Je kind in balans – in 3 stappen

Je kind in balans

Hoogsensitieve kinderen zijn anders en vragen om een andere benadering. Dat komt soms best nauw kijken. Je zou kunnen stellen dat je bij deze kinderen precies terugkrijgt wat je zelf doet en geeft. Als je vanuit deze wetenschap de manier waarop je met je kind omgaat aanpast, kan er veel veranderen.

Wat is er zo anders?

Laatst zat ik op het sportveld tijdens een training van één van mijn kinderen met grote verbazing te kijken naar de communicatie van een meisje. Zij keek nogal nors en boos en leek eigenlijk vooral mopperend te communiceren. Even later kwam haar moeder eraan en bij haar zag ik precies hetzelfde. Voor mij was het aan de ene kant een mooi beeld maar aan de andere kant was ik verbijsterd: deze manier van met elkaar omgaan leek voor hen normaal te zijn. En het meisje was werkelijk een kopietje, een duplicaat van haar moeder geworden.

Voor deze mensen was het heel normaal om zo te communiceren en ik zag dat zij daar geen enkel probleem mee hadden. Het was gewoon hoe ze waren. In elk gezin gaan kinderen doen wat hun ouders doen, dat gebeurt in elk gezin. Maar omdat een hoogsensitief kind meer en intenser waarneemt, komt het veel harder binnen, als dat voor hen niet op een goede manier gebeurt. Of als je zelf uit verbinding bent.

Daarom gaat het er bij hoogsensitieve kinderen vooral om hoe je met ze omgaat. Dat komt niet alleen doordat zij zoveel en zo intens voelen, maar ook doordat zij andere behoeften hebben.

De 5 meest opvallende kenmerken van een hoogsensitief kind

  1. Ze zijn zeer gevoelig

Ze kunnen vanwege hun uiterst gevoelige zenuwstelsel intens reageren op zintuiglijke prikkels. Ze nemen veel meer waar dan andere kinderen en dat moet allemaal verwerkt worden. Zij raken daardoor sneller overprikkeld:

  • Ze nemen meer waar en voelen intenser;
  • Ze nemen emoties en stemmingen uit hun omgeving over in hun eigen systeem, waardoor ze moe en uitgeput raken;
  • Ze drukken zich vaak sterk uit, omdat ze gebeurtenissen, waarnemingen en emoties ook zo intens beleven;
  • Ze raken snel van streek als het gaat om ruzie, onrecht en geweld;
  • Ze ervaren kritiek als afwijzing. Soms begrijpen ze kritiek ook niet, omdat alles wat zij doen en zeggen vanuit hun hart komt. Door veel kritiek kunnen ze bang worden om te falen.

In de omgang met hoogsensitieve kinderen word je regelmatig geconfronteerd  met heftige emoties, want al hun ervaringen zijn intens. Zo heeft mijn zoon het bijvoorbeeld vaak over de allermooiste of de allernaarste dag van zijn leven. En van beide zijn er ondertussen al veel geweest. Ook loopt hij regelmatig weg bij een film, of hij gaat schreeuwen, huilen of stampen als er iets gebeurt wat niet oké is.

Hoogsensitieve kinderen kunnen ook sterk reageren op eten, medicijnen of vaccinaties. Dit alles kan tot overprikkeling leiden, waarbij elk kind zijn eigen maniertjes heeft om de prikkels kwijt te raken.

Er zijn ook kinderen die zeggen het leven niet meer te zien zitten. Dat is schrikken, maar vaak is dat ingegeven door een intense nare ervaring.

  1. Ze leven sterk vanuit hun intuïtie

Ze weten soms dingen, zonder dat ze kunnen uitleggen hoe. Dat botst vaak met de mening van ouders en andere mensen in hun omgeving. Hiermee dagen zij mensen om zich heen uit om meer (of nog meer) vanuit hun gevoel te gaan leven. Velen hebben paranormale ervaringen, zoals het zien van entiteiten (energieën in de vorm van overleden personen of engelen en gidsen). Er zijn kinderen die met deze energieën kunnen communiceren. Er zijn ook kinderen die aura’s waarnemen, dat is het energieveld om je heen. Andere kinderen hebben herinneringen aan vorige levens. Sommige kinderen hebben genezende vermogens en anderen zien dingen voordat ze daadwerkelijk plaatsvinden. Je begrijpt vast wel dat zulke ervaringen te veel kunnen worden voor een kind.

Als kinderen hierin niet serieus genomen worden, kunnen ze blokkeren en zich afsluiten. Dan kunnen zij zichzelf niet meer zijn.

  1. Ze zijn verbonden met hun eigen wijsheid

Ze hebben een goed contact met hun eigen wijsheid en weten daardoor goed wat ze willen. Het kunnen echte levensgenieters zijn en ze kunnen wijze uitspraken doen. Vaak hebben ze een heel sterke eigen wil en laten vaak van kleins af aan boosheid en frustratie zien. Ze kunnen veeleisend en dwingend zijn, maar testen hierbij vooral uit hoever zij kunnen gaan. Ze zoeken grenzen op. Volgens drs. K.M.W. Janssen, auteur van het boek ‘Kinderen bewust (op)voeden’ is om die reden soms een (liefdevolle) disciplinaire reactie op hun veeleisend gedrag gewenst.

klik op het plaatje om de reviews bij Bol.com te bekijken

Ze hebben moeite met het gezag van iemand die niet in zijn kracht staat en reageren hierop met grensoverschrijdend gedrag, terwijl ze dan eigenlijk vooral duidelijke grenzen nodig hebben.

Daarnaast hebben ze vaak ook grote moeite met gezag, dan voelen zij zich niet volwaardig, onbegrepen en niet (h)erkend in wie zij zijn.

  1. Ze worden één met de ander

Ze hebben een sterke eenheidsbeleving en dat houdt in dat zij zich één voelen met alles. Daardoor zien ze het verschil tussen zichzelf en de ander niet goed. Als je als ouder boos wordt op je kind, wordt je kind één met deze boosheid en voelt het zichzelf ook boos, terwijl het gevoel niet van hem is. Ze worden één met de ander en verliezen zichzelf en hun eigen kracht en nemen daarbij veel prikkels op. Deze kinderen zijn dan meer op de ander dan op zichzelf gericht, maar hebben daardoor minder contact met hun eigen lichaam en met dat wat ze zelf willen. Dat kom ik in mijn praktijk ook regelmatig bij volwassenen tegen.

  1. Zij spiegelen

Kinderen van nu laten ook duidelijk zien wat er zich in hun omgeving afspeelt. Ze worden ‘vervelend’ of ziek als er veel spanning is in hun omgeving. Met hun gedrag nodigen zij jou uit om naar jezelf te kijken. ‘Herken ik iets in het gedrag van je kind?’ of ‘Was ik zelf ook zo als kind?’ zijn dan vragen die je jezelf daarbij kunt stellen.

Ze laten aspecten van jou zien die je vaak (nog) niet onder ogen wil komen en ze spiegelen onverwerkte emoties, zoals bijvoorbeeld bij een pestverleden, maar ook je eigen te volle agenda of je eigen opgekropte woede. Zij spiegelen, zodat jij dan weer in verbinding kunt gaan met je kind en andere mensen om je heen.

Behoeften

Kinderen van nu hebben een belangrijke boodschap. Ze dagen ons uit om te zijn wie wij zijn en te zijn wat ze nodig hebben. Ze hebben begrip nodig en ruimte om dingen op hun eigen manier te doen en ervaren. Dat laten zij met hun hele hebben en houden zien.

Volgens K.M.W. Janssen zijn de volgende behoeften essentieel voor hen en ik onderschrijf ze met heel mijn hart:

  • Ze hebben een sterke behoefte aan, en zijn uitermate gevoelig voor, rechtvaardigheid. Onrecht kan hen volledig uit balans brengen. Het maakt hen boos en verdrietig;
  • Ze hebben een grote behoefte aan grenzen, omdat ze zelf vaak chaotisch en grenzeloos zijn en moeite hebben met structuur, planning en ordenen. Vaak kunnen zij hun eigen lichaam niet goed voelen en ervaren ze geen lichamelijke begrenzing van hun lichaam, in dat geval worden ze vaak lastig en kunnen dan doordraven in waar ze mee bezig zijn;
  • Ze hebben tijd nodig om weer tot rust te komen en te ontladen en hebben vaak veel slaap nodig om zich weer goed op te laden;
  • Ze willen volwaardig en met respect behandeld worden. Ze hebben uitleg nodig, maar ook duidelijkheid en grenzen van de gezaghebbende ouder.

Ze willen erkend worden in wie zij zijn en vragen daarbij om begrip en bewustzijn voor wie ze zijn en wat ze werkelijk nodig hebben. Als hun behoeften niet vervuld worden, dan raken zij zichzelf kwijt. Dan voelen zij zich niet meer gezien en gehoord in hun behoeften. Dan kunnen zij zich eenzaam gaan voelen en onzeker. Dan voelt het kind zich onzeker over wie hij is en over zijn plek in de wereld.

Sommigen reageren extravert op onvervulde behoeften. Vaak uit zich dat in opstandigheid en boosheid. Anderen laten hun onzekerheid juist zien door teruggetrokken, verlegen of angstig gedrag en keren naar binnen. Zij reageren introvert op hun gevoel van onzekerheid.

Als zij afwijzing ervaren, vragen ze op een minder prettige manier om aandacht. Negatieve aandacht is dan beter dan genegeerd worden. Als de ouder niet wakker wordt, kan dit gedrag extreem worden in de vorm van niet luisteren, treiteren, door het lint gaan en agressief gedrag en zelfs kan het leiden tot klachten en problemen die van een label zijn voorzien.

Maar eigenlijk willen zij maar één ding duidelijk maken: zie wie ik ben, accepteer wie ik ben en hou alsjeblieft van mij zoals ik ben. Als ze geen herkenning vinden, ontstaan hier belemmerende overtuigingen. Deze overtuigingen worden voor het kind waarheid en het zal vervolgens een overlevingsmechanisme ontwikkelen. Op die manier creëert een kind een eigen veilige plek maar gaat in feite uit zijn kracht omdat hij verwijderd raakt van zijn eigen behoeften.

Het gevolg is dat een kind zich ontwikkelt tot een persoon met onvervulde behoeften en als hij niet erkend wordt in wie hij is, wordt de wereld een onveilige plek om aanwezig te zijn.

Een gevoel van onveiligheid ligt in essentie aan de basis van vrijwel elk (gedrags-) probleem en onveiligheid brengt onzekerheid met zich mee, met mogelijk faalangst tot gevolg.

Je kind in balans - in 3 stappen

Balans

Kinderen van deze tijd leven vooral vanuit hun gevoel, wat gezien wordt als een vrouwelijke energie. Ze maken daarbij vooral gebruik van hun rechterhersenhelft. Zij hebben duidelijkheid en grenzen van hun ouders nodig om weer in hun kracht te komen, op een manier waar zij mee uit de voeten kunnen. Dus niet vanuit autoriteit, maar vanuit verbinding. Dan gaat het om grenzen stellen, wilskracht, daadkracht en het voor zichzelf opkomen. Het kind mag leren dat de wereld niet alleen uit gevoel en emotie bestaat. Dat is vooral een mannelijke energie, die overigens niet per se afkomstig hoeft te zijn van een man.

Als er geen gezonde balans gecreëerd wordt tussen gevoel (de vrouwelijke energie) en denken (de mannelijke energie), dan kunnen er problemen ontstaan. Simpel gezegd komt een kind dan vooral in het denken terecht en is mentaal heel sterk, maar afgesloten van zijn gevoel. Of het wordt (over-) gevoelig en voelt zich vooral onveilig en snel overdonderd. In beide gevallen mag het kind leren om weer met zijn eigen gevoel in aanraking te komen. Beiden kunnen in de basis niet zijn wie ze zijn en voelen zich minder waard dan een ander. En beiden zijn niet in verbinding. Tot slot is er ook nog een groep waarin beide kanten sterk vertegenwoordigd worden, die zich vooral onbegrepen voelt omdat de gevoelige kant overschaduwd wordt, maar wel sterk aanwezig is. Hieronder valt het sterke, wilskrachtige kind met een sterke mate van gevoeligheid.

Ze zijn anders, de kinderen van nu. Zij zijn er altijd al geweest, maar er lijken er nu steeds meer van te komen. Ze hebben specifieke eigenschappen en behoeften. Als zij niet worden gezien in wie zij zijn en als hun behoeften niet (h)erkend worden, ontstaan er problemen. Dit alles in ogenschouw nemende gaat het er hier vooral om HOE jij met je kind omgaat. Je kunt het direct anders gaan doen, wat er eerder ook is gebeurd en hoe je het ook hebt gedaan. Dat kun je doen door jezelf (meer) te ontspannen en door eerst echt contact te maken met je kind. Dan kun je leren om de emoties van je kind aanwezig te laten zijn om vervolgens samen op zoek te gaan naar de onderliggende behoeften. Dan help je je kind door alle heftigheid heen en kan je kind leren om zich op zijn eigen behoeften te richten en focussen.

Het kan ook zijn dat je zelf één van deze strategieën bent gaan volgen en dat je kind dit spiegelt. Er zijn ook allerhande combinaties mogelijk.Je kind in balans - in 3 stappen

3 stappen

Ik denk dat er al velen zijn die zich er steeds meer bewust van zijn dat je eerst je eigen trauma’s en frustratie mag oplossen, evenals die van je kind (je kunt er meer over lezen in mijn serie ‘Als het niet goed gaat met je kind’). Vaak leven we – totdat we gescheiden worden van de energie van onze (voor)ouders – nog in de overlevingsstand van vechten, vluchten en bevriezen en is het haast onmogelijk om het anders te doen dan onze ouders. Toch raad ik je aan om direct te starten met het trainen van jezelf in je eigen balans door je zelf gedurende de dag en in je communicatie met je kind(eren) steeds opnieuw bewust te ontspannen.

  1. Je eigen balans

Het allereerst wat nodig is voor de balans van je kind is je eigen balans. En niet alleen het in balans zijn is belangrijk, het is ook erg belangrijk dat je vanuit deze balans in ontspanning reageert op bijvoorbeeld de heftigheid van je kind. Jouw kind heeft jou nodig om weer tot rust te komen en dat kan alleen als jij rustig bent. En jouw aanvaarding helpt daarbij.

Dat betekent in de eerste plaats: rustig reageren op het gedrag van je kind. Daarnaast mag je ook in andere situaties leren om je vecht- en vluchthouding los te laten. Jij bent het voorbeeld voor je kind en als jij in een overlevingsstand staat, dan kan het niet anders dan dat jouw kind dat ook doet. Dan ervaar jij de wereld niet als veilig en is het voor je kind ook niet mogelijk de wereld als veilig te zien.

Het vergt soms behoorlijk wat training en discipline, maar geloof mij, het is echt de moeite waard. Het eerste wat je hiervoor kunt doen, is leren te reageren vanuit ontspanning, dat je bewust bent van je ademhaling en dat je je lichaam letterlijk bewust ontspant. En dan pas reageert.

Kinderen doen wat jij doet en zullen op bepaalde situaties precies zo gaan reageren zoals jij dat doet. Als jij respect geeft, krijg je respect terug en als jij luistert naar je kind, zal je kind ook naar jou luisteren. En als jij veel commandeert, zal je kind het ook heel normaal vinden dat te doen. En reageer jij bijvoorbeeld met stemverheffing omdat iemand iets doet wat jij niet wil, dan gaat je kind dat ook doen. En meestal wordt dat dan ook nog eens sterk uitvergroot en begrijpen we de heftigheid van ons kind niet. Dan willen we dat ons kind anders reageert, maar zelf doen we het nog steeds op dezelfde manier. Als je weet dat kinderen doen wat jij doet, begrijp je misschien ook wel dat je eerst zelf mag veranderen en dat je kind dan pas kan volgen.

  1. Contact maken

Vanuit de keuken roepen dat je kind moet opschieten en zich moet aankleden, heeft meestal geen zin. Je kind heeft vaak totaal andere belangen én een andere tijdsbeleving dan de ouder. Dan denken ouders weleens dat kinderen dit met opzet doen, maar daar geloof ik niet in.

Ga liever even naar je kind toe, noem zijn naam, raak hem desnoods even aan en vraag hem dan om zich aan te kleden. Dan kun je daarbij vertellen dat je begrijpt dat het nog even wil spelen, maar dat jij het belangrijk vindt om op tijd te komen. Oogcontact is hierbij een verbindende factor.

  1. Je kind begeleiden

In deze stap is het erg belangrijk om een observant te worden en te kijken naar je kind zonder dat je er wat van vindt. En zonder dat er ook maar iets anders zu moeten zijn. Dat je kind en de situatie gewoon goed zijn zoals ze zijn in een soort van totale aanvaarding. Ook de aanvaarding van alle bijbehorende emoties. Wat er voor een kind mogelijk is, is leeftijdsafhankelijk. Kinderen zijn feitelijk vaak nog niet in staat om zich op een andere manier te uiten, dus ook voor de kinderen geldt dat het wat tijd kan kosten totdat er een nieuwe gewoonte is ontstaan. Als jij echter ontspant, hoeft de heftigheid niet zo lang te duren.

Het is voor kinderen – net als voor volwassenen – erg belangrijk dat ze emoties mogen hebben. Anders stapelen deze zich op en wordt het alleen maar heftiger. Check hierbij vooral goed je eigen systeem. Er zijn veel ouders die denken het gedrag van hun kind(eren) te aanvaarden, maar als ze beter observeren, vinden ze er toch wat van, voelen ze spanning in hun lichaam en stoppen ze vaak toch even met ademhalen. Dat is geen werkelijke aanvaarding. Dan zou je gewoon ontspannen kunnen blijven.

Vervolgens zet je je eigen vrouwelijke energie in en toon je begrip, daarna stap je in de mannelijke energie en geef je grenzen aan. Dat is zoiets als: ‘Ik hoor je. Ik zie je. Ik begrijp je. Want ik ken je. Maar doe dat potverdorie nooit weer.’

Weet ook dat onder elk ongewenst gedrag een behoefte schuil gaat. Stimuleer je kind tot het uitspreken van zijn emoties en als kinderen nog wat klein zijn, help je ze daarbij. Sommige kinderen blokkeren en dan is het fijn als de ouder nog even helpt zolang nodig is. Daarna kun je de vraag stellen wat ze graag zouden willen. Kleine kinderen kun je suggesties geven en de wat grotere kinderen kun je open vragen stellen.

Het lijkt misschien te eenvoudig om waar te zijn, maar probeer het eens. Je zult zien dat er meestal direct al wat verandert.

Triggerloosheid

Uiteindelijk is je eigen balans en verbinding met je eigen kern het allermooiste wat je kunt bereiken voor je kind. Inmiddels kan ik je uit mijn persoonlijke ervaring vertellen dat als je in een triggerloosheid terechtkomt, dat er dan balans is. Dan is er geluk! Dan zeg ik dat wij net een normaal gezin zijn, al is het geluk dan zoveel groter. Dan pluk je de vruchten van het harde werken, dat wordt echt dubbelop beloond. Dan is er geen strijd meer en als het even tegenzit, volg je alsnog de 3 stappen en reageer je vanuit begrip en verbinding. Dan zul je merken dat de ervaring binnen de kortste keren weer verleden tijd is.

Meestal ontstaat er verwarring in zo’n periode van triggerloosheid. Want wat moet je doen als alles opeens goed is en in balans. Vaak komt er dan verdriet naar boven, omdat je dan ziet in welk een gevecht jij de afgelopen tijd hebt gezeten. En bovendien weet je dan niet wat je vervolgens moet doen. In letterlijke zin qua doen, maar ook in je leven. Dan kun je bekijken of het allemaal nog wel klopt en mogen er nieuwe keuzes gemaakt worden. En daar komen dan ook weer allerlei gevoelens om de hoek kijken. Wees getroost: die mag je rustig aanwezig laten zijn. Vervolgens mag je erop vertrouwen dat het antwoord wel naar je toe komt en dat je nu niets hoeft te doen.

Ook na een volledige triggerloosheid kunnen er weer periodes ontstaan waarin je wel weer getriggerd wordt of in frustratie leeft. Maar geloof mij, dat heeft lang niet zoveel impact meer, doordat je je ook hierin meer ontspant. En als het dan niet zoveel impact meer heeft op jou, dan is dat ook zo voor jouw kind. Als je leert om weer in verbinding te komen met jezelf, dan kan je kind je volgen.

 

Simone Rutgers

Simone Rutgers

Ik ben Simone Rutgers. In mijn succesvolle praktijk begeleid ik hoogsensitieve kinderen en volwassenen naar verbinding, vrijheid en authenticiteit als zij de weg (even) zijn kwijtgeraakt.
5-hoek

Overige artikelen

Het helen van de innerlijke wond als weg naar meesterschap
Hoogbegaafde kinderen: Een tien voor verwondering en respect
Waarom niemand jouw toekomst kan voorspellen
Waarom zijn er juist nu zoveel hsp-ers op aarde?
Onverwerkt trauma als oorzaak van angsten
Hoe weet je welke Engel je moet aanroepen?
Zelfdoding vanuit zielsperspectief
Werkt jouw zekerheid nog voor je?
Uit nieuw onderzoek blijkt dat placebo’s effectiever worden in de behandeling van ziektes
Je thuis voelen in de onveiligheid van transformatie
De Geboorteklank Ceremonie: spirituele zegening van nieuw leven
De 10 krachtigste volledig natuurlijke ‘antibiotica’ die we kennen