Wat zijn nieuwetijdskinderen?
1. Inleiding
Wat zijn nieuwetijdskinderen? Het is moeilijk tot een omschrijving te komen die niet bij ouders of bij kinderen op weerstanden stuit. Als er een nieuwe tijd komt, dan zijn alle kinderen voor de nieuwe tijd geboren. De term ‘Nieuwetijdskinderen’ suggereert daarentegen dat het om een speciale groep kinderen zou gaan. Zelf geloof ik dat er wel degelijk kinderen zijn die een directere band met de nieuwe tijd hebben dan andere kinderen.
Het is de bedoeling dat we binnen de komende tien jaar een overgang gaan maken naar een hogere dimensie. Een dimensie is een bewustzijnsniveau. De derde dimensie is de dimensie van dualiteit en van lineaire tijd. In deze dimensie voelen we ons afgesneden van hogere dimensies, van God. Onze samenleving is een goed voorbeeld van een samenleving die op de derde dimensie gefixeerd is geraakt. Alles draait om materiële zaken en collectief brengen we daarmee het leven op aarde in gevaar. We hebben geen uitzicht op een leven na de dood en proberen krampachtig uit het leven te halen wat erin zit. Tegelijkertijd doen we ons best om Nederland nog enigszins leefbaar te houden voor zoveel mogelijk groepen in de samenleving. Maar het ontbreekt ons aan een hoger perspectief. Jezus heeft in een boodschap aan Anne Givaudan en Daniel Meurois het volgende over dergelijke samenlevingen gezegd:
Jullie maatschappijen hebben hun levenskracht verloren door mensen voort te brengen die, al zijn ze van een zekere kaliber, niet in staat zijn om hun oorsprong en hun bestemming te bevatten. Ze zijn beroofd van hun vermogen om het leven anders te zien dan gecentreerd rond hun eigen kleine innerlijke functioneren.
(Lichtstraal van de zon, p. 171)
Hoe moet het dan anders?
Liefde voor het leven op basis van een individueel verantwoordelijkheidsbesef moet zonder uitstel de spil worden waarop de opvoeding draait […] Als je de wil hebt om iets van je hart aan de wereld te geven, is het je taak om te luisteren naar de harteklop van het leven. Dat hartritme moet je reproduceren en opnieuw verwerken in de inhoud en de structuur van een nieuwe opvoeding. (p. 171)
Wij hebben een wereld gecreëerd zonder liefde, zonder een harteklop, een wereld die tijdens vergaderingen en politieke onderonsjes in elkaar wordt geknutseld zonder besef van de diepere, menselijke bestemming. Via onderwijs en opvoeding krijgen kinderen met deze harteloze wereld te maken. Veel kinderen zijn niet tegen die wereld opgewassen. Die kinderen wil ik voor deze lezing als nieuwetijdskinderen betitelen. Daar zitten ook de paranormaal begaafde kinderen bij die zichzelf als afgezanten van liefde zien en naar de aarde gekomen zijn om een betere wereld te scheppen. Deze kinderen hebben onze bijzondere hulp nodig. Zij zijn kwetsbaar omdat de nieuwe tijd nog niet is aangebroken.
2. De jaren zestig
De vierde dimensie is de dimensie boven tijd en ruimte. In Over de Goddelijkheid van de mens wordt over deze dimensie gezegd: ‘Wie op dat bewustzijnsniveau functioneert kan alle plaatsen en alle tijden tegelijk ervaren. Men voelt zich jong en oud tegelijk, thuis en ver weg tegelijk. Men ervaart de eenheid van alles. Men hoeft niets.’ (Gaastra-Levin) Over de vijfde dimensie merken Reint en Gabriela op: ‘Dit is de dimensie van mededogen, onvoorwaardelijke liefde en acceptatie van alles als deeluitmakend van het Goddelijk plan, als zijnde een Goddelijk spel.’
De popgroep The Byrds had het in de jaren zestig al over de vijfde dimensie. In mei 1966 namen zij het nummer 5D (Fifth Dimension) op. In hun visie had 5D met liefde te maken:
‘I opened my heart to the whole universe and I found it was loving.
I saw the great blunder my teachers had made, scientific delirium madness.’
Het lied was gebaseerd op een boek met als titel 1-2-3-4, More, More, More, More. Componist Roger McGuinn legde later uit:
‘De vijfde dimensie is de drempel voor wetenschappelijke kennis. Er lopen hier mensen rond die vijfdimensionale manieren van leven in praktijk brengen en onze wetenschappers beperken zich tot twee- of driedimensionale niveaus. Er ligt hier een conflict. Een groot deel van de wereld is erg materialistisch en wetenschappelijk ingesteld. Zij ziet de schoonheid van het heelal over het hoofd.’
(Song notes by Johnny Rogan, 20-bit mastered Byrds release of 5D (Sony)).
De jaren zestig waren een voorproefje van het tijdperk van de Waterman. Ook toen had je nieuwetijdskinderen. Zij hadden zich in het verborgene ontwikkeld zonder noemenswaardige hulp van de buitenwereld. Ze hadden vaak het gevoel op de verkeerde planeet geboren te zijn, omdat zij door hun omgeving niet werden begrepen. In de jaren zestig van de vorige eeuw kregen zij even de ruimte om zich te manifesteren. Carolina Hehenkamp, een van hen, schrijft erover:
Nieuwe wezens deden hun intrede op aarde om een nieuwe tijd in te luiden. Deze generatie was verantwoordelijk voor de demonstraties in de jaren zestig; ze heeft aan de poten van veel structuren gezaagd en nam op allerlei gebieden het voortouw. Het was een krachtige aanzet om de dingen op aarde te veranderen. De bloemenkinderen, de hippies en andere groeperingen hebben het zaad voor verandering gezaaid. Of het nu om nieuwe vormen van samenleven, muziek, mode of biologische voeding ging, deze generatie was er steeds als de kippen bij om nieuwe dingen uit te proberen. In het midden van de jaren vijftig werden er veel “heelmeesters en helpers” voor de mensheid geboren. Beide groepen (de voorlopers en de heelmeesters/helpers) hebben met elkaar bewerkstelligd dat het trillingsniveau van de aarde op een hoger niveau kon komen.
(Carolina Hehenkamp, Indigo-kinderen als geschenk en uitdaging, Panta Rhei, Katwijk, 2003, p. 182)
3. De eeuwige jongeling
De bloemenkinderen en de hippies zijn een goed voorbeeld van jongeren die niet tegen de volwassen wereld waren opgewassen. Ze zijn dan ook van het toneel verdwenen. Ze waren niet bij machte de samenleving te veranderen of ze richtten zichzelf met drugs ten gronde. Psychologisch gesproken leden zij aan een Puer aeternus complex. Ze leefden zorgeloos alsof ze de eeuwige jeugd hadden. In de musical Hair is hun dilemma prachtig verbeeld. Je had veertig jaar terug in Amerika aan de ene kant de hippies die nergens van leefden en aan de andere kant de jongens die voor hun vaderland in Vietnam gingen vechten. In de musical loopt het dan zo dat de hippie per ongeluk als soldaat in Vietnam verzeild raakt en daar sneuvelt. De jongen die tot vechten werd opgeleid en ook bereid was te gaan blijft in de hippie-wereld achter.
Het tijdperk van de Waterman dat aan het begin van de musical wordt bezongen is nog steeds niet aangebroken. Eerst moet er een eind komen aan het cynisme in de politiek, aan de machtspelletjes van de politici. Maar het Amerikaanse avontuur in Irak laat zien dat politici niet zo gemakkelijk van hun wereldbeeld afstappen.
Marie-Louise von Franz heeft een diepgaande studie over het Puer aeternus-complex geschreven. Volgens haar is de eeuwige jongeling een godsbeeld. We moeten ervoor oppassen ons met zo’n godsbeeld te identificeren. Peter Birkhäuser, een kunstschilder die bij haar in analyse was, heeft de eeuwige jongeling geschilderd. Op dit schilderij komt een dier met een dikke, borstelige, zilvergrijze vacht voor. Het dier, deels paard, deels everzwijn, marcheert langs de nachtelijke hemel en draagt op zijn rug een donkere jongeman met vier armen. Carl Gustav Jung heeft het schilderij in juni 1960 gezien. Het maakte een machtige indruk op hem. In november 1960 schreef Jung aan Birkhäuser:
Aan het begin van onze Kalpa (kosmisch tijdperk) schiep Vishnu de nieuwe wereld in de vorm van een prachtig meisje dat op de wateren lag. Maar de grote slang slaagde erin de nieuwe schepping omlaag in de zee te trekken. Vishnu redde haar door in de gestalte van een everzwijn naar beneden te duiken […] Aan het eind van dit kosmische tijdperk zal Vishnu in een wit paard veranderen en een nieuwe wereld scheppen. Dit verwijst naar Pegasus die het tijdperk van Aquarius inluidt.
(C.G. Jung Letters, Volume 2, 1951-1961, p. 607)
Vishnu is de schepper-god in de mythologie van de Hindoes. Het paard Pegasus is een sterrenbeeld aan de hemel tussen de Vissen en de Waterman in. Het sterrenbeeld markeert in de visie van Jung de overgang van het tijdperk van de Vissen naar dat van de Waterman. Bij het aanbreken van het tijdperk van de Waterman is Pegasus niet meer nodig. Dan heeft het dier de donkere jongeling naar de Nieuwe Tijd gebracht. Von Franz schrijft in Light from the Darkness als commentaar:
De nieuwe geest van het komende tijdperk van de Waterman rijdt op een wit beest (Pegasus), half paard, half everzwijn. Waarheen de jongeling zijn handen uitstrekt, bloeien nieuwe vormen op. Hij werd voorspeld in de Openbaring van Johannes als de knaap die naar de hemel werd weggevoerd en is, zoals Jung in Antwoord op Job uitlegde, een beeld van de volledige mens.
Light from the Darkness: The Paintings of Peter Birkhäuser/Licht aus dem Dunkel. Die Malerei von Peter Birkhäuser, Birkhäuser Verlag, Basel/Boston/Stuttgart, 1980, p. 48.
4. Praktische adviezen
In feite leeft de Nieuwe Tijd al in ons. De eeuwige jongeling is het godsbeeld van het Watermantijdperk. Maar je kunt geen eeuwige jongeling zijn. Als je niet zoals de popartiesten Janis Joplin, Jimi Hendrix en Jim Morrison vroegtijdig om het leven komt, moet je een manier zien te vinden om op aarde te landen. Von Franz raadt aan:
Iemand in de ban van het complex van de eeuwige jongeling moet leren werk te verrichten dat hem niet zint eerder dan alleen maar werk te doen waarbij hij door een groot enthousiasme wordt gedragen. Dat laatste kan iedereen […] Het werk dat voor hem tegelijk therapie is bestaat eruit dat hij zichzelf op een regenachtige ochtend uit bed moet slepen om zich opnieuw naar een saaie baan te begeven. (p. 43)
Veel nieuwetijdskinderen volgen dit advies al op. Hun ouders verwachten nog dat zij gaan studeren of zo. Maar veel wetenschappelijke en hogere-beroepsopleidingen zitten niet op hun frequentie. Ze nemen een baantje totdat ze wel weten wat ze met hun leven willen.
Zelf heb ik deze problematiek eigenlijk nog niet tot een oplossing gebracht. Ik heb verschillende pogingen ondernomen om in de samenleving geworteld te raken. Maar als je hoog opgeleid bent, is dat niet zo eenvoudig. Aan de universiteiten wordt bezuinigd, in de journalistiek gaan veel tijdschriften failliet. Nu ga ik het in het voortgezet onderwijs proberen. Maar het lerarentekort wat er in de afgelopen jaren was is al weer verdwenen. Kortom, waar vind je dat saaie werk waar Von Franz het over heeft? Dat brengt mij op de andere kant van de medaille.
Je hebt ook mensen die zich juist aangepast hebben aan de volwassen wereld en dan ineens hun baan verliezen. In een boodschap van Jezus aan kunstenares Marianne Dubois heb ik daarover wat gevonden. Hij vindt de individuele gevallen pijnlijk, maar ziet in het fenomeen werkeloosheid een kans voor de wereld:
Werkeloosheid kan ook de ideeën transformeren die we opbouwen over onze rol en onze identiteit […] Als we getroffen worden door werkeloosheid en we niet in een depressie wegzakken, doemt er een nieuwe horizon voor ons op. Eindelijk hebben we de tijd om ons van stress te ontdoen, onszelf terug te vinden, ons verborgen wezen en de rijkdom van de geest te ontdekken.
Jezus signaleert dat onze arbeidsmarkt veel te veel afhangt van consumptie, een mateloze consumptie die de aarde ruïneert. Geluk ligt niet in consumptie en het laten creperen van een ander. Geluk ligt in delen, in innerlijke vrede en in de ontdekking van jezelf en de anderen:
Laten we het genie laten opbloeien dat in ieder van ons leeft maar dat we wurgen met ons conformisme en onze angst […] De werkelozen bevinden zich in de beste positie om hun oor te luisteren te leggen en om de voorhoede te worden van een aarde die zich beweegt in de richting van samenwerking en harmonie. (p. 155)
Het genie in onszelf is weer die eeuwige jongeling, ons innerlijke kind dat nog met het grote geheel in verbinding staat.
5. Afgezanten van het Licht
Een aparte groep nieuwetijdskinderen zijn de helderziende kinderen. Ook die waren er al in de jaren zestig. Ze zijn immers van alle tijden. Maar vroeger konden deze kinderen zich nauwelijks uiten. Ze leefden in een wereld die door hun omgeving niet werd begrepen. Zelf ken ik Thea Terlouw, medium en spiritueel therapeute uit Zeeland. In De cyclus van leven en dood schrijft ze een kort stukje over haar eigen jeugd als bijzonder helderziend kind, over alle problemen die dat met zich meebracht. Over onze tijd meent ze:
Het is wel heerlijk dat de kinderen van nu, als ze bepaalde talenten meebrengen in hun leven, daarover kunnen praten. Ik heb genoten van de gesprekken met kinderen over hun meerdimensionale waarnemingen. Hoe ze hun gidsen beschreven en hoe ik tijdens de beschrijving aan hun gezicht kon zien dat ze genoten van de herinnering. Verhalen van kinderen die telepathisch met hun gids praten ‘in hun hoofd’, net als ik altijd deed en nog steeds doe. Wat een rijkdom.
(De cyclus van leven en dood, p. 228)
Tegenwoordig is er veel literatuur over helderziende kinderen. Onder meer dankzij vredestroubadour James Twyman
In 1994 zette Twyman een twaalftal vredesgebeden uit verschillende godsdiensten op muziek. Het jaar daarop bezocht hij met dit vredesconcert voormalig Joegoslavië dat door oorlog werd verscheurd. Daar kwam hij in contact met een spirituele groepering die in de traditie van de apostel Johannes leefde en zich inmiddels heeft opgeheven. Zij noemden zich de Afgezanten van het Licht. Zes mannen en zes vrouwen mediteerden voor de wereldvrede rond een twaalfspakig wiel. Twyman aanvaardde de ene in het midden van het wiel als zijn leermeester. Hij noemde hem Leermeester. Deze legde aan Twyman uit:
Nu je hier bent, zal je leven nooit meer hetzelfde zijn. Je hebt een hoogst belangrijke opdracht aanvaard, namelijk om het einde van de tijd te verkondigen. Maar het einde van de tijd zal niet komen, zoals de mensen denken, in een ademtocht. De tijd zal eindigen in licht omdat hij in duisternis begon. De tijd zal eindigen als de mensheid de eeuwigheid als haar thuis zal aanvaarden. Dit is waarlijk het allerbelangrijkste moment in de geschiedenis.
(Afgezant van het Licht, p. 102)
Bij een latere gelegenheid probeerde Leermeester aan Twyman duidelijk te maken dat hij met lichaam en al via de Deur naar de Eeuwigheid kon stappen. Dan zou hij in de vierde dimensie terechtkomen waar tijd niet bestaat. Vervolgens probeerde hij daadwerkelijk door de Deur heen te stappen. Hij ervoer daarbij een ongelooflijke vrede en blijdschap, maar plotseling bewoog hij zich weer achteruit en keerde hij terug in de driedimensionale wereld van ruimte en tijd. Leermeester legde hem uit dat hij bang was geweest voor wat er kon gebeuren als hij buiten de tijd zou stappen:
Door de Deur gaan is iets dat vanzelf zal gebeuren als je je angst volledig hebt losgelaten. Je zult uit de tijd stappen en de eeuwigheid ervaren, en dan stap je terug als Afgezant van het Licht. (p. 238)
6. Afgezanten van Liefde
Zeven jaar later komt Tywman in contact met helderziende kinderen. Hij reist naar een klooster in Bulgarije waar hij een ontmoeting heeft met vier helderziende kinderen. Die kinderen zijn van mening dat zij naar de Aarde zijn gekomen om ons hart te openen. Zij kunnen langs telepathische weg met elkaar communiceren en beschouwen zichzelf als Afgezanten van Liefde. Een van de kinderen wordt door Twyman Thomas genoemd. Wanneer Twyman in de Verenigde Staten is teruggekeerd, ontvangt hij langs telepathische weg boodschappen van de dan tienjarige Thomas. Hij besluit deze boodschappen via internet te verspreiden. Verschillende boodschappen zijn terug te vinden in de epiloog van Jonge boodschappers. Hieruit valt op te maken dat de helderziende kinderen zelf het gevoel hebben dat zij hier op de aarde zijn om de mensheid te helpen bij een grote verschuiving in bewustzijn.
Een belangrijke boodschap van de kinderen is in februari 2002 verspreid en bestaat uit drie onderdelen: een visioen, een voorspelling en de eigenlijke boodschap. Het visioen ziet eruit als een droom. Je treedt een grote kerk of kathedraal binnen die helemaal leeg is. De kathedraal lijkt uitgestorven. Maar dan hoor je ergens boven je een geluid. Er loopt een stellage langs de stenen muur omhoog. Hierop rust een gecompliceerd systeem van planken. Een groep kinderen staat op deze planken en werkt aan het plafond. Ze zijn bezig een prachtige schildering te maken. Je voelt de behoefte om de steigers te klimmen. Boven aangekomen helpen kleine kinderhanden je verder. Nu kun je de plafondschildering goed zien, en je bent enorm verbaasd:
Je hebt nog nooit zoiets prachtigs gezien, iets wat zo de aandacht trekt. Wat je ziet is een nieuwe wereld en toch is die helemaal niet nieuw. Het is de wereld waarvan je altijd hebt gedroomd, een wereld van volmaakte vrede. De Kinderen komen om je heen staan en glimlachen, want ze zien hoe goed je hun werk vindt. Dan verdwijnen de kerk, de steigers en al het andere dat je ziet, en je gaat op in de prachtige afbeelding. En de hele wereld gaat met je mee.
(Jonge boodschappers, p. 168)
De hierop aansluitende voorspelling past geheel in het wereldbeeld van New Age. Volgens dit wereldbeeld hebben dolfijnen en walvissen een hoger bewustzijn dan de mens. Dolfijnen opereren op de frequentie van liefde, terwijl walvissen de archivarissen van het leven op aarde zouden zijn. Volgens de helderziende kinderen zijn walvissen en dolfijnen gevoelig voor het bewustzijnsnet van liefde (de vijfde dimensie!) waarmee zij in verbinding staan. Dat heeft tot gevolg dat deze dieren reageren op de wijze waarop wij ons ten opzichte van dit bewustzijnsnet opstellen. Het net is geactiveerd en gedraagt zich als de machtige stroom van een rivier. Je kunt ertegen ingaan of je laat je erdoor meevoeren. Daarom liggen er voor ons twee mogelijkheden in het verschiet. Als we ons mee laten voeren door de stroom, dan zal ons bewustzijn op één lijn komen met dat van dolfijnen en walvissen. Als we ons verzetten tegen de frequentie van het net, dan komen we in een wereld terecht die deze dieren juist zal afschrikken:
Als je de komende twee jaar berichten hoort over ongebruikelijke gebeurtenissen in de oceaan, van hele scholen dolfijnen die bijeenkomen in dichtbevolkte stedelijke gebieden (in de oceaan bij grote steden, dus) of walvissen die zoiets doen, weet dan dat jullie liefde verkozen hebben boven angst. Maar als jullie wetenschappers gaan melden dat ze niet meer op de gebruikelijke plaatsen samenkomen en zich terugtrekken in ontoegankelijke gebieden, ver weg van de mens, weet dan jullie dat de keuze anders uitgevallen is. (p. 170)
7. Een verschuiving in trilling
Het derde onderdeel van de hele boodschap betreft een heilige plaats die net zo echt is als alles wat wij ooit fysiek ervaren hebben: ‘Het is de plaats waar het hart leeft, waar het hart kan ademen en groeien totdat het het hele universum omvat. Luister nu naar dit woord, en stel je hart open voor de wereld die in de reikwijdte ervan ligt.’ Het woord is ‘Pretend!’, in het Nederlands ‘Wend voor!’. Volgens de helderziende kinderen hebben we als mensheid ervoor gekozen voor te wenden wat niet waar is. De andere mogelijkheid is voor te wenden wat wel waar is:
Kies opnieuw. Doe alsof je verlicht bent. Doe alsof God je liefheeft. Doe alsof je volmaakt bent zoals je bent. Haal diep adem en WEND VOOR DAT HET WAAR IS. Dan zal alles duidelijk worden […] Het net is voltooid. Wend voor dat je daar bent, en je bent er. Het is niets meer dan een verschuiving in trilling. Wij wachten op je, want er is nog steeds veel te onthullen. De reis is nog maar net begonnen. En we gaan samen voorwaarts. Vanaf hier zijn we maar een enkele ademtocht verwijderd van de Hemel. Doe nu je ogen open. En herinner je wie je bent. (p. 173)
In de boodschappen van de helderziende kinderen draait het telkens om een cruciale keuze die we nu moeten maken. Het gaat niet om een vrijblijvende zaak. Volgens Thomas is de overgang naar een hogere bewustzijnstoestand niet tegen te houden. We kunnen niet eeuwig in een wereld blijven die niet met onze hoogste waarheid overeenstemt. De keus is enkel of we een moeilijke dan wel een vredige weg van verandering zullen bewandelen:
Het werk dat de Kinderen nu doen moet de verandering vredig maken, maar het resultaat zal hoe dan ook hetzelfde zijn. Daarom moeten jullie niet bang zijn, maar wel voorzichtig. (p. 202)
De helderziende kinderen worden in Jonge boodschappers de Kinderen van Oz genoemd. Maar tegenwoordig wordt er ook over indigo-kinderen gesproken. In Raising Psychic Children gaat Thomas in op de vraag hoe je als ouder dergelijke kinderen kunt opvoeden. Daarbij stelt hij vast dat die fraaie benaming ‘indigo-kind’ niet zinnig op hem overkomt:
Zelfs het woord Kind is niet langer van toepassing. Wij lijken kinderen en gedragen ons zoals je van ons zou verwachten. Maar dat is niet wie we zijn. Hetzelfde geldt voor jou. Jij lijkt het ene te zijn en je gedraagt je op een bepaalde manier. Maar dat definieert niet wie je bent. Je bent nog steeds een kind, en je geest bestaat binnen die van ons. We zijn allemaal net zoals jij bent. (p. 13)
Er is volgens Thomas geen wezenlijk verschil tussen een ouder en een kind. Maar de een is de ouder en de ander is het kind. Het kind heeft de hulp van de ouder nodig:
Je moet nu een beslissing nemen. Je beslissing heeft effect voorbij de relatie die je nu geniet. Het is een keuze die je met de hele wereld zal maken. Het hele universum is erbij betrokken. Daarom werken we zo nauw met jullie samen. Het is belangrijker dan je je kunt voorstellen. Wanneer je kind opgroeit en je de vruchten van dit werk ziet, zul je het begrijpen. De kinderen zijn gekomen om de wereld te redden. Dat is geen overdrijving. Maar zij hebben nu jouw hulp nodig. Kies voor liefde en de rest zal vanzelf geopenbaard worden. (p. 58)
8. Opvoeden
Niet alle ouders begrijpen hun kind. Het is bij sommige, autistisch aangelegde kinderen ook moeilijk te achterhalen wat er in hen omgaat. Wij moeten ook nog leren accepteren dat kinderen van onze tijd anders in elkaar zitten. Het grappige daarbij is dat de tienjarige Thomas zelf van opvoeden vooral geen probleem wil maken. Hij stelt:
De enige manier waarop je je kinderen kunt helpen is door te beseffen dat zij O.K. zijn juist zoals ze zijn. Dan ben je misschien bereid om jezelf hetzelfde geschenk te geven. Dan zou je beseffen dat jij O.K. bent juist zoals je bent. Je hoeft niets te veranderen. Dat zal jou naar vrijheid leiden. Je hoeft nergens naar toe te gaan of ook maar iets te doen. Dat zal jou naar verlichting leiden. Wanneer je je geest toestaat met licht gevuld te worden, geef je je kind toestemming hetzelfde te doen.
Veel ouders en opvoeders zullen hierbij hun wenkbrauwen fronsen. Of ze halen juist opgelucht adem, wanneer zij lezen: ‘Richt niet de aandacht op wat je moet doen, maar eerder op wat al gedaan is. Dat is de sleutel tot opvoeding van elk kind, inclusief jezelf.’
In feite gaan de meeste boodschappen van Thomas over de vraag hoe een ouder zichzelf kan opvoeden. Zijn uitspraken doen soms denken aan de bergrede in het evangelie naar Mattheüs. Als er bij Thomas al sprake is van didactiek dan heeft die een sterk mystieke inslag:
Hier is het belangrijkste wat ik je kan leren. Er leeft een kind binnen in jou, nu, dat alles heeft om gelukkig te zijn. Je hebt niets nodig dat niet al aanwezig is. Dit is de sleutel tot je verlossing. Wanneer je dit beseft, zullen je kinderen hetzelfde beseffen. Daarom blijf ik je vertellen dat je je geen zorgen hoeft te maken over je kinderen. Je hoeft je nergens zorgen over te maken.
Dit is zeker een opmerkelijk advies voor ouders die zich afvragen wat er van hun kinderen terecht moet komen. Er is werkelijk niets waar ze zich zorgen over hoeven te maken. De diepere reden is dat Thomas weet dat we bezig zijn een sprong in bewustzijn te maken. In het boek Indigo-kinderen onder redactie van Lee Carroll en Jan Tober stelt spiritueel therapeute Doreen Virtue:
De indigo-kinderen zijn in onze tijd geïncarneerd met een hele heilige reden: om een nieuwe maatschappij in te leiden gebaseerd op eerlijkheid, samenwerking en liefde. Tegen de tijd dat ze volwassen zijn, zal onze wereld er totaal anders uitzien dan vandaag de dag. Er zal niet langer geweld en concurrentie zijn.
Als dat het geval is, dan hoeven we ons inderdaad minder druk te maken om onze kinderen. Ze zullen niet te maken krijgen met die liefdeloze, prestatiegerichte samenleving uit de derde dimensie. Wij leven in een tijd van spiritueel ontwaken. En dat is het verschil met vroeger. Of zoals Thomas het formuleert:
Wanneer de zon opkomt zal het voor jou gemakkelijk zijn je ogen te openen. Je hebt geprobeerd wakker te worden, terwijl het buiten nog donker was. De meeste mensen vallen dan weer terug in slaap. Maar nu zal alles anders zijn. De zon schijnt.
