Doorgaan met je leven is het moeilijkste wat er is, er is geen trucje voor. Het lijkt wel, hoe vaak je ook een relatie verbreekt met iemand, er overheen komen is niet iets wat makkelijker wordt.
Velen zeggen dat tijd de wonden heelt, persoonlijk ben ik het daar niet mee eens. Ik ben van mening dat wijsheid en ervaring de grootste helers zijn. Hiermee bedoel ik dat wanneer wij leren en het geleerde toepassen, we sneller kunnen verdergaan. Laat me het uitleggen. Als je terugkijkt naar toen je in het verleden een relatie verbrak, wat zorgde ervoor dat je weer verder kon gaan? Hielp ijsberen door het huis je, de hele dag denkend aan wat je had moeten en kunnen doen? Waarschijnlijk niet! Wanneer je in zo’n fase zit, huilde je waarschijnlijk alleen nog meer en meer. Wanneer je besluit een nieuwe houding aan te nemen, je beste beentje voor te zetten en door te gaan met je leven, je gedachten op andere dingen concentreren, is dat wat je hielp? Als ik kijk naar mijn eigen ervaring, kan ik je zeggen dat dit de houding was die mij het beste heeft geholpen.
Waar we aan denken, dat zullen we creëren. Dat vergeten we soms. Je geest is een krachtig instrument die controle heeft over het uitzenden van je gedachten en je lichaam. Als we onze geest vasthouden in het verleden, dan blijven we gevangenen van het verleden, zonder ruimte te maken voor andere ervaringen, kansen en mensen. Dus hoe zeer we ook willen doorgaan met ons leven, waar wij onze gedachten naartoe laten gaan bepaalt waar we zullen blijven. Dat is de gegeven realiteit. Hoe dan ook, wanneer we de keus maken om onze gedachten te veranderen en controle te nemen over onze geest, dan hebben we een grotere kans ons leven de richting in te sturen die we willen gaan. Dan kunnen we nieuwe scenario’s en beelden creëren in onze gedachten die het grootste vermogen hebben om in te kleuren hoe wij het willen hebben.
De macht die het heeft op ons leven en dat van de ex die ons hart heeft gebroken is enorm. Je zult zien dat zolang je aan je ex denkt, terugdenkt aan wat je verkeerd hebt gedaan, wat je zou kunnen hebben gedaan en wat je nu zou willen doen jouw energie geprojecteerd wordt in het Universum. Wanneer je naar foto’s blijft kijken, hun smsjes en emails blijft lezen en blijft ruiken aan hun T-shirt met hun geur erop dat nog in jouw huis ligt, dan zend je energie uit dat je je ex nog steeds wilt en dat er geen ruimte is voor iemand anders. Je ex voelt die energie, die vibratie en dat houdt hem waar hij is. Deze energie is voelbaar voor hem en laat hem bijna veilig voelen. Veilig in de wetenschap dat jij wel mag zeggen dat je hem haat, maar jouw energie geeft hen een ander gevoel, hoewel ik eraan twijfel of zij ook begrijpen hoe en waarom dit zo is.
Wanneer je de verbinding van energie verbreekt. Wanneer je echt je gedachtenpatroon verandert en echt doorgaat, wordt deze energie het Universum in geblazen. Dit is het moment waarop je je beter gaat voelen. Je begint andere mensen, kansen en ervaringen aan te trekken in je leven. Dit is vaak het moment dat de ex weer verschijnt. Iets in de lucht maakt hen bewust dat jij niet meer naar hun foto zit te kijken of aan hen zit te denken. Dus, hoe kun je nog sneller doorgaan met je leven?
1. Verbreek de energieverbinding met hen.
Gooi dat stinkende T-shirt van hem weg. Gooi alle sms en emails weg, zorg dat je alles weggooit. Blokkeer hem op facebook, zo heb je geen connectie meer met hem en de verleiding om contact met hem op te nemen.
2. Verander je denken
In eerste instantie zul je je geweldig voelen als je dit doet, maar er zullen momenten zijn, vooral ’s nachts dat je je eenzaam voelt. Dan is het moment dat je weer aan hem zult denken. Doe dit niet! Als je weer aan hem begint te denken, denk aan iets of iemand anders. Alles en iedereen behalve aan hem!
3. Hou van jezelf en voel je op je gemak met wie jij bent
Het zou zo simpel kunnen zijn als positieve affirmaties over jezelf schrijven die je elke dag tegen jezelf zegt. Als dat niet lukt, maak dan een lijst met dingen die maken dat jij een geweldig persoon bent. Lees deze lijst steeds opnieuw wanneer je je rot voelt of de neiging krijgt om aan hem te denken of contact op te nemen. De lijst laat je zien waarom je ex jou niet langer waard is en waarom je werkelijk geweldig bent.
4. Wees helder over wat en wie jij in je leven wilt
Denk aan en schrijf op wat voor soort partner jij in je leven zou willen aantrekken, maak een kosmische ordening. Zorg voor een nieuwe vriendengroep zodat je op plaatsen kunt komen waar je graag wilt zijn.
5. Wees geduldig en aardig voor jezelf, het is niet gemakkelijk
Hoewel het wel zo klinkt. Daarom is het belangrijk om aardig tegen jezelf te blijven en geduldig te zijn. Als je andere mensen kunt vinden die ook door zo’n situatie heengaan, is het goed om met elkaar om te gaan en elkaar te motiveren. Door de tijd en met oefenen zal het gemakkelijker worden en kun je doorgaan.
Er is geen betere manier om door te gaan dan nu. Dus, waar wacht je nog op en ga ervoor. Door het te doen zul je sneller doorgaan met je leven en zou je je ex terug kunnen winnen, mocht je dat al willen. Maar om eerlijk te zijn, zou de focus moeten liggen op dat je doorgaat met je leven, dan zul je sneller helen. Als je ex terugkomt is dat irrelevant voor je en zul je iemand vinden die het echt waard is om met jou te zijn.
Momenteel ga ik ook door een relatiebreuk, het is nu zo’n zes weken geleden dat hij besloot er een punt achter te zetten. Hij had heel grondige redenen, al wist ik niet dat dit hem zo stoorde en vind ik het jammer dat ik nooit de kans heb gehad iets anders te doen. Nu heb ik daar wel vrede mee kunnen nemen omdat hij zei “ookal had je het anders gedaan, misschien was ik dan nog weg gegaan”. In ieder geval, in de voorbije zes weken heb ik veel moeite gehad mijn energie te richten op andere dingen. Dit had overigens een positief gevolg. Ik was al maanden als een bezetene naar werk aan het zoeken, vond het nu minder belangrijk en was er minder op gefocust, en plots kreeg ik een prachtige job aangeboden. Ikzelf was een strikte gelover van het “focus je aandacht op datgene wat je wil bereiken”. En dat heeft mij zowel geleid tot wat ik wou (diploma) maar mij ook in bepaalde mate in de steek gelaten (geen job vinden, tot ik niet meer zocht). Ik geloof daarom ook dat als deze relatie ooit een tweede kans zou krijgen, ik mijn aandacht er niet meer op moet focussen. Ik zou heel graag terug samenzijn met hem, we hadden een mooie relatie van 9.5 jaar, maar de laatste maanden waren erg moeilijk voor mij en heb dat op hem uitgewerkt. Net als Jade zegt, ik geloof dat we beiden tijd nodig hebben om heel wat dingen voor onszelf op orde te brengen. Ik wil professionele vooruitgang, zelfstandig kunnen zijn .Wat hij wil, daar kan ik mij natuurlijk niet over uitspreken. Maar onze energie was en is te sterk om voor eeuwig te doorbreken. Ik vind het dan ook geen goed idee om nu mijn focus sterk te verschuiven naar iets anders. Maar wel: geen focus meer op hem. Het is misschien een moeilijk onderscheid op focus verschuiven of een bepaalde focus stoppen. Maar de aanpak van “richt je zoveel mogelijk op andere (positieve) dingen in je leven”, kan erg veel energie opslorpen en je uiteindelijk met een grotere leegte achterlaten. Neem even de tijd, stop je focus op je ex-partner, en bouw heeeel geleidelijk aan een nieuwe focus op maar stort je er niet in. Laat het verdriet voelbaar worden, laat de eenzaamheid doordringen. Wees je bewust van de pijn waar je mee zit.
@ Jade, jouw tekts en verhaal geven me weer moed. Ik zit momenteel ook in een relatiebreuk…zoveel pijn en verdriet, de leegte is immens. Ik weet dat we voor elkaar bestemd zijn en hoop dan ook dat we terug samen komen.
Bedankt voor je mooie tekst en veel succes gewenst.
Liefs, Ilse
In eerste instantie kreeg ik een lichtelijke weerstand toen ik de eerste paar dingen las, maar rustig doorgelezen en ben het er eigenlijk compleet mee eens, haha.
Ik heb al bijna 3 jaar geleden (ik was 14!) mijn tweelingziel/vlam, weet niet precies hoe dat nou heet, gevonden en hebben elkaar in eerste instantie erg veel pijn berokkend na een korte, heftige, maar ook diepgaande liefde.
Vervolgens heeft het nog 2 jaar geduurd voordat ik mezelf in staat had gesteld om van hem af te weken.
Na de zomervakantie van 2012 bewust een half jaar geen contact met hem gehad en niet wezen stappen. Die tijd heb ik genomen om me spiritueel te ontwikkelen en om te proberen mijn chakra s op orde te krijgen. Na flink wat spirituele vooruitgang weer een keertje wezen stappen en ik kwam hem weer tegen. Het was meteen weer raak en na 2 maanden afspreken mocht ik hem mijn vriendje weer noemen 🙂
Dat is nu nog maar anderhalve week geleden maar ik weet dat hij de ware is.
Ondanks alles, en het feit dat we nu weer samen zijn, had ik dat half jaar echt even nodig en hij ook volgens mij. We zijn allebei veranderd en hebben onze zaakjes zoals school en werk tot op zekere hoogte flink op orde gekregen en ik ben heel erg gelukkig nu 😀
volgens de tarotkaarten zal dit ook ons laatste leven zijn voordat we weer naar de bron gaan, als wij erin slagen om samen te smelten (geestelijk) en een gelukkig leven op te bouwen.
Wat ik hiermee wil zeggen is: Ook al weet je zeker dat je bij diegene die je hart zo gebroken heeft hoort, wees dan niet bang om jezelf de nodige tijd te geven. Miscchien heb je een halfjaar nodig, misschien wel 10 jaar, maar als het inderdaad echt voorbestemd is, dan zullen jullie vanzelf weer samen komen & nog genoeg tijd hebben om de verloren tijd in te halen en te genieten van het samenzijn.
Heel veel liefs Jade
Voor alle mensen in eeen relatiebreuk (daar hoor ik nu zelf ook bij): Vergeet niet door te gaan met je leven. Vergeet niet de pijn te erkennen die opdoemt en vergeet niet het een plaats te geven. Dat is erg moeilijk, alle 3 tegelijk, wel noodzakelijk om uit de slachtofferrol te blijven.
En zak je er (tijdelijk) toch in, geen nood. Probeer het te zien en krabbel weer overeind.
Wees minder hard en meer hart voor jezelf.
lia de spijker op zijn kop “diepe pijn, leegte en machteloosheid’ en de moeite om daarmee om te gaan, het heeft mij ruim drie jaar gekost voor ik eindelijk weer een beetje in beweging kwam. Dus ja met vallen en opstaan.
ik ben het niet met de schijver of schrijfster van dit stuk eens. Beide zijn in mijn beleving een kant van dezelfde medaille. Gedachten die door je hoofd malen, niet kunnen slapen, emails teruglezen etc. hebben vaak te maken met de pijn, de diepe pijn van in de steek gelaten zijn (of een andere pijn die je ervaart bij het verbreken van een relatie) niet wilt voelen. Nou “positief denken” en “aan andere dingen dingen” is precies hetzelfde verhaal, de pijn van verlies gewoon niet willen voelen. Wil je er snel doorheen, dan zou ik zeggen duik de diepte en ervaar het gevoel zoals het is, verzet je er niet tegen. Vaak kom je dan terecht in je eigen leegte en je eigen machteloolsheid (want relaties zijn nou bij uitstek waarover we geen controle hebben, omdat we de ander niet kunnen “controleren”), vaak als je daar eenmaal contact mee kunt maken komt de levenslust terug. En dat contact maken is je gewoon een tijd harstikke rot voelen, soms een week, soms een maand en als het een hele diepe ervaring is geweest kan het langer duren. Dat hangt ook heel erg af van de diepte van je relatie en de binding die je met de ander had.
Bovendien gaan relaties altijd over jezelf. Dus ook het verbreken of beeindigen van een relatie is een spirituele ervaring waar je enorm van kunt groeien als je tijd, moeite neemt en de durf hebt naar binnen te gaan. En dat is nou precies met mijn moeite met dit blog, het is geen een omweg om de pijn heen, een quick fix voor als je gewoon de moed niet hebt om echt naar binnen te gaan.
@harma, de tekst van jou spreek mij meer aan dan het blog ,Harma.
ik denk dat de meeste mensen idd het verdriet en de pijn niet durven te ervaren en dus maar net doen alsof er niks aan de hand is.en zich dus op andere dingen storten.
voor mijn gevoel ben ik enorm de diepte ingegaan en enorm gegroeid en wijzer geworden.en nu is de kunst om het vertrouwen in de mensen weer terug te krijgen…..
maar het is net wat je zelf wil,groeien en nooit meer dezelfde fouten maken of blijven hangen in wat je bent en maar zien wat er van komt,,,ook allemaal heel persoonlijk.
en ach,hoevaak ik mn “snuffelneus”al niet heb gestoten????pfffft zelf wanneer je iemand als 30 jaar kent(denkt te kennen) zijn deze mensen in staat om je vertrouwen te beschamen,,,,,ik heb medelijden met de mensheid
@chris, de grootste ellende die je soms overkomt kunnen de grootste geschenken zijn, als je het aanduft (en ook aankunt) het contact ermee binnen jezelf aan te gaan. Ik zit net als jij midden in zo’n proces en ik merk nu elke dag, als het “rottige” durf te voelen overkomen me dezelfde dag de mooiste dingen. Niet in de rottigheid maar door dat ruimte te geven, ja overkomen me geweldige dingen die ik niet verwacht. Zelf ervaar ik mezelf zo nu en dan als de grootste mislukkeling op aarde (en als je naar mijn feitelijke leven kijk, past dat label ook wel), echter een coach waar ik nu anderhalf jaar mee werk, noemde mij vrijdag een van haar grootste succes stories (en ook hier als je naar het feitelijke leven kijkt klopt dat ook) Het is dus maar net welk label je erop plakt en in zoverre kan ik dus wel een beetje meegaan in positief denken, het is maar net hoe je het kwalificeert en wat je op de voorgrond en wat op de achtergrond zet. Maar dan blijft heb ik het nog steeds momenten dat ik mezelf de grooste looser op aarde vind, gevoelens van minachting over mezelf, soms zelfs walging, en ja als ik dat met positief denken moet gaan wegdenken, dan gaat het via de voordeur eruit en komt het 10 keer groter via de achterdeur weer binnen.
Wat mij meer helpt is het maar zo te laten en het maar te laten zijn, soms is het een gevecht, soms zakt het snel soms duurt het wat langer, het komt en het gaat. En de grootste grap vind ik wel, dat juist de opluchting, de ruimte in het rotgevoel ligt. zodra ik echt contact kan maken en het kan laten zijn zakt het en is het klaar.
@chris,
Je eigen kracht ie je eigen bescherming.
dan voelt de pijn als een proces waar je in geplaatst wordt door die ander om verder te komen. En kan je die ander met andere ogen zien. Omdat je krachtiger wordt.
Ik ben een ervaringsdeskundige. (helaas en gelukkig)
Ha Harma, Het is voor mij ook de beste methode om diepte in te duiken, en te voelen zoals het is. Het betekent voor mij, dat ik vrij makkelijk kan terugvallen op mijzelf en mijn eigen energie. Maar goed, dat heb ik ook door schade en schande moeten leren. Op korte termijn helpt het dus niet, denk ik. Bovendien kunnen mensen vaak niet omgaan met diepe pijn, leegte en machteloosheid, zodat er niets anders op zit, dan het tijdelijk weg te drukken, tot er nieuwe kansen komen om er mee om te gaan. Het kost allemaal tijd, maar ik ben er van overtuigd dat iedereen op den duur de moed kan opbrengen, en begrijpt hoe het werkt. Groetjes van Lia
@Lia,
@Lia,ook hier ben ik het niet helemaal mee eens.
twee relaties gehad en in beide gevallen enorm besodemieterd,benadeeld,in de zeik genomen en voor gek verklaard.ik weet,heb het zelf laten gebeuren door alles maar te accepteren maar door deze beide relaties ben ik het vertrouwen in de mensheid kwijt,en in dit geval ( eerste relatie nu ruim 5 jaar beeindigd en de tweede en ruim 1 jaar geleden) heelt de tijd echt de wonden niet,sterker nog,steeds meer mensen bewijzen dat ook zij niet te vertrouwen zijn…zoals ik al zei,elke situatie is anders en iedereen ervaart het ook anders…..
Ha Chris, Tuurlijk zijn situaties niet hetzelfde en ervaart iedereen het op eigen wijze. Weet wel van mijzelf, dat ik méér dan tien keer mijn neus heb moeten stoten om meer inzicht te krijgen. Vroeger stormde ik als jonge hond op alles en iedereen af. Nou, dan krijg je meteen klap op je snuffelneus. Heb inmiddels geleerd voor-zichtiger te zijn; selectiever wel te verstaan. Heb ook geleerd eerst op mijzelf te vertrouwen, tevreden te zijn met alleen mijzelf, en van daaruit relaties op te bouwen. Zowaar blijken er dan héél véél aardige mensen te zijn. Groetjes van Lia
@chris,
Dag chris,
Ook ik heb diverse relatie gehad en 2 huwelijken.
Op een gegeven moment heb ik alles wat maar man was wantrouwt en ontweken.
totdat ik iets onder ogen moest zien, door een zwaar ziekteproces. En de liefde in mij ontwikkelde zich en ben het onderwerp mannen anders gaan bekijken voor mij.
Nu ontmoet ik niet meer die mensen die me misbruikten of over me heen walsten. Omdat ik mijn proces ben aangegaan.
Als jij zover bent kan ook jij weer mensen vertrouwen, vanuit JOUZELF. En niet vanuit verwachtingen.
Nu zit je nog in de pijn en een slachtofferrol, zo te lezen. Laat het niet zover komen dat het leven het afdwingt door het proces aan te gaan (bijv. door een ziekte of een ongeluk).
Sterkte en succes
Yvonne
@Yvonne,
hoi yvonne,dank voor je reactie.
het gaat bij mij niet alleen om mannen hoor hahha, maar ook vrouwen kunnen je vreselijk kwetsen,
en mss zit ik wel in een slachtofferrol,al voel ik dat zelf niet zo want ik probeer uit alles een les te leren en sta open voor het positive ,echt.en trek uit alle positive feedbeack mn lesje.
alleen,ik heb in mn jeugd niet geleerd voor mezelf op te komen en te vertellen wat ik wil. dit is iets wat het laatse jaar bij mij duidelijk is geworden. dit betekent voor mn omgeving dat ik niet meer de lieve leuke meegaande ,iedereen maar verzorgende ,maw in stilte lijdende vrouw ben maar iemand die langzaam aan voor zichzelf op gaat komen.ik weet dat dit een mooi proces is en ben daar dankbaar voor maarrrrr,de rest van de wereld(lees oude vrinden) vinden dit maar niks met als gevolg dat ik werkelijk bijna niemand meer over hou…..ik ben echt geen bitch geworden en dat wil ik ook niet maar ik doe geen dingen meer die ik niet wil…thats all.
en tuurlijk bid ik voor mensen,zet ze in het licht,sta nog steeds voor iedereen klaar maar andersom ervaar ik het niet zo. verder heb ik alles wat je maar tegen je kunt hebben,meegemaakt in de afgelopen tijd dusssss,heel moeilijk om dan te denken,,,,we gaan gewoon lekker door,,,heb oa 3x (met mn kinderen)moeten verhuizen in 4 jaar tijd en alleen dat al is vreselijk heftig ,,,,slachtofferrol?zou kunnen ,ik weet het niet…
ik weet voor mezelf dat ik het voor nu even opgegeven heb om er tegen te vechten want ik ben moe moe moe….en ik wil zo graag weer mn rustige leventje terug …..
@chris,
Dag chris,
Je verhaal ken ik als geen ander. Ik begrijp dus heel erg goed, waar je het over hebt. Ook je vechten hiertegen.
Je merkt dus al zelf dat vechten geen zin heeft.
Vechten tegen/in een proces,en het verlangen terug naar je rustige leventje, is een slachtofferrol aannemen.
Dat je tegenstand krijgt is logisch. Tegenstand van mensen die dit proces niet begrijpen omdat zij niet zover zijn als jij.
Ze willen de oude Chris terug.
Neem van mij aan Chris, wanneer dit zich zo speelt, zit je op het juiste spoor, het juiste spoor naar jouzelf toe. En daarbij vallen mensen af en kom je gelijkgestemden tegen.
Klinkt misschien hard, maar zo gaat het eenmaal.
Wanneer je echt door dit proces heen bent, kan je het anders bekijken, daar heb je nu niets aan weet ik.
Houdt eens op met voor die ander te bidden en gebruik je aandacht/energie eens voor jezelf. Dat mag nu. Er voor die ander zijn, komt wel weer als jij er eerst voor jouzelf kunt zijn.
Stop het gevecht en laat het gebeuren. Ik visualiseer meestal mijn proces als een hondje dat aan de riem naast mij loopt en ik mijn aandacht aan de omgeving geef. Zo ga je het snelst door je proces heen en dan komt er een tijd dat jíj je mensen uitkiest die bij jou passen, i.p.v. dat de ander afdwingt hoe jij moet zijn voor hen, om bij hen te passen.
Wanneer je je energie voor jezelf houdt, zul je minder moe zijn, alhoewel een proces energie vergt en vermoeidheid erbij hoort.
want het wás eens vermoeiend om altijd maar die leuke, lieve, meegaande, iedereen maar verzorgende en in stilte lijdende vrouw, te moeten zijn.
Liefs, sterkte en succes
Yvonne
Er is voor allebei wel iets te zeggen. Wijsheid en ervaring helpen bij een verwerkingsproces. En tijd heelt wonden. Na verloop van tijd nemen we meer afstand van iets, want we zitten er dan niet meer middenin. Het verleden vergeten kan natuurlijk niet, maar tijd zorgt voor een natuurlijk verwerkingsproces, waarbij oud zeer op den duur niet langer beletsel vormt om verder te gaan met het leven.
vind het wel wat eenvoudig(kort door de bocht) gezegd. in sommige scheidingen is het niet alleen een scheiding van je ,eens grote liefde, maar ook vaak afscheid nemen van vrienden(die er niet mee om kunnen gaan of “partijkiezen’),je aangetrouwde familie die je uiteindelijk toch minder gaat zien, een huis en thuis,kortom,veiligheid.en probeer dan maar eens overeind te blijven. ik weet dat elke scheiding op zich staat en niet met elkaar te vergelijken zijn.
buiten al deze bijkomende zaken ,heb je als moeder waar de kinderen toch vaak gaan wonen,de schone taak om ook nog eens damagecontole uit te voeren….
,ondanks dat, snap ik wat er bedoelt wordt met deze tekst maar of het zo simpel werkt? voor mij niet
het klopt inderdaad dat je energy daar heen gaat waar jij je gedachten op richt.
Tips zijn ook leuk bedacht, moest wel even lachen met de uitspraak; gooi die stinkende T-shirt weg hihi
maar als je erg verdrietig bent en je begrijpt niet waarom?
Kan dat zeer lastig zijn…ik wilde altijd weten; waarom?
om een lang verhaal kort te maken…
ik denk nog steeds in termen waarom? omdat ik het wil begrijpen…maar nu zoveel jaren verder…is het waarom? tegen mezelf gericht…zelf onderzoek….
Als je weet wie jezelf bent…dus zit jezelf inelkaar…dit accepteerd met alles erop en eraan en gaat dan uitzenden wat je graag wilt….was voor mij persoonlijk de beste oplossing…veel lezen…schrijven…spiegeltje kijken…
Ben inmiddels heel gelukig getrouwd…heb toendertijd…
letterlijk de armen in de lucht gestoken en gezegd;
“jongens” dit is wat ik graag wil….en heb het toen los gelaten en ben gaan helen door te tekenen, schilderen, wandelen met vrienden kletsen… om de gedachten een andere richting te geven…en dat is gelukt! 😉 gelukkig wel!
Ik hoop voor éénieder, die hier nu inzit…deze artikel helpt om er weer uit te komen…mooi geschreven…
liefs, Henriëtte XXX
@Henriëtte, Ik ben het er ook mee eens Henriette, daar waar je je aandacht op richt ook je energie heen gaat.Wat een goede tips zijn het. Heeft mij weer geleerd te relativeren. Ik ben niet verdrietig maar vooral nog boos. Het is pas twee maanden geleden dat zij het heeft uitgemaakt en er zit nog onbegrip. Niet naar haar toe maar vooral naar mijzelf. Hoe kon ik niet en waarom heb ik niet de verantwoordelijkheid voor mezelf genomen. Waarom heb ik niet naar mijn gevoel geluisterd en er een punt achter gezet…want ik had gedurende de relatie ook mijn twijfels. Nu is ze mij voor geweest. Ik merk dat dat zo nu en dan knaagt. Ik wil haar…wanneer de gedachten aan haar daar zijn…wel eventjes mijn woede, gedachten van hoe ik de relatie nu zie en frustratie in haar gezicht vertellen. Maar dan besef ik wanneer ik dat zou doen ik mij weer met het verleden verbind. Wat schiet ik er mee op? Niets! Ik wil verder…weer vol in verbinding met mezelf zijn en daardoor ook weer open staan voor verbinding met mijn toekomstige partner. Want ik weet en voel dat ze daar ergens is, we moeten elkaar alleen weer tegenkomen. En inderdaad het geeft je de mogelijkheid tot zelfonderzoek want uiteindelijk kom je er sterker uit. Ik vondt het fijn jou stukje te lezen Henriette, het heeft mij kracht gegeven. Ik ga mij weer bezig houden met mijn hobbies, schilderen, tuinieren en lezen. Je zinnen verzetten op andere zinnen in het leven die uiteindelijk allemaal onderdeel zijn van je eigen levensverhaal. Want elke levenservaring vormt je ziel, goed of slecht…het leven is een mooie les…dat ervaar ik nu elke dag weer! Dus blijf niet hangen in het verleden. “Vandaag, begint de rest van mijn leven!”
Warme groet, Carlo