Kinderen zijn steeds vaker bang en somber. Wat kan je doen?

Mijn hart brak bij het lezen van dit bericht: 

Uit onderzoek blijkt dat kinderen tussen de 8 en 18 jaar zich vaker somberder en angstiger voelen. Zelfs een verdubbeling van ernstige angstklachten van 8 naar 16 procent ten opzichte van 2018. Ze slapen slechter, voelen meer boosheid en angst. De verslechterde sfeer thuis wordt vooral als oorzaak gezien (bron: het Emma Kinderziekenhuis Amsterdam UMC, 18 okt 2020).

Kinderen zijn onze spiegel. Zij zijn de zuiverste boodschappers van wat er met de mensheid aan de hand is. Zij vertellen ons wat wij vaak niet willen horen. Zij vertalen ons gevoel.

Hoe voel jij je onder de chaos in de maatschappij? Misschien heb je kinderen? Of werk je veel met kinderen? Wat geef jij ze voor informatie? En dan bedoel ik niet je woorden, maar je energie. Wat je vanbinnen voelt, straal jij uit naar je omgeving. Dit is de communicatie die je als kind ‘hoort’.

De onzekerheden en chaos waarin we ons nu in bevinden, zijn een onderdeel van de transformatie die de mensheid doorloopt. Wij kunnen dit pad voor onszelf en de kinderen soepeler en liefdevoller laten verlopen. Maar hoe?

Ik neem je een stukje mee op mijn pad van afgelopen weken…

Uitbarstingen

In september en oktober had ik het gevoel alsof ik een soort pressure-cooker was. Iedere keer liep de druk in mij op, alsof ik op ontploffen stond. En dan volgde er ook een uitbarsting, soms uitte het zich in woede, soms in enorm verdriet. Het voelde alsof ik er geen vat op had. Iedere keer verstijfde mijn lichaam. Het gebeurde onbewust. Alsof ik gevangen zat in mijzelf en geen kant op kon. Ik kon ervaren dat er gevoelens omhoog wilden komen, maar mijn lichaam hield het met man en macht tegen. Tegelijkertijd voelde ik een diep verlangen om los te breken en echte vrijheid te ervaren.

In het begin had ik niet door waardoor het kwam, later ervaarde ik dat de onrust in mijn ziel zat. Het voelt alsof mijn ziel in alle staten is, onrustig en tegelijkertijd gevangen in mij, zonder zich thuis te voelen. De hoge helende trillingsfrequentie van het universum maakt steeds meer los in mijn ziel. Naast de liefde en de zielsmissie draagt mijn ziel ook angsten en pijnen van oude levens. Dit komt nu aan de oppervlakte en mijn lichaam doet er alles aan om het verleden in mijn ziel niet opnieuw te voelen.

In dezelfde periode liet één van mijn kinderen me weten dat hij steeds intense frustratie voelde. Het was alsof het gewoon opborrelde zonder aanleiding. Een ander klaagde over spieren die vastzaten in haar rug en nek. ‘Mama, ik kan geen kant op.’ Het doet pijn in mijn hart als ik hun zie worstelen. Ze spiegelen mijn eigen pressure-cooker. Diep in mij vroeg al een stem om mijn aandacht, maar door hen voelde ik de urgentie. Het was weer tijd voor de verdieping. Een stap omhoog in mijn zelfliefde, een stap dieper op weg naar heling.

Wat maakte mij zo intens boos?

Ik wist al dat er iets niet klopte, dat ik iets in stand hield. Maar ik voelde ook een weerstand, alsof iets me vertelde er maar niets mee te doen. Mijn eigen saboteur. Mijn kinderen gaven me de ‘duw’ die ik nodig had om die stem niet serieus te nemen, maar in plaats daarvan naar binnen te gaan.

Op zo’n moment lijken de ingehouden gevoelens bij het loskomen alle kanten op te willen slaan.
Ik kan boos zijn op iedereen. Maar binnenin mij zit iets wat echt aandacht nodig heeft. In mijn rechterkant zit een mannelijke energie zit die al jaren (en levens) afgesloten en verstoten wordt. Hij mag niet boos zijn en al zijn boosheid is opgehoopt in mijn lever. In plaats van op te komen voor mijn gevoel, moest die man zich inhouden, zich conformeren en niemand teleurstellen. Hij is uitgeput…

Het enige wat deze ‘man’ nodig heeft is mijn vergeving en eigenliefde. Eindeloze isolatie heeft hem woedend gemaakt. Het onrecht dat hem door mijzelf is aangedaan, heeft hem destructief gemaakt.

Links komt op haar beurt een vrouwelijke energie vrij. Zij veroordeelt de mannelijke kant omdat hij haar verlaten heeft. Het voelt als een wrok, maar een stapje dieper lijk ik vooral woest te zijn op mijzelf. Ik heb mijn eigen stem, mijn innerlijke wijsheid en gevoel de rug toegekeerd. De buitenwereld kreeg mijn aandacht. Ook zij heeft mijn vergeving en liefde nodig.

Soepel door de transformatie

Nadat ik de emoties laat vrijkomen (als ik de liefde uit mijn hart door mijn lichaam stuur, openen mijn cellen en komt de emotie vrij), ervaar ik weer rust en liefde in mijzelf. De ‘man’ en ‘vrouw’ in mij vormen weer een eenheid. Al mijn cellen zijn ontspannen. En met mij ontspannen mijn kinderen. Alle tranen en worstelingen zijn het me waard. Dit is het pad van zelfheling en mijn kinderen spiegelen mij al jaren wat er letterlijk in mij te helen is.

Het is een roep van mijn ziel om mijn liefdevolle aandacht en mij vraagt er echt voor haar te zijn. Het is oude zielsverleden komt tevoorschijn en mag geheeld worden. Ik ervaar het als een intense tijd. Maar ik voel dat, wanneer ik kies de regie te nemen, de transformatie van mijn zielsverleden soepel mag verlopen. Mijn kinderen lopen hun eigen pad en hebben hun eigen obstakels. Maar wanneer ze mijn zielsverleden niet als extra lading hebben, wordt hun pad lichter en overzichtelijk.

Wil jij je kinderen ook helpen hun pad te verlichten? Neem dan zelf de regie over je eigen gevoelens door:

• Je liefde te voelen in je hart. Nodig je liefde uit in je basis.
• Besluit om aanwezig te zijn met je bewustzijnsveld onderin je bekken.
• Je ziel uit te nodigen in je aardse bedding.
• Alle hulp te vragen om je kruin te openen terwijl je in je bekken blijft.
• Alle helende kracht van het universum te ontvangen via je kruin.
• Je cellen uit te nodigen om naar binnen te kijken, naar je basis, naar je liefde.

Je focus op je eigenliefde, je aanwezigheid en je overgave aan de hulp, helpen je jouw pad van zelfheling te openen.

Herken jij jezelf in mijn verhaal? Je kan het hieronder met me delen.