Wanneer ik kijk naar de manier waarop situaties me soms ineens duidelijk worden en daar inzichten uit haal, ben ik daar in mijn gedachten wel even mee bezig. Er zitten vaak zoveel raakvlakken in die erg diep reiken, soms dieper dan ik zelf had kunnen vermoeden. Iets wat oppervlakkig lijkt, blijkt een diep stuk te raken wat me allang dwars heeft gezeten.
Zo ook onlangs, toen me duidelijk werd hoe ik in mijn onbevangen manier van zijn door anderen -bewust of onbewust- ben gebruikt. Voor mijn gevoel ben ik soms misbruikt als gevolg van de verborgen agenda van de ander, waar ik me op dat moment niet bewust van was.
Ik keek er naderhand op terug met misplaatste schaamte en voelde verdriet opborrelen. Ja, ik was me ineens bewust van wat er was gebeurd, hoe het is gegaan en hoe het door de ander is benut voor eigen gewin. Hoe ik toch weer mee ging in het aannemen van de werkelijkheid van de ander en vanuit mijn vrolijke onbevangen zelf daar mijn bijdrage aan deed. Niet beseffend dat ik slechts een “tapvaatje” was voor de ander en mijn energie liet weglopen.
Vanaf het moment dat ik me bewust werd van die werkelijkheid, voelde ik hoe ik ben gebruikt vanuit mijn goedgelovigheid, hoe er aan mijn stoelpoten is gezaagd vanuit jaloezie of afgunst terwijl ik het niet in de gaten had en dat -onbevangen als ik ben- heb laten gebeuren. Op dat moment worden ineens alle relaties die ik zo heb “onderhouden” helder, ook situaties uit een ver verleden.
Aframmeling
Het gevoel wat ik daarbij krijg is een intens verdriet en fysiek voelt het alsof ik zojuist een flinke aframmeling heb gekregen. Verdriet omdat ik een stuk helder heb gekregen wat mijn kinderlijke onschuld genadeloos afstraft. Fysiek gaat de energie stromen waar die heeft vastgezeten op de emotie.
Ik kan het vergelijken met een ‘slapende’ arm die ineens weer bloedtoevoer krijgt. De prikkeling die er dan doorheen gaat is vergelijkbaar met de energie die weer gaat stromen als de blokkade van de emotie wegvalt bij het verkrijgen van inzichten.
De wereld (=de geconditioneerde mens in een duale werkelijkheid) is niet lief zoals ik graag zou willen dat die zou zijn. De mensen die dat wel zijn, zoals ik mijn ideaalbeeld voor ogen heb, zijn de ware pareltjes die net zoveel moeite hebben met het leven op aarde als ik heb. Ik snap leugens en achterbaksheid niet. Ik tuinde er meestal met allebei mijn voeten in. Vooral als iemand zich lief en begrijpend voordeed, was ik er mee weg.
Aangever
Toch weet ik me staande te houden, ondanks het aangrijpende inzicht. Ik ben niet gebruikt of misbruikt door anderen. Ik ben de aangever geweest voor de ander. Dat is mijn rol in dit leven, zoals ieder een bepaalde rol speelt. Ook is mijn rol een manier geweest waar ik zelf van behoor te leren. Door op een onbevangen manier de ander een mogelijkheid te bieden er gebruik of misbruik van te maken, hoef ik niet mezelf aan te rekenen. Dat stuk hoort bij de ander en de ene leert er van, de ander niet.
Iemand die er van heeft geleerd is in staat om open kaart te spelen en te zeggen “dat had ik anders kunnen doen, maar had op dat moment het inzicht niet”. Iemand die er niet van leert, blijft anderen gebruiken of misbruiken tot het moment dat ze het inzicht verwerven.
Ik hoef mijn onbevangenheid niet te veranderen. Wat ik wel verander is mijn kijk op anderen en nu eerder signalen hoop te herkennen. Ik hoef mezelf niet op m’n kop te geven voor mijn rol. Het inzicht hoe de werkelijkheid in elkaar steekt, welke mensen daar bij betrokken waren, wie zijn ware aard heeft laten zien en wie er durft toe te geven dat ze het anders hadden kunnen doen, dat bepaalt voor mij met welke mensen ik nog om wil gaan.
Loslaten
Het inzicht en de impact op mijzelf voelt als energetische kou in mijn hoofd en lichamelijk als een fikse aframmeling. De herinneringen aan wat is gebeurd, gezien vanuit het inzicht wat ik nu heb, laat ik door me heen gaan. Ik herleef ze niet, ik voel ze, (h)erken ze en laat ze gaan, omdat ik weet dat ik vanaf nu andere keuzes kan maken.
Loslaten is niet hetzelfde als iets de rug toekeren. Met de rug toekeren worden emoties vastgezet. Door ze te (h)erkennen kan de vastgezette energie weer stromen, zodat ik echt vrij/los kom van datgene wat me al die tijd in z’n greep heeft gehouden.
Met het inzicht van nu handel ik vanaf dit moment hoe het me goed dunkt. Wat morgen brengt zie ik wel. Wie weet met nieuwe inzichten en kansen om oude stukken te herkennen, op te ruimen en los te laten.
Wat een eye-openend stukje ….wat mij raakt is je opmerking :Ik hoef mijn onbevangenheid niet te veranderen. Wat ik wel verander is mijn kijk op anderen en nu eerder signalen hoop te herkennen. Ik hoef mezelf niet op m’n kop te geven voor mijn rol.
Dit is bij mij nu ook aan de gang met als aanvulling dat ik mijn kijk op anderen maar vooral ook op mezelf zal moeten gaan veranderen en signalen bij mezelf eerder zal moeten herkennen….Telkens maar weer diezelfde fout te begaan en achteraf maar weer te moeten denken….waar ging het fout….t word wel tijd nu om dit te doorbreken …ben 51 en moe van dat groundhog day gevoel …Bedankt
Dank voor je reactie Wim 🙂 Ik herken wat je zegt; het moe zijn van het ronddraaien in het schijnbaar zelfde gedrag met dezelfde uitkomst. Door te leren kijken naar mijn eigen gedrag zonder oordeel of verwijt, maakt dat ik naar de functie in het grotere geheel kan kijken. Alles heeft een reden en een functie in de rol die we neerzetten op aarde.
Ja, het inzicht dat ik mezelf niet hoef te veranderen, dus dat er niks mis is met wie ik ben, gaf me zoveel rust. Het maakt dan niet meer uit vanuit welk hoek ik naar mezelf kijk, omdat ik al die rollen accepteer en er verantwoordelijkheid voor neem.
Wees niet te hard voor jezelf. In deze tijd kijken we naar wat achter ons ligt, beseffen dat we ons uiterste best hebben gedaan binnen het vermogen wat we destijds hadden en van daaruit naar de toekomst kijken.
Dit verhaal klinkt bij mij in de oren als de bal bij de ander neerleggen. Ik herken dat slachtoffergevoel en laat dat dan zelf gebeuren. En geen grens aangeven. Best iets om nader naar te kijken!
Dank voor je reactie Marijke 🙂
Ja, ik herinner me het moment nog goed toen iemand tegen me zei dat ik in de slachtofferrol zat. Mijn reactie was (vanuit die rol) precies hoe ik me toen voelde: Ik was woest op die persoon, omdat ik me geen slachtoffer voelde. Ik heb er nog jaren over gedaan om te ontdekken hoe ik me kon bevrijden van het 'oordeel' wat er over me was geveld. Het woord 'slachtoffer' droeg voor mij een enorme beschuldigende lading in zich, alsof ik me niet rottig zou mogen voelen over alles wat me was overkomen.
Gelukkig leer ik er nu anders naar kijken 😉
Lieve groet, Lilian.
Je leest mijn tekst zoals jij het wilt lezen 😉 Je kunt en mag je er naar bij voelen en iemand anders is nooit de schuldige. Want dan zit je in een slachtofferrol. Ook maar een rol en toch!
Ik denk dat ik je reactie goed heb gelezen. Je vindt het slachtoffergehalte hoog in dit artikel.
Onder het tussenkopje "Aangever" kun je lezen hoe ik daar naar kijk: "Ik ben niet gebruikt of misbruikt door anderen. Ik ben de aangever geweest voor de ander.".
Voor wat het waard is natuurlijk 😉
Iedereen leest een artikel vanuit zijn/haar eigen perceptie.
Wanneer er iemand een slachtofferrol uit naar voren haalt, is het een eigen perceptie. Het proces erna kan nog niet uit het artikel begrepen worden. Men kan alleen dat zien, ervaren, voelen, begrijpen wat in de persoon zelf (nog) aanwezig is.
Door artikelen te lezen kunnen duidelijkheden en inzichten naar voren komen. en daar gaat tijd overheen.
Uit dit artikel lees ik jouw proces wat je hebt doorgelopen, je inzicht hebt verkregen, je eigen verantwoordelijkheid hebt genomen.
(Voor mij zeer herkenbaar).
Het geeft ruimte, vrijheid, de weg naar onvoorwaardelijke liefde opent zich omdat je steeds meer bij jezelf kunt blijven en daardoor krachtiger. Een altijd doorgaande ont-wikkeling.
Dank voor je reactie Ivo. Ik merk dat ik, ondanks mijn inzichten, nog regelmatig oefenmateriaal aangereikt krijg 😉 Het klopt wat je zegt; ieder haalt er uit wat voor hem/haar momenteel actueel is. Fijn dat je me er aan helpt herinneren dat de delen die niet gezien worden, nog niet binnen (kunnen) komen. Vooral bij het delen van inzichten is het erg belangrijk dat bij de ander te kunnen laten. Dankjewel.
Er is nog veel meer, dat we niet WETEN…..www.ellaster.nl
Binnenkort WOIII of komen wij Nederlanders massaal in opstand NU?
NL is failliet, gaat ten onder aan de transities en machtsverschuivingen!
Wij werken met zijn allen voor de Rijksoverheid, ons geld wordt gebruikt/misbruikt en zelfs het NL Rechtsysteem, ons burgerrecht is ons al afgenomen. Wij kennen elkaar de grondwet, daarnaast zijn alle nieuwe beleidsregels toegepast en hieraan gaan wij kapot.
Wij betalen inkomstenbelasting – BTW – Verplichte ziektekosten. Onze huisarts ontvangt maandelijks per burger 9 euro en als je langskomt, komt daar het dubbele bovenop. De huisarts vertelt ons WAT wij mankeren? Wij maken onszelf ziek door alles wat wij eten en middels verscheidenere situaties HOE wij daar mee omgaan gaan. De psycholoog schrijft ons medicijnen voor, alwaar Obama een aandeel in heeft. Weet dat elk medicijn een pleister betreft op ONZE wond die nimmer heelt.
Het macht der machten heeft aangediend, dat het nog heel even duurt voordat wij massaal met zijn allen bekendheid en geregistreerd zijn middels de BKR. Want NL heeft alle staatsbedrijven al van de hand gedaan en boven ons hoofd herleeft de Transformatie voor Gevorderen (gooien met Hemelse modder naar een ander). De verschuiving is al zover, dat niemand gelooft in onszelf. Deze wereld creeerden wijzelf met behulp van onze stemming (zie het weer, dat een vrouwelijk element is). Wij leven in dit "koude kikkerland", alwaar alles vergrijst is. De WMO Kanteling, dat zich in 2009 inzette, is alleen nog maar van toepassing via de mantelzorger. Straks wonen we allemaal weer gezamenlijk familiair bij elkander of leven we massaal met zijn allen op straat? Nederland wordt wakker! De haan kraait al jaren maar wij leven als robotten onze eigen agenda na! De slavernij was in NL al in 1863 afgeschaft, onze kinderen worden afgepakt doordat we daar zelf niet voorzorgen maar ze wegbrachten naar derden (BSO). De luxueuze kado's hadden ze niet nodig, echter werd ter compensatie door de ouders aangeboden in ruil voor Liefde die wij hen niet gaven. Wij hadden het zo druk met ons eigen leven, vandaar dat wij geen fysieke winkels meer hebben en zelfs vanachter een beeldscherm boodschappen bestelde. NU dat wij ouder worden, beseffen wij WAT wij onze kinderen leerden; geen ouderlijke liefde, geen tijd voor onze kinderen. Kortom: er is geen empathie meer in deze wereld en dat wordt steeds erger waardoor wij onszelf verlieten, verliezen en de angst overwint het van ons allemaal. We voelen ons verlaten en naar wij dachten verlaat je partner jou. Bedenk dat je jezelf al verliet als je je bewust bent van het feit dat je jezelf dit hebt aangedaan!
Ondanks dat meerdere mensen dit "weten" is het toch een uitdaging om hier een manier in te vinden voor jezelf. Er zijn ook veel hele goede initiatieven. De veranderingen slaan naar beide kanten heel intens uit. Dat is ook het kenmerk van deze tijd. Mensen worden steeds slimmer of komen in opstand en gaan dingen inzien niks blijft meer verborgen.
Dus beter dat het aan het licht komt dan niet. En dat het voor iedereen zichtbaar word. Maar voor mensen die wat meer voelen als een ander. Maar voor mijzelf voelt dit alles ook heel overweldigend. Maar het is wel nodig voor de verandering.
Groetjes
http://www.denkmetjehart.blog
geen onrust zaaien, geen angsten zaaien, Lichtwerk is nodig, Liefde
Ik heb dit inzicht ook exact hetzelfde gehad. Ik benader mensen ook open en onbevangen en dat kun je ook niet veranderen en zou ook niet moeten. Dat is wie je bent!
Maar een stukje bescherming voor jezelf, en op je intuïtie/gevoel vertrouwen er echt naar luisteren als het je iets verteld is wel belangrijk. Hoe meer je dat gaat doen Hoe meer je ook zal herkennen welke intenties iemand heeft. Dat ervaar ik nu zelf ook steeds meer. Maar het gevoel wat je beschrijft van verdriet en het moeten verwerken herken ik.
Ben heel blij voor jou dat je nu meer inzicht hebt gekregen in jezelf.
Groetjes Tom
Ik herken een en ander bij mezelf in he artikel en krijg complimenten van echte vrienden dat ik zo kan zijn en tevens compassie uitstraal.
Zo zijn is mooi en staat je goed vind ik.'blijf vooral zo mooi. XXX Wilma
Dankjewel Wilma :)) Liefs, Lilian.
Dit verhaal is inderdaad voor mij ook herkenbaar, gelukkig dat een mens in staat is om inzichten te verwerven. Jaren van gebruiken en misbruik maken dat je uitgeput geraakt, waar haal je je voldoening uit. Hoe zit het geven en nemen in elkaar… wat krijg je in de plaats voor je gebruikers, hun glimlach, hun genot op hun gezicht.. je behulpzaamheid die in gang schiet.. om zo te voldoen voor anderen? Waarin zit jouw eigen behoefte? Misschien ook in het geven..
Is dit een soort macht? Beter te geven dan te krijgen? Als je hier voor erkent wordt, mooi, is er dankbaarheid en in welke mate kan je dankbaarheid aanvaarden? Kan je er mee om, of niet… Ik wil hier het punt maken dat je relatie met anderen eigenlijk de relatie met je ouders beschrijft, waren zij mensen die voor jou zorgden en andersom? Kan je hier iets mee? Kan je dit omkeren? Misschien door het inzicht, maar dan zal je ook moeten oefenen om deze balans om te keren… de evenwichtige balans in het verhaal… veel liefsxx Brigitte Monica
Dank voor je reactie Brigitte Monica.
Ja, die vraag heb ik me ook weleens gesteld: Wat levert het mij op. In een volgend artikel ga ik daar nog dieper op in; waar het vandaan komt dat we ons bestaansrecht van de 'goedkeuring' en waardering van anderen af laten hangen. Het heeft inderdaad te maken met macht en onmacht. Ook hier is de balans in de aardse dualiteit leidend. Die balans gaan we nu in onszelf vinden en aanbrengen.
Lieve groet, Lilian. ♥
Dankjewel Tom, het doet me goed om te lezen dat je dit inzicht herkent.
Veranderen hoeft inderdaad niet meer, zodra we beseffen dat we aangevers zijn in het rollenspel op aarde. Het omarmen van die rol, betekent verantwoordelijkheid voor mijn eigen Zelf te nemen, te staan voor wie ik ben. 🙂
Lieve groet, Lilian.