Worsteling
Het is toch onvoorstelbaar… Vaders en moeders die worstelen met het ‘vermoeiende’ gedrag van hun kinderen! Ik heb het zelf aan den lijve ervaren, jarenlang…
Ons jongste zoontje (7 jaar) was me er één. Met nadruk op ‘was’. Wat een ongelofelijke zoektocht hebben wij met hem gehad! Hij heeft echt alles al naar zijn hoofd geslingerd gekregen. Van ‘doe eens normaal’ tot ‘jij bent echt anders’ en zelfs nu zegt hij ‘ja maar jij vindt papa en mij toch stom?’. Hoe erg!
Deze kleine jongen is getekend in zijn kleine leventje, nu al. Misschien ben ik iets te sentimenteel, maar er zit wel een kern van waarheid in. Let op je woorden, want dit wordt zijn innerlijke stem later.
Ik gun iedereen mijn verhaal, zodat onze mooie bijzondere kinderen geen stempel krijgen, maar gezien worden om wie zij echt zijn. Dat ze geen onnodige schade oplopen door de woorden, labels en overtuigingen van hun ouders en omgeving.
Ik weet hoe veel mensen worstelen met het lastige gedrag van hun kinderen. Ouders die worstelen met het wel of niet starten van een onderzoek, die op zoek zijn naar handvatten voor hun kind. In de opvoeding, de rust in het gezin, voor de broertjes en zusjes…
Bijzondere talenten
Onze kleine meneer is prachtig! Daar zijn we nu wel achter. Dit is wat hij van de week tegen mij ze: “Hahaha, lekker puh, jij hebt geen krachten!” Hij heeft talenten, gaven misschien wel. Deze kleine meneer is me een slimmerd. En ja, zijn gedrag was opvallend, en lastig. Hij wist het zelf waarschijnlijk ook niet. Maar we hebben het kunnen omturnen in positiviteit in plaats van ellende en narigheid. God, wat een weg.
We hebben eens bij de huisartsenpost gestaan op een zondagmiddag. We wisten het niet meer, hij maakte ons dol met zijn gedrag. Hij leek de boel continue op te stoken, te irriteren, te terroriseren. Ergens wisten we wel dat hij het allemaal niet expres deed, maar toch voelde het wel zo. We hebben regelmatig met de handen in het haar gezeten. Aan iedereen verteld hoe lastig hij was, hoe moeizaam en anders. Autisme, dat moest het wel zijn.
Ik ben gestopt met werken, omdat ik dacht dat we een te druk leven hadden. Dat er geen tijd was voor hem. Achteraf kan dat best meegespeeld hebben, maar waar ik nu vooral achter ben, is dat onze ukkepuk samensmelt met zijn omgeving. Hij is hoogsensitief en echt intens lief en zacht. Soms weet hij gewoon niet wat hij met zijn gevoel aan moet.
Hij voelt eenzaamheid, hij voelt inspiratie, hij IS zijn omgeving. Daarom is hij heel graag in de buurt van dynamiek en plezier. Hij geniet daarvan. Van de week zei hij: “Mama, ik heb krachten. Ik wilde iets en een paar dagen later gebeurde het en dat is al twee keer gebeurd.”
Ze kijken recht in de ziel
Onze kinderen zijn super bijzonder. Onze kinderen zijn meer dan ‘hun lastige gedrag’, meer dan autisme, meer dan ADHD of andere gedragsstoornissen.
Ik wil eigenlijk af van dat nare woord, gedragsstoornissen. Het is zo negatief. Hoe ellendig, het kind groeit op met deze innerlijke stem. “Ik ben anders, ik ben vervelend, ik ben lastig.” Dat kan anders! Als we zien wie ze Wel zijn! Bijzondere spirituele wezens met een scherp oog, en gevoel voor de ziel. Van anderen. Want dat zijn ze! Dat hebben ze! Ik pleit hiervoor, ik pleit voor hun bijzondere talenten!
Het is altijd een ontbrekend puzzelstukje geweest voor mij. Ik heb altijd gezegd, de vlag gaat uit zodra ik weet wat hij heeft. We hebben een onderzoek lopen momenteel, naar autisme. We zijn erg benieuwd wat daar uitkomt. Maar eigenlijk boeit het niet meer. Want ik weet inmiddels dat hij meer is dan autisme.
Hij heeft superkwaliteiten, gaven waar hij de wereld mee verder kan helpen, mits goed en bewust gebruikt. Dat lukt niet als hij opgroeit met: ‘jij bent raar, anders en kunt niks en niet mee komen op school’. Dan is hij de aankomende 30 jaar eerst zijn rommel aan het opruimen. Aan het bewijzen dat hij niet raar en anders is.
Als wij onze kinderen van jongs af aan al kunnen laten zijn wie ze zijn, dan is er allereerst rust en positiviteit in het gezin. Dan kunnen ze rustig opgroeien met hun eigen kwaliteiten en kunnen zij zo snel mogelijk hun talenten, zachtheid, scherp oog en gevoel voor de ziel, onrecht, pijn en worsteling inzetten voor de wereld. In plaats van zichzelf jarenlang te moeten verdedigen tegen hun zijn. Zo zonde en zo onnodig.
Dit is gewoon tè eng! Dit is ook ons verhaal, dit is onze zoon! Ik ben zó blij te lezen dat er nog zo een gezin is. Bedankt voor dit verhaal, dit helpt mij enorm.
Wat heb je dit mooi omschreven, ik ben zelf hondentrainer en werk veel met deze kinderen en het is echt een groot plezier wat een hond en kind samen doen. Echt onvoorwaardelijke liefde.
Beste Yvonne, ik zou hier graag meer over willen weten. We spelen al een jaar met de gedachte dat een hond voor onze zoon (enorm HSP’er) goed zou zijn. Voornamelijk ook omdat hij daar elke dag om vraagt en dat het enige is wat hij wilt. Alleen mijn man is nog niet overtuigd, vanwege de onrust in het gezin en hij denkt dat de hond voor nog meer onrust zal zorgen. Misschien dat jij ons iets meer kan vertellen over jouw werk?
Ik vind het mooi dat je als ouder tot dit inzicht bent gekomen maar heb je nooit gedacht dat hij niet alleen met zijn eigen gevoelens moest dealen maar voornamelijk jou en je man spiegelde net als al zijn andere omgeving en dat daar het zogenaamde irritante gedrag vandaan kwam ? Ook wordt tegenwoordig snel gezegd dat de kinderen autostisch of adhd hebben. Ik raak nog steeds geriiriteerd wanneer er gesuggereerd wordt dat de kinderen een stoornis hebben en dus ziek zijn volgens de psychiatrie die veel geld verdienen met het geven van medicatie aan deze kinderen, Wie bedenkt het met zijn hart om kinderen die onbevangen geboren worden medicatie te geven die de geest en organen beinvleoden alleen omdat ze anders zijn en niet aan de normen voldoen van de maatschappij. Je kunt je ook afvragen of zij wel in het systeem passen wat de mensheid gecreeerd heeft. Na een lange zoektocht heeft de Divine mij laten zien dat kinderen een evlutionair taak hebben hier op Aarde, daar gaat deze site ook overze zijn spiritueel niet gek of anders. Ik zou graag afwillen van de stempel adhd en autisme maar spreken over indigo en kristal en regenboog kinderen om hun verschillende gaven en kwalitetien en eigenschappen aan te geven zodat ze gelukkig blijven met wie ze zijn en het een plek kunnen geven samen met hun ouders. Jij hebt geluk met zon sterke jongen maar veel kinderen gaan aan hun ouders onderdoor en belanden in de psychiatrie of raken verslaafd. Deze kinderen hebben allemaal een sterke verbinding met de lichtwereld en de Divine en medicatie haalt ze uit hun kracht en helaas een groot deel van de pyshciatrie weet dit. zoals de psychiater die ADHD heeft opgenomen in de DSM v. Ik heb Meesters aangenomen uit de andere dimensies die mij opleiden en begeleiden zodat ik geen last meer heb van negatieve invloeden en energien en altijd de juiste mensen en op veilige en mooie plekken kom. Zij heten AMMA en BHAGAVAN uit India en Jezus zelf vanuit onze eigen westerse cultuur. Zij werken met alle meesters engelen en lichtwezens die welwillend zijn uit de andere dimensie samen voor de ascentie hier op Aarde. De kinderen zullen daarin rust en veriligheid vinden zoals ik dat ook gevonden heb.
Mooi … ze zijn spiritueel! <3
Mooi geschreven en zo waar!
Wat mooi jullie zoektocht. En zo herkenbaar. Mijn zoektocht naar mezelf nadat ik te lang in de overlevingsstand heb gezeten, 3x een burn-out kreeg , een depressie, een scheiding en ontslag volgden. nmiddels ben ik 56 jaar en heb enorm geworsteld om mijn bagage af te werpen. Nu snap en voel ik dat ik als kind niet gezien ben en mocht zijn wie ik werkelijk was: zo open en zuiver. Mijn levenlang was ik overweldigd omdat ik alles en iedereen voelde. Wat was van mij en wat van de ander? Nog steeds is dit lastig.
Een groot compliment voor jullie als ouders!
Sabine, mooie tekst en to the point. Zonder maskers. Namasté