In toenemende mate hoor ik van mensen dat ze ervan overtuigd zijn dat ze niet voor dit leven, deze incarnatie hebben gekozen. Hun woorden gaan gepaard met een diepe pijn, woede en verdriet. Ze voelen zich verraden en in de steek gelaten door hun ziel en de Bron. Alsof ze verstoten zijn en verbannen uit het Hof van Eden.
Vertrouwen hebben in het goddelijke is dan ook onmogelijk, alsof die toegang gesloten is. Wat mij iedere keer treft, is de overtuigingskracht waarmee deze mensen dit delen. Vanuit het diepst van hun ziel, een innerlijk weten. En zeker niet vanuit een slachtofferpositie.
Onze kennis is groeiende
Veel spirituele informatie stelt dat we als ziel hebben gekozen voor dit leven. Dit wordt gebracht als vaststaand gegeven. Als ik één ding heb geleerd van het werken met en voor het universum, is dat ‘nooit’ en ‘altijd’ niet bestaan binnen de realiteit van de kosmos. Dit zijn aardse begrippen. In de kosmos is er een gelaagdheid, waarbij het van belang is om overtuigingen of wetmatigheden niet te zien als vaststaande feiten. Omdat de realiteit van ons oneindige universum zo immens is en moeilijk te bevatten voor ons menselijke verstand, ontdekken we als mensheid steeds een diepere laag gedurende de tijd. Stukje bij beetje doorgronden we de mysteriën van de kosmos.
Mogelijk ligt er een diepere laag onder de kennis die we tot dit moment als collectief verworven hebben. Ook ik geloofde lange tijd in het gegeven dat de ziel voor een bepaald leven kiest. Al vele jaren volg ik het werk van Dolores Cannon, waarin ze dit beschrijft dat we ons fysieke lichaam, onze ouders en andere omstandigheden en lessen kiezen. Deze informatie kwam tot haar via talloze sessies met cliënten die onder een specifieke vorm van hypnose waren.
Lessen voor de ziel
Via de sessies die ik begeleid, waarin mensen in contact zijn met hun ziel en Hoger Zelf, komt ook soortgelijke kennis aan het licht. Ervaringen en ontmoetingen in dit leven hebben een basis in vorige levens. Wanneer een thema of les in een vorig leven niet afgerond is, maken we dit nu weer mee om het in dit leven te leren en te helen. Naast het feit dat het inzicht geeft in huidige patronen, heeft het ook iets troostends en stelt het in zekere mate gerust; als we er zelf voor gekozen hebben, zijn we minder overgeleverd aan de grillen van het lot dan we vreesden. Het biedt een vorm van veiligheid en geruststelling.
Tegelijkertijd leidt het er soms toe dat mensen de pijn die ze ervaren in hun leven, niet toelaten. Alsof het ongeoorloofd is, omdat er door het kiezen voor dit leven een zekere mate van instemming was. Dit is een valkuil die jouw spirituele ontwikkeling danig kan doen stagneren. Want voelen is een voorwaarde tot spirituele groei.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen jouw zielenbewustzijn en je bestaan als aardse mens, beide zijn belangrijk.
Inzicht over incarnatie
Maar is het altijd de keuze van de ziel die bepaalt hoe en wanneer we incarneren? In hoeverre kiezen zielen bewust voor het incarnatieproces en de daarbij behorende ervaringen? Wederom vond het universum het tijd om mij een groter perspectief op een spiritueel vraagstuk te laten zien. Wanneer het tijd is om mijn universele kennis te vergroten, gebeurt dat onder andere via de sessies die ik begeleid. Via mijn artikelen kan ik deze kennis vervolgens delen.
Binnen enkele maanden ervoer ik met verschillende vrouwen dat hun ziel helemaal niet had gekozen voor deze incarnatie. Enkelen zeiden dit al vooraf. Omdat ik ervan doordrongen ben dat we als mensheid nog maar een fractie weten van de kosmische en zielen wereld, zag ik het als mogelijkheid. Onder andere de sessie met Christien bracht licht op deze kwestie.
Urgentie vanuit het universum
Christien wordt teruggebracht naar haar moment van incarnatie in dit leven en ontdekt dat ze op halve kracht is geïncarneerd. Met slechts één vleugel heeft zij de duik naar de aarde volbracht. Er was haast geboden bij het incarneren, deze haast kwam voort uit de Bron. Er moesten zoveel mogelijk hoog bewuste zielen incarneren om het bewustzijn op aarde te vergroten. Ze ziet het beeld van zo veel mogelijk zaad schieten in de hoop te overleven. Het was een natuurlijk proces.
Christien ziet als metafoor een zwembad waar ze zonder bandjes in is gegooid, ze is als het ware in haar incarnatieproces geduwd. Ze ziet dat ze in vliegende vaart naar aarde incarneert en dat ze met een rotvaart langs de randen van de blauw-groene aardbol gaat.
Ze hoort dat ze sneller was dan andere zielen die incarneerden. Er zit een energetisch vlies rondom de aarde waar ze via haar verhoogde bewustzijn gebruik van maakt en op een ander niveau inplugt. Daardoor raakt ze minder verzand in het alledaagse drama. Als ze ontkoppeld raakt van het vlies en zichzelf verliest in de waan van de dag, verliest ze veel energie.
Christien is een schakel tussen het vlies en de aarde. Het vlies heeft de functie van healing en ontwikkeling, het is belangrijk in de transformatie van de mensheid. Christien levert haar bijdrage door te Zijn in haar eigen energie. Dat is telkens weer een uitdaging, blijkt in deze incarnatie.
Om zich meer thuis te voelen op aarde en haar missie te kunnen vervullen, is het belangrijk dat ze zichzelf heelt en ze haar andere vleugel energetisch herstelt.
Bovendien hoort Christien de volgende boodschap, die voor ons allemaal van belang is: “Blijf alert dat je energie niet weglekt via aards ‘gedoe’ (manipulatie, list en bedrog) en negativiteit van anderen. Blijf dicht bij je eigen licht.”
Delen van ervaringen
Ik pretendeer niet de ware kennis te hebben en de waarheid te verkondigen. Ik denk dat we als mensheid waakzaam mogen zijn in het delen van kennis in de zin dat het absolute kennis zou zijn. We zijn aan het evolueren en ontsluieren steeds meer van de kosmische realiteit.
Mocht je soortgelijke of andere ervaringen hebben wat betreft het incarnatieproces, dan nodig ik je uit om dit te delen in de reacties. We hoeven niet tot een conclusie of waarheid te komen, maar via diverse ervaringen verkrijgen we een groter perspectief. Door het delen van ervaringen komen de gnostici al eeuwen tot wijsheid. Ik zet deze traditie graag voort!
Vind je het leuk? Deel het met anderen:
Ook ik voel sterk dat mijn ziel naar hier geduwd werd, met of zonder mijn toestemming weet ik niet, maar ik kwam niet van harte… Ik kwam voor mijn aardse moeder, die zoveel nood had aan onvoorwaardelijke liefde. Ik heb al verschillende ontsnappingspogingen gedaan via ziektes en ongevallen en vaak droom ik weg over terug naar huis keren. Onlangs kwam tot mij dat ik van oorsprong Andromedaan ben, heel empathisch en vrijheidslievend. Net die 2 karakteristieken maken het soms heel zwaar en tegelijk heel boeiend om hier te zijn. En wat het uiteindelijk ook is of hoe pijnlijk het leven soms ook aanvoelt, ik ben hier voor een reden en mijn verblijf hier is maar tijdelijk. Bedankt voor het mooie artikel?❤️
Naast het hoofdthema zit er voor mij nog een veel belangrijker onderwerp in dit artikel, waar ik erg, erg blij mee ben.
En dat is de manier waarop er veel kennis (over de spirituele wereld) door mensen gedeeld wordt.
Veel kennis wordt m.i. neer gezet als feit, als de waarheid.
Echter wat ik steeds weer ontdek is dat, wat wij als mens denken te weten, vaak maar een stukje van de waarheid is.
Daardoor is de kans groot dat dit menselijk ‘weten’ niet de volledige waarheid is, m.a.w. er zullen talloze ‘uitzonderingen’ zijn.
Daarnaast ‘weet’ ik dat stukjes waarheid vaak een verpakking nodig heeft om voor ons mensen begrijpelijk te zijn, waardoor de waarheid soms wat versimpeld moet worden o.i.d. En daarmee is ons ‘weten’ zelfs weleens (gedeeltelijk) incorrect.
Echter, omdat wij als mens de totale waarheid hoogstwaarschijnlijk niet kunnen bevatten, weten we nooit precies of onze kennis, werkelijk volledig zuiver en volledig allesomvattend is.
Wat ik ondertussen dus ‘weet’ is dat de ware kennis van de kosmos zo overweldigend is, dat wij als mens dat nauwelijks kunnen bevatten.
En dat we daarom ook de informatie over deze realiteit in kleine (aangepaste) stukjes ontdekken.
Dus dank je Susanne dat je dit indirect aankaart in je artikel.
Deze beperking erkennen van kennis, zet de deur open om naar een en-en samen leven te groeien, in plaats van een of-of. Op alle terreinen.
Dag Ton, ik resoneer met alles wat je zegt, waarvoor dank. Het is inderdaad zo dat informatie vaak op een manier wordt verpakt zodat ons verstand het enigszins kan bevatten. Ik denk ook niet dat onze kennis ooit volledig zal zijn. Er mag ruimte blijven voor mysterie :). Onze behoefte aan inzichten heeft tot gevolg dat we blijven groeien. Het is mooi als we dat doen op de en-en manier zoals je dat noemt. Liefdevolle groet, Susanne
Ik heb altijd moeite gehad om te aarden en ben erachter gekomen dat ik ook niet wilde incarneren. Dit probeer ik te onderdrukken, omdat er steeds word gezegd dat we bevoorrecht zijn om nu te leven. Dat er een oproep is gedaan en dat ik tot de gelukkige behoor die mocht incarneren.
Ik dacht dat weerstand kwam, omdat ik wist dat ik m’n moeder snel zou verliezen. Maar nu ik dit lees, weet ik het niet. Ik vind het lastig om aan het leven deel te nemen, vooral op gebied van beweging en wroeten in de aarde.
Dit maakt in ieder geval duidelijk dat ik niet de enige ben.
Mooi om te lezen. Van jongs af aan heb ik een herinnering/ervaring aan het kiezen van mijn ouders. Het was alsof ik vanuit de verte (heelal?/andere dimensie?) in enkele tellen inzoomde op de aarde en in hun woonkamer belande bij mijn ouders en vernam dat het niet makkelijk zal worden voor me of dat ik wat anders wou (ander gezin). Ik aanvaarde de “moeilijke” weg.
Soms snap ik niet wat dit pad me brengt of waarom mijn ziel dit nodig had/heeft. Het liefst zou ik me namelijk eens zorgeloos en vrij willen voelen, maar het lijkt net alsof dat niet kan omdat de zorg op mijn schouders ligt (zo voelt het). En dan denk ik weleens; waarom heb ik dit gekozen en verlang ik naar wijsheden/hulp vanuit de bron/hemel die me een seintje geven (maar helaas geen seintje). Tegelijkertijd voel ik heel veel liefde voor mn vader, man, kinderen en vriendinnen waarom ik doorzet.
Dag Danielle, bijzonder om te horen dat je je van jongs af aan al herinnert hoe je je ouders hebt gekozen. Je bent een dappere ziel, dat je de moeilijke weg hebt aanvaard.
Eigenlijk is het helpen van anderen, zoals je ouders, vanuit zielen perspectief anders bedoeld. Ondersteunen ipv het over nemen van de last. Maar wanneer we in de aardse energieën belanden, raken we verstrikt in de problemen en energieën van de mensen om ons heen.
Wanneer wij zelf de last van anderen besluiten los te laten, geven we hiermee aan de ander de kans om dit zelf op te lossen. Zo kunnen ook zij groeien.
Ik hoop van harte dat je hier een weg in zult vinden, zodat je meer lichtheid mag ervaren. Met het loslaten van de last van anderen ontstaat er meer ruimte in jou, waardoor er ruimte ontstaat voor meer contact met de Bron.
Hartegroet, Susanne
Dank je wel Susanne. 🙂
Het klopt wat je zegt…. helemaal raak 😉
Ik heb weleens de neiging om me “te” verantwoordelijkheid te voelen omdat ik de “last” van een ander als onrechtvaardig kan beschouwen en het dan het liefst wil oplossen voor iemand. Ik merk dat ik dit vooral naar mijn vader heb (het lijkt een soort van schuldgevoel; ik moet dit wel doen want hij kan dit niet alleen of wie helpt hem anders).
Dit gaat soms ten koste van mezelf; ik maak er namelijk mijn “probleem” van.
Ik hoop ook dat ik hierin kan groeien en meer mag gaan loslaten zonder “schuldgevoel”.
Daar ligt voor mij denk ik de grootste uitdaging op dit moment.
Ook ik weet sinds kort dat ik naar aarde ben gestuurd. Mijn zielegroep heeft dit over mijn hoofd heen besloten en ik ben gelaten gegaan. Dit heeft te maken met n nog ouder contract die ik met ze heb. T is idd de bedoeling dat ik ga zijn en vandaaruit vrouwen ga helpen met zichzelf healen. Tevens heb ik veel weten bij me dat dit healingswerk me vele malen de kop heeft gekost. Dus mag door die pijn heen om naar mijn hart te komen. Was erg boos toen ik deze onfo tot me kreeg. Fijn om te lezen dat ik niet de enige hierin ben. thx
Dag Mary, dank voor het delen van jouw verhaal. Een waardevolle aanvulling, de informatie over het zielscontract met je zielengroep.
Wat mooi dat je je missie op aarde vervult en vrouwen helpt helen . Liefdevolle groet, Susanne
Het maakt toch echt niet uit of je ermee instemt of niet. Je bent hier nu en door te denken dat je er niet mee in hebt gestemd maakt het accepteren niet makkelijker. Dan blijf je verzetten. Zie wel ik wilde dit niet. Waarom ben ik hier jadajadajada.
Ok ik ben hier ook al is het niet altijd leuk. Ook dat is oké. Maak er het beste van maar blijf niet dralen ingedachten waarom wel waarom niet. Je bent hier punt.
Hoi Rob, eigenlijk maak ik het tegenovergestelde mee. Wanneer mensen terug gaan naar hun incarnatie en ontdekken dat het inderdaad niet met hun instemming was, geeft dit rust. Het voelt bevestigend en ze voelen erkenning voor hetgeen ze altijd diep van binnen hebben gevoeld. Dit ervaren en helen maakt juist dat hun weerstand tegen het aardse bestaan aanzienlijk vermindert en ze gemakkelijker hun plek vinden.
Het is inderdaad niet handig om in gedachten te blijven dralen, het helpt om te onderzoeken waar je gevoelens vandaan komen. In ieder geval voor degenen die behoefte hebben aan diepere inzichten.
Hartegroet, Susanne
Persoonlijk heb ik geen ervaring met vorige levens, beelden oid. In geen van de talloze sessies.
Ik zie het als een verhaal waar je bevestiging in ziet. En als dat helpt prima. Hoe je het went of keert het gaat om gevoelens in het nu. We zullen nooit volledig grip kunnen krijgen/ herleiden waar alle gevoelens vandaan komen. Het enige wat echt concreet is is wat je nu voelt. En vaak komen gevoelens door gedachten. Ik hou het liever concreet en identificeer zo min mogelijk met ‘het verhaal’.
Ik heb ook veel moeite met het woord heling. Betekent dit dat ze na de sessie die gevoelens van weerstand niet meer heeft? Ik denk het niet. Dat duikt gewoon weer op als je in het verhaal zit.
Toestaan van het gevoel kan op elk moment en is geen sessie voor nodig. Begrip voor wat je voelt kan op elk moment. Maar daar zit de crux
Kan er nog veel over zeggen maar denk dat mijn punt helder is.
Het beste
Rob
Dag Rob,
Ik ben het met je eens, gevoelens toestaan is heel belangrijk. Eindelijk leven we in een tijd waarin hier meer en meer ruimte voor is.
Daarnaast spreken we vanuit verschillende perspectieven. Ik deel informatie vanuit mijn ervaringen, waarbij ik zie hoe mensen helen. In de zin dat ze zich lichter voelen, hun kracht ervaren en hun eigen koers durven varen.
Jouw manier van beschouwen van het leven is anders, vanuit hetgeen je denkt (vermoed ik).
Beiden is prima, maar we zullen het niet eens worden. Dat geeft niet, in ieder geval dank voor je reacties.
Warme groet, Susanne
Susanne,
Je schrijft over de ervaring van Christien. Mooi. Onze multidimensionale waarheid ontdekken.
Dit is een zin uit je tekst: “Ze ziet dat ze in vliegende vaart naar aarde incarneert en dat ze met een rotvaart langs de randen van de blauw-groene aardbol gaat”. Langs de randen wil dat zeggen dat er een platte aarde is? Voor mij is moeder aarde organisch rond, maar vroeg het me af hoe Christien het had ervaren.
Kijk uit naar je volgende blog.
Hoi Pascalle, ik heb Christien gevraagd of ze wilde beschrijven hoe ze het zag. Mijn ervaring is dat mensen informatie ontvangen in de vorm die ze enigszins kunnen plaatsen. Of het overeenstemt met de realiteit, blijft een vraag.
Dit is wat Christien schreef: “het was een magische groen blauwe bol (aarde) waar ik met grote snelheid omheen scheerde, een beeld van een felle vallende ster die de aarde meerdere keren omcirkelt en een licht spoor achter laat om uiteindelijk ergens te landen (lees: onhandig te crashen)”. Dank voor je vraag! Hartegroet, Susanne
Veel dank voor je uitgebreide reactie. Heel waardevol!
De Maria’s en Magdalena’s resoneren enorm en leggen puzzelstukjes op hun plek.
Het is herkenbaar dat er tijdens de incarnatie vaker delen niet mee komen. Nu begin ik de achtergrond hiervan beter te begrijpen.
The perfect imperfectness, een treffende omschrijving. Er zit zeker uitdaging en wijsheid in besloten, het maakt in ieder geval dat mensen groeien in hun bewustzijn.
De ‘haast’ vanuit het universum noem jij ook, dit blijft voor mij opmerking.
Nogmaals dank voor je uitleg! Hartegroet, Susanne
Ook ik heb tijdens talloze sessies gehoord dat mensen ‘wel moesten incarneren’ en met tegenzin geboren werden. Vaker mét tegenzin dan vanuit liefde voor het bestaan. Ook heb ik met groepen ‘Sferenreizen’ gegeven, waarin we door de verschillende sferen gingen. Zodra we bij de lichtende sferen kwamen, kwam veelal de herkenning en ging het vaak om de tegenstellingen die men in het bestaan te verduren kreeg. Daar werd het meest tegenop gezien.
Nadat mijn vader 14 maanden was overleden, begonnen we samen te werken en kreeg ik zijn verhaal van zijn ontdekkingen in de Sferen. Hij noemde het boek “het Hierna(nog)maals” en het bevat een zevenvoudigheid die we hier op aarde al kunnen verwerkelijken. Iedereen kan de pdf gratis downloaden. Het is verreweg het mooiste boek dat ik heb gemaakt.
Hartelijk dank voor het delen van jouw ervaringen.
Prachtig wat je beschrijft over de sferen reizen, herkenbaar.
De tegenzin om te incarneren herken jij dus ook. Blijft voor mij nog de vraag of er wel in zekere mate instemming was. Ik vind het nog moeilijk om te kunnen duiden. Ik merk dat het voor mensen makkelijker is om hun aardse bestaan te aanvaarden als ze meer inzicht hebben hoe hun incarnatie is verlopen. Het ontdekken dat het niet geheel vrijwillig was, voelt als bevestiging en erkenning, waardoor hun weerstand om hier te zijn aanzienlijk vermindert.
Wat bijzonder dat je op deze manier een boek hebt geschreven samen met je vader. Dank voor het delen van je link, heel fijn dat het te downloaden is.
Hartegroet, Susanne
Monique, zou ik mogen weten waar ik het pdf kan lezen?
Warme groet,
Petra Boelens
Op http://www.moniquehagemeijer.nl
Dag Susanne, al 22 jaar werk ik buiten het zichtbare en ervaar dat de onzichtbare wereld zo onvoorstelbaar groot is. ik zie zielen vaak vertrekken vanuit een incarnatieplatvorm waar voorbereidingen getroffen worden voor de reis naar aarde die veel overeenkomt met de reis van aarde naar de sferen. onderweg naar aarde gebeurt er zoveel dat het niet altijd vlekkeloos verloopt. vaak gaat men eerst naar de ziels individuele levensbloem waar het ahw ‘gereedschap’ vandaan haalt, wat tijdens de conceptie de blauwdruk vormt van de mens in wording. zoals ik het ervaar is het het hoogste heilige goed van een ziel om weer naar aarde te mogen gaan en zijn de diepe trauma’s van het hier niet op aarde kunnen of willen zijn een gevolg van de belastingen in de blauwdruk van het individu en vaak de overschrijving in de blauwdruk tijdens conceptie van de (voor)ouders. en alles wat traumatie is ervaren tijdens het incarnatieproces en wat traumatisch voelt als men in de dualiteit komt. het vlies zoals is waargenomen hen ik gezien dat dat het keerpunt of het 0-punt is wat je kruist tussen universum en het aardse grid.
Dank voor je reactie Yvonne! Ik kan het helemaal beamen, dat de onzichtbare wereld onvoorstelbaar groot is. Net als het gegeven dat de reis naar de aarde niet altijd vlekkeloos verloopt.
Wat mooi wat je beschrijft van de rol van de levensbloem en de blauwdruk.
Zoals ik het in sommige sessies ervaar, lijkt het gevoel van hier niet willen zijn al aanwezig te zijn alvorens de ziel vanuit de Bron vertrok.
We zijn ons er weinig van bewust dat we al een hele weg af hebben gelegd voordat we werkelijk hier zijn.
De omschrijving van het 0 punt kan ik plaatsen, dank voor je waardevolle aanvulling .
heel mooi gezegd. Dank. Het nulpunt is het herstel door Spirit, de Heilige Geest. (niet religieus bedoeld). Het vlies; Maagdenvlies of de versnelde incarnaties van de Maria’s en de Magdalena’s. Er kwam door de versnelling een ‘scheur in het ontwerp’ ofwel a tear in the fabrics. En Spirit begint dit weer bijeen te brengen. Ook in andere incarnaties konden niet alle delen meekomen, door de haast maar ook soms om te ontdekken hoe lang we ‘onheel’ van huis konden wegblijven. Als raar voorbeeld misschien: hoe of iemand zonder een been, een topstporter kon worden, wat we dan de PARAlympics noemen.
De Pleiadians noemen het: the Perfect Imperfectness. Daarom denk ik niet dat alles de hele tijd trauma genoemd hoeft te worden omdat het niet aan bepaalde ‘voorschriften’ voldoet. Er zit ook schoonheid, uitdaging, kennis, wijsheid in besloten. En soms, hoe meer de Ziel zijn eigen perfectie wenst na te streven (meestal ego software in astrale lichaam dat zich als zodanig voordoet), hoe meer de imperfectie en achterlating van fabrics of etherische delen wordt nagelaten. Niet als straf, maar om Liefde te erkennen. Inmiddels is er door vele velden zo hard gewerkt aan herstel dat we ons af mogen stemmen op andere ingangen/zienswijzen/ervaringswijzen. En mogelijk zullen velen deze huidige incarnatie verlaten met een gevoel van achterlating van een ‘old fabric’ wat als een opluchting kan voelen. De incompletie zit soms niet in dat wat aan of afwezig is. Maar het gevoel gefaald te hebben als de ascentie en de ‘vervolmaking’ niet datgene is wat de mens dacht…. En dat zelfs opluchting niet betekent dat het niet goed was, maar niet allemaal gerepareerd HOEFDE te worden om tot de ervaring van Liefde Zijn, te komen….