Voel jij de urgentie om bij te dragen aan een vreedzamere wereld? Ben jij een idealist? Je begeeft je op een heel dunne lijn. De vraag is of je kunt bijdragen aan een betere wereld als er in jezelf nog geen harmonie is? Tijdens mijn studietijd in Wageningen ontmoette ik veel gepassioneerde mensen die zich inzetten voor het behoud van een groene aarde en een eerlijkere wereld. Nu zie ik veel mensen die liefde en licht terug willen brengen in de wereld. Maar dat begint al vaak in hun relaties. Velen raken uitgeput, komen vast te zitten in hun relaties of worden ziek. Klopt dit wel? Wanneer breng je verbetering en wanneer hou je het donker in stand? Zolang er strijd is in jezelf, is je bijdrage niet duurzaam. Niet voor jou en daarmee niet voor de wereld om je heen.
Dualiteit in je
Verandering brengen begint bij jezelf. Je hebt alles in je. De liefde en de angst, het licht en het donker, de positieve gevoelens en de negatieve gevoelens. Het is de dualiteit van de wereld, maar ik zie de wereld steeds meer als het tafereel dat ook in mij speelt. Op totaal verschillende niveaus maar overeenkomstig. Ik kan me hier op aarde verbinden met hele hoge trillingen, zoals de goddelijke liefde. Daar hoort ook een keerzijde bij; op het moment dat ik de hoge trilling van de liefde in mijn cellen ontvang en de passie door mijn aderen voel stromen, trilt ook het donker in mij los. Het licht en het donker zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Mag het donker er zijn?
Wij zijn licht en liefde. Het is er al. Op het moment dat het donker in mij lostrilt, komt er een reflex op gang. Ik verlies mijn focus op het licht en richt me op het donker. Het maakt niet uit of ik het donker bestrijd, het veroordeel of me ervoor afsluit, in alle gevallen reageert mijn lichaam op het donker. Het verstrakt, is alert of gaat het gevecht op celniveau aan. De weg van het licht naar mijn cellen is hiermee geblokkeerd. Het donker dat lostrilt kan bijvoorbeeld boosheid en irritatie zijn, wat ik liever niet laat zien maar wegstop. De omgeving spiegelt mijn strijd; er wordt geïrriteerd of boos op mij gereageerd. Ik hou het donker vast door het te verstoppen en maak het zelfs groter door mijn focus erop. Hier zit het probleem.
Momenteel zie ik veel vrouwen die vastlopen in hun relatie. Vaak bewuste vrouwen die inzien dat licht en liefde nodig is voor een harmonieuze maatschappij. Ze voelen een urgentie om bij te dragen met hun eigen licht, maar lopen tegen de beperking aan in hun relatie. Alsof de aanwezigheid van hun partner het openen van hun liefdevolle versie in de weg staat. De relatie voelt als een kooi. De vrouwen voelen zich uitgeput en hebben voor hun gevoel alles gegeven. Ze raken zichzelf kwijt. Er lijkt maar één oplossing: weg uit de relatie.
Gevangen in je systeem
Bij al deze vrouwen kom ik hetzelfde tegen: een interne stagnatie tussen de vrouwelijke en mannelijke energie in henzelf. Ze zitten muurvast, als een soort gevangene in een systeem. De innerlijke vrouw (links) richt zich volledig op haar innerlijke man (rechts) en voelt alleen zijn donker (denk daarbij aan een slachtofferrol, boosheid, zwaarte, leegte of somberte). Er is een diepe overtuiging in de vrouw dat zij het donker moet of zou kunnen keren. Zij strijdt met het donker om de harmonie te bewaren, de ander blij te maken, de ander te inspireren etc… Allemaal reacties waarmee je de ander in zijn rol houdt en zelf je energie verliest. Waarom richt de vrouw (in dit voorbeeld) zich op het donker?
‘Onlosmakelijk’ verbonden
Een ervaring van een cliënt geeft hier inzicht in. Een kort moment voelde zij de aardse liefde volledig in haar stromen. Alles was perfect en even kon ze van haar puurheid genieten. Daarna sloot haar lichaam zich abrupt af voor de liefde. Ze werd overdonderd door haar fysieke reactie. De diepe angst in haar cellen vertelde haar de liefde niet te vertrouwen. De consequentie daarvan is dat het donker tevoorschijn komt. Alsof liefde het donker uitdaagt en jij dan in de problemen komt. Vanaf het moment van afsluiting richtte ze zich volledig op de donkere kant in haar. Haar lichaam wilde niet meer naar de liefde. Het donker bestrijden leek haar veiligheid te geven… Helaas is de waarheid precies andersom. Je liefde en licht kunnen het donker overwinnen.
Idealisme oké?
Idealisme vanuit het hart is prachtig en met je passie kun je bergen werk verzetten om je doel te bereiken. Dit werkt, zolang je blijft richten op je ideaal. Zodra je energie gaat stoppen in obstakels die jij ziet, verlies je kracht. Deze obstakels zitten zowel in jezelf als buiten jezelf. Een obstakel in jezelf kan bijvoorbeeld faalangst zijn: ‘dit lukt me niet’, ‘ik ben niet goed genoeg’. Buiten jezelf kan iemand zijn die zegt dat je plan niet haalbaar is. Je maakt met jouw focus op het obstakel de tegenwerkende kracht sterker. Je houdt het dus in stand. Je aandacht richten op de obstakels is altijd gedreven vanuit angst. Hiermee verlies je.
Verlaat je liefde niet. Voel liefde voor jouw ideaal. Leef het zelf. Voel liefde voor de obstakels, accepteer dat ze er zijn. De liefde maakt jouw energie los en bevrijdt daarmee het obstakel. Alles blijft in beweging. Vaak ken je alleen angstscenario’s. Nu mag de kracht van liefde creëren. Je zal versteld staan van de uitkomsten die dan mogelijk zijn!
Tip: Neem dagelijks de tijd (in je ochtendritueel) om liefde te voelen voor wat jij wil creëren. Sluit je ogen en voel in je hart dat het al gemanifesteerd is in je leven. Voel de impact op jou en de wereld om je heen. Zet vanuit dat gevoel de volgende stappen.
Wil jij nog een stapje verder gaan? Tijdens de workshop In Vrijheid Jezelf zijn door Belichaming van je Ziel maak je kennis met hoe jij jezelf kan belichamen door de kracht van Moeder Aarde te ontvangen. Zij laat je weer voelen wie je bent, het brengt je essentie, je levensenergie en passie weer tot leven. Op 16 november en 8 december in Rotterdam. Kijk hier voor meer informatie of om je op te geven.
Bewaar voor later op Pinterest:
Slachtoffers bestaan niet! Als we dat nou eens met z’n allen als vast uitgangspunt durven te nemen. Iedereen, iedereen zonder uitzonderingen, is de creator van zijn of haar eigen leven. Die geheel bewuste keuze maakt het ‘hogere’ wijzere oneindige ‘zelf’ voordat wij ons ‘zelf’ als tastbare ‘vorm’ (de mens) gaan waarnemen hier op aarde, in deze dimensie en op deze tijdlijn. Als we die keuze hebben gemaakt en die hebben we al vele miljarden keren gemaakt dan is het gevoel de herinnering geworden van. Het wezen slaat de ervaring in het ‘zijn’ op als ‘een gevoel van’. Dat gevoel is nu de herinnering. Even een heeeeeel simpel voorbeeld: Kan jij je voorstellen dat het niet zo prettig is om een arm kwijt te raken? Wel, dan heb je die keuze een keer gemaakt en dat gevoel is hoogstwaarschijnlijk niet fijn, dus zodra je iemand tegenkomt die een arm kwijt is ontstaat er het gevoel van empathie en vooral het gevoel dat jij liever niet nog een keer zo’n ervaring wil beleven. De kans is dan klein dat je bijvoorbeeld een beroep kiest waarbij die kans van verliezen groot is. Het kans ook zijn dat je kiest voor een beroep als bijvoorbeeld verpleegster of als arts.
Dan nog even een opmerking: Donker bestaat niet. Donker is slechts de afwezigheid van het licht. Er bestaan geen donkerknopjes! Er wordt teveel aandacht en dus voeding gegeven aan het vertroebelende idee van het licht en de duisternis. In vele films, boeken en series draait het leven om het gevecht tussen het licht en de duisternis.
Als we zouden stoppen met het voeden van dat onwetende idee dan zijn we alweer een stapje dichter bij een wereld die toch net even als wat aangenamer zal worden ervaren. Er is niks mis met dualiteit en het ervaren van een verschil tussen…wel tussen what ever je een verschil wil ervaren. Echter inmiddels draait de wereld op onnatuurlijk contrast, onnatuurlijke chaos en het is dan erg lastig om als natuurlijke wezen de balans en de natuurlijke harmonie te ervaren zodat die weer gevoed kan worden.
Warme groet!
Arman
Een heel mooi Artikel Mirjam dankjewel!
Ik ‘haperde’ even bij dit zinnetje en wil zeker niet de wijsneus maar het zinnetje bij onslomakkelijk verbonden.
Een kort moment voelde zij de aardse liefde volledig in haar stromen, voelt het voor mij dat het daar net om Goddelijke Liefde gaat die ze in haar aardse lichaam voelde stromen.
Misschien bedoel je er iets anders mee?
Zeker en vast hou ik van het artikel en de manier waarop je alles verwoordt.
Liefs,
Christina