Het lijkt of de focus van de mens de laatste eeuwen op slechts drie energetische bronnen is komen te liggen: voeding/eten, materie en macht. Door de geschiedenis heen zijn het vergaren van materie en eten verworden tot de primaire energetische voedingsbron van de mens. Evenals het overtroeven van andere in bezit als ultiem doel van. De aandacht die de mens aan deze drie energetische bronnen geeft, heeft andere vormen van energie mijns inziens overwoekerd. In dit artikel ga ik kort in op deze meest zichtbare en gebruikte voedingsbronnen. Daarna beschrijf ik twee andere voedingsbronnen die altijd aanwezig zijn geweest, maar door de aandacht van de eerder genoemde bronnen in onbruik zijn geraakt. Herstel van contact met deze bronnen kan naar mijn idee een grote verandering teweeg brengen.
Zoals gezegd is materie en het vergaren daarvan momenteel een van de belangrijkste “voedingsbronnen” voor een groot deel van de wereldbevolking. Materie is een snelle fix geworden voor onze behoefte aan energie. We leven tegenwoordig immers in een consumptiemaatschappij. Dat woord zegt in principe al genoeg. We consumeren materie. De mens is eraan gewend geraakt materie aan te schaffen, haar te gebruiken om haar vervolgens halfverteerd weer uit te scheiden. Het is relatief makkelijk aan materie te komen en daar veel van te vergaren. Materie is daarmee ook een snelle manier om onze honger naar energie te stillen. Doordat de materie die voor de meeste mensen beschikbaar is tegenwoordig sneller te vergaren is en bovendien door de globalisering een steeds lagere kwaliteit bezit neemt het gebruik van deze voedingsbron meer en meer toe. De mens is zich als dusdanig momenteel energetische met acteren aan het “overeten”.
De tweede energiebron die op dit moment enorm bepalend is, is voedsel. Waarvan er heden ten dage, net als bij materie, veel, van lage kwaliteit en snel geproduceerd kan worden. De aandacht is komen te liggen op hoe een product eruit ziet en hoe snel het ons vult. De oorsprong van de voeding en de voedingswaarde die het heeft is van ondergeschikt belang geraakt. De voedingsindustrie produceert grote hoeveelheden kwalitatief lagere producten die overvloedig zijn in calorieën (een overschot aan “lege“ energie), die bovendien snel voldoening geven door de hoeveelheid suiker en vet die erin verwerkt zijn. Voedsel is, hoewel het uiteraard voor ons fysieke functioneren een primaire bron is, verworden tot snelle fix van onze behoefte aan energie.
Macht (de derde belangrijke bron van energie van dit moment) over de bovenbeschreven bronnen van energie is door het belang dat de mens geeft aan de eerste twee bronnen op dit moment voor de mens enorm belangrijk. Het hebben van macht, het kunnen controleren, anderen (inclusief de natuur) kunnen manipuleren, is voor veel mensen hetgeen hen veel voldoening geeft.
Het moge duidelijk zijn dat wat er op dit moment energetisch gebeurt vergelijkbaar is met een eenzijdig voedingspatroon. Wanneer men in het dieet slechts gebruik maakt van een aantal producten, bijvoorbeeld een combinatie van brood en zuivel, ontstaat er een ongezond lichaam. De energiebronnen voor het lichaam moeten zo divers en puur mogelijk zijn, dan pas kan zij gezond functioneren, zal ze niet uitdijen en kunnen problemen als verstopping, hart en vaatziekten, kanker en andere ziekten worden voorkomen. Hier houdt de vergelijking niet op. De huidige energetische staat van de mens heeft ook te maken met gecreëerde behoefte. Wanneer een mens langere tijd slechts vet voedsel heeft gegeten lijkt vetvrij voedsel daarna enorm onaantrekkelijk, het smaakt minder en het lijkt minder te vullen. Er is dan een verkapte behoefte ontstaan aan een bepaald soort voedsel. Zoals een menselijk lichaam gewend kan raken aan eenzijdig voedsel, zo kan de mens ook gewend raken aan de eenzijdigheid van de energetische voedingsbronnen waar zij uit put. Uiteraard is het geen ik bovenbeschreven heb een versimpeling van de realiteit, toch geeft het heel duidelijk aan, aan welke bronnen van energie de meeste mensen zich op dit moment met name hebben gekoppeld.
Deze drie bronnen liggen op dit moment aan de oppervlakte. De verbinding die men met deze voedingsbronnen heeft is momenteel enorm sterk en beïnvloedt in hoge mate ons leven/denken/doen/voelen. Doordat het echter om relatief lege voedingsbronnen gaat wordt de “behoefte” aan de energie afkomstig uit deze bronnen alleen maar groter en groter.
Welke bronnen zijn er dan nog meer? Er is een groot scala van andere vormen van energie die heel dicht bij de mens staan. Vormen, die in de ogen van mensen die zich aan materie, voedsel en macht vastklampen, bijna worden gezien als bedreiging. Hun invloed en daarmee hun energetische voedingsbronnen zouden wel eens dramatisch kunnen verminderen als de mens de andere energiebronnen (die altijd aanwezig zijn geweest maar nu veel zichtbaarder zijn dan pakweg een eeuw geleden) meer en meer in het dagelijks leven gaan betrekken, zich daarmee gaat voeden (kwalitatief hoogwaardig waardoor de behoefte aan “lege” kwantiteit afneemt) en dus een nieuwe richting van groei zou inzetten. Het zal even wat voeten in aarde hebben omdat de mens gewend is geraakt aan deze beperkte hoeveelheid energiebronnen en bovendien wordt zij in het dagelijks leven continu “gedwongen” gebruik te maken van deze energie (kijk maar eens in de schappen van de supermarkt, reclame, regelgeving, enzovoort). De toegang tot deze overheersende bronnen is vanzelfsprekend, de overige bronnen worden niet als vanzelfsprekend aangeboden en zijn niet (meer) verweven (cultureel, sociaal, emotioneel, enz.) met ons leven.
Er zijn met name twee bronnen die ons “energetisch voedingspatroon” weer in evenwicht zouden brengen. De eerste is de interne bron. Voor sommigen klinkt dat misschien vaag. Ook dat gevoel is min of meer van buitenaf opgelegd. Van jongs af aan wordt ons immers geleerd te luisteren naar bijvoorbeeld leerkrachten, ouders, werkgevers, politici. Externe kennis (en daarmee energie) wordt ontvangen en gereproduceerd. De interne kennis, het gevoel, het analyseren, het “weten” en begrijpen vanuit eigen energie wordt niet meer automatisch aangeleerd. De interne bron vormt, hoewel we dat vaak niet zien en het vanuit het belang van externe bronnen met graagte wordt ontkend, de basis van ons zijn. De interne bron vertegenwoordigt wat wij daadwerkelijk zijn. Let wel een interne bron zonder opsmuk, zonder extern opgelegde behoeften.
Zonder interne bron zouden alle externe bronnen hun positie verliezen. Wij zijn immers die interne bron. Zonder deze bron zou de gecreëerde werkelijkheid niet bestaan. Daarmee zijn wij veel “sterker” dan wijzelf ervaren en de buitenwereld ons doet geloven.
De interne bron is zichtbaar door onze intuïtie, door ons gevoel, door onze primaire behoeften aan liefde en geborgenheid, onze gedachten, creativiteit, ons energetisch inzicht, ons weten, ons bewustzijn. Wanneer we onze constante behoefte aan externe energie even aan de kant leggen komen we bij onze interne bron. Deze bron is vele malen “voedzamer” dan welke andere energetische bron dan ook. Doordat zij niet gemanipuleerd kan worden (een beeld van “geluk” kan door de externe bronnen worden gecreëerd, de interne bron is wat het is) is het voor veel mensen eng contact te leggen met die bron.
Een andere belangrijke bron is die van de universele energie. Of misschien beter gezegd de eenheidsenergie. Universele energie is steeds verder van de mens komen te staan doordat we ons meer en meer op individuele energie zijn gaan richten.
Wanneer we weer gebruik gaan maken van deze bijzondere, allesomvattende, grenzeloze energetische bron zullen er verschillende processen in gang worden gezet. Aan de ene kant zal de mens kracht, eigenwaarde, gevoel van verbinding, balans en rust op doen. Aan de andere kant wordt de oorspronkelijke energetische structuur van de mens weer hersteld. Het gaat onder andere om het besef dat de mens een eenheid is en dus ook als zodanig moet functioneren om voor de mensheid als geheel een stabiele en evenwichtige vorm van zijn te creëren. Nee, de mens hoeft niet te voelen dat zij deel is van het universum, dat is meteen weer zo’n ver van mijn bed show. Het weten dat er een bewustzijn is van de totale mensheid (voorbij de tijd, generaties, fysieke mogelijkheden, ons eigen individuele bewustzijn, enzovoort) is voldoende om af en toe af te stemmen op deze onuitputtelijke bron van energie. Weten dat niet alleen het “ik” van belang is, de individuele cel die wij allen stuk voor stuk uitmaken van het grote organisme, maar dat we deel uitmaken van een compleet, complex, groots geheel is voldoende. Wanneer de mens af en toe zijn fysieke, emotionele en energetische grenzen aan de kant zet (zij zijn immers illusies) is dat voldoende om af te stemmen op de universele energie. Je menselijk bewustzijn hoeft niet te begrijpen, je menselijk lichaam hoeft geen ceremonie’s uit te voeren om die staat van zijn te bereiken. Je in rust, zonder verwachtingen open stellen is voldoende. Hoe vaker we even onze plek weer innemen in de eenheid, en ons bewustzijn van onze begrensde persoonlijkheid afhalen, hoe meer energie we vanuit de eenheid ontvangen, hoe makkelijker het “universum” weer afstemming kan creëren op onze energie.
Hoe meer mensen de verbinding met deze “vergeten” energiebronnen herstellen, hoe meer de mens naar mijn idee in zijn algemeenheid zal worden gevoed door deze bronnen. Alleen al door in te zien dat het huidige menselijke leven eenzijdig gevoed wordt, creëert ruimte voor de verbreding van je bewustzijn en dus het inhaken op andere vormen/bronnen van energie.
Dit artikel weerspiegelt wat ik op dit moment ervaar. Ik hoop dat deze analyse anderen aanzet om het speelveld van de energie en haar voedingsbronnen kritisch te bekijken en een eigen mening te vormen over de energie waarmee de mens zich voedt.
