Je vagina is mooier dan je denkt

Samengevat: Filmmaker Layla Martin kreeg het idee om het verschil vast te leggen dat soms bestaat tussen hoe een vrouw haar lichaam ziet en hoe haar minnaar dit ziet Hoe ga je om met zelfbewustheid als het zich voordoet in je leven? Kennen we allemaal de gevoelens van zelfbewustheid en zelfkritiek?

Elf jaar geleden ging ik door een grote documentaire-fase. Ik keek in één jaar honderden documentaires, omdat ik in had gezien dat de wereld om ons heen niet is wat hij lijkt, en ik snakte naar kennis.

Na urenlang docu’s over ufo’s en E.T. te hebben gekeken, over de geheime geschiedenis van onze wereld en overheden, en zelfs over gezondheid, belandde ik op een dag bij een documentaire getiteld ‘The Perfect Vagina’. Om heel eerlijk te zijn, was mijn eerste reactie ‘wat is dit nu weer?!’. Toen las ik de beschrijving: “Lisa Rogers onderzoekt vaginale cosmetische chirurgie en waarom steeds meer vrouwen deze chirurgische ingreep overwegen”.

Ho, wacht, cosmetische chirurgie voor wát?Je vagina? Ik was twintig en had nog nooit gehoord dat mensen cosmetische chirurgie op hun vagina lieten verrichten. Dus besloot ik de film te kijken.

Geschreven door Joe Martino van Collective Evolution.

Naarmate de film vorderde, leerde ik dat veel vrouwen nogal zelfbewust kunnen zijn over hoe hun vagina er uitziet – net als mannen over hun lid. Natuurlijk had ik al door dat iedereen wat onzeker is over hun intieme lichaamsdelen, maar hoe diep die onzekerheid soms kan gaan, en waar men dan precies op let, kwam als een verrassing.

Om het verhaal kort te houden: de documentaire gaat over de reis van een vrouw die besluit om haar kleine schaamlippen ‘in te korten’. Het zal je niet verrassen dat het traject na de ingreep ongelofelijk pijnlijk was, en de patiënt was uiteindelijk niet erg enthousiast over haar keuze.

Waar komen deze meningen over onze intieme delen vandaan? Welke verhalen houden we onszelf voor over waarom we ze moeten veranderen? Hoe vaak maakt iemand onze intieme lichaamsdelen daadwerkelijk belachelijk? Dit soort vragen begon ik mezelf te stellen. Je ziet het natuurlijk in de popcultuur, dat mannen of vrouwen praten over bepaalde positieve details die ze graag in de lichamen van hun partner terugzien, maar ‘in het echt’ maakte ik dat bijna nooit mee.

Nadat ik meerdere relaties had gehad, begon ik goed door te krijgen dat we ons intieme lichaamsdeel op een heel specifieke manier zien, terwijl onze partner het vaak op een heel andere en unieke manier ziet. Waar we zelf zo onzeker over zijn, zien zij niet of vinden ze juist geweldig. En uiteindelijk vormt niet dat lichaamsdeel, maar onze verbinding de kern van de beste ervaringen met die lichaamsdelen. (Zoals je merkt houd ik het superkindvriendelijk, haha)

Mede om die reden was ik zo benieuwd naar het einde van een video die ik vanmorgen tegenkwam, maar die al een tijdje online staat. De video werd gemaakt door Layla Martin, die het idee kreeg om het verschil vast te leggen dat soms bestaat tussen hoe een vrouw haar lichaam ziet en hoe haar minnaar/partner dit ziet.

Ze nodigde vrouwen uit naar haar fotostudio om hun vagina’s te fotograferen. Daarna bekeken de vrouwen hun eigen vagina van dichtbij en keken ze stiekem mee wanneer hun partner de foto te zien kreeg.

Hoe ieder persoon reageerde kun je zien in de onderstaande video, maar zorg dat je ook de belangrijke overdenkingen leest die ik onder de video heb geschreven.

*Opmerking: de afbeelding boven dit stuk werd oorspronkelijk gebruikt en gekozen door de filmmakers zelf.

We ervaren allemaal tegenslagen

Het is een understatement om te zeggen dat onze wereld momenteel gepolariseerd is. Het gaat er ERG extreem aan toe. Of het nu gaat om specifieke activistengroepen of politieke groeperingen, iedereen wil het grootste slachtoffer zijn en doet alsof niemand anders kan weten hoe het voelt – en dat ze daarom geen mening mogen hebben.

Daaruit blijkt dat we niet bereid zijn om onszelf onder ogen te zien en hoeveel moeite we hebben met het beoefenen van ware empathie.

Mannen, vrouwen en kinderen van elke etniciteit en sociale klasse ervaren gevoelens van onzekerheid, angst, zelfbewustheid, bezorgdheid, schuld, en ga zo maar door; voor ieder gevoel zijn er mensen die het op een zekere manier ervaren. Hoewel het aantrekkelijk kan lijken om uit te zoeken wie het meeste lijdt, wie het grootste slachtoffer is, leidt het ons tot niets productiefs. Het is een extreem standpunt om in te nemen, dat ook de andere groepen alleen maar extremer maakt.

Ik noem dit in de context van deze video, omdat ik weet, vanuit mijn eigen ervaring als onderdeel van een maatschappij op deze planeet, los van wat extreme activisten beweren, dat zowel mannen als vrouwen onzekerheid ervaren over hun intieme lichaamsdelen (naast nog veel andere dingen), en dat dit gevoel uit vele oorzaken stamt. Maar uiteindelijk kunnen alleen WIJ, individueel, ons hier los van maken. Ik zeg dit, omdat dit begrip van toepassing is op alle dingen die we als mens meemaken. Alleen met ware empathie kunnen we elkaar helpen om onze uitdagingen te overwinnen.

In alles wat we op de website doen, doen we ons uiterste best om kloven te voorkomen of om mensen in een slachtofferrol te plaatsen, simpelweg omdat we weten waar dat toe leidt. Daarom winden we er geen doekjes om en schrijven we over de kernoorzaak van ons menselijk leed en wat eraan kunnen doen. We dagen ons allemaal uit, ongeacht je achtergrond, om onze uitdagingen niet te bekijken in het licht van hoe anderen het voor ons verpesten of ons verdrietig maken, maar hoe we onszelf sterk kunnen maken. Want dat is de enige manier waarop we echte kracht bezitten, zowel individueel als collectief.

Een korte overdenking die ik de moeite waard vond om te delen, omdat we allemaal weten hoe het voelt om te worstelen met aspecten van onzekerheid en zelfkritiek.

Bewaar voor later op Pinterest:

https://nl.pinterest.com/nieuwetijdskindmagazine/