Nieuwetijdsbaby’s die niet op de aarde willen zijn

Huilen kan dieper gaan dan men doet vermoeden

Vaak voel ik bij kinderen dat ze niet op deze aarde willen zijn. Ouders vertellen hetzelfde omdat een ander medium dit eerder tegen hun heeft gezegd. En bij sommige ouders blijft het daar ook bij omdat het iets is wat zogenaamd bij een nieuwetijdskind hoort. Maar zo hoeft het niet. Als kinderen niet op de aarde willen zijn is dit wel degelijk op te lossen of goed te begeleiden. Het is mogelijk om als ouder jouw kind te leren hoe geweldig het hier is en hoe mooi het hier is, (mits je dit zelf kunt voelen) door een kind te helpen angsten te overwinnen en niet nieuwe angsten voor het kind te creëren.

door Diana Annegarn

Als kinderen niet op de aarde willen zijn voel ik bij kinderen veel angst. Deze angst kan zo extreem worden dat ze niet willen slapen, veel huilen en veel aan moeder hangen. Sommige worden zelfs druk omdat ze met zichzelf geen raad weten. Dit probleem kom ik heel vaak tegen maar de oplossing is makkelijk voor handen. ( Er zijn ook uitzonderingen waarbij vorige levens een rol spelen.)

Wat ik aan ouders meegeef kinderen tijdens de zwangerschap en tijdens de babyfase te helpen verbinden met de aarde. Vooral de rol van de ouders is van groot belang omdat zij het kindje helpen zich veilig te gaan voelen en vormen zo de verbinding met de aarde. Veiligheid is de manier voor kinderen om te kunnen aarden, zichzelf te kunnen zijn en hun unieke weg hier op de aarde te ‘durven’ bewandelen. Een kindje mag het gevoel hebben dat het veilig is om hier te zijn, veilig is om ‘fouten’ te maken en dus te groeien, veilig is om liefde te ontvangen en geven, veilig is om te verlangen en wensen en veilig is om een plekje in te nemen in deze maatschappij. Zelfs bij veel volwassenen zie ik deze veiligheid ver weg gedrukt. Het leven lijkt een onveilige plaats waar we onszelf moeten beschermen, hard moeten opstellen, we weinig liefde ontvangen en we niet de juiste mensen op ons pad tegen komen die onvoorwaardelijk van ons houden. Dit is slechts een waarheid geworden waar de meeste volwassenen zich nog bewust of onbewust aan vasthouden. Het leven is voor iedereen even veilig! Alleen veiligheid is iets wat je nog zelf mag gaan toepassen in jouw leven omdat dit je nooit is meegegeven of geleerd. Veiligheid ontstaat vaak door verbinding met het spirituele deel in zichzelf. Veel gevoelige kinderen/volwassenen zijn zich al vroeg bewust van deze wereld om hun te helpen bij het leven. Zo wordt hun pijn en verdriet vaak tijdelijk gedragen door engelen en gidsen tot het moment komt dat ze het zelf kunnen.

Tijdens mijn lessen en sessies met volwassenen waar ze leren zichzelf te zijn is veiligheid een belangrijke basis. Vaak zie ik dat de meeste volwassenen zich niet veilig hebben gevoeld bij hun eigen ouders. Ouders waren te hard, te streng, te dominant, te aanwezig waardoor ze als kind het gevoel kregen dat het niet veilig was zichzelf te zijn. Gewapend met een mond vol harde woorden, een dikke muur en de woorden dat de ander hun niet kan kwetsen overtuigen ze zichzelf dat de wereld een onveilige plaats is, trekken ze de maatschappij in. De overtuiging is geworden dat jezelf dient te beschermen door dikke muren op te bouwen. Maar kinderen voelen dit en hun staat hetzelfde lot te wachten als de ouders. Ze ervaren de wereld als liefdeloos en leren muren bouwen. Een kind voelt van nature dat dit niet goed voelt maar voor de meeste volwassenen is het al moeilijk door deze muren door te dringen. Laat staan voor een kind!

De beste manier mee te stoppen is natuurlijk dit stuk bij jezelf te onderzoeken en ook op te lossen. Je kunt al starten je baby te helpen in je buik door het te vertellen dat het veilig is bij papa en mama en dat het welkom is. Beloof jezelf dit na te komen. Maak hier een soort mantra van en herhaal het elke dag. Overleg eens met je man wat jullie samen willen doen je kindje deze veiligheid te geven, en hou dit vol. Het helpt enorm als jou en jouw partner duidelijk wordt wat jullie persoonlijke stukken zijn en deze te leren scheiden van het leven van jouw kind. Dit kan alleen als je er bewust van bent.

Het allerbelangrijkste is rust. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat vanuit innerlijke rust in de opvoeding, grote problemen kan voorkomen voor alle betrokkenen. Juist deze rust geeft de veiligheid die het kind nodig heeft. Een papa of mama die innerlijke rust heeft zal niet zo snel vanuit stress en frustratie reageren. Dit brengt het gevoel van veiligheid. Onrust geeft het gevoel van onveilig zijn. Omdat je niet weet wat er gaat komen maar je voelt het wel. Juist voor moeders tijdens de zwangerschap is het heel belangrijk regelmatig tijd te maken voor deze rust omdat je hiermee een basis start voor de geboorte en babyfase van je kind. Je bereid niet alleen jezelf voor op de bevalling maar ook je kindje. Jouw kind zal dan voor de eerste keer het daglicht zien en echt een mensje zijn. Dit ontstaat door de eerste ademhaling. Het eerste en laatste wat we tijdens dit leven op aarde doen als een teken van leven. We vinden het misschien allemaal normaal dat we een kindje op de wereld brengen, maar voor het kind is dit een hele andere beleving dan voor de ouders. Voor het kindje is dit spannend. Ze hebben hun ouders op dat moment hard nodig en dan start de fase van hechting. Deze hechting staat ook veiligheid centraal. Een kindje heeft tijd nodig aan de nieuwe situatie te wennen net zoals de ouders.

Elk huiltje is opnieuw ontdekken wat jouw kind nu eigenlijk wil. Een kindje heeft hier tijd en ruimte voor nodig. Gaat deze fase te snel omdat ouders willen dat het stopt met huilen, of kinderen worden naar de kinderopvang gebracht zonder goede begeleiding over hechting kan het leven zelfs onveilig worden. Vaak in deze periode is begrip voor het kindje het belangrijkst. Het gaat hier om het kind wat zich voor het eerst op de aarde bevind als een mensje en alle tijd dient te krijgen die het nodig heeft om te kunnen hechten. Het is op zoek naar houvast en duidelijkheid vanuit veiligheid en geborgenheid. Kinderen die huilen kunnen zich net zo goed onveilig voelen en angst hebben hier te kunnen zijn. Als ouder is troost niet alleen belangrijk maar ook de ruimte en rust om de tijd te nemen deze nieuwe fase van hechting op eigen wijze te doen. Elk kindje heeft het recht dit op eigen wijze te doen en hier zo lang mogelijk over te doen als nodig is. Door het geven van begrip en ondersteuning help je je kindje door deze fase van hechting te gaan wat voor sommige gevoelige kinderen een enorm grote stap is. Als ouder vorm je het tussenstukje tussen je kind en de aarde. Jij bent de veiligheid op dat moment en langzaam stap voor stap leer je je kindje op eigen benen te staan. Niet te snel en precies op het tempo wat je kindje nodig heeft.

Probeer dus als ouder vooral aan je innerlijke rust te werken. Verwacht daarom niet zo veel van jezelf, een goede basis voor je kind is het halve werk voor later. Het lijkt alsof je misschien veel moet maar jij bepaald vanaf nu wat goed en niet goed is voor je kind. Jij bent de ouder! Mocht je niet anders kunnen, werk dan aan een goed balans en praat met je kindje. Leg het uit waarom je de stappen neemt die je neemt en werk aan je innerlijke rust. Als jij er rust in kan vinden dan kan je kindje dat ook. Er zijn verschillende mogelijkheden op de markt om te werken aan hechting. Al deze mogelijkheden vragen tijd, rust en inlevingsvermogen (begrip) voor jouw kindje. Snel gaat dit niet. En heb jij teveel bagage dan is de kans groot dat jouw gevoelige kind moeite heeft zich te hechten.

Ieder kind verdient het gevoel dat het veilig is op de aarde en papa en mama zijn de enige die dit voor een baby kunnen doen. Het maakt de opvoeding zoveel leuker. En wat ik zelf ook veel tegen ouders zeg is dat ouders veilig zijn bij hun kind. Dit klinkt misschien raar maar als jij liefde als iets onveiligs ervaart, kan het zijn dat jij je ook onveilig voelt voor de liefde van jouw kind. Als liefde zo mooi is kunnen we angst krijgen deze liefde te verliezen en zo onbewust handelingen in de opvoeding toepassen die het kind niet helpen op eigen benen te staan maar juist aan deze behoefte van liefde bij de ouders aan te passen.

Op aarde zijn is bij sommige kinderen iets wat ze mogen leren. Veilig voelen is niet vanzelfsprekend. Als ze zich veilig voelen en genoeg vertrouwen hebben om zichzelf te zijn en hun unieke pad te lopen voelen ze vanzelf wel hoe leuk het leven kan zijn en dat het samengaat met verdriet en pijn (lessen). Dit kan het veilige gevoel verstoren maar het is mogelijk weer terug te komen in het gevoel van veiligheid met veel begrip en ondersteuning van de omgeving. Wees je bewust dat voor veel nieuwetijdsbaby’s genieten van het leven niet vanzelf sprekend, ookal zie je ze lachen en spelen. Rustig aan doen, leren omgaan met verwachtingen, ruimte krijgen en veel geduld en begrip van hun omgeving doet wonderen. Sommige van deze kinderen hebben tijd nodig te integreren om hun geboortetrauma te verwerken. Hoe meer tijd je ze gunt hoe beter jij erachter kunt komen of jouw kind wel of niet kan hechten.