Oogstaren is een van de krachtigste oefeningen ter wereld, waardoor we een diepere verbinding met onszelf en anderen kunnen ervaren. Veel mensen, waaronder ikzelf, hebben tijdens het staren onbeschrijflijke ervaringen gehad, zoals het zien van aura’s, vorige levens en andere beelden. Door simpelweg in de ogen van een ander te kijken ontdek je meer over jezelf, over de mensheid als collectief en over onze rol als spirituele wezens.
Hoe komt het dat deze intense gevoelens en visioenen worden opgeroepen door zoiets eenvoudigs als staren in de ogen van een ander? Waarom wordt verbale communicatie opeens zo moeilijk wanneer we oogcontact maken? Wetenschappers van de Kyoto Universiteit besloten om dit groeiende fenomeen te bestuderen.
Wat is oogstaren?
Oogstaren is in de praktijk simpelweg kijken in de ogen van een ander wezen. Je zou kunnen kijken in de ogen van een vreemde, een familielid, een dier of een romantische partner (bij tantraseks is dit gebruikelijk). De ogen worden vaak omschreven als de poort naar de ziel, hetgeen betekent dat de ogen gebruikt kunnen worden als instrument om verder te kunnen kijken dan de fysieke en geestelijke wereld. Tijdens het kijken in de ogen van een ander is het normaal dat mensen intense visioenen krijgen of aura’s zien.
De Italiaanse psycholoog Giovanni Caputo onderzocht oogstaren en ontdekte dat daardoor een drugsvrije veranderde bewustzijnstoestand bereikt kan worden. Negentig procent van de deelnemers aan zijn onderzoek verklaarden dat ze gedeformeerde gelaatstrekken konden waarnemen, vijftig procent zag hun eigen verschijning in het gezicht van hun partner en vijftien procent zei het gezicht van een familielid te herkennen.
Onze verklaring voor deze ervaringen is neurale adaptatie. Onze neuronen kunnen vertragen en zelfs volledig stoppen met reageren op steeds dezelfde stimulatie. Dit gebeurt namelijk wanneer je ergens naar zit te staren – je perceptie verandert, totdat je met je ogen knippert of dat er iets in je omgeving verandert. Dit geldt echter niet voor het meer spirituele aspect van oogstaren, de krachtige gevoelens die mensen melden, of waarom zoveel mensen het moeilijk vinden.
Wetenschap bewijst hoe oogstaren onze communicatie beïnvloedt
Veel mensen vinden het moeilijk om in de ogen van een ander persoon te kijken, vooral tijdens een gesprek. Geen oogcontact maken wordt meestal niet gewaardeerd en vaak geassocieerd met verlegenheid, angst voor emoties, gebrek aan respect en andere culturele of sociale beperkingen. We kijken elke dag naar zoveel verschillende dingen, dus waaròm vinden we het dan zo moeilijk om in de ogen van een ander mens te kijken?
Wetenschappers van de Kyoto Universiteit in Japan bestudeerde dit gedrag door middel van observatie van een groep vrijwilligers die naar verschillende gezichten moesten staren.
De deelnemers moesten ofwel oogcontact maken, of wegkijken terwijl tegelijkertijd woordspelletjes werden gespeeld.
Er werd de deelnemers gevraagd om werkwoorden te identificeren en te associëren met bepaalde woorden; om een voorbeeld te geven: het woord ‘mes’ kan geassocieerd worden met snijden of steken. Tijdens direct oogcontact hadden deelnemers meer moeite met het vinden van woorden, helemaal wanneer moeilijkere woorden geïdentificeerd en geassocieerd moesten worden. Je zou bijvoorbeeld ‘hand’ als een moeilijk woord kunnen beschouwen, omdat er veel werkwoorden aan gekoppeld kunnen worden, zoals schrijven, spelen, wijzen, zwaaien enzovoort.
“Hoewel oogcontact en verbale verwerking onafhankelijk van elkaar functioneren, wenden mensen tijdens een gesprek regelmatig hun ogen af. Dit suggereert dat er interferentie bestaat tussen deze processen,” zoals in het onderzoek wordt uitgelegd.
Het onderzoek toonde aan dat oogcontact maken cognitieve inspanning vergt om het contact vast te houden en dat er een relatie bestaat tussen gesproken woord/gedachten en oogcontact. Als iemand dus wegkijkt tijdens het praten met jou, negeer dan je ego door te denken dat het niet netjes is, het kan zijn dat slechts het cognitieve systeem overbelast is.
Wellicht is dat de reden dat je tijdens het beoefenen van oogstaren geen woorden nodig hebt. Non-verbale communicatie is namelijk veel krachtiger dan het gesproken woord, dus praten is overbodig.
Mijn sterke ervaring met oogstaren met een vreemde
De eerste keer oefenen met oogstaren was met mijn voormalige partner en dat was zeer intens. Zijn gezicht veranderde vlak voor mijn ogen om ons beiden tot tranen te roeren. Ik beoefende het vaker, combineerde het met tantra en ontdekte dat het elke keer mijn spirituele verbinding met mezelf en anderen verdiepte.
De meest diepgaande ervaring met oogstaren tot nu toe beleefde ik afgelopen maand met een vreemde. We waren beiden deelnemers aan een evenement en de eerste oefening om ‘het ijs te breken’ was oogstaren met de persoon die naast je zat. Ik kende de vrouw naast me niet, dus we glimlachten kort naar elkaar toen de begeleider van het evenement ons instrueerde om een paar minuten in elkaars ogen te staren.
Terwijl we met een serieus gezicht aandachtig in elkaars ogen keken, verdween na een paar seconden de verlegenheid met de situatie als sneeuw voor de zon. Er kwam tijdens het kijken in haar ogen een comfortabel gevoel naar boven, alsof ik haar al eerder had ontmoet. In mijn geest kwam spontaan de gedachte binnen om haar liefde te sturen, waarop ik in stilte als een mantra “je bent mooi en je bent geliefd” begon te herhalen.
Al starend zag ik een helder wit licht rond haar lichaam verschijnen, waarvan ik wist dat haar aura zich liet zien. Ik kon het niet helpen, maar een warme lach vulde mijn hart en de tranen liepen over mijn wangen. Deze vrouw, ooit een volslagen vreemde voor me, voelde nu als een vriendin voor het leven.
Toen de begeleider aangaf dat de tijd om was, omhelsden we elkaar. We vertelden elkaar al huilend en knuffelend van de schoonheid die we in elkaar zagen. Ik was verrast door het gemak waarmee ik haar mijn gevoelens kon vertellen, want normaliter heb ik daar vaak moeite mee. Iets magischer dan dit kon ik niet bedenken. En toen zei ze iets tegen me dat ik eeuwig zal onthouden…
Ze vertelde me dat tijdens het oogstaren het Universum haar een boodschap had gegeven. Ze voelde een sterke drang mij eraan te herinneren mijn pad niet op te geven en dat ik volledig afgestemd ben op mijn ware doel. Ze vervolgde met me te vertellen dat het helemaal OK is om tegendraads te zijn en noemde verschillende aspecten van mijn leven betreffende mijn overtuigingen, mijn familie en mijn innerlijke worstelingen op dat moment.
Het meest ongelofelijke van dit alles was dat ik een paar dagen voor dit experiment aan het Universum een specifiek antwoord had gevraagd over mijn levensdoel. Ik voelde me op dat moment nogal verloren, alsof ik niet bij deze samenleving hoorde, niet bij mijn familie, zelfs niet bij deze planeet, een gevoel waarover ik had gelezen dat het niet ongewoon is bij mensen die ‘wakker’ worden. Ik smeekte het Universum om bevestiging dat ik op de juiste weg ben en mijn standpunten gerechtvaardigd zijn.
Volgens mij waren haar woorden het antwoord op mijn smeekbeden, een ervaring waarvoor ik eeuwig dankbaar ben en zal blijven. Voor degenen die dit artikel lezen, ik hoop dat jullie allemaal afgestemd zijn op de juiste weg, want dat zijn jullie. Je zult altijd precies datgene doen wat volgens je eigen weg de bedoeling is dat je zult doen; twijfel daar nimmer aan.
Laatste gedachten…
Ben je iemand die moeite heeft met het maken van oogcontact, weet dan dat je niet de enige bent en dat de wetenschap ook daar een verklaring voor heeft. Laat je echter niet ontmoedigen bij het oefenen met oogstaren. Als je nog niet zo ver bent om oogstaren te oefenen met een partner, begin dan met oefenen met je eigen ogen in de spiegel.
Bewaar voor later op Pinterest:
