Spiritualiteit in het Westen is ernstig verdraaid: een marktplaats van snuisterijen, zelfhulp goeroes, genezers, een grote variëteit aan spirituele praktijken, betekenissen enzovoort
Op een of andere manier heeft deze cultuur iets heel puurs en simpels omgevormd in iets commercieels, iets competitiefs en in iets wat het niet is. Ons westers denken is gemodelleerd in het willen bereiken van iets en sommige mensen op het spirituele pad hebben hun hele leven geleefd om iets te proberen te bereiken, om uiteindelijk nog net zo vast te zitten en gebonden te zijn als dat ze ooit waren.
Het is dit diepe verlangen om iets te bereiken, dit willen bereiken van een ‘hogere staat van bewustzijn’ wat mensen gebonden en zoekend houdt. Ter omschrijving, om een zoeker te zijn, heb je nog niet gezocht en daarom zullen degenen die altijd aan het zoeken zijn niet vinden. Eén van de grote Tibetaanse Boeddhisten, Chögyam Trungpa Rinpoche, die een cruciale rol speelde in het brengen van de Boeddhistisch leer naar het Westen gedurende de Chinese bezetting zegt het volgende over ontwaken/meditatie/verlichting in Meditatie in Actie:
Meditatie is gebaseerd op drie fundamentele factoren: in de eerste plaats, niet centraal naar binnen gaan; ten tweede geen verlangen hebben naar een hogere staat; en ten derde compleet geïdentificeerd raken met het hier en nu”
Dus in context met de rest van het artikel is dit, hij refereert naar ons ego, of ons idee van wie we zijn, de ‘’mij’’, de ‘’ik’’, heeft hier geen stevigheid in zich, en niet het geloof hoog te houden dat het bestaat. Hij wijst het streven om beter of hoger te worden af – omdat puur bewustzijn niet kan toenemen of verminderen. Niets over genezing, niets over kristallen of chakra’s of ascensie of het nodig hebben om te streven naar of om bepaalde substanties tot je te nemen… gewoon te zijn.
Verlichting
Dit is een grappig woord en heeft zo veel associaties en ideeën waardoor het wordt omringd. In de Westerse cultuur wordt gewoonlijk gedacht dat het iets is dat iemand bereikt na misschien 30 of 40 jaar mediteren in een grot, maar hoe meer ik lees en hoe meer ik reis, des te minder lijkt het dat dit woord gaat over het bereiken van hogere staten of persoonlijke verworvenheid.
“Strikt gesproken zijn er geen verlichte mensen en is er alleen verlichte activiteit.”
Dit is gezegd door de grote Zen meester Shunryu Suzuki en ik kan zien hoe dit precies past in what Ram Dass’s Hindi goeroe Maharaji tegen hem zei wanneer hem gevraagd werd hoe verlicht te worden. Hij antwoordde
“Hou van iedereen, voed iedereen, dien iedereen.”
Hoe ontzettend simpel he? Maar in de gestoorde wereld van vandaag, ken je iemand die dit écht doet?
Het lijkt erop dat verlichting verwijst naar het realiseren van ons werkelijke zelf – datgene wat we werkelijk zijn. Dit is waarom alle spirituele leermeesters die ik heb ontmoet – van Tibetaans Boeddhisme tot Zen tot Advaita Vedanta tot de Upanishads, gewoonlijk ernaar verwijzen als ‘’ Zelfrealisatie” in plaats van verlichting. Er achter komen dat we niet ons denkende verstand zijn, we zijn niet ons lichaam, we zijn niet onze emoties, gevoelens, verlangens of aversies; dat we ons bewust zijn van al deze dingen en ze niet intrinsiek zijn.
Ze gebruiken woorden als bewustzijn, God, de Boeddha natuur, leegheid enzovoort. Het essentiële bewustzijn dat zich bewust is van zichzelf, en elk en iedereen van ons zien als het al zijn van dit bewustzijn, we zijn ‘’er’’ allemaal al, maar we hebben onszelf geïdentificeerd met de dingen waar we ons bewust van zijn (lichaam en geest) en hebben onszelf gelimiteerd door dit te doen, en hebben dit de oorzaak gemaakt van al het lijden in de wereld. We zijn gewend geraakt aan het focussen op externe verschijningsvormen; ons lichaam, ons intellect, onze verschillen, onze overtuigingen, maar des te meer we onze aandacht intern richten naar ons eigen innerlijk werk en dat bewustzijn dat er altijd is, vinden we een diepte in ons wezen dat bijna beangstigend diepgaand is.
Dus dit is niet iets dat we kunnen bereiken – hetgeen moeilijk is te bevatten voor het westelijke verstand, omdat het zo geconditioneerd is om te bereiken. Het wil altijd een stap voor zijn op anderen, op een voetstuk worden geplaatst, gezien worden, hoger worden, maar het is dit erg egocentrische gedrag dat mensen gebonden houdt. Dit is waarom een ieder die naar zichzelf verwijst als verlicht zijn, je er verzekerd van kan zijn dat ze het niet zijn; en gewoonlijk wanneer de grote spirituele leermeesters gevraagd worden of zij het zijn, ze de vraag zullen ontwijken.
Chogyam Trungpa Rinpoche zei eens in één van zijn toespraken “Dus je bent verlicht… wat nu?” Hij hield de manier voor de gek van de westerse wereld over het willen bereiken en het worden van een hoger of beter persoon, maar praktisch in het dagelijks leven wat betekent dat voor ons? Sluiten we onszelf op in een donkere ruimte om de hele dag te mediteren? Lopen we rond met onze vooruitgestoken borst, onze groupies en ons opgezwollen ego? Dit is waar voor mij, het terugkomt op hetgeen Maharaji heeft gezegd. Als we handelen vanuit de plaats van die realisatie dat we allemaal dezelfde essentie zijn gewoon met een ander masker op, dan zullen we anderen behandelen als onszelf, verschillen irrelevant maken en het denkbeeld van de ‘’ander’’ als onvermijdelijk ook irrelevant.
“Overal waar ik ga, ontmoet ik mezelf”
Shunryu Suzuki
Overgave
De onderliggende stroming van de meeste wijzen en mystici over spiritualiteit is die van overgave; in het jezelf compleet overgeven aan het geheel, om degene in nood te helpen en te genezen en al het verlangen op te geven in het vooruit helpen van onze eigen carrière/bankrekening/zelfbeeld. We kunnen zo veel mensen helpen, als we gewoon uit de sociale norm van progressie en werk stappen en stoppen met ons druk te maken over wat anderen van ons denken. Er zijn waarschijnlijk mensen in onze eigen straat die worstelen met rekeningen, eten, geld, TLC en er zijn de senioren die baat kunnen hebben van onze jeugd, de armen die baat zouden kunnen hebben van onze generositeit, de eenzame die baat kan hebben bij onze warmte. Zal één van deze worstelende mensen het echt interesseren hoe goed iemand kan mediteren?
Het is heel gemakkelijk om verstrikt te raken met het spirituele etiket, en het te gebruiken als een concept, een identiteit, in plaats van als een manier van zijn, het is echt makkelijk om gehecht te zijn aan het idee van spiritueel te zijn en aan één van de vele andere labels die er zijn van “indigo kind’’ tot ‘’lichtwerker’’, welke ons in werkelijkheid alleen in een andere vorm scheidt van onze medemensen, als een manier om onszelf te verhogen van veronderstelde hogere moraliteit en speciaal.
Spiritueel zijn betekent niet continu werken aan ons zelf in meditatie en yoga. Dat is het hele punt; anderen te dienen, het beëindigen van het lijden en de afgescheidenheid in andere wezens. Geven en delen zonder de noodzaak om iets terug te krijgen of erkenning. Als een hand een mond voed, maakt het uit aan wie deze toebehoort? De beste manier om het ego te verzwakken lijkt te zijn, om onszelf over te geven en onszelf te bevrijden van aantrekking en aversie is om anderen te dienen. Je geen zorgen te maken over het verwerven van al deze wonderbaarlijke ervaringen, communiceren met engelen, andere dimensies zien of onszelf op het meditatie voetstuk plaatsen. Onszelf overgeven en anderen dienen.
Mijn hele leven lang heb ik geld uitgegeven aan workshops en boeken, terwijl het contact met mijzelf en mijn leven en het Goddelijke waarvan wij allemaal deel zijn, steeds bewuster werd.
Ik heb geleerd hoe bevrijdend het zijn kan om mijzelf niet langer te identificeren met “ verschijnselen” maar met de innerlijke Bron, het Zelf, wat dan…als ze voorbijkomen, die verschijnselen- want dat doen ze namelijk altijd- ze met Liefde omarmt, en emotioneel verwerkt. Want daar zit ook iets wat in dit artikel niet wordt benoemd.
Het gaat erom om “ jouw werk” te doen, en dat is hard werken.
Als je daarbij een missie voelt om daar anderen mee te helpen, dan vind ik dat je daar geld voor mag vragen. Het is een beroep. Een tandarts of psycholoog heeft ook een inkomen.
Iemand die werkt met energie die investeert vaak ook in eigen ontwikkeling, of in reizen om zijn of haar aaanbod zichtbaar te maken. Betaalt huur voor werkruimtes etc.
Daarnaast en daarbinnen help ik graag anderen, als ik dat vanuit mijn hart voel. Vaak gaat dat vanzelf. Het een hoeft het andere niet uit te sluiten.
Ik ben alert op wat Ego is en Zelf, in mijzelf, en ik vind t prima om op deze manier te leven en te werken. Maar iedereen staat er anders in. Iedereen draagt zelf de verantwoordelijkheid. En ja deze artikelen zijn goed om wakker geschud te worden en te kijken waar je zelf staat.
In de kern is elke religie of stroming hetzelfde.
Mensen thuis brengen bij hun Zelf, de weg wijzen, waar ze die zelf niet kunnen vinden, en wel zoeken. Mensen helpen met opschonen van al die eeuwen ervaringen die zich hebben vastgezet in onze fysieke en spirituele lichamen.
De energie verhogen omdat er steeds meer verdichting lijkt te komen en verharding, om daar dan beter bestand tegen te zijn. In ons ligt een immense kennis en vaardigheden opgeslagen, vaak onder lagen van angst en pijn. Er is niks mis mee om dat terug te Willem vinden.
Leven met die basis aan kenners en vaardigheden, intuïtief weten en wijsheid, enorme krachten, om daarmee een betere wereld te kunnen scheppen voor iedereen en alles, is ons geboorterecht.
Zeker, spiritualiteit kan gebruikt worden als de zoveelste misleiding om ons juist van de Waarheid weg te houden. En daar mogen we alert op zijn.
Maar het omvat ook onbekende wijsheid die we niet kunnen aanraken als we op onze 3 d manier verder leven, waarin we vaak onbewust onszelf en anderen blijven beschadigen.
Dus ja er zijn enkele kernwaarden. Leef vanuit je hart. Stop met oordelen, veroordeel jezelf niet wanneer je oordeelt of in ego bent, of dat bij anderen ziet.
Wees in de Bron, in jouw thuis, jouw Hogere Zelf en weten.
Leef van daaruit. En je leven verandert.
We zijn allemaal op reis en zoekend.
Ik denk dat in alle mensen en werelden ego is en zuiverheid.
Waar kies je voor en hoe bewust ben jij of wil jij zijn of worden?
Je kan alles kopen wat je nodig hebt om te leven,dat mogen ook cursiussen zijn als dat jouw welzijn verbeteren kan en jouw groei bevordert en jou helpt om jouw transformatie processen te gaan.
Het is nou eenmaal waar. Er komen veel energieeen naar de aarde,immens veel licht wat alle opgeslagen en verdrongen duister naar het licht brengt.
Er is veel verwarring gaande.
Ik denk dat t goed is als ervaringsdeskundige mensen, vanuit hun deskundigheid en professionaliteit hierbij begeleiding aanbieden.
Nogmaals, voor alles moet je in deze maatschappij geld geven. In deze periode.
Je kiest zelf, waar je jouw geld aan uitgeven wil.
We zijn op weg naar Ascensie, daar kan niemand omheen…en wie de roep volgt, die hore…
Ik heb die gehoord en ik volg…in alle zuiverheid waarover ik beschikken kan.
Is spiritualiteit synoniem aan Boeddhisme (of is alleen Boeddhisme ware spiritualiteit?)
Is de wereld tegenwoordig gestoord?
Zijn ego en geld slecht en zijn ze met elkaar verbonden?
Is het slecht om geld te vragen voor werk?
Is gescheidenheid slecht?
Wie bepaalt dat en waarom?
Ik zie dat er verbanden worden gelegd die een bepaalde visie ondersteunen, maar ik weet niet of ik die visie deel of wil delen en ik zie die verbanden niet. Wel zie ik oordeel van bepaalde zaken ipv acceptatie en spreekt dat de uiteengezette visie dan niet tegen?
ik ben ook jarenlang een zoeker geweest in de westerse spiri wereld,heb verschillende kerken bezocht Ook heb ik me verdiept in oosterse spiritualiteit, de islam, de gnostiek. Soms zelfs bijeenkomsten bezochten van guru-achtige types die tegen het secte-achtige aanzaten. Overal hoorde ik een ander verhaal in een ander jasje en toch met een diepere laag die veel gemeen had. Echter nergens kon ik het echt vinden.
Tot ik tot de ontdekking kwam dat het antwoord niet bij hun ligt, of dat zij het antwoord voor mij hebben, in de buitenwereld maar in mij (ik ben niet uniek, ieder voor zich vindt het antwoord in zichzelf). Dan bedoel ik in mezelf, in mijn eigen stilte en ook in het gewone dagelijkse leven om mij heen. Geen betere reflectie en betere spirituele begeleiding dan gewoon je eigen dagelijkse leven.
toch vind ik het zoeken op zichzelf niet fout, een zoektocht buiten jezelf brengt je vanzelf terug naar jezelf
<a href="#comment-246097" rel="nofollow">@harma</a>,
Helemaal waar harma , zo is het , en het zal altijd zo blijven.
Groeten Jannie .
<a href="#comment-246097" rel="nofollow">@harma</a>, wat goed dat je dat hebt ontdekt! 🙂
jij bent ook Westers, maar daar is niets mis mee
Je hebt westerse en oosterse mystici en wijzen
en daar is ook niets mis mee. Alles vanuit het hart
en ziel is de basis in liefde en alles.
Veel Liefde Willem
Waarom gewoon niet je levenslessen onder ogen komen? Daar komt dat n.l. allemaal vandaan : gezien willen worden, beter/meer/hoger dan de ander willen zijn, afgescheiden voelen, enz.
Als mensen zich beter/meer/hoger willen voordoen is dit praktisch altijd een gevolg van dat ze van binnen het tegenovergestelde voelen. (Zelf)Afwijzing ligt op de loer en daar hebben mensen zo hun manieren voor om dat te voorkomen.
Dus als je aan de slag zou gaan met je levenslessen, dan ga je helen. Het heeft meer nut om de oorzaak achter zelfafwijzing en gedrag achter je te laten, dan tegen mensen te gaan zeggen dat ze maar gewoon anders moeten gaan handelen. De verandering bewerkstellig je altijd in jezelf. En moet je dan eens kijken hoe jij in het leven staat zonder die (zelf)afwijzing, angsten, (zelf)oordeeltjes, enz. Gaat je leven een stuk prettiger van worden, en niet alleen voor jou, ook voor je omgeving 🙂
<blockquote>
…tot ‘’lichtwerker’’, welke ons in werkelijkheid alleen in een andere vorm scheidt van onze medemensen, als een manier om onszelf te verhogen van veronderstelde hogere moraliteit en speciaal
</blockquote>
Tja, als iemand zichzelf lichtwerker noemt en een ander raakt daardoor getriggerd, wie heeft dan nog wat 'werk' te doen?
Lia,
Ik zie wel wat je bedoeld met name dat meditatie een valkuil kan zijn. Ik vind echter nog steeds dat in christelijke en bepaalde boeddhistische stromingen het accent op compassie voor de ander, het jezelf wegcijferen, een eenzijdige en verouderde kijk op compassie is. Vooral de verkondiging van het moeten bedrijven van naastenliefde in het christendom terwijl de gelovigen tegelijkertijd onwaardigheid wordt aangepraat vind ik kwalijk. Compassie voor de ander werkt m.i. alleen echt bij de gratie van compassie kunnen opbrengen voor jezelf. Mensen die leven vanuit angst kunnen slechts in beperkte mate naastenliefde bedrijven. Het wordt al heel gauw een vorm egoïsme. Helpen omdat het je zo'n goed gevoel geeft over jezelf en/of als opgelegde leefregel.
Ik kwam vandaag een stukje van Gabriëlla Schreuder Hes tegen wat hier ook over gaat:
"Een oude overtuiging die nog onder veel mensen leeft: dat het nobel is om voor een ander over je eigen grenzen te gaan. Iets te doen dat eigenlijk tegen je gevoel ingaat en dat jouw welzijn schaadt, om een ander leed te besparen of te helpen.
Ik geloof daar niet in. Ik geloof niet dat jezelf tekort doen werkelijk behulpzaam is. Ik geloof wel dat als jij jouw welzijn op nr. 1 zet, dat je daarmee als vanzelf het geheel dient. Ook als dit in eerste instantie betekent dat je iemand moet teleurstellen.
Ik geloof ook dat je pas echt iets te geven hebt, wanneer je eerst jezelf dat hebt gegeven wat jij nodig hebt. Als jij gevuld bent, stroom je vanzelf over van good stuff en wordt 'geven' iets vanzelfsprekends, iets natuurlijks.
Dit betekent niet dat je nooit iets voor een ander kunt doen. Het betekent alleen dat je die actie's niet langer laat voortkomen uit een beweging die jouw welzijn schaadt, maar uit een beweging die vanuit je vreugde komt. Als het jou vreugde geeft om iets voor een ander te doen, dan draagt dit bij aan jouw welzijn en automatisch ook aan het welzijn van het geheel."
Hoi Edward,
Ben het best met je eens, hoor. 🙂
Zelfonderzoek en het helen van jezelf zouden voorop moeten staan. Mijn punt is echter dat in dit aandacht voor je "zelf" wel degelijk iets van ego kan schuilen. Het is dus maar net wat je met "zelf" bedoelt.
Ik versta eronder: Zijn of ik Ben (maar dan zonder ik). Bij alles wat een mens doet en leeft, zouden het ik en het mijn en het jouw weg moeten. Er is enkel Zijn en dit is een wel-Zijn.
Compassie en dienstbaarheid kunnen gebaseerd zijn op een verouderde kijk. In mijn ogen betreft het eerder een verkeerde kijk. In die zin dat het niet gaat om verplichting en opoffering, noch om er zelf beter van te worden.
Als je vanzelf overstroomt van good stuff is dit de werkelijke compassie en dienstbaarheid. Zoiets als met hart en ziel iets doen. 🙂
<a href="#comment-246088" rel="nofollow">@Lia</a>,
Hoi Lia,
Je inspireert mij tot dieper kijken. Dank je wel daarvoor! Mooi als je zegt dat woorden als "ík", "mij", "mijn", "jouw" enz. weg zouden moeten. Ja, het ego wil zich alles graag toe-eigenen en afgescheidenheid in stand houden. Non-dualistisch denken gaat het verstand immers te boven. Jeff Foster bijvoorbeeld nodigt voordurend uit tot overstijgen van die dualiteit: alles is al heel, één en perfect. We mogen het alleen nog gewaarworden, daar ligt de uitdaging.
Ik ben het met je eens dat het zoeken naar zelfacceptatie -compassie vanuit het ego inderdaad kan leiden tot de status quo van zelfbevestiging, het jezelf geven van schouderklopjes: ik heb gelijk, ik ben nu eenmaal zo, die ander ziet het verkeerd, de wereld deugt niet enz.
Voor mij, ook geïnspireerd door Jeff Foster (http://www.lifewithoutacentre.com), betekent zelfacceptatie echter de uitnodiging om mijzelf te ervaren vanuit de stille getuige (Hart, Ziel, hoger bewustzijn?). De stille getuige nodigt uit om alle egostukken zoals oordelen en beperkende overtuigingen in Liefde los te laten. De weg daartoe is de bereidheid tot het volledig omarmen en accepteren van angst, pijn, kwaadheid, verdriet, twijfel enz. als die zich aandienen. 'Ik' ga steeds meer ervaren dat het werkt! Ook ‘mijn’ duistere nog onbewuste kanten zullen eens aan het licht mogen komen zo is ‘mijn’ intentie.
Op het moment dat de emotie van bijvoorbeeld het afgewezen kind in mij helemaal kon worden toegelaten en omarmt, loste het gevoel van afgewezen zijn gewoon op en verloor het ego zijn grip. ‘Mijn’ laatste ervaring hiervan was tijdens een autoritje. Zo moeiteloos kan het gaan. Het voelde als een bevrijding. Nu op dit moment vind ik mezelf toch wel erg serieus bezig met dit onderwerp: een negatieve gedachte. Even naar binnen gaan dus. Vervolgens hoor ik mezelf zeggen: “Het is okay om serieus te zijn” en gelijk voel ik ontspanning en moet erom lachen.
Echte zelfacceptatie leidt tot diepgaande gedragsverandering en daarmee ook tot een verandering in reactie van de buitenwereld. Dualiteit (binnen en buiten) is een illusie die het ego in stand wil houden en dat is niet fout, het is gewoon een eigenschap. Al met al blijft het Leven een mysterie!
Ha Edward,
Ja, de stille getuige, ofwel het waarnemen (=bewust Zijn = Liefde).
Als je getuige kunt zijn van egostukken, creëer je automatisch een soort innerlijke afstand (namelijk tussen de getuige en het object). Hierdoor lost het stuk ego vanzelf op. Dat is althans mijn ervaring. Simpel gezegd: door ergens licht (bewustzijn) op te laten schijnen, verdwijnen de duistere plekken.
Wat betreft de link naar Jeff Foster.
Ik heb een tijdlang dat "mijzelf" ervaren als een middelpunt. Gecentreerd zijn in je zelf is volgens mij nog steeds nodig om o.a. goed geaard te zijn in je lichaam.
Neemt niet weg dat mijn ervaringen zich steeds meer uitbreiden in wat ik dan maar "ruimte" noem. Het is iets zonder enkele richting, dus zonder centrum.
Volgens mij zijn woorden als Hart, Ziel, bewust-Zijn, Stilte, Getuige, Liefde, Ruimte, allemaal woorden voor Een en het zelfde.
Dualiteit roept strijd en weerstand op.
In Eenheid gaat alles moeiteloos en vanzelf.
Dank je wel voor je reactie!
🙂
<a href="#comment-246170" rel="nofollow">@Lia</a>,
Ha Lia,
Komt diep binnen!
Dank je wel!
(smile)
<a href="#comment-246061" rel="nofollow">@Edward Sluijter</a>,
Mooi beschreven door Gabriëlla Schreuder Hes! 🙂
Je hebt mensen die de neiging hebben om de ander te helpen ten koste van zichzelf, maar je hebt ook mensen die zichzelf vooruit helpen ten koste van de ander.
In beide gevallen is er geen sprake van liefde, maar van innerlijke belemmeringen (levenslessen) die de liefde belemmeren. Het moeten voldoen aan zelf opgelegde eisen, het zichzelf oordelen, het willen voorkomen van (zelf)afwijzing, angsten, het geloven in tekorten… het is allemaal onderdeel van je levenslessen.
Feitelijk zoekt het men in beide gevallen buiten zichzelf omdat ze ervaren dat er in zichzelf iets ontbreekt of iets niet goed is. Zonder deze belemmeringen kan de liefde stromen en handel je vanuit die nieuwe werkelijkheid. Dan veroordeel je jezelf niet meer als je voor jezelf kiest, en ook de ander niet als die zichzelf op de eerste plaats zet. 😉
Zou mooi wezen als mensen daar nou eens mee aan de slag zouden gaan 🙂
Groetjes Robert
Een duidelijk en grotendeels herkenbaar stukje voor mij.
Er wordt m.i. wel heel gemakkelijk gesproken over "het jezelf compleet overgeven aan het geheel", "stoppen met ons druk te maken over wat anderen van ons denken" en het verlangen opgeven om te werken aan o.a. ons zelfbeeld.
Je kunnen overgeven aan het geheel en minder afhankelijk zijn van de buitenwereld heeft alles te maken met zelfacceptatie, met het beeld dat je van jezelf hebt. Compassie hebben, onze naaste willen dienen omdat dat het zo hoort volgens een nieuwe 'aangeleerde' spirituele levenshouding is een valkuil. En dit stukje gaat immers over een andere (Westerse) 'ego-identiteit' vermomd als spiritualiteit. Dienstbaar zijn vanuit het ego werkt niet zo best zonder inzicht, meestal zijn het goed bedoelde pleisters op de wonde. Soms is niets doen zelfs de beste hulp. Ego hulp komt niet vanuit het Hart.
Naast het beoefenen van compassie is het beoefenen van zelfacceptatie m.i. even belangrijk. En dat mis ik hier. Nodig jezelf uit om te doen waar je nieuwsgierig naar bent, ontdek wat je kwaliteiten en passies zijn en wat je vreugde geeft. Ga hierin onvermijdelijke pijnlijke confrontaties aan. Vanuit echte liefde voor jezelf kan er meer eenheid worden ervaren en de "ik-kramp" geleidelijk aan worden losgelaten. Dan komt er ruimte voor overgave. Dan kan de Liefde steeds meer als vanzelf, vanuit inzicht en op een natuurlijke manier overvloeien naar alles en iedereen om je heen. Dan is er echte compassie vanuit het Hart!
Edward,
Wat schrijver hier volgens mij bedoelt, is dat het "centraal stellen van jezelf tijdens meditatie" uit ego kan voortkomen. Ik kan daar wel inkomen. Het zelfde geldt waar het gaat om "liefde voor jezelf" of "houden van jezelf" . Wanneer dit soort opmerkingen niet in het juiste perspectief worden opgevat, is er een risico dat enkel het ego erdoor gestimuleerd wordt.
Om die reden wordt er ook geadviseerd je niet zo bezig te houden met jezelf, maar je dienstbaar op te stellen. Je trekt daarmee de aandacht weg van het ego, en geeft er geen voeding aan.
Het verschil tussen zelfacceptatie en acceptatie van ego is flinterdun en er zijn overal valkuilen. Aan alles kleven voor -en nadelen. Het gaat erom de weg tussen beide te vinden.
<a href="#comment-245951" rel="nofollow">@Lia</a>,
Dank je lia voor jou interessante reactie .
Ik krijg zo af en toe mail van de rozen kruizen , gnosise vereniging in
De buurt van mijn woonplaats .
Toevallig dat jij het er net over heb.
Mijn broer is er lid van , en het heeft ook mijn interesse opgewekt .
Ik wordt misselijk als ik aan de handel in neushoorn , hoorns denk en
Niet te vergeten de olifant ..
Het bijgeloof kan soms in Afrikaanse landen betekenen dat een vrouw
Beschuldigd wordt van heksen praktijken , ze wordt dan verbannen uit haar dorp .
In India is het vreselijk hoe dat in elkaar zit met die kaste . Kleine kinderen worden
Zelfs in de prostitutie gedreven .
Ach zo kunnen wij nog wel even doorgaan .
In Egypte wist men al veel eerder over alles wat met astrologie te maken had .
De piramides stonden precies gebouwd op het Stèrre stelsel en de zon .
Maar ach laten wij maar ons eigen gevoel en geloof volgen .
ik denk dat alles dan goed komt .
Groetjes Jannie .
Wat een fijn artikel. Helemaal zo leef ik elke dag. Met toewijding, overgave en vertrouwen. Durf echt te stellen dat ik mensen dien zonder compensatiedrang. Heerlijk, Luttje
Op de eerste plaats is spiritualiteit in het Westen verdraaid door de Kerk. Erger nog, gnosis en werkelijke spiritualiteit werden totaal afgewezen met alle gevolgen van dien.
Mee eens dat de spirituele praktijken hier de pan uit rijzen.
Helaas kunnen we dagelijks op TV zien dat het aan de andere kant van de aardbol ook niet helemaal koek en ei is,
(en dit ondanks de wijze meesters uit het Oosten).
Hebben Zen-meesters en goeroes eigenlijk wel wat in hun eigen omgeving bereikt?
De leuze: “ houd van iedereen, voed iedereen en dien iedereen” gaat er zeker niet op. Bijgeloof op allerlei gebied tiert er welig, met alle negatieve gevolgen van dien. Denk alleen maar aan het kastesysteem, en de enorme interne verdeeldheid m.b.t. de godsdiensten en de vele stammen, waardoor het ene conflict na het andere oplaait.
Bij ons betreft het de verkoop van edelstenen, kristallen en andere snuisterijen. Elders op de wereld is er een levendige, criminele en illegale handel in dierlijke producten (drankjes, pilletjes, poedertjes, middeltjes van neushoorns, apen tijgers, slangen noem maar op om ziektes en boze geesten te verdrijven). Met name ook in China.
Ik vraag mij dan wel eens af waarom de boeken van Oosterse goeroes hier in het Westen gretig aftrek vinden en niet in land van herkomst.
Verder vermoed ik dat Westerlingen in het algemeen meer affiniteit hebben met de eigen cultuur. De bakermat ervan ligt in Egypte en Griekenland Hier ligt een schat aan kennis en ervaring die wat mij betreft niet onder doet voor Oosterse leringen. Alle vragen over wie/wat ben ik, wat betekent dood gaan, wat doe je op aarde, etc. zijn hier te vinden. Hetzelfde geldt voor het christendom zoals het in wezen was bedoeld; en dit is niet wat de Kerk er later van gebrouwen heeft.
Mij idee is dat de leringen van Oost en West naar elkaar toe moeten groeien, zodat er balans en wederzijds respect ontstaat. We kunnen van elkaar leren.
<a href="#comment-245951" rel="nofollow">@Lia</a>, hier ben ik het zeker mee eens Lia, iedereen kan altijd van elkaar leren, kijk wat er overeenkomt ipv aan te vallen op. Kijk wat je aanspreekt en waar je meer over wil weten. Toch denk ik dat de schrijver het bedoeld dat verlichting geen commerciele toestand moet worden en wij hier in het westen gevoeliger voor zijn. Dat velen zichzelf zo spiritueel verlicht vinden en van daaruit dure seminairs en cursussen gaan aanbieden. Spirituele hoogmoed komt vaker in het westen voor. Maar ja wie in India geeft zich op voor een cursus verlichting!? 😉 niemand denk ik, omdat de mystiek en gnossis al zover in hun cultuur zit verweven dat de wegen ernaar toe makkelijk te vinden zijn. Alleen denk ik dat mensen daar wat meer in de dagelijkse overlevingsstrijd zitten. Wat je zegt; hoe er daar met dieren bv wordt omgegaan! Niet echt liefdevol dus. De gnostiek is afgewezen vroeger door de kerk inderdaad, en daardoor zijn mensen toch wel een groot deel van echte spiriituele kennis kwijtgeraakt. Een goed boek of edelstenen kunnen ons mooi ondersteunen op onze weg vindt ik zelf. Maar een consult voor 60 euro per uur of workshop voor 100 euro dat klinkt en voelt commercieel. Heb weleens een opleiding gedaan bv vroeger, intuitieve ontwikkeling van nogal veel geld, kwam er tijdens opleiding achter dat mijn intuitie zuiverder was dan de lerares en de intenties daar ook niet vriendelijk bleken te zijn. Maar waar het om ging , vind het artikel niet echt een aanval op het westen maar een constatering, doch moeten we de overeenkomsten waarnemen en die waarderen
Ha Angel,
Ja die commercie erom heen zie ik ook niet zitten, hoor. Ben dat met schrijver eens. Ik vind het een lastig onderwerp. Ik vind dat het hoofdzakelijk om het verspreiden van kennis (delen van ervaring end.) gaat, en dit zou wat mij betreft gratis moeten zijn. Wat ik weet, heb ik namelijk ook weer van anderen doorgekregen en geleerd. Dat een boek niet gratis is, snap ik best. Voor mij is zeg maar de "ontdekkingsreis van het spirituele" iets heel natuurlijks. Workshops en consulten voor veel geld?? Van mij hoeft het niet.
<a href="#comment-245951" rel="nofollow">@Lia wijze woorden!! bedankt.</a>
Als je echt weet wie je bent – een geest – dan besef je dat je geen substantie hebt. Dan kun je de momentane waarheid via de tarotkaarten zien, maar ook bij een wandeling in het bos of tijdens het afwassen.
Geven en delen zonder commercieel te zijn. Als je dat doet komen er mensen die zeggen dat geld energie is, of dat je geen genoeg zelfwaardering hebt als je dit geeft zonder iets te verwachten of te vragen.
Daarom vindt ik dit een goed artikel. Spiritualiteit is een weg van zelfrealisatie, terug naar je kern. Daarbij kan je mensen belangeloos bijstaan, maar ook inderdaad de mensen om je heen waarvoor je dingen, zelfst de kleine dingen doet zoals een boodschap doen, een beetje aandacht geven aan een eenzame buur door eens een kopje koffie te drinken, zijn een groot goed, kan doen, dat is leven van uit je Hart, dat is mijn insziens een spirituele levenswijze. Het grootste geschenk wat ik heb ontvangen is dat mijn dierbaren en andere mensen zien leven vannuit hun hart en innerlijke vrijheid. Daarvoor zet ik me in als het op mijn pad komt. Want ik ben er van overtuigd dat er geld wordt gevraagd voor acties die je eigenlijk belangeloos moet doen, laatst zag ik een workshop werken met de engelen voor 240 euro. De engelen zijn voor iedereen gratis denk ik dan. Heb je deze kennis? Deel deze dan belangeloos?! Maar mensen willen er aan verdienen, en niet een klein beetje bv als onkostenvergoeding, dat is soms te begrijpen. Het Goddelijke zit in onszelf en daar een goede verbinding mee weet men dat dit commercieele gedoe hier niet de bedoeling van is.
<a href="#comment-245947" rel="nofollow">@angel</a>,
Angel ik tref jou weer . Ik geef je gelijk . wat betreft engelen workshop.
Ik hebnooit en ternimmer geld daarvoor . € 240 is zo duur.
Ik wil het ook maar is niet haalbaar voor mij.
Jammer zeg dat er zoveel geld voor wordt gevraagd .
Ik snap dat als men zelf de moeite heeft gedaan om dit te
Geven dat je niet alles gratis kan doen.
Deze vrouw ziet al engelen sinds jaar en dag .
Maar helaas weer geen engelen voor mij.
Ik ondersteun namelijk mijn dochter , die erg ziek is . En dat gaat voor .
Ook ga ik naar mensen die kanker hebben , en waar iedereen weg blijft
Omdat ze denken dat het besmettelijk is .
dat is ook iemand belangeloos bijstaan.
Mijn zieke dochter , krijgt gratis reiki van een lieve mevr .
Nou daar heb ik respect voor .
Ik heb zelf 15 jaar voor een gehandicapte man gezorgd .
Ik was er officieel 2 uur betaald , maar ging er 10 uur exstra heen .
Ik deed de was en hield hem gezelschap . of bracht eten .
Daarom wordt ik altijd woedend als mensen altijd maar
Overal geld voor moeten hebben.
Ik had er goed van kunnen leven als ik er bij nadenk.maar ach ! !
Dus mensen doe iets voor een ander . Geef eens een belletje of iets anders.
Dank je angel . dat je mij zo aan het schrijven heb gekregen.
Mijn elektrische fiets is gejat . Waar ik jaren voor gespaard heb.
Ik ben er afhankelijk van omdat ik wat mankeer.
<a href="#comment-245965" rel="nofollow">@Jannie</a>
Correctie , de laatste zinnen horen niet onder in te staan .
Per ongeluk beneden aan beland . ? ?
Ik bedoel hier mee te zeggen , dat ik pech heb erg die fiets .
Maar liever geld uit geef aan mijn dochter voor
Ziekte onkosten .
<a href="#comment-245965" rel="nofollow">@Jannie</a>, Hey Jannie, je bent een mooi mens, erg balen dat je fiets is gejat en dat je dochter ziek is. Blij en gelukkig heeft ze een lieve moeder! Weet je, zelf doe ik ook mijn zieke vriend verzorgen, en soms wordt ik even gegrepen door een gevoel van verdriet en machteloosheid, meestal als ik hem met hevige pijn zie, maar telkens als ik dat ervaar laat ik het er zijn en dan vervolgens ga ik in en naar het Nu, met overgave en vertrouwen. De gedachte dat hij kan overlijden, 48 jaar pas, laat ik los. Want ik besef dat ik hier geen controle over heb. Het enige wat ik kan doen is het iets dragelijker te maken voor hem in deze tijd. Al heb ik niet echt veel te besteden, hij, door de ziekte heeft haast niets, ik breng hem eten een paar x per week en rijdt mee naar het ziekenhuis en meer. En ik ben dankbaar dat ik die mogelijkheid heb, echt dankbaar en het lijkt alsof het universum/god me steunt met meevallers op financieel gebied! Ondanks de omstandigheden van,…besef ik dat ik in vreugde en liefde wil leven, een leuk thuis voor mij en mijn katje 😉 verdien en positief wil blijven. Ik heb geen vat op de ander maar wel op mezelf. Ik leef met overgave en liefde, zo kan ik er in de 1e plaats voor mezelf zijn en daarna voor hem. Lieve Jannie, een mens die weet vanuit zijn hart is de koning te Rijk. En dat ben jij zeker!
<a href="#comment-245947" rel="nofollow">@angel</a>,
Waarom niet én mensen belangeloos bijstaan én tegen vergoeding omdat je daarmee de kost verdient. Het één sluit het ander niet uit.
Als jij werk doet vanuit het hart, je levensmissie, dan pleit ik er voor dat mensen zichzelf niet beperken om het in de overige uurtjes te doen, maar liefst fulltime als dat lukt. Je missie gaat om je liefdevolle bijdrage in de wereld zetten, en de meer daarvan, de beter.
Groetjes Robert
<a href="#comment-246066" rel="nofollow">@Robert</a>, Ha Robert en Angel,
Ik sluit me bij jullie beider gedachtengang aan! Bij jou Robert, omdat je meer mogelijkheden creëert om goed te doen als je een (goed) inkomen verwerft, ook op grotere afstand en op een manier die als voorbeeld voor meer gevers kan dienen. En bij jou, Angel, als je beweegreden om dit te doen een of andere vorm van eigenbelang is. Daarbij wil ik dan wel zeggen: niemand weet wat er in een ander omgaat, behalve God. Dus oordeel niet, dan word je ook niet ge- of veroordeeld.
Groetjes, Marie-Astrid
<a href="#comment-246067" rel="nofollow">Hallo Marie-Astrid</a>,
Wat betreft de voordelen die je noemt : helemaal meen eens 🙂
En door te oordelen (jezelf of de ander) haal je vooral jezelf naar beneden…
Groetjes Robert
Da's waar, Robert.
Ik voel soms wat weerstand tegen al die workshops en praktijken tegen betaling, omdat ik "spiritualiteit" in feite als iets heel natuurlijks beleef.
Je leeft gewoon het leven en het liefst bewust. Daardoor is er ook groei en ontwikkeling en dat gaat min of meer vanzelf. Als je het dus hebt over levenslessen, dan is het leven zelf de les.
Het biedt alles wat ik nodig hebt op mijn pad.
Een bloem of een olifant hebben toch ook geen workshops nodig om te weten hoe ze moeten leven? Waarom de mens dan wel?
Volgens mij omdat-ie enkel ingewikkeld denkt, en er van alles tussen z'n oren zit wat er niet thuishoort.
En dan denk ik weer dat wat er allemaal tussen mijn oren zit, voor een ander niet direct zichtbaar is, dus enkel door mijzelf opgelost kan worden en niet d.m.v. workshops en/ of met geld kan worden weggepoetst. Alle antwoorden liggen in jezelf.
Maar OK Robert, ik snap best dat mensen soms een handje geholpen moeten worden. 🙂
<a href="#comment-246099" rel="nofollow">Hi Lia</a>,
Klinkt goed hoor, dat je spiritualiteit als natuurlijk beleeft en dat het leven de les is. Ben het daar mee eens. Maar ja, soms loop je in het leven wel eens tegen een probleem aan waar je wel eens wat hulp bij kunt gebruiken, zoals met alles in het leven. Je zegt het zelf in je laatste zin 🙂
Ik bedoel dan niet dat je daarmee afhankelijk bent, maar het kan je wel richting geven, een stapje verder komen in je eigen proces. En iedereen mag zelf weten hoe voortvarend ze met zichzelf aan de gang willen. Sommigen willen er voor gaan, sommigen willen er niks van weten.
Als een workshop/consult (of zelfs wat ik hier schrijf) zou bijdragen aan bewustwording of tenminste een aanzet daartoe, waarom niet, als iemand daarvoor zou kiezen. Is het nodig om te kunnen leven, nee. Het kan wel positief bijdragen aan de iemand's welbevinden. Daar houdt een bloem zich overigens niet mee bezig 🙂 Een bloem heeft geen keuze, een mens heeft wel een keuze om iets aan zijn problemen te doen, en bv een keuze om hulp te vragen. Hij kan ook net als een bloem alles over zich heen laten komen en niks doen. Da's overigens niks voor mij 🙂
Alles kan enkel en alleen in jezelf opgelost worden, helemaal mee eens dus. Maar veel mensen zijn zich van dit gegeven geeneens bewust. Dat zijn allemaal stappen die een aanzet geven tot bewustwording. Je moet namelijk wel ergens beginnen.
Ik denk, probeer naar je gevoel te luisteren als je een workshop of wat dan ook wilt doen. Je leert ook beter om te onderscheiden wat wel of niet bij je past. Ik denk dat als je elke keer zegt van dat workshops oid geen geld mogen kosten, dat je enkel jezelf in de weg zit.
Groetjes Robert
Interessant artikel. Je zou ook kunnen zeggen dat het een grote uitdaging is om juist in het Westen spiritueel te zijn. Heel knap als dat lukt! Mensen proberen het via cursussen en dergelijken, dat is al heel wat. En nee, dat lukt niet altijd meteen, dat is ook niet gek als je gewend bent altijd iets te moeten bereiken of altijd de beste te moeten zijn in iets.
Veel mensen zijn nog zoekende, misschien kunnen de reeds echte spirituelen, wie dat ook mogen zijn, voor hen een voorbeeld zijn.
Als ik artikelen lees dan wordt (voor het gemak) nogal eens het e.e.a generaliserend en in superlatieven uitgedrukt, zoals :“wij in het westen…” en :“vele mensen…” Hiermee wordt de nuance gebagatelliseerd en gemarginaliseerd.
Meteen in de eerste zin al: “Spiritualiteit in het Westen….” en : “…ernstig verdraaid….”
Om te beginnen is de insteek vanuit het Boeddhisme waarbij van een ziel geen sprake is dus anders dan vanuit de insteek waar de ziel juist een essentiële rol speelt.
Als je artikelen hier op dit forum leest dan kun je constateren en concluderen dat het toch allemaal ook weer niet zo heel simpel is als in dit artikel wordt gesuggereerd.
Filosoferen over of bewustzijn al dan niet kan toenemen (kwantiteit) is wellicht irrelevant t.o.v. het toenemen van de kwaliteit van bewustzijn.
Deze kwaliteit verhogen middels cursussen en studie lijkt mij juist prima.
Er zijn diverse meditatievormen dus een eenduidige definitie is er niet.
Zo is er bv. een contemplatieve/introspectieve meditatie waarbij je (bewuster) jezelf en ervaringen reflecteert en bv. een meditatie waarbij je de fase kan bereiken van de absentie van de ratio en het “ontvangen” centraal komt te staan.
Overgave is hierbij een wezenlijk sleutelbegrip en waar in dit artikel dan ook wel terecht naar wordt verwezen.
In plaats van teveel in tegenstellingen en verschillen te (willen) denken en communiceren maar te zoeken naar wezenlijke gemeenschappelijke facetten en verbindingen dan kunnen we dacht ik in zijn algemeenheid wel vaststellen dat bij alle spirituele invalshoeken en via welke weg of methodiek dan ook wordt gestreefd naar het zichzelf ontdoen van ego en conditionering wat leidt tot het ontdekken van je (werkelijke) Zelf , je kern , je wezen , de (liefdes)Bron of hoe je het ook wil benoemen.
Mooi toch…en mag dit dan “Verlichting“ heten ?
<a href="#comment-245945" rel="nofollow">@Ed V</a>, Mooi gezegd!!
<a href="#comment-245945" rel="nofollow">@Ed V</a>, Ik vindt dat het artikel aangeeft dat het juist wel heel simpel is. een stukje wat dat voor mij duidelijk aangeeft:
Spiritueel zijn betekent niet continu werken aan ons zelf in meditatie en yoga. Dat is het hele punt; anderen te dienen, het beëindigen van het lijden en de afgescheidenheid in andere wezens. Geven en delen zonder de noodzaak om iets terug te krijgen of erkenning. Als een hand een mond voed, maakt het uit aan wie deze toebehoort? De beste manier om het ego te verzwakken lijkt te zijn, om onszelf over te geven en onszelf te bevrijden van aantrekking en aversie is om anderen te dienen. Je geen zorgen te maken over het verwerven van al deze wonderbaarlijke ervaringen, communiceren met engelen, andere dimensies zien of onszelf op het meditatie voetstuk plaatsen. Onszelf overgeven en anderen dienen.ft;
Supergoed en helder geschreven artikel. Het slaat de spijker op z'n kop! Engelen, tarotkaarten, meditatie, yoga enz zijn slechts middelen, maar de 'echte' verlichting is idd om te zien dat we allemaal van dezelfde bron afstammen, allemaal één zijn en allemaal met 'ego- maskers' rondlopen waarmee we ons identificeren. Maar door 'sewa' het onbaatzuchtig dienen van je medemens, dien je jezelf uiteindelijk ook. Top!
Een fantastisch en duidelijk artikel over onderwerpen
Waar ik aan denk , en ook lees ik dingen waar ik dezelfde
Mening over heb. O à een zelfmarkt voor goeroe. 's
Snuisterijen , zelfhulp . Etc.
Het is niet aan te slepen gewoon .
Het is big buseniss geworden .
En ik moet bekennen dat ik zelf ook een engelen kaartspel heb.
En een Boedha , terwijl ik er eigenlijk niks mee doe .
Waar alles eigenlijk om draait vergeet je weleens .
Bewustzijn , god , liefde . en nog veel meer .
Ego , want dat blijft mij ook dwars zitten.
Het hoord erbij , dus we proberen het in banen te lijden.
Bedankt voor het artikel.
Wat een interessant stuk om te lezen! Ook omdat het onderwerp aankaart, waar ik al lang mee in mijn hoofd zit. Vanaf de eerste kennis die mij vertelde bezig te zijn met een mindfulness-cursus.
Ik met mijn oosterse achtergrond heb mijn spiritualiteit al omarmd vanaf mijn kindertijd, de ontwikkeling ging daarom veelal spelenderwijs. Ik merk dat ik hierdoor een hele andere kijk op het leven heb, dan de massa. Dat wordt helemaal benadrukt, als ik vervolgens overga tot het uiteenzetten van mijn mening of mijn kijk op zaken. Het stelt mij enorm teleur dat ik überhaupt over moet gaan tot uiteenzetting, maar goed, nog teleurstellender is het dat ik ook daarna vaak niet wordt begrepen. Mensen kunnen me niet volgen, vinden me te zweverig of te diepgaand. En met name die laatst genoemde, dat is wat mij het meest bewust maakt van de westerse benadering, die vooral gericht is op het masker (ego), niet om de ziel (zelf) erachter.
Van kleins af aan, weet ik dat ik mijn lichaam slechts in bruikleen heb. Nou, probeer het daar maar eens met iemand over te hebben, dan mogen ze nog zo veel mindfulness-cursussen gevolgd hebben, niet te doen.
Als ik zeg dat ik me dagelijks een minuut of 10 MOET terugtrekken, dan denken ze dat ik labiel ben.
Maar als ik meld dat dat voor mij iets meditatiefs is, dan is het ineens cool en hip dat ik dat dagelijks doe?? Daarom moest ik al lachen bij de titel van dit stuk. Het kan zijn dat het voor een groot deel het aanmeten van een vernieuwde ego-identiteit is. Toch wil ik er niet aan voorbij gaan, dat zo'n mindfullness-cursus ook het begin kan zijn van de eerste stappen naar een hoger bewustzijn. Maar daarvoor is er enige nederigheid nodig, het besef dat wij deel uitmaken van een veel groter geheel.
Het spirituele wordt inderdaad door velen commercieel uitgebuit, toch heb ik ook mensen om mij heen, die "onwetenden" op weg willen helpen, door inzicht in zichzelf te verschaffen, want uiteindelijk ben je je eigen boek der antwoorden. Moet ik er wel bij vermelden, dat deze mensen stuk voor stuk hun hulp niet verkopen (vrijwillige bijdrage), maar schenken. Van hart tot hart, zoals het hoort.
Bedankt voor het leuke stuk..! 🙂
<a href="#comment-245932" rel="nofollow">@Sophia</a>, mooi, ja met hart en ziel