in het begin niet. Sinds 3 jaar heb ik een relatie naast mijn relatie met mijn man. Mijn man weet ervan en geeft me hier de ruimte voor. Ik vind het heel bevrijdend om met twee mannen een relatie te hebben, maar houd mijn mond naar anderen hierover, bang voor de veroordelingen. Ik merk wel dat ik er steeds meer naar neig om ervoor uit te komen dat ik polygaam ben. De ‘maatschappij’ is er alleen nog niet aan toe. Daarom is het heel fijn dat dit soort artikelen er zijn om de ‘normale’ horizon te verbreden.
Bedankt voor dit artikel! Ik worstel al een hele tijd met dit onderwerp. Enerzijds voel ik dat dit klopt, dat er vrijheid mag zijn, dat een samensmelting van individuen niet de bedoeling is etc. Anderzijds voel ik bij dat gevoel ook een enorme (verlatings)angst, waar ik nog geen blijf mee weet.
Fijn om teksten van gelijkgestemden te mogen lezen 🙂
Helemaal mee eens.
Mijn ervaring als je gelukkig bent in een huwelijk prima, zo niet … neem maatregelen
Vrijheid en onafhankelijkheid is de basis van innerlijke groei
En ja, dit is niet makkelijk als je vaarwel moet zeggen tegen een leventje vol luxe en voor jezelf moet zorgen en dan heb ik het met name over de vrouwen die hun man kaal plukken en een ware machtsstrijd via de kids aangaan.
Neem je verantwoordelijkheid, ik geloof niet in volledige vrijheid binnen een huwelijk er is er altijd 1 die lijdt
Ik hoor mezelf vaak zeggen, je bent beide een individu en samen leven met iemand vraagt aanpassing, ruimte innemen wanneer je daar behoefte aan hebt, volledige eerlijkheid (ja, dus ook de dingen zeggen die misschien niet zo makkelijk zijn of leuk zijn voor de ander), en een partner die het kan ontvangen en terug kan geven. Niet van elkaar verwachten, of van een relatie, dat het altijd moet kloppen. Het mag af en toe schuren, botsen, wringen. Praat er samen over (als je dat kan) en bespreek ook dat stuk van flirten, een connectie hebben met een ander, wat het met je doet etc. En hou ook zeker af en toe lekker iets voor jezelf. Bijvoorbeeld die leuke man/vrouw die je zag staan in de supermarkt.
Reflecteer voor jezelf en samen over waar je staat in je relatie, wat je belangrijk vind en hoe de ander hierin iets in kan betekenen. En zo niet, kan je dat accepteren? Want dat is wel belangrijk, acceptatie. Soms zegt iets meer over jezelf dan over de ander, gaat het meer over verwachtingen die jij in je eigen hoofd creëert en waar een ander immers onmogelijk aan kan voldoen. Het is namelijk JOU verwachting en we hebben ieder ons eigen. Die momenten van onrust, ontevredenheid komen er uit, ik mopper en projecteer op mijn partner. Die dan van alles moet. Daar ontkomt geen mens aan, even sputteren, haha. En als het goed is komt daarna het besef dat ik mezelf even aandacht mag geven. De ene keer snel, de andere keer duurt het even of herinnert mijn partner mij er aan. Hoe dan ook, de onrust is iets van mij, een litteken, of iets anders. Daarna besef ik me dan weer dat het goed is zoals het is, ik altijd op de juiste plek ben en dat je niet alles kan en hoeft te vinden in 1 persoon. Dit mooie proces (geloof me nog niet lang geleden vond ik het soms heeeeeel irritant en een stom langdraderig proces, haha) maakt dat ik nooit de behoefte heb om het buiten de deur te zoeken.
Want ik verlang niet langer dat mijn partner mij alles kan geven. De onrust zit in mij, schijnt vaak een lichtje op een litteken van mijzelf. Aandacht geven aan mezelf, mediteren, rust nemen, iets leuks doen alleen, even sporten, het mag van alles zijn. Dat helpt!
En nu, na zeven jaar, zijn we weer gaan daten. We gaan elkaar opnieuw ontdekken, ook erg leuk! Want je kan elke keer een relatie aangaan met een ander, maar die patronen komen toch wel weer terug 😉 Veel leuker om opnieuw een relatie aan te gaan met je huidige partner. Het brengt verdieping!
Lees ook eens het boek van Jan geurtz, Verslaafd aan de liefde. Voor mij een verademing dat boek te lezen!
Ik vind dit op het moment een lastig onderwerp. Momenteel zit ik in een relatie en voel ik me heel erg aangetrokken tot een ander persoon. Al moet ik zeggen dat onze relatie op dit moment ook niet helemaal van je en het is. Ik merk dat ik de laatste tijd enorm verlang naar vrijheid. Volledige vrijheid. Niet zo zeer om met iemand anders naar bed te kunnen gaan, maar in het algemeen. En ik laat me inderdaad beperken door de overtuiging van hoe een relatie moet zijn. Aan de andere kant denk ik, zijn we in deze tijd niet zo bezig om trouw en eerlijk te zijn aan je zelf en daarmee denk ik, doordat ik trouw ben aan mijn relatie door niet ‘ vreemd te gaan’, ben ik daardoor dan niet ontrouw naar mijzelf door het onderdrukken van mijn behoeften en verlangens? Waar komt dit vandaan? Of is dit inderdaad een fase om een bepaalde leegte te vullen die ik dan mis in mijn huidige relatie? An sich mis ik niets in de relatie, anders dan de volledige vrijheid waar ik zo naar verlang. We leven in een beperkende energie en beperkende overtuigingen en wellicht moet ik die eerst doorbreken. Al probeer ik in de vrijheid te leven ‘ voor zover mogelijk’. Dat ik alleen dat al moet zeggen slaat eigenlijk al nergens op, want dan beperk ik mijzelf weer. Gedachtenkronkels die van hot naar her gaan. Luisteren naar je zelf. Maar dan laat ik mij weer beperken door angsten en overtuigingen. Cirkeltje cirkeltje. Het artikel is al van ruim een jaar geleden, maar het is toch fijn om even mijn gedachten te kunnen delen.
wees tevreden met jezelf,accepteer wat is.
Als er vrijheid is zoekt men gebondenheid en omgekeerd.
En gedachten komen slechts langs die kan je trainen.Doe eens een positie affirmatie
kijk eens naar wat je hebt.Geniet van alle mooie bloemen [ervaringen] om je heen.
Die zijn er soms heel veel als je ze maar wilt zien.
De grote waarde zit in de binnen kant.
Nou alle geluk liefde op je pad en wegen en pluk alle mooie bloemen.
Ik kwam zojuist een artikel tegen over polygamie uit een hoek die ik niet snel zou verwachten, maar het was ook interessant om te lezen: https://dinghal.com/boeken/over-polygamie/
Leuk artikel en vooral bijzondere reacties. Wat ik nergens tegen kom is het fenomeen “swingen”. Noem het partnerruil met medeweten van beide partners. Uit ervaring weten wij dat dat alleen werkt als je een goede relatie hebt en beiden zijn er voor in om seks te hebben met anderen. Feitelijk een hele goede persoonljke ontwikkelings ervaring. Veel meningen zijn gestoeld op culturele opvoeding en vooral de kerk heeft daar een zeer belangrijke bijdrage. Moslims bijvoorbeeld vinden het heel normaal meerdere vrouwen te “hebben” Darwin, het evangelie… het lijkt erop dat wij als mensen (nee, geen afstammeling van de mensaap) polygaam en zelfs bisexueel zijn van nature. Waarom zijn we als mens lichaamelijk zo uitgerust dat we ongelooflijk kunnen genieten van seks. Of zit die clitoris er voor de sier? En we zijn elkaars eigendom niet. Feitelijk kun je alles wat je wilt ook doen in je leven zolang je anderen maar niet beschadigd/pijn doet etc. Wat is er mis met genieten met gelijkgestemden?
Een liefdes relatie staat daar los van maar die moet wel goed zijn om -gezamelijk- polygaam te leven.
En als mensen er -om welke reden dan ook – voor kiezen om elkaar 100% trouw te blijven, prima. Als je he daarmee happy voelt, vooral doen. Laat het beroordelen van anders denkenden dan ook achterwege.
De gevolgtrekkingen uit de evolutieleer volgens Darwin ? zijn complete nonsens . Mensen zijn niet afkomstig van apen al zijn er in de hele lange geschiedenis wel vermengingen geweest van mensen en primaten. Mensen en dieren hebben een aparte schepping gekend . Doorheen de miljoenen , misschien miljarden
jaren van aanwezigheid op deze planeet “aarde “,onze moederplaneet , zijn er ook veel vermengingen geweest met buitenaardse wezens , meestal met negatieve gevolgen en vermindering van de oorspronkelijke capaciteit. O.a. is ons DNA van 12 strengen naar 2 strengen verkleind door genetische manipulatie . De 2 overblijvende strengen die we nu hebben zijn vooral gericht op seks , macht en bezit . Hierdoor zijn we onnatuurlijk gefixeerd op seks.
Door dit onevenwicht hebben we steeds een onvoldaan gevoel na een seksuele oefening. ( Ik noem het oefening want de huidige seksverslaving heeft nog
weinig met liefde te maken.) Door een zoektocht naar bevrediging en uit verveling denken we dat o.a. polygamie of allerlei vormen van seksuele spelletjes
ons teug zin in het leven geven. De maatschappij , de media en alweer het kuddedenken laten ons geloven dat allerlei seksvariaties nodig zijn om een vervuld leven te hebben .
Als we kijken naar onze dierlijke afkomst”
Aaaahhhh, nog iemand die Darwin zijn evolutieleer klakkeloos voor waarheid neemt. Darwin = freemanson = leugens.
De theorie van; “ik bedenk iets, blijf het herhalen, stuur het de wereld in en dan wordt het geloof”. Hier gaan mijn haren rechtop staan. Het is een bedenking van 1 iemand die een ganse kudde achter hem heeft doen galopperen en zelfs de geschiedenisboeken heeft gehaald, net als vele andere eenmanstheorieën.
Wordt toch wakker mensen en stel alles eens in vraag ipv klakkeloos over te nemen ….
(Voor de rest het artikel niet gelezen want na deze zin kon ik dit niet meer objectief bekijken vanuit mijn eigen waarheid)
Juist! MeLa precies wat u zegt! Dank u!
Waar in dit artikel geen aandacht aan gegeven is, is het feit dat wanneer een jong mens verliefd raakt, dat meestal gebeurt op basis van het [onbewuste] beeld dat ie heeft van de ouder van het andere geslacht.
Een meisje wordt aldus verliefd op een jongeman, die – hoewel zij dat dus niet beseft – op (het karakter van) haar vader lijkt.
De vader is immers de eerste man in haar leven waar zij een beeld van krijgt. Zodat dit, na enige tijd, als programmering naar het onderbewustzijn “weg zakt”: zó hoort een man dus te zijn.
Voor een jongen gaat het uiteraard net zo. Namelijk aan de hand van zijn onderbewuste moederbeeld.
Wanneer dan na een bepaalde tijd samen door het leven te zijn gegaan, blijkt dat de partner niet bij je past, dan …..
… zou het wellicht goed zijn om voor je zelf helder te krijgen met welke partner (karakter) je wél een band zou kunnen opbouwen.
Wanneer er echter inmiddels een kind of kinderen zijn gekomen, dan …
In het verleden was er sprake van een ontwikkeling naar een definitief besluit om samen [door het leven] te gaan: Verliefd >> Verloofd >> Getrouwd. Daar werd dus de tijd voor genomen. (En er werd ook wel weer uit elkaar gegaan tijdens de periode van verliefd zijn, tijdens de periode van verloofd zijn.) Hoe gaat dat tegenwoordig? Hoeveel tijd wordt er genomen om elkaar beter te leren kennen, vóórdat men gezamenlijk een huis koopt? Vóórdat men een kind geboren laat worden?
Waar natuurlijk in dit artikel wél naar verwezen wordt, is het leergebied dat een relatie biedt: leren van elkaar.
Is het wellicht mede hierom dat partners (onbewust) kiezen voor iemand met een polair karakter?
Is de een een gevoelsmens, is de ander vaak een denkmens.
Is de een een gemoedelijk en mild iemand, is de ander vaak hard, koel en kritisch.
Vaak zie je: hoe meer de een naar de ene zijde van het midden af wijkt, hoe meer de ander naar de andere zijde.
Om elkander in het gedeelde ont-/afwikkelingsproces te helpen en IN HET MIDDEN uit te komen? (Samen) In balans? Én elk individueel in balans?
Want, wijk je beiden van het midden af naar dezelfde zijde, dan ….
Het onderbewuste bestaat niet en dus is het nogal beperkend om zo naar naar het oneindige energiewezen te kijken. De meeste mensen leven bewust onwetend. Hebben zich een leven aangeleerd wat een slechte kopie is van een ander leven, vaak dat van de ouders en die leven weer de slechte kopie van hun ouders, etc. Bovendien valt je hele theorie al uit elkaar op het moment dat een kind opgroeit met bijvoorbeeld twee moeders of twee vaders. Misschien groeit een kind wel op zonder moeder of zonder vader. Vooral in het westen hebben we het idee gecreëerd dat we er voor kinderen moeten zijn. Heel hun leven lang. Dat volwassen mensen, de ouders, echt wel weten wat een goede basis is voor een kind, maar wat nou als dat hele beeld niet klopt? De meeste ouders voeden hun kinderen op vanuit het idee van bescherming. “Dit is gevaarlijk, daar moet je voor uit kijken, dit mag niet, zus & zo mogen ook niet, dit mag niet volgens de wet, daar zijn regeltjes voor!” en ga zo maar door. Het kindwezen leert als zeer jong te leven vanuit angsten & beperkingen gevoed door miljoenen excuses die we zo door de eeuwen heen hebben weten te verzinnen. Dat is geen vrijheid en al helemaal geen vrijheid voor een oneindig gelukzalig vibrerend multi-dimensionaal energiewezen.
Het kindwezen vormt zich in de baarmoeder al naar wat er vooral energetisch binnen komt. Dat houd in dat alle angsten en beperkingen van de ouders ook mee komen. De meeste mensen zitten in een verbinding met iemand die ze eigenlijk niet willen en zijn te onwetend, te lui en/of te vertroebeld om er iets aan de te doen of dus te willen doen. Die energie/gedachten brengen ze ook over op het kindwezen. Die vraagt daar niet om, maar mensen weten nou eenmaal niet beter. Heeft de moeder een diepe angst voor “foute” mannen, dan is de kans groot dat de dochter die angst ook krijgt, maar het idee zit al in het systeem en zal dus “foute” mannen aantrekken. Zo’n angst kan zelfs van generaties daarvoor meegekomen zijn.
De vertroebeling en manipulatie van het kindwezen versterken zich enorm op het moment dat het geboren word. Het pan-sexuele kindwezen moet een jongen of meisje zijn en vanuit dat (heftige) oordeel moet het zich gedurende een zeer lange tijd gaan vormen. Vormen tot een onwetend braaf belasting betalend schaapje wat een leven denkt te moeten leven wat niet van hem/haar is. Men raakt tijdens het “volwassen” worden, meer dan 85% van de dromen, wensen en (sexuele) fantasieën kwijt voordat men met de eerste baan begint. Dat alles wordt doelbewust gesloopt door een samenleving die vind dat zij dat recht hebben om dat te doen.
Waarom zou je niet iedere dag verliefd mogen en kunnen zijn? Waarom zou je heel je leven maar 1 of 2 verliefd mogen zijn? 1 van de meest fijne gevoelens die we kennen en dat beperken we. Wat voor vreemde beperking is dat? Is dat puur & alleen omdat de meeste mensen niet om kunnen gaan met het hele idee van verliefdheid? Is dat om, vooral in het westen, het hele idee van verliefd zijn samenhangt met het beperkende idee van jaloezie? Het idee van: “Ik hou van jou dus jij moet van mij houden anders haat ik je en/of hou ik niet meer van je!” of: “Ik ben verliefd op je dus je mag niet op meerdere mensen verliefd zijn…”.
Je “kiest” niet onbewust, want dat zou betekenen dat er ergens in je ‘zijn’ een ‘iets’ is wat je bepaalde keuzes laat maken waar jij je niet bewust van bent. Als het onderbewuste zou bestaan dan kan je dus alles doen wat de maatschappelijk verantwoorde maatschappij heeft verboden om vervolgens te zeggen: “Mr./Mvr. de rechter, dat is mijn onderbewuste die die keuzes heeft gemaakt. Ik was daar niet van op de hoogte!”. Dat klinkt net zo onwetend als: “Ik weet niet waarom ik die man zijn hersenen in heb geslagen want ik was dronken”. Mensen die het idee van een onderbewuste graag in stand willen houden en graag blijven voeden, die houden ervan om zo’n idee achter de hand te hebben. Meestal als excuus voor zaken waar ze een excuus voor nodig hebben.
We leven niet in het verleden. We leven, althans de meeste overleven, in het hier & nu. Teruggaan kijken hoe het vroeger was is, wederom, het creëren en voeden van beperkingen en excuses. Zo krijg je een mensheid die nooit één zal zijn. 2,3 miljard mensen die nog steeds geloven in een compleet achterhaalde verhalenbundel en er nog steeds van overtuigt zijn dat DAT de waarheid is. Dit alles onder het mom van: “Wij slaan uw hersens in als u niet gelooft wat wij geloven”. Wij zijn wezens die continue vernieuwen, die op zoek gaan naar avontuur en uitdagingen. Als je naar vroeger blijft kijken dan zouden we nu nog met in elkaar geplakte verenkostuum van een berg af springen in de hoop te kunnen vliegen. “Vroeger was alles beter!” misschien wel, misschien niet, lekker boeiend. Mensen vernieuwen en dus ook de manier hoe we onszelf en relaties/connecties ervaren. Wat is er mis met het vliegen van bloem tot bloem? Als je op 1 bloem blijft hangen krijg je 1 smaak honing en dat gaat op een gegeven moment vervelen. De bijen kiezen wat er op dat moment bloeit en hebben zeker zo hun voorkeuren, maar laten zich niet beperken door vast te houden aan maar 1 bloemensoort.
Je trekt aan wat je het liefste wil, maar je trekt ook aan wat je niet wil. Dat waar je het meeste aandacht/voeding/energie aan geeft dat krijg je!
Ben jij iemand die stil en verlegen is, maar je zou graag willen dat je precies het tegenovergestelde zou zijn, dan is de kans erg groot dat je zo’n partner aantrekt. Hoeveel vrouwen roepen wel niet: “Ik trek altijd de verkeerde mannen aan!” wel, blijf dat vooral roepen en je zal niet anders krijgen. Hele volksstammen die het idee van kanker voeden en nog steeds verbaasd zijn dat het idee van die ziekte kan groeien. Je trekt aan daar waar je het meest aan denkt. Binnen dat gegeven bestaat zoiets als “Niet” of “Wel” niet. De hele dag roepen: “Ik wil geen kanker” kan wel eens vervelend uitpakken…
honing bijen houden wel vast aan één soort bloem, daardoor zijn het efficiëntere bestuivers dan hommels, wespen of vliegen.
Een bij die op kersenbloesem vliegt blijft dat doen en de bij die op de paardenbloem onder die kersenboom vliegt blijft dat ook doen.
pas als de kersenboom is uitgebloeid de bijen opzoek naar iets anders bijvoorbeeld appelbloesen.
Wauw
Ik zit zelf nu in zo’n situatie. M’n man en ik hebben een ‘open’ relatie. Niet dat we van de een naar de ander hoppen, maar heel bewust hierin zijn. Dit heeft erin geresulteerd dat ik na 28 jaar huwelijk voor het eerst een relatie naast m’n man. Ik sta nu echter op een kruispunt! Zijn vrouw is achter de relatie gekomen en hij heeft de relatie verbroken. Nu twijfel ik of met mijn man verder of niet. Als ik eerlijk ben vraag ik me al jaren af wat ik nu mis en blijkt dat deze man me op een andere manier aanvult. Het is niet de sleur, we spicen regelmatig ons huwelijk (gewoon met elkaar), maar het blijft knagen. Ik houd ontzettend van m’n man en wil hem geen pijn doen toch vraag ik me af wat de reden dan is om met hem verder te gaan? Gemakzucht, vertrouwdheid? Wat is dan wijsheid? Als ik van m’n man weg ga, kwets ik niet alleen hem maar ook mijn kinderen.
Ik heb het gevoel (al jaren) dat we niet meer verder komen met elkaar, dat het hoogst haalbare is bereikt. Moet ik dan blijven om de traditie of de boosheid die je anders op de hals haalt? Kies ik ervoor om verder te groeien met een ander? Ik vind dit vraagstuk lastig en merk dat er niet over te praten is, omdat het een taboe is. Wel heb ik de vraag van een wijze vriendin gekregen; wat geeft de ander wat je zelf niet hebt???
Ik ben er nog lang niet uit! Wel heel ‘toevallig’ dat juist nu dit artikel verschijnt!!!
Je kiest er niet voor om te groeien met een ander. Je kiest er voor om te groeien vanuit jezelf. Jij legt jezelf allerlei beperkingen en excuses op om zo maar geen keuze te hoeven maken. Het excuus dat je gebruikt is inmiddels een wereldwijd gegeven: “We blijven bij elkaar voor de kinderen!” en oh wat een absolute ramp is dat. Ieder die zo’n excuus gebruikt ontneemt daarmee de oneindige kracht van die kinderen. Denk je nou echt dat kinderen niet voelen wat er aan de hand is? Denk je nou echt dat die kinderen later in hun leven willen horen: ” Mama (en vaak papa net zo goed) is jarenlang ongelukkig geweest om jullie het idee van pijn & verdriet te besparen.” Je gaat er nu al vanuit dat een scheiding drama is, maar wat nou als het een leuk feestje zou zijn? Wat nou als je alles binnen dat gegeven compleet zou omdraaien? Jij, en je man, bepalen hoe zo iets verloopt. Ja, in de meeste gevallen is het drama, maar dat is omdat er vanuit onwetendheid een drama van gemaakt wordt. Ook hier werkt weer het idee van wat voed je? Ga je mee in het idee: “Oh wat verschrikkelijk! Zijn/gaan jullie uit elkaar? Oh wat erg voor de kinderen” en bla, bla, bla.. of durf je ballen te tonen en te zeggen: “Hey iedereen! We hebben besloten om uit elkaar te gaan en geven een gaaf feest om de fantastische jaren die we samen hebben gehad te vieren!”. De westerse maatschappij vind het heerlijk om drama te voeren. Je doet de tv aan en je krijgt het ene drama programma na het andere voor je hoofd, maar drama is slechts de andere kant van gelukzaligheid. Jij bepaald waar je voor kiest. Je kan de hele dag in de drama gaan zitten en het ene na het andere dramatische echtscheidings verhaal gaan lezen of je hebt poep aan de rest van de wereld en doet waar jij echt gelukkig van wordt. Klinkt waarschijnlijk vreemd, maar als jij echt, maar dan echt gelukkig bent, dan zijn/worden de mensen om jou heen dat ook of ze kiezen simpelweg een ander pad en dan is dat ook prima. Dat is pas echt “open” denken.
Je hebt een relatie gebouwd op drijfzand, net zoals miljoenen anderen. Je denkt dat je een “open” relatie hebt, maar dat is slechts het oppervlakkige denken. Het onwetende idee van zo’n relatie bestaat 99.999,99 van de 100.000 keer nog steeds vanuit beperkingen & angsten. Je leeft het niet, want anders zou je nu niet in zo’n situatie zitten. Een “open” relatie betekend niet alleen dat de partners open staan voor een relatie/verliefdheid buiten hun relatie, maar het betekend vooral dat je open & eerlijk naar jezelf toe bent en dat geld net zo goed voor de ander. Echter in de hedendaagse maatschappij zijn er maar ontzettend weinig mensen die echt weten wat open & eerlijk nou echt betekend. Als jij zegt dat zijn vrouw er achter is gekomen, dan hadden zij dus ook geen open relatie. Jij ervaart dan iemand die continue moet liegen in zijn leven en dat is geen “open” leven. Dat is geen gelijkwaardigheid. Wie zegt dat hij bij jou niet hetzelfde zal doen?
“Houden van” betekend maar wat vaak dat iemand houd van een oppervlakkig idee wat er is gecreëerd binnen een comfortzone. Als jij en je man onvoorwaardelijk van elkaar zouden houden, dan bestond je leven zoals je het nu ervaart niet eens. De grootsheid van onvoorwaardelijke liefde overstijgt namelijk het beperkende idee van een relatie en/of het maatschappelijk verantwoorde idee van zoiets ouderwets als een huwelijk.
Als jij denkt dat iemand anders iets bij jou kan aanvullen, dan creëer jij zelf een incompleet beeld van jezelf. Mensen gaan op zoek naar andere mensen omdat ze zichzelf niet kunnen en/of willen accepteren. Daarom kunnen de meeste mensen erg slecht alleen zijn. Je leeft, hoogst waarschijnlijk, al vele jaren een leven wat niet jouw leven is. Stel jezelf de vraag: “Wat wil ik?” en de kans zal groot zijn dat daar geen duidelijk antwoord op komt. Als er wel een antwoord komt dan is dat antwoord meestal voorzien van angsten, beperkingen en excuses. Alleen door jezelf eerst compleet te accepteren zal je een duidelijk antwoord krijgen op die vraag. Als je een antwoord krijgt op die vraag zal je pas echte vrijheid ervaren.
Je zit te wachten op de spreekwoordelijke 13 witte zwanen die in een perfecte V-formatie komen overvliegen op het moment dat Pasen en Kerstmis samen vallen op één dag. Of te wel, je zit te wachten op het perfecte moment om een keuze te maken en dat moment zal nooit komen. Simpelweg omdat het moment in jouw hoofd altijd ergens in de toekomst is en je leeft nou eenmaal niet in de toekomst. Je leeft in het hier & nu, althans je leeft niet echt want je loopt 24/7 met vragen rond over een ander leven en daardoor ben je niet 100% in het hier & nu aanwezig. Fysiek wel, maar vanuit je natuurlijke staat van ‘zijn’ ben je ergens anders.
De meeste mensen en stelletjes die ik ondersteun kunnen hun geluk niet op, op het moment dat ze daadwerkelijk een echte keuze maken in het hier & nu vanuit gelukzaligheid. Echt voor zichzelf kiezen vanuit een positief egoïsme, want daar is niks mis mee. Als iedereen echt voor zichzelf zou kiezen dan heb je al vrij snel een mensheid die creëert vanuit gelukzaligheid en niet vanuit het aangeleerde WAT denken. Mensen die weer op nieuw leren HOE ze kunnen en mogen denken i.p.v. maar vanuit onwetendheid de massa te volgen.De maas die hun denken laat vertroebelen en laat manipuleren door het in het hoofd stampen van slecht gekopieerde kennis die op een slecht werkend kopieerapparaat ooit, eeuwen geleden, gemaakt is door onwetenden.
Jij bent een compleet uniek wezen en jij bepaald hoe jouw leven, jouw wereld, d’r uit ziet. Er bestaan meer dan 8000 soorten gras dus waarom zou je je dan niet afvragen of het gras daadwerkelijk ergens anders groener is? En ja dat is ergens anders groener op het moment als jij zelf niet meer voor je eigen gras zorgt. Als jij denkt dat iemand anders wel voor je gras gaat zorgen omdat je denkt dat je aangevuld moet worden. Jij bent compleet! Jij bent perfect! Jij hebt niks en niemand nodig, maar geef die kracht niet uit handen. Kies voor een ander soort gras omdat het leuk is of omdat het nou eenmaal kan zonder dat jij er verantwoording voor hoeft af te leggen. Heb je zin een een toyboy van 20 jaar jonger? Waarom niet! Wil je liever een connectie met een geheimzinnige Arabier? Waarom niet? Wil je liever een paar jaar met een andere vrouw in bed liggen? Waarom niet? Jouw leven! Jouw keuzes!
Ik durf zelfs zo ver te gaan dat je beide partners kan en mag loslaten, want ze houden jou nu, samen met je eigen denken, op dit moment gevangen. Als jij ze niet durft los te laten dan leef je vanuit angst en tekorten, niet vanuit gelukzaligheid & overvloed. Als je met de ene man verder gaat zal er altijd iets blijven knagen en de kans is groot dat dit net zo goed met de andere man ook zal zijn. Als mensen boos worden op je omdat je echt voor je eigen geluk kiest dan houden ze niet onvoorwaardelijk van je en dan heb je dat beperkende idee van liefde niet nodig. Sterker nog, het haalt je alleen maar nog verder naar beneden.
Je baseert je huidige denken op voornamelijk: “Hoe kan ik een keuze maken waarbij ik zo min mogelijk mensen kwets en/of verdriet doe?” vanuit dat lage frequentie denken geef je voeding aan alles wat je juist niet wil, maar het evengoed zal aantrekken.
Morgen zal altijd morgen zijn…
Nice Max,
Mooi beschreven ……….Dit is VRIJHEID………. We zijn zelf al compleet. We komen alleen en gaan alleen en wat je onderweg tegenkomt proef het, sabbel erop, geniet ervan, houd t niet vast, je kunt je er zelf zogenaamd niet heel mee maken/opvullen, dit zorgt alleen maar voor LIJDEN. En dat is de energie waarop men leeft en zichzelf verteerd. Er is niets vast te houden alles is vergankelijk…. Je projecteert en dat mag je terug halen want alles zit altijd al in jezelf alleen zie en vooral voel je het niet. Stop het vergelijken… Kijk in de spiegel, in de ander en herken jezelf. Leuk of niet leuk.. Jij bent ook dat..en alles is OK….
We zijn ingepakt door conditioneringen, dogma’s, geloof etc…Pak jezelf uit en vind de JIJ die je bent en altijd zult zijn. Hoe je t doet is aan jou ongeacht wat de omgeving vind, de jij die je daar vind is heel en volmaakt, onafhankelijk.
Heeeeeeeeeeeeeeeerlijk op naar een onvoorwaardelijke wereld.
Och och och, wat hebben we het moeilijk….. sorry hoor, maar dit noem ik met recht, ‘een luxe/welvaarts probleem, ga hier niet serieus op in.
Wat moeilijk?? Welvaartsprobleem?? Dit is gewoon praten over dingen die je bezighouden en interessant vind.
Ik geloof niet zozeer dat de scheidingspercentages zo hoog zijn omdat men elkaar individuele vrijheid moet bieden en omdat dat niet gebeurt gaat het fout.Mijn ervaring nu na 35 jaar huwelijk is dat als ik als vrouw niet eisen aan mijn man gesteld had en hij kon doen en laten wat hij wilde dat hij al 100 keer vreemd zou zijn gegaan ,we geen rekeningen konden betalen en ik elk weekend alleen voor de kinderen kon zorgen.De generatie van nu wil helemaal geen verantwoording meer dragen niet voor een vrouw niet voor een relatie niet voor de kinderen en daarom scheiden er zoveel mensen.Mijn advies is dan ook ga niet trouwen neem geen kinderen want zolang je jong mooi en aantrekkelijk bent is het makkelijk om zo te praten over de polygamie maar als je ouder wordt en de jeugd niet meer bezit word je als overbodig gezien en behandeld.Als je eenmaal kinderen heb mag je als vrouw er alleen voor zorgen en werken en je huis doen terwijl de ander dan bij zn nog niet uitgebluste vriendin zit? Als ik om mij heenkijk en bij mijzelf bestaat het ideaalbeeld niet,elkaar steunen door dik en dun ,elkaars maatje zijn ,elkaar helpen in zijn zoektocht naar zichzelf ,het is 1 grote illusie ,mannen en vrouwen zijn te verschillend om een leven met elkaar te delen,het gaat uiteindelijk om produceren van nageslacht en daarna begint de strijd het moment dat je afhankelijker gaat worden de grootste verantwoording draagt .Het egoïsme viert hoogtij dus blijf maar een happy single dat had ik ook moeten doen .Duurde erg lang voordat ik tot het besef kwam dat je je behoeftes nooit kan vervullen door een partner dus heb je er geen nodig.Zeker niet 1 die je nog moet delen
Licht en liefde, de belangrijkste woorden die steeds terugkeren in wat ik schrijf: gedichten, verhalen.
Verder denk ik dat onvoorwaardelijke liefde demonstreren de wereld mooier zal maken .
Ik merk dat ik een beetje schrik door de foto. Fijn dat nwtsknd ook een foto van mensen van kleur gebruikt. Fijn, want de meeste foto’s hier zijn van witte mensen.
Ook prima, maar valt wel op… en voor mij als zwarte vrouw springt het meteen in het oog dat het dit keer mensen zijn die op mij lijken… Fijn. Waar ik me nu wel het hoofd over breek is waarom dat dan juist gebeurt bij een artikel over polygamie…
Duidt dit dan toch op een vooroordeel?
Of is het onbewust?
Dat van die foto’s met andere huidskleur viel mij ook gelijk op bij dit onderwerp, vond het tikje neigend naar een stereotiep generaliserend beeld, echter zelf altijd oppassen met welke kleur bril je het bekijkt, maar kan idd niet ontkennen dat er in het achterhoofd heel even een maatschappelijk vooroordeel oppopte.
Zijn er niet belangrijkere en interresantere dingen om je af te vragen??? Ik vind het een prachtige foto en waarschijnlijk staat hij bij dit stukje omdat er één vrouw en twee mannen op staan, je maakt echt de vooroordelen zelf hoor.
Begrijp je Frank dat je mijn gevoel devalueert?
Ik neem aan dat je een witte man bent?
Soms is het goed jezelf afte vragen of je vanuit jouw positie / perspectief alles kan invoelen. Zeker als het om minderheden gaat.
Ik pretendeer in ieder geval niet dat ik alles kan invoelen.
Neem van me aandat ikdit vooroordeel niet verzin of zelf maak.
Dank je Jossie. Voor de ruggesteun.
Hoi Neske, sorry hoor dat ik je dat gevoel geef het is zeker niet mijn bedoeling om jouw gevoel te devalueren en invoelen in jouw positie kan ik al evenmin want zoals je al dacht ik ben een blanke man en heb ik geen ervaring met rassendiscriminatie, waar ik wel ervaring mee heb is pesterijen, oplichterij, bedrog en noem maar op. En wat ik hieruit geleerd heb is om nooit in de slachtofferrol te blijven hangen, je trekt hiermee juist hetgeen aan wat je niet wilt en bovendien blaas je de problemen alleen maar op.
Met respect Neske maar je bent de enige die een link legt naar discriminatie, hiermee vestig je de aandacht op een probleem dat er hier niet is, er is een foto van gekleurde mensen en een tekst die gaat over polygamie, jij trekt een conclusie! Als deze site inderdaad vaak dat soort “dubieuze” artikelen zou hebben dan heb je een punt maar ik denk dat dit nou juist dé site is die dit niet zou doen.
Dat bedoelde ik met de opmerking “je maakt de vooroordelen zelf” je vestigd de aandacht op dingen die er niet zijn, je plaatst jezelf in de “underdog” ofwel in de slachtofferrol en de enige manier om dit te stoppen is om met jezelf aan het werk te gaan, alleen jij kunt jezelf veranderen en dit is een heel stuk makkelijker dan proberen om de hele wereld te veranderen, en het mooie is dat zodra je met jezelf veranderingen maakt, de wereld om je heen ook veranderd. Ik wilde geen rotopmerking plaatsen Neske, ik wilde je alleen wat stof tot nadenken geven.
Lieve groet, Frank
als je niet volledig jezelf accepteert en respecteert van je lichte en donkere kanten, iemand kan niet 100% van zichzelf houden, die daar geen eerlijkheid over verschaft aan degene waarmee iemand een relatie onderhoud of wil beginnen in welke vorm dan ook, diegene verloochend zichzelf, dan zijn alle relatie’s gedoemd te mislukken of gaan heel stroef verlopen met veel ruzietjes onplezierig heden, wanneer de roze wolk ophoudt van bestaan.
In Lak’ech Ala K’in, Ruurd
De relatie met de ander wordt vaak hoger gewaardeerd dan de relatie met jezelf. Een omgekeerde volgorde.
Klopt, er wordt niet voor niets gezegd, je moet eerst van jezelf houden en jezelf accepteren. Als je dat niet doet of kunt, dan kan je dat ook niet in je relatie met een ander. Dat is hard werken aan jezelf. Maar het mooie is dat je er zeker ook je partner mee kunt helpen door open en eerlijk te zijn naar elkaar. Je kunt veel leren van een ander, en andersom zij van jou. Respect, liefde, kwetsbaar durven zijn, maakt het zoveel mooier.
“De relatie met de ander wordt vaak hoger gewaardeerd dan de relatie met jezelf. Een omgekeerde volgorde.”
En waaróm zou dat zo zijn, Marijke?
Volgens het bijbelboek zei de man uit Nazareth: “Bekeert u!”
Oftewel: keer je naar binnen.
Maar ja, die confrontatie willen velen liever “nog even” uit de weg gaan, opschorten, toch?
In een relatie kunnen mensen elkaar (op humane wijze!) confronteren met elkanders schaduw, welke “binnen in” waargenomen kan worden. Ter wederzijdse zuivering.
Maar in een relatie is het ook gemakkelijk om elkaar gefixeerd te houden op de búitenwereld.
En natuurlijk kan het dan moeilijk worden, wanneer één van de twee wél de drang van binnen uit voelt om het bewustzijn (Licht & Liefde) te verdiepen/verhogen/verfijnen, en de ander niet.
De vrije wil is echter altíjd aanwezig (Rollo May: “Liefde en wil.”), hoewel deze behoorlijk onderdrukt kan worden door het zogenoemde onderbewustzijn. Daarom is het uitzuiveren hiervan (met de woorden van Josje: “Dat is hard werken aan jezelf.”) zo waardevol.
ONDERBEWUSTZIJN BESTAAT NIET!!
“Bekeert u!” of: “Geloof wat wij geloven anders slaan we je hersenen in?” Quotes erbij gaan pakken van een verhalenbundel die +/- 500 jaar na het zogenaamde bestaan van de man uit Nazareth geschreven is geeft voeding aan wereldwijde onwetendheid. Het christendom is een stroming die ontstaan is uit 27 verschillende geloofsstromingen die gedurende een bepaalde tijdsperiode bij elkaar zijn gekomen en over een periode van vele duizenden jaren zijn er 66 verhalen verzameld die voortkwamen uit die 27 verschillende stromingen. Die verhalen zijn geschreven door 40 verschillende schrijvers uit alle lagen van willekeurige bevolkingen vele honderden jaren na de geboorte van Jezus en 2,3 miljard mensen geloven nog steeds dat ‘het’ allemaal wel klopt en ‘de’ waarheid is?