Gezonde voeding, op tijd (lees vroeg) naar bed, beperking van de activiteiten, geen straf en geen beloningen en zo goed als geen tv. Zomaar wat voorbeelden van dingen die wij belangrijk vinden bij het opvoeden en die nogal eens voelen als tegen de stroom in. En om maar even heel eerlijk te zijn, daar word ik dus met enige regelmaat super moe van.
Boos
Af en toe heb ik de neiging om boos te worden op de wereld om me heen. Boos op de ouders van vriendinnetjes die hun kinderen tot half 12 op laten blijven, die dure cadeau’s in het vooruitzicht stellen bij goede prestaties, ouders die kinderen voor doelpunten belonen met snoep, die als straf het spelen een week verbieden, die kinderen voeden met koek en chips, die………….
Iedereen mag anders zijn
Maar dat slaat natuurlijk nergens op. Want wat zij doen is prima, iedereen heeft recht op zijn eigen keuzes. Wat zij doen is zelfs normaal, aangezien wij degenen zijn die afwijken van de norm. En waarom zou ik boos op ze willen zijn, ze veroordelen als ik geloof in vrijheid?
Steun
Nou gewoon, omdat ik zo ontzettend graag een omgeving zou willen die er ongeveer dezelfde ideeën op na houdt. Een omgeving die steunend voelt voor de keuzes die ik maak. Een omgeving het voorbeeld dat ik wil geven aan mijn kinderen versterkt. Een omgeving die voelt als een warm bad. Gewoon omdat dat fijn zou zijn.
Een aanmoediging
Ik gok er een beetje op dat jij dit herkent, aangezien de lezers van Nieuwetijdskind Magazine volgens mij veelal keuzes maken die ook voelen als tegen de stroom in. En misschien heb je dan soms net als ik ook het gevoel dat je de handdoek in de ring zou willen gooien. Omdat je zo moe bent en geen zin meer hebt om de uitzondering te zijn. Herken je dat? Dan heb ik dit voor jou geschreven. Als aanmoediging om door te gaan. Om niet op te geven, om je eigen stroom te blijven volgen hoe moeilijk, zwaar en vermoeiend ook.
Invloed
Jouw keuzes hebben invloed op de wereld. En ook al zie je dat nog niet altijd terug in je omgeving, toch is het zo. Met jouw keuzes beïnvloed je jouw kind(eren), vriendjes en vriendinnetjes, andere ouders, familie, buren en leerkrachten. De wereld is gebaat bij diversiteit, dus bij mensen zoals jij. Die laten zien dat er een andere weg is. Die gaan staan voor waar ze in geloven. Die af durven te wijken en pijn kunnen doorstaan.
Bron van inspiratie zijn
De les die jij jouw kind(eren) meegeeft is zo waardevol. Je laat zien, in woorden en daden, dat je kunt kiezen en dat het oké is om te kiezen voor waar je hart naar uitgaat. Zelfs als dat een hele afwijkende keuze is. Je bent echt een bron van inspiratie!
Hulde voor jou!
Dus hulde voor jou. Voor al je dappere pogingen. Voor alle tijd en energie die je geeft. Voor alle keren dat je bent gevallen en weer bent opgestaan. Voor je liefde. Voor wie je bent. Bedankt voor jouw bijdrage aan onze wereld. Voor jouw eigen wijze van leven en zijn.
Met je eigen stroom meegaan…mijn dochters zijn nu 17 en 19 jaar en zij hebben mij veel geleerd en ik hun. Van 19 mediteert, neemt rust voor haarzelf,wandelt in de natuur en werkt met geestelijk verstandelijke medemensen. “mama deze mensen hebben de meeste liefde in zich” zegt ze. En ben ik heel trots dat ik mijn 2 dochters op mijn eigen manier heb opgevoed.
Namasté, Cintha
Zeker een mooi stuk en fijn om te lezen. Onze zoon laat wel merken dat hij moet schipperen tussen de invloeden vanuit school, vriendjes en vriendinnetjes en wat wij hem hier bijbrengen.
Maar hij is er erg handig in geworden.
Boven alles zijn wij eerlijk en duidelijk tegen hem. Als er even geen pasklaar antwoord is dan volgt dat later en beraden papa en mama zich eerst.
Het getrek aan kinderen om allen maar op Facebook, Instagram en aan het vloggen te krijgen begint mij vreselijk te ergeren.
Waarom?
Ik begrijp nog steeds niet (en ik heb er echt mijn best voor gedaan) wat mensen er toe aanzet om zich over te geven aan social media. Er is niets sociaals aan. Wat het oplevert zijn trams en bussen vol met een soort smartphonezombies die alleen maar in hun schermpje zitten te staren.
En als aanhangend kind te vervelend wordt geven we het toch gewoon onze vorige telefoon? Probleem (een kind dat fysieke aandacht wil van zijn papa of mama) opgelost.
Ik wordt inwendig zeer boos als ik dit soort bizarre dingen aanschouw. Bijna dagelijks, helaas.
Na school is het ‘Hey, zie ik je straks op het voetbal plein!?’ vervangen door ‘We appen’ of, nog erger ‘Straks feesboeken we, ok!?’
Mijn zoon speelt buiten.
Hij voetbalt, klimt in bomen (en valt er soms uit..) en zoekt momenteel parende padden.
Ik hoop dat hij in de vaart valt. Dat hoort bij het opgroeien.
Ik ben een vader van een bijzonder kind en samen met mama hebben wij de prachtige taak dit prachtige kind te begeleiden. Hij oogst uiteindelijk wat wij zaaien.
Met zijn 9 jaar blijkt hij uitzonderlijk goed in staat te zijn om een goed onderbouwde ‘liever niet, want…’ te begrijpen en toe te passen.
Ha lieve mensen, tegen de stroom in zou ik niet gebruiken. Juist met de stroom mee, en je ontmoet binnen afzienbare tijd mensen die je ook volgen. Ik denk dat we goed bezig zijn. Hulde aan de mensen die anders durven denken en doen.
Ik ben altijd al tegendraads geweest in de opvoeding van m’n kinderen.Nooit meegedaan met de kronkels en onzekerheid van projecterende onzekerheid van ouders ,geen merk kleding geen ziekmakende mobieltjes maar structuur gesprekken natuur en liefde brengen kinderen in balans.Wij voeden in deze tijd een pleegkind op en wat is het een strijd ,tegen de onnozel heide van de school en ouders van vrienden die hun kind de godganse dag op hun mobiel laten of gamen.Maar ik blijf bij mezelf en hoop dat wat hij evengoed meekrijgt hem sterk genoeg maakt en een vol zelfstandig mens maakt die zelfstandig leert denken en weet dat hij geen robot is of schaap die luisterd naar zijn gevoel en niet naar de massa en dat is mijn doel.Met pijn in mijn hart kijk ik naar de kinderen van deze tijd en besef hoe leeg ze zich voelen.het enige wat je kan is focussen op je eigen kind en hopen dat ze als volwassenen het volhouden en het lichtje worden voor hun tijdsgenoten
Door dit artikel ben ik echt fierder hoe ik mijn zoon heb opgevoed. Ik voede mijn zoon anders op heel anders dan de meeste ouders deden, en dat was in de jaren 1960-1970 ongeveer. Nu heeft mijn 4 kinderen en worden nog beter opgevoed, veel vrijer. Ben echt wel blij.
Dankjewel! ❤️ Ik voel rust als ik jouw woorden lees. Het is herkenning, want als mens heb ik ook de behoefte aan samenwerking en erkenning, naast de behoefte om bij te dragen aan het welzijn van mijn kinderen. Door je woorden wordt mijn behoefte aan erkenning vervuld!
Ik ga uit van de innerlijke keuze van het kind, en minder van mijn eigen keuze en smaak. Dat kan soms betekenen dat mijn zoon dagenlang achter de computer kan zitten. Als hij daar gelukkig van wordt….
En als jij je daar dan weer gelukkig door voelt, dan ik ook. Succes ermee. Verder heel herkenbaar verhaal. Mijn vriendin en ik vormen een sterk front en zien nu vrienden om ons heen ook veranderen in positieve zin. En dat gaat van voeding tot vaccineren. Bewust bezig zijn en niet zomaar “volgen” omdat de rest dat ook doet. Zoek dingen uit en neem de tijd om juiste keuzes/beslissingen te maken. Mooi stuk, dank!