Onze diepste angst is niet dat we niet goed genoeg zijn,
onze diepste angst is dat we bovenmatig krachtig zijn.
Ons licht, niet onze duisternis, boezemt ons angst in.
We vragen onszelf af wie we wel zijn
om te denken dat we briljant, geweldig, talentvol en fabelachtig zijn
maar wie ben je eigenlijk om dat niet te zijn ?
Je bent een kind van God
en jezelf kleineren dient de mensheid niet.
Er is niets verlicht aan jezelf inhouden
opdat mensen rondom jou zich niet onzeker zouden voelen.
We zouden allemaal moeten stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie van God,
die in ons allen aanwezig is,
te laten zien.
En als we onszelf in onze eigen kracht tonen,
geven we andere mensen onbewust toestemming
hetzelfde te doen.
Als we vrij van angst zijn,
maakt onze aanwezigheid anderen ook vrij.
Marianne Williamson- A Return To Love
De valkuil van mensen die heel erg in hun eigen kracht staan en zich manifesteren is dat ze minder zelfzekere mensen geen kansen geven, zelfs overrulen en manipuleren. Ze zijnsoordelen zo vol van zichzelf dat het irritant wordt. Dat is tenminste mijn ervaring.
wow.- Mensen die in hun kracht staan en zich manifesteren die zijn verantwoordelijk voor jouw onzekerheid, of angst?
Spiegels zijn lastig om in te kijken soms. Ook als je iets ziet wat je wel wilt maar waarvan je niet gelooft dat het voor jou mogelijk is. Dat is tenminste mijn ervaring.
Dit heb ik dus precies zo ervaren. En ik kan je vertellen dat ik hier dus echt van geschrokken ben.
Ik loop hier al meer dan 30 jaar mee.
Kun je je voorstellen dat je opeens zoveel kennis en macht en energie tot je beschikking hebt. Dat je over alles beschikt. Dat je dus gewoon de macht hebt om dingen naar je eigen hand te zetten.
Je de toekomst en de tijd kunt controleren en overal tegelijk kunt zijn.
Dat alles wat je ook maar bedenkt zich manifesteert.
Ik lees heel veel en vaak artikelen over spirituele zaken en hoe je tot innerlijke rust kan komen.
Maar hierover kom ik dus zo goed als niets tegen. Ik heb naar "mijn gevoel" dus echt een kijkje in de keuken mogen nemen. Het kan arrogant klinken, maar ik heb nog geen (tenminste dat denk ik dan), paranormaal persoon (zo noem ik het voor het gemak, excuses voor mijn verwoordingen, ik kan mij soms moeilijk expressief uiten omdat alles bij mij gevoel is), mogen ontmoeten die mij kan kalmeren en leert vertrouwen te hebben en ermee leert om te gaan.
Trouwens voordat het verkeerd begrepen word. Het is niet dat ik dit kan hé.
Maar via een entiteit heb ik dit gezien en gevoeld. Bizar!