Gelukkig zijn er meer en meer mensen die wakker worden vanuit de droomstaat waarin ze lang hebben verkeerd. Toch, als je zo om je heen kijkt, is er nog een grote club die de automatische piloot aanhoudt. Het lijken soms net zombies. Kil, strak en zeer traag bewegend.
Ze zijn bang je aan te kijken wanneer je je glimlach naar ze aanreikt. De angst of boosheid is van de gezichten af te lezen. Ze weten het niet meer. Of misschien beter gezegd, ze willen het niet weten hoe het anders kan. De rol die ze hebben aangenomen is vaak een oscar waard. Maar ik buig niet voor ze.
Deze mensen vinden het wel best zo. Waarom veranderen? Het oude leventje bevalt ze eigenlijk wel. Elke dag hetzelfde. Lekker vertrouwd. Ze willen met rust gelaten worden. Aan de ene kant kan ik ze geen ongelijk geven. Het is zo lekker makkelijk allemaal…..
Maar het liefst zou ik ze beetpakken en wakker willen schudden. Want er zijn ook nog andere wezens die vaak afhankelijk zijn van deze verdwaalde zielen: Kinderen. En dan kan het listig worden. Heel listig.
Ik heb het woord ‘volwassene’ eens opgezocht: ‘Iemand die niet meer groeit, volgroeid is’. Grappig dat er niet wordt vermeld of dat lichamelijk of mentaal is. Of allebei. Vul het zelf maar in zou ik zeggen. Deze vol-was-sen persoon is gevuld met overtuigingen en patronen van zijn directe omgeving. Voornamelijk familie.
Soms erin gestampt. Letterlijk en figuurlijk. Ze zijn gevormd. Ze zijn bepaalde zaken als ‘de waarheid’ gaan aannemen. En wat doe je als je denkt dat iets de waarheid is? Dan ga je dat aan anderen verkondigen. Prediken. Bij hun erin stampen. Logisch, want jij denkt dat dit het beste voor jou EN voor anderen is. Er geen alternatief. Waarom zou er een alternatief bestaan als je toch al weet dat dit het ‘beste’ is?
Dan komen de kinderen aan bod. Kinderen van vandaag de dag neem je niet zo snel meer in de maling. Althans, heel veel kinderen niet. Doordat ze steeds gevoeliger worden, weten ze al heel snel of dingen ‘kloppen’. Met Sinterklaas spelen sommigen het spel slim mee. Kom maar op met die kadootjes!
Maar wanneer dingen menens worden, tonen ze rebels gedrag. Ze geloven je niet. En omdat ze je steeds minder gaan geloven en de status-quo in twijfel trekken, ontstaat de strijd. Met ouders, leerkrachten en opa’s en oma’s. En bijvoorbeeld zo’n irritante badmeester die je op je flikker geeft omdat je wel spontaan een bommetje deed. Alsof hij nooit jong is geweest.
Natuurlijk zijn er gelukkig nog een hoop hippe volwassenen. Laten we overigens de volwassenen voortaan ‘grotere kinderen’ noemen. Dat ligt lekkerder in de mond. Deze grotere, hippe kinderen doen wel mee met de groots mogelijk verschuiving die tot nu toe op deze wereld heeft plaatsgevonden.
Hoe krijgen we nog meer mensen ertoe om weer vanuit kinderogen de wereld te gaan aanschouwen? Simpel, kijk even terug naar je kindertijd. De reden waarom sommigen onder ons onnodig lang blijven rondhangen in bepaalde gemoedstoestanden, is omdat er iets in hun jeugd ervoor heeft gezorgd dat ze het nu lastig vinden om het los te laten. (Dat was de langste en meest ‘volwassen’ zin.)
Dit is wat je kunt doen. En als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor de kinderen van deze wereld. Pak pen en papier. Pak een foto van vroeger. Of denk aan een situatie toen je kind was. Kijk naar jezelf. Zie jezelf strubbelen. Boos, verdrietig of angstig. Observeer. Stap dan dat moment in. Als een ervaren en krachtig wezen.
Pak het kind beet. Knuffel het. Geef het Liefde. Vertrouwen. Veiligheid. Zie het kind stralen. Kijk dan als een ‘derde jij’ naar de situatie. Zie voor je dat jullie omringd worden door een hele grote, wit, geel met gouden zon. Jullie stralen daarin samen. Alles is goed.
Keer dan rustig terug naar het nu. Haal een paar keer rustig adem. Trek je mondhoeken omhoog. Jij bepaalt wat er gebeurt. Vanaf nu ga je meer en meer alles bekijken vanuit de ogen van een kind. Speels, beweeglijk, soms brutaal. Je laat je niet meer beïnvloeden door anderen. Laat een harde boer. Peuter in je neus. Ga belletje trekken.
De wereld heeft er echt niets aan dat je je klein, boos of angstig blijft gedragen. Je bent een kind van de kosmos. Gedraag je daar ook naar en help mee aan een andere, betere samenleving. Dat is mogelijk. Denk, doe en leef weer als een kind!
Over Michel
Na 17 jaar dienstverlenende en leidinggevende functies te hebben vervuld bij grote commerciele bedrijven, komt Michel in 2009 in een burn-out. Na een periode van rust en zelfreflectie beseft hij dat stress, angst, onrust en pijn door hemzelf in het leven zijn geroepen. Vanaf dat moment verandert zijn leven enorm. In 2010 komt hij in de kinderopvang terecht. Het werken kinderen blijkt zijn grote passie te zijn. De kinderen accepteren hem direct en sluiten hem in hun harten.Michel kan nu eindelijk zichzelf zijn. Zonder maskers op te zetten of rollen te spelen. Hij leert weer wat echt spelen is en komt daardoor weer in de ‘flow’. Michel is nu ‘KinderYogi’. Hij bekijkt elk moment vanuit kinderogen. Open, nieuwsgierig en speels.
Ook KinderYogi worden? Dat kan! Ga naar www.KalmEnKrachtig.nl en doe mee.
