Kristal kinderen zijn zo open en liefdevol, zo verbonden en wijs dat we vergeten dat zij ook andere aspecten hebben en dat ze bijzonder gevoelig voor angst zijn, en het hen op rare wijze beïnvloed. Sommigen hebben een behoefte aan veiligheid en nabijheid, anderen hebben behoefte aan regelmaat in hun schema, zodat ze altijd weten wat er gaat gebeuren. Soms gaat het prima totdat er iets met ze gebeurt , hetzij een ongeval of iets engs, en ze moeite hebben met het loslaten van de angst. Met hun hoge trillingsniveau zijn ze niet uitgerust om om te gaan met angst. Het kan verwarrend zijn en ze weten niet hoe deze ervaringen te verwerken en los te laten .
Kristallen zijn hier om ons te te leren over hogere vibraties van liefde en begrip en deze te ervaren, om een voorbeeld van liefde en verbondenheid te zijn en de Indigo ervaring naar een nieuw niveau te tillen . Zij doen dit op hun unieke manier, maar ze leven op deze planeet en de dichtheid wordt weliswaar getransmuteerd (vrije vertaling v. Gordon:omgezet naar liefde),maar ze is nog niet verdwenen. Net als de wereld niet klaar was voor de Indigo, is zij nog niet helemaal klaar voor de kristallen. Bij het ervaren van deze dichtheid hebben ze geen manier om deze te verwerken, omdat zij niet op dat trillingsniveau zitten en niet de tools hebben om er mee om te gaan.
Hun reactie op angst is deze internaliseren en zich er zorgen over te maken. Als we goed opletten kunnen we de verschuiving in hun energieën waarnemen en hun terugtrekken verbinden aan iets dat is gebeurd. Praten met hen over wat er gebeurd is, wat het werkelijk betekent en vervolgens uit leggen hoe het los te laten kan hen helpen de angst te verwerken en los te laten.
Kristallen zijn gezegend met ouders en grootouders die goed zijn afgestemd op het geestelijke, die een sterke spirituele verbinding met hen hebben en die hier zijn om deze reden, hen voorbereiden op hun pad en hen helpen met de energieën die niet stroken met hun eigen.
Communicatie met deze kinderen, Indigo, kristallen en de generaties daarna is zó belangrijk. En niet alleen tot hen spreken, maar de interactie met hen op een spiritueel niveau aangaan, met aandacht voor hun energie-niveaus, om te zien waar er dips en blokkades zijn, en ze opmerken.
Ze zijn niet altijd in staat om ons te vertellen wat er mis is dus moeten we dit bewustzijn voor hen hebben. Wij zijn hun helpers en leraren, ze kwamen naar ons, zodat we hen kunnen helpen met het aarden/gronden van hun energie, ons bewust zijn van hun doel, een plaats met veiligheid en troost creëren, zodat ze de energieën van de aarde kunnen bereiken en weten hoe om te gaan met lagere vibraties op een manier die niet schadelijk voor hen is. Ze zijn een zegen, zij zijn ónze zegen en we zijn hier voor hen.
Copyright Jennifer Hoffman
-©Nederlandse vertaling:Gordon, www.nieuwetijdskind.com
andere artikelen Jennifer Hoffman/website Jennifer Hoffman
Erg herkenbaar deze tekst 🙂 Mooi om te lezen.
Bedankt !
Liefs, Anna
Hi Floor,
Het speelt nog steeds, dat zal het wel blijven doen. Je hebt wel gelijk, we proberen ook als ze dreint overdag haar de kans te geven alles eruit te gooien, soms is dat genoeg, soms ook niet. We zijn nu bij een osteopaat (Ton Bottema in Zevenaar) die ons leert hoe we dat kunnen doen. Bij hem heeft ze haar frustratie en boosheid ook al heel veel geuit, en volgens hem heeft ze ongekend veel kracht en energie. Daardoor houdt ze het ellendig lang vol, maar lukt het haar ook niet om los te laten. Dat laatste is natuurlijk heel sneu. Heeft ze heel veel kracht, zet ze die in om haar boosheid en frustratie vast te houden. Zonde…
We proberen haar dus vooral te leren dat het veilig is om haar boosheid te uiten, dat het mag! En dat het in haar voordeel is om los te laten, dus dat fluister ik vaak, toe maar, gooi het er maar uit en als ze dan overgaat in zielig huilen, goed zo, laat het maar los. Maar dat lukt haar nog niet. Volgens Ton gaat dat met een aantal behandelingen en vooral heel veel aanmoediging haar dat uiteindelijk wel lukken, maar we hebben een lange adem nodig. Volhouden dus! Dank je wel dat je gereageerd hebt, ook voor je intentie om te helpen. Voor mij is het een stimulans om inderdaad uit te blijven nodigen het er op gezette tijden uit te gooien…
Wat verder bij ons enorm helpt (misschien heb jij daar weer iets aan) om haar iedere avond op precies dezelfde manier naar bed te doen, en op precies hetzelfde tijdstip. Dat heeft bij ons enorm veel rust op de avond gebracht. De nachten zijn nog steeds onrustig, maar het gaat al wel een stuk beter. Muziek heeft bij ons ook geholpen, zodra ze die hoort, weet ze dat ze zo gaat slapen en begint ze in haar ogen te wrijven. Voorspelbaarheid, een van de sleutels…
Anke
@Anke, Kristal of Indigo is m.i. vooral een energie. De beide verschillen wel degelijk. De indigo zijn de voorlopers van de kristal-energie, de strijders, degenen die de grenzen op zochten en alles afbraken wat integriteit ontbeerde.De opdracht van de indigo’s was om alles wat niet vanuit het hart komt te bestrijden en neer te halen, vaak gewoon door hun gedrag. De persoonlijke opdracht van de indigo’s is volgens mij de weg naar zichzelf.Zich weer herinneren wie ze eigenlijk zijn.
De kristallen zijn degenen die ons laten zien dat vrede , harmonie en verbondenheid de weg is. Niettemin zijn er , om het wat ingewikkelder te maken, ook stemmen die de kristallen tot de indigo’s rekenen omdat het vanuit dezelfde energie komt. Zelf voel ik dat ook zo.Allemaal indigo’s dus ,maar met verschillende en vaak door elkaar lopende energie.
Bij mij op de site staat er op zich al heel wat info over.eigenschappen-van-een-kristalkind vind ik zelf een fijne en ook deze welke-energie-past-bij-jou-indigo-of-kristal .Doe rustig aan met lezen, neem de tijd om alles te verwerken en een plek te geven. Ik zit nu even te weinig in mijn gevoel en intuïtie om je nu verder tips te geven voor je kind, dus ik laat het hier nu bij.
Gordon
is ons meisje een indigo of een kristal kind, hoe kan ik daar achterkomen? Ik vind het nog wat verwarrend, ze is nog een baby…
Ik bezoek vandaag voor het eerst jullie site, boeiend, inspirerend en leerzaam. Dit artikel verklaart de heftige paniekaanvallen van onze 15 maanden oude dochter. Helaas heeft ze tot dusver nog geen beste gids aan mij en ik ben dus erg zoekende hoe we deze paniekaanvallen die vaak 2 tot 3 uur per nacht duren, kunnen afwenden of verminderen. Ik zit inmiddels overspannen thuis dus voor ons allemaal is dit erg belangrijk… Heeft iemand tips?
Hallo Anke,
Het is al weer een paar maanden later, dus misschien al niet meer van toepassing. Maar wie weet kun je er iets mee.
Mijn kindje is nu 15 maanden. Bij hem komen er nu zeer hevige emoties uit, die naar mijn gevoel niet uit zijn huidige leven voortkomen.
Gelukkig is dat bij hem niet ‘s nachts, maar, als wij niet eerder op de dag, avond, zouden merken dat het er uit wil/kan en er speciaal ruimte voor scheppen, dan zou het er, naar mijn gevoel, ‘s nachts uitkomen.
Merk je aan je dochter wel eens dat ze na het slapen (overdag of ‘s nachts) “piepig” wakker wordt? Beetje huilerig en/of dat eigenlijk niets “goed” is?
Bij ons kindje blijkt dan dat hem iets (of veel..) dwarszit wat eruit wil. Hij kan ook echt een reden gaan zoeken om te kunnen beginnen met huilen etc. Als ik dat dan doorkrijg, dan pak ik hem bijvoorbeeld op en hou hem tegen me aan en zeg iets als: moet jij huilen? En dan begint het. En het kan heel lang duren. Als ik dat pas laat doorheb, dan blijkt eigenlijk de hele dag al een grote aanloop naar de uitbarsting te zijn geweest. Ik merk wel dat je het al wel allang door kunt hebben maar dat hij dan nog net niet zover is voor de doorbraak, hij zoekt dan ook in alles een afleiding. Dan wordt het later op de avond (hij gaat pas om tien uur, tegelijk met ons naar bed). Maar goed, dat is altijd nog een stuk heilzamer voor iedereen dan ‘s nachts 🙂
Wie weet herken je hier iets in of kun je er iets mee. Wie weet ook niet. In ieder geval heel veel goeds,
Floor