Hooggespannen verwachtingen hangen als luchtbellen in de boom. Kerst wordt als beeld van vrede, saamhorigheid en familie warmte, gehuld in een wonderlijke witte wereld, koste wat kost levend gehouden. Door ons allemaal. Het is een spel, een bijna universeel schouwspel, waar je van kunt genieten of niet.
Misschien zie je er tegenop, misschien vind je het gezellig met de familie onder de boom of roept het juist oude pijn en spanning op. Misschien ben je alleen en vind je dit prettig of is het alleen zijn ongewenst.
Als je je onprettig voelt bij kerst dan wil ik je een suggestie doen. Ik geef je de suggestie om van de realiteit van kerst een spel te maken, jouw eigen kerstspel.
Stel je voor dat je de realiteit van kerst kunt zien als één groot toneelstuk waarin jij alles bent. JIJ, de grote JIJ, heeft het script geschreven, de verhaallijn uitgedacht en de rollen verdeeld. Jij bent de regisseur en tegelijkertijd de toeschouwer. De spelers spelen rollen die delen van jou zijn, delen van de kleine jij, je persoonlijkheid. Er ligt een plot in het verhaal dat jou perfect wil dienen. Het spel wil je dienaar zijn.
Het kerstspel zit ingenieus in elkaar. Denk erom dat je je niet laat misleiden door de categorie waarin het verhaal valt! Misschien is jouw verhaal een drama of een roman, misschien is het horror of een familiestuk voor alle leeftijden.
Dat doet er niet toe. Bedenk dat elke verhaallijn liefdevol voor jou is geschreven. Het verhaal wil jou dienen tot groei, het wil als een spiegel en een klankbord voor je zijn. Het is als een reflector voor jou ontworpen. Het is het perfecte verhaal voor jou in deze tijd, nu en op dit moment. Dat kan niet anders want JIJ hebt het immers zelf geschreven, niemand anders.
Zorgvuldig zijn de spelers geïnstrueerd. Hoe ze zich dienen te gedragen, wat ze zeggen en verzwijgen, wat ze in hun lichaamshouding laten zien. Dit alles om aan jou te laten zien wat nog onzichtbaar voor je is en wat voor het voetlicht wil komen.
Je speelt zelf ook mee, het is meespeeltheater. Laat echter een deel van jou als toeschouwer kijken naar dit spel. Identificeer je dus niet geheel met de rol die je speelt. Stap er regelmatig even uit en KIJK. Ga in de publieksstoel zitten en zie wat er uitgespeeld wordt.
(tip: heb je een familiediner? Dat is perfect! Alle rollen zitten bij elkaar aan tafel. Sta regelmatig op en kijk letterlijk vanaf een afstand naar het spel.)
Als je even afstand neemt, wat zie je dan, wat hoor je, wat voel je? Welke oude patronen en overtuigingen van jou worden hier vorm gegeven. Is het een verhaal dat draait om bijvoorbeeld onmacht, verraad, pijn of verlies, erkenning willen of aardig gevonden willen worden?
Wat laten de spelers aan jou zien, welke rollen vervullen ze om jouw verhaallijn uit te spelen. Welke rollen heb jij ze gegeven in het spel. Het gedrag van de spelers en dat wat ze bij jou oproepen zijn reflectoren voor jou. Hoe sterker de emotie is die je voelt, hoe meer het over jou gaat. Zie je wat je doet? Zie je welke delen van jou zich willen laten zien? Want, jíj bent het waar je naar kijkt.
Heb je de moed om vanuit de rol van toeschouwer helder waar te nemen hoe jij zelf het hele verhaal regisseert en uit laat spelen?
Als je de moed hebt om achter de kleine jij de grote JIJ waar te nemen en je het verhaal kunt zien als een spel dat jou wil dienen, dan kun je voorgoed je kerstspel (en ieder ander levensspel) een ander script meegeven.
Een heel fascinerend schouwspel toegewenst.
Warme groet, Patricia Akkermans
