Soms zit het mee, soms niet zo
Soms zit het mee en soms zit het tegen. Het leven gaat haar gangetje en jij hebt als mens weinig in te brengen over wat ze op je pad gooit. De wereld doet precies waar zij zin in heeft, het regent op de dag waarop je een tuinfeest gepland had, de zon schijnt terwijl jouw tuin al wekenlang snakt naar een regenbui, andere mensen doen wat hún goed uitkomt en houden geen rekening met jouw agenda of wensen, en zelfs jouw lichaam trekt zich vaak niets aan van wat je met jouw hoofd bedacht had te gaan doen. Je zou er wanhopig van kunnen worden en de handdoek maar vast in de ring gooien….
Maar stel… Stel je eens voor dat alles wat er zich in je leven voordoet je helpt om innerlijk, persoonlijk en spiritueel te groeien. Om je bewustzijn te vergroten en om meer en meer in contact te komen met de kracht van onvoorwaardelijke liefde die onder alles ligt. Wat als je alles, maar dan ook alles in je leven kunt gebruiken als springplank naar een volgend niveau…?
Creëer je eigen werkelijkheid
Wij creëren onze eigen werkelijkheid. Dat betekent niet dat we het leven kunnen dwingen te doen wat we graag willen. Het betekent niet dat we degene die we zo lief vinden kunnen dwingen om met ons te willen zijn. Of dat we die organisatie waar we zo graag willen werken kunnen dwingen om ons aan te nemen. Of dat we door het heel graag te willen onze bankrekening kunnen dwingen om een heel stel extra nullen achter ons saldo te zetten.
Wat betekent het creëren van onze eigen werkelijkheid dan wel? Ik moet je zeggen dat ik al een behoorlijke tijd worstel met deze vraag. Steeds stap ik weer in de valkuil van het zeggenschap willen hebben over hoe mijn leven eruitziet. Over de vorm die mijn leven, mijn omstandigheden en mijn relaties aannemen. En dan voel ik hoe ik, in plaats van te groeien en de energie te laten stromen, mijn energie helemaal op slot zet. Ik zet mezelf gevangen in mijn verwachtingen van hoe mijn wereld eruit moet zien.
Verwachtingen en teleurstellingen
Dat werkt dus niet. Het zorgt voor teleurstellingen als het leven eventjes geen zin heeft om mij mijn zin te geven. Het zorgt voor pijn als de vorm die ik zo hard bevochten heb, ineens verandert in een vorm die ik helemaal niet leuk vind. Het zorgt voor angst wanneer de veiligheid waar ik zo mijn best voor doe om die om me heen te creëren, ineens wegvalt.
Het antwoord ligt zoals altijd, hoe kan het ook anders, binnenin mij. Mijn werkelijkheid creëren gaat niet over mijn buitenwereld, het gaat over mijn binnenwereld. Het gaat over hoe ik mijn werkelijkheid ervaar. Ik kan niet (altijd) kiezen wat er op mijn pad komt, maar ik kan altijd kiezen hoe ik daar naar wil kijken. Ik kan kiezen of ik iets als helpend of als storend of zelfs ontwrichtend wil zien.
Kies je perspectief
Dus wanneer mijn relatie ten einde loopt, kan ik kiezen of ik dat wil zien als bevestiging dat niemand te vertrouwen is en dat ik voor altijd alleen zal blijven. Of ik kan kiezen om het te zien als een heel geslaagde periode, die nu van vorm dient te veranderen omdat ik verder groei. Een ander pad in wil slaan. De pijn en het verdriet die het bij me losmaakt kan ik voelen, erkennen en loslaten. Ik bepaal of ik daar verbitterd of gelouterd uit tevoorschijn kom.
En wanneer mijn bankrekening leeg is, kan ik kiezen of ik in paniek raak of dat ik er creatief van word. Ik kan kiezen om me suf te piekeren over hoe het allemaal zal moeten of ik kan ruimte in mezelf creëren om nieuwe manieren van geld ontvangen toe te laten. Om andere dingen te gaan doen in mijn werk, om andere keuzes te gaan maken in mijn leven, om los te laten wat misschien toch al niet meer helemaal bij me paste. Ik bepaal of ik in de zorgen verdrink of dat ik middenin de zorgen ruimte maak voor mijn geluk.
En zo zijn er nog eindeloos veel voorbeelden te verzinnen. Kleine voorbeeldjes, maar ook hele grote voorbeelden, waarbij het echt alles van je kan vragen om niet ten onder te gaan aan angst, verdriet en pijn. Ziekte, dood, ontslag, scheiding, allemaal grote levensgebeurtenissen die gewoon ineens op je pad kunnen verschijnen. Maar zelfs dan bepaal jij hoe jij uit die processen tevoorschijn komt: verbitterd, angstig, depressief of gelouterd en gegroeid en innerlijk vrijer dan ooit.
Eigen schuld?
Je eigen werkelijkheid creëren gaat nooit over schuld. Het gaat nooit over ‘dat je er dan wel zelf voor gekozen zal hebben’. Op een bepaald abstract niveau wellicht wel, maar met je bewuste persoonlijkheid zijn er zat situaties te verzinnen die je wel kunnen overkomen, maar waar je nooit bewust voor zou kiezen. En toch zijn ze er. En jij kunt bewust kiezen of ze je helpen, of breken.
Ieder creëert zijn eigen werkelijkheid. Dat maakt mijn werkelijkheid even waar als die van jou. Dat maakt dat de werkelijkheid van mijn buurman even echt is als die van mij. Dat maakt dat de werkelijkheid van Donald Trump voor hem even waar is als die van mij voor mij. In die zin leven we allemaal in ons eigen parallelle universum, onze eigen unieke dimensie.
Ik kies voor een werkelijkheid waarin ik altijd in contact ben met onvoorwaardelijke, universele liefde. Waarin ik me helemaal vrij voel om mijn hart te volgen, omdat ik weet dat mijn ziel door mijn hart spreekt. Ik kies een werkelijkheid waarin ik altijd kan liefhebben. Mezelf, een ander, de wereld en het leven zelf. Ik kies een werkelijkheid die mij helpt om dat te bereiken.
Genieten van het leven
Ik vind het heerlijk in deze werkelijkheid. Ik geniet er elke dag van. Het is niet altijd mijn werkelijkheid geweest. Ik heb de afgelopen jaren hard gewerkt om deze werkelijkheid helemaal te kunnen toelaten. Ik werk nog steeds af en toe hard. Soms zit het nou eenmaal mee en soms zit het nou eenmaal tegen. Maar ik geniet er zoveel van als het meezit en ik leer zoveel van als het tegenzit dat ik zelfs dáárvan kan genieten.
