Worsteling
Het is toch onvoorstelbaar… Vaders en moeders die worstelen met het ‘vermoeiende’ gedrag van hun kinderen! Ik heb het zelf aan den lijve ervaren, jarenlang…
Ons jongste zoontje (7 jaar) was me er één. Met nadruk op ‘was’. Wat een ongelofelijke zoektocht hebben wij met hem gehad! Hij heeft echt alles al naar zijn hoofd geslingerd gekregen. Van ‘doe eens normaal’ tot ‘jij bent echt anders’ en zelfs nu zegt hij ‘ja maar jij vindt papa en mij toch stom?’. Hoe erg!
Deze kleine jongen is getekend in zijn kleine leventje, nu al. Misschien ben ik iets te sentimenteel, maar er zit wel een kern van waarheid in. Let op je woorden, want dit wordt zijn innerlijke stem later.
Ik gun iedereen mijn verhaal, zodat onze mooie bijzondere kinderen geen stempel krijgen, maar gezien worden om wie zij echt zijn. Dat ze geen onnodige schade oplopen door de woorden, labels en overtuigingen van hun ouders en omgeving.
Ik weet hoe veel mensen worstelen met het lastige gedrag van hun kinderen. Ouders die worstelen met het wel of niet starten van een onderzoek, die op zoek zijn naar handvatten voor hun kind. In de opvoeding, de rust in het gezin, voor de broertjes en zusjes…
Bijzondere talenten
Onze kleine meneer is prachtig! Daar zijn we nu wel achter. Dit is wat hij van de week tegen mij ze: “Hahaha, lekker puh, jij hebt geen krachten!” Hij heeft talenten, gaven misschien wel. Deze kleine meneer is me een slimmerd. En ja, zijn gedrag was opvallend, en lastig. Hij wist het zelf waarschijnlijk ook niet. Maar we hebben het kunnen omturnen in positiviteit in plaats van ellende en narigheid. God, wat een weg.
We hebben eens bij de huisartsenpost gestaan op een zondagmiddag. We wisten het niet meer, hij maakte ons dol met zijn gedrag. Hij leek de boel continue op te stoken, te irriteren, te terroriseren. Ergens wisten we wel dat hij het allemaal niet expres deed, maar toch voelde het wel zo. We hebben regelmatig met de handen in het haar gezeten. Aan iedereen verteld hoe lastig hij was, hoe moeizaam en anders. Autisme, dat moest het wel zijn.
Ik ben gestopt met werken, omdat ik dacht dat we een te druk leven hadden. Dat er geen tijd was voor hem. Achteraf kan dat best meegespeeld hebben, maar waar ik nu vooral achter ben, is dat onze ukkepuk samensmelt met zijn omgeving. Hij is hoogsensitief en echt intens lief en zacht. Soms weet hij gewoon niet wat hij met zijn gevoel aan moet.
Hij voelt eenzaamheid, hij voelt inspiratie, hij IS zijn omgeving. Daarom is hij heel graag in de buurt van dynamiek en plezier. Hij geniet daarvan. Van de week zei hij: “Mama, ik heb krachten. Ik wilde iets en een paar dagen later gebeurde het en dat is al twee keer gebeurd.”
Ze kijken recht in de ziel
Onze kinderen zijn super bijzonder. Onze kinderen zijn meer dan ‘hun lastige gedrag’, meer dan autisme, meer dan ADHD of andere gedragsstoornissen.
Ik wil eigenlijk af van dat nare woord, gedragsstoornissen. Het is zo negatief. Hoe ellendig, het kind groeit op met deze innerlijke stem. “Ik ben anders, ik ben vervelend, ik ben lastig.” Dat kan anders! Als we zien wie ze Wel zijn! Bijzondere spirituele wezens met een scherp oog, en gevoel voor de ziel. Van anderen. Want dat zijn ze! Dat hebben ze! Ik pleit hiervoor, ik pleit voor hun bijzondere talenten!
Het is altijd een ontbrekend puzzelstukje geweest voor mij. Ik heb altijd gezegd, de vlag gaat uit zodra ik weet wat hij heeft. We hebben een onderzoek lopen momenteel, naar autisme. We zijn erg benieuwd wat daar uitkomt. Maar eigenlijk boeit het niet meer. Want ik weet inmiddels dat hij meer is dan autisme.
Hij heeft superkwaliteiten, gaven waar hij de wereld mee verder kan helpen, mits goed en bewust gebruikt. Dat lukt niet als hij opgroeit met: ‘jij bent raar, anders en kunt niks en niet mee komen op school’. Dan is hij de aankomende 30 jaar eerst zijn rommel aan het opruimen. Aan het bewijzen dat hij niet raar en anders is.
Als wij onze kinderen van jongs af aan al kunnen laten zijn wie ze zijn, dan is er allereerst rust en positiviteit in het gezin. Dan kunnen ze rustig opgroeien met hun eigen kwaliteiten en kunnen zij zo snel mogelijk hun talenten, zachtheid, scherp oog en gevoel voor de ziel, onrecht, pijn en worsteling inzetten voor de wereld. In plaats van zichzelf jarenlang te moeten verdedigen tegen hun zijn. Zo zonde en zo onnodig.
