Nieuwetijdsbaby’s die niet op de aarde willen zijn

Huilen kan dieper gaan dan men doet vermoeden

Vaak voel ik bij kinderen dat ze niet op deze aarde willen zijn. Ouders vertellen hetzelfde omdat een ander medium dit eerder tegen hun heeft gezegd. En bij sommige ouders blijft het daar ook bij omdat het iets is wat zogenaamd bij een nieuwetijdskind hoort. Maar zo hoeft het niet. Als kinderen niet op de aarde willen zijn is dit wel degelijk op te lossen of goed te begeleiden. Het is mogelijk om als ouder jouw kind te leren hoe geweldig het hier is en hoe mooi het hier is, (mits je dit zelf kunt voelen) door een kind te helpen angsten te overwinnen en niet nieuwe angsten voor het kind te creëren.

door Diana Annegarn

Als kinderen niet op de aarde willen zijn voel ik bij kinderen veel angst. Deze angst kan zo extreem worden dat ze niet willen slapen, veel huilen en veel aan moeder hangen. Sommige worden zelfs druk omdat ze met zichzelf geen raad weten. Dit probleem kom ik heel vaak tegen maar de oplossing is makkelijk voor handen. ( Er zijn ook uitzonderingen waarbij vorige levens een rol spelen.)

Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram
Nieuwetijdskind Magazine Instagram

Wat ik aan ouders meegeef kinderen tijdens de zwangerschap en tijdens de babyfase te helpen verbinden met de aarde.inner-peace-enlightenment Vooral de rol van de ouders is van groot belang omdat zij het kindje helpen zich veilig te gaan voelen en vormen zo de verbinding met de aarde. Veiligheid is de manier voor kinderen om te kunnen aarden, zichzelf te kunnen zijn en hun unieke weg hier op de aarde te ‘durven’ bewandelen. Een kindje mag het gevoel hebben dat het veilig is om hier te zijn, veilig is om ‘fouten’ te maken en dus te groeien, veilig is om liefde te ontvangen en geven, veilig is om te verlangen en wensen en veilig is om een plekje in te nemen in deze maatschappij. Zelfs bij veel volwassenen zie ik deze veiligheid ver weg gedrukt. Het leven lijkt een onveilige plaats waar we onszelf moeten beschermen, hard moeten opstellen, we weinig liefde ontvangen en we niet de juiste mensen op ons pad tegen komen die onvoorwaardelijk van ons houden. Dit is slechts een waarheid geworden waar de meeste volwassenen zich nog bewust of onbewust aan vasthouden. Het leven is voor iedereen even veilig! Alleen veiligheid is iets wat je nog zelf mag gaan toepassen in jouw leven omdat dit je nooit is meegegeven of geleerd. Veiligheid ontstaat vaak door verbinding met het spirituele deel in zichzelf. Veel gevoelige kinderen/volwassenen zijn zich al vroeg bewust van deze wereld om hun te helpen bij het leven. Zo wordt hun pijn en verdriet vaak tijdelijk gedragen door engelen en gidsen tot het moment komt dat ze het zelf kunnen.

Nieuwetijdskind.com-baby-ouderTijdens mijn lessen en sessies met volwassenen waar ze leren zichzelf te zijn is veiligheid een belangrijke basis. Vaak zie ik dat de meeste volwassenen zich niet veilig hebben gevoeld bij hun eigen ouders. Ouders waren te hard, te streng, te dominant, te aanwezig waardoor ze als kind het gevoel kregen dat het niet veilig was zichzelf te zijn. Gewapend met een mond vol harde woorden, een dikke muur en de woorden dat de ander hun niet kan kwetsen overtuigen ze zichzelf dat de wereld een onveilige plaats is, trekken ze de maatschappij in. De overtuiging is geworden dat jezelf dient te beschermen door dikke muren op te bouwen. Maar kinderen voelen dit en hun staat hetzelfde lot te wachten als de ouders. Ze ervaren de wereld als liefdeloos en leren muren bouwen. Een kind voelt van nature dat dit niet goed voelt maar voor de meeste volwassenen is het al moeilijk door deze muren door te dringen. Laat staan voor een kind!

De beste manier mee te stoppen is natuurlijk dit stuk bij jezelf te onderzoeken en ook op te lossen. Je kunt al starten je baby te helpen in je buik door het te vertellen dat het veilig is bij papa en mama en dat het welkom is. Beloof jezelf dit na te komen. Maak hier een soort mantra van en herhaal het elke dag. Overleg eens met je man wat jullie samen willen doen je kindje deze veiligheid te geven, en hou dit vol. Het helpt enorm als jou en jouw partner duidelijk wordt wat jullie persoonlijke stukken zijn en deze te leren scheiden van het leven van jouw kind. Dit kan alleen als je er bewust van bent.

leeuw-lamHet allerbelangrijkste is rust. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat vanuit innerlijke rust in de opvoeding, grote problemen kan voorkomen voor alle betrokkenen. Juist deze rust geeft de veiligheid die het kind nodig heeft. Een papa of mama die innerlijke rust heeft zal niet zo snel vanuit stress en frustratie reageren. Dit brengt het gevoel van veiligheid. Onrust geeft het gevoel van onveilig zijn. Omdat je niet weet wat er gaat komen maar je voelt het wel. Juist voor moeders tijdens de zwangerschap is het heel belangrijk regelmatig tijd te maken voor deze rust omdat je hiermee een basis start voor de geboorte en babyfase van je kind. Je bereid niet alleen jezelf voor op de bevalling maar ook je kindje. Jouw kind zal dan voor de eerste keer het daglicht zien en echt een mensje zijn. Dit ontstaat door de eerste ademhaling. Het eerste en laatste wat we tijdens dit leven op aarde doen als een teken van leven. We vinden het misschien allemaal normaal dat we een kindje op de wereld brengen, maar voor het kind is dit een hele andere beleving dan voor de ouders. Voor het kindje is dit spannend. Ze hebben hun ouders op dat moment hard nodig en dan start de fase van hechting. Deze hechting staat ook veiligheid centraal. Een kindje heeft tijd nodig aan de nieuwe situatie te wennen net zoals de ouders.

Elk huiltje is opnieuw ontdekken wat jouw kind nu eigenlijk wil. Een kindje heeft hier tijd en ruimte voor nodig. Gaat deze fase te snel omdat ouders willen dat het stopt met huilen, of kinderen worden naar de kinderopvang gebracht zonder goede begeleiding over hechting kan het leven zelfs onveilig worden. Vaak in deze periode is begrip voor het kindje het belangrijkst. Het gaat hier om het kind wat zich voor het eerst op de aarde bevind als een mensje en alle tijd dient te krijgen die het nodig heeft om te kunnen hechten. Het is op zoek naar houvast en duidelijkheid vanuit veiligheid en geborgenheid. Kinderen die huilen kunnen zich net zo goed onveilig voelen en angst hebben hier te kunnen zijn. Als ouder is troost niet alleen belangrijk maar ook de ruimte en rust om de tijd te nemen deze nieuwe fase van hechting op eigen wijze te doen. Elk kindje heeft het recht dit op eigen wijze te doen en hier zo lang mogelijk over te doen als nodig is. Door het geven van begrip en ondersteuning help je je kindje door deze fase van hechting te gaan wat voor sommige gevoelige kinderen een enorm grote stap is. Als ouder vorm je het tussenstukje tussen je kind en de aarde. Jij bent de veiligheid op dat moment en langzaam stap voor stap leer je je kindje op eigen benen te staan. Niet te snel en precies op het tempo wat je kindje nodig heeft.

Probeer dus als ouder vooral aan je innerlijke rust te werken. Verwacht daarom niet zo veel van jezelf, een goede basis voor je kind is het halve werk voor later. Het lijkt alsof je misschien veel moet maar jij bepaald vanaf nu wat goed en niet goed is voor je kind. Jij bent de ouder! Mocht je niet anders kunnen, werk dan aan een goed balans en praat met je kindje. Leg het uit waarom je de stappen neemt die je neemt en werk aan je innerlijke rust. Als jij er rust in kan vinden dan kan je kindje dat ook. Er zijn verschillende mogelijkheden op de markt om te werken aan hechting. Al deze mogelijkheden vragen tijd, rust en inlevingsvermogen (begrip) voor jouw kindje. Snel gaat dit niet. En heb jij teveel bagage dan is de kans groot dat jouw gevoelige kind moeite heeft zich te hechten.

Ieder kind verdient het gevoel dat het veilig is op de aarde en papa en mama zijn de enige die dit voor een baby kunnen doen. Het maakt de opvoeding zoveel leuker. En wat ik zelf ook veel tegen ouders zeg is dat ouders veilig zijn bij hun kind. Dit klinkt misschien raar maar als jij liefde als iets onveiligs ervaart, kan het zijn dat jij je ook onveilig voelt voor de liefde van jouw kind. Als liefde zo mooi is kunnen we angst krijgen deze liefde te verliezen en zo onbewust handelingen in de opvoeding toepassen die het kind niet helpen op eigen benen te staan maar juist aan deze behoefte van liefde bij de ouders aan te passen.

Op aarde zijn is bij sommige kinderen iets wat ze mogen leren. Veilig voelen is niet vanzelfsprekend. Als ze zich veilig voelen en genoeg vertrouwen hebben om zichzelf te zijn en hun unieke pad te lopen voelen ze vanzelf wel hoe leuk het leven kan zijn en dat het samengaat met verdriet en pijn (lessen). Dit kan het veilige gevoel verstoren maar het is mogelijk weer terug te komen in het gevoel van veiligheid met veel begrip en ondersteuning van de omgeving. Wees je bewust dat voor veel nieuwetijdsbaby’s genieten van het leven niet vanzelf sprekend, ookal zie je ze lachen en spelen. Rustig aan doen, leren omgaan met verwachtingen, ruimte krijgen en veel geduld en begrip van hun omgeving doet wonderen. Sommige van deze kinderen hebben tijd nodig te integreren om hun geboortetrauma te verwerken. Hoe meer tijd je ze gunt hoe beter jij erachter kunt komen of jouw kind wel of niet kan hechten.

Engelenboodschap
Engelenboodschap
Engelenboodschap

28 REACTIES

  1. Het is inderdaad heel belangrijk, je kindje goed te begeleiden. Vroeger wisten ze dit alles niet.
    Ikzelf ben ook iemand die niet op aarde wilde zijn.
    Tot op de dag van vandaag (ben 56), heb ik er moeite mee…maar wordt nu goed begeleid en leer het leven hier op aarde te accepteren.
    Ik moet echt erbij blijven, aarden en bewust zijn dat ik niet uit mijzelf wegtrek energetisch, want dat gebeurd gewoon.
    dus lieve ouders: wees lief en zacht voor je kindje en geef het alle veiligheid…..

  2. Lieve ne’le ik ben geraakt door jullie medeleven , maar het ligt toch in god’s handen denk . Liefs Jannie .

  3. Good morning Sabine , het lijkt mij een gezellige boel bij jou , twee jongens en een dochter, wel gezellig, wat verschillend zijn ze de een wil uitvinder worden of zoiets , Willy wortel , de ander danser beroemd grappig hoor , je hoopt dat hun dromen uitkomen , ook je dochter wel fijn dat ze een vriendje heeft, hoef je niet bang te zijn als ze thuis moet komen in de avond , gelukkig zijn die van mij goed terecht gekomen , alleen de jongste is van jongsaf aan een zorgen kind , maar dat hoor je wel vaker , ik heb veel aan mijn moeder gehad , ze was lief , zorgzaam , bezorgt , ik heb er drie jaar over gedaan om mijn verdriet te verwerken toen ze overleden was . Liefs Jannie .

    • ook goedemorgen Jannie,

      jaar ti’s zeker een gezellige boel hier hoor. Willie wortel…. Hahahaha
      Mijn oudste dochter heeft een hele lieve jongen getroffen, hij is zorgzaam en is heel lief voor haar. Een rustige jongen en hij haalt haar altijd op van haar werk of andersom ligt eraan wie er eerder klaar is. Ze slapen altijd bij elkaar of bij mij, bij haar vader of bij de ouders van haar vriend. het rouleert zeg maar. Als ze beide klaar zijn met hun opleiding gaan ze een huisje zoeken voor hun samen dus ik heb hier een gerust hart over, dat zit wel goed.
      hoeveel kinderen heb jij precies Jannie? En hoe gaat het dan met die ene dochter nu die pas weer een miskraam gekregen heeft?
      Het zal allemaal nog wel moeilijk zijn denk ik.. Heb in ieder geval voor hun een gebeden en hoop zo dat hun wens nog eens uit mocht komen.
      Fijne dag hè Jannie,

      Dikke knuffel sabine

      • @Sabine, Hoi Sabine ik heb drie dochters , en de oudste heeft een vroeggeboorten gehad geen miskraam , zes maanden was het kindje , hij heeft 3 dagen geleefd , maar door de operatie die er aan voorafging , een bloeding , is nooit gevonden hoe het kwam , alles is met een noodgang opengesneden omdat ze al dagen inwendig bloeden , na een na een bloedtest was het zo laag al , dat ze al dood lag te gaan . Haar handen werden al wit , maar door dat snelle zoeken in haar buik , moest het arme kindje eruit , hij was helemaal gezond , de bloeding is gestelpt maar alles was beschadigt ze heeft 9 liter bloed gehad totaal,ze is 3 dagen in slaap gehouden , maar dat ik er naast zat wees ze naar haar buik , ze lag aan de beademing dus , moeilijk , ik wist niet wat ik moest zeggen , ze is later met bed heen gebracht toen de baby nog in leven was , maar zat zwaar onder de morfine en verdoving , dat weet ze niet meer , triest hoor , nou wil het dat haar schoonvader , camaraman is en fotograaf hij werkt voor de ( n c r v ) die kon zijn gevoel uitschakelen en Een foto serie maken van het jongetje , wel fijn hoor want ze hebben niks , wij hebben er ook een , maar ik kan het niet ik huil en kan niet meer stoppen , met de begrafenis draaiden er een nummer van Keane( bend and break ) ik jank als ik het hoor , l’llmeet you on THE Oth Side l’ ll meet you in THE light , nou dat zegt genoeg nu ik het schrijf krijg ik al weer een rot gevoel , je heb gelezen denk ? Dat ze aan de zevende i v f behandeling is , door de operatie is alles verkleeft , nou ik bid en hoop mijn man iedereen en nu maar op go’ ds wonder wachten , liefs Jannie

        • Jeetje wat heftig allemaal Jannie…
          Dan was het gewoon al echt een volgroeid kindje. Wat verdrietig allemaal zeg, heb er ook gewoon geen woorden voor en weet gewoon ook niet wat ik hierop moet zeggen. Ik leef met je mee en ook met je dochter en ik snap dat het verdriet weer naar boven komt als je erover schrijft. Lieve Janny, ik wens jou en je dochter veel sterkte, liefde en licht toe in deze verdrietige periode. ik had al voor je dochter gebeden, maar ik ga het nog eens doen en nog meer bekrachtigen!!!! Want ja ik had het gelezen dat het al de 7de IVF behandeling is.

          3 dochters heb je, dat is wel hartstikke fijn, dus je hebt ook een mooi gezinnetje, hoewel ze zijn bij jou al het huis uit natuurlijk aangezien je al weer wat ouder bent dan mij. Dank je wel voor je reactie en nogmaals heel veel sterkte <3<3<3 xxxxx en dikke knuffel Sabine

          • @Sabine, g morgen Sabine, weet je n sommige beweren dt het god’s wil is dat het zo gebeurd is , nou dan denk ik even slikken , het is puur pech , technisch is er wat mis gegaan , en dat is ook met die i f v de kans is klein dat je daar zwanger van kan worden , en ze heeft niet veel eitjes meer , dus na de puntie met kerst zijn er slechts een paar uitgehaald , ze is erg moe en lichamelijk nog even niet toegaan een terugplaatsing , misschien doet ze het wel zonder dat wij het weten , omdat er na de laatste keer veel tam tam was , dan bellen mensen ,is het gelukt etc. Ik heb vroeger ook problemen gehad met zwangerschappen en een miskraam , maar ik ben vrij nuchter daar onder geweest , het was ook een paar maanden , geen zes , het is bidden en afwachten de wonderen zijn de wereld nog niet uit , laten we daar maar van uit gaan , toch positieve blijven , ik heb de twee van mijn middelste dochter , twee heerlijke kinderen , echt schatjes , mijn dochters waren niet zo jong toen zij daar aan begonnen , eerst gestudeerd dus , dan ben je al de dertig gepasseerd , vierendertig was mijn dochter met de kleintjes , ook die kreeg een miskraam , ze was toen net naar Amerika voor twee jaar , dan vlieg je ook niet even heen om te troosten , ging over de Skype , maar is goedgekomen , de jongste is zeven jaar jonger dat haar ene zus en tien met de oudste , die is niet gezond , heeft geen geld , dus ik weet niet of dat ooit wat gaat worden , we zien wel . Bedankt Sabine voor het meeleven , zo zie je niks gaat zo maar , bedankt hoor en liefs Jannie

            • Lieve Jannie,

              Wat een verhaal. Zo te lezen is je dochter ook echt door het oog van de naald gekropen. Ik kan me niet voorstellen wat het is om op zes maanden je kindje af teoeten geven. Twee vriendinnen van mij maakten hetzelfde mee. Op dat ogenblik was ik zelf ook zwanger. Ook ik hou je dochter nog even in gedachten. Er gaat als ik er aan denk ook regelmatig een kaarsje branden voor haar.

              Dikke zoen meisje en veel troost voor jullie gezinnetje.

  4. @Sabine,

    (Ik reageer maar even hieronder, want onder jouw stukje past het niet meer 🙂 .)

    Leuke reactie van jou! Lig weer in een deuk om jouw reactie, hahaha 🙂 🙂 !

    En ja, wat jij schrijft over ‘een beeld hebben bij de ander die hier schrijft’ , heb ik ook! 🙂 Ik kan ook enorm lachen om opmerkingen die inderdaad bijv. Jannie maakt, een lieve vrouw, veel moeilijke dingen meegemaakt, heel open, en af en toe een ontzettende grappige opmerking ertussendoor 🙂 , kan ik erg van genieten. En Aart, is me d’r een, die volg ik de helft van de tijd niet, kwartje moet altijd even vallen, zeg maar, bij Aart. Daar heb je eigenlijk ook niet echt een ‘gesprek’ mee, die vertelt meer. Ofzo. Of denk ik. Ik weet eigenlijk niet wie Aart is. Hahaha, ik las zojuist op de site over een kwakelende eend met zwemvliezen en iemand interpreteerde dat als zijnde Aart, oohh, lag in een scheur, werkelijk waar, dus ja (LOL), zo heeft een ieder weer z’n eigen interpretatie van de ander. En Robert vind ik lief, en zegt mooie dingen. Erg sympathiek vind ik hem. En in Nele kan ik me altijd erg vinden. Uit een ieder’s reactie haal ik weer wat, zeg maar :).

    Lieve Sabine, ook jij bedankt voor je ontzettende leuke reactie! 🙂 🙂 En lekker genieten van je professortje, je danser, en je verliefde flex-kindjes 🙂 🙂 🙂 .

    Dikke zoen, Susie

  5. Ik vind dit zo’n geweldig artikel. ‘k Heb ’em opgeslagen, en wie weet ooit.. zal ik zeker dit artikel nog eens lezen/gebruiken. Ontzettend bedankt voor dit mooie stukje tekst! 🙂 🙂

    Liefs, Susanne

  6. Onze oudste dochter huilde in het begin ook veel. Je krijgt veel adviezen van anderen, maar laat vooral je eigen gevoel spreken. Ik wilde haar veel bij me houden. Wanneer ze bij ons sliep – tegen alle adviezen van anderen in – was ze rustig en huilde niet, dat gaf me een goed gevoel. We hadden geluk dat we een goede ervaren kraamhulp hadden, die ons als tip gaf om haar – voor de veiligheid – op het aankleedkussen tussen ons in te leggen, echt een gouden tip!!! Ze is nu een “heerlijke” 🙂 puber, die geniet van het leven en haar vele vrienden. Je merkt wel dat “haar thuis” haar heilig is (altijd zo geweest). NB In plaats van zwangerschapsgym hebben we (je moet dit dus samen doen) haptonomie gedaan, echt een aanrader. Je leert daar echt om op je eigen gevoel te vertrouwen. De bevalling heb ik ook absoluut niet als erg ervaren, ook wel fijn. Bij de tweede heb ik zwangerschapsgym gedaan (om te ervaren hoe dat was) en het viel me op dat ze je daar bang en onzeker maken, echt jammer.

    • @Anne Marie,

      Hoi Anne Marie 🙂 ,

      Wat goed van je dat je, ondanks alle adviezen, dus gewoon naar je eigen gevoel hebt geluisterd en je dochter bij je hebt gehouden! Mijn moeder luisterde wel naar de adviezen en kon bovendien ook niet omgaan met mijn verdriet. Zij kon sowieso niet omgaan met emoties, was net 19 jaar geworden en zat nu ‘opgescheept’ met een constant huilend kind. Gek werd ze daarvan, schreeuwde veel! Door veel therapieën ben ik er beetje bij beetje achtergekomen wat er nu ‘mis’ met mij was, en wat bleek; niet zoveel! Dit artikel is dan ook een absoluut cadeau, had mijn moeder dit maar gelezen, weet je wel. But, things happen for a reason. 🙂
      Als ik ooit kinderen durf te krijgen en het ‘in de sterren geschreven staat’ , dan heb ik ook wat aan jouw reactie, Anne Marie! Dus dank je wel daarvoor 🙂 .

      Je schreef ook dat je de bevalling fijn vond. ? Dat hoor ik niet vaak! Heel mooi om te horen 🙂 ! Mag ik zo vrij zijn om te vragen waarom het voor jou een fijne ervaring was? Ben zelf namelijk als de dood. Ik denk ook vanwege vele reïncarnatie-sessies waarin ik in vorige levens tijdens bevallingen stierf, of bijna. Gedoe rondom of tijdens zwangerschappen / bevallingen komt ook veel voor in de familie.

      Dit artikel vind ik een cadeau, enorm fijn, zeg. Dus dank je wel, Diana! 🙂 En jij ook Anne Marie, voor het delen van jouw ervaring en je tips! 🙂

      Warme groet, Susanne

      • Hoi Susanne, Graag gedaan en gouden tips zijn er natuurlijk om door te geven! Ik bedoelde met fijn, dat ik het niet als erg ervaren heb, dat ik vertrouwen had in het natuurlijke proces (kwam ook door de haptonomie). Nou was het wel zo, dat – omdat de huisarts die het toen begeleidde, het heel natuurlijk deed – ik endorfine ging aanmaken. Dus bij tijd en wijle was ik “high” 🙂 Bij de tweede moest ik naar het ziekenhuis, omdat ze twee weken op zich liet wachten en dan merk je dat ze je daar niet de kans geven om het zoveel mogelijk zelf te doen, op een natuurlijke manier. Maar goed, omdat de eerste ervaring goed was, had ik er geen moeite mee.

        Het hebben van een huilbaby is trouwens best pittig en ik kan me voorstellen dat je moeder gek werd. Ik was 33 jaar en geen 19, dus dan ga je sowieso meer je eigen gang, je bent dan al meer in het leven “gesetteld”. Dus dat voordeel heb jij nu wel, dat je al ouder bent en dat je van te voren alles al op een rijtje zet en bewuste keuzes kan maken!!!

        Liefs, Anne Marie

        • @Anne Marie,

          Hoi Anne Marie,

          Dank je wel voor het delen van je ervaring 🙂 . Fijn om te lezen dat het dus ook op een ‘prettige’ manier kan gaan, met vertrouwen enzo, en goede begeleiding. Vind ik erg fijn om te horen. Haptomie vind ik een erg goed advies, dus dank je wel daarvoor 🙂 .

          Ja, en wat je schrijft, inderdaad, ik was mijn moeder’s eerste kind, zij was dus net 19 jaar, en mijn moeder’s zesde en tevens laatste kind, toen was zij bijna 38 jaar. Zit dus nogal een verschil in qua leeftijd tussen haar oudste en haar jongste. Zij is dan, gelukkig, ook een ander soort moeder voor haar jongste. Maar dat mag ook wel, is bijna 20 jaar later natuurlijk 🙂 .
          Daarom heb ik inderdaad ook gedacht vroeger; eerst m’n eigen leegte opvullen, gelukkig worden, geestelijk onafhankelijk, en wie weet dan ooit. Dat heb ik wel geleerd in het leven, gemerkt, ervaren; het mooiste cadeau wat je je kind kan geven is Zelfliefde. Ouder(s) die veel van zichzelf houden en emotioneel volwassen zijn, is wat ik geloof het mooiste cadeau wat je aan je kind kan geven. 🙂

          Veel liefs, Susanne

    • @Anne Marie,hallo Annemarie , onze jongste heeft erg veel gehuild , ze sliep veel bij ons in bed , daar werd ze rustig , ze was ook zo mooi en lief , ze was angstig en dat bleek later hoe dat kwam . Een bevalling niet erg , dat hoor je weinig , het was een hel voor mij , langdurig en ze konden er moeilijk uit , een hel ik kan niet anders zeggen , ben van alle drie ingeknipt , met de nadelige gevolgen nu , litteken weefsel , wel mooi hoor hoe jij dat ervaren heb , mijn jongste dochter is wel altijd een knuffel kind gebleven , ze beld elke dag , de band is sterk tussen ons , er zit tien jaar tussen haar en haar oudste zus , ik kampten met miskramen , ik denk door ondergewicht , maar het is uiteindelijk goedgekomen hoor , ik ben er blij mee , ooh en Susanne., mocht je dit lezen , ik wil je niet bang maken hoor , voor de een gaat het makkelijker dan de ander , mijn vriendin beviel binnen vijf min , op de w c dus maak je niet druk .

      • @Jannie,

        Hoi Jannie 🙂 ,

        Ja, vaak hoor je inderdaad enge verhalen over bevallingen. 2 Tante’s van mij wilden alleen al daarom geen kinderen. Uiteindelijk werden zij allebei toch moeder, maar pas net na hun 40ste. En zeiden ze; “Oohh, had ik dit maar geweten, dan was ik veel eerder aan kinderen begonnen!” 🙂 Dus ja, de angst voor de bevalling is dan dus uiteindelijk kleiner (en gelukkig maar) dan de liefde voor je kind. 1 Tante heeft daarna zelfs nog 2 kinderen op de wereld gezet 🙂 . Dus ja, zo zie je maar weer.
        Maar je hoort dat inderdaad niet vaak, zoals de fijne ervaring die Anne Marie had. Ik vind het fijn dat zij daar een fijne ervaring mee had. Ik vraag me ook altijd af hoe het voor het kindje is, zeker als je moeder zo kapot van de ellende gaat, weet je wel 🙁 .
        En jeetje Jannie, dat het voor jou zo’n hel was, pfff, knap van je dat je het überhaupt doorstaan hebt, en overleefd (!), en je meiden ook! En dan ook nog 3 keer! Ik vind dat nogal wat.
        En je vriendin op de wc!? Goh zeg, da’s ook apart! 🙂
        Ik heb ook weleens gehoord dat Engelen je bij staan tijdens de bevalling, (mag ook wel), dat vind ik ook een geruststellende gedachte. Maar goed, Engelen zijn er natuurlijk sowieso 😉 , en als ik dan jouw verhaal lees… jeetje.. moet je nagaan als je geen Engel bij je bed had gehad, Jannie, hoe het dan was geweest!?
        En lief van je dat je me niet bang wilt maken 🙂 , dank je wel daarvoor 🙂 ! Ben benieuwd naar Anne Marie’s verhaal! Hoe haar fijne ervaring is geweest!

        Veel liefs, Susanne

        • heey Susanne,

          Ook ik heb 3 prachtige goede bevallingen gehad.
          Mijn dochter was er in 1 en een half uur. Mijn middelste zoon in 4 en een half uur en de laatste 3 kwartier. Bij mij ging alles gewoon heel goed en snel, vooral de eerste en zeker de laatste. Geen huilbaby,s, dus ik kan wel zeggen dat ik fijne ervaringen heb gehad zowel de zwangerschappen als bevallingen en hoe mijn kinderen waren als baby,s.
          En het is ook gewoon waar wat ze zeggen zodra je je baby in je armen hebt ben je meteen alle pijn vergeten.

          liefs sabine

          • @sabine, hoi Sabine ik geef je gelijk dat je zodra je baby er is de pijn ook weer vergeet , das waar alleen dat inknippen die littekens dat is niet fijn , en niks aan te doen , toch had een keizersnede beter geweest denk , dat is ook niet fijn , maar ik was heel tenger en de kinderen te groot , ik had zwangerschaps suiker , en mocht bijna niks , ik was maar een paar kilo aangekomen , een en al kind , maar Susanne hoeft niet te schrikken hoor denk , meestal verloopt het soepel en snel , mijn zusje had hetzelfde als ik , ze is toen bijna haar kind verloren , te groot hoofd , kindje is in de couveuse Gélegt , ze leek levenloos , het is gelukkig een flinke mooie meid geworden . Eind goed. Liefs Jannie

            • Jeetje Jannie,

              Dat begrijp ik ook wel hoor, als ik jou verhaal zo lees is dat allemaal niet prettig en fijn verlopen. Wat dat nou is waarom de een het makkelijk vergaat en de ander niet, tsjaah, ik weet het ook niet. Ben wel blij voor jou en je zus dat onlangs die zware zwangerschap en bevalling er toch nog gelukkig prachtige mooie en vooral gezonde kinderen uit zijn gekomen. En ik hoor in het algemeen meestal wel positieve ervaringen m.b.t.bevallingen en zwangerschappen dan niet eigelijk, dus ik hoop voor Suzanne dat ze vooral bij haarzelf blijft in deze en zich niet al te druk maakt om hoe het gaat verlopen op het moment als zij zwanger mocht raken :),

              liefs sabine

          • @sabine,

            Hee Sabine 🙂 ,

            Jeeeetje! Eén in 1 en een half uur, de ander in 4 en een half uur, en de laatste in 3 kwartier!?! Wauauaw… 🙂 🙂 Hoe relaxed is dat!! Jeetje zeg, hahaha 🙂 , da’s ook mazzel hebben, hoor, Sabine! Man, d’r zijn vrouwen die over 1 bevalling 3 keer zo langer doen als jouw 3 bevallingen bij elkaar! Goh zeg, je eerste anderhalf uur… hoe kan dát dan hè? Normaal hoor je dat de eerste echt vét lang op zich laat wachten, qua bevalling dan. Anderhalf uur, zeg.. d’r staan mensen langer in de file dan dat! En dan de laatste, 3 kwartier! Nouou, dat vind ik helemaal een unicum. 3 Kwartier zeg, dat is toch niet normaal meer. Ik kan al langer over mijn afwas doen! 🙂 Jeetje, haha, ik zit hier even helemaal onderste boven te zijn, zeg maar, 🙂 🙂 . Ook dik relaxed natuurlijk voor je kindjes! Wat een gekke kindjes heb jij dan, zeg! 🙂 🙂 Nou, dat zullen zeker wel van die flex-kinderen zijn! Of zijn het van die overactieve, want snel-snel-en-hup-we-gaan-ervoor-kindjes? 🙂 Goh zeg, nou, superbedankt voor het delen van jouw bevallingsverhaal Sabine (!), zo kan het dus ook! Hup, 3 kwartier later, daar is-ie dan, nou, en we gaan er maar weer eens vandoor, want de piepers staan nog op de was moet nog gedaan worden 🙂 . Dat het ook zo’n verhaal is, weet je wel 🙂 . Goh, nou Sabine, ontzettend blij te horen dat dit dus jouw ervaring mocht zijn! Stel dat ik ooit zwanger raak en het kindje die er dus aankomt, ga ik ten eerste dit artikel absoluut nog eens doorlezen, Anne Marie’s advies gebruiken over Haptomie, en mijzelf al affirmerend een Sabine ervaring eigen maken / overtuigen, zeg maar 🙂 🙂

            Dank je wel Sabine, voor het delen van jouw verhaal! Ik vind het een opluchtende en fijne eraring, jouw verhaal. 🙂 En ik wens je nog veel meer joy toe met je 3 gekke flexkindjes! 🙂 🙂 🙂

            Warme groet en veel liefs, Susanne

            • whahahahaha, jij bent echt zooooooo grappig,ik ga helemaal stuk hier. Jeetje wat druk jij je ongelofelijk leuk uit zeg Susanne.:)
              Wat een leuk begin van de dag zeg 🙂
              Nou ben ik eigelijk nooit sjagerijnig:) maar als ik dat ben ga ik dit nog eens lezen!!!!

              Jij schreef in een ander artikel dat mensen niet jou taal spreken of begrijpen, nou ik wel hoor:) Ik begrijp jou taal wel……
              Ik vind je leuk en grappig en moet ook vaak om jou lachen, net als Aart….
              Jannie, kan er ook wat van 🙂
              Zij schrijft ook leuk en grappig.
              Zelf denk ik ookin beelden en heb al helemaal een beeld van al die lezers hier…
              Zou het leuk vinden om ze eens allemaal te ontmoeten…

              Heey Gordon, misschien weer tijd voor een ontmoetingsdag?

              Wie weet he?!…….

              Oja, om nog even antwoord te geven of het flexkindjes of wat snel hup-hup-we gaan ervoor kindjes zijn.

              Beide hoor Susanne:)

              Alles is aanwezig in hun, het kunnen druktemakers zijn, maar ook rustig.
              Ze zijn nieuwsgierig, willen alles weten en zitten boooordevol ideeen. Me middelste wil proffessor/uitvinder worden:). Hij heeft ook echt prachtige ideeen allemaal hoor…:) de jongste wil beroemd worden,zanger en danser zegt ie. Die denkt dat die de koning is ofzo, beetje arrogant kind :)hahahahaha. Wel lief hoor, die moet ik af en toe even op zijn plek terug zetten…

              De oudste, mijn dochter is in love met haar vriendje al bijna 2 jaar en heeft een leuke baan en doet een opleiding via haar werk. Die is al wat ouder dan de jongste 2 doerakken zeg maar.

              Even een beeld geschetst van mijn gezinnetje,

              dikke knuffel sabine

        • @Susanne, Hoi Susanne laat je maar niet bang maken door mij hoor , je hoord meestal goede dingen hoor , heel vaak gaat het probleemloos , rust is belangrijk ik had toen met de laatste dochter weinig rust., mijn man was zijn baan kwijt , bedrijf failliet , er was nog geen uitkering , dat duurden weken , en geen ander werk , heb tot voor 2 weken gewerkt , ik was uitgeput , mijn dochter groeiden ook niet , ze was te licht , dus toen ik in rust ging groeiden ze gelijk , geld geld geld alles draaid erom , het is nu nog geen vet pot maar dankzij de kringloop , kan ik toch een beetje leuk voor de dag komen , en wij houden niet van verspilling , das goed toch . Liefs Jannie

      • Hoi Jannie, Pittig zeg, jouw bevallingen!!! Waarom de een het makkelijk heeft en de ander niet!? Nou heb ik geen last van ondergewicht, nooit gehad – eerder het tegenovergestelde. 🙂 Lichaamsbouw zal er ook wel mee te maken hebben en toch ook wel de begeleiding, dat kan zo schelen. In het ziekenhuis (bij de 2de) werd er veel meer druk op me gelegd, het viel me nog mee dat er geen cheerleaders voorbij kwamen. 🙂 Liefs, Anne Marie

        • @Anne Marie, Hoi Anne Marie ik had medische indicatie ook vanwegen bloedgroep à neg daar kunnen reussus baby’s van komen , na de bevalling krijg je een injectie met ik dacht anti stoffen , anti imglomobine toegepast om een volgend kind te beschermen hier voor , en zwangerschaps suiker , mag je geen lekkere dingen ik snakte naar zoetigheid , maar dat is altijd zo, maar Annemarie jij zeg eerder het tegenovergestelden , zwaarder dus , toch heeft dat geen invloed , dun of dikker , mijn schoonzus was zo fragiel , een soort twiggy een popje zo tenger , mijn neef is zonder problemen geboren , en een zwaardere vriendin had erg veel moeite om te bevallen , het zal wel aan het bekken leggen denk , niemand kan ook maar wat voorspellen , ik zeg nooit iets over bevallingen tegen zwangere vrouwen , het punt is het moet er uit of je wilt of niet , hi hi hi , stom grapje , maar Anne Marie hoe het ook gaat wat zijn we blij hè met de kinderen , toch liefs Jannie

          • @Jannie, 🙂 Zeker ben ik blij met ze! Het zijn spiegels. Tijdens de cursus “Communicatie in opvoedsituaties” moesten we ook naar onszelf kijken. Vaak “triggeren” kinderen je op je eigen pijnpunten, maar als je dat weet, kun je er van leren. En wanneer je voor ogen houdt dat de puberteit een periode is waarbij ze zich los moeten maken van hun ouders, kan je veel dingen begrijpen. Liefs, Anne Marie

            • @Anne Marie, Nog even een puntje , de oudste twee heb ik nooit een conflict meegehad tijdens de pubertijd , ik was een relaxste moeder die nooit achter hun aan gezeten heeft , eigelijk hele lieve meiden , de jongste heb ik ook nooit veel woorden mee gehad , ze had wel een minderwaardigheids complex gehad , ze was al heel jong groter als de rest , maar heel kinderlijk , ze bleef liever gewoon klein , en ze had al jaren die stemmen in haar hoofd , een groot drama , met mijn man botste ze wel meer , ze zijn van febr . Watermannen , vlak na elkaar jarig , ze is een prachtig mens geworden met een groot hart voor mens en dier , ze lijkt erg op mij , ik wil mijzelf niet op de borstslaan hoor, bij mij echt niet veel problemen , alleen mijn man deed weleens lastig , hij was notabene zelf een lastige puber, kon hij ook niks aan doen , zijn ouders waren gescheiden , hij is zonder vader opgegroeid , en dat wreekt zich , ik denk dat wij mazzel hebben gehad , en ik heb een groot empathisch vermogen , kan mij veel invoelen , er blijft weinig verborgen voor mij , ik heb eigelijk nooit aan een cursus gedacht , het is wel handig dat je dat heb gedaan , de kinderen hebben het niet makkelijk vandaag de dag denk ik , ben je voorbereid , mochten iets gebeuren .

              Nog even een grote pluim voor dit Stukje , bedankt diana Annegarn een mooi handvat voor ouders . Nog even een toevoeging voor Anne Marie , mijn twee andere dochters zijn ook prachtige mensen geworden hoor , ik noemden alleen de jongste op , prachtig met ieder haar eigen inbreng , ik ben beretrots op ze . Liefs Jannie .

        • @Anne Marie, g morgen annemarie , ik moest zo lachen dat ik dat stukje van je las , het viel me nog mee dat er geen cheerleaders voor bij kwamen , maar ik kan mij voorstellen hoe dat ging hoor , onze eerste dochter is in een particulieren kraam kliniek bevallen , ik had toen nog geen medische medicatie , het was zo heerlijk relaxste daar , twee dames leiden het , de bevalling werd natuurlijk wel door een verloskundige gedaan , geen dokters om je bed geen toeters en bellen , al met al duurden het erg lang maar , je onder gaat het , geniet van je kind , en vergeet de pijn snel , dat inknippen had wel inpact ik kon moeilijk lopen , maar die twee vrouwen legden je zo in de watten , heerlijk ik wou niet meer naar huis , 10 dagen lang , mijn moeder betaalden dit hoor , en het bestaat niet meer , maar zo heerlijke ervaring . Liefs Jannie

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in