Kinderen worden op veel te jonge leeftijd klaargestoomd voor de kenniseconomie. Dat heeft een averechts effect, stelt Sieneke Goorhuis-Brouwer, bijzonder hoogleraar Spraak- en Taalstoornissen bij het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG).
„Veel kinderen raken overprikkeld of ontwikkelen een fundamentele onzekerheid. Er worden bij ons steeds meer gezonde kinderen aangemeld met vermeende ontwikkelingsproblemen”, zegt Goorhuis-Brouwer.
Educatieve programma’s die aanvankelijk alleen bedoeld waren voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand, worden nu uitgevoerd in de kinderopvang. „Maar kinderen moeten hun peuter- en kleuterperiode juist ten volle beleven”, vindt Goorhuis-Brouwer. „We geven een jonge baby echt geen boerenkool met worst. In het onderwijs doen we dat wel, in overdrachtelijke zin. En dan zijn we verbaasd dat het kind, ook in overdrachtelijke zin, darmstoornissen krijgt.”
Goorhuis-Brouwer’ constateert dat het aantal kinderen met gedragsproblemen hand over hand toeneemt. De scholen voor speciaal basisonderwijs zitten voller dan ooit, maar niemand vraagt zich af of dat misschien ook iets te maken heeft met ons onderwijssysteem, aldus de hoogleraar. „Je kunt peuters niet behandelen alsof het al echte leerlingen zijn. Neurologisch zijn ze daar nog helemaal niet klaar voor.”
Een kind dat te vroeg informatie aangeboden krijgt die hij of zijn nog niet kan verwerken, loopt een groot risico op allerhande (gedrags)problemen, zoals faalangst. Goorhuis-Brouwer:
„Ik krijg regelmatig kinderen op het spreekuur die denken dat ze dom zijn. Ze mogen in de klas niet spelen, maar moeten taakjes doen om hun achterstand weg te werken. Men denkt dat je daardoor kinderen vooruit helpt in de latere schoolprestaties, maar dat is absoluut niet het geval.”
Volgens Goorhuis-Brouwer is het belangrijker dat een kind al op heel jonge leeftijd emotionele stabiliteit ontwikkelt in plaats van te leren lezen. Pabo’s zouden daar rekening mee moeten houden. „Veel leerkrachten weten nauwelijks nog hoe ze met jonge kinderen moeten omgaan. Methodes worden nu maar al te vaak gebruikt als een kookboek; neem kind a, laat het b doen en dan krijg je c. Maar jonge kinderen kiezen zelf hoe ze informatie verwerken.”
Bron: Telegraaf/Vrouw
Toen ik voor mijn dochtertje een school ging zoeken drie jaar geleden was ik zo verbaasd over wat er tegenwoordig allemaal van onze ukjes wordt verwacht. Ben er dan om een of andere reden alsnog in geslaagd mijn dochter in een prestatiegerichte school in te schrijven. Gelukkig viel ze het eerste jaar op een zalige liefdevolle en rechtvaardige juf. Die maakte het voor haar ondanks alles uithoudbaar. Het tweede jaar ging het gronidg mis. Een juf die niet met hart en ziel voor de klas stond, de vele eisen die aan de kleutertjes werden gelegd en de drukke school hebben haar helemaal van de kaart gebracht. Kan je je voorstellen dat het kidn een week ziek is geweest en dan een week heeft moeten inhalen omdat ze teveel werkjes gemist had. Dus ze had wat minder mogen spelen dan de andere kinderen!!?! Bovendien werden al de kindjes hun IQ getest. Verbaasd het het onderwijs dan dat die kinderen elkaar op de speelplaats pesten, ophitsen, beconcurreren en op de leeftijd van 12 – 13 jaar schoolmoe geworden zijn. Bovendien denk ik dat het niet slecht zou zijn de selectie van leerkrachten wat nauwkeuriger gebeuren. Hoeveel van mijn dedeleerlingen heb ik niet zien overstappen naar het onderwijs omdat ze de studies die ze aanvingen niet aankonden? Volgens mijn gevoel is leerkracht nog steeds een soort roeping, iets dat je gepasioneerd en met hart en ziel doet. Niet iets dat je kan leren. Ach ja, zou nog uren kunnen doorgaan met kritiek geven. Gelukkig hebben we met onze dochter op tijd kunnen ingrijpen ze zit nu in een heel klein scooltje, waar de leerkrachten niet gebukt gaan onder de vele stresserende eisen die aan hen worden opgelegd en nog met plezier les geven. Ze begint nu voor de eerste maal uit zichzelf te tekenen, te spelen, kortom open te bloeien. Ben al blij dat zij nu op de goede weg is en zich goed voelt op school.
Groetjes,
Nele
Dit gelezen…besef ik me dat een Indigo een geweldige leraar zou zijn. En zonder mezelf te prijzen, is dat iets wat ik zo graag doe en ook kan.
Onderwijzen.
Al heb ik het vaker tegen volwassen “kinderen” 🙂 .
En zoveel afkeur als ik had van de manier waarop men al met mij omging in de 70er en 80er (school)jaren, zo betrokken voel ik mij nu met de kinderen om mij heen.
Het consequent falen van het onderwijs en zoveel veel te jonge en onwetende ouders is wel degelijk schadelijk voor de kinderen en daarmee onze toekomst.
Ik hoop dat mevrouw Goorhuis-Brouwer met deze wijsheid ogen zal openen en verandering mag brengen.
@Dennis Holland, alle indigo zijn volgens mij leraren, en jij zeker
@Gordon, Daar hebben we gedrieën wel gelijk in ja.
Als je spreekt over onderwijs dan kan je met zekerheid vaststellen dat vrijwel alle toehoorders direkt aan jou en hun eigen schooltijd denken.
Veel verder gaat het besef vaak niet. Aslof het daarvoor niet bestond en na het diploma stopte?
Mijn werk verschaft me vaak de mogelijkheid om onderwijzend op te treden. Vandaar die verwijzing naar grote kinderen = (bepaalde) collega’s 🙂
Kinderen en het kontakt daarmee is zoiets enorm moois en leuk. Ja, er heeft wel vaker een ouder gezegd dat ik een engelen geduld heb. Laat ik gelijk even mijn rug checken…
“Ik zou dat niet kunnen hoor”, en een verkapt verwijt als “Zoals jij dat zegt dat snapt een kind toch niet” zijn ook voorbij gekomen.
En beide opmerkingen zijn volledig onjuist.
Ik heb, en heb geleerd, het kind in mijzelf altijd te koesteren en in het nu te houden. Het kontakt met andere kinderen doe ik dan ook automatisch op het niveau van het kind maar met de wijsheid van de volwassene die ik met mijn bijna 42 toch wel ben.
Het lukt echt niet met alle kinderen. D’r zijn erbij die ook ik graag eens achter het behang wil plakken.
Maar ik kom kinderen tegen waarvan ik direkt weet dat ze op eeen veel hogere frequentie luisteren en voelen dan anderen. Ik pik dat wel op. En voel me dan ook blij.
Niet zelden denk ik dan wel eens zoiets als “Hallo kristalletje”.
Dat kan ik veilig doen, want communicatieve telepathie van dat soort is niet iets dat ik echt machitg ben 😉
@Dennis Holland, Heel grappig om dit te lezen want ik heb vaak gedacht dat ik een goede lerares zou kunnen zijn. In ieder geval een hele liefdevolle en begripvolle lerares, waardoor kinderen betere resultaten zouden behalen. Ik heb iets met kinderen en zeker met gevoelige kinderen. De gevoelsmatige band die alleen al ontstaat tijdens het eerste oogcontact. Mooi en griezelig tegelijk want gevoelsmatig kijken we dwars door elkaar heen. Met mijn dochter heb ik zo n sterke band dat we op meer dan 1000 km afstand onbewust met elkaar kunnen communiceren. Wat ik erg jammer vind is dat er maar zo weinig mensen zijn die in dit soort ervaringen geloven. Misschien zijn ze te weinig gevoelig of zijn ze geblokkeerd.
In ieder geval erg jammer dat mensen niet inzien of willen inzien dat we met zijn allen ontzettend verkeerd bezig zijn. Onze kinderen zijn inderdaad onze toekomst en wat ik maar niet kan begrijpen is dat veel mensen niet inzien dat de toekomst die we nu aan het creëren zijn niet zo n mooie is voor onze kinderen om in te leven. Een enkeling alleen kan niet zoveel bereiken maar als heel veel mensen gaan samenwerken….. 🙂
@il, Als je mijn reaktie aan Gordon leest dan lijkt het me dat we gelijke ervaringen hebben als het de omgang met kinderen aangaat.
Wat me verveeld is dat je makkelijk kan gaan geloven dat alle jeugd rot is en kinderen, volslagen knetter, zich erin lijken te specialiseren een ander het leven zuur te maken.
De media vindt het geweldig lekker uitbundig hierover te schrijven, met name als het Marokaanse of Antilliaanse jeugd aangaat, en smeert er graag nog wat smeuïgs overheen.
Ik lees dat soort artikelen niet eens meer. En op tv wordt teveel slap geleuterd.
Ergens anders op deze site heb ik eens een schrijven achter gelaten (Gordon, help) m.b.t. de maatschappij zoals ik het beleef.
Wat jij omschrijft dat je hebt met je dochter is iets waar veel mensen wel in geloven. Echter hebben ze geleerd om “normaal” te doen.
Een misvatting van grote klasse.
De wereld en wereldorde zoals we kennen is aan het instorten. Het beroep dat wordt gedaan op de mens is heel netjes uitgevoerd in o.a. de vorm van …..Wikileaks.
Het gaat om waarheden. Dat de mens zal beseffen dat wat ze weten en geloven een verzameling van andermans hersenspinsels is. Niet zelden dwangmatig opgelegd.
Heersen over de mens door ze dat te doen geloven dat past in jou beeld van orde.
Hoe fout wil je het hebben.
Er is maar 1 ware regent, en dat is pure waarheid.
De reden waarom het zo zinloos is om nieuwetijdskinderen te vermoeien met liegen.
En los van wat ze je willen doen geloven, er is enorm veel jeugd met zeer mooie bedoelingen. En ook zij doen heel veel mooi werk. En als je die grote groep bekijkt verzandt ook het besef van nationaliteiten. Want ook Antiliaanse jongeren, Marokkaanse jongeren, etc etc. Ook zij weken zich graag los van het ronduit zwarte kader waar ze in geplaatst lijken te zijn en laten zien dat ze niet Antilliaan zijn, of Marokkaan.
Ze zijn mensen van deze wereld.
Gebruik je intuïtie en weet dat er hele grote veranderingen op komst zijn. Samenwerken aan de toekomst, ja. Maar het begint bij jou. En jou. en jou. En jij ook. En jij daar. En wie dit leest, ja, jij ook.
Wacht niet op en hoe een ander jou toekomst en dat voor je kind bepaald en maakt.
Elke enkeling is een ENORME kracht!
@Dennis Holland,
graag, Dennis . Ik neem aan dat je je gastblog bedoeld?
Ik zie dat ik verder nog helemaal niet heb gereageerd op je reacties de afgelopen tijd. Er reageren ook steeds meer en meer mensen. De reacties verdwijnen snel “uit het zicht”. Gelukkig weet ik dat je dit niet erg vindt 😉
@Gordon, Inderdaad. Dank je wel voor de link!
Ik vind het natuurlijk fijn om reakties te krijgen maar besef heel goed dat ik niet de enige ben die wellicht niet zoveel tijd aan het forum kan schenken als gewenst. En er hoeft ook echt niet altijd gereageerd te worden.
Net zo min als dat iedereen het met me eens hoeft te zijn. En een goede discussie ga ik nooit uit de weg 😉
En inderdaad, ze zijn snel uit het zicht. En dat is op zich natuurlijk helemaal goed!
Ik ben het helemaal met je eens, kinderen moeten tegenwoordig veel te veel. Kunnen ze even niet meekomen dan worden ze gelijk in een RT groepje geplaatst. Nog goed kan ik mij herinneren dat mijn dochter van destijds 5 jaar oud met regelmaat in een hoekje ging zitten huilen en tegen mij al jammerend zei: ´Ik wil niet meer naar school ik moet daar de hele dag werken.` Ook is ze een keer drie weken achter elkaar ziek geweest en daarvan twee weken niet naar school. Doordat ik wist dat er in groep 3 enorm veel lesstof werd behandeld heb ik werk opgehaald om op die manier een achterstand te voorkomen. Jeetje wat een enorme berg werkboekjes, ik schrok ervan. Met pijn en moeite heb ik samen met mijn dochter iedere keer een half uurtje de werkjes proberen uit te voeren maar omdat ze zo vermoeid was op dat moment kregen we niet alles af. Later tijdens een 10 minuten gesprek werd mij nog even verteld of het niet helemaal zeker was of ze wel over ging naar de volgende groep en dat terwijl mijn dochter altijd een gemiddelde leerling was. Door middel van deelname aan RT training kon ze uiteindelijk toch over naar de volgende groep. Ik was werkelijk verbaasd en woedend maar ik weet ook wel dat de schoolgemeenschappen er ook niet echt veel aan kunnen doen. Gekke gemeenschap leven we in hoor. Mensen zijn erger dan dieren.., het zijn net kuddedieren en daarbij zijn ze te druk met geld verdienen waardoor ze op belangrijker vlakken te gemakzuchtig zijn vaak door vermoeidheid.