Vraag:
Sommige mensen voeden kleine kinderen op. Welk advies heb jij voor hedendaagse ouder? Wat kunnen wij ze vertellen? Hoe kunnen we ze over God onderrichten?
Antwoord:
Ik ben de laatste persoon die je om advies voor ouders moet vragen. Ik sta waarschijnlijk in de top tien van de slechtste ouders ter wereld. Misschien ben ik daarom toch de juiste persoon om die vraag te stellen, ik weet het niet;
Ik kan je vertellen over alle vergissingen die ik heb begaan. Maar ik geloof dat er één vergissing is die ik niet heb begaan. Ik heb altijd onvoorwaardelijk van mijn kinderen gehouden. En ik heb ze nooit om iets gevraagd waarvan ik niet dacht dat ze het wilden geven. Aan mij of aan het leven.
Ik denk dus dat het advies dat ik aan ouders zou willen geven is – dat je van je kinderen moet houden zoals je wilt dat er van jou wordt gehouden. Koester geen verwachtingen, stel geen eisen en laat ze vooral hun eigen leven leiden.
Laat ze los. Laat ze gaan. Laat ze tegen die muur oplopen en laat ze die vergissing begaan. Laat ze zichzelf zo nu en dan pijn doen. Help ze weer overeind en help ze een handje als ze één of andere tegenslag ondervinden. Maar probeer ze niet tegen te houden als ze hun eigen leven willen leiden. Geef ze hun vrijheid; zelfs de vrijheid om dingen te doen die niet direct in hun hoogste belang zijn of die jij zelfs ‘verkeerd’ zou noemen.
Weet je, het beste advies dat ik aan ouders kan geven is om je kinderen te behandelen zoals God ons behandelt: “Mijn wil voor jou is jouw wil voor jou; ik geef je vrije keuze om in het leven de beslissingen te maken die jij wenst te maken en ik zal altijd van je blijven houden, ongeacht wat er gebeurt.”
Bron: het boek “Over holistisch leven ” van Neale Donald Walsch
ik vind laat je kind kind zijn
en zijn ze creatief steun ze er in en laat ze alles doen wat ze er mee willen
mijn oudste is heel creatief we knutselen best vaak
ook vind ze laaste tijd koken leuk en laat haar mij helpen met eten klaar maken ze is ook van dansen en ga zo maar door
maar wat ook belangrijk is luister ook naar jou kind en voel je kind geef ze liever een dikke knuffel als ze wat goed doen dan een kadootje
en geniet van ze :d helpse en begelijd ze
persoonlijk geloof ik niet in 1 standaard opvoeding, geen enkel kind en geen enkel karakter is gelijk. En als ouder merk je snel genoeg wat je kind wel en niet nodig heeft als je tenminste blijft luisteren en blijft observeren. Sommige kinderen gedijen juist heel goed bij heel veel vrijheid en anderen hebben juist veel meer een kader en structuur nodig. Ik was een kind waarbij inperking en veel regels juist heel veel stuk gemaakt zou hebben (gelukkig viel de inperking en de regels erg mee behalve op school dan), terwijl een ander kind er totaal in verzopen zou zijn. Het is volgens mij altijd een aftasten tussen inperking en ruimte geven en uiteraard verschuift dit ook met de leeftijd. Thuis kan heel veel maatwerk geleverd worden, helaas blijven scholen hierbij nog steeds achter vooral bij kinderen die een beetje “anders” zijn (lees niet in het “one size fits all” systeem passen)
Geef kinderen de vrijheid is het advies. Ik ben voorstander van vrije opvoeding en ruimte geven, maar binnen be-perkingen. Die twee dingen gaan heel goed samen. Kinderen, zeker kleine kinderen zijn niet in staat de consequenties en mogelijke gevaren van daden te overzien. Je zult dus moeten uitleggen waarom het soms “nee” is en blijft. Je wilt toch niet dat kind in ziekenhuis belandt. Verder zijn er natuurlijk heel wat beperkingen in vrijheid waar het gaat om stelen, liegen, pesten, agressie, vernielzucht, alcohol, drugs, etc. Naast veel liefde en vrijheid hebben kids behoefte aan duidelijke regels en structuur, zodat ze in vroeg stadium leren wat wel en niet kan. Maar goed, het zal niet altijd helpen. Kinderen zijn geen bezit en je zult ze los moeten laten.
Nog een aanvulling: leuke foto hierboven van die kleine meid met haar blonde haartjes en blauwe kijkers.
Mijn nieuwetijds kinderen zijn al ouder, in de leeftijd van 23 t/m 28 jaar.
Als ik dit stuk zo lees dan heb ik het gedaan zoals beschreven. Ze hebben hun neus gestoten, vooral één van hen, maar ik bleef altijd vanuit liefde bereikbaar voor ze.
Hoe moeilijk het soms ook was voor me als alleenstaande ouder, omdat vertrouwen toendertijd helemaal geschaad was.
Ik lees het met verbazing en blijdschap.
Ik heb van alle 3 mijn kinderen, dankbaarheid van hen gekregen.
En dat zij ook toendertijd tegen hun vrienden zeiden dat zei een moeder hadden waarmee zei konden praten.
Dit vervult mij (nog steeds) met dankbaarheid.
Prachtig vind ik al die boeken van Neale Donald Walsch…
Ik heb ze bijna allemaal gelezen.
Ook dit stukje spreekt me weer zo aan. Ik heb in het verleden wel heel wat conflicten gehad over hoe ik mijn dochter in hun ogen moest opvoeden.
Gelukkig ben ik altijd trouw gebleven aan mijzelf :),
liefs sabine