Sharyl Jackson over de eigenschappen van een kristalkind. Het beste stuk over eigenschappen van kristalkinderen dat ik ooit heb gelezen , waarschijnlijk omdat ze vanuit haar eigen ervaring als indigo moeder schrijft! “Sharyl heeft een huis vol met inmiddels volwassen Indigokinderen opgevoed” Ze geeft wel deze kanttekening mee:
hou er rekening mee dat deze lijst met eigenschappen niet compleet is, en dat niet ieder kristalkind perse deze eigenschappen hoeft te vertonen-*
Hoe herkennen we deze nieuwe kinderen of een volwassen Kristalkind?
(die, als voorlopers, de noodzakelijke energieën verankerden?)
Ze lopen de boel niet op stelten te zetten, ze leven rustig en relatief teruggetrokken, en ze doen hun best om op de planeet te blijven. Ik heb de eer en het genoegen gehad, evenals de frustratie, om één van deze vroege Kristalpioniers, die nu 27 jaar oud is, op te voeden. Mijn persoonlijke ervaring, mijn intuïtie en de hints die de Groep heeft gegeven, heb ik gebruikt om een lijst samen te stellen van de eigenschappen van de kinderen van de Kristallen vibratie. Houd alsjeblieft in gedachten dat deze eigenschappen niet allemaal inbegrepen zijn, noch behoeft ieder Kristalkind noodzakelijkerwijs iedere kwaliteit tentoon te spreiden.
- Extreem gevoelig voor alles in hun omgeving – geluid, kleuren, negatieve emoties in anderen, geuren, voedsel, chemicaliën, vervuilers, het “gevoel” van kleding, geweld en pijn van anderen, groepsbewustzijn, elektromagnetische frequenties, zonne-explosies.
- Zo gevoelig dat ze zeer kwetsbaar zijn, zeer krachtig vanwege hun intense kwetsbaarheid.
- Ze moeten tijd voor zichzelf hebben, ze doen het niet goed in groepen aangezien weinig anderen hun behoefte aan eenzaamheid, balans, verjonging en diepe rust begrijpen.
- Ze hebben een dagelijks samenzijn met de natuur en de elementen nodig. De Geest van de Natuur zal ze helpen om in evenwicht te blijven en alle disharmonieuze energieën, die hun zo sterk raken, te verwijderen.
- Ze begrijpen “des mensen onmenselijkheid tegen mensen”, oorlog, hebzucht etc. gewoonweg niet. Ze kunnen zich makkelijk totaal overweldigd voelen door dit alles.
- Ze zullen zichzelf terugtrekken, loskoppelen en beschermen wanneer het leven te intens wordt, wanneer ze getraumatiseerd zijn of wanneer ze zien en voelen dat anderen getraumatiseerd zijn.
- het Kristalkind weet dat het de enige echte Liefde is
- Als een Kristalkind naar je kijkt, voelt het alsof je ziel wordt binnengedrongen.
- Ze hebben echt weinig traditionele opvoeding nodig aangezien ze zachtaardig en wijs zijn, en ze in staat zullen zijn om je te vertellen wat ze nodig hebben, wat goed voor ze is en wat niet goed voor ze is. Toen mijn zoon heel klein was, zei hij op een dag: “Ik kan echt nooit alcohol drinken of drugs nemen!” En dat heeft –ie ook niet gedaan!
- Ze zullen vaak menigten of winkelcentra mijden. Teveel verschillende energieën.
- Ze voelen een diepe liefde voor kinderen en dieren. Ze hebben een opmerkelijke manier om verbinding te maken met alle wezens.
- Water is erg goed voor ze om ze te reinigen en te kalmeren – baden, douches, watervallen, fonteinen, spelen in water en zand.
- Ze hebben comfortabele kleding nodig, naar hun keuze van natuurlijke vezels en kleuren.
- Ze hebben veel puur water nodig en vaak prefereren ze vers organisch voedsel
- Voordat ze geboren worden hebben ze vaak hun ouders al verteld hoe ze heten en andere vormen van directe communicatie met ze gehad
- Wonderen en magie gebeuren in hun aanwezigheid – geld verschijnt, dieren zoeken ze uit, baby’s lachen naar ze en genezingen vinden op natuurlijke wijze plaats
- Ze zijn dusdanig empathisch dat ze weten wat een vreemde in de straat voelt
- Ze zijn bang voor intimiteit omdat ze zich zo makkelijk binnengedrongen voelen, niet gerespecteerd. Ze zijn liever alleen dan dat er geen rekening wordt gehouden met hun “persoonlijke lichaamsruimte”. Ze kunnen ook romantische relaties vermijden, uit angst om de ander pijn te doen als de relatie eindigt.
- Er is een onschuld, een argeloosheid, een puurheid vanwege de afwezigheid van ego bij de Kristalkinderen
- Het kan zijn dat ze hulp nodig hebben bij het leren gronden van hun energie middels lichamelijke activiteit, natuur, sport, oosterse vechtsporten, yoga of dans.
- Het kan zijn dat ze elektrische apparatuur, radio’s, televisies en computers ontregelen.
- Ze laten niet snel hun emoties zien uit angst dat ze die niet meer in de hand houden en controle verliezen, dus ze kunnen saai of zonder passie lijken
- Ze kunnen zich verantwoordelijk voelen voor het feit dat iemand sterft of zich bezeert of zelfs voor het feit dat iemand vecht
- Ze kunnen periodes doormaken van diepe depressie (en hebben die waarschijnlijk al gehad)
- Ze reageren goed op lichaamswerk, massage en energiewerk door iemand die als henzelf gebalanceerd is. Massage en cranio- sacraaltherapie kunnen cruciaal zijn om hun lichamen gezond en vrij van pijn te houden.
- Ze zullen vaak een hoog metabolisme hebben en van nature vegetariër zijn
- Het zijn slimme “Totaal Overzicht Individuen” met een instinctief begrip van de spirituele wetten van hoe het allemaal werkt.
- Ze hebben een duidelijke verbinding met hun Hoger Zelf, en maken van nature contact met hun hoogste leiding. Juist hierdoor kennen ze de waarheid van spirituele Eenheid.
- Het zijn natuurlijke genezers en vredestichters.
- Ze zijn multi-getalenteerd.
- Ze zijn in staat om bot en weefsel te regenereren. Waar de meeste van ons langzaam worden opgewaardeerd – opklimmend naar de Kristalenergie, is het bij hun reeds in hun DNA aanwezig.
- Ze kunnen een persoon van weinig woorden zijn, maar iedereen luistert als ze zachtjes hun wijsheid met nederigheid uitdragen.
- Ze zullen echter geen ongevraagd advies geven en ze zullen zich nooit ergens mee bemoeien.
Wat weten we over de kinderen van de Kristallen vibratie?
Aan de ene kant weten we een heleboel. Aan de andere kant weten we niet echt iets concreets. Net zoals deze kinderen, is de informatie op dit ogenblik meer etherisch van aard, subtieler en minder voor de hand liggend.
In tegenstelling tot hun meer “in je gezicht” Indigo-broers en -zusters, hebben de Kristalkinderen de boel niet op z’n kop gezet – nog niet. 11 september 2001 was een keerpunt, een signaal, en een portaal voor deze volgende golf van kinderen.
De tijd van de Kristalkinderen is gekomen!
De Kristalkinderen zijn waarschijnlijk, voor het grootste deel, de kinderen van de Indigo’s. Ze zouden zelfs Indigo’s kunnen zijn. In mijn meest recente gesprek met Lee Carroll over de Kristalkinderen, stelde hij dat ze Indigo-artiesten zijn. Hij zou wel eens gelijk kunnen hebben! Eigenlijk maakt het niets uit. Wat wel uitmaakt, is dat elke groep of subgroep van kinderen, opgeroepen door en vanuit de Eenheid, ondersteund en toegestaan wordt om hun taken, hun goddelijke doeleinden, te vervullen.
Steve Rother en de Groep noemen deze kinderen De Vredestichters, terwijl de Indigo’s De Herrieschoppers werden genoemd.
De Indigokinderen werden zo genoemd, vanwege hun kenmerkende indigoblauwe aurakleur; indigo is de kleur van het derde oog of het voorhoofdchakra. Als zodanig zijn ze erg intuïtief, mentaal, vlug en snel verveeld. De Kristalkinderen worden zo genoemd, niet vanwege hun aurakleur, maar vanwege hun hoge vibratie. Misschien zal op den duur blijken dat Kristalkinderen meer dominant zijn in het kruinchakra, het violette kleurspectrum, misschien zelfs het witte en heldere aura.
Wanneer begonnen de Kristalkinderen te arriveren?
Er zijn er, volgens de Groep, altijd al een paar geweest. Dit kleine aantal fungeerde als verkenners, maar de mensheid heeft ze niet erg goed behandeld. Zoals de ene, die Jezus de Christus werd genoemd, werden deze verkenners meestal vermoord, maar ze hebben hun doel, het planten van zaadjes, gediend. Men heeft vaak opgemerkt dat de woorden “Kristal” en “Christus” veel op elkaar lijken, en in dit opzicht een gelijkende betekenis hebben. Met dat gegeven in het achterhoofd, kan de lezer een goed beeld of gevoel krijgen van hoe de Kristalkinderen zijn en waarom ze hier gekomen zijn. Gebruik je intuïtieve vaardigheden om je af te stemmen op de energie van deze kinderen, creëer Eenheid met ze en het resultaat op de planeet zal verbazingwekkend zijn.
Met de komst van de Indigokinderen zagen we een dramatische stijging van het aantal kinderen die door de medische gemeenschap werden gediagnosticeerd als hyperactief of met ADD. Er is al veel over dit fenomeen geschreven, dus ik zal dat aan de experts overlaten. Ik vroeg me echter af hoe de Kristalkinderen zouden worden bestempeld, dus ik begon te observeren. Wat ik begon te horen was het woord “autistisch”. Ik ben er nu stellig van overtuigd dat we een dramatische stijging in het aantal autistische kinderen zullen zien. Dit zijn echt de Kristalkinderen (of artistieke Indigo’s) die zo gevoelig zijn, zo kwetsbaar voor de wereld om hen heen, dat ze “naar binnen gaan”, zich zoveel als ze kunnen loskoppelen van zelfs mensen en hun best doen om te overleven in een wereld waar ze echt nog niet thuishoren.
Terug naar de vraag hoe lang de Kristalkinderen hier al zijn. In ongeveer de afgelopen vier decennia begonnen er meer dan een paar te incarneren om de energie te verankeren. Vanuit mijn observatie, was het één van de zwaarste taken op de planeet, maar iemand moest het doen, dus een paar “Grote Jongens” namen de taak op zich.
Destijds was het nog niet eens zeker of de planeet ooit klaar zou zijn voor de kinderen van de Kristallen vibratie, maar de ruimte moest worden gemaakt, de weg moest voorbereid worden, de zaadjes moesten kiemen, voor het geval dàt. En hier zijn we dan, in juni 2002, terwijl we al onze eigen tests met succes hebben doorstaan, en we verwelkomen grotere aantallen van deze kinderen, dus klaarblijkelijk zijn we er klaar voor!
door Sharyl Jackson
OVER DE AUTEUR
Sharyl Jackson is opgegroeid op een boerderij in Noord-Dakota, ontving een titel in talen van de Universiteit van Noord-Dakota en haar Doctoraaltitel in Spaanse literatuur van de Universiteit van Washington. Ze heeft 8 jaar lesgegeven op een openbare school, voordat ze ging werken met het jeugd-justitieprogramma in Seattle. Op dit ogenblik is ze belasting-accountant bij een bedrijf in Seattle, waar ze nu al 14 jaar werkzaam is.
Sharyl heeft een huis vol met inmiddels volwassen Indigokinderen opgevoed, en beleeft haar persoonlijke reis van herinneren al vele jaren, terwijl ze astrologie, numerologie en talloze andere esoterische principes verkent.
© 2011-2030 Nederlandse vertaling en bewerking: Gordon , voor www.nieuwetijdskind.com
Boeken die Nieuwetijdskind.com kan aanraden:
Hermelijn van der Meijden: Mijn Vader Lijkt Op Barbapapa Portretten Van Nieuwetijdskinderen En Hun Ouders
Nieuwetijdskinderen zijn heel sensitief. Ze weten, zien, horen en/of voelen meer dan gemiddeld. Daarbij hebben ze vaak een sterke eigen visie en wil. Dat is voor andere mensen (ouders en onderwijzers bijvoorbeeld) niet altijd even gemakkelijk. Maar wie zich openstelt voor deze kleine wijzen en hun originele, spirituele benadering van het leven, leert een andere werkelijkheid kennen, van auras, geesten en vorige levens. In dit boek vertellen kinderen en ouders onbevangen over die buitengewone belevingswereld en de obstakels waartegen ze aanlopen. De eigenheid van ieder kind is vastgelegd op sfeervolle fotos.
Hans Stolp: De Levensopdracht Van Nieuwetijdskinderen Wie Ze Zijn En Wat Ze Ons Leren
Nieuwetijdskinderen staan bekend als druk en chaotisch. Ook zijn ze gevoeliger dan kinderen uit vroegere generaties. Dat komt omdat hun geestelijke lichamen een beetje zijn gaan ‘lubberen’ en niet meer zo vast aan het fysieke lichaam zitten. De gevoeligheid van nieuwetijdskinderen moeten we liever niet bestrijden met ritalin, we moeten integendeel de samenleving zo omvormen dat nieuwetijdskinderen zich hier welkom voelen en hier kunnen leven, zonder als ziekelijk, afwijkend of wat dan ook bestempeld te worden
Sylvia Roosendaal: Een moeilijk kind of een kind dat het moeilijk heeft een openhartig boek over nieuwetijdskinderen
Een lange titel die echter volledig de lading dekt. Het is een boek over kinderen die vaak als moeilijk bestempeld worden omdat ze dwars zijn, een hele sterke wil hebben, wijs zijn, zaken beter weten. Wat er werkelijk aan de hand is met deze kinderen wordt heel moeilijk ontdekt omdat de oorzaak niet erkend wordt. Nieuwetijdskinderen zijn kinderen die veel innerlijke wijsheid hebben en precies weten wat ze met hun leven willen doen, hoe klein ze ook nog zijn. Voor ouders en voor leraren is dat ontzettend moeilijk om mee om te gaan. We zijn in onze maatschappij gewend dat de ouders en leraren bepalen wat goed is, want dat heet opvoeden. Sylvia Roosendaal heeft een nieuwetijdskind en kwam erachter dat het ook anders kan liggen.
Voor wie:
Dit boek is bestemd voor ouders die een kind hebben dat ze als moeilijk ervaren of door anderen als moeilijk wordt bestempeld. Het is tevens voor opvoeders, leraren, kinderbegeleiders en anderen die met kleine kinderen werken. Het boek geeft vooral oplossingen en inzichten.
Klik op de paarse titels, of het plaatje om een boek bij Bol.com te bestellen.
Meer boeken:
De Indigo Kinderen – Tien Jaar Later | L. Carroll, Jan Tober & J. Tober
Hoi,
Dit is zeer herkenbaar…
Ik ben 21 en voldoe aan deze beschrijving.
Ik ben ook heel blij dat dit zo op internet te vinden is.
Het grootste gemis in mijn omgeving is, dat mensen mij niet écht begrijpen. Ik heb wel heel veel draagvlak en begrip kunnen creëren door het feit dat ik vaak gezien wordt als iemand die "zeer begaaf/hoog begaafd".
Er zijn inmiddels ook mensen die weten wat ik allemaal kan, maar ze vinden het enerzijds bijzonder, maar anderzijds kunnen ze het niet snappen.
Ik heb mijn jeugd ervaren als zeer lastig. Er zijn ook heel veel dingen gebeurd (o.a. een ongeluk, ik heb opnieuw moeten leren lopen toen ik vijf jaar oud was)
Dit heeft als gevolg gehad dat ik 16 jaar psychosociale hulp heb gekregen.
Mijn moeder zegt dat ik sinds mijn geboorte al signalen gaf, ik wees naar dingen waar niets te zien was. Ik was zeer positief en kon wel praten, maar had hier weinig tot geen behoefte aan.
Ik kon en kan dingen zien, voelen en ervaren die niet iedereen kan zien, voelen en ervaren.
Ik ging er als kind altijd vanuit dat dit normaal was, totdat ik wat ouder was, een jaartje of 6. Toen ging ik mijzelf na mijn ongeluk volledig afsluiten, omdat ik anders was.
Ik ben vanaf mijn 17de daadwerkelijk in contact gekomen met indigo-therapie/hypnose therapie om al dit en enkele zaken uit "eerdere levens" te verwerken.
Op zeer jonge leeftijd heb ik een kleurentherapie gehad, waaruit bleek dat paars/indigo een zeer belangrijke kleur voor mij was.
Momenteel ben ik echter steeds meer helder wit. Kan het zo zijn dat hier ontwikkeling was en nog steeds in zit?
Vanuit school en andere omgeving wilde men mij inderdaad een tijdje de stempel autisme opdrukken. Ik heb toen aangegeven dat ik dit absoluut niet wilde.
Ik zou zo graag andere kristalmensen/indigo-mensen in mijn omgeving willen ontmoeten, ik mis mijn soortgenoten een beetje, zo voelt het.
Hoi, ik ben ook een kristalkind 23 jaar (man) op zoek naar andere kristalkinderen.
Hoi lieve x,
Wat goed van jou dat je op je 13 al actief op zoek gaat! Ik denk dat als je gelijkgestemden wil ontmoeten je hier al zeker op de goede plek bent om te starten. De meeste mensen die hier reageren zijn wel wat ouder maar misschien helpt het al om te voelen dat je niet alleen bent. 🙂
Wat je eenzaamheid en reactie betreft kan ik enkel zeggen dat ik begrijp wat je bedoelt. Ik herken mezelf ook het meeste in de kristals ook al ben ik veel ouder dan jou. De eenzaamheid als kind was enorm. Mijn ervaring heeft me nu geleerd dat ik hooggevoelig was, maar ook helderwetend. Naast mensen aanvoelen, kon ik ze vaak ook 'lezen'. In de zin dat ik sommige dingen gewoon wist bij bepaalde siruaties. Zo herrinner ik me haarfijn dat ik bruidsmeisje was op een trouw van een bevriend koppel van mijn ouders. Ik was drie en ik kende de juiste woorden niet, maar wist dat deze trouw niet juist was omdat hij op mannen viel en niet op vrouwen. Nu begin jaren tachtig was dit onderwerp nog niet zo bespreekbaar. Jaren later kwam mijn mama vertrellen dat hij van zijn vrouw was gescheiden om een nieuw leven te beginnen met een man. Wat de vraag naar jou gaven betreft, daar kan ik niet rechtstreeks op antwoorden. Je gevoeligheid kan zich op verschillende vlakken uiten en de kans is groot dat je je er gewoon nog niet bewust van bent. Zo kan het zijn dat je gewoon helende gaven hebt, maar het nog niet weet. Wat je hier wel als kompas kan gebruiken is je intuitie. Je gevoel zal jou waarschijnlijk haarfijn de weg wijzen. Je kan hier bijvoorbeeld mee spelen om het te leren herkennen en vertrouwen. Zo zou je op je gevoel de weg kunnen zoeken naar een plaats. 🙂 Zo begon het bij mij.
Staan je ouders open voor de termen nieuwetijdskinderen en hooggevoeligheid. Want dan zou ik zeker proberen met hen er over te praten. Er zijn tegenwoordig wel veel samenkomsten, cursussen, begeleiding te vinden. Het lijkt me al veel minder eenzaam wanneer je het thuis zou kunnen delen. Dan kan je de eenzaamheid ook bespreekbaar maken. Het zou zo jammer zijn dat je alleen zou blijven.
Liefs,
Nele
Hoi,
Nele, bedankt voor je lieve reactie. Ja, ik kan er met mijn ouders over praten, maar die weten ook niet zo goed wat ze ermee moeten. Wel bieden ze een luisterend oor en dat is al heel wat. Het grootste probleem waar ik nu mee zit is dat ik niemand ken van dezelfde leeftijd en net zo is als ik. Iemand die ook al veel verder is in zijn hoofd dan leeftijdsgenoten (als je begrijpt wat ik bedoel), erg filosofisch en hooggevoelig. Als iemand die kenmerken herkent, wil je dan een reactie achterlaten?
Bedankt,
x
Hoi x,
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt! Wat fijn dat je er met je ouders over kan praten. Dat is al heel fijn denk ik. Ik zou eens zoeken of er bij jou in de buurt geen 'kampen' weet niet hoe dat in Nederland heet of bijeenkomsten zijn voor hooggevoelige kinderen. Waat niet of je in België of Nederland woont, maar hier in België ontstaan er initiatieven voor hooggevoelige jongeren en kinderen. En aangezien die dingen in Nederland al langer besproken worden vermoed ik dat je dit zeker ook kan vinden in Nederland. Misschien eens enkele bijwonen om te kijken of je gelijkgestemden kan vinden. Want het is inderdaad heel eenzaam anders. 🙂 Ik wens je snel een goede vriend of vriendin toe. Of toch iemand van je leeftijd waar je aansluiting bij vindt. Ikzelf ging vooral bij oudere kinderen te rade. Daar voelde ik me beter bij. Nu nog trouwens. Maar het is wel gebeterd met ouder te worden.
Veel iefs,
Nele
Hoi Nele,
Bedankt voor je reactie! Ik ga me zeker verdiepen in die kampen. Weet jij (of iemand anders) een online, betrouwbare test om te kijken of je een kristalkind bent? Ik kan er namelijk geen een vinden en zou het wel fijn vinden om te weten of ik het ben (geen labeltje, maar gewoon meer zelfinzicht).
Alvast heel erg bedankt,
x
Hoi,
Ik ben 13 jaar en ik voel me vaak eenzaam. Het voelt alsof niemand in de wereld begrijpt wie ik ben. Daar wil ik verandering in brengen, maar dan moet ik eerst mezelf begrijpen. Daarom ben ik gaan zoeken op internet en zo ben ik erachter gekomen dat ik hooggevoelig ben. Nadat ik dit artikel heb gelezen krijg ik het gevoel alsof ik ook een kristalkind ben. Omdat ik ongeveer tweederde van kenmerken herken bij mezelf. Het punt is: voor zover ik weet heb ik geen helende of voorspellende gaven. Kan het zijn dat ondanks dat het bij kristalkinderen in je DNA zit, je het kunt onderdrukken? Zo ja, wat kun je er tegen doen? Heeft iemand daarnaast nog tips in het ontmoeten van gelijkgestemden? Ik kan er namelijk niet echt meer tegen dat niemand mij lijkt te begrijpen.
Alvast bedankt,
x
hallo,
Ik ben 15 en ik herken me in best wel wat herkenningspunten van kristalkinderen. Ik denk overigens niet dat ik een kristal kind ben. Toch krijg ik een super raar gevoel als ik dit soort artikelen lees en ga spontaan uit het niets huilen zonder dat ik weet waarom. Ik houd er totaal niet van als mensen verdrietig zijn of boos en dan vooral niet als het door mij komt. Ik ben nu een paar jaar behoorlijk depressief maar laat dat zo min mogelijk merken omdat ik mensen niet graag ongelukkig zie, hierdoor word ik zelf alleen wel steeds ongelukkiger. Ik kan normaal lastig voor woorden brengen wat ik nou eigenlijk bedoel maar op een of andere rare manier heb ik dat hierboven heel makkelijk kunnen doen. Ik vertrouw mezelf alleen niet en daarom heb ik het gevoel dat ik hier op aarde maar een beetje ronddwaal, als in een bos waar je veel mensen ziet die precies weten waar ze heen moeten en ik alleen maar mooie en lelijke plekken en een hele hoop mensen die weten wat ze willen. Ik kan ook geen toekomst denken, als er aan mij word gevraagd wat wil je voor je verjaardag, wat een maand later is, kan ik daar geen antwoord opgeven, ook dit doet mij veel pijn. Ik wil graag begrijpen waar mijn denken en doen vandaan komt maar ik houd totaal niet van praten, vooral omdat ik vaak niet begrepen wordt. Ik probeer mezelf te begrijpen door het lezen van artikelen over gedrag op internet maar het geeft geen zelfinzicht omdat ik me totaal niet begrijp. Ik heb dan bij het een weer het gevoel dat ik me aanstel, bij het volgende denk ik weer dat ik mezelf ompraat dat ik dat niet heb. Ik ben toch wel benieuwd of er meer mensen zouden zijn die zo doen en denken. Ik weet geen raad meer en merk dat ik steeds ongelukkiger wordt.
Hoi Flabel,
Goed dat je een reactie achterlaat. Ik denk dat het tijd is dat je eens gaat praten(al dan niet met weinig woorden) met iemand die zich in je kan verplaatsen :-), en die zijn er wel hoor…
Als je tips wilt daarvoor stuur je me maar een e-mail dan verwijs ik je graag door : gordon@nieuwetijdskind.com
Grtz, Gordon
Dag Flabel,
Wat goed en moedig dat je hier reageert! Eerst en vooral sluit ik me aan bij Gordon. Iemand zoeken die je kan helpen jezelf te begrijpen lijkt me zeker nuttig!
Daarnaast reageer ik graag even uit mijn eigen ervaring. Dit om je wat moed te geven. Want zoals Gordon zegt je bent echt niet alleen! Ikzelf herken me ook het meeste in de kristal energie. Ik ben nu halverwege de dertig en pas zeer recent voel ik me beter. (Niet dat het bij jou zo lang hoedt te duren 😉 )
Ik ben pas bewust geworden van mijn extreme hooggevoeligheid op mijn 25 ste. Vanaf dan gaan zoeken naar antwoorden en gaan leren. Jij bent al 10 jaar vroeger. 🙂 Het onbegrepen voelen had ik ook. Nu besef ik dat ik veel voorvoel en doorzie dat anderen niet beseffen of weten. Dat is moeilijk zolang je het niet weet of beseft. Dacht ook heel lang dat mensen die boos waren, boos waren op mij. Nu heb ik geleerd dat het niets met mij te maken heeft. Ook voel ik de energieën van een plaats. Van de wereld. Van iemand die aan me denkt. Met me verbonden is. Mensen die iets van mij willen. Al die energieën hebben me jarenlang depressief gemaakt. Ik dacht dat ze van mij waren. Nu kan ik me er van losmaken. Kan ik ze wegsturen. En kom ik meer tot mijn eigen energie. Ik leer mezelf kennen. Ontdek wat ik leuk vind en wat me minder ligt. En vooral vind het leven sinds heel kort mooi en de moeite om te leven. Daarvoor wou ik eigenlijk enkel dood. Je hebt mooie kwaliteiten. Kwaliteiten die je kan inzetten om anderen te helpen. Om een voorbeeld te zijn van hoe het anders kan. Zachter en met meer harmonie en met de nodige ondersteuning, Hulp, informatie kom je ongetwijfeld ook tot dat inzicht en gevoel! Het mooie is dat je die kwaliteiten echt zal kunnen inzetten. Het nadeel is dat de kans klein is dat je in je naaste omgeving mensen vindt die je begrijpen. Ze zijn anders. Maar laat je dat niet ontmoedigen. Zoals Gordon zei je bent niet alleen. Er zijn er meer dan je denkt en je zit op een geweldige suite met veel informatie en gelijkgestemde. Dus niet opgeven lieverd! Heel veel liefs, Nele
Hey Gordon,
Bedankt voor dit artikel! Ik heb er veel aan gehad. Ik was altijd al een buitenbeentje vroeger en pik andere mensen hun gevoelens snel op. Zo merk ik als iemand verdrietig is en neem deze energie over. Als jong meisje wist ik precies toen mijn tante depressief is bijv. En maakte ik een tekening van haar die dit uitbeeldt. Na veel mensen om me heen heb ik een intense behoefte om alleen te zijn of even buiten te gaan wandelen in mijn eentje. Ook vinden mensen mij vaak te wijs voor mijn leeftijd en denken ze dat ik ouder ben(ik ben nu bijna 21). Ook ben ik helderziend. Zo voel ik wanneer iemand om mij heen dood gaat en heb ik voorspellend dromen die een paar weken later uitkomen. Daarnaast ben ik heel gevoelig en kan ik me soms heel verdrietig voelen uit het niets. Ik herken nog meer eigenschappen maar merk vooral dat rond december ik een soort spanning in de lucht voelde. Een vriend van mij is ook een kristalkind en hij merkte dit ook. Daarnaast ben ik in de laatste maand veel spiritueler geworden en merk ik dat er iets staat te komen,
Ik heb alleen wek groene ogen. Ben ik dan geen kristalkind?
@Suz, Hallo Zus (suz).
Je bent wie je bent zo niemand meer en zo niemand minder. Het wonderbaarlijke zit binnen in jouw en het is niet belangrijk hoe het fenomeen zich noemt. Je daadwerkelijke oorsprong (de bron) hoeft niet uitgeroepen te worden, want dat schept weer ego naar een mens toe. ( het zich bijzonder voelen, dus ook weer ergens bij horen )
Niks is verwonderlijk en al is een. Voel maar naar het woord alleen ( EEN met het heelal verbonden zijn )
Veel mensen zijn dit, en beginnen zich weer te herinner wie ze daadwerkelijk zijn.
Hoe goddelijker je bewustzijn word ( hoog gevoeligheid) zal je de trilling en de versnelling daarvan steeds meer tot je eigen voelen en zal tijd vergaan.
Het moment van nu is gekomen, kleuren veranderen en broeder familie word weer herkenbaar.
Uit liefde van het licht wens ik je sterkte met al je nieuwe ontdekkingen.
zo zij het ook van een broeder
Hoi,
Ik ben Zoë, 13 jaar.
Ik herken redelijk veel van mezelf in dit artikel, maar omdat ik op dit moment in een diepe depressie zit en wat moeite heb om op dingen (of mezelf) te vertrouwen. Ik ben, net als mijn tweelingzus hoogbegaafd en vroeg me af of dit ook samengaat/ kan gaan. Kan ook goed zijn dat ik hooggevoelig ben, maar weet het echt allemaal niet meer. Zijn er een paar eisen waar je sowieso aan moet voldoen?
liefs zoe
@zoedllc, hey Zoë, hoogbegaafdheid en hooggevoeligheid gaat heel vaak samen hoor…Eisen zijn er niet 😆 lees eens wat meer zou ik zeggen en vertrouw (toch) maar op je intuïtie…
@zoedllc, Hoi Zoë,ik ben ook hoogbegaafd en een kristalkind. Ik hoop dat je ondertussen minder depressief bent. Ik had hetzelfde toen ik zo oud was als jij, maar het was ook het begin van een grote ontdekkingstocht naar mezelf. En toen ik klaar met school was en het huis uit was, vond ik zoveel vrijheid! Geloof me, het wordt alleen maar beter, zolang je trouw blijft aan jezelf. En in de donkerste tijden kunnen we vaak enorm veel leren, en het bouwt karakter wanneer je daar helemaal op eigen kracht uitklimt! Liefs
Ik ben een Indigo kind uit 1979 en mijn ontwaking is vier jaar geleden begonnen door psychoses. Ik ben manisch depressief (bipolair) gediagnosticeerd. Mijn psychoses zijn voor mij zeer paranormale gewaarwordingen geweest waarbij ik in contact stond met de andere wereld die me liet zien wie ik werkelijk ben.
Helaas bieden de psychiatrie en reguliere geneeskunde geen enkel oor voor mijn beleving. Sterker nog ze zullen alleen maar meer bevestigd worden in hun perceptie van ‘de psychotische’ als ik erover vertel. Ze gaan ze gaan ervan uit dat ik mijn levenlang medicatie zal slikken. Dit doe ik niet want door veel te lezen en in contact te staan met een lichtwerker en andere ervaringsdeskundigen gaat het inmiddels erg goed met me. Ik ben op de goede weg!
Om even op het onderwerp kristalkinderen terug te komen, ik ben hoogopgeleid en heb een goede functie gehad in de commerciele wereld. Ik wil echter nooit meer terug. Ik voel dat mijn taak is om kristalkinderen te begeleiden en ik wil me graag echt nuttig maken in de maatschappij. Dit heeft ook het medium (de lichtwerker met wie ik regelmatig contact heb) bevestigd. Zij zegt dat ik van nature de gave bezit om deze kinderen te begeleiden en ik daar geen diploma voor nodig heb. Dat weet ik zelf ook.
De vraag is snapt de maatschappij dit ook? Ik wil best een cursus volgen hoor maar geen dure reguliere studie meer doen na alles. Ik wil aan de slag! Omdat ik wel mijn brood moet kunnen verdienen vraag ik me af of er mensen zijn die tips hebben of weten waar je terecht kan om je beroep hiervan te maken.
Alvast bedankt!
@Emilie,
Beste Emilie,
Ik geef je mogelijk niet een direct antwoord op jouw vraag maar misschien wel een handreiking naar ik wens. In gedachten of hardop uitsprekend.
Als het in je missie mag liggen om onze mooie NTK te mogen begeleiden zend dit verzoek dan het Universum in met alles wat je in je hebt.
Als dit zo mag zijn zul je hier naar toe werken en zal datgene wat op je pad mag komen in het juiste tempo en op de juiste momenten in jouw leventje verschijnen. Het universum kent ons beter dan wij onszelf kennen en zullen altijd zorgen voor de compensatie die er nodig is. Vraag en sta open voor antwoorden die naar je toe zullen komen, in je worden gelegd en laat los in vertrouwen.
Soms dienen we zelf acties te ondernemen en soms mogen we ook volstaan met het uitzenden van intense wensen en kijken wat er naar ons toe mag komen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Succes.
Hartelijke groet, Mirjam
@Maarten
Eens. Echter, als je werkelijk wil dat ze zich daar bewust van worden en zich niet intern verheerlijken met dat het hun recht is deze lijsten te vormen… Dan is het ook jou beurt binnenkort om volwassen te leren inschatten, dat hun lijsten hun angsten zijn. En dat jou reacties een affirmatie op die angsten zijn. Als je een positieve lijst zelf zou kunnen neerzetten over de positieve eigenschappen van kristal kinderen + de lijst makers zou durven uitdagen voor een ‘deel-moment’ binnen een situatie waarop ze werkelijk gezien worden door meer begripvol kristal volk. Dan sta je ergens. Voor de rest heeft klagen dus niet zoveel zin, ook al vind ik het fijn dat je het durft te doen. Voel het maar. De meeste zullen je post ook negeren uit principe van hun energie samenstelling.
G.
Hoi G,
Ben het zeker met je eens, maar enkele positieve eigenschappen die ik wel heb kunnen vinden is na wat gesprekken dat:
– Mensen behoorlijk trots op mij zijn, ook al zeggen ze dit niet altijd met woorden;
– Mensen zien dat ik het lastig heb, maar dat ik omtrent het stukje "ego", nooit uit mijn slof schiet en tegen geweld ben, non-verbaal en verbaal;
– Steeds meer mensen van nature naar mij toe komen, soms, met vragen die ze zelf niet kunnen beantwoorden op verschillende gebieden (ook als mensen het moeilijk hebben);
– Ik iemand bent die luistert, maar niet probeert te oordelen, dit lukt niet altijd, maar meestal wel;
– Ik altijd bereid ben mijn handen in het vuur te steken voor anderen;
Want wie ben ik om te oordelen over het leven van iemand, die hier komt om te leren. De groep, zoals we het hier terecht noemen beslist vooraf en wij gaan akkoord.
Ik krijg soms inderdaad sterk het gevoel dat ik hier ben om een dienst te bewijzen, naar de mensen die het moeilijk hebben. Ik ben kalm en rustig, zorgzaam, vrij van eigen belang. Verder ben ik iemand die vrij in het leven staat, het is de hoogste tijd om deze kristalkinderen begrepen worden en niet in hokjes geduwd. Hokjes zijn de bedenksels van zij die denken dat iedereen die hetzelfde gedrag vertoond "normaal" zijn en alles daarbuiten is "anders".
Meer mag ik momenteel niet delen van "de groep" (soms ook gezien als de raad der licht/de orde).
Groet,
Anoniem X
Hey Gordon & anderen,
Fijn om te zien dat dit artikel het meest gelezen blijft worden. Kristal helder feit op zichzelf lijkt me. Gordon, ik ben bijna klaar om m’n volle verslag/boek over deze eigenschappen door te zetten en in kaart te brengen in relatie tot de vele andere grote lijnen van magie in de wereld. Ik moest eerst door wat vijandelijke golfjes van vals-licht heen voor de OK werd gegeven. Ik heb al zo’n 300 pagina’s. Thanks voor de boost toendertijd en misschien kan ik nog wat voor je betekenen. Je woorden van toen, die komen af en toe voorbij. Ik heb ook een interview met je gezien, waarbij ik de neiging kreeg om je te helpen. Al goed, ik heb nog niet een directe vraag klaar, maar zal je binnenkort eens mailen.
Groet,
Greg
ik wil het niet verpesten…
maar zulke lijsten maken ons redelijk zwak 🙁
we weten zelf wel wat onze gebreken zijn
herhaal het dan niet…
dat werkt heel erg deprimerend….
sorry….
hallo ik ben monique en moeder van twee dochters een van 5 en een van 7 ik heb net als jullie ook het idee dat mijn dochterts allebei nieuwetijdskinderen zijn ik kan alleen nog niet helemaal plaatsen waar ze bij horen ikzelf weet veel dingen van te voren in gevoel heb zelf vaak het gevoel gehad dat ik ergens anders vandaan kwam ben een gevoelspersoon en heb vaak problemen met elektrische apparaten. mijn oudste dochter is heel gevoelig,dromerig, is veel met kinderen en dieren bezig , waar wij als ouders vaak problemen bij haar hebben is het feit dat als wij iets zeggen dat ze toch doet wat ze zelf wil , verder is ze erg lief en behulpzaam. is wel vaak verdrietig als iets anders gaat dan ze op dat moment in haar hoofd heeft en dat kan soms ook lang duren . heb het idee dat ze zich niet altijd begrepen voelt. de jongste dochter hebben wij andere dingen mee zij is net het tegenovergestelde heel wijs ,wil alles zelf doen als het niet gaat zoals zij wil dan wordt ze driftig, houdt niet van knuffelen was als baby een huilbaby sliep slecht dit heeft ze nog steeds heeft het vaak over vroeger toen ze een baby was en dat ze nog een broertje heeft, doet wijze uitspraken zodat je eigenlijk niet meer weet wat je moet zeggen , ze ziet soms dingen maar kan niet aangeven wat en ook hoort ze dingen het duurt heel lang voordat ze slaapt komt vaak beneden is vaak verdrietig weet niet waarom ze heeft allemaal lichtjes aan anders slaapt ze helemaal niet heb al van alles geprobeerdt maar weet het niet meer deur staat ook open heb haar al laten tekenen . zijn al bij iemand geweest hiervoor maar daar kreeg ik te horen dat ze een heel gevoelig kind is een nieuwe tijds kind dus ze heeft grote donker bruine ogen , en het opvallendste is dat ze een antepetie heeft tegen mannen als mijn man een keer boos op haar is , dan gaat ze helemaal door het lint , toen ze twee a drie jaar was trok ze ook vaak haren uit haar hoofd uit boosheid. wie o wie kan mij helpen heb al site’s doorgelezen maar kom er niet helemaal uit wat betreft haar driftbuien en slapen en bij de oudste over het doen waar ze zelf zin in heeft ,
@monique,
Hey Monique,
Ik heb veel hulp gehad en heb nog steeds veel hulp van Tineke van the center of the soul. De link staat ook op de linkenpagina van deze site. Ik weet niet of je er voor open staat, maar zij heeft bij mijn kinderen bvb zware trauma’s uit vorige levens weggenomen. Ik ben zelf hooggevoelig en kon bvb bij mijn oudste dat trauma echt voelen zitten. Bij de jongste ben ik gewoon zwanger beginnen gaan. Naar mijn gevoel heeft ze hen echt geholpen hun energie in balans te brengen. Zo stonden ze sterker en konden ze zich ook beter afsluiten. Ze kan vaak ook meer info geven over de achtergrond van je kind en tips geven over hoe je kan proberen om dingen te benaderen. Ik ga nu voor mezelf naar haar wanneer ik voel dat het nodig is en kan alleen maar zeggen dat ik er veel aan heb.
Ik promoot niet graag iets of iemand omdat dat zo persoonlijk is en je hierbij steeds je gevoel moet volgen, maar je kan altijd eens een kijkje nemen op haar site en zien hoe het voelt.
Maar hopelijk heb je snel een antwoord en een leidraad om je dochters bij te staan.
Liefs,
Nele
lieve monique,
ik denk ook dat gordon je kan helpen. Ook hij begeleid en coacht nieuwetijdskinderen en ouders…
liefs sabine
Mijn intuitie zei deze zomer dat ik dat op moest zoeken omdat ik het dringend nodig had. Heb hier ontzettend veel aan gehad, ontzettend bedankt voor dit artikel. Maar het gaat steeds slechter. Deze wereld laat ik steeds maar achter me, zonder me vaker af en raak eindeloos verdwaald in de wereld in mn hoofd. Van de buitenkant lijkt het alsof er niks aan de hand is, vrolijk, optimistisch, maar van binnen stort de boel langzaam in. Mijn vrienden maken er soms grappen over en snappen er helemaal niks van. Als er iemand is die hetzelfde voelt, zou het echt fantastisch zijn als ie wil reageren wat ik ken niemand in mijn omgeving die hetzelfde voelt en ziet van binnen als ik en heb ook nog nooit iemand ontmoet. Het zou wel fijn zijn als ik weet dat ik niet de enige ben die dit alles heeft, al deze punten die in dit artikel staan beschreven over Kristalkinderen.
Groetjes Koen
@koen, Hoi Koen, ik lees deze site nu pas een paar jaar later, maar wie weet dat je dit nog ziet. Ik heb ook al deze punten en de truc is heb ik uitgevonden, om gelijkgestemde mensen om je heen te hebben. Ik merkte dat hoe meer ik me erin verdiepte, naar mijn hart luisterde en de juiste mensen om me heen koos ik steeds dichterbij me begrepen voelde. Misschien dat je niet meteen de perfecte mensen ontmoet, maar als je dingen doet die passen bij je persoonlijkheid zul je ze vast ontmoeten. Voor mij was het met naar yoga gaan en met mensen omgaan die van de natuur en van kunst houden, dikke kans dat daar ergens gelijkgestemden tussen zitten. Ongetwijfeld is jouw pad anders, maar dit is misschien een voorbeeld.
Sabrina, jouw verhaal lijkt erg op die van de onze, als je wilt mag je mijn email adres (als je deze site nog weleens bezoekt en dit leest).
Onze dochter kon ook niet tegen wandelen als baby, niet tegen buiten zijn (de zon, de wind, het lawaai van auto’s, werkelijk alles was teveel). We zijn bij nul begonnen en haar na een paar maanden in rust en regelmaat langzaam begonnen met alles stapje voor stapje op te bouwen (tegen alle adviezen in) en dat heeft geholpen!!
Nog iets over de schoolkeuzes -> alleen de prikkels zijn inderdaad niet het probleem van deze kinderen. Ze zijn ook sensitief voor hoe er op hun gereageerd wordt en zijn gevoelig voor het serieus nemen (extreem erger dan bij gemiddelde kinderen). Ze willen op gelijkwaardig niveau staan en zijn vaker ook enorm wijs.
Misschien gek voorbeeld, maar mijn dochter is gewisseld van school, ze was doodongelukkig op de oude school waar ze wilde leren, dingen zelf wilde invullen, graag alles wilde weten en met de juf wilde praten over van alles. Nu op de montessori mag ze leren en zit ze in groep 3, maar mag mee doen met het programma met 4 (lukt haar gemakkelijk). Toch vind juf dat ze ook de keus moet hebben om te spelen, ze is tenslotte nog zo jong. Als de groep 3 gaat buiten spelen (3, 4, 5 zitten in één groep) dan vraagt ze aan mijn dochter-> Wil jij nu buiten spelen met groep 3 of doorwerken met groep 4?? En zo gaat het met alles…
Dit is misschien voor gewone kinderen niks bijzonders, voor mijn dochter is het een CULTUURSCHOK. Dit is wat ze al die tijd had gemist, ze wil serieus worden genomen, maar wel met gepaste grenzen, grenzen die ze zelf kan gaan onderzoeken en ervaren, want zoals eerder al door iemand werd geschreven:”Uiteindelijk moeten ze het zelf leren.”
Hallo,
Ik zou graag je e-mail adres willen hebben om eens ervaringen uit te wisselen.
Groet, sabrina
Hoi Sabrina,
Nou.. ik ben ook een kristalkind. En ik hou juist van de kou! En kan helemaal niet in de hitte naar buiten..
Winter is dus ook mijn favo wheater! Vooral als het vriest en s’avonds is de hemel dan helder en zie je alle sterren en de maan!!! of overdag heel koud met blauwe lucht en zon!!
Maar dat ben ik! De kristalkinderen die ik ken.. vinden de kou ook wel leuk..volgens mij. Maar misschien vind hij het inderdaad niet leuk! Zoals Greg!
liefs,
L.A.
Al vanaf dat ik heel klein was, werd ik snel blauw & zat inderdaad totaal niet graag in de kou of koud water… Waar warmte en vuur me juist weer wel rust geven. Ligt natuurlijk veel aan iemands lichaamsbouw en langzame gewenning etc. Maar ik kan me goed herinneren dat ik goed boos werd wanneer dat niet begrepen werd, dat ik niet kou wilde voelen, dus ik voel een beetje mee met de kleine 🙂 Verder ken ik eigenlijk totaal geen andere kristalkinderen en hun relatie met koud voelen, maar tot zover heb je mijn input.
Al eerder heb ik hier een berichtje geplaatst, als moeder van nu een 2 jarige zoon Thijmen, waarvan ik sterk het vermoeden heb dat dat ook een kristalkindje is.
Ik heb een vraag nog hier over, sinds het koude weer is begonnen, vindt thijmen het absoluut niet meer fijn om buiten te zijn, echt brullen in de buggy als we even een boodschapje doen en vorige week met een zonnige dag op de fiets was ook een drama, hij heeft dit nog nooit eerder gehad.
Mijn vermoedden is dat dit met de kou heeft te maken al geeft hij dit zelf niet aan.
Kunnen kristalkinderen ook slecht tegen kou?
alvast bedankt voor jullie reacties! sabrina
Mooi artikel, zeer hulpvol voor mensen met kinderen waarvan ze vermoeden dat het een kristalkind is. Mijn dochter is nu 22 maanden oud en ik vermoed dat het een kristalkind is en verdiep me er nu in hoe ik daar het beste mee om kan gaan. Fijn dat deze site er is om mij wat handvaten te geven en ervaringsdeskundigen te treffen.
Groeten Els
@Els, hey els, wat leuk om je te treffen. Ik ben ook een Kristalkind maar dan al 21 jaar oud! Ik heb grote eenzaamheid gekend. Dit was een gevoel alsof je nooit werd begrepen. Dat voelt zo verschrikkelijk. Want elk conflict stapte ik met Liefde in en soms was er weleens een afwijzing van vrienden. Gelukkig waren mijn vader en moeder zo liefdevol en heb ik daar zoveel steun aan gehad om mij te aarden. Kristalkinderen brengen ook wonderbaarlijke dingen met zich mee. Alles wat ik bijvoorbeeld kwijtraakte en wat mijn moeder ging zoeken kwam altijd weer terecht op een plek waar je net 10 keer langs was gelopen! Liefs Ik ben Chris!
Haha, SCORE… inderdaad sterke herkenning te vinden in dat lijstje. Intuitief wist ik ongeveer al dat ik van de kristalafdeling was wanneer ik lijstjes voor de andere vormen van NT-zijn afging en me positie erbij probeerde aan te voelen. Mooie energie in haar tekst, ik zal eens op zoek gaan naar meer informatie over die persoon. Compliment op het vinden en plaatsen van deze test Gordon!
Na dit lezen wil ik hier graag melden dat mensen die zich sterk herkennen in dit lijstje en zichzelf zien als een kristalpersoon die nog kan/durft te handelen naar ze codering en die aardse veranderingen wenst te faciliteren in ze levensjaren, me eens op te zoeken en daarover in delen/dialoog te treden.
Groet,
Greg
Ik kijk het nu weer, ik herken mezelf hier volledig in, ik zie nog geen geesten enz maar ik voel het contact wel. Is het ook mogelijk als ik me kan inleven in moordernaars? dat kan raar klinken maar ik begrijp soms niet dat mensen dat niet kunnen. Er staat in de krant bijvoorbeeld, Jongen steeks man neer vanwege mp3-speler, nu denkt en ziet men gelijk “vanwege de mp3-speler” maar waarom doet een mens dat, wat dacht hij , wat voelde hij, wat ervaarde hij, dan staat het helemaal los van die mp3-speler. Ik vind het soms erg lastig dat mensen niet verder kunnen kijken dan de reden van de mp3-speler, Herkent iemand zich ook hierin?
Verder herken ik mezelf enorm in deze kenmerken, nou moet ik zeggen dat ik mezelf nu niet meer voel dan anderen vanwege dit, ik ben zeker neit meer of minder dan iemand anders. Dus ik hoop niet dat men mij verkeerd begrijpt.
Groetjes Anna ( 17 jaar )
@Anna,
Wat je zo even aangeeft is normaal. Als je, van nature of na wat oefenen, openstaat voor kontakt met je gidsen dan weet je dat alsof het een heel normaal verschijnsel is. Zo voelt het ook. Het beangstigd je niet (integendeel) en je zal merken dat gidsen heel blij zijn als je communiceerd.
Ga het i.i.g. niet gelijk rondvertellen. De meeste mensen oordelen uit onwetendheid. Je zal merken dat je, na verloop van tijd, genoeg gelegenheid krijgt om op de mooiste momenten te laten blijken dat je dingen voorziet, begrijpt en kan doen op voor velen ‘raadselachtige’ manieren.
Zorg er dus feitelijk voor dat je geen commerciële kermisattractie wordt. Daar hebben we er helaas al genoeg van 🙂
En het is goed dat je verder denkt dan dat de media je voorschrijft. Het gaat niet om die mp3 speler.
Je stelt jezelf kennelijk vanzelf open naar de mensen en hun emoties en beweegredenen in het gebeuren.
Dat is een hele mooie eigenschap. Berust jezelf erin dat de vragen die je erover hebt beantwoord kunnen worden. Naar gelang je ouder wordt krijg je steeds meer de beschikking over een universale kennis die je ook leert dit soort dingen te accepteren en te begrijpen.
Maar ik zou je wel willen vragen niet met dit onderwerp “in te stappen”. Da’s een beetje zwaar vind je niet?
Begin eens in de natuur. Zet je geest open zover je kunt en vraag naar antwoorden over al dat er om je heen gebeurt. Je zal zien dat, wanneer jij en de natuur langzaam één worden, er veel vragen over de mens beantwoord zijn. Dat spreekwoordelijke kwartje zal vaak vallen, je bent nog jong. Geniet ervan!
@Dennis, Bedankt voor je reactie, ik ben erg bescheiden wat betreft dit soort dingen, op school had ik het er nooit over totdat ik een lerares sprak waar ik nu elke week een gesprekje mee heb hierover ( omdat ik de aura’s ook zie in de klas word ik er soms ook wel door afgeleid ) en ze merkte dat het voor mij verstandig was om wat meer te aarden. Maar zij is eigenlijk de enige op mijn ouders na die ervan af weet en ik wil ook zeker geen kermisatractie worden, want het is eigenlijk heel normaal in mijn ogen en ik wil er niet anders door behandeld worden, ik praat er op school enz ook liever niet over omdat mensen dan gelijk een oordeel over je hebben en ze gaan je dan gebruiken.
Zelf ben ik vegetarier en ik houd enorm veel van de natuur, gelukkig woon ik tussen 2 natuur gebieden in waardoor ik de rust ook wel vind en het helpt me ook met aarden. Heerlijk dat gevoel van eenheid met de natuur!
Bedankt voor je reactie!
GR Anna
@Anna,
Bescheidenheid is een mooie en bijzondere eigenschap. Wees ook trots op dat wat je kan. Zo te zien ben je in goede handen. Dat over die kermisattractie was natuurlijk een grapje hè 😉
Ik wens je veel succes, warmte en licht toe op je ontdekkingsreis. En hou ons op de hoogte! 🙂
Dennis
@Dennis, Dank je wel! ik wens jou ook veel warmte en licht toe op je ontdekkingsreis.
Ik heb een tijdje terug heimwee of verlangen gehad naar waar ik vandaan kom, mijn oorspronkelijke thuis. En nu ben ik bezig dat verlangen los te laten, maar toch voelt het alsof ik nooit mezelf kan zijn, me pure ik, als ik naar baby’s kijk dan zie ik zoveel liefde en puurheid, en zelf zou ik dat gevoel ook weer terug willen hebben.
Nu heb ik een paar dagen terug een gedicht geschreven, misschien lijkt het je leuk om het te lezen? ik zet hem er maar bij!
Als een rups in een cocon
Niet wetend hoe hij open moet
Als een vlinder in de zon
Pas dan voel ik me goed
Als een dolfijn op het land
Zoekend naar de diepe oceaan
De bestemming is in zicht
Het haalt de eenzaamheid bij mij vandaan
Als een zwaan in het ei
Gravend naar de buitenlucht
Vliegend en helemaal vrij
Zo begin ik mijn vlucht
Als een mens zoekend is
Zoekend naar zichzelf
Mezelf is wat ik zoek
Dat is wat ik mis
Ik ben dus aan het zoeken naar me pure ik, het gevoel te hebben als een kind, zo puur en alles. Ik ben mijn denken ook aan het veranderen, een soort innerlijke rijkheid zoek ik, zodat niks vanuit de buitenwereld invloed kan hebben op me geluk. Heerlijk is dat. Majah het komt allemaal goed, we creëren onze eigen gedachtes gevoelens en emoties en dat maakt ons ook zo voelen. Dus ik ben nu anders aan het denken en dat helpt enorm !
Ik snap niet waarom ik hier een heel verhaal over vertel maar het voelt goed om het even kwijt te kunnen.
@Anna,
Nou, ik kan je vertellen dat iedereen hier heel blij is dat je dit wilt delen. Het is een prachtig gedicht dat velen zal aanspreken. Een aantal zal denken; ‘Had ik ook zo kunnen schrijven’.
Je spreekt over loslaten. Dat wat je hebt en voelt, die heimwee en verlangen, is wat je deels moet losmaken van je dagelijks bestaan. De maatschappij is hard. Veel mensen ook.
Maar loslaten….eigelijk niet.
Je zal inzien dat je heimwee feitelijk een wegwijzer is naar je oorsprong en alles wat dat je meegeeft aan je hele zijn hier.
In die oorsprong zit heel veel kracht. Je liefde, je mededogen, je empathisch vermogen en met een beetje ervaring misschien wel je impirisch vermogen. Al is dat laatste een beetje Indigo 😉
Als je de bron van je heimwee omarmt, omarm je een klein kind. Dat kind is puur en liefdevol. Aangekomen in een grote boze wereld.
Wanneer je zover bent dat je er in kan slagen om die herinnering weer vaste vorm te geven heb je feitelijk gedaan wat een nieuwetijdskind (om alle namen maar even op een hoopje te gooien) hier kan en mag doen.
Het zaaien van die liefde en warmte in de harten en geest van je medemens hier op aarde. Je hebt je thuis verlaten. Maak hier dan je thuis met al wat je herinnert. En geloof dat dat goed is. Het is puur en eerlijk.
Eigelijk is wat je zoekt ook verhult achter het ongemak van je heimwee.
Breek je heimwee, en je herkomst zal je vullen met zo’n goddelijk kracht dat ook de ‘gewone’ mens je zal vragen of alles wel goed is met je? Je zal stralen. Je wordt een licht. Een bron van inspiratie en spreekt uit het hart en met een wijsheid welke je hier niet is geleerd.
Ik ben 41. Geen Kristal. Ik ben vele jaren bezig geweest met een worsteling van erkenning en ontkenning. De naam ‘Indigo’ geeft mij na zolang zoeken een identiteit. Sceptisch als ik ben heb ik toch ontdekt dat alles helemaal klopt. Geen ontkomen aan. Dus wat ik altijd voelde en deed was goed. De bedoeling.
Maar het was, en is, niet zo makkelijk.
Stel dat ik ooit een God, of Jezus, in “levende lijve” mag ontmoeten dat heb ik toch de prangende vraag waarom Gordon niet eerder zijn site heeft opgezet 🙂 🙂 🙂
Grapje.
Ook jij gaat veel mensen ontmoeten waarvan soms lijkt alsof het merendeel van hun hersenen in het geboortekanaal achterbleef. Blijf op je pad zolang je voelt dat je niet sterk genoeg bent dat wat zich op andere paden bevindt te ontmoeten. Richt je op wat je wel kan en groei mee met die stroom van ervaringen.
De leraren vergeten mij meestal omdat ik zo stil en rustig ben. Ook komen mijn vriendinnen bij mij wanneer ze raad nodig hebben. Maar 1 ding dat niet in de lijst staat, we kunnen gigantisch geduldig zijn maar wees niet onrechtvaardig want ook wij kunnen heel bot uit de hoek komen , ook al is het meestal niet onze bedoeling. op dat soort momenten zeggen we precies wat we denken.
@Alicia, Dat van die leerkrachten herken ik helemaal. Hoe vaak vroegen ze mij op mondelingen examens of ik wel naar de les was geweest…
Maar het is waar er kan heel veel hardheid/frustraties/boosheid uit ons komen. Maar ik leer nu stilaan hoe me te beschermen tegen al de indrukken van buitenaf. Of mensen die maar blijven tanken en me helemaal leegzuigen. Beter voorkomen dan genenezen, maar het is een traag en moeilijk proces. Je voelt zo veel dat je je er moeilijk voor kan afsluiten… Bij vreemden gaat het nu al. Bij mijn gezin blijft het het moeilijkste.
@Nele, vind het ook het moeilijkste om me af te schermen voor de mensen die het dichtst bij me staan, terwijl het juist essentieel is bij die groep mensen om je af te schermen…
Hey Gordon, een wat late reactie. 🙂 klopt maar het blijft moeilijk. Energetisch lukt het me heel moeilijk. De kids leer ik nu hun energie bij hen houden. Minder draden naar buiten gooien. En concentreren op zichzelf. Voor de rest nog geen goeie manier gevonden om er zelf mee om te gaan. Maar ik blijf proberen. 🙂 Groetjes!
Hallo Gordon,
Tijdens het surfen kwam ik op deze site terecht, en heb hem met volle aandacht bekeken. Sinds kort weet ik dat ik een HSP-er ben, dit was voor mij een hele opluchting.Maar nu ik het artikel van jou lees, begin ik te twijfelen, want een heleboel dingen die hier aan de orde komen, daar herken ik mij danig in. Alhoewel ik van 1965, weet ik niet of ik onder de kristal kinderen val. Maar wat ik nu wel ervaar is, ik hoef niet meer, daarmee bedoel ik te vechten tegen de bierkaai. Ik werk in de gezondheidszorg, en heb in de ondernemingsraad gezeten, en het eind van het verhaal is, ik kwam thuis te zitten met een burn out. Ik had steeds het gevoel dat mensen mij maar niet begrepen, wat blijkt ik sprak altijd vooruit, als er veranderingen ingevoerd moesten worden, gaf mijn gevoel aan of het goed was of niet, en als het niet goed voelde ging ik er tegen in. Nu begrijp ik hoe ik in elkaar steek en ik kan nu zeggen, ik hoef niet meer. Ik ben nu ook weer aan het werk, en het gaat erg goed, ik bemoei mij niet meer met het beleid die gevoerd wordt, ik heb mij voorgenomen, om het werk voort te zetten daar waarvoor het bedoeld is, de mensen met liefde en toewijding verzorgen, wel heb ik gevraagd of er structuur gebracht kon worden in mijn werkzaamheden, want hierin is mijn behoefte groot. Mijn hoofd raakt erg vlug vol van alle nieuwe informatie die ik moet verwerken, en de tempo waarin het gedaan moet worden hou ik niet bij, Nu dit allemaal geregeld is lukt het mij om weer te functioneren naar behoren. Gelukkig is er begrip hiervoor, En voor mij zijn er puzzelstukjes op de juiste plaats gevallen. Wat ik alleen vreemd vind, is dat de reguliere gezondheidszorg dit niet erkent. Ik ben bij een psychotherapeut geweest, die mij heeft geholpen in mijn zoektocht, zij herkende de kenmerken van HSP, wel gaf zij hierbij aan, dat zij mij hierin niet verder kon begeleiden, omdat het niet erkent is bij de GGZ. Wel heeft zij mij verwezen naar het internet en boeken die ik erover kon gaan lezen. Ik voelde mij altijd al een beetje een buiten beentje voor ik wist dat ik een HSP-er was, maar nu voelt het weer alsof je buiten schot wordt gezet.gelukkig is er een hoop informatie over te vinden, en ik ben deze therapeute ook heel erg dankbaar, dat zij mij hierop gewezen heeft, want er is voor mij een wereld opengegaan, weliswaar een andere wereld, maar een wereld die goed voelt, ik begin nu te begrijpen hoe te reageren als er iets voordoet, en ik hoop dat er een moment komt dat de puzzel compleet is.
Dit wilde ik gewoon even kwijt.
Ook wens ik alle mensen die nog in een zoektocht zitten, een hoop liefde en licht toe.
Groetjes Lammy
Hai Gordon,
Ben blij dat je deze artikel geplaatst heb!
Na mijn onderzoek was ik op zoek naar geweest! Omdat ik zelf geen indigo ben, maar een Kristal. Eigenlijk herken ik me in allebei,maar meer in de Kristal…
Er is nog heel weinig erover geschreven. Maar deze "lijst" is wel heel goed beschreven. Alles Alles alles klopt..
Vooral het weten dat we een en al liefde zijn.. Alleen jammer van mijn verleden, want hierdoor ben ik volledig dichtgeklapt. Het is tijd om weer mezelf te vinden en weer onvoorwaardelijke liefde te geven..
lieve groetjes,
L.A.
Een artikel op deze site over kristalkinderen waar ook op de opvoeding ingegaan wordt: Kristalkinderen.Kinderen van de nieuwe aarde .Wie zijn ze?
Hai Sabrina,
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het toen op die leeftijd ook nog lang niet wist hoor. We zijn er pas sinds kort achter wat het allemaal inhoudt. Uiteraard was het wel duidelijk dat ze anders was dan andere kinderen van haar leeftijd. Die grote ogen die (inderdaad) dwars door je ziel heen leken te kijken. De vrolijkheid, de heerlijke onschuld.
Dat waren vooral de kenmerken toen ze klein was.
Toen ze eenmaal naar school ging, viel het iedereen op hoe ze gebrand was op een stuk eerlijkheid en respect.
Als een juf iets beloofde en dat niet nakwam, herinnerde ze haar er keer op keer aan. Net zo lang tot ze haar beloftes nakwam. De juf grapte daar regelmatig over, want er was geen kind in de klas dat zo correct was.
Ik zal nog even verder graven in mijn geheugen. Het is al weer zo lang geleden.
Hartegroet,
Sonja
Hey Sonja, mooie site voor en door kinderen. Wat een power hebben die meiden van je!
Hallo Sonja,
Bedankt voor je reactie.
Waar ik nog wel benieuwd naar ben is wat jij aan je kind merkte dat hij of zij een kristalkind was?
Ik vindt het nl. op deze leeftijd die mijn zoon nu heeft (19 mnd) Nogal moeilijk om echt te kunnen zeggen dat hij een kristal is.
Wat zijn jou ervaringen hier mee? mbt tot motoriek (laat lopen) is dat ook iets wat echt bij een kristalkind hoort?
Ik zou graag de website van jou kinderen eens willen bekijken.
Alvast bedankt!
groet sabrina
Hoi Sabrina, je kunt op deze site ook nog kijken onder het onderwerp kristalkind kenmerken en het onderwerp kristalkind. Ik heb geprobeerd een verzameling te maken van alles wat gerelateerd is aan kristalkinderen. Deze is natuurlijk nooit helemaal compleet, maar ik hoop dat je er wat aan hebt.
Hai Nicole,
De website is www lecura nl. Alles wat je op deze site vind, is door mijn kids zelf onderzocht en geschreven. Vooral de boekenlijst is erg compleet, waarbij je over heel wat verschillende onderwerpen altijd wel iets vind waar je iets aan hebt.
Mijn oudste dochter en ik zijn beide ook therapeut, met name gericht op nieuwetijdskinderen, die tegen problemen aanlopen. Ook deze informatie vind je op haar website.
Mocht er iemand vragen hebben, stel ze gerust. Samen weten we altijd meer dan alleen…
Hartegroet,
Sonja
Hoi Sonja,
Ik zou graag de site van je kinderen willen lezen. Ik ben moeder van kinderen met indigo energie, jongste kristal, en mijn ongeboren kindje de regenboog. heb bij de twee laatste de energie van het wezen wat incarneerde mogen zien. De beschrijving van kristal heeft veel herkenning met mijn jongste dochter. Ze gaat volledig haar eigen gang en ik voelde intuitief dat ze dicht bij ons wilde zijn. Het eerste jaar heb ik haar in een draagdoek gedragen en ze is zo tevreden hierdoor. Is graag in natuur, is voorzichtig en onderzoekend, Begrijpt als een volwassenen, is slechts 17 maanden, heeft grote bruine ogen die dwars door je heen kijken en tijdens de zwangerschap liet ze al precies blijken wat ze wel en niet fijn vond. Elektrische prikkels bijv. zijn te heftig. Biologisch eten heerlijk. Zeer invoelend en liefdevol en graag op zich zelf in een groep. En zo waren er nog meer overeenkomsten. groetjes Nicole
Hai Sabrina en Annette,
Ik kan me jullie vraag wel voorstellen. Het zijn zeer bijzonderde kindjes die jullie hebben. Eén van mijn eigen dochters (inmiddels 16 jaar) is ook een Kristalkind, net als ik trouwens. Dit maakt het wel makkelijker, moet ik zeggen, in de omgang. Ik begrijp haar volledig.
En hoe voed je een Kristal op? Gebruik alsjeblieft je intuïtie en ga niet af op meningen van anderen.
Een Kristalkind heeft niet zoveel ‘opvoeding’ nodig, meer begeleiding. Je hoeft ze niet te vertellen wat wel en niet mag. Ze zijn dermate voorzichtig, hoogsensitief en intelligent dat ze zelf veel kunnen bepalen als ze wat ouder zijn. Nu, in hun babytijd, is vooral er zijn voor ze het meest belangrijke. Ben zoveel mogelijk in hun buurt en geef ze het volle vertrouwen mee. Praat veel met ze en vooral… behandel ze niet teveel als baby (babypraat is al heel snel denigrerend), maar zie ze als volwaardig wezen zo klein als ze zijn.
Overigens hebben mijn kinderen (Kristal, Indigo en Regenboogkind) een eigen website gemaakt met heel veel verhalen en tips. Mocht je die willen lezen, hoor ik het wel.
Hartegroet,
Sonja
Hallo,
Grappig dat ik jou oproepje net lees met dezelfde vraag.
Ook ik heb een kindje, nu 19 maanden waarvan ik vermoedt dat het een kristalkind is, grote doordringende bruine ogen, heeft als baby veel gehuild kon niet met hem in de kinderwagen even een wandelingetje maken teveel prikkels, erg gevoelig vooral voor licht en geluid, verbondenheid met de natuur, heel veel liefde nodig,langzame grove motoriek (laat zitten, en nu nog niet lopen), regelmaat nodig en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Frappant vond ik het ook om te lezen dat deze ongeboren kinderen al hun naam doorgeven, want dat is ook wat bij ons is gebeurd, had een andere naam maar voelde een paar weken voor de geboorte dat die het niet moest worden.
En ik blijf ook steeds zeggen dat ik wist dat wij zo’n kindje zouden krijgen, hij past bij ons..
Nu ik dit zo type denk ik ook zal ik ook een nieuwetijdskind zijn? heb ik mezelf nooit afgevraagd??
Ik was wel enig sinds bekend met nieuwetijdskinderen maar heb mij er nooit echt in verdiept, tot nu eigenlijk.
Ben ook erg benieuwd of je op deze jonge leeftijd al kunt spreken van een nieuwetijdskind of dat dat pas later is. En vooral hoe kan ik het best met hem omgaan?
groet sabrina
Hallo,
Na veel zoeken op internet ben ik er achter gekomen dat ik moeder ben van een kristalkind (heb het vermoeden dat mijn zoon een kristalkind is) Hij is nu 21 maanden en is heel wijs en kan slecht over veel prikkels en is erg met de natuur verbonden en er zijn veel meer overeenkomsten. Zo las ik ergens “grote blauwe ogen” en ja die heeft mijn zoon en het is net of die ogen door je ziel heen kunnen kijken. Ik heb het vermoeden dat ik zelf ook een kristalkind ben maar ik kom er nu pas achter. Ik probeer sites te vinden waar ik informatie kan vinden hoe ik mijn zoon het beste kan begeleiden hier in, want ik vind het af en toe best moeilijk om met hem om te gaan. Maar ik wil wel dat hij zich begrepen voelt door mij. Heeft u nog tips voor mij als moeder van een kristalkind? waar moet ik om denken? en hoe moet ik met mijn zoon omgaan?
Hallo, in bovenstaande tekst over kristalkinderen heb ik veel herkenning gevonden over mezelf, alleen het feit is dat ik nu 48 jaar ben. Ben er erg blij mee, want sommige eigenschappen kon ik eerst niet zo goed plaatsen. Juist omdat datgene druist tegen wat ‘normaal’is.
Ben op mijn 34e jaar, door een tussenkomst van een lichtwezen (1995) begonnen aan mijn bewustzijnsontwikkeling, daarvoor nooit iets gehoord of gelezen over het spirituele, toch was het voor mij iets heel natuurlijks, want had geen angst. Daarna in een sneltreinvaart geestelijk ontwikkeld, door vele niveaus in te kunnen zien, die innerlijk werden ervaren. Oude culturen, zelfgenezingsvermogen ontwikkeld, helderziendheid, vele leringen ontvangen vanuit de geestenwereld. Ben als sjamaan op natuurlijke,tradionele manier onderwezen.
En inderdaad op geestelijk niveau ben ik sterk ontwikkeld, in 12 jaar, en sins anderhalf jaar fysiek alles aan het úitwerken’. Heb mijn kinderen, die ‘adhd’ verschijnselen hebben, hiermee kunnen begeleiden, alleen maatschappelijk gebied blijft moeilijk, aangezien deze wereld er nog niet aan toe is om deze energieen te kunnen neerzetten zodat wij ons ook Thuis voelen.
Pionierswerk herken ik nu ook, zet me nu ook steeds meer in maatschappelijke kwesties om nieuwe ontwikkelingen aan te reiken door mijn eigen ervaringen te gebruiken. Het grotere geheel kunnen zien. Maar blijft moeilijk, aangezien ik geen diploma’s bezit en toch mezelf wil neerzetten.
Wil u bedanken voor dit stuk waar ik toch weer iets van mezelf herken en rust geeft!!
Ariën
@Ariën, Hoi Ariën, ik herken iets in jouw verhaal; ik vind het ook best lastig om een pionier hierin te zijn. Ik ben eigenlijk heel erg moe nu omdat ik degene ben die anderen omhoog trekt, het zou zo fijn zijn andere kristalkinderen om me heen te hebben, zodat we op dezelfde golflengte zouden zitten. Dat lijkt me enorm makkelijk 🙂
@Cecile,
Ik heb zelf geen ervaring met het onderwijs in België, maar weet dat soms zelfs Nederlandse ouders hun kinderen op een Belgische school doen juist vanwege de discipline en het “respect” dat van de kinderen voor de leraren geëist word.
Juist nieuwetijdskinderen kunnen niet tegen discipline die niet op spiritualiteit gebaseerd is en “holle” autoriteit omdat ze , zoals ik, alleen autoriteit respecteren die op liefde is gebaseerd, op wijsheid, op compassie.Op vrijheid.
Je dochter voelt heel goed aan dat de ware kennis al in iemand zit, en er geen kennis in moet, maar gewerkt moet worden met datgene wat er van nature is bij kinderen. Gevoelens, liefde,intuïtie. Het hart.De Ziel.
Over een tijd zal “intelligentie” gelukkig niet meer alleen worden gemeten op IQ ,maar ook E.Q., emotionele intelligentie en daarnaast ook Spirituele Intelligentie.
Volgens mijn kun je je slimme wijze dochter alleen maar bevestigen in haar wijsheid en eigenheid.En er met haar over praten. Haar vertellen dat ze precies goed is zoals ze is. Dat het een kracht is die ze heeft. Het klinkt/voelt alsof je dat al doet. Er zijn wel manieren voor haar om minder stress te hebben. Als ze bijvoorbeeld voor, tijdens en/of na schooltijd de tijd kan nemen om stil te zijn, misschien door meditatie, misschien door visualisatie, misschien door ….? , en daar ook van kan gaan leren genieten, die kleine momentjes, zal het harde schoolleven haar misschien wat makkelijker afgaan.
Gordon
@jannie:
top!
@Gordon, Cecile en Conny,
Inderdaad, dat concurreren op Belgische scholen, dat opboksen tegen elkaar -wat ik althans ooit in een krantenartikel las- bevalt mij ook niet.
Toch: een strenge school betekent ook duidelijke regels, heldere structuur en stilte in de klas. Het schijnt dat dat juist prettig is voor kinderen die weinig prikkels kunnen verwerken, wat toch vaak het probleem is.
qoute:
Alsof dat het probleem is.
Ik vind dit:
dramatisch.
daar veranderd wegnemen van prikkels niks aan. Er zou moeten geleerd worden, door de school, hoe je daar mee om kan gaan.
Onderwijs moet het HART betreffen. En niet gaan om structuur.
Deze kinderen hebben veel vrijheid nodig om dingen die ze aanspreken uit te diepen, en er over te kunnen praten.
@Gordon,
Zo is het ! Deze kinderen hebben veel vrijheid nodig, maar je mag niet verwachten dat de school kan leren hoe ze daar mee om kunnen gaan, dat moeten ze zelf leren, leren om met hun angsten om te gaan, leren om niet meer te blokkeren, leren ‘stand’ te houden, ondanks dat niemand hen begrijpt. Je kan als ouders enkel helpen om hen daarin te ‘begeleiden’, maar dan moet je het natuurlijk eerst zelf kunnen.
@Conny,
Ik ben ervan overtuigd dat strenge scholen voor deze bijzondere kinderen niet werken. Integendeel… ze kruipen óf in hun schulp óf ze gaan ageren op een manier die we vast niet willen.
Het in hun waarde laten, tonen dat er onderling respect is voor elkaar; dat zijn de drijfveren waar een school aan zal moeten wennen.
Ik werk nu een aantal jaren met nieuwetijdskinderen en ik leer dagelijks van ze!
Door middel van meditatiemiddagen, workshops, praatgroepen voor pubers en de cursus Intuïtieve Ontwikkeling met ze te doen, zie je ze veranderen, genieten, glunderen en…. weer langzaam aan het oorspronkelijke kind in ze naar boven komen.
Nog mooier is het, dat de ouders ook langzaamaan met hun vragen komen. Ook daar werk ik mee en ben zeer dankbaar voor de mogelijkheid dit te doen.
Het is zo belangrijk om het mooie in deze kinderen tot volle bloei te laten komen!
Hartegroet voor iedereen,
Sonja
Dan zijn het niet de kristalkinderen, maar een ander type nieuwetijdskinderen voor wie strenge scholen prettig zijn (want ik heb wel degelijk op meerdere plekken zoiets gelezen).
Neem me niet kwalijk;)
@Iris, vaak is structuur heel prettig, althans het werkt goed voor ze, voor Nieuwetijdskinderen. Maar het is wel nodig daar ook weer ruimte voor vrijheid in te bouwen, en daar over te overleggen.
Streng? wat betekent dat eigenlijk vraag ik me af. Ik heb nou niet bepaald een positief beeld bij “streng”. Jij wel?
streng:
Uitspraak: strɛŋ : als iets of iemand je weinig vrijheid geeft om het anders te doen bijvoorbeeld“een strenge docent”
Grappig (of triest) dat juist als voorbeeld van streng staat “een strenge docent”
Nou, neem nieuwetijdskinderen hun gevoel van vrijheid af en ze worden ongelukkig.
wees als leraar: eerlijk, liefdevol,bevestigend, begripvol en consequent naar nieuwetijdskinderen en ze zullen jouw inbreng buitengewoon waarderen. Ik denk dat LIEFDE weer het sleutelwoord is hier…
Om je een beetje tegemoet te komen 🙂 :
Voor autistische kinderen is structuur bijv. vaak super belangrijk. Maar streng zijn werkt niet bij NTK, ook niet omdat ze niet zoals de de meeste kinderen (en vaak ook in tegenstelling tot hoe hun eigen ouders zijn opgevoed) reageren op schuld en straf.Wees streng en het kind zal je op afstand houden. Groetjes, Gordon
@Gordon.
Ik geef toe dat het afnemen van vrijheid niet prettig is, zeker niet als je prima zelfstandig kan zijn, zonder problemen. Dan wil je niet op de huid gezeten worden.
En er zit wat in dat wanneer je een juf of meester mag, of in ieder geval respecteert, je mogelijk ook minder etterig of tegendraads wordt in de klas.
En waar je bovenal een punt mee hebt: wat voor het ene kind werkt, hoeft voor het andere kind nog niet te werken. Het is zo logisch en toch lijk ook ik het wel eens te vergeten.
Deze blogschrijfster en moeder van twee, naar eigen zeggen, nieuwetijdskinderen legt erg goed uit, vind ik dan, welke scholen goed zouden kunnen zijn voor welk kind.
http://nieuwetijdskinderen.wordpress.com/2009/07/31/welk-onderwijs-kies-je-voor-je-nieuwetijdskinderen/
Ik kon me zelf wel vinden in haar tekst over strenge scholen. Mijn eerste basisschool was ook relatief streng, mijn tweede minder en ik merkte toen als zevenjarige al dat het daar een stuk vrijer, maar ook rommeliger aan toe ging. Ik prefereerde in dat opzicht mijn eerste school, zeker toen we vanaf groep 4 zelfstandig gingen werken, wat ik helemaal niet kon.
we blijven hangen op het verschil tussen consequent afgesproken regels hanteren en structuur bieden, en streng zijn. Misschien is het de connotatie van het woord streng maar bedoelen we hetzelfde. Zullen we het hierbij laten? (ook om ruimte te laten voor het eigenlijke onderwerp:”kristalkinderen”)
@Gordon.
Prima!
@Gordon, Jij bent duidelijk indigo, ik ook en ik ben het compleet met je eens! Ik ben nu bijna 16 en zit zelf dus ook nog op school. Weliswaar middelbaar maar je hebt helemaal gelijk; ik haal de hoogste cijfers op de vakken waar ik in de klas vrijgelaten wordt. Als ik gedwongen wordt om iets te maken dan voel ik me zo bedrukt dat mijn IQ voor mijn gevoel wel 30 punten zakt…
Dat verschil zie je ook duidelijk in mijn cijfers, at kan echt een verschil maken van 9-ens ipv 6jes, alleen al door de leraar en de manier van lesgeven :O Het inteligentst ben ik voor mijn gevoel als ik thuis zit en ik vrijwillig allerlei interesante dingen op internet opzoek.
Alleen 1 ding, ik weet niet in hoeverre indigo en kristal kinderen daar in verschillen… Daar zal rekening mee gehouden moeten worden!
Hoe ga je er als ouder om mee een kristalkind qua onderwijs. In België is het onderwijs gericht op prestatie, onderlinge strijd, steeds meer en meer informatie in het kind gieten. Mijn kind van 11j is heel wijs en een normaal gemiddelde intelligentie. Ze heeft tijd nodig om alles te verwerken en dat heeft de juf helemaal niet. Haar programma moet afgewerkt worden! Dus stress en in zichzelf gekeerd gedrag is een gevolg. Ze zegt zelf: als die kinderen daar in meegaan maar de liefde niet in hun hart hebben, wat zijn ze dan?
@Van der Biest Cecile,
Hoi Cecile,
Ik ben ook een moeder van een kristalkind, (10 jaar) en ik weet wat je bedoeld, ik probeer mijn dochter ‘sterk’ te maken, en haar het gevoel te geven, dat ze goed is zoals ze is, en dat de juf haar niet kan begrijpen…
Ze moet zelf leren om ‘sterk’ te blijven in deze, voor haar, moeilijke wereld, en het gaat hoe langer hoe beter.
Groetjes,
Conny
@Van der Biest Cecile,
Wij hadden hetzelfde probleem met onze jongste dochter en na de zomervakantie zijn we overgestapt naar het montessori onderwijs. Zij is nu helemaal op haar plek en kan zijn wie ze is, zoals ze is, dat kan ieder kind daar. Het gaat er niet om programma’s afdraaien en de hoogste scores, het gaat voornamelijk om het welbevinden van de kinderen en vanuit daar kunnen ze het beste uit zichzelf halen. Voor onze dochter is dit ook echt het geval, ze is bezig met versnellen (klas overslaan) en gaat ook in de plusklas. Ze is hoog sensitief gediagnosticeerd en er zijn sterke vermoedens van hoog begaafdheid (we laten dat niet testen, zolang ze nu goed in haar vel zit).
Op haar andere school had ze gedragsproblemen, ze zat daar soms als een autist in de klas. Hiermee wil ik aangeven hoe belangrijk de omgeving, de school dus kan zijn voor zulke gevoelige kinderen. In België hebben ze ook montessori onderwijs zag ik, ga je eens kijken, sfeer proeven. Je hebt ook middelbaar montessori onderwijs. Succes en sterkte ermee.
@M., Wat fijn om te zien dat jullie als ouders je zo goed bewust zijn van het feit dat je kind een kristal kind is 🙂 Dat zal een wereld van verschil voor ze maken. Ik ben zelf een kristalkind, de lijst bovenaan beschrijft me precies, geen uitzondering. Ik ben 25 en ik denk dat het een stuk moeilijker was dan nu toen ik jong was. Ookal waren mijn ouders allebei indigo’s, ik ging wel naar een normale school en het heeft me een tijd geduurd voordat ik de verwachtingen van de maatschappij van me af kon schudden en meer mijn eigen weg kon gaan. School was enorm zinloos en saai in mijn ogen.
Hallo,
ben er zelf net achter wat mijn probleem steeds is waarom ik steeds weer op hetzelfde uitkom in relaties en vriendschappen gelukkig heeft een psychotherapeute mij erop gewezen en dit geeft veel rust ben er blij mee met deze info.
Nu weet ik zeker dat ik niet fout zit, wist het eigenlijk al maar ja als iedereen anders verteld dan ga je steeds twijfelen dat is menselijk denk ik! Nu voel ik de opluchting!
Jannie