Heb je ooit gewenst dat je een onmiskenbare hint van het universum zou krijgen om je heel duidelijk te laten weten wat je moet doen?
Dat er iets gebeurt waardoor het glashelder is welke keuze je moet maken?
Precies zoiets mocht ik ervaren toen ik met mijn dochter op stap was.
En wat er gebeurde, is zo mooi dat ik het graag met jou wil delen.
Als je kinderen of kleinkinderen hebt dan weet je misschien, dat het voor kinderen in groep 8, die zo’n jaar of 12 oud zijn, nu de tijd is om een middelbare school te kiezen waar zij na de zomervakantie willen starten. En bij zo’n keuze komt heel veel kijken. Je wilt immers dat je zoon of dochter het leuk heeft, dat ze op niveau uitgedaagd worden, maar ook dat ze zich op de school veilig en blij voelen en ook nog iets kunnen behouden van het kind-zijn.
Daarom hebben wij er veel tijd voor uitgetrokken om diverse scholen te bezoeken. We zijn op open dagen geweest en op ouderavonden. Hebben de sfeer geproefd en een indruk gekregen over het reilen en zeilen van de brugklassers and beyond.
Er sprongen 2 scholen uit. Omdat de één echter vanaf de brugklas zowat uitsluitend met behulp van de IPad leerde, viel die voor ons als ouders af. Onze dochter daarentegen zag dat niet als probleem. Om haar dan toch van mening te laten veranderen en te laten kiezen voor onze nummer 1 (haar nummer 2) hebben we iets bedacht. Ik had geregeld, dat we op een gewone middag een keer konden langskomen zodat zij mee kon draaien in een gewone les van de brugklas. Nou ja, het was wel een les die haar zou aanspreken: cultuur en knutselen.
Toen we op weg waren kreeg ik ineens behoorlijke twijfels:
Wat als ze dit helemaal niet leuk zou vinden?
Wat als dit helemaal verkeerd uitpakt en ze na deze les vooral NIET meer naar deze school wil?
Wat als de kinderen en de juf ‘verschrikkelijk’ zijn, in haar ogen?
Pf… Adem in, adem uit, dacht ik bij mezelf. Nu is er toch niets meer aan te doen. En we moeten voor één school kiezen, zo of zo.
En omdat de invloed van een ouder op de belevenis van een kind ook maar beperkt is, heb ik me gewoon overgegeven aan de situatie. In plaats van door te piekeren heb ik mijn best gedaan en met alle kracht van mijn hart gewenst: ‘Please, laat deze les zo verlopen dat wij een heel duidelijk signaal krijgen of deze school voor mijn dochter geschikt is of niet. Héél duidelijk a.u.b.!’
En zo begonnen we aan de les. Het was vrij rustig, we doken beiden snel in de materie, ontwierpen buttons en een design voor tasjes, terwijl we beiden op onze eigen manier stiekem de klas rond keken en informatie over sfeer, leerlingen en juf verzamelden.
Mij was een meisje opgevallen die een bijzondere ketting droeg. Ik wees mijn dochter erop. Zij had het ook al gezien.
Na de les, toen de meeste kinderen al hadden opgeruimd en het lokaal hadden verlaten, kwam een meisje naar ons toe. Ze vroeg heel open en geïnteresseerd hoe we de les hadden gevonden, en of we het leuk hadden gehad. We antwoordden beiden met ja, het was een leuke les geweest. En ik complimenteerde haar op haar bijzondere ketting. Het was de ketting van Arwen Evenstar, de elvenprinses uit het verhaal van Lord of the Rings.
Dit was het meisje dat ik eerder had opgemerkt, en mijn dochter ook.
Het meisje bedankt voor het compliment. ‘Ja, de hanger is mooi, hé’, zei ze, ‘en ik heet namelijk ook Arwen!’.
Wowh! Ze heet Arwen! Net als Arwen van mijn favoriete film! Waowh! Ik begon te stralen.
Arwen vertelde dat ze de ketting had gekregen toen ze verleden jaar naar de brugklas ging. En, de blik van mijn dochter kennende, zag ik dat de ketting ook haar enorm aansprak. Net zoals haar draagster.
En voor ik het wist kregen we een minirondleiding door de school – van Arwen. Mijn dochter was heel relaxt en nieuwsgierig.
Ze voelde zich op haar gemak!
Ze vond het leuk! Ze zag het hier wel zitten, dat bleek uit haar hele lichaamstaal.
Arwen verliet ons bij de fietsenstalling met de woorden: ‘Leuk als je volgend jaar ook naar deze school komt, dan zien we elkaar weer.’
En dat was dat. Volstrekt gelukkig en nog steeds een beetje verbaasd sprongen we op onze fietsen. De weg leek veel korter en zonniger. Er was geen sprake meer van twijfel. Dit was haar school. Daar wilde ze naartoe.
Ik snap het volledig – want als je al door een elvenprinses gerekruteerd wordt, wat valt er dan nog te twijfelen?
Ik sta nog steeds een beetje te glimmen bij de gedachte aan deze middag. Wat een prachtige en superduidelijke wenk van het universum, het lot, of wat dan ook!
En ik voel me weer gesterkt in mijn oordeelsvermogen waarmee ik de school in eerste instantie had gekozen en in de kracht van mijn wensen, die mij met Arwen een zuivere boodschap hebben gestuurd.
Heb je het ook eens uitgeprobeerd, de kracht van je wensen in te zetten voor een duidelijke boodschap? Het is een echte aanrader.
Veel liefs en een betoverende dag voor jou!
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
